et Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. L e y e n s s t r ij d. feuilleton. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. TVo. 3QS4. Zaterdag 10 September ONTEVREDENHEID. lAUD VAN ALTEI^ VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. 1911. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. De ontevredenheid is groot op de wereld. Menschen, die ontevreden zijn, ze zijn er in massa. Maar is er wel altijd voor die menschen reden om on tevreden te zijn? We gelooven van niet. En omdat ontevredenheid een zóó'n lastig gebrek is, èn voor de persoon zelf èn voor zijn medemenschen, daarom achten wij het niet ondienstig er deze maal eens een hoofdartikel aan te wyden. Misschien bereiken we er mede dat de ontevredenheid onder de menschen er een weinig door vermindert, en wij achten ons dan gelukkig hiertoe iets te kunnen doen nog gelukkiger zouden wij ons achten, indien ons pogen, om de ontevredenheid te helpen vermin deren, succes mocht hebben. Zijt gij tevreden, waarde lezer? Zie daar een vraag, welke wij gaarne zouden zien beantwoord. Wij gelooven dat wij niet in het onzekere verkeeren over uw antwoord. Wij denken dat gij zult antwoorden neen, ik ben niet tevreden. Want gij zijt outevreden, ten eerste omdat uw werkzaamheden u eigenlijk niet naar den zin zijn, ten tweede om dat gij naar uw zin niet genoeg ver dient, ten derde omdat gij ongelukkig zijt in al uw doen, ten vierde omdat de geheele maatschappij naar uw oor deel niet goed is ingericht, ten vijfde maar 't is genoeg zoo. Wij zouden nog wel meer dingen kunnen opnoemen, waarmee ge niet tevreden zijt on tevreden dus maar we vinden 't niet noodig. We hebben reeds geconstateerd dat ge ook tot die ontevreden menschen behoort, 't Spijt ons, lezer, dat dit het geval is, maar we zullen trachten een ander mensch van u te maken, een tevreden mensch, een tevredener mensch als thans, en zijt ge dit een maal, dan zult ge ook voelen dat ge werkelijk een ander mensch zijt ge worden. Waarom zijt ge niet tevreden met uw werkzaamheden? Antwoord: omdat ge liever, zooals uw buurman, een vaste rijksbetrekking zoudt willen ver vullen. Nietwaar? ge had dan vast werk en zoodoende ook steeds vast loon. Dat zou u veel mooier en aangenamer toeschijnen dan nu hier en dan daar om werk aan te kloppen. En kreegt ge dan nog maar steeds werk Maar (36 Tobias antwoordde niet dadelijk; dan evenwel vroeg hij, als om uiting te geven aan zijn gedachten: „Wat er toch tusschen uw vader en de Fruttnellers mag bestaan? Ik weet bet niet! Hoe dacht u dat het mogelijk zou zijn om Felix en uw zuster van elkander te SGheiden?" „Ik weet het niet, maar geef mij toch raad, want gebeuren moet het! O, als ik zelf een middel had geweten zou ik u niet gevraagd hebben hier te komen. Hebt u dan hoegenaamd geen invloed op uw broer Hij zal toch wel naar u luisteren, dunkt mij, als u hem zegt, dat hij mijn zuster ongelukkig maakt, door te doen zooals hij doet, of anders, wanneer u hem dreigt, met de zaak aan den Praeses te vertellen". Tobias werd op eenmaal weder de flinke, vastberaden jonkman, die hij was. Van het altaar ging een wijding uit, die hen on willekeurig omhulde als in een stroom van reinheid. Josepha keek hem aan zooals hij daar voor haar stond, groot en krachtig; de zwarte streep, die zijn wenkbrauwen vormden, kwam sterk uit, maar de oogen, die in de haren blikten, glansden haar bijna vroolijk toe. „Niet bang wezen, meisje," begon hij vast en bijna beschermend; „niet zoo gauw den moed laten zinken. In het begin heb ook ik er tusschen willen komen, toen ik zag, dat Felix en uw zuster elkander bevielen. Maar wat geeft redeneeren, als twee men schen veel van elkander houden? Boven jawel, meer dan eens wordt ge afge wezen, vaak beeft men uw diensten niet noodig, en werkeloosheid be- teekent voor u broodeloosheid. Dan is uw buurman er beter aan toe. Daarom zijt ge niet tevreden met uw werk zaamheden. Waarom zijt ge niet tevreden met uw loon? waarom is u dit niet hoog genoeg? Antwoord: omdat er zoovelen zijn, die meer verdienen dan gij. Die leven veel beter en ruimer van hun loon. Gij zoudt ook zoo gaarne net als die menschen willen leven. Hun loon stelt hun in staat tot zulk een leven, maar uw loon, dat lager is, stelt u tot zulk een leven niet in staat. Zooals gezegdtoch zoudt gij gaarne zoo willen leven, en daarom zijt gij niet tevreden met uw loon. Waarom zijt gij ontevreden over nog zooveel meer andere dingen omdat uw zaak niet vlug genoeg vooruit gaat bijvoorbeeld, omdat de maatschappij nog zooveel toestanden oplevert, welke gij gaarne anders, beter zoudt zien ge regeld, enz. Waarom zijt gij ontevreden, vragen we. Alleen hierom, omdat gij, als ge aan het vergelijken gaat, steeds die menschen in uw vergelijking op neemt, welke gelukkiger zijn dan gy. Dit is uw ongeluk. Gij zijt ontevreden, omdat, als ge uw lot vergelijkt met dat van gelukkiger menschen, de ver gelijkiug steeds ten uwen nadeele blykt uit te komen. Dit mag echter geen reden voor u zijn tot ontevredenheid Er zijn er ook nog een heele massa menschen, wier lot nog lang zoo goed niet is als het uwe. Die menschen be nijden op hun beurt u weer. En als ge uw lot eens vergelijkt met het lot van deze menschen, is er dan geen reden voor u om zelfs tevreden te zijn. Maar en dit is juist het ongeluk van de menschen zulke vergelijkin gen maken ze niet, Maar waarom niet, vragen we. Waarom nu altijd gezien naar gelukkiger menschen, naar men schen, wier lot beter is dan het uwe, waarom ziet ge ook niet eens naar die menschen wier lot nog slechter is dan het uwe. Het eerste heeft slechts onte vredenheid tot gevolg, het laatste tevre denheid. Waarom dan niet het laatste gedaan? Tevredenheid stemt u toch veel gelukkiger dan een gevoel van onte vredenheid! Ge weet dit zelf ook, en toch toch houdt ge vast aan het dien, als zij verstandig zijn en niets overijlds doen, kan alles nog terecht komen." „Terecht komen?" „Zeker!" Josepha schudde net hoofd en zuchtte. „Zoolang vader leeft en uw grootvader, kan het niet terechtkomen". „Heb maar geduld, meisje!" Er is nog nooit een oorlog geweest, die eeuwig geduurd heeft, en voor alle tegenstanders, hoe strijd lustig ook, komt eenmaal een tijd, dat zij strij densmoe worden. En is het zoover ge komen, dan volgt het andere van zelf. Laat mij maar begaan en vertrouw maar op mij. Geduld hebben is de boodschap! Als gij Pia kunt laten begrijpen, dat zij niets moet overhaasten, komt alles terecht. Ik heb al een plan gemaakt; ik wil trachten vrede te maken tusschen grootvader en uw vader." „Dat zal u niet gemakkelijk vallen". „Geduld maar," troostte Tobias. „Laat mij maar den tijd. De hoofdzaak is, dat die twee dat Felix en Pia verstandig zijn." Hij hield Josepha's hand nog steeds in de zijne geklemd; een poosje stonden zij zwijgend naast elkander. Het meisje begreep zelf niet, hoe het kwam, dat zij zich getroost voelde. De zekerheid van optreden van den jongen man deed haar blijkbaar goed. „Ik ga nu naar huis", zeide zij eindelijk. „Een klein eindje kunnen wij wel te zamen gaan", meende Tobias. Zoo namen zij dus gezamenlijk den terug tocht aan, doch vergaten, dat zij nog steeds hand aan hand gingen. Tobias geleidde en ondersteunde zijn gezellin, en toen zij den straatweg bereikt hadden, stapten zij naast elkander voort. De dennen zwiepten en ruischten nog altijd onder den adem van den wind. Tobias' hand drukte al vaster en inniger die van het meisje aan zijn zijde. Het toeval wilde, dat niemand hen tegen kwam. Eerst toen zij het bosch ten einde waren en het open sneeuwveld voor hen lag, bleet Josepha verschrikt stilstaan. oude gebrek, aan het gebrek dat bijna alle menschen hebben, n.l. dat ge steeds naar gelukkiger menschen ziet. Als men met deze gewoonte nog eens kon, neen wilde breken, want men kan het wel, wat zouden er dan veel meer tevredener menschen zijn Buitenland. Uit Teheran wordt aan de Lokal- Anzeiger geseind: Hier zijn uit het Noorden van het land door boden be richten ingekomen, dat de vroegere Sjah en zijn broeder Sjoea en Saltané bij Sawadka door de regeeringstroepen na een strijd van drie dagen geheel zijn verslagen. De troepen van den vroegeren Sjah hebben het kamp in den steek gelaten en zijn gevlucht. Ook de vroegere Sjah en zijn broeder zijn onder bescher ming van een dichten nevel in de richting van de Kaspische Zee gevlucht. De geheele bagage en de documenten van den vroegeren Sjah zijn in handen van de regeering. Een telegram uit Hericourt meldt, dat Védrines een ongeluk gekregen heeft toen hij daar Woensdag vloog. Hij viel van groote hoogte en was ernstig gekwetst. De aafd van verschil lende kwetsuren is niet bekend; wel weet men met zekerheid te zeggen, dat de vlieger twee ribben gebroken heeft. Hij ligt bewusteloos. Jeffries, de bekende bokser, die het te Reno zoo deerlijk had afgelegd tegen den neger-kampioen Johnson, is zoek. Hij was gaan jagen in Alaska. Vrien den, die hem daar waren gaan zoeken om hem mee te deelen dat zijn moeder ernstig ziek lag, konden hem niet vin den. Men vreest, dat hem een ongeluk is overkomen. Het Petersburgsche Telegraaf-agent- schap verneemt uit Tsjoengking, dat de opstandelingen in Tsjetsjoen (China) christelijke zendingsstations hebben in brand gestoken en dat verscheiden zen delingen vermoord zijn. De correspondent van de Berliner Zeitung am Mittag seint, dat de Porte, tengevolge van de pessimistische be richten van de Turksche gezanten te Berlijn en te Parijs over den stand van de onderhandelingen over Marokko en de voortdurende dreigementen van Italië, besloten heeft, een militair gou verneur van Tripoli te benoemen en „Nu moeten wij afscheid nemen", zeide zij op zachten toon. „Goed! Ga dan maar vooruit, ik zal wel wachten," antwoordde Tobias. Maar toch hield hij haar nog vast en plaatste zich vóór haar. „Als, als ik eens slagen mocht" verder kwam hij niet. Josepha keek hem aan; het was een lange blik, dien di twee met elkander wisselden; een blik, die boek- deelen sprak." „Als het mij gelukt, om vrede te stichten," vervolgde hij ten laatste, „en grootvader wil er van hooren om Felix en Pia een paar te laten worden, wat zou je er dan van zeggen, Josepha, als ik hem dan ook over ons sprak." Josepha drukte zijn hand. „Je zult wel weten, of dat kan," zeide zij stil. Toen gingen zij van elkander. Josepha liep snel voort in de richting van Weiler; Tobias keerde op zijn schreden terug. En ofschoon zij elkander zoo weinig ge zegd hadden, toch wist de een van den ander, dat op wederzijdschen trouw te rekenen viel, bij regen en zonneschijn, in vreugde en smart. Een week of wat later, op een Zondag, hadden de vrouwen van Fruttnellen stof te over, om met elkander van gedachten te wisselen. Er was in lang niets bijzonders ge beurd, maar nu was er dan toch iets, dat de moeite waard was, om besproken te worden. Russi was in het dorp, neen erger, hij zat in „De Os" en nog erger, hij praatte Vroolijk en welgemoed met de mannen en schonk hun den eenen liter wijn na den anderen. „Hij zit met de Gemeenteraadsleden aan tafel en vertelt hun allerlei dingdn, waarnaar zij met open mond zitten te luisteren," ver telde een vrouw, die pas een boodschap in de herberg had gedaan. „Dat moet je gauw aan den Praeses gaan de kusten en grenzen van Tripoli te versterken. De correspondent van de Berliner Lokal Anzeiger te Konstantinopel sein de Woensdag: De ministerraad hield zich heden bezig met de Tripolitaan- sche kwestie. De minister van oorlog, Sjefket pasja, verklaarde, dat de Moham- medaansche bevolking van Tripoli den laatsten man en de laatste piaster zou offeren, om het in beslag nemen van het land door Italië te verhinderen. Wij hebben op het oogenblik in Tri poli, zei Sjefket pasja verder, bijna 30,000 man onder de wapenen. Van daag worden 150 kisten munitie naar deze troepen afgezonden. De volgende week vertrekt de nieuw benoemde op perbevelhebber van het Tripolitaansche leger om zijn post te gaan vervullen. Met uitzondering van enkele bladen gaat de gansche pers voort met de Ita- liaansche regeering aan te sporen tot een krachtige en onverwijlde actie in Tripoli. Over den tegenwoordigen stand der kwestie zijn geen ambtelijke inlich tingen te krijgen. Het moet alleen vast staan, dat er onderhandelingen met Turkije aangeknoopt zijn. Die onder handelingen schijnen dan begonnen te zijn met de verklaring der Italiaansche regeering dat zij in Tripoli geen poli tieke of territoriale eischen stelt, doch dat het voor Italië slechts gaat om oeco- nomische belangen. Volgens berichten uit Konstantinopel is er trouwens niet de minste kans dat de Porte ooit aan Italië in Tripoli eenige politieke rechten zou toestaan. Turkije zou van deze kwestie, naar verzekerd wordt, zonder aarzelen een casusbelli maken. De Ita liaansche regeering blijft intusschen geheimzinnig doen en het ministerie van buitenlandsche zaken weigert alle inlichtingen aan de bladen. Het heet, dat de strooming ten gunste van een krach tig optreden zich thans ook in de hof kringen laat gelden en dat er, zoo niet spoedig een oplossing gevonden wordt, een ministerieele crisis te wachten is. Er heerscht groote bedrijvigheid bij het leger en de vloot. Te Santiago (Chili) heeft bij een boks wedstrijd zekere William Daly zijn tegen partij, den Chileenschen kampioen Adolfo Morales, doodgeslagen. Morales kreeg in de twaalfde ronde een klap tegen zijn kaak en bezweek aan de ge volgen. Daly is in hechtenis gesteld, maar heeft bij den Britschen consul daartegen geprotesteerd. Hij is n.l Britsch onderdaan. zeggen," meende een harer hoorsters. „Daar heb je gelijk aan," liet de eerste hooren en ging op een drafje op weg, om aan den haar gegeven raad gevolg te geven. In „De Os" zat Russi inderdaad te midden van een breeden kring van mannen. De kamer was eivol van menschen, tabakswalm en stallucht, die de boeren ook 's Zondags in hun kleeren meebrengen. Russi had een kleine flesch wijn voor zich staan en een glas, dat nog half vol was, wat wel bewees, dat hij geen drinker was, want in een uur tijds was de inhoud van zijn glas nagenoeg dezelfde gebleven. In het begin had alleen de dikke waard uit „De Os" bij hem gezeten en de twee mannen hadden langen tijd een voor hen blijkbaar belangrijk gesprek gevoerd, dat eerst geëindigd was, toen de zaal zich meer en meer gevuld had met menschen. Maar gaandeweg had de kastelein dezen en genen van de boeren, en bij voorkeur de invloedrijksten, aan zijn tafel gelokt. Telkens was Russi dan opge staan en had den nieuw aangekomene de hand gedrukt en iets gemompeld, wat zij niet goed verstaan hadden, maar dat zoo wat geklonken had als„aangenaam oude kennissen hernieuwen." En daar aan had hij toegevoegd, wat zij zeer goed verstaan hadden: „Neem plaats en drink een glas wijn met ons." Tafels waren aan elkander geschoven en er was wijn gebracht en ten laatste was Russi het middelpunt geworden van de gansche zaal. Alles gaapte hem aan. Menigmaal stond hij op, stiet met dezen of genen aan, of had voor den een of ander een grap of een aardig woord over. En dan weer zat hij op zijn plaats, met het hoofd een weinig naar om laag of nippende aan zijn glas, waaruit hij weinig dronk, en vertelde dingen, waarin allen belang stelden, of die hen deden lachen, maar het meest van alles, dingen die hun vleiden en in de hoogte staken. Alles wat hij zeide, kwam hem kalm en De heer Swann uit Crosby Ravens- worth, Westmorland, heeft Dinsdag in 'n skif het Kanaal overgeroeid. Hij vertrok om 4 uur 55 's morgens uit de haven van Dover en legde de 23 mijlen (37 K.M.) af in 3 uur 50 min. (record). Hij landde om bij negenen in Calais. Gemiddeld deed hij 27 slagen per minuut. Gisteren werd uit Keulen gemeld: In verband met de vraag, of Duitsch- land dit jaar zijne reservisten bijtijds naar huis zal sturen, vernemen wij dat sommige bevelvoerende generaals over legercorpsen wegens het groote gebrek aan voeder al bepaald hadden, dat de corpsmanoeuvres zullen komen te ver vallen en de troepen reeds Dinsdag naar hunne garnizoenen zullen terugkeeren. Donderdag zullen de reservisten naar huis gezonden worden. In Sangerberg bij Marienbad is, naar aan de Lokal-Anzeiger uit Praag wordt geseind, door een onvoorzichtigheid bij het lossen van hooi een brand uitge broken, die binnen enkele uren veertig huizen in de asch legde. Een heele wijk is afgebrand. Meer dan 100 gezinnen zijn zonder dak. In Guta in Hongarije zijn 95 huizen met schuren en een voorraad koren en veevoeder verbrand. De schade bedraagt een half millioen kronen. In dezelfde plaats waren eenige dagen geleden reeds 17 huizen afgebrand. Op een vergadering van hetEngelsche Instituut van ingenieurs, te Cardiff ge houden, werd medegedeeld, dat de kolen- beddingen in Zuid-Wales nog voor 600 jaar kolen genoeg bevatten, indien de exploitatie plaats blijft vinden op den voet van tegenwoordig. Stakende voerlui hebben in de Liebig- strasse te Dusseldorp een bejaarden ka meraad, die aan het werk gebleven was, aangevallen en doodgeslagen. Het Duitsche militaire luchtschip M 3 is in het gebied waar de leger- oefeningen gehouden worden, brandend neergestort. Over dit ongeluk meldt het Dem- miner Tageblatt: Het luchtschip M 3, dat vannacht voor een kleine averij hersteld was, steeg vanochtend vroeg op, om een verkenning boven het ma noeuvre-terrein te houden. In den loop van den ochtend zagen toeschouwers, dat het zeer onzeker voer. Tusschen Golchen en Klein-Below (Pommeren) vloog het luchtschip in brand en spoedig daarop viel het naar beneden bij Gross- Below. Het is grootendeels verbrand en bijna trouwhartig over de lippen; de men schen wisten niet meer, hoe zij het met hein hadden. Ieder, wien hij de hand gedrukt had, voelde zich tot weekheid gestemd, en allen, wien hij wijn geschonken had, be grepen, dat het geen kwaad kon, om goede vrienden te zijn, met iemand, die zooveel geld had als Russi. De gansche zaal was dan ook vrijwel Russi-gezind toen de Gemeenteklerk bin nentrad en op den waard toetrad, die hem de hand reikte, gelijk ook Russi deed. Na een poosje trad het drietal een kleine zijkamer binnen. De deur werd achter hen gesloten en de menschen bleven, geheel verbaasd en met open monden, naar die deur kijken. Wat moest dat beduiden? Men giste en mompelde vermoedens. Wat bedoelde die Russi toch? Wat zou hij met den Gemeenteklerk te doen hebben? De kellnerin, die een oogenblik de ge lagkamer uit geweest was kwam juist weer binnen; de nieuwsgierigen wilden van haar weten, wat er aan de hand was. Marie, zoo heette het meisje, begon met te vertellen, dat „alles wat zij wist, was, dat zij niets wist." „Wat zou ik ook weten? Mijn baas vertelt alleen, wat hij kwijt wil zijn. Maar dat hij al lang met Russi aan den gang is, weet ik wel; en dat hij al wel tien maal in Weiler geweest is, om met den steenhouwer te praten, weet ik ook. Ik denk, dat hij een standbeeld besteld heeft, of een grafzerk." Zij lachte onaangenaam. Eergisteren was haar den dienst opgezegd, en daarom was zij nu niet recht te spreken over haar baas. „Maar misschien wil hij ook wel wat an ders van Russi hebben," ging ze een oogen blik later, vertrouwelijk fluisterend voort, tot een paar van de dorpsmagnaten, die aan het hoofd van de lange tafel waren gezeten. „Russi heeft geld en met geld zou de baas misschien weer op de been te hel pen zijn Roman naar het Duitsch. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1911 | | pagina 1