Hel Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
LEVENSKUNST.
Broeder en Zuster.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
M 2313.
ZATERDAG 23 APRIL.
1904.
Oorlog tusschen Japan en Rusland.
VOOB
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonuementsprjjs: per 3 maanden f 1.06.
franco per poat zonder prgsverhooging. Afzonderljjke
nummers 5 cent.
Advertentien ran 16 regels 50 et. Elke regel
meer ll/% et. Groote lettera naar plaatsruimte.
Adyertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond
imgewaeht.
Die kunst moeten wij leeren zooals
iedere kunst. Een kunst is het, goed
timmerman te wezen, schilder, metselaar,
onderwijzer, huisvrouw, dienstbodeEn
alleen door inspanning wordt die kunst
verkregen.
Met het woord „Mr. Timmerman" op
onze deur is het niet klaar, een voor
raad verf en kwasten maakt ons geen
schilder, een hooge hoed geen predikant,
een huishouden de vrouw nog niet tot
een huisvrouw.
Zoo geeft 't bezit van 't leven nog
niet de levenskunst.
Kennis moeten wij opdoen hoe in dit,
hoe in dat geval te handelen, op welke
wijze deze moeilijkheid uit den weg ge
ruimd moet worden, hoe die enz.
Anders staan wij bij 't minste en ge
ringste verlegen, onze handen verkeerd
't Zijn kunsten!
Nu is er ook een levenskunst!
Wordt die nu ook door ons zoo vlijtig
beoefend, worden wij door onze ouders
ook dédrvoor zoo ernstig voorbereid als
voor ons beroep, voor onze betrekking
Soms wèl, soms niet!
Doch wat is de „levenskunst?"
Ditzich niet laten beheerschen door
zijne neigingen, driften, hartstochten
Levenskunst is ditzich niet laten mee
sleuren en bederven door de omstandig
heden, maar dwars door alles heen zijn
bestemming in 't oog houden, zijn be
stemming als mensch!
Dat is de levenskunst en die kunst
is moeilijk en velen verstaan haar niet.
Velen vergaan op de levenszee. Zij we
ten niet van tegen den stroom oproeien,
tegen den wind in laveerenHun schip
heeft geen vaste koers. Zij laten zich
gaan waar hun neigingen hen brengen,
waar de omstandigheden hen voeren.
Zij worden méér uit den koers geslagen
dan dat zij in den koers zijn.
Opgewassen te zijn tegen onze na
tuur, tegen de levensomstandigheden,
is een groote kunst. En velen verstaan
haar niet.
Daar is iemand driftig, opvliegend,
en hij is zijn drift niet meesterTelkens
steekt er een storm op in zijn binnenste
en de golven sleuren hem mee, zijn ge-
heele ziel, en slaan hem van de veilige
kust af!
Een ander mensch b.v. is niet ge-
FEUILLETON,
15)
Romans nieuwsgierigheid was tot het
uiterste gespannen. Hoe eerder hoe beter
wilde hp zich licht verschaffen in deze duistere
zaak.
De deur sloot zich achter Mawra Roma-
nowna, die zich langzaam verwjjderde. Zjjn
oogen volgden haar.
»Arme moeder*, zei hp halfluid, maar
er lag meer medelijden dan liefde in zjjn
stem. Nooit had hp zoo diep gevoeld als
heden, dat naast liefde tot hem ook andere,
machtige gevoelens in haar hart om de
overhand streden.
Als een uitroep van smart en vertwijfe
ling traden de eerste woorden, welke Roman
las, hem tegen
>0, RomaD, zal je mond ooit leeren, je
moeder te vervloeken, omdat ze je uit zelf
zucht van je erfdeel heeft beroofd Ik on
gelukkige, bjjna twee jaren kon ik rustig
leven, zonder te ontwaken tot het bewust-
zjjn van 't geen ik had gedaan, tot aan
het oogenhlik, waarop ik gewaar werd, dat
mjjn eerstgeborene, mjjn mooie, trotsche
Iwan een prooi des doods geworden was
Roman, thans zou jjj de erfgenaam zjjn,
indien ik niet om mjjn zekerheidswille voor
een ellendige som gold mjjn bestaan had
uitgewischt. Nooit, nooit zou je over je
vader hooren spreken, en toch, hoe kan ik
het goedmaken, dat ik je bestolen heb!
Dag en nacht zal ik erover nadenken, om
je in je rechten te herstellen, want rjjkdom
lukkig gehuwd. Hij en zijn vrouw passen
niet goed bij elkaar. En hij heeft niet
zijn uiterste best gedaan zich te schikken
en te voegen. En hij is uithuizig ge
worden en onverschillig en kregelig
En vèr, vèr is hij van het mensch-zijn
verwijderd
Sommigen worden bij tegenspoed en
teleurstellingen dadelijk moedeloos. Er
zijn er die zoolang mogelijk het hoofd
boven water trachten te houden, maar
anderen duiken dadelijk onder. Als een
paar keer hun plannen mislukken, ma
ken zij geen plannen meer. Ze zuchten
„Het geeft toch niets."
Er zijn er ook die ongenietbaar wor
den door tegenspoed. Ze worden niet
moedeloos, maar zwartgallig. Hun na
tuur weerhoudt hen bij de pakken te
gaan neerzitten, zij gaan voort, maar
met een gezicht als een onweerswolk
Zoo zijn er óók!
Dat alles zien wij om ons heen ge
beuren.
De menschen geven zich over aan
den stroom van de omstandigheden en
van de gewaarwordingen, welke deze
bij hen opwekken, en daar gaat ze heen
de levensboot: Bestemming onbekend!
Dkt is de levenskunst niet!
Maar 't leven is wèl een kunst, als
wij steeds een bepaald doel in 't oog
houden, als wij te midden van
voorspoed en tegenspoed, van mede
werking en tegenwerking, van rijkdom
en armoede, van vernedering en eer
bewijs, als wij te midden van dat
alles ons hart weten te bewaren, ons
rein, blijmoedig, nederig hart!
Nu zijn er van die gelukkige men
schen, van nature bedeeld met een
vast karakter en veel beminnelijke
eigenschappen
die nooit door voorspoed worden be
dorven, niet ijdel te maken zijn;
die met onuitputtelijk geduld steeds
maar tegen den tegenspoed optrekken;
die altijd nog oog hebben voor het
goede;
die smart waardig weten te dragen,
en er niet onverschillig, niet ongeniet
baar door worden!
Maar het aantal van die gelukkige
menschen is uiterst gering.
Wat moeten die anderen? Wat moe
ten wij De levenskunst lee
ren! Dat möet, want ons levensgeluk
hangt er aan, en levensgeluk is het
voornaamste wat er is!
Maar hoe?Yechten moeten
is macht, en dikwpls heb ik met de tanden
geknarst en mjjn noodlot vervloekt, omdat
ik arm was. Ik zal alles neerschrijven, wat
ik geleden heb. Sterf ik, zonder je de waar
heid geopenbaard te hebben, dan zullen
deze bladen het in mpn plaats doen.
Je heet niet Leontieff, mpn zoon. Roman
Iwanowitsch Adadaroff is je ware naam.
Den naam Roman draag je naar mpn va
der. Mpn moeder heette als jong meisje
Natalie Laarentiewna Leontieff en ik noem
mjj thans naar haar, omdat 't mjj gemak
kelijk was; vroeger kende men mp als Maw
ra Romanowna. Ik was -schoon in mpn
jengd waarom zou ik dat hu niet mo
gen bekennen! Mpn spiegel zei het mp en
alle menschen herhaalden het, zoo dikwpls
ik het maar hooren wilde. Maar ik was
ook trotsch; dikwpls zeiden mpn opvoeders,
dat als ik mpn stjjf hoofd niet goedwillig
wilde buigen, dan zou het leven het doen.
Zjj hadden gelpk. Zoo gebeurde het, maar
in één ing vergisten zp zich, het noodlot
heeft mp gebogen, maar breken kon het
mp niet.
Mpn moeder stierf bp mpn geboorte, mpn
vader toen ik twaalf jaar oud was. Een
verre, oude bloedverwant werd mpn voogd
en zond mp, waarschpnlpk om rup voor
eerst kwpt te zpn, naar Petersburg in 't
instituut Katharina. Toen ik zeventien jaar
was, keerde ik naar mpn oom terug, het
hootd vol hoogvliegende plannen.
Ik sprak Duitsch en Fransch, schilderde,
speelde piano en zong. Ik danste uitste
kend. Hare Majesteit de Keizerin zelve had
zich verwaardigd, nota te nemen van mpn
persoonlpke gratie.
Ik wist toen nog niet, dat ik arm was,
en het leven in het institant had op mjj
wij er om! Yechten tegen onze nei
gingen als ze verkeerd zijn, ons schrap
zetten tegen de omstandigheden. Altijd
maar weer, iederen dag! 't Mag een
lange weg zijn, maar een andere is
er niet! Onze ouders moeten er mede
beginnen, wij het werk voort
zetten.
Zulks möet, want ons levensgelük
het mensch zijn is er mede
gemoeid
Buitenland.
Da Tsaar heeft volgens een Peters-
burgsch telegram in de »Echo de Paris*
grootvorst Alexis, opperbevelhebber der vloot,
in audiëntie ontvangen en dezen zpn wensch
te kennen gegeven, dat de Oostzee-vloot 15
Juli zeilklaar zou liggen om naar het oor
logsterrein te vertrekken. De minister van
marine, van 's Keizers verlangen in kennis
gesteld, heeft te Kroonstad orders gegeven
om de toebereidselen voor hst vertrek der
vloot te bespoedigen.
Dit bericht moet in verband gebracht
worden met een mededeeling, door admi
raal Skrydlof aan een correspondent van
de Matin* gsdaan. Skrydlof, de nieuwe
commandant der Russische zeemacht in den
Grooten Oceaan, gaf te kennen dat zpn
tegenwoordigheid evengoed noodig kon zpn
te Wladiwostok als ta Port Arthur, en dat
het niet onmogelpk was dat hp zpn hoofd
kwartier in eerstgenoemde haven zou veB-
tigen. Er ligt daar, gelpk mea weet, nog
een sterk kruisersmaldeel, en de haven van
Wladiwostok is zeker gemakkelpker te ver
dedigen dan die van Port Arthur. In een
later telegram legt de correspondent nadruk
op zpn bericht. Hjj wjjst er op, dat ook
prins Chilkof, pas van zjjn groote reis terug,
met spoed naar Wladiwostok gezonden is,
ook om de verkeerswegen te water met
die plaats na te gaan.
Alles tezaam genomen, schjjnt het thans
in de bedoeling van de Russische regeering
te liggen, bet hoofdkwartier der krijgsver
richtingen gedurende de eerstvolgende maan
den totdat men zich weer sterk genoeg
acht, ook ter zee handelend op te treden,
wat thans zeker niet 't geval is te ver
leggen naar Wladiwostok. Port Arthur zon
natuurljjk niet aan de Japanners overge-
dezelfde uitwerking gekad als op zooveel
andere jonge meisjes, die geen schitterende
toekomst tegemoet gaan. Het daed mp de
toestanden thuis kleinsteedsch en bekrom
pen toescbjjnen. lie had gedacht, het heele
district door mpn verschijning in oproer te
brengen; in plaats daarvan wachtte mp den
morgen na mpn aankomst de eerste ontgoo
cheling.
»Mawrinka,« zei mpn voogd tot mjj, ter-
wjjl wjj thee dronken, «Mawrinka, ik ge
loof, dat het noodig is, ji den toestand dui-
deljjk voor te stellen, wint gisteren bp je
aankomst heb je woordea gesproken en je
gedragen, alsof je een prinses waart.*
Ik vermoedde, dat hp mp iets onaange
naams zon gaan zeggea, en ik vond op
dat oogenblik zpn leeljjb, gezicht nog lee-
ljjker dan gewoonljjk. Voor niets ter wereld
had ik hem het genoegei gedaan, er ver
schrikt of nieuwsgierig rit te zien, en zoo
onverschillig mogelpk drmk ik mpn thee.
aVerschillende van je toespelingen*, ging
mpn vcogd voort, adom mjj vermoeden,
dat je in de dwaling verkeert, vermogen
te bezitten, terwjjl je even arm bent als
Stepanide Michailowna, met geraffineerde
boosaardigheid nam hp voor zpn vergelpking
juist het meisje, dat mjj door haar armoe
dig voorkomen in mpn kinderlpken over
moed dikwpls als mikpunt had gediend: >Je
overleden vader heeft er voor gezorgd, dat
er niets voor je overbleef.*
Die aanval op mpn vader bracht mpn
gednld ten einde. Met de gedachte aan .mpn
vader verbond zich de herinnering aan een
groot, prachtig huis vol gasten, aan moe
dige paarden, prachtige kleeren, kortom
aan alles, wat een kinderhart verheugt. De
berinnering aan mjjn leven tot mjjn twaalfde
laten worden, maar men vreest dat de vjjand
er in slaagt, den spoorweg op het schier
eiland Liao-tong af te snjjden, waardoor
Port Arthur geïsoleerd zon worden. De
plaats zon 't, naar het oordeel der Rassen,
lang genoeg knnnen uithonden, en hat over
schot der vloot zou Port Arthur voorshands
niet verlaten, maar daar bljjven liggen om
later gezamenlpk op te treden met de
Oostzeevloot.
Wellicht is tot deze gedragsljjn besloten
tegen den zin van Alexejef, en moet men
de gernchten over diens ontslagaanvraag
met het bovenstaande in verband brengen.
Het Rnssisehe telegraafagentschap seint
aan de >Journal des Débats:* Volgens be
richten nit Koreaansche bron is de brand
van het keizerljjk paleis te Seoel stellig het
werk geweest van een samenzwering van
marskramers die plan hadden den Keizer
te vermoorden. De gevoelens van njjd, waar
mede de Koreanen reeds lang bezield zpn
tegen de Japanners zpn scherper geworden
sedert de bezetting van hun land door het
Japansch© leger. De openbare meening is,
dat de Keizer de vazal is van Japan, dat
hem gevangen hondt.
Het «Jonrnal* verneemt uit Petersburg
dat aan het strand bp Port Arthur vele
ljjken zjjn aangespoeld, da meeste gehavend
en misvormd. Maar men meent toch het
ljjk van Makarof er onder gevonden te
hebben. Wordt dez® onderstelling bevestigd
dan zal het naar Petersburg worden over
gebracht.
De ontploffing8stoffan, welke de Japanners
gebruiken voor hun mjjnen, zpn volgens
de »Voss. Ztg.« een zuiver Japansche
ontdekking, naar zpn uitvinder «Chimose*
geheeten.
Dr. Chimose, tot voor eenigen tjjd hoog
leeraar aaH de universiteit te Tokio en reeds
20 jaren bezig met zpn proeven op ontplof-
fingsstoffen, draagt de sporen daarvan in
tal van litteekenen thans nog aan den ljjve.
Dr. Chimose meent, dat zpn uitvinding een
veel krachtiger uitwerking heeft dan lyddit,
melinit of andere ontploffingsstoffen, en waar
andere middelen falen, zou deze stof nog
haar diensten kunnen bewpzen.
Verscheidene garde-officieren vertrekken
dezer dagen nit Petersburg naar den Kan-
kazns, waar zp kaders gaan vormen van
twee nieuwe regimenten kozakken. De op-
jaar was altjjd een schoone galden droom
voor mp geweest.
«Oom Pierre,* zoo noemde ik mpn voogd
altjjd, «alles wat mpn vader deed, was goed
en rechtvaardig. Als bjj mjj geen vermogen
naliet, dan zal het niet zpn schold geweest
zgn.«
Oom Pierre lachte spottend.
»Wat beslist spreek je een oordeel uit,
Mawrinka. Ja, ja, als je vader je geen geld
naliet, dan heb je toch tenminste zpn eigen
zinnigheid geërfd. Overigens zal je later
wel inzien, dat hjj niet zoo onfeilbaar was,
want hp was een speler. Have en goed,
huis en hof, alles werd verspeeld. Of dat
zpn schuld was of niet, moet jp met je
achttien jaren maar onderscheiden.*
Ik zweeg vol toorn en smaad.
«Het was lang geen grapje voor mij,*
begon mp*d oom weer, >na zpn dooi alles
te ontwarren. Maar daar versta je niets
van, Mawrinka. Yoor het overschot, dat
gered werd uit de algemeene ruïne, heb ik
je naar het institnut gizonden; voor een
arm jong meisje zpn kundigheden dubbel
noodig. Wie weet, of je niet gouvernante
moet worden.*
Ik voelde, dat een hevige kleur mjjn
gezicht bedekte, mpn vost stanipts ongedul
dig op den vloer en met moeite hield ik
tranen van ergenis en teleurstelling in.
>Voorloopig behoef je daar nog niet bang
voor ie zpn, Mawrinka,* oom Pierre was
tevreden met den zichtbaren indrnk, dien
zpn woorden op mp gemaakt hadden. >De
oude huishoudster is onlangs overleden, en
je kunt haar plaats ia mpn huis innemen;
het zal na je wetenschappeljjke stadiën goed
voor je zjjn, nuttig in 't huishouden werk
zaam te wezen. Daarvoor zal ik ja kleeren
richting van deze regimenten is te danken
aan grootvorst Nicolaas Nikolajewitsj, chef
der cavalerie; ze worden gevormd uit de
half-wilde nomadische bergbewoners (dat
belooft watl).
Het eerste regiment wordt saamgesteld
door kolonel Nasjitsjewandski, van de be
reden garde, en kolonel Tsjoewarof, adju
dant van den Tsaar, en zal al heel spoedig
naar het oorlogsterrein gezonden worden.
Sedert het laatste bombardement is geen
enkel officieel of particulier bericht uit Wla
diwostok ontvangen. Die haveu is thans
vrjj van jjs en het machtig eskader, dat
zich in die haven bevindt, is, naar de mee
ning van een Russisch admiraal, zeker ge
roepen om «en zeer belangrpke rol te spelen.
Hjj gelooft echter niet dat admiraal Skryd-
loff van plan is de basis der vlootoperatiën
van Port Arthur naar Wladiwostok te ver
leggen en eerstgenoemde stad prjjs te geven.
Een boodschapper, van de Jaloe komende,
meldt dat de Japansche voorposten dicht
naar de Rnssisehe versterkingen zjjn opge
schoven; aanzienlpke afdeelingen staan op
vjjf mjjlen afstands. Ook zegt hjj dat de
Russen in het noorden de Jaloe overvlaehten
in booten die overvol zpn, zoodat honderden
verdrinken.
Een kolonel van den staf te Petersburg
heeft als zjjn meening uitgesproken, dat de
laatst ontvangen berichten doen vermoeden
dat de Japanners binnenkort zullen trachten,
troepen te ontschepen ten noorden van de
Jaloe, wat hun een overtocht der rivier zou
besparen, welke zser gevaarljjk zou zjjn en
groote moeilijkheden zou opleveren, wegens
de onvoldoendheid van het materieel voor
bruggenbouw en 't klein aantal pontonniers,
waarover zp beschikken.
De oorlogscorrespondenten die gisteren
naar Moekden vertrokken zjjn, hebben zich
moeten verbinden, niets openbaar te maken
over den uitslag van gevechten of over
Russische verliezen, noch andere inlichtingen
te verschaffen, die onder het publiek onge
rustheid knnnen teweegbrengen.
Donderdag werd uit Nioe-tsjwang aan
de Times* gemeld, dat de Rassen de streek
ten westen van de Jaloe van alles ontblooten.
Zjj zenden fourageeringsafdeelingen nit, die
uit vjjftig kozakken bestaan; ieder man is
gehouden iederen dag een rnnd mee te
verzorgen, tenminste als je het zomer's met
katoen, 's winters met wol voor lief neemt.
Verkwisting is mp een gruwel en partpen,
waarvoor je toilet behoeft te maken, geef
ik niet. Jonge meisjes zonder geld zjjn op
de huweljjksmarkt geen gewenscht artikel,
zelfs al zien zjj er goed uit. Je zult dus
beiwaarljjk trouwen en lang bjj mp bljjven,
mpn duifje. Mocht zich niettemin een partjj
voor je opdoen, dan heb ik nog eenige
honderd roebels van je vermogen opzjj ge
legd, om je bjj die gelegenheid behoorljjk
uit te rusten.*
Die heele redevoering, die ten doel had,
mpn trots tot den wortel toe uit te ruk
ken, was klaarbljjkeljjk lang en goed over-
legd.
«Beat u klaar, oom Pierre?* vroeg ik,
van tafel opstaande.
»Ik geloof, alles bedacht te hebben.
Maar, apropos, Mawrinka, ik ben een oud,
rjjk jonggezel, dien men allicht voor een
zoogenaamden erfoom zou beschouwen.Maak
ja in dat opzicht geen illusies.*
Zpn terugstootend laehen klonk mp nog
achterna, toen ik reeds de deur uit was en
mp met kloppend hart naar mpn kamer
haastte. Hoe zou ik met woorden kunnen
uitdrukken, wat ik geleden heb daar in de
eenzaamheid! Een soort waanzin overviel
mp, als ik aan de ondervonden deemoedi-
ging dacht. Weg, ver weg, hier vandaan
schreeuwde ik in mpn woede, maar daarna
voelde ik weer een soort verzwakking. Waar
heen alleen op de wereld, zonder vrienden,
zonder hulpmiddelen? Oom Pierre verkreeg
dien dag, wat hjj wensohte, hjj spande mg
in het juk van zpn dagelpksch leven, na
mpn trots gebroken te hebben.
ao —i i imaasM—h—■wamaM—amnnaa—mw»
'<wwn isiisi mwsmwwbsaswwaswwwsssmmaawwawbzwwuswwsawwwrw
(Wordt vervolgd