Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
,M 2306.
Rusland en Japan,
Broeder en Zuster.
Uitgever: L.. J. YEEEMAH, Heusden.
WOENSDAG 30 MAART.
1904.
Oorlog tusschen Japan en Rusland.
IAN0 VAN
TOOK
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementiprji: per S maanden f l.OO.
franco per poet zonder prjjsverhooging. Afzonaerljjke
nummers 5 cent.
AdvertentiSn van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/» ot. Groote letters naar plaatsruimte.
AdvertentiSn worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Pierre Leroy-Beaulieu schrijft in de
Revue de Deux Mondes over Japan en
zijn hulpbronnen een artikel, zeer door
werkt, en waarin (wat wel vermelding
■verdient bij werk van een Fransehman
in dezen tijd) de schrijver blijkbaar
streeft naar onpartijdigheid. Wij laten
lier volgen wat hij over de kansen van
den oorlog zegt:
Hoe hoog men het Japansche leger
ook moge schatten, en hoeveel bewon
dering men gevoele voor het werk dat
sedert 35 jaar door dit buitengewone
volk verricht is, het schijnt ons toe dat
de beletselen die zich voor Japan op
doen, als het de Russen uit Mantsjoerije
wil verjagen, onoverkomenlijk geacht
moeten worden. Het Japansche leger
heeft bijna geen ruiterij, en op het
oogenblik dat het het bergachtige terein
verlaat, dat niet alleen Korea bedekt,
maar bovendien een vrij groot gebied
op den rechter- (Chineeschen) oever van
de Jaloe op den dag waarop het
de Mantsjoersche vlakte in den omtrek
van Moekden bereikte, waar het eerst
na zeer groote bezwaren en vermoeie
nissen zou aankomen zou het dikke
en beweeglijke „gordijn" van de ko
zakken-ruiterij 't Japansche leger aan
alle zijden omhullen, de bewegingen des
vijands onmerkbaar maken, en de Ja
panners aan alle mogelijke verrassingen
blootstellen. Overigens, als Rusland zich
bij den aanvang der vij andelij khed en in
eene ongunstige positie bevond, zoo het
misschien slechts een 100.000 man be
schikbaar had in Februari, zoo de Trans-
siberi8che spoorweg waarschij nlijk slechts
1400 of 1500 man per dag kan ver
voeren, zoo de Russen op 8000 K.M.
afstand niet alleen hun munitie, maar
ook hun leeftocht moeten betrekken
Rusland zal toch 200.000 man beschik
baar hebben in den loop van den maand
April, en meer dan 300.000 in het be
gin van Juli. En zelfs indien Japan er
in geslaagd mocht zijn wat een ge
waagde onderstelling mag heeten dan
omstreeks 400.000 man naar Korea
over te brengen, en volstrekt meester
te blijven ter zee (wat de Japanners in
staat zou stellen, hun verbindingslijn
te verkorten, en aldus troepen uit te
sparen, door het aanknoopingspunt van
de maritieme en de militaire bewegingen
over te brengen naar den mond van
de Jaloe) dan zou het toch nog in de
noodzakelijkheid blijven, Korea te be-
FEUILLETON.
8)
Geukkig bleef er geen tjjd over voor al
e gedachten, want de steeds opmerkzame
bman kwam de dames berichten, dat de
(uipage van Iwan Iwanowitsch ze wachtte,
m het gezelschap naar het nog tameljjk
er verwijderde Earpilowka te voeren.
Catc lennde achterover in het rjjtaig en
Aeek if en toe op 't horloge, om te zien,
of men spoedig op de plaats van bestem
ming was. Ook Roman sprak geen woord
zijn gezicht had, terwjjl hg de omgeving
opnam, een drooraende uitdrukking en toen
eindelijk de strooien daken van een uitge
strekt dorp zichtbaar werden, strekte hg
onwillekeurig de hand naar die richting uit,
alsof hg wilde zeggen: »D4ar!«
Bjj deze beweging keek Atilla op.
Denkt ge, dat dit Earpilowka is, mijn
heer Leontieff? We zjjn al drie of vier pre
cies znlke dorpen voorbijgegaan.*
Roman wees op een lang, smal woud,
dat zich aan den horizon uitat-ekte.
«Dat groene hont moet de Dannba zjjn,*
zei hg als tot iichzelven.
Cato keek naar hst noodlottige woud,
dacht aan het trenrige einde van haar neef
Lnbim en zuchtte. Plotseling richtte zjj zich
op en zei half lachend, half verdrietig:
Waarom zjjn wjj allen zoo plechtig?
Zoolang ik me kan herinneren, was het
zetten en aldus een aanzienlijk deel van
zijn leger vast te leggen. Rusland zal,
hoe duur dat moge uitkomen, zijn strijd
krachten onbepaald versterken, aange
zien er in deze worsteling te veel op
net spel staat: zijn prestige tegenover
de buitenwereld, en ook het gezag zijner
regeering binnenslands.
Naar 't zich laat aanzien zullen de
Japanners in Mantsjoerije door de over
macht verpletterd worden. In Korea is
de toestand niet dezelfde.
Daar zullen de Russen tegenover vij
anden staan die het land reeds in bezit
genomen, en waarschijnlijk al den tijd
gehad hebben, zich te versterken. In
die moeilijk toegankelijke bergstreek die
aan hunne, aan wijde vlakten gewende
soldaten een soort van schrik inboezemt,
te midden van de talrijke bergstroompjes
die bezwaarlijk door ruiterij overge -
getrokken kunnen worden, zullen de
Russen slechts weinig voordeel trekken
van hun ruiterij. Indien de Japansche
infanterie den lof verdient dien men er
aan toezwaait, indien zij hardnekkig
haar stellingen verdedigt, indien de
verbinding met Japan ongestoord be
waard wordt, kan het uiterst moeilijk,
zoo niet bijna onmogelijk blijken, hét
Japansche leger uit het groote schier
eiland te werpen.
Een der ernstigste gebeurtenisseri die
zich konden voordoen, zou de vsd van
Port Arthur zijn, nog niet zoozeér we
gens de militaire gevolgen, maar jwegens
de politieke uitwerking. Er Zf6u daar
meer voor noodig zijn dan bombarde
menten, die „krijgsverrichtingen van
den vijfden of zesden rang"? gelijk
Borgnis-Desbordes ze noemcde: de Ja
panners zouden een troepenmacht moe
ten ontschepen en het gelfak zou hen
moeten dienen, maar indien deze ver
sterkte plaats eenmaal verloren was
voor de Russen, zou ze uiterst moeilijk
te heroveren zijn, waat is met het
vasteland slechts verbor/den door een
landengte van een ptjtar kilometers
breedte, welke geheel betreken wordt
door het geschut van de Japansche
vloot. En aangezien de Russen geen
afstand van Port Arttyur zouden kun
nen doen, zonder zich/ in de oogen der
Chineezen te vernederen, zou de oorlog
reeds daardoor alleei^ zeer verlengd
worden. f
Een van de eigenaardigheden in dezen
oorlog is, dat het v<por beide tegen
standers uiterst moeijl ijk zijn zal, den
ander tot vrede te cjwingen door een
stoot die in 't hart treft. Japan kan
altjjd een verre, vrooljjse droom, ééns tante
Lonise in Earpilowka te gaan bezoeken, bjj
voortdurenden zonneflchjjn en genoegen
zonder einde. Nn zgn wjj eindeljjk daar,
de droom is waarhejd geworden, de zon
schjjnt, mjjn lieve mHuaa is bjj mg, mjjn-
heer Roman begeleid^ ons, en toch is het
niet zoo mooi, als ik najj had voorgesteld.
Wordt toch wakker, ^mjjnheer Roman 1 Se
dert wjj 't station verlileten hebt ge geen tien
woorden gesproken. I:k geloof, dat ge ge
heel terneer gedrukt zjjt door het gelnk,
weer in uw vaderland te zgn; waart ge
vroeger al eens in de»ie streek?*
«Nooit,* antwoordde hg, «en toch komt
alles mg zoo bekend vjoor, alsof ik het al
eens had gezien; het s$al wel zoo zgn, als
ge zegt, juffrouw Cato., na een lange schei
ding ljjkt iedere plek v,an 't vaderland be
kend.*
De equipage reed ibu langs de graan
schuren, daarna langs d^n schitterend witten
mnnr, die den tuin on^rmgcle en eindelgk
door de groote poort.,/ De honden sloegen
aan, de oude Enrp stfond vol verwachting
onder het portaal. Op het oogenblik, toen
de dampende paarde^ stilstonden, traden
Iwan Iwanowitsch eft Lonise Martinowna
naar bniten. Bjj den jlang ontbeerden aan
blik harer zuster vejrgat Atilla alle ver
moeienis teeder, bjjn/a moederlijk sloot zjj
haar in de armen, di tarna hield zjj haar op
een kleinen afstand, om haar beter te kun
nen aanzien. Maar ac h t zjj voelde een steek
in de borst, toen i ;jj de vroeg verwelkte
trekken, de glanslo jze oogen en de wee
moedige uitdrukking t waarnam van het ge
zicht dat zjj lieh nieïfc anders dan zorgeloos
Rusland zulk een stoot nooit toebrengen.
Wat de Russen betreft: indien zij de
Japanners weer van het vasteland af
jagen en hun dan, zonder te willen
onderhandelen, harde vredesvoorwaar
den willen opleggen, hoe zouden zij
hen dan kunnen dwingen? F.en ont
scheping van groote troepenmassa's in
Japan daaraan is niet te denken
welk een reusachtig aantal soldaten men
ook op die eilanden aan wal zette, er
zou daar een krijg ontbranden wellicht
zonder voorbeeld in de geschiedenis;
vrouwen en kinderen zouden meevech
ten en uit die teere poppetjes van
vrouwen zoü, zöo al niet een Jeanne
d'Arc, althans /menige Judith of Jeanne
Hachette te voorschijn komen. Wat een
overrompeling van het noordelijke eiland
Jezo door' de Russen betreft, behalve
dat de Russische vloot dan de zee zou
moeter/ beheerschen, zouden in dat geval
Engeland en de Yereenigde Staten zeker
tussnhenbeide komen.
Overigens, indien er één voorspelling
rflét al te gewaagd lijkt, is het deze:
$at onzijdige mogendheden tegen het
einde van den strijd tusschenbeide zul
len komen, om den overwinnaar te be
letten te ver te gaan. Ook de onzijdigen
zullen dan in twee kampen staan, en
hun wenschen zullen niet denzelfden
kant uitgaan, maar zeker is, dat er
maatregelen genomen zullen worden
door den een of ander, om te voor
komen dat de overwinnaar een over
wicht verkrijgt over China, misschien
reeds om te beletten dat Korea geheel
wordt ingepalmd. Het is dus twijfel
achtig of uit dit betreurenswaardig con
flict een van de partijen een groot en
blijvend voordeel zal kunnen trekken,
tenzij een ontzettende, algemeene oorlog
dientengevolge ontbrandt.
Ook al zet men deze sombere onder
stelling ter zijde, ook dan nog blijft
de toekomst na dezen oorlog tusschen
Rusland en Japan zeer dreigend. Aan
nemende dat Rusland door zijn macht
te land sneller overwint dan men over
't algemeen denkt, dan zal deze eerste
groote oorlog tusschen het blanke en
het gele ras getoond hebben, dat een
gele natie, na dertig jaar bij de blanken
ter school gegaan te hebben, zich al
thans met haar leermeesters kan meten,
zoo al niet deze overwinnen. De Chi
neezen staan zeker niet gelijk met de
Japanners, en het schijnt moeilijk aan
te nemen dat zijzelf hervormingen zul
len invoeren, maar er wordt door ande
ren zoo druk gewerkt aan hervorming
en vrooljjk kon voorstellen.
«Arme Lonise!* zei zjj zacht. Onwille
keurig trok zjj Cato naar voren, om de
opmerkzaamheid en den scherpen blik van
haar zwager van zich af te wenden.
Lonise Martinowna keek lang in het
jonge, frissche gezicht, alsof zjj elke ljjn
wilde bestndaeren; toen keerde zjj zich tot
haar echtgenoot en zei:
>Iwan, het kind ljjkt op onzen zaligen
Lnbim.*
Iwan's trekken hadden een ongewoon
zachte nitdrnkking aangenomen.
«We zullen ons niet vermoeien met ver-
geljjkingen te maken, maar ons verhengen,
dat wjj haar hier hebben. Bereid u er maar
op voor, Atilla, dat we n niet zoo spoedig
laten gaan.*
Cato wilde jnist iets zeggen, toen Atilla
haar reisgezel, den heer Leontieff aan haar
znster en zwager voorstelde. Maar nanweljjks
had Iwan een blik geslagen op de hooge
gestalte en de regelmatige trekken van zgn
gast, of hg week eenige stappen achternit.
«Hoe vreemd,* stamelde hg, >ik wist
niet
Hoor ik goed, jonge man? Hoe is uw
naam? Gjj heet Leontieff?*
«Roman Iwanowitsch Leontieff,* ant
woordde de aangesprokene, eenigszins ver
wonderd over de vreemde ontvangst.
«Roman Iwanowitsch?* Iwan haalde diep
adem. «En ge hebt een moeder? Hoe heet
uw moeder, Roman Iwanowitsch?*
De scène begon voor alle aanwezigen
pjjnljjk te worden; men zag, dat Romans
aderen opzwollen op zgn voorhoofd bjj dat
zonderlinge verhoor.
van de Chineezen dat men zich met
spanning afvraagt, of dat ten slotte niet
gelukken zal.
Bovendien zal Japan, onaantastbaar
gebleven op zijn eilanden, door een
nederlaag, die waarschij nip k is, niet
verpletterd worden. Het zal na eenigen
tijd zijn vlucht hernieuwen, achtsruit-
gaan zal het niet. Mislukt deze poging,
dan kunnen de Japanners haar nog
eens wagen, gebruik makende van tijde
lijke verwikkelingen die zich in Europa
kunnen voordoen, van binnenlandsche
woelingen in Rusland, bijvoorbeeldzij
kunnen zich langzamerhand opdringen
aan de Chineezen, want in elk geval
zal deze oorlog het aanzien van de
Japanners die hem aangedurfd heb
ben in de oogen van de Chineezen
vergrooten. De toestand der Europeesche
volkeren in Oost-Azië zal daarna niet
meer dezelfde zijn als thans. Laat ons
niet verwonderen, dat wij voortaan
rekening te houden zullen hebben met
dit gele ras, dat wij zelf uit zijn slaap
wakker geschud en aan zijn vereen
zaming ontrukt hebben.
Buitenland.
Ambteljjke Russische telegrammen melden
dat in den nacht van Zaterdag op Zondag,
de Japanners opnieuw doende zgn geweest
om den nitgang van de haven van Port-
Arthur met branders te verstoppen.
Vice-admiraal Makarof zond hierover uit
Port-Arthur het volgende ambteljjk telegram
aan den Tsaar:
Zondag om twee nar in den morgen heeft
de vjjand een tweede poging gewaagd om
den ingang van de binnenhaven te ver
sperren. Hg zond vier groote koopvaardjj-
booten, begeleid door zes torpedobooten, die
op den ingang van de haven afkwamen.
Toen de vjjandeljjke schepen waren opge
merkt, dank zjj de zoeklichten, dienden zjj
aanstonds tot mikpunt van de kanonnen
der oorlogsschepen. Luitenant Eriniski, de
kommandant van de wachthebbende torpedo
boot Silni, wierp zich op den vjjand en een
torpedo vernielde den voorsteven van de
Japansche stoomboot die vooraan ging. Deze
richtte zich toen naar rechts en twee an
deren volgden, met dat gevolg, dat alle drie
zich in rechtsche richting van den toegang
der haven verwjjderden en strandden. De
derde zette koers naar links en leed even-
«Mjjn moeder heet Natalie Laurentiew-
na,< antwoordde hg, zich bedwingende.
Zoodra Iwan dien naam hoorde, verloor
zgn gezicht de strakke nitdrnkking.
«Vergeef me mjjn onbeleefdheid,* zei hg,
den jongen man de hand toestekende. «Ge
hebt zoo'n merkwaardige geljjkenis met een
dame, die ik vroeger gekend heb, dat ik
dacht, dat ge familie van haar zondt zgn.
Maar nn zie ik, dat ik me vergist heb.
Earp,« zei hjj op scherpen toon tot den
dienaar, «waarom neemt gjj 't gezelschap
de bagage niet af?«
Het was hem niet ontgaan, dat de onde
man den blik strak op Roman gevestigd
had.
«Dezelfde oogen, dezelfde nens,* fluisterde
Earp in zichzelven, toen hg zich met de
reistasschen verwgderde, «maar hg mist de
heersehzuchtige uitdrukking.*
V.
Schitterend lag de dauw nog op de bla
deren en de bloesems, toen Roman den vol
genden morgen vroeg naar bniten trad.
Hjj hield van den ochtendstond in 't frissche
groenmisschien had hjj zich ook wel een
weinig gehaast, toen hg even te voren
een lichten, welbekenden stap in den gang
hoorde; ten minste zgn oogen keken
zoekend in de rondte, tot hjj in de verte
een wit kleedje ontdekte. Snel sloeg hjj
die riehting in, waar Cato, voorzichtig
den zoom van haar lichte japon van 't
vochtige gras optillend, haar morgenwan
deling deed. Elk oogenblik verminderde de
afstand tnsschen henweldra moest zjj
hooren, dat er iemand achter haar liep.
eeDS Bchipbrenk bniten de vaargeul.
De Silni begon tegen de zes vgandeljjke
torpedobooten te vechten. Van de opvarenden
werden een ingenieur en zes matrozen ge
dood, luitenant Eriniski en twaalf matrozen
gewond. De tweede poging van de Japanners
om don toegang tot Port-Arthur te ver
sperren, is dus mislukt, de toegang tot de
haven blgfc volkomen vrjj.
Een ambtelgk telegram van den stad
houder Alexajef aan den Tsaar uit Moekden,
onder dagteekening 27 dezer, deelt mee,
lat bij den aanval van vjjandeljjke stoom-
booten op de torpedoboot Silni de schoor
steen en de machine van deze beschadigd
zgn. De boot dreef dientengevolge in de
nabjjheid van den Gouden berg op strand,
vanwaar zjj weer vlot is geworden. Het
aantal gesneuvelden en gewonden op de
Silni is nog niet nauwkeurig bekend. Op
de branders bevonden zich helsche machines.
Luitenants Eedrof en Asarief en de adel
borst Pilsoedsdy gingen op bevel aan boord
van de stoombooten, sneden de draden der
electrieche geleidingen door en doofden het
vnur, dat den vjjand den ingang tot de
haven had moeten verlichten. Op de reede
vond men 's morgens een drjjvende torpedo
met een helsche machina, die gelukkig on
schadelijk gemaakt werden.
Uit Nioetsjwang wordt dd. 28 dezer ge
mold
De consuls hebben gisterenavond de
vreemdelingen kennis gegeven van Alexejefs
bevel, dat Nioetsjwang in staat van oorlog
verklaart en aan bizondere voorschriften
onderwerpt. De uitvoer van contrabande,
waartoe ook boonen, boonekoeken en andere
voedingswaren worden gerekend, is verboden
tenzjj een som, geljjk aan de waarde dar
lading, wordt gestort als waarborg dat die
lading niet nit een onzjjdige haven naar
Japan of Eorea wordt gezonden. Deze be
paling brengt den handel van Nioetsjwang
feiteljjk tot stilstand. Aanzienljjke vreemde
lingen zeggen dat dit een wederrechteljjk
optreden van Rusland is. Het maakt de
positie der consuls onhoudbaar. Deze hebben
hun regeering om lastgeving geseind.
Een later bericht luidt
De burgerljjke overheid heeft op verzoek
van de consnls beloofd, de krjjgswet nog niet
scherp te zullen toepassen totdat de consuls
instructiën ontvangen hebben van hun re
geeringen: aldus wordt het gevaar voor
verwikkelingen verminderd. Amerikanen,
«Juffrouw Cato, waarheen zoo snel?*
riep Roman op eenigen afstand, maar de
geroepene keek niet om.
«Jnffronw Hennink,* riep hg luid, «ik
wensch u een goeden morgen.*
Nu wende Cato zich snel om.
«Eindelgk mgnheer!* zei ze met komi
sche waardigheid.
«Vergeef me,« zei Roman lachend. «Als
een vogel vloogt ge voor mg hesn, alsof
ge uw best deedt, mg bniten adem te bren
gen. Men zon zeggen, dat ge hier al overal
den weg wist.*
«In 't geheel niet, Roman, maar ik ben
nieuwsgierig, Earpilowka te leeren kennen.
Mama sliep nog, ik ben stil weggeloopen,
zonder dat zjj 't bemerkte. Eom, dan znllen
wjj onze ontdekkingstocht samen voort
zetten.*
Babbelend wandelden zjj langs de paden
van den grooten tnin, zaten op de bank bjj
den vjjvar, waar Louise Martinowna vroeger
zoo dikwjjls zat en lieten van eene kleine
hoogte han blikken gaan ver over Earpi
lowka en de eindelooze vlakte der graan
velden.
Een kromming van den weg bracht hen
plotseling tegenover een groote, door een
hek afgezette plaats, waar in het midden
twee groote palen stonden.
«Dat was een schommel,* zei Cato, «men
ziet, dat hier vroeger banken gestaan heb
ben, maar alles is verwaarloosd. Ik denk,
dat hier vroeger de speelplaats voor de
kinderen is geweest. Weet ge, mgnheer
Roman, dat mjjn oom Iwan vóór Lubim
nog twee zoons had? Maar ze zjjn allen
gestorven.* (Wordt vervolgd).
II1U
