el Land van fasden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. ibjëalen. Till K V. Airt"" Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 27Q5. Zaterdag 25 Januari190S. FEUILLETON. UN3 VAN VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00, franco per post zonder prijs verbooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Adyertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Men wil het nu eenmaal zeggen dat de mensch zich idealen stelt, om ze nooit verwezenlijkt te zien. En als men van heel n'ahy den persoon of den toe stand leert kennen, die men zich voor stelde als het ideaal van goedheid van moed of verstand, dan valt die persoon o! zoo dikwijls ja, bijna altijd van het hooge voetstuk, waarop w ij hem plaat sten dan ontpopt hij zich in een alle- daagsch persoon, wien aankleven al de kleine fouten en gebreken, waarmede wij zelf behept zijn. En toch, ook al zien wij het dwaze in van het koesteren van idealen, juist omdat er bij nadere kennismaking geene bestaan, onze wenschen we moeten ze hebben, maar ze moeten iets anders zijn dan een begeerenze moeten sa mengaan met tevredenheid over leven en lot en nooit, vooral nooit met vol komen tevredenheid over ons zeiven. Ze moeten er zijn, onze wenschen, wij moeten ze koesteren, onze idealen, wijl er energie, wijl er wilskracht moet zijn; omdat er gestreden, gearbeid, ge worsteld moet worden voor het geluk van ons zeiven en anderen. Idealen, wenschen! Om ze te bereiken spannen we onze uiterste krachten inwij gaan belang stellen in diegen van wetenschappelij ker) of andereu aard, die ons anders onverschillig lietenwaarvoor wij oor noch oog hadden. Wy gaan lezen en ontwikkelen of beschaven schien wel allebei. Gelukkig dan do mensch die bi] zich- zelven sporen van vooruitgang ontdekt, maar ook, wee hem! als dan de men- schelijke ijdelheid hem parien speelt als zijn tevredenheid ontaardt in dezen zin: dat hij volkomen tevreden is over zichzelf en zijn werk en in een soort van doffe onverschilligheid voortleeft. Neen! Juist op dat oogenblik, dat hij zichzelven een brevet van bekwaam heid of geschiktheid gaat uitreiken, mag hij niet versagen, juist dan moet de leuzo blijven: nóg beter, nóg hooger! Dan komt het oogenblik, waarop wij meencn ons ideaal te hebben bereikt op het moment, dat we het willen onsmië- en grypen, met heide handen, paf daar ontglipt het onze vingeren, het valt anderen ten deel, die er wellicht, geen moeite voor deden. De teleurstelling, de bittere teleurstelling, die wij dan on dervinden is onbeschrijfelijk groot, maar wij beschouwen het voor ons onbereik bare toch nog steeds ab ideaal, en een groote teleurstelling ontnuchteringdie bij kennismaking gevolgd zoude zijn, (blijft ons gespaard. En dikwijls, als het standpunt, het ideaal wordt bereikt, waar is dan nog de vrede met zichzelf, waar het onver- valschte genot van het verkregene? Wij moeten leeren onze verlangeus terug te houden en onze wenschen te onderdrukken. Het leven moet ons bo ven alles leeren wat we niet mogen of kunnen hebben; voor al het andere mogen we strijden, mits het dan gebeure met eerlijke wapenen. rouwen kiesrecht. In de laat3te „Hollandsche Lelie" schrijft jkvr. Anna de Savornin Lohman over Vrouwenkiesrecht. De schrijfster is noch lid van de Vereening voor Vrouwenkiesrecht, noch voorstandster van de propaganda die wordt gemaakt om de vrouw dat recht te bezorgen. Ik acht het een volkomen onnuttige zaak, zich zooveel moeite te geven voor iets, dat, wordt bet verkregen veel I meer kwaad dan goed zal stichten. Gij zult eens zien hoe dom en onnoozel de vrouwen zich dan zullen laten leiden i door al de partijleiders, die baar ten eigen bate bij den neus rondleiden, en op hare schouders naar boven klimmen. Nu reeds kuut gij zien, hoe de socia listische partij, die uit partijbelang het feminisme in den zak kruipt, bijna al deze aanstaande vrouwelijke kiezers on der hare leden telt. Het ligt zoo in den aard der vrouw, zich te laten influen- ceeren door anderen, dat de vrouw-kie zer, zonder eenigen twijfel, nog veel meer vatbaar zal zijn voor knoeierijen en omkooperijen, van zich wat laten wijsmaken door schoone beloften, dan de man-kiezer. Om al die redenen acht ik het een dwaasheid, zich ook maar eenige moeite te geven, tot het verkrijgen van een recht, waarvan de uitoefening volstrekt geen nut of zegen, maar alleen onheil zal verspreiden. Daarbij komt nog, dat ik het voor moeders en gehuwde vrou wen bepaald afkeurenswaardig acht, als kiezer op te treden. Een gehuwde vrouw behoort aan het gezin, kan de maat schappij nimmer méér ten zegen zijn, dan wanneer zij op haren man en hare kinderen eenopvoedenden invloed heeft. Alle verdeeldheid, teweeggebracht door verschil van meening en politiek gebied, alle invloeden van buiten, waar door de gehuwde vrouw zicli zou laten infiuenceeren ten behoeve van een of an dere partij, tegen den zin in van haren op dit punt wellicht andersdenkenden men, moeten verderfelijk werken op den ouderlingen vrede in het gezins leven, die m. i. boven alles noodig is tot het behoud van de maatschappij, waarvan weer het behoud wortelt in dat van het huisgezin. Het eene volgt hier logisch uit het ander. Vandaar dat juist de moeder en de echtgeuoote, eer dan wie ook ter wereld, beheerscht in den grond de toekomst van de geheele natie. Indien elke vrouw een goede, verstan dige echtgenoote en moeder ware, niets meer dan dat, dan zou zij daardoor een onbegiensden zegenrijken invloed uit oefenen tot in de verste nageslachten. Sltiüeiilaitd. De hitte houdt in Australië aan. Naar Woensdag uit Melbourne werd geseind, waren er daar toen al meer dan hon derd menschen aan zonnesteek bezweken. EENE VERTELLING VAN MARIE COLBAN. (21. „Ge zijt het edelste, het hoogste, wat ik ooit ontmoette, Thyra", zeide hij, en drukte hare hand aan zijne lippen met een gevoel, dat op eerbied geleek. „Als ik strevend naar het goede mijn leven zal vervolgen, als ik in alles het hoogste zal willen, dan is het omdat gij mijn weg gekruist hebt. Ik dank je, dat ge mij de geheele waarheid hebt gezegd. Als ge gezwegen hadt, dan was ik als een versmade van hier gegaan, nu heb ik de hoogste eer genoten, die een mensch kan geworden". „Een laatste wensch van mij zul je op volgen, niet waar Michael, een bevel''. „Ik zal gehoorzamen, wees daarvan zeker". „Vader's schip zeilt van avond uit. Gij gaat mede. Ge waart toch half op de reis voorbereid, dus zal het minder moeielijk vallen. Wij hebben alleneenzaamheidnoodig. Het kind niet het minst. Met vader zal ik spreken. Ook hem zal ik de heele waarheid zeggen. Wat haar betreft kunt ge zonder zorg heengaanIk zal haar voor je opvoeden als mijn werk volbracht is, komt ge uw jonge bruid halen. Je gaat dus?" „Ik ga". „Dat verwachtte ik van je „Wat zijt ge voor een wezen, Thyra? Ik begrijp zulk een grootheid niet". Het is niet doenlijk, zich een voor stelling te vormen van den stand van zaken in Marokko, uit de telegrammen die vandaar worden verzonden. Zooals de zaken nu staan is er niemand, die goed begrijpt waar Marokko aan toe is. 1 Eén woord is er, dat in alle telegrammen voorkomt, en dat is het woord anarchie. Daarover kan men het dan ook inder daad eens zijn, dat er meer dan ooit regeeringloosheid heerscht in het land. Misschien dat er in de verwarring spoedig een duidelijke strooming zal zijn waar te nemen. Maar voorshands valt deze stroomig niet te erkennen. Men is allicht geneigd Moelai Hafid aan te merken als het hoofd van de partij der vreemdelingenhaters. Maar de uitlatingen van Moelai Hafid zelf wijzen er op, dat hij volstrekt niet wil doorgaan voor den Europeaneuvijand bij uitnemendheid. Ook nu weer komen er berichten van verklaringen van Moe lai Hafid, dat hij strijd voert tegen Abd-el-Azis, maar niet tegeu de Euro peanen. Te Ilo-Ilo, in de Filippijnsche pro vincie Panay, is een buitengewoon er gerlijke politieke moord gepleegd. De gouverneur van genoemde pro vincie, senor Benito Lopez werd door een jong politicus, wiens partij bij de recente provinciale verkiezingen was geslagen, in het provinciaal regeerings- gebouw vermoord. De dader, zekere Joaquin Gil, trad het kantoor van den gouverneur binnen en schoot zijn slacht offer vier revolver-kogels in het lijf. De broer van den vermoorde, die tot ontzet toesnelde, ontrukte den dader het wapen en schoot den laatsten kogel af op Jaoquin Gil, die licht gekwetst werd. De ontroering te Ilo-Ilo is algemeen. De moordenaar wordt in de gevangenis door een sterke politiemacht bewaakt, wijl men vreest dat anders zijn leven zal gevaar loopen, daar het volk hem wil lynchen. Een der Petersburgsche bladen heeft een telegram ontvangen uit Bakoe, „Wat ik ben?" zeide zij weemoedig. Een oude juffrouw XIII. Het schip waarmede Michael zou vertrek ken, zeilde den avond van dien zelfden dag uit. Magdalena was in levensgevaar geweest, en de weinige uren tusschen dat gevaar en zijn vertrek waren zoo vol van indrukken voorbijgegaan, dat de smart van het afscheid eerst na. zijn vertrek kwam. De vader was buiten zich zei ven toen hij hoorde dat Mi chael met het schip mee wilde, en liep den geheelen dag in zich zelf te brommen. Mag dalena verstopte zich. Michael pakte zijne zaken bij elkaar en kwam zoo den tijd door, want woorden konden er niet meer gewis seld worden. Het afscheid was gehaast. Het schip, dat wat verder op lag, had de zeilen geheschen, en al de beambten van het kantoor stonden aan het strand, om de „Magdalena" te zien wegzeilenieder wist, dat 't het beste en meest geliefde schip van den chef was. Over twee j aar zou Michael terugkomen, had Thyra gezegd om haar vader te troosten, en dat stond vast; hij nam dus zoo moedig mogelijk afscheid van den geliefden gast met den uitroep: „Tot weerziens!" Thyra en Magda lena hadden geen woorden, hij ook niet; hij drukte slechts Thy ra's hand aan zijne lippen en kuste Magdalena's gouden haren. Daarna liet hij nog eens zijn blik over alles gaan, en loen was hij weg. Maar de avónd, die daarop volgde! VA- der was kwaad en kwam niet uit zijn kan toor, waar hij in wanhoop zat te werken. Wel had hij het voorrecht van de jeugd en van de onwetendheid behouden, alles van de lichte zijde te zien, maar dat had zijne grenzen en die grens was de menschen die hij liefhadals men die van hem weg nam, werd hij een melancholicus. Magda lena dwaalde rond als was zij niet met hare gedachte op de aarde. Gaf zij een naam aan haar gevoel Wij weten het niet en vragen er ook niet naareen hart, dat ontwaakt, volgt geen bepaalde wet, ieder hart heeft zijn eigen wet. Maar Thyra? Hij was weg Het helpt niet of wij voor uit hebben geweten, dat iemand, dien wij liefhebben heen zal gaan, men ziet den dood ook vooruit, maar niet de smart, die hij achterlaat. Toen het laatste puntje van het schip verdwenen was, bleef zij nog lang in den tuin ronddolen. Het gouden avond kleed van de zee, waarin hij was heenge- reisd, werd tot een treurkleed voor haar, waarin zij leven en alles begraven moet wat voor haar niet meer bestaan mag. Daar kwam de maan en spreidde een helder licht over de bergen en het glinste rende fjord. Zij kromp ineen; hoe akelig en spookachtig scheen zij door de takken der boomen Een nooderlichtvlam schoot heen en weer aan den hemel. Het werd een avond vol sterrenglans; vallende ster ren vlogen door de lucht. Men mag een wensch doen bij het vallen van een ster. Zij was nu zoo arm, dat zij niet eens iets te wenschen had Wat zou zij wenschen Hun geluk Neen, die woorden wilden niet over hare lippenniet nueens, misschien 1 Het was een stormachtige dag geweest, de meeste boomen hadden hunne bladeren verloren; haar levensboom had naar luid waarvan Turksche troepen worden gemobiliseerd aan de Perzische grens. Naar men zich zal herinneren, is dit bericht ook reeds vroeger door de pers gegaan. Vermoedelijk is het wel waar. Volgens berichten van eenige bladen heeft de politie gisterenavond te Rome een zekeren Angelli Ubaldo in hech tenis genomen, dien men houdt voor den moordenaar van den ingenieur Arvedi. Men zal zich herinneren, dat in de vorige maand in een eerste klasse- coupé van den trein van Rome naar Ancona het lijk van genoemden inge nieur werd gevonden met een dolk in het linkeroog. Volgens telegrammen uit Evora, heeft de bevolking daar aan koning Carlos een warme ovatie gebrachl. Te Lissabon is een bewaarplaats van revolver i ontdekt. In verband daarmee zijn eenige republikeinsche journalisten in hechtenis genomen. De aangelegen heid heet echter van zuiver plaatse lijken aard. In Lissabon en heel Por tugal heerscht rust. In Liverpool liggen duizenden men schen aan de griep ziek. Vele zaken en kantoren zijn gesloten, omdat alle beambten ziek zijn. Bij de post en de politie zijn een aantal hulpkiachten in dienst gesteld. De Slowo bevat het opzienbarend be richt, dat ook Koeropatkin met zijn ganschen staf voor den krijgsraad zal worden gedaagd. Hij zou als getuige in het Port Artliur-proces verklaringen hebben afgelegd, die vierkant in strijd waren met zijn vroegere rapporten aan den Tsaar. Uit San Francisco meldt men, dat daar weer twee vermeende Japansche verspieders in hechtenis zijn genomen, die verrast werden bij het verkennen van de voornaamste batterij van het fort Stevens (Oregon). Men vond bij hen niets verdachts. De Times verneemt uit San Francisco, dat daar opnieuw valsche geruchten de ronde doen dat de Japansche reservisten uit de Vereenigde Staten worden terug geroepen. Die geruchten ontstaan door het vertrek van een groot aantal Japan ners uit Canada en de Vereenigde Staten. Vraagt men hen narr de reden van hun terugkeer, dan antwoorden zij ontwij kend. De Japanners, zegt de correspon dent, zijn blijkbaar erg zenuwachtig. Velen, die zaken hebben, ruimen hun voorraad op. De toestanden in Macedonië worden er niet beter op. Het terrorisme der ben den duurt onverpoosd voort en wordt nog weinig bladeren. De sparren jammer den en weeklaagden in den wi d. Zij ver stond wel wat zij zeiden: „Voorbij, voor bij 1" De overgebleven gelebladeren sidderden aan de boomen, iedere windstoot rukte er nieuwe af, en al die vallende bladeren rit selden zoo spookachtig en kraakten onder hare voeten, of vlogen voor hrar uit als verschrikte musschen. Haar schaduw ging ook voor haar uit, en hield gelijken tred met haar; zij was er bang voor. De pijn- boomen storen zich niet aan het jaarge tijde zij zette zich onder hen en luisterde naar het zachte goltgeruisch in de avond stilte. Alles om haar heen was onveranderd het was als altijd een tooneel vol Btrenge grootschheid. Wie heeft geleden, en haar niet gevoeld, die onverschilligheid van de natuur tegenover ons lijden? En hij, die niet leed en haar niet kende, hij zal lijden en haar kennen eens. Het was bijna nacht, en zij ging naar binnen. In den tuinkamer zette zij zich op zijn plaats, en tuurde op den kalen wand, waar een plaat had gehangen, die hij had meegenomen. Op haar kamer haal de zij zijne kleine geschenken aan haar voor den dag; ook eenige versmade schet sen, en een paar streken op een papier, dat zij zich op een gelukkigen dag had toegeëigend. Dat waren de puinhoopen van hare liefde; vóór haar lag de grauwe le venswoestijn en dan de dood, de troos ter. Den volgenden morgen stond zij zoo moedig op als haar mogelijk was. Zich hoog verheffen in een groot oogen blik, en groote dingen beloven, kunnen velen, maar is dat groote oogenblik slechts eene herinnering gebleven, en geldt het, de belofte als met den dag erger. Geheel het oeconomisch leven in deze zwaar be zochte provincie van het Turksche Rijk staat stil. De handel is met lamheid geslagen, daar door de actie der tallooze benden alle veiligheid van verkeer ver dwenen is. De bendenaan voerders oefe nen er een schrikbewind uit. Zij leggen der bevolking schatting op en dwingen de boeren met geweld hun godsdienst vaarwel te zeggen, om dien te omhel zen van de bende, die in hun gebied het heft in handen heeft. Geen wonder dan ook, dat bij zulke toestanden een ware uittocht uit den lande plaats heeft. Duizenden en nog eens duizenden ver laten het land, om hun heil elders te zoeken. In een tijdperk van negen maanden van 1 April tot 1 Decem ber 1907 zijn niet minder dan drie en veertig duizend christenen uit Ma cedonië naar de Vereenigde Staten en Canada vertrokken. De Turksche re geering moedigt dien uittocht van chris tenen aan. Als het zoo doorgaat, zal het niet lang meer duren of er wonen in Macedonië alleen Mohamedanen. Volgens de Fransche bladen, zal het luchtschip République, dat de Patrie moet vervangen, binnenkort te Moisson gereed komen en een vestingsluchtschip worden. De ingenieur Jullist, die het bouwt, is verder nog bezig met het bouwen van een nieuw, snel en handig legerluchtschip. Eindelijk heeft hij ook de goedkeuring van Lebaudy gekregen, om een grooten luchtkruiser te bouwen van 10,000 kubieke meters inhoud en met een motor van 150 tot 200 paarde- krachten. Op de scheepswerven aan de Noord oostkust van Engeland dreigt een groote werkstaking. De patroons willen het loon afslaan; reeds hebben 60ü0 werk lieden daarop het werk neergelegd en morgen, denkt men, zullen er 10,000 staken. Wordt het geschil niet spoedig t>ijgel©g<i, dan zullen de werven ge sloten worden en 40,000 menschen staan werkeloos. Sedert ongeveer twee jaren heerschte te Negenborn (Brunswijk) en in de om liggende plaatsen een raadselachtige, zeer langdurige en pijnlijke ziekte waar van men de oorzaak maar niet ontdek ken kon. Heele gezinnen werden ziek en men vermeed hun huizen, omdat men er niet achter wist te komen, waarin de ziekte haren oorsprong had. De dok ters wisten geen raad erop. In het ziekenhuis te Holzminden heeft men nu eindelijk in de uitwerp selen van een patiënt sporen van lood gevonden, en bij een verder onderzoek bleek, dat de oorzaak van de vergifti ging in een molen gezocht moest wor den. De molenaar had namelijk, bij het herstellen van zijne molensteenen, na te komen, dan begeeft den meesten de moed. Thyra wist, dat zij niet zou bezwijken zij kende de taak, die op haar ruste, en zij wist, dat die taak trouw zou worden vol bracht, want onder die melkblanke huid en onder dat zoo heel vrouwelijk uiterlijk, huisde de ijzeren wil van een man, dien niemand daar verwachtte. Wat de mannen in haar aantrok, was juist haar vrouwelijk heid, iets zachts, stil en vreedzaams. Michael noemde het „troostend", en dat was het ook. Een oude gewoonte heeft ons geleerd, die vrouwen als willoozen te beschouwen. Wij moeten ons dat afwennen. De oude vader was oogenschijolijk be droefder dan Thyra. Michael's vertrek en voornamelijk de oorzaak daarvan was hem een werkelijke slag, want hoe lief Magdalena hem ook was, met Thyra was het toch nog geheel anders. De liefhebbende natuur had zoolang hij jong was eigenlijk nooit iemand gehad van wie hij werkelijk houden kon zijne ouders waren vroeg gestorven, zijne vrouw en dochter waren koel voor hem of schenen zoo. Frederik was zijne eerste liefde geweest; toen volgde Thyra, die alleen re geerde tot Narrifas kwam, maar Nurrifas was een speelkameraadhet waren de twee vagebondnaturen, die elkander aantrokken. Thyra was en bleef altijd zijn grootste, ern stige liefde. En zij, die alles verloren heeft moet nu haar vader troosten, en zij is tegen die taak opgewassennaturen als de hare winnen in sterkte naarmate er meer kracht vereischt wordt. Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1908 | | pagina 1