Hel Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommeierwaard. Mooi Tan Vergiften. Door Schade en Schande. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3314. Zaterdag 29 November. FEUILLETON. 1913. UNB VAN ALTE^ VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag middag 12 uur ingewacht. Men zal wel gelezen hebben van de geruchtmakende vergiftigingszaak te Abbenbroek, in welke het Amsterdam- sche gerechtshof dezer dagen vonnis heeft gewezen. Ook voor de rechtbank te Leeuwar den is voor een paar weken een ver giftigingszaak behandeld. En nu weer heeft Amersfoort „zijn" zaak. Deze vergiftigingszaken hebben bij velen de aandacht gevestigd op de roe- kelooze wijze, waarop hier te lande vergiften kunnen worden verkocht dóór ieder kkn ieder. Vroeger hebben we al e?DS in dit blad op de noodzakelijkheid gewezen dat van hoogerhand hierin verandering moest worden gebracht, dat het gevaar lijke goedje niet maar döör een ieder aan een ieder zou mogen worden ver kocht. 't Is nu weer dr. L. van Itallie te Leiden, die in een ingezonden stuk in de ,N. Rott. Cour." wijst op het drin gende van den eisch dat eindelijk eens gebroken wordt met het stelsel, waar bij vergiftverkoop aan iedereen is toege staan. Natuurlijk staan we hierin geheel aan zijn zijde. Voor dengene zoo zegt dr. Van Itallie die niet op de hoogte is van de wettelijke bepalingen omtrent den verkoop van vergiften, diene dat die verkoop in ons land vrij is, behalve voor den deskundige, den apotheker. Deze levert geen vergiftige zelfstandig heden af dan op voorschrift van een geneeskundige, of aan apothekers, aan geneeskundigen tot het afleveren van geneesmiddelen bevoegd, aan veeartsen, of op schriftelijke en onderteekende aanvraag, met opgave van het doel waartoe de vergiftige zelfstandigheden dienen moeten, aan hndere, doch bij hem bekende personen. En behalve den eisch tot het vragen van dergelijke ver klaring, is hem nog de verplichting op gelegd om zonder uitstel in een register elke aflevering van vergiften (behalve op geneeskundig voorschrift) in te schrij ven, met vermelding van den dag waar op en van den persoon aan wien de aflevering is geschied. Aangezien de wet in de betrokken artikelea geea hoe veelheden vermeldt, is de apotheker tot ALICE EN CLAUDE ASKEW. 19) „Wat belet mij, u te vermoorden her haalde Peter James. „U zult mij niét vermoorden, James," zeide Veronica, met een kalmte, die te meer uitkwam door haar pogingen om haar stem in bedwang te houden, „omdat u dat niet durft. Er zijn maar weinig memchen, die iemand in koelen bloede kunnen vermoorden en daartoe behoort u niet. Ai waart u zoo gelukkig om aan den beul te ontkomen wat al heel onwaarschijnlijk is, want men- schen als u verraden zich gewoonlijk zelf dan zoudt u toch uw leven lang geen rustig oogenblik hebben. U zoudt u altijd ver beelden, de hand van een politieagent op uw schouder te voelen, en dat zoudt u niet kunnen uithouden. U weet dat ik de waar heid zeg en daarom zqlt u mij niet vermoorden." Deze woorden, krachtig en kflm gezegd, brachten hem geheel in de war. Zij had zijn karakter juist geteekènd. In zijn hart wist hij, dat elk woord devwaarheid was hij had den moed niet, om onschuldig bloed te vergieten, en daarna zijn geweten tot zwijgen te brengen althans niet in kalme oogenblikkendoch nu dfeef hem de angst. Zijn groote handen vielen slap langs zijn lichaam. „Nu", fluisterde hij heesdh, „ik zal u geen kwaad doen, als de boven afgedrukte formaliteiten ver- pliöht, in wélke hoeveelheid het vergift ook bij hem wordt gevraagd. Ook de apotheek-houdende geneeskundigen zijn aan dezelfde verplichtingen ten opzichte van den verkoop van vergiften gebonden. Tot zoover dr. Van Itallie. Alle deskundigen zijn dus bij den verkoop van vergiften aan zekere voor waarden gebonden. En wat zoo bevreemdend is, is dit: dat alle niet-deskundigen, Jan, Piet en Klaas diis, wél vergiften mogen verkoopen, als het maar is in een grootere hoeveelheid dan het voor ieder vergift bij de wet gestelde mininum, terwijl ze van die vergiften, welke niet voorkomen op de in artikel 30 der wet van 1 Juni 1865 (Staatsblad no. 61) genoemde lijst, zooals bijvoorbeeld kali- umcyanide, zuringzout enz., elke ge wenschte hoeveelheid mogen verkoopen. Dat is niet in den haak. Dat voelt een ieder dadelijk. Immers een deskundige tot zekere formaliteiten verplicht, terwijl deze of gene winkelier het goedje zóó maar mag verkoopen Neen, dat klopt niet. Wij achten het noodzakelijk dat óf alleen deskundigen vergiften zullen mogen verkoopen, óf dat ook de niet- deskuodigen-verkoopers aan dezelfde verplichtingen zullen hebben te voldoen als de wél deskundigen. Naar wij meenen, zou verkoop van vergiften altéén door deskundigen verre weg de voorkeur verdienen. Wij zouden artikel 30 der wet van 1 Juni 1865 (Staatsblad no. 61), lui dende als volgt: „Behalve door de apothekers en door de geneeskundigen, tot het afleveren van geneesmiddelen bevoegd, mogen de geneesmiddelen, door Onzen Minister van Binnenlandsche Zaken, een commissie van deskundigen gehoord, aan te wijzen, niet worden verkocht beneden de hoeveelheid, daarbij voor elk dier middelen te bepalen", dan ook uit de wet willen zien ver wijderd, en daar voor een ander artikel in de plaats zien gebracht, hierop neer komende dat de verkoop van vergiften door anderen dan deskundigen verboden zou zijn. Het bepaalde in genoemd artikel over de hoeveelheid heeft natuurlijk ten doel om den koop van het vergift zooveel mogelijk tegen te gaan. Om den koop zooveel mogelijk tegen te gaan, is be paald dat de kooper minstens zóó'n „O neen, James," viel zij hem in de rede en daar was moed voor noodig „ik ben niet van plan, een overeenkomst met u te sluiten dat kunt u niet verwachten." Een vloek kwam over zijn lippen en be sluiteloos deed hij een stap vooruit. Met een bevelend gebaar hief Veronica de hand op. „Blijf dakr staan," beval zij, „en wees zoo goed niet te vloeken." Een minuut lang bleef hij aarzelend staan, terwijl Veronica voortdurend haar blik op hem gevestigd hield. Zij wist dat het beslissende oogenblik naderdeelke seconde, die zij hem door baar wilskracht in bedwang kon houden, was winst. Het ging op leven en dood. De beslissing kwam te haren gunste. Opeens scheen Peter James te verslappen, te bezwijken, alsof hij een slag voor het hoofd had gekregen. Zijn knieën knikten, alsof zij het gewicht van zijn lichaam niet meer konden dragen. Hij wankelde, greep om zich heen, en liet zich op den grond neervallen. „Heb medelijden met mij, juffr. Kenley," kreunde hij. Ik heb u geen kwaad gedaan, toen dat in mijn macht stond dat zult u immers niet vergeten Ik heb mij aan u toevertrouwd. Heb in Godsnaam medelijden en laat mij gaan." Alle bluf en grootspraak was verdwenen. De ongelukkige man die voor Veronica op de knieën lag en haar barmhartigheid in riep, geleek in geen enkel opzicht op den Peter James, die door zijn krachtige stem en indrukwekkend voorkomen op de tribune zelfs zijn politieken tegenstanders eerbied afdwong. „Ik was krankzinnig," kermde hij, „an ders had ik er nooit over gedacht. Maar ik ben er toe getart, juffrouw Kenley. Mis schien weet u het niet. De Squire zet mij op straat met mijn oude moeder, die hoeveelheid moet nemen, waarmede hij duurder uitkomt dan wanneer hij een kleinere hoeveelheid had kunnen krijgen. Het gewenschte doel heeft dit echter niet. Om dr. Yan Itallie maar weer te citeeren: alsof het voor hem, die op een misdaad uit is, een beletsel is dat hij bij den niet gecontroleerden winke lier niet voor 10 cent, doch eerst voor 15 cent rattenkruid kan koopen Buitenland. In het „Handelsblad van Antwerpen" komt de volgende mededeeling voor uit de „Gazette de Liège": M. De Behr, rechter van instructie, is begonnen met het ondezoek van een smokkelzaak, die denkelijk niet weinig gerucht zal maken. Hollandsche margarine schijnt beter geschikt dan de Belgische om boter te vervalschen, omdat men die bij onderzoek minder ontdekken kan. En men zond die naar Luik onder den naam van groenteconserven, in zoo groote hoevee.heid, dat er sedert de laatste maanden meer dan 100,000 kilos binnen kwam. De zaak werd ontdekt door eene aanklacht van de Hollandsche regeering zelf. En de politie van Luik ontdekte den voornaamste schuldige, een zekeren S., van Aubul. Een Hollander, V. K., thans voort vluchtig, heeft geen spoor in zijne schriften nagelaten, omdat hij gewoon was verzendings- en entrepot-kosten dadelijk te betalen. De staking in de Fransche mijnen is geëindigd. Overal in het kolenbekken van hel Nauw van Calais is het werk hervat. brand gewoed. De werkplaatsen aldaar van de Grauk Trunk Railway zijn af gebrand. De schade wordt geraamd op 2,400,000 gulden. Duizend arbeiders zijn door de ramp werkeloos gemaakt. Te Londen is een gezin van vijf per sonen ernstig ziek geworden na het eten van kreeftepasteitjes, die een on bekende hun had toegezonden. Ze zijn herstellende, maar de politie onderzoekt de zaak. Op de scheepswerf te Helsingfors is in een stoomschip, waaraan gewerkt werd, brand uitgebroken. Vijf werk lieden zijn in de vlammen omgekomen, twee hebben zware brandwonden op- geloopen. Het vuur was gauw gebluscht. Naar enkele dagbladen melden, zal prinses Louise van België de volgende week haar schuldeischers dagvaarden om in kort geding hun vorderingen te bestrijding en voorstellen te doen tot een schikking op den grondslag van het onlangs gewezen arrest van het hof. Koning Ferdinand van Bulgarije heeft in een per;igesprek met een ver tegenwoordiger der New-york Herald te kennen gegeven, dat de geruchten over zijn afstand van de regeering ten eenenmale ongegrond zijn. Hij begrijpt niet uit welke bron die zijn gekomen, want hij denkt, op het oogenblik nu zijn land meer dan ooit de leidende hand zijns heerschers noodig heeft, niet aan heengaan en gelooft niet dat in Bulgarije één partij tegen het staats hoofd gekant is. De koning sprak voorts de geruchten over geheime onderhan delingen met graaf Berchtold tegen en zeide dat hij uitsluitend eenigen tijd buiten Bulgarije heeft vertoefd voor herstel van gezondheid. Te Port Huron, aan het Huron-meer in den staat Michigan heeft een groote het niet zal overleven ik smeekte hem, niet zoo hard te zijn, maar hij vloog op mij aan het is de zuivere waarheid hij gooide mij het raam uit en vandaag hebben ze mij in het wed geworpen, juf frouw Kenley. Meent u, dat een mensch zoo iets kan verdragen, zonder op wraak te zin nen? Wat kou ik doen? Ik deed een gelofte, dat, nu ik mijn huis moest verliezen, de Squire het zijne ook zou moeten missen. Dat was niet meer dan billijk. Zoo dacht ik tenminste, maar ik was razend van woede en deed een dwaze daad. Ik had moeten wachten. De tijd zou vanzelf de wraak wel gebracht hebben." Veronica had intusschen ernstig nage dacht. En opeens begreep zij, hoe zij moest handelen, om zich den toestand het best ten nutte te maken. De gedachte aan Launce- lot was haar door het hoofd gegaan. Zij had wel eens willen weten, wat hij zou zeggen als hij zijn vriend nu zag. En tegelijk wist zij, wat te doen. „Sta, als het u belieft, op, James," zeide zij. „U ziet er zoo heel bespottelijk uit." Hij wist, dat dit waar was en gehoor zaamde. Doch zijn tanden sloegen nog op elkander bij de gedachte aan den politie agent, die hem bij den kraag zou vatten. „Als u mij verraadt, ben ik verloren," fluisterde hij. „En mijn moeder het zal haar dood zijn en mijn jongen en mijn meisje zullen hun vader verachten, als hij naar de gevangenis gebracht wordt." „Al die dingen had u vroeger moeten bedenken," antwoordde Veronica. „Maar, James, het is niet onmogelijk, dat wij tot een vergelijk komen." „O, daarvoor moge God u zegenen," riep hij op schorren toon. „Ik ben bereid, alles te beloven. Ik zal rustig hier vandaan gaan „Dat ia juist wat ik verlang," vielz'jin. Gravin des Courtils miste eergisteren toen ze te Parijs uit een grooten win kel in de Rivolistra&t kwam, haar hand- tasch, waarin zij een paarlensnoer ter waarde van 25,000 frank geborgen had. Op haar verzoek stelden twee inspec teurs onmiddellijk een onderzoek in den winkel in en zij betrapten er een uiterst elegant jongmeisje op het oogenblik, dat zij een gouden beurs uit den zak van een winkelende dam» rolde. De dievegge werd naar een politie-bureau gebracht en daar bloek zij ook in het bezit te zijn van de handtasch van gra vin des Courtils. De halsketting zat er nog in. Verder werden er nog zeven portemonnaies gevonden, tusschen de kleeren der dievegge verstopt. Dit vlug- vingerige persoontje is een Russische Poolsche, achttien jaar oud. Op Cadinen, het landgoed van den Duitschen Keizer, is Maandag in een groote schuur brand uitgebroken. De heele voorraad die erin geborgen was, 200 voer graan en 80 voer hooi, ver brandde. De schade, die slechts ten deele door verzekering vergoed wordt, beloopt tusschen de 60,000 en 70,000 mk. De schuur was twee jaar geleden, op last van den Keizer zelf, gebouwd. Men vermoedt dat de brand aangesto ken is. In de fabriek van ontplofbare stoffen der Westfaalsche-Anhaltsche N. V. bij Reinsdorf is Donderdagmiddag een ont ploffing voorgekomen, waardoor twee gebouwen, gebruikt als droogkamers, in „Er mag geen drukte, geen gepraat over zijn. U moet weggaan met uw geheele familie en hoe eer, hoe beter." „Wij zullen morgen gaan," riep hij, hijgend van blijdschap over die onverwachte uitkomst. „Ik heb alles klaar gemaakt om naar mijn broeder in Londen te gaan, en ons goed kan later wel gehaald worden. Ja, wij zullen morgen gaan. Is dat goed?" „Ja. En het spreekt vanzelf, James, dat noch u, noch iemand van uw familie ooit, onder welk voorwendsel dan ook, weer te Chalton terugkomt. En evenmin moogt u Squire Holt op eenige manier lastig vallen u vertrekt morgen rustig, zonder er iets van aan iemand te zeggen, zoodat er geen demon stratie komt. Is u het hiermee eens?" „Ja ja zeker," stemde hij gewillig toe. „Heel goed. Kwaad heeft u hier eigenlij k niet gedaan, en ik geloof dat ik er wel op rekenen mag, dat u niets van dien aard meer zult beginnen. Het zou te gevaarlijk voor u zijn, nietwaar?" „Ik zweer u, dat ik het niet zal doen," verzekerde hij. „Ik heb gehandeld als een dwaas, juffrouw Kenley, doch nu ben ik weer bij mijn verstand." „Ik geloof u," zeide zij eenvoudig. „Nu, meer verlang ik niet, en zoolang u mijn voorwaarden in acht neemt, zal ik zwijgen over de misdaad, die u vanavond wilde begaan. Afgesproken?" „Afgesproken." Hij was nu geheel zich zelf meester en zag er weer flinker uit. „U kunt op mij rekenen. En, juffrouw Kenley aarzelend draaide hij zijn pet in de handen rond „ik zou u zoo gaarne willen vertellen, dat het mq spijt, meer dan ik u zeggen kan, dat ik een oogenblik de krankzinnige gedachte had om u kwaad te willen doen. U is een flink meisje en ik heb eerbied voor u. U stelt iemand in de gelegenheid om zich te beteren.Ik wou dat de lucht zijn gevlogen. De oorzaak is nog niet vastgesteld. Twee werklieden zijn gedood; men weet nog niet of er onder de puinhoopen nog meer slacht offers liggen. Toen in 1898 het Dortmund-Eems- kanaal werd geopend, bedroeg het zee- verkeer bij Emden ongeveer 150,000 ton per jaar en in 1912 passeerden aan de overzijde van den Dollart naar Em den reeds bijna 3,500,000 ton. Bij deze toeneming van het verkeer werd de buitenhaven, die tevens als toegang voor de zeesluis diende, onvol doende en öok de sluis zelf bleek on toereikende afmetingen te hebben voor het moderne verkeer. In de laatste jaren is daarin voorzien door den aanleg van een nieuwe haven en een grootere ze sluis. Deze sluis heeft een lengte van 260 Meen breedte van 40 M. en de drempel ligt 13 M. onder den middelbaren waterstand van de Eems. Ze is uitgerust met de nieuwste technische snufjes, o. a. met twee elec- trische beweegbare schuifdeuren. Achter de zeesluis ligt het nieuwe havenbekken groot 36 H.A. en 10.50 M. diep. Deze haven is weer met de oude binnenhaven door een kanaal van 10.50 M. diepte verbonden en daardoor met den mond van het Dortmund- Eemskanaal, welks toegang verbreed en verdiept is. De totale kosten van deze werken hebben bedragen 21.2 millioen mark, waarvan de sluizenbouw alleen reeds 12,000,000 mark vereischte. De nieuwe haven is in de Wadden gelegd en door een zeedijk van den Dollart afgesloten, en de ervaringen met het droogmaken der lage gronden, voor dezen aanleg noodig, opgedaan, zijn zóó gunstig geweest, schrijft de Wasser- und Wegebauzeitschrift, waar aan we deze bizonderheden ontleenen, dat men een verdere inpoldering van nog 1600 H A. ondernemen wil, welke oppervlakte voorloopig voor den land bouw en later mogelijk voor verdere havenplannen zou kunnen dienen. De oorlogsbegrooting van de Ver- eenigde Staten voor het volgend jaar bedraagt 265 millioen gulden. Dit he- drag is 25 millioen hooger dan dit jaar en een record voor de Vereenigde Staten. Volgens de „Leipziger illustrierte Schuhmacherzeitung" vestigt de Japan- sche regeering de aandacht op een leer soort, afkomstig van de huid van een zeeleeuw, die in de Japansche wateren voorkomt. Door proefnemingen is ge bleken, dat dit leer uitnemend geschikt is voor de fabrikatie van schoeisel. Het is zacht, sterk, en waterdicht. Bovendien er meer van uw stand waren zooals u. Mag ik u een hand geven?" Zij reikte hem de hand, en James, in een voor een man als hij al zeer ongewone opwelling, bracht die met grooten eerbied aan zijn lippen. God zegene u, juffrouw," zeide hij. „Ik ben blij, dat u de daad van vanavond verhinderd heeft." En Veronica was er ook blijde om, en tevens om de afspraak, die zij gemaakt had met Peter James, den socialist. Want daar door had zij niet alleen voor Squire Holt een gevaarlijken vijand uit den weg geruimd, maar tegelijk had zij, zoo verbeeldde zij zich ten minste, de dwaasheid belet, die Launcelot had willen begaan. En dat was wel de moeite waard, om haar leven ervoor te wagen. XI. Als Veronica had kunnen weten, wat er dien avond buiten de herberg de Koren schoof behandeld werd, terwijl zij haar leven waagde voor de familie Holt, en in het bijzonder ter wille van Launcelot dan had zij zich niet kunnen verheugen in haar overwinning. Veronica was gelukkig omdat zij het niet wist. Launcelot at en dronk in de Korenschoof hij dronk echter meer dan hij at. Hij ver zaakte zijn gewoonte van matigheid in de opwinding ovei zijn eerste poging om vrij heid te krijgen, en denkend aan zijn belofte aan Barm. Hij zou in het openbaar zijn overtuiging verkondigen, dat zijn vader verkeerd had gehandeld; hij, de erfgenaam van Chalton Coombe, zou aan zijn toekomstige pachters verklaren, dat hij de partij koos van de socialisten, die de vernieling van alle groote bezittingen predikten. (Wordt vervolgd.) DOOR

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1913 | | pagina 1