et Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bomraelerwaard. Teruggeroepen, Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3157. ff7oensdag 20 Hei FEUILLETON. 1912. Bloedvergiftiging. r Unb van alt er voor Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Een vergiftiging van het menschelijk organisme kan op verschillende manieren tot stand komen. Men kan aan ver giftiging sterven door inademing van schadelijke gassen, door innemen van vloeibare en vaste vergiftige stoffen, of door het brengen van gif onder de huid, zooals bij een slangenbeet gebeurt. Merkwaardigerwijze werken vele gif ten slechts dan, wanneer ze in de maag komen, terwijl ze geheel onschadelijk zijn, wanneer ze door een wond in het bloed geraken, andere doen juist anders om. Het slangengift dat van uit een wond zoo intensief werkt, kan b.v. zonder nadeelige gevolgen ingeslikt wordenhet anders zoo giftige ammo niak wordt, in 't bloed gebracht, door chemische omzettingen verandert in het ongiftige ureum. Ons organisme is eigen lijk een onophoudelijk in werking zijnd chemisch laboratorium, dat vele ver giften in onschadelijke stoffen omzet. Natuurlijk zal het lichaam des te doel matiger zijn werking volbrengen, naar mate zijn chemische bestanddeelen, zijn weefselsappen nl. beter van qualiteit zijn. Derhalve komt bij een vergiftiging het voordeel van een gezond lichaam duidelijk voor den dag. Al die bovengenoemde vergiftigingen noemt men in den volksmond nog geen bloedvergiftiging, zelfs niet de vergif tiging ontstaan door een slangenbeet, hoewel dit er toch eigenlijk een is. Onder bloedvergiftiging verstaat men een van een wondje uitgaande veret tering van verschillende lichaamsor ganen. Deze onwetenschappelijke aan duiding is afkomstig van vroegere over leveringen. In de geneeskundige ge schriften van de oudheid en de middel eeuwen, wordt onder den naam bloed vergiftiging verstaan het optreden van abcessen, welke snel voortschrijden en zich verplaatsen, waardoor 't leven be dreigd wordt. Men vindt reeds voor ruim twee eeuwen het vermoeden uit gesproken, dat de nadeelige stoffen, die gedurende de genezing van een wond tot bloedvergiftiging voeren, van buiten af moeten binnendringen en zich niet al reeds in de wond of in het bloed bevinden. HUGH CONWAY. (12 Tot dusver had ik met mijn rug naar het venster gezeten. Toen ik mijn gelaat naar het licht keerde, merkte ik op dat de Italiaansche dokter mij zeer strak aankeek. „Uw gezicht lijkt mij zoo bekend toe, Mr. Vaughan, en toch kan ik mij niet her inneren u ergens gezien te hebben." Ik zei hem dat hij mij buiten de San Giovanni gezien moest hebben, toen hij met de oude Teresa stond te praten. Hij herinnerde zich deze omstandigheid en scheen voldaan. Toen riepen wij een rijtuig aan en reden naar Pauline's nieuwe woning. Het was niet heel ver weg en ik ver baasde mij erover dat ik noch Pauline, noch Teresa ooit ontmoet had op mijn wandelingen. Misschien waren zij beiden thuisgebleven om een ontmoeting te ver mijden. „Zoadt u 'een minuut lang in de hall willen wachten vroeg Ceneri, toen wij het huis binnentraden." Ik zal even vooruitgaan en Pauline op uw komst voorbereiden." Ik zou wel een maand willen wachten in een toren met die belooning in het voor uitzicht; ik zat echter in een gewreven mahoniehouten stoel in een comfortabel vertrek en vroeg mij verbaasd af of ik wel goed bij mijn zinnen was. Daar kwam de oude Teresa op mij toe. Zij keek maar amper iets vriendelijker dan vroeger. „Heb ik het goed gedaan fluisterde ze in het 't Italiaansch. „Ge hebt het goed gedaan ik zal het niet vergeten." Door de verbetering der microscopea en het uitgebreider worden der genees kundige onderzoekingsmethoden heeft men ontdekt dat de geheele natuur is overvuld van de kleinste plantaardige levende wezens, de zgn. microben of bacteriën. Onder deze bacteriën komen zulke soorten voor, die in aanraking met levende weefsels, ettering en rot ting veroorzaken. Komen deze microben in een wond, dan ontstaat ettering. Bij een normaal wondverloop vormen zich in de doorgesneden bloedvaten stolsels, die het bloedvat afsluiten en zoo de bloeding stillen. Komen nu tegelijk met de verwonding etterbacteriën in de wond, dan ontstaat een ettering van de wond- vlakten, welke snel overgaat op de stolsels in de vaten. Daar nu de bloed stroom voortdurend voorbij deze stolsels stroomt, gaat er allicht een deeltje van de etter mee, dikwijls naar een ver wijderd lichaamsdeel, waar het in de fijnste takjes van de aderen blijft zitten. Onmiddellijk beginnen de bacteriën zich daar te vermenigvuldigen en veroor zaken op die plaats een heftige etterige ontsteking, een abces. Nu zijn er dus al twee etterhaarden in 't lichaam. Weldra worden nu op dezelfie wijze aodere etterhaarden ge vormd, het bloed bevat door de snelle vermeerdering der bacteriën steeds meer etter en ten slotte gaat de mensch ten gronde aan bloedvergiftiging. Behalve in minder edele organen kan de etter ook terecht komen in meer gewichtige als de longen en de her senen. In de longen kan dan b.v. een locale ontsteking ontstaan, die een kwaadaardig verloop neemt. Direct na de vorming van de eerste etterhaard vertoonen zich bij den pa tient zware, algemeene verschijnselen. Eerst ontstaat een sterk rillen, waaraan zich meestal een hooge koorts aansluit, die weldra tot groote zwakte, vermage ring en lichamelijk verval leidt; onder toename dezer verschijnselen volgt na eenigen tijd de dood. De behandeling van een dusdanige bloedvergiftiging is meestal vruchteloos. Zelfs operaties kunnen het leven niet meer redden. Wel poogt men soms door amputatie van het lid, waar de oorspronkelijke infectiehaard zit, het overige deel vau het lichaam voor ver- „U zult me betalen en veroordeelen voor niemendal. Luister, ik zeg het u nog eens de Signoria kan noch liefhebben, noch trouwen." Daar trilde een bel en Teresa ging weg. Een paar minuten later kwam zij weer terug en leide mij de trappen op naar een kamer, waar ik mijn schoone Pauline vond met haar oom. Zij sloeg haar donkere oogen op en keek hem aan zelfs de grootste fat kon zich niet gevleid hebben met de gedachte dat er liefde sprak uit die oogen. Ik verwachtte natuurlijk dat Dr. Ceneri ons alleen gelaten zou hebben om onze zaken onder vier oogen te bespreken maar neen hij greep mijn hand en legde die op plechtstatige manier in die van zijn nicht. „Paul'ne, je kent dezen heer?" Zij boog. „Ja, ik ken hem." „Mr. Vaughan," vervolgde Cerine, „be wijst ons de eer je te vragen zijn vrouw te willen worden." Maar ik kon niet dulden dat heel mijn hofmakerij bij volmacht geschiedde, dus deed ik een stap vooruit en nam haar hand in de mijne. „Pauline," fluisterde ik, „ik heb je lief vanaf het eerste oogenblik dat ik je zag, heb ik je liefgehad wil je mijn vrouw zijn „Ja, als ge dat wenecht antwoordde zij zacht, maar zonder zelfs te kleuren. „Je kunt mij nu nog niet liel hebben, maar dat zul je langzamerhand wel gaan doen nietwaar lieveling?" Zij antwoordde niet op deze vraag, maar zij wees mij ook niet af, noch deedeenige poging om haar hand uit de mijne te trek ken zij bleef kalm en onbewogen als altoos, doch ik sloeg mijn arm om haar heen en, in weerwil van Ceneri's tegenwoordigheid kuste ik haar hartstochtelijk. En eerst toen mijn lippen de hare raakten, zag ik een blos op haar wangen komen en bemerkte ik dat zij ontroerd was. Zy maakte zich los uit mijn omarming, rotting te vrijwaren, gewoonlijk echter zonder gevolg. De wetenschap nu, wier dienaren nooit rusten en altijd maar door zoeken, is zoo ver vooruitgegaan, dat ze de oorzaak der bloedvergiftiging heeft ge vonden in de bovengenoemde bacteriën, die van buitenaf in de wond dringen. En waar de oorzaak bekend was, zijn al spoedig middelen gevonden, om het kwaad zoo veel mogelijk den kop in te drukken. Men heeft nl. ontdekt, dat, wanneer er een wond is, deze beschut moet worden tegen de lucht en tegen het vuil, dat overal aanwezig is, aan de voorwerpen, waarmede we dagelijks in aanraking komen. Men moet nl. de wond antiseptisch behandelen. Wat be- teekent dit nu Elke wond moet, hoe klein zij ook is, zorgvuldig worden uitgewasschen met antiseptische vloei stoffen, als sublimaat, carbol, boorwater e.d., terwijl ook de omgeving daarmee schoongemaakt moet worden. Daarna moet er een goed sluitend verband om gelegd worden. Toch is gebleken, dat deze wijze van behandelen nog niet altijd tot het doel leidde, en is een betere methode ge vonden. Met dat afspoelen van de wond weet men niet altijd, of er niet bac teriën juist dieper in de wondvlakten worden gedreven, waardoor men het tegenovergestelde bereikt van wat men wil. Daarom is het beste van de wond zelf maar af te blijven, en alleen de omgeving schoon te maken, dit echter zoodanig, dat het vuil van die omgeving niet in de wond komt. Yervolgens het verband. Men gebruikt wel eens pleister, om de wond te bedekken. De onder vinding heeft geleerd, dat dit ook aan leiding kan geven tot bloedvergiftiging en wei door de volgende omstandigheid. De wondranden scheiden altijd wat wond vocht af, waardoor de aanwezige bacteriën naar buiten worden gebracht en zoo onschadelijk worden. Wordt die afscheiding door pleister of een ander verband onmogelijk gemaakt, dan wer ken de bacteriën zich naar binnen en ontstaat het gevaar voor algemeene infectie. Er volgt dus vanzelf uit, dat men voorverband mateiiaal moet nemen, dat het wondvocht gemakkelijk opneemt en zoo mogelijk opzuigt. Dit nu heeft men gevonden in het bekende hydro- phile gaas, zoo genoemd, omdat het vocht aantrekt. Hij, die een wond op deze manier behandelt, kan zich over tuigd houdeD, in vele gevallen den gewonde het leven te redden. Dat het na het aanleggen van het eerste ver band zeer wenschelijk is, ook bij kleine wonden, een deskundige te raadplegen, behoeft voorzeker niet gezegd te worden. Hoofdzaak echter is, dat de leek niets bederft, en wanneer hij op de aange geven wijze handelt, dan bestaat daar voor zeker geen gevaar. Buitenland. De Hollandsche vlieger Fokker is op het vliegterrein te Johannisthal te Ber lijn, gevallen. Luitenant Schlichting, zijn passagier, is dood. Fokker is zelf licht gewond. Over het ongeval worden nog de vol gende bizonderheden gemeld: Het weer was Zaterdag, den tweeden dag van de nationale vliegweek te Jo hannisthal niet gunstig en er was dan ook weinig animo om te vliegen. Fokker was desniettemin drie maal opgevlogen, waarvan tweemaal met een passagier. Er stond een hevige wind en Fokker's motor scheen ook niet naar wensch te werken; tenminste onze land genoot zag van een voorgenomen vlucht naar Berlijn af en bleef wat boven het vliegterrein. Om kwart voor achten ging hij opnieuw de lucht in met luitenant Von Schlichting om nog een toertje te maken eer het avondschot viel. Twee minuten voor achten gebeurde het on geluk. Fokker zweefde op vrij groote hoogte, toen een gebrek aan een van de vleugels tot dalen noopte. Het toestel kwam in zweefval neer, toen, op een meter of tien van den grond van den linkervleugel de span draden braken. Het gevolg was dat de vleugels op elkaar klapten als die van een vlinder en het toestel met een zwaren smak op den grond terecht kwam. Het was geheel verbrijzeld. Fokker stond onmiddellijk na den val weer op zijn beenen; zijn metgezel lag onder den motor, die hem het hoofd verbrijzeld bleek te hebben. Het vakverbond van Duitsche vliegers heeft Zaterdag aan alle fabrikanten van vliegtuigen een minimum-looneisch aan geboden van 300 mark per maand. Wan neer er voor Zondag twaalf uur géén bevredigend antwoord ontvangen was keek naar haar oom, die daar onbewogen bijstond als was hij getuige van iets heel gewoons en snelde toen de kamer uit. „Ik geloof dat het 't beste was als u nu heenging," zei Ceneri. „Ik zal alles met Pauline in orde maken. Ge moet nu van uw kant alle noodige schikkingen treffen voor overmorgen." „Het is wel erg plotseling," zei ik nog eens. „Dat is zoo, maar het kan niet anders ik kan geen uur langer wachten. Het is het beste dat u nu heengaat en overmorgen terugkomt." Ik ging heen en alles warrelde in mijn hootd ik was onzeker wat nu te doen. De verzoeking om binnen tweemaal vier en twintig uur Pauline de mijne noemen, was groot, maar ik kon mijzelf niets diets maken, dat zij tot dusver ook maar iets voor mij voelde. Maar zooals Ceneri gezegd had, ik kon na mijn huwelijk beginnen haar het hof te maken. Nog aarzelde ik. Dat overhaaste huwelijk was zoo vreemd. Hoe vurig ik wenschte met Pauline te trouwen, ik wilde toch liever eerst haar liefde winnen. Was het niet beter als ik haar oom haar liet meenemen naar Italië, haar dan daar heen volgde en zag of zij mij zou kunnen beminnen Tegenover deze overweging van voorzichtigheid stond echter de bedreiging van Ceneri, dat hij in dat geval wel eens van gedachten zou kunnen veranderen en mijn wanhopige verliefdheid gaf den doorslag. Het noodlot had ons te samen gebracht. Tweemaal was zij mij ontsnapt, nu, de derde maal werd zij mij aangeboden zon der e.nige reserve. Ik was bijgeloovig ge noeg om mij te verbeelden dat, wanneer ik die gift afwees of het aanvaarden ervan uitstelde, ze voor altoos verdwijnen zou. Neen er mocht van komen wat wilde, over twee dagen zou Pauline mijn vrouw zijn I Ik zag haar den volgenden dag weer, maar nooit onder vier oogen. Ceneri was altoos bij ons. Pauline was lief, stil, schuw en kwijnend. Ik had veel te doen en ook veel te zien. Nooit was er zoo korte en zoo vreemde vrijage als de mijne. Toen het avond was, waren alle voorbereidende maat regelen getroffen en den volgenden ochtend om tien uur waren Gilbert Vaughan en Pauline March man en vrouw waren deze twee menschen, die in hun heele leven nog geen drie uur lang met elkaar gepraat had den, aan elkaar geketend in vreugde en in leed tot de dood hun zou scheiden! Ceneri ging onmiddellijk heen toen de plechtigheid afgeloopen was en tot mijn groote verbazing gaf Teresa haar voornemen te kennen om met hem mee te gaan. Zij verzuimde echter niet, te wachten tot zij de haar toegezegde belooning gekregen had, die ik gaarne en geheel gaf. Mijn harte- wensch was geweest met Pauline te trouwen en door haar hulp was die wensch vervuld. Toen vertrok ik met mijn schoone bruid naar de Schotsche meren om de vrijage te beginnen, die geëindigd had behooren te zijn vóór de beslissende stap gedaan werd. V. Hoe trotsch en gelukkig ik mij voelde toen ik naast mijn Pauline in den wagon zat, die ons naar het noordeD voerde, hoe fortuinlijk ik mijzelf vond zulk een schoone bruid gekregen te hebben, Ceneri's buiten gewone voorwaarde kwam mij telkens weer voor den geest: de man, die met Pauline March trouwt moet tevreden zijn met haar zooals zij is: moet niet wenschen iets te vernemen aangaande haar verleden. Ik dacht er geen oogenblik aan dat zulk een afspraak verbroken zou kunnen worden. Zoodra ik er in geslaagd zou zijn om Pau line te doen herinneren, zou zij stellig ver langen mij heel de geschiedenis van haar leven te vertellen het zou niet eens noodig zijn daarnaar te vragen het zou iets van zelf sprekends zijn. Wanneer zij het geheim der liefde zou hebben geleerd, zouden alle andere geheimen tusschen ons beiden ophouden te bestaan. Onze coupé was bijna geheel bezet, toen wij uit Londen gingen en daar de vreem- zouden de vliegers doortastend optreden, waarschijnlijk door midden iD de vlieg- week een staking te proclameeren. Er wordt geklaagd, dat sommige vliegers niet meer dan 150 mark per maand verdienen. Zaterdagavond zijn overal in Roeme nië twee aardschokken waargenomen. Er is schade aangericht in de stad Focsani, waar een paniek ontstond onder de bevolking. Naar men zich wellicht herinnert, heeft de Matin onlangs een wedstrijd uitgeschreven voor een vlucht Peking Parijs. Hef nu vastgestelde reglement geeft 1 September aan als datum van vertrek uit Peking. Alleen vliegers met een brevet van de F. A. S. kunnen meedingen met in Frankrijk vervaar digde vliegtuigen. De vlucht zal vanaf Peking leiden over Oerga, Irkoetsk, Omsk, Kazan, Moskou, Warschau, Weenen, Triëst, Genua, Avignon en Dyon naar Parijs. Op al deze plaatsen zullen contróle- posten worden opgesteld. Als prijzen worden beschikbaar ge steld: een eerste prijs van 100,000 francs, een tweede van 25,000 francs, en drie prijzen elk van 10,000 francs. Mocht geen der mededingers den geheelen weg (13,000 K.M.) afleggen, dan zal degene, die voor 2 November a.s. het dichtst bij Parijs komt, 50,000 francs ontvangen. De wedstrijd zal slechts dan door gaan, wanneer er op 10 Juni zich minstens 5 deelnemers hebben aange meld. Uiterlijk 1 November moeten de deel nemers te Parijs terug zijn. Totnogtoe heeft zich alleen Védrines voor deelname opgegeven, doch ook andere vliegers zijn voornemens om mede te dingen. De spoorwegstaking in Spanje breidt zich uit. De vakvereeniging van spoor wegbeambten in Andaluzië heeft voor alle lijnen in de provincie de algemeene staking afgekondigd. Te Berlijn zal dezer dagen een anar chistencongres bijeenkomen. Het zal over twee voorstellen beraadslagen. Het eene strekt, om weer een internationaal anarchistisch bureau in te stellen, het andere om anti- militaristische geschrif ten uit te geven. Men weet nog niet, of de politie het congres zal toelaten. heid van onze nieuwe verhouding ons belette om gewoon te praten, zwegen wij beiden. Een paar gefluisterde woorden in 't Itali aansch was alles wat ik over mij kon krijgen, totdat wij alleen waren. Bij het eerste grootste station waar de trein stopte voor een tiental minuten, maakte ik mij schuldig aan een kleine omkooperij en weldra zaten wij alleen in een compar timent, waarvan de raampjes het toover- woord „gereserveerd" droegen. Ik nam Pauline's hand in de mijne. „Mijn vrouw," zei ik hartstochtelijk, „de mijne, voor altoos de mijneI" Haar hand lag lusteloos in de mijne en bood geen weerstand. Ik drukte mijn lippen op haar wangen. Zij beefde niet onder mijn kus, gaf hem ook niet terug zij duldde hem alleen. „Pauline," fluisterde ik, „Zeg eens: Gil bert, mijn man!" Zij herhaalde mijn woorden als eau kind dat een nieuwe les leert. Mijn hart kromp ineen toen ik haar stem hoorde. Ik had een moeielijke taak te wachten! Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Waarom zou zij mij al beminnen? Mij, wiens voornaam zij gi-teren stellig voor de eerste maal vernomen had? Onverschillig heid was in dit geval beter, oneindig veel beter dan liefde. Zij was mijn vrouw ge worden, eenig en alleen omdat haar oom dat wenschte. Ik kon mij zelf althans troos ten met de gedachte dat dit huwelijk haar niet opgedrongen was: voor zoover ik kou oordeelen, gevoelde zij geen afkeer voor mij. Ik wanhoopte dan ook geen oogenblik. Ik moest haar nu nederig en eerbiedig het hof maken, gelijk iedere man zijn beminde doet. En vooreker stond ik, nu ik haar man was, in geen slechtere positie dan toen ik alleen maar haar buurman was en de oude Teresa iedere beweging van mij bespiedde met haar zwarte, achterdochtige oogen. DOOR Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1912 | | pagina 1