Hel Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
M 2234.
SPORT.
De Goudgraver.
voos
Uitgever: L. J. YEERMAK, Heusden.
ZATERDAG 18 JULI.
1903.
IT 1S9BP 'HUBÉÊr^É
j^EPsffPi*
UND VAN ALTEH^
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementiprgi: per 3 maanden f l.OO.
franco per poet zonder prjjsverhooging* Afzonderljjke
nummers 5 cent.
Advertentiën yan 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/» ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Adrertentiên worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond
ingewacht.
Ook in onze taal is dit woord de
algemeene benaming voor lichaamsoe
feningen.
Reeds in de grijze oudheid werden
deze in kooge eere gehouden, al waren
de vormen dan ook verschillend van de
onze. Zoo werd b.v. het worstelen bij
de volken der oude wereld vaak als
een kunst beoefend. Ook later treffen
wij daarvan vele voorbeelden aan, hoe
wel de vormen minder edel werden en
wel eens in minder onschuldige oefe
ningen ontaardden.
De oude Grieken, een kunstlievend
volk, gevoelden zeer veel voor lichaams
kracht en voor schoonheid van lijnen
en vormen. Daarom konden zij zich ook
zoo in het worstelperk verlustigen. Maar
wij moeten niet vergeten, dat er eenige
noodzakelijkheid bij kwamwant in de
oorlogen kwam het toen op lichaams
kracht en oefening aan en het volk dat
in dit opzicht niet tegen de anderen op
kon, ging alras verloren.
Al bestaat die noodzakelijkheid thans
niet meer, wij zouden toch niet gaarne
willen versmaden, wat voorheen zulk
eene eereplaats innam. Wij juichen de
sport, maar dan ontdaan van alle over
drijving en ontaarding vooral ook toe,
omdat de hersenontwikkeling, zoo noodig
bij den tegenwoordigen bestaansstrijd,
wel eens verkregen wordt ten koste van
het gezonde lichaam.
Een latijnsche spreuk, in het Hol-
landsch vertaald, zegt: „alle overdrij
ving schaadt." Overdrijving is de groote
kwaal van onzen tijd en op geen enkel
gebied wellicht is meer overdrijving
waar te nemen dan op dat van de sport.
fi' ir»~T«rTüf
FEUILLETON.
21)
»Ik heb vernomen, dat gjj naar Torquay
zjjt goweest,* zeide hjj, haar met welgeval
len beschouwende: >het schjjnt u goed ge
daan te hebben; gjj ziet er zeer welvarend
uit!*
Zjj antwoordde niet op deze stoutmoedige
verklaring, doch staarde recht voor zich nit.
»Wèl beschouwd, is het beter niet bjj Iris
te gaan, of gjj moest er erg op gesteld zgn.
Er staan reeds zooveel menschen om haar
heen.*
»Zooals gg verkilt,antwoordde zg, »of
wilt ge 't allééa beproeven?*
tZeker niet,* zeide hg, >ik zal haar later
aog genoeg zien. Gaat gg dikwijls naar
de wedrennen zien?*
Wanneer ik slechts kan. Hier kom ik
altjjd.*
>'t Is een grootsch gezicht,* zeide hg,
omziende of iemand hem soms kon hooren.
>Zjjt ge enkel voor nw pleizier hiar, of is
het uw plan er over te schrjjven?*
»Ik zal over de toiletten schrgven,* ant
woordde zij lachend.
»Dan hoop ik, dat ge het uwe niet znlt
vergeten,* zeide hg, »'c is het fraaiste van
allen.*
»Gg zjjt een man, die zegt waar het op
staat, Mr. Trent,* zeide zg op koelen tooD.
»Gg verwacht immers niet, dat ik ginder
manieren geleerd heb?*
»Gg hebt n zoo véél eigengemaakt, met
Natuurlijk mag iemand een ontspan
ning hebben, vooral wanneer die ont
spanning tevens nuttig kan zijn; maar
die ontzaglijke geestdrift van onzen tijd
voor de honderdvoudige vormen, waarin
het „worstelen" der oude volken zich
thans vertoont, gaat ons begrip te boven.
Als men het koele verstand laat werken,
dan zal men toch moeten erkennen,
dat de wereld al heel weinig profiteert
van de dagelijksche overwinningen van
A en de dito nederlagen van B. Maar
de zaak wordt heel wat ernstiger, wan
neer men bedenkt hoe verbazend groot
de som is van levensuren en van lichaams
kracht, aan oefening en vermaak gewijd.
De hersenontwikkeling wordt nu weer
opgeofferd aan de ontwikkeling der spie
ren, de meerdere lichamelijke kracht
verkregen ten koste van de in onzen
tijd zoo noodige kracht om op te roeien
tegen de steeds wassende levenseischen.
Dus: overdrijving!
Een schrijver heeft naar waarheid ge
zegd „Die te veel aandacht schenkt aan
de kunstverrichtingen van onzen tijd,
loopt gevaar dat hij den ernst des levens
uit het oog verliest. Daarom liever mee
te worstelen met duizendeu en tien
duizenden, die, door ijver en inspan
ning, langs den ordelijken weg, strijden
om zich een mensch waardig bestaan te
verschaffen, dan hen de hand te reiken
in het worstelperk des levens, is schooner
dan de schoonste lichaamsoefening."
Ja, zeker; dit is de edelste sport, en
het is ook de noodzakelijkste.
Een oud moedertje sleepte met moeite
haar zware oliekar door de straten voort
om te trachten met dien arbeid het
noodige tot levensonderhoud te verdie
nen voor zich en voor de hulpbehoe
venden, die van hare zorg afhankelijk
waren. Een flinke jongen, die de handen
leeg had, kon het lijden van de arme
tobster niet aanzien. Hij nam de vracht
van haar over en zei: „Zie zoo, wijs
me je klanten nu maar aan, dan ga ik
met je mee en zal ze bedienen."
Hier had men nu twee worstelaars:
verbazende gemakkelijkheid,* lachte zg,
>waarotn zondt gg dan ook geen manieren
kunnen leeren?*
»Dat zal wel komen,* zeide hjj schouder
ophalend, >maar er zal heel wat aan mg
te polijsten zgn. Het zal mg benieuwen, of
ooit iemand zich met dien taak zal willen
belastenc
Zg keek hem strak in het gelaat. Zg had
zich alles voorgenomen, wat zg hem zeggen
wilde, en nu vond zg er noch de gele
genheid, noch de kracht toe. Er sprak zóó
veel vuur, kracht en ernst uit de op haar
gevestigde heldere, staalgrijze oogeD, dat zg
geheel in de war geraakte. Zg was inwen
dig boos op zicbzelve, en verloor hare ge
wone zelfbeheersching.
»Gjj hebt de macht,* zeide zg op eenigs-
zins koelen toon, »om al wat gij wenscht,
te koopen. Onwillekearig dacht ik juist, hoe
jammer het was, dat nw deelgenoot niet in
leven bleef.' Hg deelde het werk met n, niet
waar? Het klinkt zoo trenrig, dat hg ook
niet het loon mocht oogsten
Hg toonde niet de ontroering die zjj ver
wacht had, en waarom zg hem zoo onder
zoekend gadesloeg. Hg werd slechts nog een
weinig ernstiger, en voerde haar verder nit
het gedrang der menigte.
>Het is vreemd, dat gg mg hier aan mgn
kameraad herinnert,* zeide hg, >ik heb in
den laatsten tjjd zeer veel aan hem gedacht.*
>In welk opzicht?*
»Vooral, omdat ik er niet zeker van ben,
of onze overeenkomst wel geheel billjjk was,*
antwoordde hg; »hjj had eene dochter, die
ik zeer gaarne wensch te vinden 1 Ik gevoel
dat ?jj recht heeft op eenige aandeelea in
de Company, en ik begeer dat zg die zal
de eene, die hare krachten reeds voelde
bezwijken in het pertc; de ander, die
een deel van zijne nog frissche krach
ten aanwendde om len last te ver
lichten, die de ander zoo ontzettend
zwaar drukte.
Wanneer men het wel beschouwt is
de wereld vol van zulke arme worste
laars. Wij willen niet beweren, dat wij
allen hun last zouden kunnen over
nemen. Wij wilden alleen dit maar op
merken: het leven is toch ernstiger
dan de pret in de sportkringen. Wij
kunnen het eene doeu en het andere
niet nalaten; wa*t, alle overdrijving,
alle onmatigheid, alle eenzijdigheid
scheidt.
Wanneer wij de oogen maar even
opheffen, dan zien wij ze telkens rondom
ons, die lichaam en geest geven aan
een moeitevolle taak, worstelende met
tegenspoed en ondank, en toch met een
blijde hoop, uit roeping, ernstig en
opgewekt.
Dbt zijn en blijven de ware worste
laars, dc mannen en vrouwen van de
sport des levens, die kampen om voor
zich en voor anderen een eerlijk be
staan te verwerven en zich ferm door
's levens moeilijkheden heen te slaan,
ondank, teleurstelling en miskenning te
trotseeren en te overwinnen.
Zij hebben den prijs verdiend, ook
dan wanneer zij niet winnen
Buitenland.
De correspondent van d» Morning Post*
te Brussel zegt, dat iemand, die weten kan
wat er is voorgevallen op de jongste inter
nationale bgeenkomst van suikerfabrikanten
te Brussel, hem het ontworpen plan heeft
medegedeeld. De fabrikanten, zeide bg
willen noch trust noch kartel.
Zg wenschen niet directen invloed op de
prgzen nit te oefenen, door hen, tot schade
van het Engelsche publiek, op te drjjven.
Zg willen den bestaanden toestand hand
haven, d.w.z. de overproductie tegengaan,
door den uitvoer van suiker in ieder land
te beperken tot het gemiddelde van de drie
laatste jaren. Mocht de toekomst aantoonen,
dat deze hoeveelheid niet voldoende is, dan
zal elk land, naar evenredigheid, bet cijfer
van zg u uitvoer verhoogen.
Een officieel bericht in het Dresdener
Journal meldt, dat de Koning aan de ge
wezen kroonprinses Louise op haar verzoek
saKBatanuguBSHnMBavwBBMHnnaMHsaaHBHWD
aanvaarden.*
»Hebt gjj reeds getracht haar te vinden
vroeg zg.
Hij wilde haar in de oogen zien, doch
toevallig liet zg hare parasol naar zjjne zjjde
overhellen, zoodat hg haar gelaat niet kon
zien.
»Ja, dat heb ik gedaan,* zeide hg, »en
daarbjj een groote teleurstelling ondervonden.
Zg weet zeer goed dat ik haar zoek, doch
zg geeft er da voorkeur aan, onbekend te
bljjven.«
»Dat klinkt zeer vreemd; kent gjj hare
redenen daarvoor?*
»Ik vrees,* antwoordde hg op beslisten
toon, »dat er slechts ééi reden voor kan
bestaan, 't Is verschrikkelijk om het van eene
vrouw te veronderstellen, en ik ben big,
dat
Hjj aarzelde. Zg hield hare oogen van
hem afgewend, doch hare bewegingen gaven
ongeduld te kennen.
»Het schgnt, dat Monty in zgn tjjd een
gentleman, en zjjne familie van uwe
klasse was. Ik geloof zelfs, dat er een graaf
in de familie was, en ongetwijfeld zgn het
hoogst achtenswaardige menschen. Hg deed
eens een verkeerden stap, en het spreekt
van zelve, dat zg toen niets meer van hem
wilden weten. Ik beken, dat hg erg aan
lager wal was, toen ik met hem in kennis
kwam, maar ik acht dit de schnld van hè a
die hem aan zgn lot overlieten; en tèch
bezat hg een goed karakter. I< wensch u
thans iets mede te deelen, Miss Wtndermott,
wat ik u reeds dikwjjls heb willen zeggen
ten minste, zoo gg er genoeg belang in stelt,
om het te hooren
Zg vroeg zich voortdurend af, hoeveel hg
den naam en den titel van gravin Montignoso
verleend heeft.
Alle bladen bevatten uitvoerige dépêches
uit Dublin en uit Belfast, waarin bijzonder
heden worden gemeld omtrent de tameljjk
ernstige rustverstoring, welke in de beide
genoemde steden heeft plaats gehad.
Te Dublin begaf de menigte zich in zeer
grooten getale naar het Stadhuis, waar de
gemeenteraad juist aan het beraadslagen was
over een ontwerp adres, dat aan Koning
Edward, bg diens bezoek aan de Iersche
hoofdstad, zon worden aangeboden. De me
nigte poogde de vergaderzaal binnen te
dringeD. De burgemeester zelf ging voor de
deur staan en bedreigde de menigte, indien
zg zich niet in goede orde wilden terug
trekken. Deze houding prikkelde echter de
massa, inatede van baar te kalmeeren. Thans
liet de burgemeester troepen ontbieden.
Een vrjj ernstige botsing tnsschen solda
ten en manifestanten volgde, en ten langen
leste kon de gemeenteraad zjjne beraadsla
gingen hervatten. D.d. 14 Juli wordt nit
Dublin gemeld, dat de Raad na eene on
stuimige zitting besloten heeft, den koning,
ter gelegenheid van zgn Iersche reis, géén
adres aan te bieden.
Te Belfast hadden de wanordelijkheden
plaats tnsschen anarchisten en nationalisten
bg gelegenheid van den grooten jaarljjk-
schen optoeht, welken de loge dar vrij
metselaars gewoon is te houden ter herin
nering aan de overwinning van Willem van
OraDje. De nationalisten beschouwden die
manifestatie als eene uittarting en begonnen
met steenen te werptm. De politie moest
verschillende charges doen met den wapen
stok, voordat de orde hersteld was.
Dublin is, van geheel Igrland, nog het
meest Engelsch-gezind. En zelf9 daar ge
lakte het der Britsche regeering niet, een
dood gewoon, niets zeggend adres van ge-
lukwensch aan den koning te doen goed
keuren. Ziedaar iets, wat den waren toestand
wèl karakteriseert
Men zegt, dat Edward VII zeer gevoelig
is over de honding van den Raad van Dublin
en er zelfs over denken zou het Iersche plan
op te geven. Maar de Iersche stemmen
wordt terecht opgemerkt zgn thans te
hard noodig dan dat de heeren Balfour en
Chamberlain niet alles in 't werk zonden
stellen om den koning van zulke plannen,
hebben ze werkeljjk bestaan, af te brengen
van haar geheim zou weten, en daarom te
meer verzocht zg hem, voort te gaan.
Monty had weinig na te laten; doch één
voorwerp bezat hjj, dat hem nooit verliet,
en hetwelk hg als een kostbare schat be
waakte. Dat was het portret van zgn doch
tertje, zooals zjj was, toen het ongelnk hem
overkwam.*
Hg boog zich weder, om haar in 't gelaat
te zien, doch de witte parasol zakte nóg
lager.
>'t Is een vreemde geschiedenis niet dat
portret,* vervolgde hg, »hjj liet het mg een
enkelen keer zien, en ik begon er waarljjk
óók veel van te houdenHet was een lief
kinderlijk gelaat, met onschuldig vrooljjke
trekken; wjj waren daar ginds zoo verlaten
en eenzaam, en die beeltenis kreeg allengs
groote waarde voor ons. Op zekeren nacht
dwong Monty mg, om kaart met hem te
spelen, 't spel was een van zgne gebreken,
en daar hg niets bezat dan dat portret,
speelde ik daarom met hem en won 1*
»Dat was onmenschelgkl* prevelde zg.
»Het ljjkt wel zoo, nietwaar? Maar ik
wenschte dat portret te bezitten. Later volgde
onze verschrikkelijke vlucht naar de kust,
toen ik dien arme kerel dagen achtereen
op mgn rug droeg, des nachts de slangen
van hem afweerde, en de wacht hield tegen
onze zwarte vervolgers. Ik zon niet gaarne
alles verhalen, wat ik toen doorleefd heb,
Miss Weudermott, want gg zoudt er des
nachts niet van kannen slapen. Maar ik
had er behoefte aan, n dit ééue mede te
deelen. Ik hoop zeer, dat ge mg zult ge-
looven, want het is de zuivere waarheid!
Ik verliet hem niet, voor ik er in mgn ziel
van overtuigd was, dat hg dood, of ster-
Telegrammen uit Rusland, volgens welke
achthonderd menschen te Kisjinef in hech
tenis genomen zgn, om grootendeels terecht
te staan wegens aansporing tot jodenvervol
ging, hebben in Noord-Atnerika een gnn-
stigen indruk gemaakt. Men ziet er een
bewjjs iH dat de drang, door de openbare
meening bniten Rusland uitgeoefend, zjjn
doel bereikt heeft, maar het bljjkt nog niet
dat Roosevelt nu het verzoekschrift der
Amerikaansche Israëlieten niet naar Rusland
zal opzenden.
Het Nowoje Wremja verneemt uit Kiëf
dat, op bevel van overheidswege, joodsche
handwerkslieden niet het recht hebben, te
Kiëf voor de uitoefening van hun ambacht
te wonen. De politie heeft opdracht ontvan
gen, de papieren van alle joodsche arbei
ders na te zien en zjj die geen vergunnin
gen hebben, binnen twee weken uit Kiëf te
verwjjderen.
President Roosevelt heeft besloten een
wet uit te lokken waarbjj de z.g. lynchwet
in Amerika als niet bestaand wordt be
schouwd. Zg, die voortaan aan een derge-
ljjke strafvoltrekking van negers deelnemen,
zullen als moordenaars beschouwd es als
zoodanig vervolgd worden.
Uit Washington wordt gemeld: De
Mantsjoerjj&che kwestie is op bevredigende
wjjze geregeld door van de Cbineesche ra-
geering ontvangen verzekeringen. Verschil
lende, nn gesloton havens worden in de
naaste toekomst als verdragshavens voor
den wereldhandel opengezet.
De Russische regeering heeft de Vereenigde
Staten formeel kennis gagaven dat zg zich
op generlei wjjze tegen zoodanige open
stelling zal verzetten.
Uit Odessa wordt aan de Standard*
gemeld, dat de Russische regeering voor
nemens is, een brug te bon wen van de Krim
naar den Kaukasus. Deze brug zou ongeveer
2300 M. lang worden en zou 7 millioen
roebels kosten. Daardoor zon de kortste
weg van Rusland naar Perzië worden ver
kregen.
Uit Londen wordt gemeld
De Times bevat een langen brief, door
Botha geschreven aan een vriend hier te
lande vermoedeljjk Courtney waarin
de schrjjver klaagt over den toestand in
Transvaal, welke de Engelschsn zelf meer
verontrust en ontevreden maakt dan de Boe-
vende was. Daarbij kwam, dat een troep
wilden ons op de hielen zat. Ik verliet hem
dus, en nam het portret mede en thans
geloof ik, dat het mjj even dierbaar is, als
het voorheen aan hem geweest is.c
»Dat klinkt een weinig overdreven,*
zeide zjj, >ik zou bjjna zeggen: onmogeljjk.*
»Op den een of anderen dag,* antwoordde
hg op zeer ernstigen toon, »zal ik u nader
hierover spreken, en u trachten te bewjjzan,
dat het de waarheid is.c Hg kon haar ge
laat niet zien, doch hjj bemerkte zeer goed,
dat zg erg zenuwachtig was.
»Gjj hebt mg nog niet gezegd,* zeide
zg na een poos, »wat volgens uw oordeel
de redenen kunnen zjju, dat die dam8 on
bekend wenscht te big ven.*
»Ik kan ze slechts gissen,* hernam hg,
>ik kan alleen veronderstellen, dat zjj zich
schaamt wegens haar vader, en niet in aan
raking wil komen met iemand, die hem
zoo arm en ellendig gekend heeft. Dat is
zeer slecht en bekrompen van haar. Indien
ik slechts tien miDnten tot haar spreken
kon en haar kon vertellea, hoe de oude
man luid van haar piaeht te droomen en
hare beeltenis te kussen, dan geloof ik wèl,
dat zg hem zon betreuren.*
Bedenk n eens, of zg niet een andere
reden moet hebben,* zeide zjj met afgewend
gelaat, >gjj zegt, dat haar portret n dier
baar is! Tracht ter wille daarvan, meer
toegevend in uw oordeel te zjjn!«
>Ik zal het beproeven,* antwoordde hij
vooral
Welnu?*
Vooral, omdat het portret mg som-
wjjlen aan u doet denken!*
Wij spraken echter van overdrijving
en, naar wij meenen, niet ten onrechte.
Bij zeer velen is de sport een deel van hun
leven geworden. Daarom zeker spreekt
men van de „edele" sport. De zucht
om zich met een ander te meten en
het daarin te winnen, iets wat met de
eigenlijke lichaamsoefening volstrekt
niets te maken heeft, treedt in alles op
den voorgrond. De berichten er over
worden door het publiek met graagte
genoten en vele bladen bevatten dan
ook gansche kolommen, aan de dage-
lijksche vorderingen der kunst gewijd
terwijl de kunst er zelfs een afzonder
lijke taal op na houdteen taal die een
rechtgeaard Hollander doet blozen
helaas, een afschuwelijk abracadabra.
Wij hebben niets tegen het worstel
perk, waar de spieren worden gehard
en de zenuwen gestaald. Maar te leeren
worstelen met het leven zal toch wel
het meest noodige blijven en daarom
is het goed, indien wij er ons aan ge
wennen, het hart wat meer te openen
voor de worstelaars in 's levens strijd
perk en onze toejuiching te bewaren
voor hen, die den strijders de baan een
weinig trachtten te effenen.
Wordt vervolgd).
