Hel Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Uitgever: L.. J. VEERMAN, Heusden.
M 2197. WOENSDAG 11 MAART.
1903.1 ingewacht.
Een lekker zonnestraaltjeTegen
over het zonnetje zelf hangt nog wel
een bui en het haantje van den toren
is het nog wel niet geheel met zich
zelf eens, of het naar het zuiden of naar
het noorden zal kijkenmaar, lekker
is het straaltje tochzoo heel anders als
vóór eenige weken. Toen maakte het
ons eigenlijk warm noch koud. En nu
is het zoo echt vriendelijk en verlei
delijk en het vleit net zoo lang, tot we,
nog een beetje gedekt, even gaan kijken,
hoe het er daar buiten toch wel uitziet.
Zie die muggen eens dansen om een
ontbottend rozenstruikje. Ze hebben er
schik in. Anders een vreemd gezicht,
zoo'n lapje tuin als de winterslaap ge
daan is. Wat komen die grassprietjes
bescheiden te voorschijn't is alsof ze
niet durven; maar toch boren ze zich
heen door een schijnbaar ondoordring
bare laag van allerlei ongerechtigheid,
die zich den ganschen, langen winter
zoo ongestoord verzamelde, bij gebreke
aan een reinigende hand.
Zie die jonge heesters; ze zijn niet
kouwelijk uitgevallen en werken en
weren zich dapper, ofschoon met de
noodige omzichtigheidwantze
kennen het Hollandsche voorjaar wel!
Alles zingt het liedje van verlangen,
bescheiden en op zachten toon; maar
de nagalm ervan klinkt toch spoedig
in het altijd hopend menschenhart.
Kijk, daar zitten ze ook weer, mijn
guitige spreeuwenparen in den hoogen
top. Wat een slag hebben ze ervan, te
genieten van het mooie voorjaarsland
schap. Ze maken daar zeker bouwkun
dige studiën en overleggen voor den
aanstaanden drukken tijd.
't Is waarlijk een vroolijkleven. Later,
als de zon wat daalt en het nog ietwat
dunne windje gaat liggen, dan tjilpt
het van alle kanten dat het zoo'n aard
heeft. Ze leggen op hun loer, die kleine
rakkers van musschen en straks, als de
schemering valt, komen ze mijn pas uit
gestrooide zaad oppeuzelen, om zich eens
flink te versterken voor den tocht van
den volgenden dag. Nu, laat ze maar;
onze Hollandsche winters zijn niet sneeu-
werig genoeg om veel aan vogelvoer
te kosten en, ze moeten ook hun da-
gelyksch broodje hebben!
Overigens moeten we het maar be
kennen: na zoo'n winterreisje ziet het
er vrij pover uit. 't Lijkt wel of mijn
arme musschen in den schoorsteen ge-
bi vakeerd hebben en, wij zelf en onze
omgeving, we kunnen er ook wel eens
wat verkreukeld uitzien, wanneer het
voorjaar aanstaande is. We hebben een
beetje meer goed bloed dringend noodig
en we moeten, met huis en hof, eens
een schoonmaakkuur ondergaan.
En wel terstond, zegt moeder de vrouw;
want, vóór Paschen moeten we schoon,
al was het maar half. Nu ja, 't goeje
mensch heeft gelijk, al valt het wel
eens een beetje lastig. We stemmen
allemaal meê in het liedje van verlangen.
Verlangen, naar den schoonmaak
Nu, d&t nu niet zoo precies. Maar
toch naar veel wat er mee in verband
staatnaar nieuw leven en frissche
krachten, naar vrije ademhaling naar
de tinten van het voorjaarsgroen en de
de blijde liederen van den lentedageraad
en dat gaat toch niet gepaard met een
ongereinigd huis en een dito lichaam?
Men brengt den winter dikwijls voor
als een beeld der rust. Nu, den men-
schen is de winter niet altijd tot rust
gegevenvaak veel meer om te arbei
den met de krachten, die de zomer hem
gaf. Wij leven soms dubbel in die pe
riode. Toch is het, bij alle genoegens,
nooit een leven, dat geheel weerklank
vindt in het gemoed of het hart geheel
bevredigt; omdat het, op den langen
duur, het lichaam verzwakt en den geest
afmat; omdat het de moeilijkheden en
bezwaren vermeerdert; omdat het wel
eens somber stemt en het verdriet en
het lijden, die nu eenmaal onafscheide
lijk aan 's menschen bestaan verbonden
zijn, zwaarder doet drukken.
Zeker, er zijn lichtpunten genoeg, ook
in den grauwen, langen winter, die velen
te lang valt. Hij schenkt ook veel en
zeer eigenaardig genot. Maar nooit
wordt dat genot gesmaakt zonder een
soort van heimwee te gevoelen naar den
overgang.
Op den bodem van het hart leeft een
stil bewustzijn, dat het laatste der jaar
getijden een beeld van het leven zelf
is, en dat, hetgeen er op volgt, een af
schaduwing is van een overgang tot
hooger.
Heerlijke, schoon onzichtbare lente
boden, als ge uwe zichtbare sporen
nalaat op onze schoone aarde, stemt
dan hart en gemoed tot een reinheid
en een frischheid, die in overeenstem
ming zijn met de zachte geuren en
kleuren van de eerstelingen der natuur.
Als hare kinderen gaan wij met haar
over in een nieuw, ontwaakt leven;
maar wekt gij ons dan ook in zedelij
ken zin op, om over te gaan in de ak
koorden van een nieuw en hoopvol
levenslied en geeft ons de kracht om,
met het kleed van den winter, het zwart
en bet stof af te schudden, dat het ver-
ledene op ons achterliet.
Er moet eens schoonmaak gehouden
wordenmaar dan overalAls we
er niet toe komen, dan worden zwart
en stof ons den baasen dat mag nooit
zoo zijn, maar het mag ook nooit
zoo wezen in ons onstoffelijk bestaan.
Buitenland.
Um VAN ALTEN*
VOOB
üit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per poet zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën ran 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/» Groote letters naar plaateruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
FEUILLETON.
49)
Zonder zich te verroeren, had zjj voor
zich heen zitten staren, maar nu richtte
zg zich op, keek hem diep in de oogön
en liet zich op haar kni'è'n vallen.
Met du armen om zjjn hals geslagen,
boog zjj deemoedig het hoofd en voor de
eerste maal in haar leven drukte zg een
kus op zgn lippen.
Vergiffenis? Moet ik je vergiffenis schen
ken, man?* vroeg zg met bevende stem.
>Ach neen, ik bm het die vergiffenis
noodig heblc
XXXV.
Toen tante Elizabeth na een geruime
poos onhoorbaar de kamerdeur opende, stond
zg verbaasd stil. Nog altjjd had Bertha
de armen om haar echtgenoot geslagen
en de vrede op zgn bleek gelaat zeide haar,
dat hunne harten eindeljjk elkander hadden
verstaan aan den rand van het graf.
Wat konden woorden hier zeggen? Zg
naderde.
Bertha,zei ze, >het wordt laat en de
reis heeft u vermoeid. Kom, ga nu wat
rustenIk zal wel bg Victor waken
Maar Bertha schudde het hoofd.
»Neen,« antwoordde zg, »ik verlaat Victor
nut. Ik zou het nooit gedaan hebben, als
ik alles geweten had!« en de tranenstroom
den langs haar wangen.
Met groote inspanning vatte hg haar
hand en bracht die aan zgn lippen.
>Als ge geweten hadt, als ik het gewaagd
had n alles te zeggen, zoudt ge dan niet
vol ontzetting me ontvlucht hebben?! vroeg
hg, terwgl hg haar nauwlettend aankeek.
Zoudt ge niet angstig geworden zgn voor
een man, die u naar het leven stond?
Onbevangen keek ze hem aan en ant
woordde:
Als ik geweten had hoe uw vader uw
moeder behaudeld hadt en hoe zgn waanzin
op u overging, daa zou ik oprecht mede-
ljjden met u gehad hebben, en daaruit zou
de liefde geboren zgn, die ik u eenmaal
beloofde. Nooit zou ik u verlaten hebben
nooit! En ik weet ook, Victor, dat hot
nooit zou gebeurd zgn, w it ge vreesdet
Zoo waar als ik op dit oogenblik naast je
neerkniel, zoo waar weet ik, dat ge nooit
uw hand tegen mg zoudt hebben opgeheven!*
»Gelooft ge dat?* vroeg hg met bevende
stem, terwgl zgn oogen begonnen te schit
teren.
»Ik weet het ik gevoel het!* ant
woordde zg met overtuiging. »G« zoudt het
nooit gedaan hebben! Daar zou ik geen
oogenblik bang voor geweest zgn, en lang
zamerhand zon de gedachte, dat ge waan
zinnig waart, u ook wel verlaten hebben.
Het was te veel op eens voor n, Victor,
alles wat ge vernaamt, en dat beroofde u
van uw verstand. Hadt ge mg uw vertrou
wen durven schenken, dan zou alles, alles
anders gegaan zjjnl*
Zg sprak met zooveel overtuiging, dat
hg er door werd meegesleept. Do smarte
lijke uitdrukking kwam weer op zgn gelaat.
»Dus was mgn opoffering nutteloos! Zon
der reden leed ik zoo zwaar onder de schei
ding va i
Tante Elisabeth viel hem vastberaden in
de rede en zeide:
Dat is zelfkwelling, Victor! Kom, Bertha,
Uit Hamburg wordt gemeld
Aan boord van het stoomschip West
phalia, dat hier ligt, zgn ratten gevonden
die aan de pest gestorven zgn. Men heeft
de noodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Er is nog niemand door de ziekte aan
getast.
In den spoortrein van Belgrado naar Boe
dapest is een beambte van de Oostenrgksch-
Hongaarsche Bank door een dame, die met
hem in dezelfde coupé zat, door middel van
een niet chloroform gearenkten zakdoek ifi
slaap gebracht. Toen de man wakker werd,
miste hg 30.000 gulden en eenige chechs.
De »darae« was verdwenen.
Naar luid vun een telegram uit Washing
ton aan de »Morning Leader*, krjjgt de
rogeering telkens somberder berichten uit
Ohiun. Er loopen geruchten van een ver
bond tusschen de Unie, Rusland en andere
mogendheden om da zelfstandigheid van
China te waarborgen en krachtiger op te
treden. De nieuwe Chineesche gezant te
Washington zou dienaangaande gewichtige
m dedeelingen hebben te doen.
Er is ia Centraal Servië een proclamatie
uitgevaardigd, waarbjj de bevolking wordt
aangemaand, dat ieder die geschikt is voor
den militairen dienst zich op een gegeven
te-ken onmiddellgk bg de respectieve hoofd-
ga mee en rast wat uit, al die opwinding
doet hem kwaad. Als ge den geheelen nacht
hier Mjjft, slaapt hg geea seconde en hg
kan den slaap niet ontberen, Victor, zeg
het hear ook eens, zg zal wel naar uw
woorden luisteren!*
Dat was een moeielgke taak voor hem,
maar hg begreep toch ook, dat zgn tante
geljjk had. Hg had geen rust noodig, wat
was er aan zjjn levan gelegen? maar zg
moest rust hebben. Hij overwon dus zgn
eigeu verlangen en zei:
»Ja, ik moet bekennen, dat ik wat ver
moeid beuGa nu heen, BerthaMorgen
kunnen wjj dan geheelen.dag bg elkander
zgn! Ga nu een paar urea ten minste rust
nemen!
Nog tegenstribbelend stond Bertha op,
zg legde de kussens voor hem terecht en
sprak:
»Ge wilt het zoo! Nu, goeden nacht dan,
VictorTracht ook wat te slapen, opdat ge
morgen gesterkt zjjt.«
Toen kuste zg hem en verliet de kamer.
Tante Elisabeth ging mee tot aan d s dear.
Bertha keek haar droevig aan en fluisterde
»Ach, waarom moet het leven eindigen,
als de mensch het geluk bereikt heeft en
slechts de hand behoeft uit te steken om
het te grgpen? Wat konden we nu allen
gelukkig zgnl*
Lady Carley schudde het grgze hoofd en
zeide
»Mgn kind, het leven is wel schoon, maar
als het leed te diep wortelt, dan is de dood
een verlossing. Voor hem is nog slechts ge-
lak te wachten in de eenwigeit, die hem
weldra deelachtig zal worden.*
Die woorden bleven Bertha dien nacht ia
den droom bg. Zg sliep echter rast en de
zon stond reeds aan den hemel, toen zg
kwartieren moet aanmelden.
Er zgn 50.000 overjassen en 100.000
menageketels en waterflesschen besteld.
De gewezen Kroonprinses van Saksen
vertrekt in het laatst dezer maand van
Lindan naar Engeland, waar zg bg een
vriendin hare bevalling zal afwachten, ten
einde zeker te zgn dat haar kind haar niet
wordt afgenomea.
In het Engelsche parlement constateerde
Per<<y, dat er thans nog ongeveer 800
Boeren als krijgsgevangenen in Indië ver
toeven, die geweigerd hebben den eed van
trouw at te log jen of eene verklaring te
onderteekeoen waarbg zg de voorwaarden
van overgave aannemen.
Het is nn zoo geschikt, dat Botha een
bode zal zenden om hun het gewenschte
van het onderteekenen van zulk eene ver
klaring nit te leggen.
De uitbarsting van de vulkaan Colima,
in Mexiko, duurt steeds voort en gaat ge
paard met een geduchte aschregen, die tot
op honderd mglen afstand neervalt. Dikke
wolken verduisteren den hemel, terwgl voort
durend zwaar onderaardsch gerommel wordt
gehoord. Van tgd tot tgd worden langs
de kust van den Stillen Oceaan aardbe
vingen waargenomen. De angst neemt toe.
Te Duxan worden huizen en winkels ga-
sloten en vlucht de bevolking op de om
liggende heuvels.
Te Aïa-Melila, niet ver van Constantino,
heeft Donderdag jl. een vreemdsoortig duel
plaats gehad. Strgders waren twee tienjarige
knapen, het wapen een mes, de reden
snoeperjjenkrakeal. Een dier jeugdige kemp
hanen ontving een staek midden in het hart,
welke hem dood deed nederstortende an
dere knaap werd gewond.
De Petit Parisian* verneemt, dat de
toastand van president Krugar is verbeterd.
Hg zal misschien in Mei aanstaande naar
Holland en Zwitserland vertrekken.
De »Times« verneemt uit Johannesburg
dat de spoorwegconferentie, aldaar de vo
rige week gebonden, den aanbouw goed
keurde vau zeven nieuwe ljjnen, te zaman
668 mglen lang. De kosten worden begroot
op 5.161.000 pond sterling.
Een vreeselgk misdrijf heeft Zondagnacht
ontwaakte.
sLeeffc bij nog?* was haar eerste ge
dachte. Zg kleedde zich en schelde.
Blanca trad binnen.
»Ik weet, welke vraag je niet dnrft uit
spreken, arm kind,* sprak zg en kuste
Bsrtha. >Wees gerust, de slaap heeft hem
versterkt. Hg wacht u.«
Bertha snelde naar beneden. Zg vond
graaf Norton half opgericht tusschen de
kussens, die hem ondersteunden. Zgn trek
ken waren zoo bleek, zoo doodeljjk bleek,
dat zg een oogenblik verstomd stond. Had
hg werkelijk geslapen? Zg gelaat stond zoo
vermoeid. Hg was de eerste, die sprak.
Bertha, hoe vreedzaam is het rondom
me, nu ge bg me zjjtMaar ik wil niet
over mezelven spraken, zooals gisteren. Ge
moet me nu uw levensloop vertellen, alles,
alles, wat ge geleden hebt door mjjne ver
keerde handelwjjze.
»Dat is heel spoedig verteld 1* autwoord-
de zg. >Mgn leven was zeer alledaagsch. Ik
ging uit om werk te zoeken en ik vond het.
Doe u daar nu maar geen verwjjten over,
Victor 1 Het viel werkeljjk niet zoo zwaar.
Ik geloof, dat de spreukArbeid brengt ze
gen, waarheid bevat. Voor rustelooze, on
tevreden menschen is onophoudelijk werken
een zegen! Zg hebben geen tgd om zich
ontevreden te gevoelen! Het ging me daar-
bjj zeer goed, en mgn krachten kwamen me
heel goed van pas.*
»Maar om mg niet te grieven, zwjjgt ge
van de uren dat ge niet werktet en vaa de
gedachten, die dan bg u opkwamen,* zeide
bg treurig. »Ik heb geen oogenblik gedacht,
dat ge het slot Powsjjs zoudt verlaten, ik
meende, dat ge bg tante Elisabeth zoudt
big ven; dat had ik beter moeten weten.
Ik hield geen rekening met uw trots,* voeg-
te Kaapstad plaats gehad. Onbekend geble
ven personen zgn binnengedrongen op het
kerkhof, dat aan de Hollandsche familie
Van Breda toebehoort.
Zg hebben alle graven geopend waarin
zich de ljjken van verscheidene geslachten
bevonden, daarna stalen zjj alle kostbaar
heden, die zich aan de vingers bevonden,
en ten slotte wierpen zjj de beenderen in
alle richtingen weg.
De rechterlijke macht in de Kaapkolonie
heeft tegen ds. Van Broeckhujjzen, wien
door lord Milnor het recht is ontzegd naar
Trans aal terug te keeren en nu benoemd
is tot predikant der Ned. Geref. Kerk te
Worcester, een vervolging ingesteld wegens
het houden van oproerige toespraken, door
te zeggen dat het vredesverdrag het papier
niet waard is waarop het geschreven staat,
«n voor zjjne gemeente een gebed te hebben
uitgesproken, waarin hg wraak voor de pre
sidenten Kroger en Stejjn afsmeekte. Van
vergeten en vergeven kan dus tnoeieljjk
sprake zgn.
De aangekondigde komeet van Giacobini,
die allengs de aarde meer nadert, begint
thans voor het ongewapend oog zichtbaar
te worden. Op 18 Maart bereikt zjj het
dichtste punt bjj de zon, maar komt daar
na nog dichter bg de aarde, zoodat zjj dan
in haar grootste schoonheid zal prjjken.
Voor het Noordelijke halfrond staat zjj ech
ter na zonsondergang al tameljjk laag in
het Westen, en haar loop gaat na 18 Maart
al meer en meer zuidwaarts, zoodat vermoe
delijk de bewoners van het znideljjk half
rond haar meer dan die van het noordelijke
kunnen bewonderen. Thans is zg te vinden
in de sterrebeelden Pegasus en Andromeda,
die een zevental heldere sterren bevatten,
van ongeveer geljjk*n vorm als de Groote
Beer, maar wjjder uiteen en aan de tegen
overgestelde hemelstreek. Do komeet bevindt
zich niet ver van de moest naar links staande
onderste ster (Algenib) van den vierhoek,
die het rechter deel van het zevental uit
maakt. Ofschoon zjj een vaart vau 100 kilo
meter in de sekonde heeft, schjjnt zg zich
in di-n eersten tjjd voor het oog slechts wei
nig te verplaatsen, omdat haar beweging in
hoofdzaak rechtstreeks naar de aarde is ge
richt. Haar nadering big kt echter uit haar
toenemende sterkte vau licht.
de hg er met een weemoedig glimlachje bg.
»Met mgu trots! Neen, met mgn on
gevoelig hart, Victor!* antwoordde zg" dee
moedig. »Hoe kon ik zoo slecht voor u zjjn!*
»Ge hebt niet anders kunnen handelen!*
sprak hjj met warmte, »dat begrjjp ik nu,
Bertha! Maar als je nog eenmaal gelegen
heid krjjgt om gelukkig te worden, Bertha,
laat uw trots dan het geluk niet afwjjzen.
En dat geluk smeek ik voor u af, Bertha
daar hoop ik op voor u! ïk zou zaohter
rusten, als ik wist, dat ge nog eens geluk
kig zoudt worden!*
»Victor, awjjg! houd op!« fluisterde zjj.
»Zoo veel goedheid doodt me! ik verdien
ze niet!*
Bertha nog één vraag,* begon hg na
een korte poos stilte. »Nog een laatst ver
zoek Ge weigert me dat niet, wel
>0 neen, Victor 1 Spreek, alles zal ik
doen
Bertha, als ik er niet meer ban beloof
me dat ge zult nemen, wat u toekomt!
Laat uw trots varen! De weduwe vau een
graaf Norton moet de waardigheid ophou
den van het geslacht, waarvan zjj den naam
draagt en ge zjjt immers mgn vrouw!
Juan Norton, die op Martinique met een
Creoolsche vrouw getrouwd is, wordt erf
genaam vau het stamgoed. Gjj krjjgt de
andere goedereD en het vermogen vau mgn
grootmama, ik heb n dat als privaat eigen
dom in mgn testament vermaakt. Zoo be
hoed ik ja tenminste voer geldelgke zorgen.
Dit is mgn laatste wensch ja, mgn be
vel! Beloof me, Bertha, dat ge niet in strjjd
daarmee zult handelen!*
Hoe zou zg zich tegen eeu stervende ver
zet hebben, vooral waar het zulke nietig
heden betrof als geld of goed?
WorcU vervolgd).
