Hel Land van flensden en Altena, de Langstraat en de Bomeierwaard. INKWARTIERING! Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No2989. Woensdag 19 October HANDELEN FEUILLETON. 191Ü. UwD VAN ALTEf'- VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel tneer 77, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Tegenwoordig is deze soort sport zoo goed als geheel op den achtergrond gedrongen door voetballen, lawntennis, roeien en last not least vliegen. Toch wordt hierbij geheel uit het oog ver loren, dat het wandelen voor de ge zondheid een van de beste oefeningen is. Wanneer men werkelijk voor zijn gezondheid op reis gaat en zich daarbij natuurlijk voor overdrijving hoedt, is het wandelen het meest aangewezen middel, en van de verschillende ma nieren is vooral het bergklimmen het best, beter nog dan het marcheeren op het vlakke land. Juist het telkens af wisselende van klimmen en dalen brengt alle spieren van het lichaam in bewe ging, terwijl het loopen over een vlakte allicht wat eentonig wordt. Ook voor den geest is een matig bergklimmen het meest verfrisschende en opwekkende. Telkens nieuwe vergezichten^, houden den wandelaar bezig en onttrekken zyn gedachten aan de zorgen, die hij thuis heeft achtergelaten. Het meest verster kende voor lichaam en geest is dan ook wel een tocht door een middelge bergte, meer nog dan een Alpentocht. Maar niet ieder kan zich de weelde veroorloven van zulk een tochtje; hy moet dichter bij huis blijven, daar zijn beurs de dure reis niet toelaat. Deze laat zich echter zyn wandeltochten niet ontnemen. Wandelen en trekken door bosch en veld is ook gezond, al is het niet zoo heerlijk als bergklimmen. Wie een dag of veertien marcheert door veld en wei, over duin en hei, al is de streek nog zoo saai en weinig bie dend, hij verzamelt een schat van kracht, voor het heele jaar nieuwe frisch- heid voor den geest, nieuwe sterkte voor de zenuwen en hij heeft voor zijn gezondheid wat meer gedaan, dan de rijke wereldling, die een maand lang in een luxe-badplaats een doelloos en lui leven leidt. De voornaamste factor bij wandel tochten is het voortdurend verkeeren in de Irissche buitenlucht. De longen die thuis, vooral 's winters, dikwijls genoeg lucht van zeer twijfelachtige samenstelling inademen, worden nu verzadigd met zuurstofrijke spijze. Maar hierbij komt nog ietseen stedeling, die zich zelden of nooit lichamelijk behoeft in te spannen, ademt gewoonlijk slechts zeer ondiep. Hij neemt bij elke adem- W. 11 EI 11 BUIIG. 4) Des avonds stroomde Hedwig's klein rood mondje over van den lof op luitenant Krosky. Het lieve meisje stond in een wijden kapmantel voor den spiegel in haar slaap kamer en verborg haar donkere lokken onder een nachtmutsje, waaronder het fijn- besneden gelaat allerliefst te voorschijn kwam. Zij ging op het bed van haar nichtje zitten, terwijl Klaartje stil door het geopende venster zag. „Doe 't licht uit," zeide zij, waarmede zij den stroom van Hedwig's loftuitingen af brak. „Men kan den sterrenhemel veel beter bewonderen als het hier donker is." Gehoorzaam vervulde Hedwig den wensch harer nicht. „O, kijk toch eens naar dien hemel," zeide deze, terwijl zij naar het heerlijke sterren- flonkeren wees. „Hoe goddelijk!" „Ja, heel mooi," antwoordde Hedwig ver strooid „Zeg, vindt'je niet, dat Krosky veel lijkt op Max Piccolomini in het drama van Schiller, dat wij den vorigen winter te Berlijn gezien hebben?" „Je hebt geen gevoel voor natuurschoon," antwoordde Klara verdrietig. „Ik weet niet eens meer hoe hij er uitzag „Maar Kliartje! O, ik herinner het mij zeer goed zijn stem, zijn houding, zijn gebaren Zulk een heldengestalte moet Schiller voor den geest gezweefd heb ben, toen hy haling slechts een klein gedeelte van de lucht op, die zijn longen kunnen bevatten, zoodat in een deel hiervan de oude bedorven lucht blijft hangen. Daar door ontvangen de zuurstofdragende elementen te weinig van hun voedsel de zuurstof zoodat de stofwisseling vermindert, maar tevens schrompelen de longblaasjes vooral aan de long toppen, langzamerhand in, daar ze niet gebruikt worden. Zij verliezen hun weerstandsvermogen en vormen een goeden voedingsbodem voor micro-orga nismen, die hevige ziekten veroorzaken, als longontsteking, tuberculose en an dere. Daarom begint ook longtering bijna altijd in de longtoppen, de uit einden der long, waar de longblaasjes door het niet'gebruiken verschrompeld zyn. Het beste, wat men hiertegen doen kan, is diep ademhalen en dist diepe ademhalen brengt men bij mar cheeren en vooral bij bergbestijgen onbewust in toepassing. Zoo ineens kan men langeu tijd in onbruik geraakte longtoppen niet weer in werking zetten. Dat moet meer langzamerhand gaan. Men stelle zich de long voor als een droge spons, waarvan een gedeelte met lijm is aaneengekleefd. Brengt men zulk een spons in water, dan zuigt zij dit snel op, maar het aaneeuge- kleefde deel doet dit niet, slechts lang zaam lost de lijm zich op en kan het water binnendringen. Zoo is het ook met de long. Bij het gewoon dagelyks ademhalen vullen zich telkens weer dezelfde blaasjes met lucht, terwijl de andere werkeloos blijven. Gaat men nu dieper ademen, dan nemen de aaneengtkleefde longblaas jes het een na het ander lucht op, zoodat telkens een grooter deel van de long gaat ademen. Men bemerkt dit op den wandeltocht dan ook zeer goed. Den eersten dag lijden kantoor- en huismenschen aan luchtgebrek. Zij moeten telkens eens diep ademhalen, hun borst lijkt hun te eng. Dit komt doordat ze bij het wandelen meer zuurstof dan anders noodig hebben en hun gebrekkige long nog niet vol doende lucht kan opnemen. Maar met den dag wordt dit beterde long schijnt steeds ruimer te worden, de borst steeds vrijer. Daarom is eenige weken wan delen de beste longgymuastiek, die er is en het beste wapen tegen aandoe ningen van dit orgaan. Maar naast de long trekt ook het „Maar om 's hemelswil, houd je toch stil, Hedwid! Luister toch! riep Klaartje zacht, maar niet zonder drift uit. Een heldere, welluidende tenorstem liet haar klanken tot de ooren der luisterende meisjes doordringen. O, kom tot mij, als in den nacht, Bij helderen maneschijn, De sterren schitteren in fonkelpracht Laat ons dan samen zijn Toen verstomde het gezang en werden een paar maten gefloten uit de bekende wals van Strauss' populaire operette D e Vledermuis. Even daarna viel de stem weer vol en krachtig in Het vrouwenhart dient nooit het oor geleend, Hetzij ze lacht, hetzij ze weent „Geen vleiend compliment!" zeide Hed wig. „Luister verder!" fluisterde Klara. Nu een traan en dan een lach, Wie dit ooit vertrouwen mag „Goddelijk!" fluisterde Hedwig weer. „Wil ik het venster sluiten?" Nu werd het gezang afgebroken om weidra met een eenvoudige, teedere melodie opnieuw aan te vangen. Duidelijker dan zooevsn drongen de tonen tot de luisterende meisjes door blijkbaar boog de zanger zich uit het raam. „Toe, sluit het venster maak het toch dicht!" hield Klaartje op bijna driftigen toon aan. Toen Hedwig aan haar verlangen voldaan had, vroeg zij angstig hart, dit uiterst gewichtige orgaan, veel nut uit voettochten. Met de hartspier gaat het al evenzoo als met alle andere spieren van het lichaamhoe meer arbeid ze verrichten, hoe sterker ze worden. Men kan echter bijv. arm spieren niet plotseling sterk maken door zware halteroefeningen. Hiervoor is noodig langdurig en dagelijks werken met deze spieren, waarbij men steeds zwaarder gewichten of halters gebrui ken kanzoo gaat het ook met de hartspier bij het wandelen. Touristen met een zwak hart lijden in den eersten tijd, vooral bij het bestijgen van bergen, vaak aan hartkloppingen, die ontstaan door overspanning van het hart. Men doet dan verstandig even te rusten tot de hartklopping over is. Maar lang zamerhand blijkt het, dat men grootere tochten doen kan, hoogere en sterkere bergen kan beklimmen. Het hart wordt gaande weg sterker em meer geoefend. Iemand met een zwak hart, dat aldus onvoldoende „pompt", lijdt vaak aan bloedovervulling in de aderen. Hiervan zijn ontstekingen, aambeien, spataderen, waterzucht enz., het gevolg. Zooals her water van een beek, als men de af vloeiing belemmert, zich dringt buiten zijn bedding over de velden en lande rijen, zoo dringt ook het bloed, als het in de aderen gestuwd wordt, in de aangrenzende weefsels en lichaamshol ten. Indien nu het hart door een wan deltocht versterkt wordt, begint het sterker te pompen en te zuigen. Een steun ondervindt het hart hierbij nog in het sterke zweeten, dat bij het mar cheeren en klimmen gewoonlijk optreedt en door de verhoogde nierwerking, waarbij het lichaam vanzelf veel over tollig water kwijt raakt. Voor iemand met een zwak hart, als hij geen bepaal 1 hartgebrek heeft, is dan ook een lauge, matige wandeltocht het beste middel. Daarom met den ransel op den iug de vrije natuur in, de eeuwige en nooit opdrogende bron van gezondheid voor lichaam en geesf. Dat verwekt nieuwe levenskracht en levensvreugd. Buitenland. Een cycloon, die Donderdag te Ha vana groote schade heeft veroorzaakt, is Zondagavond teruggekeerd met ver dubbelde woede. De zee heeft een dou anekantoor doen instorten en wegge vaagd, en heeft over een afstand van 800 meter voor honderdduizenden dol lars koopwaren weggesleurd. Het voor- „Zou hij weten, dat wij hem kunnen hooren?" „Wel neen! Zoo goed is hij hier nog niet bekend. Maar hij zingt toch prachtig, niet waar? Had hij 't maar niet over vrouwen harten gehad!" „Ik ben zoo moe!" zei Klaartje. Ze verborg haar kopje in het kussen. Voor haar oogen dwarrelden ontelbare won derlijke gestalten en in het hoofdje suisde en bruiste het dooreen: Alle schoone melodieën, Gulden paden zijn ze mij, Waarop liefde mij zal leiden, Tot ik ruste aan uw zij. Dat was de grondtoon, die zich steeds en onophoudelijk boven dien chaos van gedachten deed hooren. „Goedennacht!" fluisterde Hedwig haar toe, terwijl zij haar lippen drukte op de gouden vlechten. Maar Klaartje verroerde zich niet, zoodat haar nichtje verdrietig haar legerstede opzocht. „Wat zou het meisje toch schelen?" vroeg zij zich af. „Zij is anders toch niet zoo zoo slaperig." Toen verscheen Krosky's beeld weder voor haar oogen, die zij sloot in het aangenaam vooruitzicht, dat het vervelende buitenleven door eenige vroolijke dagen zou worden afgebroken. „Misschiea kan ik duetten met hem zingen", was haar laatste gedachte. Tante Stanze was reeds in diepe rust het huishoudboek lag opengeslagen op de tafel naast het bed en wie daarin den weg wist, kon tot de ontdekking komen, dat verscheidene posten ruimer waren opge- teekend dan vroeger. Onderaan stond nog een nota geboekt, waaruit bleek hoe hoog de jonge officier reeds in tantes gunst was naamste douanepakhuis te Batabano is met zijn kostbaren inhoud onderge- loopen. Te Regla zijn vele dooden te betreuren. Canalejaa, de minister-president van Spanje, heeft in de Kamer verklaard, dat hij, wanneer in de kazernes haar den van samenzwering en onvaderlands lievende propaganda mochten bestaan en hij daarvan de bewijzen had, de wet in haar volle gestrengheid zou toe- passen. Bij de verkiezingen te Petit Bourg j zijn hevige onlusten ontstaan. Het ge meentehuis is bestormd en ingenomen, gendarmes zijn gewond en geslagen. Zij gaven daarop na de verplichte som maties vuur en doodden 6 personen. Verscheidene betoogers zijn gewond. In de schacht no. 1 van de mijn Shamrock te Herne (Westfalen), is Maandag de kabel van den ophaalbak gebroken, terwijl vijf-en dertig mijn werkers naar beneden gingen. Van hun lot weet men niets. Het kan zijn, dat de bak in de diepte in een poel zit. De bak, die tegenhanger was, vloog met geweld tegen de wins aan. De mijn werkers, die daarin zaten, zijn min of meer ernstig gekwetst. De Amerikaansche journalist en Pool reiziger Wellman heeft Zaterdag zijn vermetelen ballontocht aangevangen. Zoo men uit vroegere berichten weet, heeft hij te Atlantic City een grooten bestuurbaren ballon laten bouwen, met het doel, daarmee den Atlantischen Oceaan over te steken en ergens in Europa te landen. Wellman had zich daarbij voorgenomen, gebruik te maken van de heerschende winden en zich daardoor in de goede richting te laten voortdrijven. Met zijn motoren zou hij dan trachten, den ballon zooveel moge lijk te houden boven de route van de groote transatlantische stoomschepen. Dat zou het dubbele voordeel hebben, dat bij een eventueel verongelukken van den ballon de kans op redding grooter zou zijn, en dat Wellman c. s. door middel van hun toestel voor draad- looze telegrafie, tijdens den overtocht met naburige schepen in verbinding zouden kunnen blijven. Wellman's ballon heet de „America"; het is, als men de Zeppelin's uitzon dert, de grootste bestuurbare ballon, die in de vaart is. Het plan lijkt in zijn opzet bijna misdadig roekeloos. Wellman moet, wil hij slagen, met zijn bestuurbaren ballon afstanden afleggen om Europa te be reiken, zooals er boven het vasteland bij verre na nooit gehaald zijn. Een gestegen. „Voor het ontbijt van den luite nant 'n beefsteak en een flesch Rüdeshei- mer", stond op de nota. „Die heeft hem goed gesmaakt!" mom pelde de oude freule in den slaap. Toen legde sij zich vergenoegd op de andere zijde. In Otto's kamer brandt de lamp nog. De jongeheer zit voor een met boeken be dekte tafel, met het hoofd op beide handen geleund. Naast een lijvige foliant ligt een blad fijn wit, met allerlei krullen versierd papier. Als wij over zijn schouder heen konden zien, zouden zijn diepe zuchten ons duidelijk worden, want daar staat in keurig schrift „M'n lieveling, eenige die ik min, Voor altoos klopt voor u mijn hart, Ik hoor u toe, schenk mij uw min, Mijn liefde is een, die eeuwen tart. Sla geen geloof aan d' ij delen gek Zoo mild in loftuit' en gevlei Denk dat Tot zoover was de jonge dichter gekomen. Maar nu ontbrak hem een rijmwoord op „gek". Hij wilde zijn nicht deze dichterlijke liefdesverklaring doen toekomen, doch nu bleef hij plotseling steken. „Gek rek lek drek niets van dat alles paste in het kader van deze poëzie. Verdrietig wierp hij de pen uit de hand en zichzelf op de kanapee. De lamp ging half uit en onder het peinzen vielen hem de oogen dicht. Gek rek lek mompelde hy, reeds half in den slaap, en toen„Klaar tje, lieve Klaartje!" mankement aan motor of schroef, een defect aan den ballon of het stangen- werk, die boven het vasteland na daling kunnen worden verholpen, is boven den Atlantischen Oceaan natuurlijk noodlottig. Daar beteekent elk groot of klein mankement menschelijker wij 9 ge sproken de dood. Dan zijn er met den ballon na-»!- voltooiing veel te weinig proeftochten ondernomen. Wellman c. s. zijn ver trokken met een luchtvaartuig, welks mogelijke gebreken zij niet voldoende kennen. De bestuurbare ballon is geen Zep pelin het is er een van het slanoe stelsel. De grootste lengte bedraagt 22 Eng. voet. Het gevaarte heeft dn motoren, twee groote van 80 P.K. elk en een kleinen van 10 P.K. Elke groote motor brengt 2 voorstuwingsschroeven in beweging. De ballon kan bij stil weer een snelheid ontwikkelen van "O knoopen, misschien zelf iets meer. Er is voor een maand proviand aan boord Aan het schuitje, dat 150 Eng. vt. lang is, is een reddingsboot bevestigd, welk- bij een eventueel vergaan van den ballon als laatste toevlucht zal moeten dienen. Die reddingsboot is o.m. voor zien van een zoeklicht. Aan boord van de America bevinden zich zes personen: Wellman, de inge nieur Vaniman, een scheepsofficier Mur ray Simon, een bedienaar van het toestel voor draadloozs telegrafie Irwin en twee machinisten Albert Loud en John Auberl Zaterdagochtend is de America ver trokken, nagestaard en toegejubeld door duizenden, die aanvankelijk dachten, dat een gewone oefentocht werd gehouden. Maar het weer was goed, mistig maar stil; en Wellman, in allerijl gewaar schuwd, besloot, in overleg met Vani man, dan maar te vertrekken. De eerste marconigrammen, die van de America werden ontvangen luidden gunstig. Daarna kwam bericht dat er iets haperde aan de schroeven, maar dat Wellman hoopte dit in orde te- krijgen; hij zou er in geen geval de reis voor afbreken, want de wind was gunstig. Een later marconigram behelsde, da' de motoren voortreffelijk werkten blijk baar was dus het defect hersteld. Het laatst ontvangen bericht luidde „Alles gaat goed; wij houden noorde lijker teneinde boven de route van de transatlantische booten te komen. Wij weten niet precies waar wij zijn. Wij bevinden ons tusschen de 300 en 800 mijlen uit de kust." Maandagavond werd uit Nevv-York gemeld: Het gevaar, waarin Wellion- verkeert, wordt als zeergroot beschouw omdat het luchtschip bijna vanaf he.' Maar hoe ging het intusschen met het gegalonneerde voorwerp van zooveel be wondering, zorg en verachting? De luitenant lag te bed en snorkte zoo prozaïsch mogelijk. Hij had een stevigen marsch achter den rug, voorts behoorlijk het hof gemaakt, zooals hij zichzelf bekende, en daarbij geenszins den Rüdesheimer van tante Stanze verwaarloosd. Ja, hij was bek-af geweest, toen hij ein delijk zijn kamer opzocht. En daarop waren in de stilte van den avond de stemmen der beide meisjes van uit de benedenver dieping tot hem doorgedrongen. Hij kon ze wel niet verstaan, maar toch had hij het buigzame, welluidende stemmetje van het bekoorlijke blondje herkend en toen was hij op de gedachte gekomen, haar een kleine verrassing te bereiden. Vroolijk was hij begonnen te zingen. Hij wist, dat hij een algemeen bewonderd, bi zonder fraai tenorgeluid had. „Men moet zijn licht niet onder een korenmaat zetten," dacht hij en hij zond de lieve kleine liedjes naar omhoog, in de stilte van den zoelen Augustusnacht. Zonder twijfel zouden zij de kleine meisjesooren daar beneden bereiken. Welken indruk zijn gezang zou maken? Och, daarover pijnigde hij zijn her senen niet. Nu echter genoot hij van den diepen, rusiigen slaap en stilte heerschte in de vil op Klein-Hermsdorf. En de kleine pijlen-scherpende Am het marmeren voetstuk midden in het t perk, lachte schalksch tegen de rauien het huis, alsof daar geschiedenissen wei voorbereid, waarin hem de hoofdrol z worden toebedeeld. O, jou kleine slimme guit! fltVHIRMn door Aan Klara (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1910 | | pagina 1