Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. L e v e n s s t r ij d. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3060Zaterdag 24 Juni FEUILLETON. Umd van alteW' EERSTE BLAD. Y liegon gelukken VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zonder prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1911. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 77i ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag- middag 12 uur ingewacht. Twintigste eeuw! Eeuw van voor uitgang, van vooruitgang met reuzen schreden op het gebied der techniek Eeuw van luchtveroveringNietwaar, kunnen we niet aldus de twintigste eeuw noemen? Met recht meenen we. We zijn den zomer weder genaderd. Vliegdemonstraties worden weer hier en daar gehouden, en ons land, aan vankelijk een beetje achter-aan-komend op het gebied van vliegen, begint veel belang te stellen in de vliegkunst. Be kwame vliegers heeft ons kleine Neder land reeds geleverd denk slechts aan Henry Wijnmalen, den winner van de vlucht ParijsBrusselParijsen zeer waarschijnlijk zullen nog méér bekwame vliegers worden gevormd, want ook in ons land begint men lang zamerhand méér voor de vliegkunst te gevoelen, begint men zich langzamer hand ook méér op de vliegkunst toe te leggen. Zoo gaat het ook in andere landen. Overal doet men z'n best het vliegen en de luchtscheepvaart minder gevaarlijk te maken, door aan de vlieg en luchtschepen die verbeteringen aan te brengen, welke men voor ren veiligen tocht noodig acht. Wilden we vroeger niet aan een verovering der lucht door den mensch gelooven, 't lijkt nu reeds waarschijnlijk dat de mensch in dit pogen zal slagen. Te betreuren is het dat zoovele, meest jonge, menschenlevens bij het vliegen worden vernietigd. Een klein gebrek aan de machine, een verkeerde ma noeuvre kan reeds oorzaak zijn van den val van het vliegtuig, en wanneer de val van een eenigszins groote hoogte komt, dan mag* van geluk worden ge sproken dat de inzittende of de inzit tenden er het leven niet bij verliezen. Reeds velen hebben zóó hun leven ver- loren. En dan de vliegdemonstraties! Het bij deze demonstraties aanwezige pu bliek, staat ook dat niet bloot aan groot gevaar? Heeft het vliegongeluk in Frankrijk, waarbij de Fransche mi nister van oorlog om het leven kwam en de minister-president zulke zware verwondingen opliep, niet bewezen dat dit gevaar niet denkbeeldig is? Is ook onlangs in Rusland niet een vliegma chine in het publiek neergevallen en vonden ook bij dit ongeluk niet velen den doodwerden hierbij niet nog meerderen zwaar gekwetst? (12 „Ga je naar huis?" had Broni gevraagd en Christiaan vragend aangezien. Hij leunde tegen de schutting en zijn vingers, die een der paaltjes hadden vastgegrepen, hadden gebeefd. „Je beeft, jongen," liet Broni hooren, „wat scheelt er aan? Is er iets gebeurd?" „Niets anders, dan dat eenige dronken kerels mij zooeven met steenen en scheld woorden naar het hoofd hebben gesmeten. Wat die kerels tegen mij hebben, begrijp ik niet." „Zool?" liet Broni hooren. En daarop vast en snel: „Ja, nu wil ik het je maar meteen zeggen, Christiaan, dat is beter. Dat meisje van Furrer moet ge je uit het hoofd zetten, flink en voor goed. Dan kan hier weer rust en vrede komen, en rust en vrede voor jou ook, arme jongenI" voegde ze er bij met weeker stem. Christiaan fronste het voorhoofd. „Als die kerels denken, dat zij mij bang kunnen maken, of dat zij mij met geweld tot andere gedachten kunnen brengen, dan zullen zij gauw genoeg bemerken, dat zij het mis hebben. Broni liet zich niet van haar stuk brengen. „Kom, praat nu geen onzin. Wat wil jij alleen uitvoeren tegen alle anderen Maar zij hield even op en besloot toen met nadruk, „maar bovendien, je zult nu toch wel moeten toegeven," Er zijn er misschien, die ons van pessimisme zullen beschuldigen. Wij werpen dan zoo'n beschuldiging echter van ons. 't Is ons doel niet de zaak alleen van de slechtste kant te bezien, volstrekt niet, maar waar bij de lucht scheepvaart zooveel ongelukken moge lijk zijn, ongelukken, waarbij menschen om het leven kunnen komen, daar meenen wij op deze mogelijke onge lukken te moeten wijzen en te vragen: zou men niet iets, of, beter gezegd, zou men nog niet méér kunnen doen, om ze zoo mogelijk te voorkomen Om te beginnen bij de vliegers zelf Ieder die wil, mkg vliegen. Om te vlie gen is een van overheidswege uitgereikt bewijs, dat men kkn vliegen, niet noo dig. En toch: is het eigenlijk niet noodig dat elke vlieger in het bezit van zoo'n bewijs moest zijn? Men moet tegenwoordig voor bijna alles en nog wat examen doen, om het bewijs te leveren dat men kan wat men wil. Waarom eischt men ook van een vlieger niet een bewijs van zijn bekwaamheid? Wel is waar zouden ongelukken ook dan nog mogelijk zijn, maar onbekwame vliegers zouden niet mogen vliegen en men zou de ongelukken dus voor een deel toch voorkomen. Men heeft inspec teurs van arbeid enz. om de machines in fabrieken en werkplaatsen te inspec- teeren, opdat er toch geen ongelukken zullen gebeuren. Waarom ook geen contróle op de motoren enz. der vlieg machines? In Engeland heeft men een vlieg- wetje gekregen. In dat wetje wordt verboden te vliegen op een wijze, die gevaarlijk geacht kan worden voor het publiek. Ook kan de minister, wanneer hem zulks noodzakelijk voorkomt, het vliegen boven zekere terreinen verbie den. Met het eerste zal zeker worden bedoeld het roekelooze vliegen van som mige vliegers, de kunstvertooningen dus eigenlijk, terwijl met die zekere terrei nen waarschijnlijk steden enz., dus plaat sen waar veel menschen bijeen zijn, bedoeld worden. Door roekeloos vliegen kunnen ge makkelijk ongelukken gebeuren en daarom is 't goed dat. men in deze zijn maatregelen heeft genomen. De mogelijkheid van een ongeluk, voort spruitende uit een andere oorzaak dan roekeloosheid blijft natuurlijk nog be staan. Om de gevolgen van zoo'n val nu zoo miniem mogelijk te doen zijn, daarom zal zeker het vliegen boven die „zekere terreinen" zijn verboden; dan „Hoe dat?" vroeg Christiaan, terwijl hij het hoofden den nek wierp. „Wacht maar totdat de krant uitkomt, dan zal je het kunnen lezen." „Wat dan?" „Rosi is verloofd met den Amerikaan en al aangeteekend ook." „Dat is gelogen!" stiet hij uit, maar zijn lippen trilden. „Hoor eens, jongen, liegen is mij n gewoonte niet. Ik heb je dit willen zeggen om je erger te besparen, wanneer je het later gedrukt voor oogen zou krijgen. De I'raeses heeft het zelf aan iedereen verteld, die het hooren wilde." Broni had dit alles bedaard maar geërgerd uitgebracht. Zij keerde zich halver wege om, om haar werk te hervatten. „Is het zoo gelegen?" liet Christiaan hooren, zacht en alsof hij aan andere dingen dacht. Toen greep hij zijn bijl met vaste hand aan, mompelde iets tusschen de tanden en ging heen, zonder te groeten. Broni keek hem na. Zij had medelijden met hem, ondanks alles wat zij van hem gehoord had. Met snellen tred had Christiaan zijn hut bereikt. Zijn bijl smeet hij neer en hij stormde de kamer binnen. Kathrine kwam uit haar keukentje te voorschijn en vroeg, wat er aan de hand was. Met gebalde vuist stond hij in het midden van het vertrek; tranen van woede en drift stonden hem in de oogen. „Zij willen mijn meisje versjacheren, moe der! Rosi moet met dien Tsjarlès trouwen, alsof die vent beter en meer ware dan ik Alleen om haar mij niet te gunnenMaar, zoo waar als God leeft, dat zal niet gebeuren, nu is het genoeg geweest, ik zal hem rekenschap vragen." Kathrine keek hem met een spottend lachje aan. is de kans, om ook anderen door de val van het vliegschip te verpletteren, tenminste zoo gering mogelijk. Veiligheidsmaatregelen van overheids wege zijn bij het vliegen heusch niet overbodig, ook in ons land niet. Onze minister van waterstaat heeft daarom ook een ontwerp van wet tot voorloo- pige regeling van het verkeer met vlieg- tuigen om advies gezonden naar de overige departementen, die daarbij be trokken zijn. Russischen collega en de Montenegrin- sche regeering tot voorzichtigheid en vredelievendheid heeft aangemaand. ttultenla,i«d. De correspondent van de Lokal-An- zeiger te Konstantinopel seint, dat de betrekkingen tusschen Montenegro en Turkije in een zeer ernstig stadium zijn 1 gekomen. De tusschenkomst van de mogendheden heeft op Montenegro niet den verwachten invloed gehad. Monte negro is zelfs van plan, schriftelijke waarborgen van de Porte te eischen voor de uitlevering van de gevluchte Malissoren. De proclamatie van Tor- goed-pasja hebben de Montenegrijnen eigenmachtig veranderd en in dien vorm den Malissoren medegedeeld. Op deze wijze is het begrijpelijk, dat de Turksche regeering niets bereikt heeft met hare uiterst tegemoetkomende hou ding. De koning van Montenegro heeft een generaal met een geheime opdracht naar den Tsaar gezonden, om hem te bewerken. De Turksche regeering vat deze hou ding van Montenegro zeer ernstig op en heeft in een aanschrijving aan de gezanten dezen verzocht, de aandacht van hunne regeeringen op de merk waardige positie van Montenegro te vestigen. De Porte wil geen verma ningen tot geduld meer aannemen, maar verlangt van de mogendheden, dat zij zich met hun goeden raad tot Montenegro wenden. De Porte zal ver dere raadgevingen als inmenging in hare binnenlandsche aangelegenheden beschouwen. De mogendheden hebben deze mede- deeling welwillend opgenomen. Eenige gaven toe, dat Montenegro schuld heeft aan de moeielijkheden van den toestand. De Porte kan en zal niet dulden, dat aan de terugkeerende Malissoren hun wapens overgelaten en hun belas tingschulden kwijtgescholden worden. Een staatsman van beteekenis be oordeelde den toestand met de woorden: „Ik vrees, dat wij voor zeer ernstige gebeurtenissen staan." Officieus wordt bericht; dat de Fran sche gezant te Cettinje zich heeft aan gesloten bij de waarschuwing van zijn „Kom, jongen, wees verstandig," liet zij hooren. „Laat haar loopen, als de oude het wil moet zij dien halven malle trouwen, of ze wil of niet. Er zijn nog meisjes genoeg." Christiaan bleef doof. Hij wierp zich op een stoel neer en staarde somber voor zich uit. Toen dacht hij aan dien brief dien Lieni van den schoolmeester voor hem zou hebben bezorgd; hij had nog niets van dien brief gehoord. Kathrine, die voor het raam was gaan staan, riep eensklaps: „Daar komt Nager aan; hij is vandaag al tweemaal hier ge weest, omdat hij je iets te zeggen hadt." Een oogenblik later trad Columban binnen. Kathrine bood hem een stoel aan en ging bescheiden de kamer uit; zij had wel bemerkt, dat de linksche man, die erg verlegen, bijna beschaamd deed, haar zoon iets te zeggen had, dat alleen voor diens ooren bestemd was. Een oogenblik bleef het stil, toen hoestte de schoolmeester en begon, zenuwachtig met zijn hoed spelende: „Je hebt zeker al gehoord, Christiaan, van Rosi Furrer en den Amerikaan Christiaan knikte, maar bleef voorover- gebukt op zij n stoel zitten, met omlaag ge houden saamgestrengelde handen. „En op dien brief, die Lieni voor je be zorgen zou, heb je nog geen antwoord ont vangen." In een oogwenk was de jonge man op gesprongen en stond stokstijf voor den schoolmeester, terwijl hij dezen met van verwachting wijdopengesperde oogen aanzag. „Heeft Rosi een antwoord voor mij mee gegeven? Waar is het?" „Neen!" gaf Columban terug, met neer geslagen oogen, terwijl zyn anders zoo bleeke wangen nu vuurrood waren, „neen, Chris- In Japan heeft een heftige orkaan gewoed. Te Tokio en te Jokohama zijn de parken ten deele verwoest. In de haven van Tokio zijn 15 personen ver dronken. Aan boord van het Italiaansche ss. Duca degli Abbruzzi zijn bij aankomst te New York vier gevallen van cholera waarvan twee met doodelijken afloop, geconstateerd. Het ss. Laura uit Triest wordt met het oog op verdachte ziekte verschijnselen, die zich aan boord heb ben voorgedaan, in quarantaine ge houden. Onlangs werd iets medegedeeld over het soda-meer Magadi aan een zijlijn van den spoorweg door Oeganda, dat nu ontgonnen zal worden. Ook in het Duitsche gebied ten zuidwesten van het Magadimeer, is er een nog veel grooter soda-meer ontdekt. Volgens een opgave van dr. Arnings in de begrotingscommissie uit den Duitschen Rijksdag, liggen hier 72 mil- lioen ton soda, ter waarde van bijna 1800 millioen gulden. De soda bevindt zich meest aan het Noordeinde. De strijd tegen de gevaarlijke hoede- spelden wordt nu flink aangepakt in Duitschland. De politie te Hamburg heeft last gekregen, om alle dames met ver uitstekende spelden te bekeuren. De tramconducteurs hebben opdracht, zulke dames niet in de trams toe te laten. Donderdagavond werd uit Londen gemeld Onder zeer groote belangstelling en met veel praal heeft heden de kroning van het koningspaar plaats gehad. Eenige minuten nadat de Koning en de Koningin in het Paleis waren teruggekeerd, verschenen zij in kronings gewaad op het balkon. Zij werden met een geweldige ovatie begroet. In Londen maakt het electrisch licht de stad even licht als overdag. Alle wijk zijn geïllumineerd. Duizende En- gelsche rozen schitteren aan de gevels van sociëteiten, groote handelsinstel lingen, openbare gebouwen, van de Bank van Engeland, van Mansion House enz. Overal wordt God Save the King ge zongen. Kronen, portretten van den Koning en de Koningin in lichtjes ziet men overal. Om 10 u. werden 200 vreugdevuren ontstoken, die een onafgebroken reeks vormen van Johnogroats in Noord- Schotland tot LaDdsend in Z.-Wales. Er zijn hier geen ernstige ongelukken voorgevallen. Evenmin is de orde ver- tiaan, dat kon zij niet doen, want zij heeft je brief nooit ontvangen, Lieni heeft hem aan den Praeses zelf gegeven!" „Wat!?" schreeuwde Christiaan. Maar toen hij zag, hoe de oude man met zijn wijsvingers iets vochtigs wegstreek, dat hem langs de magere wangen biggelde, toomde hij in en vervolgde op gematigden toon „Waarom heeft hij dat gedaan!" En toen nog eens„Hoe heeft hij zoo zoo onhandig kunnen zijn." Een straal van hoop speelde over Colum- bans gezicht. „Ja, dat denk ik ook. Hij wil niet zeggen, hoe het gebeurd is, maar ik denk, dat Furrer hem uitgevraagd zal hebben en dat hij toen, uit onhandigheid Ja, zoo zal het wel geweest zijn!" Russi keek naar buiten. Hij scheen den schoolmeester vergeten te hebben, die op gestaan was en nu naast hem stond. „Je moet het maar niet kwalijk nemen, jongen," zeide Nager, terwijl hij zijn hand op den schouder legde van den jongen man. „Ik heb het goed met je voor gehad en Linie is nog jong en hij hield weer op. „En valsch!" voltooide Christiaan hard, terwijl hij zich afwendde. Nager kromp ineen; zijn wangen brandden. „Zeg dat niet, jongen, zeg dat niet liet hij bevend hooren. „Zooiets mag je niet zeggen van iemand, die de kinderschoenen nog aan heeft. En hoe kunnen wij weten, wat er gebeurd is. Lieni's moeder was een brave vrouw en ik weet niet, of ik „Kom meester, laat dat nu maar zijn, zooals het wil," viel Christiaan ruw-in, ofschoon de toon van bitterheid, die in Nagers woorden doorklonk hem aangreep. „Wat gebeurd is, is gebeurd en kan niet meer verholpen worden. Ik moet nu weg. Adieu! Ik stoord, hoewel enorme menschenmassa's op straat waren. Een millioen lieden van buiten de stad waren door 1100 extratreinen over de voornaamste lijnen aangevoerd. Hoewel het regent is het zeer druk in de Londensche straten. Gisteren werd uit Berlijn geschreven: De Duitsche luchtballon Berlin, die hier Dinsdagavond opgelaten was, kwam Woensdagmorgen in de nabijheid van de Russische grens. Zoodra de Russische grenswacht den ballon in het zicht kreeg, opende zij het vuur. Niet minder dan 10 schoten zijn gelost, die gelukkig alle misten. De wind dreef den ballon langs de grens, die hij vijfmaal passeerde. Al deze keeren is dóór do Russische grens wachten gevuurd, ten slotte kwam de ballon op groote hoogte in een lucht- strooming, die hem naar Oost Pruisen terugbracht. Ten gevolge van een tyfus-epidemie zijn te Schneidemühl, in Posen, alle scholen, vele eethuizen en andere open bare inrichtingen gesloten. Er zijn meer dan 90 gevallen aangegeven. Het zieken huis is zoo vol, dat men barakken moet opslaan. Volgens Fransche bladen zou het optreden van Spanje te Larrasj en te El Ksar (Marokko), moeten worden toe geschreven aan verstandverbijstering van den Spaanschen vice-consul te El Ksar den heer Vilalta, die zijne regeering verkeerd heeft ingelicht over de toe standen aldaar. De Noordsche interparlementaire conferentie, te Kristiania vergaderd, heeft Dinsdag in haar slotzitting een stemmig een besluit aangenomen, waarin zij de stijgende uitgaven voor leger en vloot in alle landen onrustbarend hoog, en ook in «Ie drie Noordsche landen drukkend noemt, weshalve zij de 17e international interparlementaire confe rentie te Rome zal uitnoodigen, een besluit aan te nemen, waarin op beper king van toerustingen te land en ter zee wordt aangedrongen. De Zweedsche baron Palmstiernastelde voor, te onderzoeken of de vredesgroepen in de parlementen van de kleine mogend heden genegen zijn, liefst nog van het jaar, een conferentie te houden ter voorbereiding van een gezamenlijk be roep van die mogendheden op de groote mogendheden, opdat deze mogen treden in onderhandelingen over een geleide lijke vermindering van wapeningen. Besloten werd het voorstel op te zenden naar den interparlementairen raad, en, met 25 tegen 14 stemmen, ook aan de conferentie te Rome. De j'onge man was al bij de deur toen de schoolmeester nogmaals zijn hand greep en hem bijna smeekend toevoegde: „Je hebt het toch niet gemeend, wel?" „Wat?" „Dat Lieni een valschaard zou zijn." „Neen!" zeide Russi kortaf?om een einde aan het gesprek te maken. „Maar nu moet ik weg!" ging hij ongeduldig voort. De oude man liet hem niet los. „Wil je weer naar den Hochfluhhof? Doe dat niet, jongen, luister naar mij, doe dat niet, want daar kan niets goeds van groeien. Het heele dorp is op de hand van Furrer en ze hebben weinig goeds in den zin." „Wees verstandig, jongenlief," kwam Ka trine, die inmiddels was binnengekomen, tusschen beide. „Blijf hier „Ik moet er heen, al zouden zij mij ook dood slaan als een hond 1" riep Christiaan. „Het geeft je niets, het geeft je niets. De Praeses heeft openlijk in den Raad verteld, dat zijn dochter hem oneer heeft aangedaan, maar dat hij haar eerder zou wurgen, met eigen hand, dan haar aan jou te geven." Christiaan had met groote oogen toege luisterd. Toen uitte hij een kreet van schrik, duwde zijn moeder weg, die hem wilde tegenhouden en stormde de deur uit. De meester keek de vrouw aan, die bleek geworden was en verward rondkeek. Eens klaps echter verhardden zich haar trekken. Zij sloeg een doek om, en toen Nager, zwijgend heengegaan zijnde, een oogenblik later zijn blik wendde naar den kant van den weg, zag hij, hoe Katrine bedaard haar deur sloot en met vasten tred dorpwaarts ging. IIIIIWIBLU Roman naar het Dv/itsch. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1911 | | pagina 1