Hel Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de ilommelerwaard. Verantwoordelijk of niet? Ie Stem van let Bloed Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No, 2077Woensdag 7 September, FEUILLETON. ;L^i££3g iMjtk H £r lAND VAN Alt EN'' VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1910, Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/» ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Een onzer collegas gaf in de vorige week, in het blad waaraan hij werk zaam is, een eenigszins opgewonden verslag over den laatsten vliegdag van Olieslagers te Utrecht. Toen ontving hij van een der lezers van het blad een schrijven, waarin deze zinsneden voorkwamen: „Ik heb zoodanige vlieg- demonstratie tot dusver niet bijgewoond en denk ook niet dat ik er later ge bruik vaD zal maken. De vliegtocht van Olieslagers te Utrecht is goed af- geloopenmaar het had ook anders kunnen zijn. De dood van Van Maas dijk, het zeventiende of achttiende ge val in drie jaar tijds, wijst op het lot dat ook Olieslagers vroeg of laat, moet treffen. Zou U, wanneer hij veronge lukt was, daarvan niet een onuitwisch- baren indruk hebben overgehouden, ja zelfs, U zeiven er geen verwijt van gemaakt hebben, dat uwe aanwezigheid op het vliegterrein, mede den man tot zijn waagstuk had verlokt?" Onze collega bleef het antwoord op die vraag natuurlijk niet schuldig; maar wij moeten bekennen dat hij ons daar bij niet geheel heeft kunnen bevredigen. Het is, dunkt ons, niet in de eerste plaats de vraag, zooals hij meent, of het de moeite waard is, dat het ver keer in de lucht vooruit gaat en allengs bruikbaar wordt voor iedereen. Ook wij zijn, met hem, van raeening, dat de belangen der luchtvaart groot zijn en dat niemand wenscben kan haar voortgang te belemmeren. De mogelijk heid toch, dat de luchtvaart nog eens een werkelijk, volkomen veilig (voor zoover hier van veiligheid sprake kan wezen) en geregeld vervoermiddel worde, is geenszins uitgesloten. Evenals de vogel zich volkomen veilig en zeker in de lucht beweegt, doet het de visch in het water en mensch en dier te land. En daar wij veel vertrouwen hebben en veilig kunnen hebben in de vorde ringen der wetenschap, is het aanne melijk dat, na herhaalde en toenemende verbeteringen en proefnemingen, dit doel zal bereikt worden. Maar men zal ons aan den anderen kant toestemmen dat dit een zuiver wetenschappelijke quaestie is en dat ook behoort te blijven. Het nemen der proeven geschiedt, alles behalve weten schappelijk, in het publiek, dat er dade lijk een pretje, een soort van kermis van maakt. THEO VON BLANKENSEE. (25 „Dat is nog zoon kwaad idee niet!" zei de commissaris, toen hij dit alles gehoord had. „Dat moet u bepaald aannemen, mijn heer Mandl." „Er is zeker veel voor te zeggenhernam deze. „Maar ik wil in ieder geval tot morgen bedenktijd hebben. Ik kom dan ook tegen middag naar je toe om je antwoord te geven." „Best!" Al pratende waren ze op de Mariaplaats gekomen, toen de commissaris plotseling aan zijn plicht dacht en ontsteld uitriep: „Ik loop hier te lachen en te praten, en vergeet heelemaal, dat ik een moorde naar in hechtenis moet nemen." Mandl moest nu ook lachen, en zeide: „Kijk eens, mijnheer de commissaris, daar heb ik gedurende mijn plezierreisje naar Frankfort ook aan gedacht. Ik weet, hoe en wanneer het u gelukken zal Robert Steinlein in te rekenen. Ik hoop er bij tegenwoordig te zullen zijn en mogelijk u van dienst te wezen." „Ik zou er liever niet bij willen zijn!" zei Richard v. Forster. „Is het reeds onaan genaam genoeg te weten, dat mijn eigen neef, met wien ik opgevoed ben, de moor denaar van mijn vader is, nog pijnlijker is het, mede te werken aan zijn gevangen neming." „Dat verlangt ook niemand!" Maar het publiek heeft betrekkelijk weinig schuld. Men organiseert vlieg tochten, zooals men een wedren orga niseert waarbij het behalen van winst volstrekt niet is uitgesloten. Men stelt het publiek in staat, tegen betaling, de zeker zeer interessante vertooning bij te wonenmaar het publiek, dat be taalt, wil waarde voor zijn geld hebben, wil zien vliegen en oefent pressie uit op den aviateur, die toch alleen beoor- deelen kan of het waagstuk bijzonder groot is. Natuurlijk hunkert hij zelf naar het oogenblik om toegejuicht te worden en het publiek heeft niet al te veel moeite om hem op het eerste ge schikte oogeublik tot vliegen te be wegen. Het is volkomen waar, dat de com missies, die vliegtochten organiseeren, zich onzijdig houden. Ook is het waar dat Olieslagers in Utrecht en Yan Maas dijk in Den Haag hebben getoond dat zij voor een mopperend publiek niet bang zijn. Toch staat het vast dat zij gaarne vliegendat het vliegen hen animeert, tot eeu soort van hartstocht wordt, die de gevaren minder groot doen schijnen, dan ze in werkelijkheid zijn. Toen Yan Maasdijk een oogen blik vóór zijn dooi opsteeg, was dat absoluut onnoodig. Toch nam hij een voorloopige proef en had er gaen be zwaar in, zyn beminde op den tocht mede te nemen. Wanneer het hart hem op de rechte plaats zat, wat wij geens zins betwijfelen, dan was dat meisje het liefste wat hij op aarde bezat en toch was er een verstandig verbod van hare ouders noodig om haar terug te houden: een verbod dat haar wellicht het leven heeft gered en in ieder ge val heeft kunnen redden. Waar zulke verschijnselen duidelijk spreken, kan men toch niet zeggen: Dat is het belang der wetenschapDe wetenschap heeft hiermede betrekkelijk heel weinig te maken. Deze is alleen aan het woord, waar in alle stilte en in allen ernst, ver van alle publiek en feestelgk vertoon, met zoo min mogelijk gevaar, de proeven geschieden. In zeker opzicht is daarom het pu bliek en zijn vooral zjj die de vlieg tochten organiseeren, wel degelijk ver antwoordelijk want het is niet te ontkeneen dat de zaak, hoe schoon zij op zich zelf wezen moge, den verkeerden kant uitgaat en terecht komt op het sportterrein, waar zij niet te huis be hoort. Hierbij komt nog iets anders. De Richard nam nu afscheid van hen, die thans den weg naar het politiebureau in sloegen. Onderweg lei Simon Mandl heel nauw keurig uit, op welke wijze hij hoopte Steinlein in handen te krijgen. Hij had zijn plan reeds tot in kleinigheden uitge werkt, en alles droeg de goedkeuring van den commissaris weg. „Ik zou heusch geen beter plan hebben kunnen smeden zei Malchus. „Zoodoende slaan wij misschien wel twee vliegen in éénen klap. Wij vinden de andere vijf diamanten en krijgen tegelijk den moor denaar in handen." „En het laatste niet het minst, wij zullen een uiterst gevaarlijken troep spelers ont dekken!" hernam Mandl. „Ik denk, dat ze er allemaal invliegen zei de commissaris daarop. „Ik ben alleen maar bang, dat Steinlein u herkennen en zoo lont zal ruiken. De zaak zou dan veel gevaarlijker worden, dan wij ons wellicht voorstellen. „Wees maar niet ongerust, mijnheerHij zal mij niet herkennen." Zij waren nu bij het bureau van politie in de Wijnstraat gearriveerd. „Hier scheiden nu ook onze wegen!" zei de commissaris. „Ja, maar niet voor lang!" antwoordde Mandl. „Dus tot ziens, vanavond om 11 uur op het Odéonplein". De commissaris ging door de hooge poort naar zijn bureau; maar Simon Mandl wilde uitrusten van hetgeen hij in de laatste dagen had doorgemaakt. XI. De maan scheen helder over de onmete lijke huizenzee van Munchen. Was er in de drukkere straten van bet publieke veiligheid is ook wel degelijk bij de zaak betrokken. Bij de minste uitbreiding die de luchtvaart verkrijgt, ontstaat werkelijk gevaar voor leven en eigendom van personen, die met het geheele geval niets te maken hebben. Tegen de dwaasheden der bestuurders van automobielen, heeft de overheid maatregelen moeten nemen en sedert is het aantal ongelukken vrij wat ver minderd. Daarom is ook hier een op treden der overheid in den eenen of anderen zin gewenscht, ja noodzakelijk. Gaat de luchtvaart door, wat wij niet betwijfelen, dan zal toch de tijd niet ver meer wezen, waarin de overheid verplicht is de zaak wettelijk te regelen. Het zou onredelijk zijn, wanneer iemand zich verzette tegen het rijden van een spoortrein, die zich over vaste banen beweegt, en waarbij niemand een ongeluk behoeft te hebben, die zich van de baan verwijderd houdt; maar het is volstrekt niet onredelijk, wanneer wij er ons tegen verzetten, wanneer een vliegmachine z:ch vrij over onze hoofden en over onze daken beweegt, met de zeer groote mogelijkheid dat het gevaarte op zeker oogenblik neerstort en ons en onze bezittingen verplettert Ontzettend overdreven vinden wij de bewering, dat aan het publiek geen verwijt mag worden gemaakt over zijn tegenwoordigheid, omdat het juist door die tegenwoordigheid de luchtvaart in direct bevoordeelt. Men mag zeggen wat men wil, maar dat publiek komt er eenvoudig om wat te zien en te genieten. Op zich zelf is daar niets tegen te zeggenmaar men ga niet verder en houde er de wetenschap buiten want die heeft er absoluut niets mee te maken. Dat verheerlijken van die helden der lucht heeft ook iets ziekelijks. Men zegt: zij hebben niet te vergeefs geleefdzij hebben de eerste wankele pogingen gedaan om een pad te betreden, dat de raen8chen kan voeren tot grooter geluk. 't Is best mogelijk maar wij kunnen bezwaarlijk aannemen, dat het den aviateur louter om het geluk der mensch- heid te doen is. Hij moge, noodeloos vroeg stervende, Diet te vergeefs hebben geleefd, het gezond verstand zegt ons toch, dat hij waarschijnlijk langer had kunnen leven, indien hij wat voorzich tiger ware geweest, en dan zou hij naar alle waarschijnlijkheid meer voor de menschheid hebben kunnen doen. Er zijn er die meenen, dat wij nimmer een luchtverkeer zullen bereiken, dat redelijke waarborgen voor veiligheid oplevert. Zij gelooven dat nooit iemand er aan denken zal, per vliegmachine op reis te gaan en zijn er van over- tuigd dat het vliegen altijd acrobatiek zal blijven van enkele waaghalzeu. In beginsel deelen wij die meening niet; aan de resultaten der wetenschap wanhopen wij nooit maar wij zijn tevei s innig overtuigd dat het hoogste woord iq deze niet aan de wetenschap gelaten wordt, dat de geheele zaak den verkeerden kant uitgaat en, mocht dk' I zóó blijven, dan, ja dan zijn wij ook overtuigd, dat hoogstens het resultaat van een zeer gevaarlijke soort van sport zal worden bereikt. centrum van de Mariaplaats tot aan de „Karlstor" nog volop vertier, in de straten van de deftiger noorderwij k was haast geen sterveling meer te zien. De aanzienlijke gebouwen in de omgeving van de „Siegestor" stonden eenzaam en verlaten, en men zou het den somberen muren niet aangezien hebben, dat daar achter zulk een verblin dende weelde heerschte. De blinden van een klein en onaanzienlijk café in deze buurt waren, hoewel het nog niet laat in den nacht was, reeds neerge laten, zoodat het scheen, alsof er zich geen sterfelijk wezen meer in bevond. Alleen, wanneer men nauwlettend toeluisterde, kon men nog duidelijk hooren, dat het daar binnen alles behalve rustig was. Want hier bevond zich geregeld een aantal jongelieden, die in dit afgelegen lokaal aan hun hartstocht van het spel den teugel vierden. Daar or steeds hoog ingezet werd en men slechts bij de wet verboden hazardspelen deed, werd het oafé, teneinde tenminste voor de buitenwacht allen schijn af te wenden, altijd van te voren gesloten. Wat echter achter de ijzeren blin den geschiedde, de tooneelen die er voor vielen, die gewaagde spelen, om te zwijgen van die sluiksche bedriegerijen, kwam nie mand die er buiten stond, te weten. De spelers, deels jeugdige personen, met geblazeerde afgeleefde gezichten, deels ook spelers van beroep, die, wanneer het moest ook niet bang zijn om te trachten hun geluk te verbeteren, waren aan een lange tafel gezeten. Maar er bevonden zich ook ouderen onder, die hier hun avond zoek brachten en van het reeds ainds lang ge miste genot van het spel profiteerden. De rest bestond uit avonturiers en een elegante dame. Aan een aparte tafel werd roulette gespeeld. Hier waren, aan hun gezicht te Buitenland. Brussel-kermis op de wereldtentoon stelling te Brussel is reeds weder uit de asch verrezen. In het belang van de kleine kooplieden, café-houders en verkoopers, die door den brand wel heel in 't bijzonder getroffen waren, was er aan den wederopbouw van dit deel der tentoonstelling extra-hard gewerkt. Niet alle huizen en gebouwtjes zijn zoo smaak vol geworden als vóór den brand. Voor sommige zijn gewone houten kramen in plaats gekomen. Maar Brussel-kermis is toch weer een vroolijk en prettig ge heel. De Petit Bleu bevat den tekst van een tusschen prinses Louise en haar vroegeren man, prins Filip van Saksen- Coburg en Gotha getroffen schikking, v aarbij de geldelijke verhouding tus schen hen beiden geregeld wordt. Prin ses Louise erkent, dat zij aan prins Filip 2,131,251 kronen schuldig is; de prins betaalde haar maandelijks een toelage van 7000 kronen uit. Bij onder ling goedvinden is dat maandgeld ge kapitaliseerd tot een bedrag van 1,250,000 kronen, zoodat de prinses een som van 881,251 kronen schuldig blijft. Van die schuld betaalt prinses Louise terstond een som van 181,251 kronen af en zij verbindt zich haar verdere schuld van 700,000 kronen af te be talen zoodra zij, tengevolge van erfenis of schenking, daartoe in staat zal zijn. Of prins Filip het geld ooit krijgen zal? Te Bellona is een gezin van 8 per sonen vermoord. Volgens de Tribuna zou deze moord eene wraakoefening zijn van de vereeniging de Zwarte Hand, te New-York. Volgens de Tanin van Konstantino- pel heeft de Turksche Vlootvereeniging zien, de spelers vooral hartstochtelijk, ja koortsachtig opgewondenmet angstige onheilspellende blikken, waaruit de harts tocht sprak, velgen zij de bewegingen van den croupier. Zwart verliest Een vloek was dan vaak het antwoord op de uitspraak van den bankier, die met zijn glimlach de winsten opstreek, en slechts zelden uitbe taalde. Het balletje rolde voortdurend; maar alleen de stapeltjes goud van den croupier groeiden aan. Deze, een oudere man maar nog krachtig, kaalhoofdig met een grijs baardje en zeer bewegelijke oogen, waarmede hij alle spelers met bewonderenswaardige kalmte aanzag, was voor geen kleintje vervaard. Naast hem zat in bevallige achteloosheid de voorname elegante dame, een cigarette in den mond; glimlachend volgde zij den loop van het spel en luisterde naar de woorden van den croupier want deze was haar man en zij zelve de lokvogel, die voortdurend nieuwe slachtoffers naar het speelhol trok. Onder de hartstochtelijkste spelers aan de roulette behoorde ook Robert Steinlein. Zijn handen beefden, zoo vaak hij een bedrag inzette. Maar het geluk was hem dezen avond allesbehalve gunstig. Iedere inzet kwam in de handen van den bankier terecht. Hoe meer hij echter verloor, des te ge waagder werd zijn spel. De meeste toeschouwers waren om de roulettetafel verzameld om den loop van het spel te volgen, terwijl af en toe een van de toeschouwers een bedrag inzette. Onder deze laatsten bevonden zich ook de commissaris Malchus en Simon Mandl. Ten einde echter door niemand der aan wezigen, vooral niet door Robert Steinlein de regeering verzocht, de juweelen van den ex-sultan Abdoel Hamid te ver- koopen en de opbrengst voor de vloot te besteden. Deze juweelen hebben een waarde van ruim 4 millioen gulden. De regeering zou op dit verzoek gunstig hebben beschikt. Een kruidenier te Brynhyfryd bij Swansea is bij het graven in zijn tuin op een aantal doodkisten met kinder lijken gestooten. De politie ging na hem aau het graven en vond er nog meer. In het geheel kwamen er 16 kinderlijken voor den dag, waarvan twee in papier gewikkeld, de anderen in kisten begraven waren. Voor de kruidenier in het huis trok, heeft er een lijkbezorger gewoond. Tengevolge van een 48-urigen reeen- val verbrak de Ternes in Hongarije haar dijken en zette een groot gedeelte der stad Karansebes onder water. Vele huizen zijn ingestort, de materieele schade is belangrijk. Men vreest, dat er talrijke slachtoffers zijn. Ook in andere streken heeft het water groote schade aangericht. Op verschillende punten is het treinenverkeer opgeheven. De „Vorwarts" weet te vertellen d.it zoowel de Duitsche als de Britsche marine voornemens is kleine pantser schepen van een nieuw model in te voeren, die door hun bouw en inrich ting bestemd zouden zijn niet alleeu om de reusachtige „Dreadnoughts" te bestrijden, maar het behoud dier mon sters ook onmogelijk zullen maken De nieuwe schepen zouden slechts 86 meier lang en 14 breed zijn, met een diepgang van 6,50 meter en slechts 1,50 meter boven den waterspiegel uitsteken. De blindeering alsmede de brug zouden zoo dik worden gemaakt, dat de mach tigste granaten die niet zullen kunnen doorboren. Midden op het schip zou zich een toren verheffen met twee reuzenkanonnen van een kaliber van 43 centimeters, in staat om projectielen van 2700 kilo weg te schieten, met een snelheid die al het tot dusver bestaande overtreft. Heaton, de Liverpoolsche zwemmer, die zijn tocht over het Kanaal, op 4 mijlen afstand van de Fransche kust heeft moeten opgeven, heeft 25 mijlen gezwommen, wat 4 mijlen meer is dan den afstand van Dover naar Calais in rechte lijn. Heaton zal het i iet weer probeeren. Hij had zich hard geoefend en was in goede konditie. De stroom en 't wisse lend getij zijn hem te groote belem mering geweest. Te St. Laurent, in Spanje, heeft een herkend te worden, droegen zij „maskers", d. w. z. zij hadden hun haar geverfdMrndl had zich een lorgnet aangeschaft, terwijl Malchus een monocle droeg. Zij hadden zich zoo uitgedost, dat zij onmogelijk her kend konden worden. Volgens afspraak hadden zij elkander op het Odéonplein ontmoet en zich gezamen lijk naar de verzamelplaats der spelers begeven. Daar zij zich zoo elegant voor deden, hield men hen voor bekende gasten en kwamen zij zonder moeite binnen. Maar achter hen waren op bevel van den commissaris een troep agenten gevolgd, die zonder in het oog te loopen om het voor het oog gesloten café patrouilleerden, om op een afgesproken teeken ieder oogenblik een inval te bunnen doen. „Rood verliest." Robert Steinlein had zijn laatsten inzet aan de bank verloren. Met een gezicht, rood van toorn sprong hij op, zijn vuisten bal lende en tandenknersend van woede riep hjj uit: „De bank bedriegt." Óp het gezicht van den croupier was niet de minste ontroering te zien; hij was aan zulke tooneelen gew«on. Op zijn gezioht was niets anders te zien dan dat onver schillige lachje, w tarmede hij iedere gelds- 8om opstreek. Terwijl al de andere aanwezigen Robert Steinlein in het oog hielden ten einde hem te beletten een of andere feitelijkheid te plegen, liet de croupier een nieuw spel beginnen, zonder verder op die woorden te letten. Rood verliest en zwart verliest, de bi-ut wint altijd, fluisterde Mandl zijn me.g toe, die hem toeknikte, ten teeken dat i ij het er mede eens was. DOOR (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1910 | | pagina 1