Het Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bontmelerwaard.
Voorwaardelijke yeroordeeling.
In het strijdperk.
Uitgever: L.. J. YE1BMAH, Heusden.
M 2378.
WOENSDAG 7 DEC.
1904.
Oorlog tusschen Japan en Rusland.
HET LAM8 VAN MU'SH^
VOOB
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per S maanden f 1.06.
franco per poet zonder prj'gverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën ran 16 regele 50 et. Elke regel
meer TVs °t- öroote lettere naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinedag- en Vrjjdagavond
ingewacht.
II (Slot).
Wat de minister voorstelt, is niet
iets nieuws. Wij zullen straks zien, dat
een soortgelijke maatregel al in 1869
in Massachussetts is genomen. Ook is
van zijn voorganger mr. Cort van der
Linden eenzelfde voorstel afkomstig.
Toch verdient het van dezen minister
in 't bijzonder een woord van hulde,
omdat hij daarmee blijk geeft zijn eigen
humane opvatting te volgen zonder zich
om de vergeldingstheoriën van zijn coa-
litiegenooten al te veel te bekommeren
Wij zagen reeds zooeven, dat hei
eerst in Massachussetts in 1869 een
stelsel van proeftijd is ingevoerd, oor
spronkelijk voor jeugdige, later ook voor
oudere misdadigers. Engeland nam het
over in 1879, vanwaar het successie
velijk de Australische koloniën en Ca
nada bereikte. Bij al deze regelingen
staat de veroordeelde gedurende den
proeftijd onder toezicht van een speciaal
daarvoor aangesteld ambtenaar of moet
hij een borgtocht stellen, die hij ver
beurt bij herhaling binnen den gestelden
termijn.
Ook op het vaste land van Europa
heeft de voorwaardelijke veroordeeling
haar weg gevonden, maar nergens heeft
men daar den specialen ambtenaar voor
het toezicht of de borgtocht overgeno
men. Reeds in 1884 had Bérenger in
Frankrijk een ontwerp ingediend, dat
pas in 1891 de naar hem genoemde
wet werd. In België werd de voor
waardelijke vornnr^aolin» -1
1888. Dan volgen Neuchatel en andere
Zwitsersche kantons, Luxemburg, Por
tugal, verschillende Duitsche bondstaten
en eindelijk het laatst Noorwegen. Nie
mand kan ons dus beschuldigen van
jeugdige onbezonnenheid, wanneer ook
eerstdaags dit instituut bij ons te lande
ingevoerd wordt. Wij kunnen ons over
tuigen van de goede resultaten bij de
buren. In België zoowel als in Frankrijk
bedroeg het aantal dergenen, op wie na
voorwaardelijke veroordeeling de straf
wegens wangedrag toch moest worden
ten uitvoergelegd, slechts 4VS percent
van al de voorwaardelijk veroordeelden.
In Duitschland waren de resultaten
minder gunstig, maar behoefde toch
slechts op 20 percent de straf ten uit
voer te worden gelegd. Het gebruik,
dat de rechters maken van de hun toe
gekende bevoegdheid, neemt overal toe.
FEUILLETON.
M. YON ESCHEN.
7)
Voordat hjj nog iets zeggen kon, was
Doraline achter de traliedeur van sierljjk
ijzerwerk verdwenen. Onbewegelijk bleef hg
staan, en volgde haar met zjjn blik in den
tuin, totdat zjj het huis binnentrad. Toen
sloeg hjj zich voor het voorhoofd.
•Wat heb ik daar een domheid begaan
zeide hjj bjj zichzelven. »Dat aristocratische
meisje van het zuiverst adelljjk bloed heb
ik als een gewoon menschenkind behandeld,
en wat het dwaast is, mjjn wjjsheid voor
haar uitgekraamd! O, Helmut, Helmut, wan
neer zul je ooit verstandig worden en niet
alles zeggen wat je voor den mond komt?
De waarheid he^ft nog nooit iemand geluk
aangebracht. Hoe kan dat meisje mjj be-
grjjpen Onbekend met 's levens strjjd en
leed, een troetelkind van het lot, en ik
juist het tegendeel
Op dit oogenblik werd het aan de andere
zjjde van den muur achter de hooge vensters
heldereen tengere hand schoof de gord jjnen
dicht.
Thans kwam het beeld zjjner kindsheid
hem weder voor den geest. »Arme kleine
Lili!< zeide hjj zacht, >je hebt me toch
liefgehad I*
Zonderling, dat hjj op dit oogenblik het
Op één omstandigheid moet intusschen
worden gewezen: dat velen, die hun
proef tijd zonder kleerscheuren doorko
men, daarna nog weer tot herhaling
schijnen te vervallen, zooals in België
is geconstateerd. De advocaat-generaal
bij het hof te Brussel, Mr. Terlinden,
heeft uitgerekend dat in 1900 binnen
het ressort van dit hof de straf niet
was ten uitvoer gelegd op 25658 ver
oordeelden. Niet minder dan 3553 of
13.85 percent hadden zich na afloop
van den proeftijd weer aan een straf
baar feit schuldig gemaakt. Mr. Ter
linden schrijft dit ongunstig percentage
toe deels aan het opleggen van te korte
termijnen, deels aan het dwaze gebruik,
dat door sommige rechters van de voor
waardelijke veroordeeling is gemaakt.
„De wet, schrijft hij, is op zich zelf
uitmuntend en wij kunnen ons geluk-
wenschen dat wij ze hebben in ons wet
gevend arsenaal. Maar wat heeft men
in de praktijk van deze uitmuntende
wet gemaakt Een onding, ik moet het
tot mijn leedwezen zeggen Sommige
rechtbanken passen ze toe op dronkaards,
landloopers, menschen van een bekend
slecht levensgedrag, of misdadigers die
reeds herhaaldelijk zijn veroordeeld."
Inderdaad, voor dergelijke individuen
is de voorwaardelijke veroordeeling niet
in de wet gebracht. En- wat bereikt
men met een dergelijke practijk? Dat
de strafbepaling haar afschrikkende
kracht verliest, een kwaad dat het in
stituut der voorwaardelijke veroordee
ling altijd eenigermate moet in de hand
werken.
onPlanflvöörsteft, nopen 'wij m een
volgend artikel te behandelen. Op één
voordeel moeten we nog wijzen, dat
de toepassing van dit beginsel mee
brengt: de belangrijke besparing van
kosten. In de kolonie Nieuw-Zeeland,
zegt de memorie van toelichting, is bij
een jaarlijksche toepassing op 80 k 90
personen die besparing berekend op
ongeveer f 30,000 per jaar. Wanneer
mag worden aangenomen, dat de ten
uitvoerlegging der vrijheidsstraf ten
onzent even kostbaar is als in Nieuw-
Zeeland, zou voor Nederland, waar
jaarlijks ongeveer 6000 personen tot
gevangenisstraf van minder dan 3 maan
den worden veroordeeld, bij toepassing
van den maatregel op de helft der
veroordeelden, een jaarlijksche besparing
worden verkregen van ruim een millioen.
Al blijkt straks het voordeel maar
vroeg gestorven meisje dankbaarder was
dan hg haar, zoolang zg leefde, ooit ge
weest was.
Met een diepen zucht, die zgn breede
borst deed zwellen, dacht hg aan dien tjjd
dien gelukkigen tjjd der jeugd, met
haar droomen; en met een blik van wee
moedig verlangen staarde hg om zich heen.
Diepe stilte heerscht rondom; geen an
der geluid doet zich hooren dan het zaeht
ruischen der fonteinen, alsof zg de rozen
er omheen een slaaplied toezongen. Eu
hoog zwelt weder Helmut's borst, als be
vrijd van alle aardsche zorgen, alle aard-
sche bezwaren.
Weder komt er bg Helmut Werner een
gevoel op, te dnideljjk om slechts een ver
moeden, te zeker om slechts een droom te
zgn; ondervindt hg, zonder dat hg het
weet en wil, de werking van een inwen
dige macht in het hem omringende, die
alle golvingen doet trillen, om volgens
eeuwige wetten haar innerlijk bestaan in
altgd nieuwe vormen te openbaren, en ge
voelt hg zgn eigen ik mat die macht ver
want, als een deel van den wereldbewe-
genden geest, die het heelal vervult. Eén
te worden in het erkennen van en het
streven met deze eerste oorzaak van al het
bestaands; zichzelf vergetende an zich vrij
willig overgevende aan deze alvermogende
macht, om zich in haar met een verhoogd
bestaan weder te vinden, dat moest een
alles overwinnende, alles verheerlijkende
zaligheid zgn, zooals zooals, bg voor
beeld, de liefde!
Daar giert 6en windvlaag door de hoo
rnen; 't is herfst, dorre bladeren vallen op
half zoo groot, het zou al mooi wezen.
Buitenland.
De correspondent van de Daily Express*
te Tokio seint nadere bijzonderheden over
ds bestorming van der. Berg van 203 M.
Voor twaalven 's middags werden twee
aanvallen door de infanterie uitgevoerd,
maar beide keeren moesten de Japanners
terug voor een ontzettend vuur uit de
Russische schansen. Na den eersten aanval
bleef er nog maar een handjevol overle
venden over. Een tweede en derde storm
loop werden een uur latsr ondernomen,
maar weer moesten de bestormers terug.
Generaal Nogi zond toen versche troepen
om een vierde bestorming te ondernemen.
Deze troepen klonterden dapper tegen de
helling op, maar werden bjj heele compag
nieën neergemaaid, en om half vier moesten
de Japanners opnieuw terug. Nieuwe ver
sterkingen kwamen opzetten, en een uur
later stormde een andere kolonne tegen het
zuidoostelijke gedeelte van den Berg op.
Het vnnr van de Russen was intusschen
zwakker geworden. De Japanners berenden
den top onder benzai-geroep, maar op hon
derd pas van de schansen, moesten zg halt
houden onder het schrikkelijke vuur van de
Russen, om na enkele minuten alweer af
te deinzen.
Eindeljjk, om 7 uur, werden tegelgkertgd
ten N. en ten Z'.O. van den Berg twee
kolonne was net eerst op ueu
panners sprongen in de schansen en vielen
met de bajonet de Russen aan, die dapper
hun terrein verdedigden. Maar weldra kwam
ook de noordeljjke kolonne aan. Om acht
uur 's avonds viel het fort op den berg in
handen van de Japanners.
Koeropatkin meldt aan den Tsaar: In
den nacht op 3 December overvielen twee
Japansche compagniën het dorp Oetiasi
aan de Hoen-ho. De vjjand werd met be
hulp van geweervuur teruggeworpen. Aan
onzen kant zjjn twee man gesneuveld en
vier gewond. Vóór onze stelling zgn vele
gesneuvelde en gewonde Japanners achter
gebleven. De Japanners laten ons dezen
echter niet weghalen, maar varen op ieder,
die ze nadert.
De Roeskia Wjedomosti beoordeelt den
zjjn schouders, ritselen aan zgn voeten en
storen zjjn gedachten.
•Onzin!* zeide hjj wrevelig bjj zichzelven.
•Tot welke dwaze fantasieën laat een ver
standig man zich niet al door een aardig
meisjesgezicht verleidenIn welke illusieëu
weet moeder natuur de macht der grond
stoffen te kleeden, om den mensch, in waan
zinnige verrukking over zichzelven en zgn
oorsprong, toch alleen maar tot haar doel
te gebruiken. Ba! wjj hebben achter de
schermen gekeken
Hg drukte zgn hoed vast op zjjn hoofdj
als om klem te geven aan zgn besluit om
alle illussieën te ontvlieden, en spoedde
zich naar zgn woning.
Deze bestond in een schraal gemeubileerde
kamer, die, na eenige pogingen om de lu
cifers te vinden, eindeljjk door een bran
dende lamp verlicht werd. De jonge dokter
sloeg echter geen acht op de ongeriefeljjk-
heid van het vertrek.
Op zgn tafel lagen de hersenen van een
jonge vrouw, die de directeur van het hos
pitaal hem na de sectie had afgestaande
hersenen van een misdadigster, die in het
tuchthuis gestorven was.
Vol jjver ging Helmut Werner aan 't
werk: hjj onderzocht de witte en grjjze
substantie, het celweefsel, de vezelen en
werkte tot laat in den nacht. Uit het sa
menstel en de fnnctie van zgn voornaamste
orgaan, den geest, het eigenlgk wezen van
den mensch, te kennen, had de jonge dok
ter zich tot lievelingstaak gemaakt, die
hem tevens zgn weg door de wereld moest
banen.
>0, Felix! wjj beiden zjjn het in ons
toestand te Port Arthur zwartgallig. De
aankondiging van Japansche zjjde dat een
nieuwe groote bestorming van Port Arthur
voorbereid wordt, vervuld ons zoo
schrjjft 't blad met 't sombere voorgevoel
dat de heldhaftige bezetting nu aan het
laatste gedeelte van haar moeiljjke taak
gekomen is. Voor het eerst heeft de Japan
sche staf zich openljjk over zgn aanvals
plannen uitgelaten: totdusver was er enkel
maar sprake van krijgsverrichtingen tegen
afzonderlijke forten. Men sohjjnt echter uit
de jongste officiceuse mededeeling nit Tokio
te moeten opmaken, dat het Japansche le
gerbestuur vast voornemens is, dezen keer
de vesting te nemen, wat het ook moge
kosten.
Vrjjdag werd de eerste wapenstilstand
van zes uur gesloten, ten einde de voor
Port-Arthur gevallen dooden te begraven.
Het Russisch legerbestuur te Moekden
meldt, d.d. 3 dezer:
Gisterenavond zag men dat de Japanners
bljjkbaar bezig waren, om observatie-mijnen
onder de spoorbrug over de Sja-ho te leggen,
om die te gebruiken in geval de Rassen
mochten oprukken. De Rassen trachtten
te verhinderen dat het werk zjjn gang ging.
Een scherp geweerduel volgde. Terzelfder-
tjjd werd een Japansche troepenmacht, die
bezig was met het beschieten van den Poe-
tilof-heuvel, verrast door een afdeeling ko
zakken, welke echter moest aftrekken na
een mislukte poging om een Japansche
batterjj te nemen.
hjj af had geslagen, heeft generaal Rennen-
kampf zjjne aanvallende beweging in het
oosten gestaakt.
Officieren van de Fransche stoomboot
»Binh-Thnan«, die 30 November uit Japan
is vertrokken, hebben te Tsjifoe verteld hoe
de Janansche vloot zich klaar maakt voor
de ontmoeting met het Oostzee-eskader.
Het Japansche slagschip »Mikasa« werd
door de >BiBh-Thuan< gezien bjj Sasebo
het zag er uit als nieuw na de verjongings
kuur. Veertig mjjl ten zuiden van bet Sjan-
toeng-voorgebergte zageu de Franschen de
>Asaki«, ook nieuw uitgerust en geverfd
en klaar om de Russen te ljjf te gaan
Aan het herstellingswerk der Japansche
vloot is men met de grootst mogeljjke ge
heimzinnigheid sedert Augustus 1.1. bezig.
denken eens!* Met die woorden was Do
raline, zoodra zjj in haar kamer was ge
komen, voor het portret van een jonkman
getreden, dat boven haar werktafeltje hing.
De trekken van de photographie schenen
reeds eenigszins verbleekt te zgn, maar
de groote oogen hadden het eigenaardig
vuur, dat in hun blik lag, nog behouden.
En de wolk, die Werner's woorden op
Doraline's voorhoofd te voorschijn hadden
geroepen, was eensklaps verdwenen. »Ja,
wjj zgn het eens!< fluisterde zjj nog een
maal, op zacht juichenden toon, terwjjl zjj
opzag naar hem, dien haar oog, haar hart,
eiken ochtend eu eiken avond het eerst en
het laatst begroetten.
Lang zat Freule von Sonnenfels dien
avond vljjtig te schilderen, om het overdag
verzuimde in te halen; al bleeker werd
haar gelaat, terwjjl de roode klokjes der
fnehsia's op de lichtblauw satjjnen waaier
in verrukkelijke frischheid onder haar be
kwame hand bloeiden.
•Je moest naar bed gaan, Hans,* waar
schuwde zg een opgeschoten knaap, die
bjj haar was gebleven, om te leeren, zoo
als hg beweerde, maar eigenlgk omdat hjj
zgn zuster niet alleen wilde laten.
Er moest de een of andere reden voor
zgn dat zjj in den laatsten tgd zoo ont-
zagljjk veel schilderde en dat men daar
later niets weer van te zien kresg, had
Hans dikwgls gedacht. Hjj begreep echter
dat zg er niet over spreken wilde, en was
kiesch genoeg om zgn nieuwsgierigheid te
bedwingen.
«Kom, Hans, ga nu,« begon Doraline
weder, >anders ben je morgen niet friscb.*
De torpedoboot-flotielje is vooral te Sasebo
en te Dalni inmiddels goed verzorgd.
Ambteljjk wordt te Petersburg het vol
gende aauvullingsrapport van Rozjestwensbi
over bet Doggersbank-incident van 21 Oc
tober bekend gemaakt:
Nadat de >Knjas Soeworof* het schieten
gestaakt had, zag men de zoeklichten van
de krnisers Dmitri Donskoj* en Aurora*
links van de pantserschepen. Toen werd
van de »Knjas Soeworof* het bevel ge
geven, met vuren op te houden, om de
eigen schepen niet te treffen. Door de
draadlooze telegrafie bleek, dat de krniser
Aurora* door vjjf projectielen getroffen
was. De geesteljjke werd zwaar, een officier
licht gewond; eerstgenoemde is later, ta
Tandzjer, overleden.
Uit Tokio, 6 dezer: Da Russen hebben
nachtelijke aanvallen gedaan op den Berg
van 203 meter, alle zjjn echter met zwaar
verlies afgeslagen. De Russen moeten thans
wel 3000 man opgeofferd hebben bjj hun
pogingen om den berg te heroveren.
Uit Tokio, 6 dezer: De Japanners bljj-
ven de schepen in de haven van Port
Arthur met goeden uitslag beschieten. Zon
dagavond zgn twee of drie schepen in brand
geschoten; zjj brandden een half uur door.
Welke schepen het waren en hoeveel schade
zg opliepen, is onbekend. Algemeen is men
overtuigd, dat de Russische vloot spoedig
een uitval moet doen, of anders onherstel
baar beschadigd zal worden.
Uit Moekden wordt aan Reuters bureau
centrum en op den rechtervleugel der stoning
aan de Sjaho heeft niets gewijzigd in den
algemeenen toestand. Het langdarige ver-
bljjf der trospen in de bomvrge loopgraven
waar zjj dicht opeengedrongen zgn en de
aanhoudende spanning veroorzaken ernstige
zenuwaandoeningen.
Het ambteljjke bericht uit het Japansche
hoofdkwartier voor Port Arthur schgnt
aan te geven, dat de Japanners van de
verovering van den Berg van 203 M. ge
bruik hebben gemaakt om er scheepsge
schut op te brengen, en dat het vuur van
deze kanonnen de positie van de Russische
oorlogsschepen onder bedekking van Pei-
joesjan onhoudbaar zal maken.
Ziehier het verslag uit het hoofdkwar
tier: Den 3en beschoten onze scheepska-
Maar jjj dan?* zeide de knaap, die
zeer goed gevoelde dat het al laat was.
•O, ik ik ben volwassen, ix slaap
morgen uit.* Vroolijk klonk haar lach,
maar toch eau weinig heesch, vermoeid,
zooals men van het waken wordt. »Dat
kan jjj niet, Hans.*
Eu weder bedwong de knaap zgn vragen,
en dralend, maar gehoorzaam, stak hg
zgn zuster de hand toe.
Zg zagen elkander zwjjgend aan.
•Je bent goed, Doral* geide hg op har
telg ken toon. Zgn blik zeide veel meer.
•Gekke jongen!* En glimlachend schudde
zjj het hoofdtoeu boog zjj zich over haar
broeder heen, en haar lippen raakten het
kortgeknipte haar van den knaap aan, die
goed op weg scheen om de dartelheid van
den jongensleeftjjd at te leggen, niet alleen
omdat de jongelingsjaren naderden.
En nn, verdiept in haar werk, bleef
Doraline alleen.
Het middernachtsuur was reeds lang
voorbjj, toen er gescheld werd. De baron
kwam thuis. Van dat schilderen mocht hjj
niets weten; schielgk deed Doraline haar
licht uit.
Met echt ridderlijke kieschheid, maar
ook met echt ridderlgke zorgeloosheid, vroeg
de Overste von Sonnenfels nooit hoe zgn
dochter haar vrjje aren doorbracht. Doraline
was haar eigen meesteres; als zjj iets ver
langde, dacht de baron, zou zjj er wel om
vragen.
Nog lang hoorde Doraline haar vader
boven met zwaren tred zgn kamer op en
neer stappen, als iemand, die zich tot
kalmte wil dwingen. Wordt vervolgd).
Naar het Duitsch
VAN
<aMMnMn.saaaav
maMfflUMWaï IIIWH I III! BIH SI III nWITTTTTTTT hum—II H III li III I HI HI I inrw
'i'fOT'IUrs,<-t- - -|
„jmjj BIK,g—B—H—