Hel Land van Neusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. FLORALIA. Gedwaald. ,£t land van alten/ Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 2020. W oensdag 24 April. 1Q07. FEUILLETON. voor Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/i ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Lieve bloempjes! Schoone klokjes! O! hoe vriendelijk staat ge daar, 'tHoofdje schuddend, Dartel spelend, Zoo vertrouwelijk met elkaar. En zoo vroeg reeds En zoo vriendelijk Bloeit gij, als natuur ontwaakt En gij roept ons En vertelt ons, Dat de lieve zomer naakt. Ja, inderdaad, alles spreekt er ons van, dat de lieve zomer naaktditmaal zells zeer krachtig en luid. Wij zagen zijn eerstelingen Zeker niet alle lentedreven zijn even heerlijk en stellig zal men, met de Ge nestet, die het rijkst en het schoonst vinden, waar het jonge leven dat men er doorbracht, een blijde glans had. Zóó vindt ieder zijn eigen plekje op aarde het liefelijkst. Wij meenen dat onze dichter, toen hij zijn „liefste plek" zong, het oog had op het schoone Bloemendaal. Bloe- mendaal, zooals dit destijds nog lag in bosschen en heuvelen, aan den voet waarvan in het voorjaar de Hollandsche bloemengaarde gevonden werd. Van dót Bloemendaal is niet veel meer overgebleven. Het gebied der na tuur is teruggedrongen, al klopt hier nog stevig de pols der echt vaderland se!ie cultuur, die haar bakermat in die streken vond en zich van daar noord waarts en zuidwaarts uitbreidde. Toen strekte zich nog, in zwijgenden ernst, de boschketen uit langs de Hol landsche kusten; dat bosch, dat wel voor de eeuwen scheen gebouwd waar- tus8chen de smalle groene paadjes z'cb als wapperende linten slingerden over de paars zandige heuveltjes. Toen kwam de mensch met zijn bijl om de reuzenstammen te vellen, het kreupelhout uit te roeien en de heuvelen te slechten. Het bosch op de heuvelen werd een wijde vlakte, een eindeloos veld, een woestijn. Maar toen kwam ook de nijvere hand van den mensch, die werk en brood vroeg en vond op de plaats waar eens in majesteit de groene varen vederen wuifden onder de roode, kale stammen der dennen. Nu kleuren en geuren er alom in 't voorjaar de bloemen in heerlijke, of schoon wel eens fel-laaiende pracht en gaan duizenden en nog eens duizen den op naar dat tooverland, waar al 14) „We kunnen scheidenklonk het opeens kalm, zonder eenige inleiding uit zijne mond Suzanne zag niet de zenuwach tige trek om zijne lippen. Ontzet zag ze op. „Scheiden?" herhaalde ze dof. Aan die mogelijkheid had ze niet in 't minst gedacht. Voor een oogenblik woedde een hevige storm in haar binnenste, toen zag ze haar echtgenoot vast aan. Twee van koorts flikkerende oogen ontmoetten de haren. „Ik wil niet!" zeide ze zacht. Éven stilte en dan: „Waarom niet?" vroeg hij. „Waarom niet?" herhaalde Suzanne weer, en zij lachte vol weemoed. Zij zou kunnen zeggen, „omdat ik niet kan, omdat ik het heimwee naar je zou krijgen, omdat ik je te lief heb." Nu zou ze zich voor zijne voeten kunnen werpen en zeggen: „Heb me lief, zo >als ik u!" Even voer die gedachte door haar hoofd, toen werd haar laoh bitter. „Zooiets hoort in romans thuis. Stel je voorl zij daar aan zijne voeten, biddend en smeekend om liefdeWat zou hij lachen tranen lachenen misschien medelijden hebben; medelijden voor liefde 1" dacht ze. Nu lachte ze zelf luid. „Is datje antwoord?" vroeg hij verstoord, met een toornigen rimpel op het voor die kleuren schitteren in de voorjaars zon, langs alle wegen en padenwaar kinderen en menschen zich tooien met de eerstelingen der natuurvanwaar ze ras gesneden, worden verzonden naar verre streken, om blijdschap te brengen ook daar waar nog geen bloemen zijn. De oude historie van de Haarlemsche bloembol is sinds lang naar het rijk der legenden verwezen. Dat de bloembollen cultuur eigen was aan Haarlems om streken is een fabel gebleken. Naar noord en zuid breidde de teelt zich uit. Overal werden geschikte gronden aan getroffen en ook Zeeland is getrokken binnen het cordon waar de tulp en de narcis bloeit. De Zeeuw behoeft slechts een uitstapje naar Westkapelle of Schou wen te maken, om er de aanvankelijke resultaten te zien, die ook daar zijn verkregen door de echt Hollandsche industrie, die bijna de gansche wereld van hare producten voorziet. Wie weet welk een toekomst nog is weggelegd voor eene cultuur, die zoo vele rappe handen vraagt en aan zoo vele duizenden arbeid en brood verschaft. Wij achten het een verblijdend ver schijnsel dat in Nederland, in enkele tientallen van jaren, de botanie zulk een geliefd vak is geworden, de teelt van bloemen en planten in het alge meen zulk een reusachtigen omvang heeft verkregen en de liefde voor deze kinderen der natuur zoo blijkbaar ge wonnen heeft. Nergens wellicht ontdekt men dat meer dan daar, waar het over- groote deel der bevolking in de teelt van planten en bloemen haar bestaan vindt. In de industrie is het een vrij doorgaand verschijnsel dat de werkman niets gevoelt voor het voorwerp, dat ook door zijn arbeid werd voortgebracht. Waar de hand van den mensch de kin deren der natuur helpt voortbrengen, ze verzorgt en veredelt, daar schijnt het anders te zijn. Tusschen arbeid en arbeider schijnt een soort van natuur lijke band te ontdaan, een invloed zich te doen gelden, die belangstelling op wekt, kennis vermeerdert, veredelend en verzachtend werkt. Yoor de toekomst kan dat een vingerwijzing zijn. Gelukkig dat het dankbaar hart nu weer de vreugde des levens genieten kan. Er isalseen tooverwoord gesproken, dat weerklank vindt in ieders hart, dat onze b schouwingen en verlangens eene andere richting geeft en ons diens be- hoofd. Opeens werd Suzanne weer ernstig. Met een matte beweging bracht zij de hand aan het hoofd. „Vergeef me ik ik heb hoofd pijn!" bracht ze er uit. „Ik vroeg waaróm je niet wilde wilde scheiden! zeide hij aarzelend. „Waarom Zij dacht even na, daarna antwoordde ze „Vraag daar niet meer naar!" Arthur vroeg ook niet meer. Al spoedig begaf hij zich naar zijne kamer. Den vol genden morgen stond hij niet op en ook den daarop volgenden niet, want de koorts verhief zich al meer en meer. Suzanne riep den dokter aan het ziekbed, en diens ge zicht stond ernstig, toen hij den patient onderzocht had. „Blijf bij hem, en geef zoo stipt mogelijk de drankjes in, die ik zenden zal. Eerst was dat Truida's taak, maar 't werd al erger; eindelijk raakte hij buiten be wustzijn. Toen nam Suzanne Truida's plaats in. Onafgebroken zat ze met de klamme hand van den kranke in de hare. En steeds klom de koorts. De dokter kwam drie, soms vier maal per dag. Hij was een nog jonge man, met een innemend, vriendelijk gelaat. Aan het ziekbed leerde hij die zooveel besproken jonge vrouw kennen. Hij begreep, dat ach ter dat eenvoudige onbeteekenende uiterlijk een reine ziel leefde, een rijk gemoedsleven vol edele gedachten en hij vatte liefde voor haar op. Er zijn menschen, die uiterlijk weinig in het oog vallend zijn; die vergeten worden door de groote menigte, die het schoone kenden on weerstaan baren drang doet gevoelen om ons aan te sluiten bij den algemeenen uittocht. Wij zullen wèl handeleD, door zooveel mogelijk aan dien onweerstaanbaren drang toe te geven en, als dat mogelijk is, dau voorzeker zullen we het ons niet beklagen. Te vertoeven bij de bloe men en het jonge groen, ons huis te versieren, onze gaarde te verzorgen, het is zulk een heerlijk en dankbaar werk. Laat ons nimmer die gelegenheid ver zuimen om onze belangstelling te ver- hoogen in de wonderen der onbegrensde schepping, ons schoonheidsgevoel te ver- hoogen, en om nieuwe denkbeelden in ons op te nemen, gezond en frisch en krachtig, zooals de kinderen der natuur dat zijn. ËluUetiiatid. De Correspondencia de Espana bevat in den vorm van een onderhoud met een diplomaat een lang opziendbarend artikel van haren hoofdredacteur, onder den titel: „Achter de schermen", waar in de beteekenis van de ontmoeting van de koningen van Engeland en Spanje te Cartagena wordt nagegaan en verzekerd wordt, dat daar een har telijke, volmaakte overeenstemming voor oorlog en vrede bereikt is. Voor- loopig is alles nog maar mondeling behandeld; maar de duplomaten moe ten nu bezig zijn, de afspraken op pa pier te zetten. Het betreft, zegt de Correspondencia, een tweevoudig ver bond tusschen Engeland en Spanje, dat door de toetreding van Frankrijk en misschien ook van Italië tot een drie voudig of een viervoudig verbond voor de Middellandsche Zee zal uitgebreid worden. Het hoofddoel van de ontmoeting te Cartagena is geweest, de grondslagen van zulk een overeenkomst duidelijk vast te stellen; ook wilden koning Eduard en Engelsche marine-deskun digen met eigen oogen de ware sterkte van Cartagena en van Mahon (Mino- rea) zien. De toestand van de Koningin verhinderde een gemeenschappelijke reis naar Mahon en een bezoek van Melilla en Ceuta. Engeland, dat Spanje met waardigheid behandelde, heeft han dig partij getrokken van het oogenblik „dat men te Berlijn voor de bruiloft van den Koning den Spaanschen trots kwetste". Uit den diplomatieken wed strijd is de Engelsche gezant zegevie rend te voorschijn gekomen, omdat hij Spanje behandelde, zooals ten tijde van Karei den Vijfde, terwijl de Duitsche diplomatie hoovaardig optrad. Daarom is Spanje de keus niet moeilijk geval- zoeken. Onbedachtzaam, onder den invloed van uiterlijke schoonheid, doen vele man nen hun keus om later te worden te leurgesteld. Teleurgesteld, als dat schoon met den ouderdom vervliegt, teleurgesteld als zij merken, welk een onbeduidende ziel achter dat stoffelijk moois leefde! Maar er zijn ook menschen met een on beduidend uiterlijk, leelijk misschien, maar vol gevoel voor wat goed is en edel. Zij leven ongemerkt, als de kruidbloe- men onder de tulpen. Zij, de eerste, bren gen zonneschijn, geur; en de anderen? ja! ze zijn schoon, prachtig, mooi maar reukloos, zonder die geur, die zoo wel aandoet, die een hut in een paradijs her schept, die de benauwende duffe lucht verfrischt, den zieke doet herademen. En eene van die laatste was Suzanne. Hen moet men leeren kennen om lief te hebben; dan wordt men nooit teleurge steld De jonge dokter wist, dat Suzanne haar echtgenoot innig liefhad. Daarvan getuig den de groote bezorgde oogen, het bleeke angstige gelaat, en hij benijdde den fabri kant. Maar hij sprak Suzanne in die dagen moed in, zonder iets van zijne liefde te laten blijken. Om harentwil hoopte hij, dat de heer Meinderts de crisis mocht doorstaan. 't Was op een heeten zomermiddag. Su zanne had bijna veertien dagen, en sedert acht dagen ook 's nachts, gewaakt. De dok ter had haar geraden een verpleegster te nemen, maar ze dulde geen vreemde aan het ziekbed. Haar plicht was bij den kran ke, zij moest hem verplegen, zij alleen. 't Was snikkend heet. Suzanne had de ramen wijd geopend. In een armstoel zat ze nu bij het ziekbed, luisterend naar de woorden van den fabrikant, die niets deed len. Bovendien konden de twee staten elkander aanvullen: Spanje had sche pen, Engeland soldaten noodig. Enge land bood daarom schepen en geld aan tegen soldaten en operatiehavensEn geland beloofde geld voor de conversie van leeningen en waarborgde de vei ligheid van de Spaansche kusten. Spanje moet daarentegen, zoo noodig, troepen leveren, de tuighuizen uitrusten, de havens versterken en te Ferrol, Vigo, Cadiz en Cartagena een strijdmacht voor de verdediging onderhouden die zes pantserschepen, zes snelvarende kruisers en 12 torpedojagers voor de volle zee zal omvatten. In Marokko, ten aanzien waarvan de Engelsch-Spaansch- Fransche overeenkomst in allen deele bevestigd werd, kan Spanje onvoor waardelijk op Engeland's hulp rekenen. De reis van den Koning van Italië naar Cartagena is een uitgemaakte zaak. In de Wilhelmstrasse te Berlijn is het plan van het viervoudig Middellaud- sche-Zee-verbond als een bom ingesla gen. Daarom spant de Duitsche diplo matie op het oogenblik de uiterste po gingen in, om het bezoek van den Kei zer nog voor dat van koning Victor Emanuel door te zetten, omdat zij bang is dat het anders te laat is. Die pogin gen zijn echter vergeefsch, daar de teef- ling geworpen is; want Spanje zal niet kunnen vergeten dat het paard van zijn Koning altijd twee paardelengten ach ter dat van den Keizer heeft moeten blijven. Italië maakt zich geheel van Duitschland los; het kijkt naar de Adria- tische Zee en streeft naar invloed op den Balkan. Alle Engelsche oorlogsschepen, be sluit de Correspondencia, zijn kant en klaar voor geval van oorlog in 72 uur kan Engeland in Europeesche wateren zoovele ten volle uitgeruste schepen samentrekken als heel Europa bij elkaar, zonder een man of een pond kruit meer te behoeven in te schepen. Spanje en Engeland kunnen door Gibraltar en Ceuta de straat volkomen sluiten, zoo dat Engeland zijne vloten naar goed dunken in het Oosten of Westen ge bruiken kan. Te Lodz is Zaterdag een leeraar van het Poolsche gymnasium doodgeschoten. Men zegt dat Vrijdag en Zaterdag weer een aantal andere menschen vermoord of gewond zijn. Het gaat er warm toe op 't oogen blik in 's aardrijks ingewand. De vulkaan Pue Hue in de Chileensche provincie Valdivia is nog steeds aller felst in werking. Nieuwe krateropenin gen hebben zich gevormd en verleenen een doortocht aan lava-stroomen. Over al tot uren ver in de omgeving, dan ijlen. Opeens noemde hij haar naam. Stilstond ze op en boog zich diep voorover om geen woord te verliezen. Zacht drukte zij haar koele hand op zijn gloeiend voorhoofd. Het woelen werd minder; hij lag thans rustig maar het ijlen hield aan. „Suzanne, o! kon ik je vertrouwen maar ik kan niet; zij, Lizzy heeft mij dat ver trouwen ontnomen. Zij bedroog mij, hoor je hetbedroog mij. O ik ben zoo eenzaam, zoo verlaten. Kun je me niet liefhebben niet laat mij dan weg gaan weg. Wist je niet, dat ik zoo naar je verlangde, toen ik weg was? Je waart zoo vriendelijk, zoo goed maar je be driegt meals die anderega weg weg weg zeg ik je weg laat me alleen Wild en woest sloeg de kranke om zich heenhij wilde zich oprichten, maar gleed langzaam, met rollende oogen in de kus sens terugzijn vuist lag gebald maar stil neer; het koude zweet parelde op zijn voorhoofd hij lag doodstil. En Suzanne? Ze had die woorden gehoord. Langzaam hief ze zich op tranen stroomden over haar vermoeid gelaattranen van vreug de zij had wederliefde gevonden. „O Godik dank Unu is alles goed ...alles!" fluisterde ze, glimlachend door hare tranen heen. De kranke lag stil, rustig ademend. Su zanne boog zich over de hand, die als doodelijk vermoeid langs het ledikant hing, en drukte onatuimig hare lippen daarop. „Ik heb je lief; en ik bedrieg je niet!" prevelde ze ontroerd, toen zette ze zich weer in haren stoel neer en luisterde on afgebroken naar zijn rustige ademhaling, hy sliep hy was gered. blijft de aschregen vallen. Verscheiden bergbeken zijn totaal opgedroogd aard schokken en ondergrondsche ontplof fing en rommelingen worden nog voort durend vernomen; en de plaatselijke bevolking vlucht weg uit de nabijheid van den gevaarlijken vulkaan. Te Innsbruck heeft Zondagnacht een hevige storm gewoed, die om 2 uur 40 minuten gepaard ging met een aard beving, welke verscheiden minuten duurde. In de schikking die tusschen de pa troons en werklieden in Jhet Hamburg- sche havenbedrijf is getroffen, ia o.m. bepaald dat de werklieden ook met ka meraden die niet tot een vakvereeni- ging behooren, dienen samen te wer ken, dat zij andersgezinden en nieuw aankomenden niet zullen hinderen en genoegen zullen nemen met het stel sel van dag- en nachtploegen aan den anderen kant verbinden zich de pa troons, om de arbeiders le hooren bij de regeling van het ploegstelsel, en dat zij de buitenlandsche werklieden naar hun land terug zullen zenden, zoodra de overeenkomsten dit mogelijk maken. De bootwerkers, die gestaakt hebben, zullen vooreerst meer3ndeels nacht dienst doen, tot de nu nog bezette plaatsen open komen. Men schat dat er deze week 1500 Engelschen terugge zonden worden. Volgens de Standard zal Botha op de koloniale bijeenkomst voorstellen, Transvaals strijdkrachten te reorgani- seeren op den grondslag van een zelf standige landweer met de noodige rij dende artillerie en ruiterij. De Engel sche regeering, die de sterkte van de Engelsche troepon in Z.-Afrika wenscht te verminderen, zou wel ooren hebben naar Botha's plan, maar de Standard acht het, in een hoofdartikel, geenszins onbedenkelijk, het verleden der Trans vaalsche Boereu in aanmerking geno men. Het blad is niet geneigd Botha's eigen betuigingen van aanhankelijk heid aan het Britscho rijk te wantrou wen, maar, zoo geeft het blad te ver staan, de Boeren, die tijdens de ver kiezing in Transvaal overal vroegen: wanneer krijgen wij onze geweren te rug of anders nieuwe zouden, ondanks Botha, die weermacht voor hun eigen belangen kunnen aanwenden, en niet len bate van de Engelschen. In een schriftelijk antwoord op de vraag van «en Parlementslid heeft mi nister Morley meegedeeld, dat er in het halve jaar, geëindigd op 31 Maart, in Engelsch-Indië 5,012,000 menschen aan de pest zijn gestorven. In Januari bedroeg de sterfte 58,500, in Februari En Suzanne verzonk in diep gepeins; droomerig staarde zij naar den in den zon negloed blakerenden tuin. Vele gedachten gingen haar door 't hoofd. Bijna veertien dagen had ze gewaakt. Vermoeid naar lichaam en geest, had ze toch geen rust willen nemen voor ze met zekerheid wist, dat de beminde man gered was. Nu was hij gered. O! ze had kunnen juichen van geluk, want ze wist nu ook, dat ze weder bemind werd, en dat schonk haar kracht, vergoedde alles. Suzanne was, al peinzend, in slaap ge vallen. Haar hoofd rustte achterover, tegen de leuning der stoel. Haar gelaat was ver van mooi, maar nu lag er een glans van hemelsche vrede en geluk over verspreid en dat schonk iets aandoenlijks teêrs om den halfgeopenden mond. Zóó vond de jonge dokter haar. Stil was hij binnengekomen om den kranke niet te hinderen. Toen hij nu Suzanne zag sla pen, schrok hij geweldig zij had den zieke verwaarloosd en dat kon de ernstig ste gevolgen hebben. Zacht maar snel trad hij op het ziekbed toe en sloeg een blik op den lijderhij lag daar kalm, met een glimlach om de lippen te slapen. „Gelukkig voor haarmompelde hij, toen zag hij haar aan. Hij ontroerde. Hoe trof hem de vredige uitdrukking op haar gelaat. Met alle kracht beheerschte die man zich. Even zonk het blonde hoofd op de breede borst, toen hief hij het weer op en zag haar langen tijd onafgebroken aan. Suzanne werd in haar slaap onrustig. Er zijn wel menschen, die ontwaken als men hen in hun slaap eenigen tijd onaf gebroken aanziet. Oorspronkelijke roman. Hoofdstuk XV. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1907 | | pagina 1