el Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard Trouw als goud Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 2733.. Zaterdag 2 Ittei. 1908. FEUILLETON. LAND VAN ALTEN/ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7Y2 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag avond ingewacht. Tegenover menschen, die zich aan een zwaar misdrijf schuldig gemaakt hebbende, voor altijd uit de maatschappij werden verwijderd, heeft men, ook nog wel in onzen tijd, aan de vrijheidsstraf de bepaling verbonden, dat zij hun tijd in ledigheid zouden moeten doorbrengen. Wij willen hier nu niet wijzen op het ziekelijke van het beginsel, dat tamelijk uitgediend heeft, dat men een misdadiger niet alleen m het belang der samenleving straffen moet, maar j hem ook persoonlijk kwaad moet doen, vaar hij het op zijn beurt anderen deed. j Wij wijzen er alleen op dat zij, die deze bijkomende straf oplegden, moeten hebben begrepen, dat de hoofdstraf daar door buitenmate werd verzwaard en daardoor erkenden den zogen van den arbeid, den vloek der ledigheid. Nu is het zeker, dat tusschen ledig heid en ledigheid eea ontzaglijk groot verschil bestaat. Een kind, dat nog niet leert, dus nog niet geregeld en op be paalde wijze in de richting van ver standelijke ontwikkeling werkt, tracht /zich op alle mogelijke wijzen bezig te Jhouden en goede opvoeders zorgen er /voor, dat de gelegenheid daartoe niet 1 ontbreekt en zien de noodzakelijkheid i in om het kind zelf ook nu en dan \bezig te houden. j Het kind heeft dringend behoefte Ta an afleiding en bezigheid en de rich ting waarin het zich daarbij beweegt wordt bepaald door de mate zijner ge zondheid en krachten. Een zwak of ziekelijk kind houdt zich met een stil spelletje of een knutselwerkje bezig. Flinke beweging nemen kan het niet; maar het gevoelt zich daarom niet on gelukkig. Ongelukkig zal het kind zich eerst gevoelen wanneer het zich ver veelt en daar het zich niet kan en niet wil vervelen, is zijn ledigheid de bron van ongehoorzaamheid en kattekwaad. Bij den gezonden mensch neemt die behoefte aan bezigheid steeds toe. Be zigheid wil ieder, ook die door zijn maatschappelijke stelling er niet toe verplicht is. Iets doeu is een behoefte, door de natuur zelve geschapen. Vandaar dat zeer langen tijd, in onze hoogere en middelklassen vooral, de vrouw zich gruwelijk verveeld heeft. Veel was haar verbodenveel werd geacht in strijd te zijn met de eischen harer sexe. Natuur lijk kwam de zwaarte der verveling vooral neer op de ongehuwde vrouw, die zich vaak diep ongelukkig gevoelde. Zij vooral heett den diepen ernst en de eeuwige waarheid ondervonden van de spreuk, dat arbeid de hoogste zedelijk heid iswant zij gevoelde, dat zij mis plaatst was, dat zij geen wezenlijke roeping had, niet nuttig kon zijn. Op hare wereld- en levensbeschouwing, op hare wijze van denken en handelen, kon dat niet van gunstigen invloed wezen. Zij kon zich zelf niet aan de wereld ten voorbeeld stellen, had een gevoel van onvoldaanheid over zichzelf en anderen en was machteloos om tot eentge lotsverbetering te komen. Het is aan onzen tijd voorbehouden, dat beter in te zien. Wij houden nog altijd vast aan het beginsel dat het na tuurlijk arbeidsveld der vrouw is ge legen in het gezinmaar daarom wil len wij de ongehuwde vrouw niet doe men tot werkeloosheid en daardoor tot afhankelijkheid. Wij achten den eerlij ken arbeid geen schande meer voor haar; wij zijn integendeel overtuigd dat de maatschappij haar in staat moet stellen waar het noodig mocht zijn, in het eigen onderhoud te voorzien. In ieder geval zijn wij overtuigd, en ook de vrouw zelve heeft dat beter leeren begrijpen, dat zij haar tijd niet in ledig heid of in beuzelingen mag doorbren gen, maar ook hare krachten en ta lenten op menig gebied ten zegen kun nen zijneen zegen waarin zij zelve in de eerste plaats zal deelen. In zooverre is de man er altoos beter aan toe geweest, dat de maatschappij hem, in den regel altoos, den arbeid tot plicht maakt. Nu is het zeker dat hij, wien een plicht is opgelegd, da vervulling van dien plicht vaak als een last beschouwtmaar er is slechts wei nig toe noodig om in to zien, dat zon der den dagelijkschen maatschappelijken arbeid, het leven oneindig zwaarder zou vallen dan thans vaak het geval is. Vooreerst zou het niet mogelijk wezen in ons onderhoud behoorlijk te voor zienmaar bovendien zou, waar de mogelijkheid bestond van allen om zouder geregelden arbeid te bestaan, dit het gehalte van het leven verlageD. Een Fransch schrijver heeft dan ook naar waarheid gezegd dat de arbeid zelf zijn belooning met zich brengt; want hij zondert ons af van de wereld en van ons zei ven. Al ware men hem alleen de opgewektheid schuldig, die eiken welbesteden dag kroont, dan nog zou men hem moeten zegenen. Een lichte taak wordt zwaar wanneer men haar onwillig verricht; maar het omgekeerde is eveneens het geval. Wij ROBERT BUCHANAN. (24 Zij gingen zij aan zij naar de voordeur en stonden zij aan zij in het volle zonlicht. Haar wangen gloeiden van jeugd en ge zondheid zijn grimmige, donkere trekken schenen de schaduw der jaren te torschen. iZij keek hem peinzend na, toen hij haar -verliet, om naar den stal te gaan, en zuchtte, toen hij uit het gezicht was verdwenen. Schouderophalend keerde zij zich af; haar droefheid was op eenmaal weggevaagd, als •*en zomerwolkje aan het uitspansel. Op dit oogenblik verscheen Douglas weer. Hij leidde haar pony en zijn eigen paard ^ian de hand. Zij glimlachte in stilte, maar —veinsde niettemin een blijde verwondering. „WatGaat u mee, Laird I „Ik wil u met mijn eigen oogen veilig -*n wel op den grooten weg zien," ant- woordde hij, terwijl hij haar behulpzaam -was bij het opstijgentoen sprong hij op =zijn eigen paard en zij reden weg. Het voetpad was nauw en Douglas was -"verplicht vooruit te rijden. Een vreemde —verschijning, die forsche man, op dat ruige nmaar krachtige paard. Zijn slappe hoed Zhad hij vast op het hoofd gedruktzijn Zkleeren waren oud en van eenvoudig maak sel hii zat in het zadel, in gebukte hou- als een oud man. en ons werk, als we het liefhebben, als I we er in opgaan, als we er de noodza kelijkheid en de nuttigheid van inzien, worden ten slotte één de arbeid wordt ons een vriend dien wij niet meer zouden willen missen. Hoe ouder wij worden, hoe minder wij dien vriend kunnen ontberen en ten slotte vergoedt hij ons al de illusiën, die het leven ons stuk voor stuk heeft doen verliezen. De arbeid is dus een zedelijke en maatschappelij'ke plicht; maar wij weten dat niet alle plichten even getrouw worden nagekomen. Er zijn ook luiaards, die veel meer konden verrichten, dan zij in werkelijkheid doen. Hoogst vermoedelijk zullen zij er zelf den meesten last van hebben, en in zooverre kunnen wij er wel het zwijgen toe doen. Zijn er anderen, in wier onderhoud zij verplicht zijn te voorzien, dan is hun luiheid echter eenvoudig een misdaad. Onverantwoor delijk is luiheid trouwens altijd tegen over de maatschappij want zij is de grootst mogelijke verkwisting van de duurste stof die er op de wereld be staat: tijd. Daarom werpt de luiaard weg wat onschatbare waarde heeft voor het tegenwoordige en bovendien, als men er geen gebruik van maakt, on herroepelijk verloren gaat. Maar wij moeten niet werken, om er maar af te komen; omdat er nu eenmaal geen ontkomen aan is wij moeten er, om er al den zegeuenden invloed van te ondervinden, heelemaal bij zijn, met hart en ziel; want het is alleen door arbeid dat wij gezond kun nen denken, en, omgekeerd, is 't het den ken, waardoor de arbeid den mensch tot een geluk wordt en tot een leer school het gansche leven door. Onwillekeurig zuchtte Effie en wendde den blik af. Douglas was geen man, die door beval lig doen, door fraaie vormen in staat wa« het hart van een jong meisje in vlam te zettenhij was ruw, door weer en wind verhard, als een oude verweerde eik. Toen het pad zich verbreedde zette zij haar paard aan en kwam hem op zijde. Het breken van 'de golven op het strand der Zie was duidelijk verneembaar, ofschoon de ruiters zich minstens twee mijlen van de kust Ievonden. „O, ik houd zooveel van de zeel" liet Effie hooren. „Als men dat bruischen en koken hoort is men nooit alleen." Hij keek haar aan en zag, dat een blij glimlachje haar gezicht verhelderde. Zij stelde voor, om in galop te rijden, en voort ging het, over het mossige pad, zij vooraan, hij volgende, tot zij ten laatste de teugels inhield, om tot adem te kunnen komen. Haar levenslust scheen weer den boventoon te voeren in haar ge moed en vergeten was het tooneel van misverstand en de plechtige belofte, zooeven afgespeeld in het oude huis bij de Pirth. Het heideveld was ten eindede breede heirweg lag voor hen, maar niet vóór dat Castle Lindsay in zicht was gekomen hield Douglas de teugels in en nam hij afscheid van zijn gezellin. „Wat een heerlijk ritje is dat geweest 1" meende Effie. „Mag ik nog eens gauw terugkomen Zijn gezicht klaarde niet op; zijn oogen glansden niet van blijde toestemming. „Wanneer u er lust in hebt ant woordde hij. En toen zichzelf in de rede vallende„Alles wat ik van u vraag is ditkom wanneer ge in nood of gevaar iIwiU«»ïi)ïa*sd. Te Kiel is Dinsdagavond aan boord van een stoombarkas, die als mijnen- boot dienst deed, een dynamietpatroon ontijdig ontploft. Twee man werden gedood, vier zwaar en twee licht ge wond. Te Dresden liet een heer zich Dins dag scheren. De barbier zag hem, on der het inzeepen, van kleur verschieten. Toen hij hem wat nauwkeuriger opnam, bleek de klant dood in zijn stoel te zitten. Te Lazareth, in Pennsylvania, is de leider van een sekte, bekend onder den naam van duivelsjagers, in hechtenis genomen, omdat het uit was gekomen, zijt, kom dan tot mij 1" „Ik hoop niet, dat u veronderstelt, dat er kwade dagen voor mij in aantocht zijn „Ik hoop het nietmaar als het mocht gebeuren, denk dan aan hetgeen ik gezegd heb. Altijd zal er één deur zijn, die voor je openblijft; altijd één man, die niet ver andert." En met een handgebaar tot afscheid keelde hij om en reed weg. Zij bleef hem nakijken, totdat hij uit het gezicht verdwenen was. Toen liet zij haar pony stapvoets zijn weg vervolgen. „Wat zou hij meenen dacht zij„Toen hij zooeven sprak van kwade dagen, die mij konden wachten in de toekomst, scheen het, of zijn oogen in mijn hart lazen. Een verschrikkelijk mensch, maar toch, de eenige in de heele wereld, die mij werke lijk liefheeft 1" X. „Laird 1 Laird 1" riep de oude Elspeth. Verscheidene malen had zij al op de deur geklopt, maar geen antwoord be komen. Douglas zat gedachtenloos te staren in het vuur Van den haard, dat langzaam uitstierf; een pijp, die lang ge leden was uitgegaan, hield hij tusschen de lippen. Hij hoorde noch zag blijkbaar iets van hetgeen in zijn omgeving gebeurde. Toen de oude vrouw ten laatste op hem toetrad en haar hand op zijn schouder legde schrikte hij op en staarde haar ver wilderd aan. „Hè! Wat is er? Wie is er?" „Wat zou het zijn? Wie zou het zijn?" vroeg de oude vrouw droogjes. „Ik ben het maar. Ik moet even naar de stad, want we hebben geen kruimel brood meer in huis en die luie bakkersjongen heeft dat op zijn drijven een zes-jarig meisje, dat van een duivel bezeten heette te zijn, dood was geranseld. Ook de ouders van het kind, leden derzelfde sekte, zijn opgesloten. Den mandemaker Koch uit Apolda (Pruisen), die zijn vrouw vermoord heeft, wordt thans ook verdacht nog andere vrouwen van het leven te hebben be roofd. Reeds heeft hij bekend, ook zijn huishoudster Seise gedood, in stukken gesneden en toen verbrand te hebben, zooals hij dat ook met zijn vrouw deed. In October 1907 verdween ook de koop vrouw Fusz, met wie Koch leefde, op dezelfde geheimzinnige wijze als een andere, ook met hem in relatie staande koopvrouw Schmidt. Nadere onderzoe kingen hebben geleid tot het vinden van menschelijke beenderen in den tuin van het huis, dat Koch te Oberndorff bewoonde. De beenderen waren ten deele verkoold toen men nog dieper groef, vond met 't volledige lijk van een vrouw. Naar gemeld wordt, heeft de bankiers firma Coster Knap Co., te New-York hare betalingen gestaakt. Charles Cos- ter heeft zich in den afgeloopen nacht van kant gemaakt. Tijdens de manoeuvres is een Japan- sche kruiser ter hoogte van de Pechi- dores-eilanden, door ontploffing van een projectiel gezonken. De sloepen van andere kruisers kon den 141 man, waaronder enkele offi cieren, redden. De geheele bemanning bestond uit 300 koppen, waaronder 58 adelborsten. Het meerendeel van de bemanning zoowel als offici ren blijft vermist. De schijndoode vrouw uit Tonbridge, vlak voor de begrafenis door haar man nog levend bevonden, is, nadat zij eerst bijna geheel weer tot haar zelf was gekomen, in het gasthuis toch gestor ven. In België duiken nog altijd valsche bankbiljetten van duizend francs op. Het Handelsblad van Antwerpen meldt Enkele dagen geleden ontving de Na tionale Bank van Mechelen twee brief jes vau 1000 fr., die bij onderzoek valsch bleken te zijn, en tevens werd bewezen, dat zij deel uitmaakten van eene reeks, waarvan men hetbestaan niet vermoedde. De persoon, die het briefje bij de Bank indiende, staat boven alle verdenking. Hij werd ondervraagd over de herkomst van het briefje en in die richting zoekt men de uitgifte ervan op. Een telegram uit Battambang (Cochin- china) aan de Temps meldt, dat er piot oudergewoonte weer vergeten te brengen. Maar wat ik zeggen wil, Laird, wat be zielt je toch, om hier te zitten soezen bij een vuur dat bijna uit is, en terwijl het buiten zoo bitter koud is Je zult je nog een ziekte op den hals halen, op die manier." Zij knielde neer en begon de sprankjes vuur met haar half verkleumde vingers bijeen te rakelen, waarna zij, blazende en proestende, voorzichtig kleine stukjes molm en doof kool op het langzaam aanwakke rende vuurtje strooide. Een oogenblik later lekten vlammetongen langs den turfstapel, die de oude vrouw op het vuur gebouwd had. Douglas had, na zijn eersten verwonder den blik, een oogenblik naar het doen en laten van het oudje gekeken en was toen weer in zijn stille overpeinzingen verzon ken. Toen zij hoestend en hijgend opstond haalde hij zijn tabakszak uit zijn zak en begon werktuigelijk zijn pijp te stoppen, terwijl hij droomerig staarde naar de krin kelende vlammetjes en de blauwe rook. die nu krachtig begonnen op te stijgen. Toen hij zijn pijp gestopt had, stak hij het mondstuk van de niet brandende pijp in den mond en verviel opnieuw in gepeins. De oude vrouw schudde meewarig, maar ook afkeurend, het hoofd. „Is er ook iets, dat ik voor u kan mee brengen. Laird vroeg zij op den natuur lij ksten toon van de wereld. Hij gaf geen antwoord. „Hij is gekriep het oudje gebelgd uit, „stapelgekEen mensch kan even goed spreken tegen een steen als tegen hem. Het is een schande, dat is het, dat hij niet eens een woord over heeft voor een arm. oud mensch, dat hem gezoogd en verzorgd heeft, een en dertig jaren lang I" seling een opstand is uitgebroken. De stad staat bloot aan een overrompeling daar er te weinig troepen zijn. Van de zijde van het Fransche depar tement van koloniën wordt medegedeeld, dat daar nog geenerlei bericht ontvan gen is. Selig Silverstein, die den 28sten Maart te New York een bom gooide, is than» in het gasthuis gestorven. Die bom, voor de politie bestemd, doodde een man en wondde er verscheiden, o. a. Silverstein zelf, die er beide armen en oogen door verloor. Een Italiaansch blad, de Rom unsche Corriere della Sera, verneemt uit New York, dat men daar in gezaghebbende kringen gelooft, dat, indien de anti- Japansche boycott-beweging der Chi- neezen niet spoedig door de Chineesche regeering wordt onderdrukt, Japan niet anders zal kunnen doen dan aan China den oorlog verklaren. De boycott toch heeft in Japan zoo'n ernstigen economi- schen terugslag veroorzaakt, dat Japan daaraan op de een of andere wijze een eind moet maken. Te Kierling, in Oostenrijk, is dezer dagen een 58-jarige, alleen wonende dame gestorven, die als een zonder linge bekend stond. Toen de buren, na haar eenige dagen niet gezien te heb ben, haar geheel verwaarloosde woning binnengingen, vonden zij daar het lijk van de vrouw, liggende tusschen tien katten. Bij testament had de zonder linge dame bepaald, dat de katten moesten worden toevertrouwd aan da hoede van de Weensche vereeniging voor dierenbescherming, die voor de verzorging van haar lievelingen een legaat van eenige duizenden kronen ontvangt. Een vijfjarig meisje vaneen molenaar, dat gaarne met de katten speelde, kreeg 1000 kronen. Het overige, vrij aanzienlijke vermogen yan de vrouw erft haai zuster, die in een krank zinnigengesticht verblijf houdt. Het orgaan van het reaqtionnaire Verbond in Rusland bevatte dezer da gen een artikel, waarin het volk wórdt opgezet tot een algemeenen jodenmoord. Het bericht van den dood van R ii- soeli wordt nu ook te Tandzjer beslist tegengesproken. Het verhaal van den moord bevat niettemin een kern van waarheid. De lieden, die Raisoeli trouw hebben bijgestaan in de moeilijke da gen, dat hij Mac Loan gevangen hield, zijn door Raisoeli verwaarloosd tóen hij ze niet meer noodig- had. Deze lie den, in woede ontstoken over de on dankbaarheid van den rooverhoofdraan, hebben' hem een hinderlaag bereid. Do toon van verwijt, waarop dit gezegd werd, wekte den Laird voor een oogenblik uit zijn gemijmer. „Neem me niet kwalijk, Elspeth, ik was met mijn gedaohten elders." „Ja, dat is het, denken en denken en nog eens denken. En wat koop je voor al dat gedenk, Laird?" mompelde de oude vrouw. Douglas bewoog zich ongeduldig in zijn stoel. „Ik zou een six-pence durven verwedden, als ik er een had, dat je, met al je gedenk en gesoes, niet eens weet, welken dag van het jaar we van daag be leven, Laird 1" „Dan zou je je weddenschap verloren hebben, Elspeth, want ik weet, dat het Halloween is. Maar wat zou dat. dan „Wat dat dan zou herhaalde het oudje op steeds knorriger toon. „Wel, niemen dal Onze Halloween's gaan voorbij f-v^n- als alle andere dagen van het lan<?e jaar, met een meester, die niets and»r« doet dan zitten denken en een arme oude riel, als ik ben, die maar tobt en zwr»o<rt,. tot Onze Lieve Heer haar oproept. Maar. te moeten bedenken, dat alleen in Douglas- Castle de goede oude tijden niet in eere worden gehouden, zie je, Laird, dat doet me pijn. Alleen in Douglas niet, overal elders wel. In je vaders tijd was dat an ders. De „Duiveltarter," zooals de menschen hem noemden, had altijd een goed g-las wijn en een goed maal klaar voor ieder, die op Halloween naar Douglas V-nm en er was een lieve gastvrouw, die hsar gasten welkom heette bij een pmth'sr vuur tje en bij helder licht, in hots h-irt. Én nou? Kijk nou eens aan, LairdWat een verschil Naar het Engelsch, VAN Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1908 | | pagina 1