Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
L e v e n s s t r ij d.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3060Zaterdag 24 Juni
FEUILLETON.
Umd van
alteW'
EERSTE BLAD.
Y liegon gelukken
VOOR
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75,
franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
1911.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 77i ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag-
middag 12 uur ingewacht.
Twintigste eeuw! Eeuw van voor
uitgang, van vooruitgang met reuzen
schreden op het gebied der techniek
Eeuw van luchtveroveringNietwaar,
kunnen we niet aldus de twintigste eeuw
noemen? Met recht meenen we.
We zijn den zomer weder genaderd.
Vliegdemonstraties worden weer hier
en daar gehouden, en ons land, aan
vankelijk een beetje achter-aan-komend
op het gebied van vliegen, begint veel
belang te stellen in de vliegkunst. Be
kwame vliegers heeft ons kleine Neder
land reeds geleverd denk slechts
aan Henry Wijnmalen, den winner van
de vlucht ParijsBrusselParijsen
zeer waarschijnlijk zullen nog méér
bekwame vliegers worden gevormd,
want ook in ons land begint men lang
zamerhand méér voor de vliegkunst te
gevoelen, begint men zich langzamer
hand ook méér op de vliegkunst toe te
leggen. Zoo gaat het ook in andere
landen. Overal doet men z'n best het
vliegen en de luchtscheepvaart minder
gevaarlijk te maken, door aan de vlieg
en luchtschepen die verbeteringen aan
te brengen, welke men voor ren veiligen
tocht noodig acht. Wilden we vroeger
niet aan een verovering der lucht door
den mensch gelooven, 't lijkt nu reeds
waarschijnlijk dat de mensch in dit
pogen zal slagen.
Te betreuren is het dat zoovele, meest
jonge, menschenlevens bij het vliegen
worden vernietigd. Een klein gebrek
aan de machine, een verkeerde ma
noeuvre kan reeds oorzaak zijn van den
val van het vliegtuig, en wanneer de
val van een eenigszins groote hoogte
komt, dan mag* van geluk worden ge
sproken dat de inzittende of de inzit
tenden er het leven niet bij verliezen.
Reeds velen hebben zóó hun leven ver-
loren.
En dan de vliegdemonstraties! Het
bij deze demonstraties aanwezige pu
bliek, staat ook dat niet bloot aan
groot gevaar? Heeft het vliegongeluk
in Frankrijk, waarbij de Fransche mi
nister van oorlog om het leven kwam
en de minister-president zulke zware
verwondingen opliep, niet bewezen dat
dit gevaar niet denkbeeldig is? Is ook
onlangs in Rusland niet een vliegma
chine in het publiek neergevallen en
vonden ook bij dit ongeluk niet velen
den doodwerden hierbij niet nog
meerderen zwaar gekwetst?
(12
„Ga je naar huis?" had Broni gevraagd
en Christiaan vragend aangezien. Hij leunde
tegen de schutting en zijn vingers, die een
der paaltjes hadden vastgegrepen, hadden
gebeefd.
„Je beeft, jongen," liet Broni hooren,
„wat scheelt er aan? Is er iets gebeurd?"
„Niets anders, dan dat eenige dronken
kerels mij zooeven met steenen en scheld
woorden naar het hoofd hebben gesmeten.
Wat die kerels tegen mij hebben, begrijp
ik niet."
„Zool?" liet Broni hooren. En daarop vast
en snel: „Ja, nu wil ik het je maar meteen
zeggen, Christiaan, dat is beter. Dat
meisje van Furrer moet ge je uit het hoofd
zetten, flink en voor goed. Dan kan hier
weer rust en vrede komen, en rust en
vrede voor jou ook, arme jongenI" voegde
ze er bij met weeker stem.
Christiaan fronste het voorhoofd.
„Als die kerels denken, dat zij mij bang
kunnen maken, of dat zij mij met geweld
tot andere gedachten kunnen brengen, dan
zullen zij gauw genoeg bemerken, dat zij
het mis hebben.
Broni liet zich niet van haar stuk brengen.
„Kom, praat nu geen onzin. Wat wil jij
alleen uitvoeren tegen alle anderen Maar
zij hield even op en besloot toen met nadruk,
„maar bovendien, je zult nu toch wel
moeten toegeven,"
Er zijn er misschien, die ons van
pessimisme zullen beschuldigen. Wij
werpen dan zoo'n beschuldiging echter
van ons. 't Is ons doel niet de zaak
alleen van de slechtste kant te bezien,
volstrekt niet, maar waar bij de lucht
scheepvaart zooveel ongelukken moge
lijk zijn, ongelukken, waarbij menschen
om het leven kunnen komen, daar
meenen wij op deze mogelijke onge
lukken te moeten wijzen en te vragen:
zou men niet iets, of, beter gezegd, zou
men nog niet méér kunnen doen, om
ze zoo mogelijk te voorkomen
Om te beginnen bij de vliegers zelf
Ieder die wil, mkg vliegen. Om te vlie
gen is een van overheidswege uitgereikt
bewijs, dat men kkn vliegen, niet noo
dig. En toch: is het eigenlijk niet
noodig dat elke vlieger in het bezit
van zoo'n bewijs moest zijn? Men moet
tegenwoordig voor bijna alles en nog
wat examen doen, om het bewijs te
leveren dat men kan wat men wil.
Waarom eischt men ook van een vlieger
niet een bewijs van zijn bekwaamheid?
Wel is waar zouden ongelukken ook
dan nog mogelijk zijn, maar onbekwame
vliegers zouden niet mogen vliegen en
men zou de ongelukken dus voor een
deel toch voorkomen. Men heeft inspec
teurs van arbeid enz. om de machines
in fabrieken en werkplaatsen te inspec-
teeren, opdat er toch geen ongelukken
zullen gebeuren. Waarom ook geen
contróle op de motoren enz. der vlieg
machines?
In Engeland heeft men een vlieg-
wetje gekregen. In dat wetje wordt
verboden te vliegen op een wijze, die
gevaarlijk geacht kan worden voor het
publiek. Ook kan de minister, wanneer
hem zulks noodzakelijk voorkomt, het
vliegen boven zekere terreinen verbie
den. Met het eerste zal zeker worden
bedoeld het roekelooze vliegen van som
mige vliegers, de kunstvertooningen dus
eigenlijk, terwijl met die zekere terrei
nen waarschijnlijk steden enz., dus plaat
sen waar veel menschen bijeen zijn,
bedoeld worden.
Door roekeloos vliegen kunnen ge
makkelijk ongelukken gebeuren en
daarom is 't goed dat. men in deze
zijn maatregelen heeft genomen. De
mogelijkheid van een ongeluk, voort
spruitende uit een andere oorzaak dan
roekeloosheid blijft natuurlijk nog be
staan. Om de gevolgen van zoo'n val
nu zoo miniem mogelijk te doen zijn,
daarom zal zeker het vliegen boven die
„zekere terreinen" zijn verboden; dan
„Hoe dat?" vroeg Christiaan, terwijl hij
het hoofden den nek wierp.
„Wacht maar totdat de krant uitkomt,
dan zal je het kunnen lezen."
„Wat dan?"
„Rosi is verloofd met den Amerikaan en
al aangeteekend ook."
„Dat is gelogen!" stiet hij uit, maar zijn
lippen trilden.
„Hoor eens, jongen, liegen is mij n gewoonte
niet. Ik heb je dit willen zeggen om je erger
te besparen, wanneer je het later gedrukt
voor oogen zou krijgen. De I'raeses heeft
het zelf aan iedereen verteld, die het hooren
wilde." Broni had dit alles bedaard maar
geërgerd uitgebracht. Zij keerde zich halver
wege om, om haar werk te hervatten.
„Is het zoo gelegen?" liet Christiaan
hooren, zacht en alsof hij aan andere dingen
dacht. Toen greep hij zijn bijl met vaste
hand aan, mompelde iets tusschen de tanden
en ging heen, zonder te groeten.
Broni keek hem na. Zij had medelijden
met hem, ondanks alles wat zij van hem
gehoord had.
Met snellen tred had Christiaan zijn hut
bereikt. Zijn bijl smeet hij neer en hij
stormde de kamer binnen.
Kathrine kwam uit haar keukentje te
voorschijn en vroeg, wat er aan de hand
was. Met gebalde vuist stond hij in het
midden van het vertrek; tranen van woede
en drift stonden hem in de oogen.
„Zij willen mijn meisje versjacheren, moe
der! Rosi moet met dien Tsjarlès trouwen,
alsof die vent beter en meer ware dan ik
Alleen om haar mij niet te gunnenMaar,
zoo waar als God leeft, dat zal niet gebeuren,
nu is het genoeg geweest, ik zal hem
rekenschap vragen."
Kathrine keek hem met een spottend
lachje aan.
is de kans, om ook anderen door de
val van het vliegschip te verpletteren,
tenminste zoo gering mogelijk.
Veiligheidsmaatregelen van overheids
wege zijn bij het vliegen heusch niet
overbodig, ook in ons land niet. Onze
minister van waterstaat heeft daarom
ook een ontwerp van wet tot voorloo-
pige regeling van het verkeer met vlieg-
tuigen om advies gezonden naar de
overige departementen, die daarbij be
trokken zijn.
Russischen collega en de Montenegrin-
sche regeering tot voorzichtigheid en
vredelievendheid heeft aangemaand.
ttultenla,i«d.
De correspondent van de Lokal-An-
zeiger te Konstantinopel seint, dat de
betrekkingen tusschen Montenegro en
Turkije in een zeer ernstig stadium zijn 1
gekomen. De tusschenkomst van de
mogendheden heeft op Montenegro niet
den verwachten invloed gehad. Monte
negro is zelfs van plan, schriftelijke
waarborgen van de Porte te eischen
voor de uitlevering van de gevluchte
Malissoren. De proclamatie van Tor-
goed-pasja hebben de Montenegrijnen
eigenmachtig veranderd en in dien
vorm den Malissoren medegedeeld. Op
deze wijze is het begrijpelijk, dat de
Turksche regeering niets bereikt heeft
met hare uiterst tegemoetkomende hou
ding.
De koning van Montenegro heeft een
generaal met een geheime opdracht
naar den Tsaar gezonden, om hem te
bewerken.
De Turksche regeering vat deze hou
ding van Montenegro zeer ernstig op
en heeft in een aanschrijving aan de
gezanten dezen verzocht, de aandacht
van hunne regeeringen op de merk
waardige positie van Montenegro te
vestigen. De Porte wil geen verma
ningen tot geduld meer aannemen,
maar verlangt van de mogendheden,
dat zij zich met hun goeden raad tot
Montenegro wenden. De Porte zal ver
dere raadgevingen als inmenging in
hare binnenlandsche aangelegenheden
beschouwen.
De mogendheden hebben deze mede-
deeling welwillend opgenomen. Eenige
gaven toe, dat Montenegro schuld heeft
aan de moeielijkheden van den toestand.
De Porte kan en zal niet dulden,
dat aan de terugkeerende Malissoren
hun wapens overgelaten en hun belas
tingschulden kwijtgescholden worden.
Een staatsman van beteekenis be
oordeelde den toestand met de woorden:
„Ik vrees, dat wij voor zeer ernstige
gebeurtenissen staan."
Officieus wordt bericht; dat de Fran
sche gezant te Cettinje zich heeft aan
gesloten bij de waarschuwing van zijn
„Kom, jongen, wees verstandig," liet
zij hooren. „Laat haar loopen, als de
oude het wil moet zij dien halven malle
trouwen, of ze wil of niet. Er zijn nog
meisjes genoeg."
Christiaan bleef doof. Hij wierp zich op
een stoel neer en staarde somber voor zich
uit. Toen dacht hij aan dien brief dien Lieni
van den schoolmeester voor hem zou hebben
bezorgd; hij had nog niets van dien brief
gehoord.
Kathrine, die voor het raam was gaan
staan, riep eensklaps: „Daar komt Nager
aan; hij is vandaag al tweemaal hier ge
weest, omdat hij je iets te zeggen hadt."
Een oogenblik later trad Columban binnen.
Kathrine bood hem een stoel aan en ging
bescheiden de kamer uit; zij had wel bemerkt,
dat de linksche man, die erg verlegen, bijna
beschaamd deed, haar zoon iets te zeggen
had, dat alleen voor diens ooren bestemd
was.
Een oogenblik bleef het stil, toen hoestte
de schoolmeester en begon, zenuwachtig met
zijn hoed spelende:
„Je hebt zeker al gehoord, Christiaan, van
Rosi Furrer en den Amerikaan
Christiaan knikte, maar bleef voorover-
gebukt op zij n stoel zitten, met omlaag ge
houden saamgestrengelde handen.
„En op dien brief, die Lieni voor je be
zorgen zou, heb je nog geen antwoord ont
vangen."
In een oogwenk was de jonge man op
gesprongen en stond stokstijf voor den
schoolmeester, terwijl hij dezen met van
verwachting wijdopengesperde oogen aanzag.
„Heeft Rosi een antwoord voor mij mee
gegeven? Waar is het?"
„Neen!" gaf Columban terug, met neer
geslagen oogen, terwijl zyn anders zoo bleeke
wangen nu vuurrood waren, „neen, Chris-
In Japan heeft een heftige orkaan
gewoed. Te Tokio en te Jokohama zijn
de parken ten deele verwoest. In de
haven van Tokio zijn 15 personen ver
dronken.
Aan boord van het Italiaansche ss.
Duca degli Abbruzzi zijn bij aankomst
te New York vier gevallen van cholera
waarvan twee met doodelijken afloop,
geconstateerd. Het ss. Laura uit Triest
wordt met het oog op verdachte ziekte
verschijnselen, die zich aan boord heb
ben voorgedaan, in quarantaine ge
houden.
Onlangs werd iets medegedeeld over
het soda-meer Magadi aan een zijlijn
van den spoorweg door Oeganda, dat
nu ontgonnen zal worden. Ook in het
Duitsche gebied ten zuidwesten van het
Magadimeer, is er een nog veel grooter
soda-meer ontdekt.
Volgens een opgave van dr. Arnings
in de begrotingscommissie uit den
Duitschen Rijksdag, liggen hier 72 mil-
lioen ton soda, ter waarde van bijna
1800 millioen gulden. De soda bevindt
zich meest aan het Noordeinde.
De strijd tegen de gevaarlijke hoede-
spelden wordt nu flink aangepakt in
Duitschland. De politie te Hamburg
heeft last gekregen, om alle dames met
ver uitstekende spelden te bekeuren. De
tramconducteurs hebben opdracht, zulke
dames niet in de trams toe te laten.
Donderdagavond werd uit Londen
gemeld
Onder zeer groote belangstelling en
met veel praal heeft heden de kroning
van het koningspaar plaats gehad.
Eenige minuten nadat de Koning
en de Koningin in het Paleis waren
teruggekeerd, verschenen zij in kronings
gewaad op het balkon. Zij werden met
een geweldige ovatie begroet.
In Londen maakt het electrisch licht
de stad even licht als overdag. Alle
wijk zijn geïllumineerd. Duizende En-
gelsche rozen schitteren aan de gevels
van sociëteiten, groote handelsinstel
lingen, openbare gebouwen, van de Bank
van Engeland, van Mansion House enz.
Overal wordt God Save the King ge
zongen. Kronen, portretten van den
Koning en de Koningin in lichtjes ziet
men overal.
Om 10 u. werden 200 vreugdevuren
ontstoken, die een onafgebroken reeks
vormen van Johnogroats in Noord-
Schotland tot LaDdsend in Z.-Wales.
Er zijn hier geen ernstige ongelukken
voorgevallen. Evenmin is de orde ver-
tiaan, dat kon zij niet doen, want zij heeft
je brief nooit ontvangen, Lieni heeft hem
aan den Praeses zelf gegeven!"
„Wat!?" schreeuwde Christiaan. Maar
toen hij zag, hoe de oude man met zijn
wijsvingers iets vochtigs wegstreek, dat hem
langs de magere wangen biggelde, toomde
hij in en vervolgde op gematigden toon
„Waarom heeft hij dat gedaan!" En toen
nog eens„Hoe heeft hij zoo zoo onhandig
kunnen zijn."
Een straal van hoop speelde over Colum-
bans gezicht.
„Ja, dat denk ik ook. Hij wil niet zeggen,
hoe het gebeurd is, maar ik denk, dat
Furrer hem uitgevraagd zal hebben en dat
hij toen, uit onhandigheid Ja, zoo zal
het wel geweest zijn!"
Russi keek naar buiten. Hij scheen den
schoolmeester vergeten te hebben, die op
gestaan was en nu naast hem stond.
„Je moet het maar niet kwalijk nemen,
jongen," zeide Nager, terwijl hij zijn hand
op den schouder legde van den jongen man.
„Ik heb het goed met je voor gehad en Linie
is nog jong en hij hield weer op.
„En valsch!" voltooide Christiaan hard,
terwijl hij zich afwendde.
Nager kromp ineen; zijn wangen brandden.
„Zeg dat niet, jongen, zeg dat niet
liet hij bevend hooren. „Zooiets mag je niet
zeggen van iemand, die de kinderschoenen
nog aan heeft. En hoe kunnen wij weten,
wat er gebeurd is. Lieni's moeder was een
brave vrouw en ik weet niet, of ik
„Kom meester, laat dat nu maar zijn,
zooals het wil," viel Christiaan ruw-in,
ofschoon de toon van bitterheid, die in
Nagers woorden doorklonk hem aangreep.
„Wat gebeurd is, is gebeurd en kan niet
meer verholpen worden. Ik moet nu weg.
Adieu! Ik
stoord, hoewel enorme menschenmassa's
op straat waren. Een millioen lieden
van buiten de stad waren door 1100
extratreinen over de voornaamste lijnen
aangevoerd.
Hoewel het regent is het zeer druk
in de Londensche straten.
Gisteren werd uit Berlijn geschreven:
De Duitsche luchtballon Berlin, die
hier Dinsdagavond opgelaten was, kwam
Woensdagmorgen in de nabijheid van
de Russische grens. Zoodra de Russische
grenswacht den ballon in het zicht kreeg,
opende zij het vuur. Niet minder dan
10 schoten zijn gelost, die gelukkig alle
misten. De wind dreef den ballon langs
de grens, die hij vijfmaal passeerde. Al
deze keeren is dóór do Russische grens
wachten gevuurd, ten slotte kwam de
ballon op groote hoogte in een lucht-
strooming, die hem naar Oost Pruisen
terugbracht.
Ten gevolge van een tyfus-epidemie
zijn te Schneidemühl, in Posen, alle
scholen, vele eethuizen en andere open
bare inrichtingen gesloten. Er zijn meer
dan 90 gevallen aangegeven. Het zieken
huis is zoo vol, dat men barakken moet
opslaan.
Volgens Fransche bladen zou het
optreden van Spanje te Larrasj en te
El Ksar (Marokko), moeten worden toe
geschreven aan verstandverbijstering
van den Spaanschen vice-consul te El
Ksar den heer Vilalta, die zijne regeering
verkeerd heeft ingelicht over de toe
standen aldaar.
De Noordsche interparlementaire
conferentie, te Kristiania vergaderd,
heeft Dinsdag in haar slotzitting een
stemmig een besluit aangenomen, waarin
zij de stijgende uitgaven voor leger en
vloot in alle landen onrustbarend hoog,
en ook in «Ie drie Noordsche landen
drukkend noemt, weshalve zij de 17e
international interparlementaire confe
rentie te Rome zal uitnoodigen, een
besluit aan te nemen, waarin op beper
king van toerustingen te land en ter
zee wordt aangedrongen.
De Zweedsche baron Palmstiernastelde
voor, te onderzoeken of de vredesgroepen
in de parlementen van de kleine mogend
heden genegen zijn, liefst nog van het
jaar, een conferentie te houden ter
voorbereiding van een gezamenlijk be
roep van die mogendheden op de groote
mogendheden, opdat deze mogen treden
in onderhandelingen over een geleide
lijke vermindering van wapeningen.
Besloten werd het voorstel op te
zenden naar den interparlementairen
raad, en, met 25 tegen 14 stemmen,
ook aan de conferentie te Rome.
De j'onge man was al bij de deur toen de
schoolmeester nogmaals zijn hand greep en
hem bijna smeekend toevoegde:
„Je hebt het toch niet gemeend, wel?"
„Wat?"
„Dat Lieni een valschaard zou zijn."
„Neen!" zeide Russi kortaf?om een einde
aan het gesprek te maken. „Maar nu moet
ik weg!" ging hij ongeduldig voort.
De oude man liet hem niet los.
„Wil je weer naar den Hochfluhhof? Doe
dat niet, jongen, luister naar mij, doe
dat niet, want daar kan niets goeds van
groeien. Het heele dorp is op de hand van
Furrer en ze hebben weinig goeds in den zin."
„Wees verstandig, jongenlief," kwam Ka
trine, die inmiddels was binnengekomen,
tusschen beide. „Blijf hier
„Ik moet er heen, al zouden zij mij ook
dood slaan als een hond 1" riep Christiaan.
„Het geeft je niets, het geeft je niets.
De Praeses heeft openlijk in den Raad
verteld, dat zijn dochter hem oneer heeft
aangedaan, maar dat hij haar eerder zou
wurgen, met eigen hand, dan haar aan jou
te geven."
Christiaan had met groote oogen toege
luisterd. Toen uitte hij een kreet van schrik,
duwde zijn moeder weg, die hem wilde
tegenhouden en stormde de deur uit.
De meester keek de vrouw aan, die bleek
geworden was en verward rondkeek. Eens
klaps echter verhardden zich haar trekken.
Zij sloeg een doek om, en toen Nager,
zwijgend heengegaan zijnde, een oogenblik
later zijn blik wendde naar den kant van
den weg, zag hij, hoe Katrine bedaard haar
deur sloot en met vasten tred dorpwaarts
ging.
IIIIIWIBLU
Roman naar het Dv/itsch.
(Wordt vervolgd).