der Willem III, toen koning van En
geland, ingenomen en wel na een be
leg van een maand, hoewel zij door
16.000 man verdedigd werd.
In 1715 werd Namen opgenomen
onder de zoogenaamde barrière-steden
die Noord Nederland moesten verde
digen tegen Frankrijk, een maatregel
die later nutteloos bleek.
Thans wordt Namen echter opnieuw
als een der sterkste en belangrijkste
steden beschouwd.
De geschiedenis herhaalt zich.
Waar zijn de Engelsche troepen
geland.
De uitzending van het Engelsche ex-
peditieleger naar het oorlogsterrein ge
schiedt op verrassend geheimzinnige
wijze. Zonder dat men er in Engeland
zelf iets van gewaar werd of wordt,
worden de Engelsche troepen hier en
daar ingescheept en over het Kanaal
gezonden. En wat men daarvan door
ijverige nasporingen te weten kan ko
men, dat laat de censor, op last van
lord Kitchener, niet wereldkundig ma
ken, schrijft de Londensche correspon
dent van „de Tel." aan zijn blad.
Reeds voor het einde der vorige week
vernam ik van iemand, die van een
bezoek aan de Engelsche Kanaal eilan
den was teruggekomen, dat hij een
groote boot met duizenden Engelsche
soldaten het Kanaal had zien overste
ken. De plaats van bestemming is niet
uitgelekt. Ik weet ook, dat hier brieven
van Engelsche soldaten uit België zijn
ontvangen, en toch blijken zij aldaar
evenwel tot dusver niet te zijn opge
merkt. Maar dat wordt eensdeels uit
de censuur verklaard en anderdeels uit
het feit, dat alle dagbladcorresponden
ten op eerbiedigen afstand van het
oorlogsveld worden gehouden. Geen en
kele Engelsche oorlogscorrespondent
mag het van hier verzonden expeditie-
leger vergezellen. Deze ontzaglijke vol-
kerenkrijg maakt aan de carrière der
oorlogscorrespondenten een einde. Van
het vechten zien zij niets meer. En zij
kunnen daaromtrent slechts berichten,
wat men van officieele zijde rapporteert
of verteld wil hebben. Van den bloe-
digen strijd om en in Luik kregen on
ze lezers zeker wel het beste en meest
onpartijdige nieuws uit Luik zelf en
Maastricht.
De sterkte van het Engelsche expe-
ditieleger zal tusschen de 100.000 en
200.000 man zijn, maar dichter bij het
laatste dan bij het eerste cijfer. Met
geen mogelijkneid kon ik echter daar
omtrent de juiste gegevens erlangen.
Wel meen ik te kunnen zeggen dat de
uitgezonden troepen de keur van het
Engelsch staande leger zullen vormen.
De z.g. territorials, of landweer blijven
de binnenlandsche veiligheid bescher
men. Naar mij werd gezegd, zullen
minstens twee gardereginaenten tot het
expeditie-leger behooren. Het opperbe
vel daarvan is, naar het heet, toever
trouwd aan generaal Sir John French
die het laatst inden Zuidafrikaanschen
oorlog roemrijk vocht, en aan generaal
sir J. M. Gierson, de commander in
chief der oostelijke divisie van het En
gelsche leger en ook een zeer bekwaam
krijgskundige. Hij maakte vroeger een
bijzondere studie der legers van Rus
land en Duitschland.
De toestand in Oostenrijk.
Nu de mannen in den oorlog zijn,
bezoeken de vrouwen bij duizenden de
cursussen in verbandleer of trachten de
mannen te vervangen in hun beroep
of bij den veldarbeid. Talrijke vrouwen
verenigingen doen haar best om te
„Dan heb je je beter vermomd."
„Misschien beweert u nog wel dat ik een
bochel op mijn rug heb gehangen."
„Je spotternijen zullen de justitie niet op
een dwaalspoor brengen."
„Ik wil de justitie juist afhelpen van het
dwaalspoor waarop ze geraakt is."
„Wees maar gerust, de jury zal onpar
tijdig oordeelen en je zult een advokaat
hebben om je te verdedigen."
Menessier had geen reden om verheugd
te zijn over den afloop van dit verhoor.
Hij kwam geen stap verder en moest
meDig verwijt hooren dat hem griefde.
Hij mocht, hij wilde, hij kon niet twij
felen aan de schuld van de gevangenen,
maar nieuwe bewijzen vond hij niet.
Nu vielen hem weder eenige duistere
punten in, die de instructie omtrent Lesur-
gues vermeldde en daar hield hij zich
krampachtig aan vast.
„Bij je arrestatie," zeide hij tot Lesurgues,
„werden er twee legitimatiebewijzen bij je
gevonden en daaromtrent heb je nooit vol
doende verklaring gegeven."
„Ik heb er al van gezegd, wat er van te
zeggen viel."
„Een van die bewijzen staat op naam
van je neef André Lesurgues, hoe kwam
dat in jou zak verdwaald?"
„Ik zal het waarschijnlijk in vergissing
tusschen mijn papieren hebben gestoken."
„Alweer het toeval! Ik denk, je zult het
wel meegenomen hebben om, mocht het
noodig zijn, terstond Pakijs te kunnen ver
laten."
„Ik wist niet dat ik het bewijs had."
„Maar het tweede dan, in blanco?"
„Dat had ik al sedert ik uit Douai ver
trok."
„Ook bij toeval."
„Neen met opzet."
„Aha!"
„Het is een jaar geleden; ik stond toen
komen tot verlaging van prijzen der
levensmiddelen, en tot verzorging van
de kinderen der onder de wapenen
geroepenen. Die vrouwen verrichten
werkzaamheden, zamelen geld in. enz.
De menschen kunnen het thuis niet
uithouden, maar gaan de straat op of
naar de koffiehuizen om het nieuws te
hooren. Iedereen is zenuwachtingbrug
gen, wegen, kanalen en automobielen
worden scherp bewaakt.
Wanneer auto's op een eerste som
matie niet stilhouden, wordt er dade
lijk op geschoten. Duizenden vrouwen
ruilen haar gouden ringen voor ijzeren.
Weenen is éen groot militair kamp. De
militaire treinen zijn met bloemen en
groen versierd en zitten vol goed ge
humeurde soldaten.
De berichten over hardhandige uit
zetting van Oostenrijkers en Hongaren
uit Frankrijk winden de gemoederen
op. Men verheugt er zich over, dat
de pogingen der Russen om er over
de Oostenrijksche grens te komen, zijn
mislukt.
De Oostenrijkers hebben een rots
vast vertrouwen in eigen macht en in
die van Duitschland.
De val van Luik en da strijd bij
Mühlhausen worden gevierd als waren
het overwinningen van de Oostenrijkers
zelf.
Het heet, dat zich 800.000 vrijwil
ligers meer hebben aangemeld dan
noodig waren.
De legerorganisatie werkt als een
goed gesmeerde machine. De soldaten
zijn nieuw uitgerust en zien er uitste
kend uit.
Met ongeduld wacht men op berich
ten van het Servische oorlogsterrein.
Zooals te verwachten was, speelt het
vliegtuig een groote rol in den tegen-
woordigen strijd. Bijzonderheden kun
nen wij daarover eerst later vernemen,
maar het volgende bericht aan een der
bladen is reeds van belang. Dezer dagen
vlogen drie Duitsche eendekkers boven
de Belgische stellingen nabij Diest.
Geweer- en mitrailleurvuur hadden geen
uitwerking, maar een veldstuk deed
goede diensten. Na enkele schoten zag
men de Taube draaiende neerkomen en
op het veld vallen. Van de vliegers zou
er slechts één enkele ontkomen zijn.
Olieslagers en Tyck verrichten meer
malen per dag gewichtige verkenningen.
Tienen, 17 Augustus. Blijkens de
laatste inlichtingen is de algemeene op-
marsch der Duitschers in de richting
van Brussel en Antwerpen hervat. Hun
infanterie, bestaande uit verscheidene
legercorpsen, marcheert op Tongeren
en St. Truien aan, men voorziet een
treffen bij Diest en Aerschot. Hun ka-
vallerie is benoorden Hasselt.
Boedapest, 14 Augustus. 7800 Rus
sische soldaten van Poolsche nationali
teit hebben zich vrijwillig overgegeven
4000 zijn te Szatmar en 3800 te Nagy-
karoly in Hongarije ondergebracht.
De Kölnische Volkszeitung bevat een
particulieren brief uit Zwitserland, ge
dateerd van 4 dezer, volgens welken in
Bazel een Fransch spionnencomplot zou
zijn ontdekt. Tien spionnen met meer
dan 50 postduiven zijn aangehouden.
Ook is de hand gelegd op automobi
listen, die uit Belfort kwamen. Men
heeft hun het heele spionnage-plan af
genomen en ook een aantal bommen.
Al deze spionnen zijn in de gevange
nis te Bazel opgesloten. Doordat men
sedert eenige dagen het oplaten van
nog aan het hoofd van het district."
„En mocht je daarom legitimatie-bewijzen
weg nemen
„Ik mocht er over beschikken."
„En wat wilde je er mee doen?"
„Er van gebruik maken als ik naar Parijs
ging-
„Maar je hebt beter geoordeeld het te
bewaren, het kon je nog eens beter dienst
doen."
„Ik had het niet noodig want ik was
genoeg bekend om vrij te reizen."
„Je hebt je tijdig voorzien van een blanco
bewijs dat je bij voorkomende gelegenheden
met een anderen naam kon invullen en er
mee naar het buitenland gaan wanneer de
politie je op de hielen mocht zitten."
„Nooit heeft er een haar van mijn hoofd
aan gedacht."
„Al je ontkennen en al je uitvluchten
helpen niet. De zaak staat mij helder voor
den geest. Guénot is degene bij wien het
plan opkwam."
„Dat is volkomen onwaar."
„Door je betrekking kon je op de hoogte
zijn van de verschillende zendingen van den
staat."
„Ik wist zelfs niet wanneer de postdienst
naar Lyon vertrok."
„Daar is makkelijk achter te komen. Je
wist dat er groote sommen gelds werden
verzonden en toen reisde je naar Parijs."
„Ik ben naar Parijs gegaan omdat ik bij
een transport zilver bestolen was en nu den
dief trachtte op te sporen."
„Die zaak zullen wij een oogenblik late a
rusten. Die dief zal wel gevonden worden
en dat zal jij zelf wel zijn."
„Ik begrijp niet wat u bedoelt."
„Best, we gaan voort. In de eerste dagen
van Floreal, den tweeden, derden, wordt je
in de voorsteden van Parijs gezien, in la
Vilette, Belleville, Grenelle."
„Ik moest daar overal nasporingen doen."
postduiven had waargenomenen, is men
het spionnen-bureau op het spoor ge
komen.
Lijnden, 14 Aug. Engelsche schepen
hebben in de laatste twee weken twin
tig buitgemaakte schepen naar Bermuda
opgebracht.
Waarom Nederland buiten den
Oorlog blijft.
Aan een artikel voorkomend in het
„N. v. h. N." ontleenen wij het volgen
de: De „Soir", een der invloedrijkste
Brusselsehe bladen, bevatte Maandag
een artikel, waarin tusschen de regels
door aan Nederland wordt verweten,
dat het zich niet voldoende klaar maakt
om de Duitschers, die, volgens het blad,
plan zouden hebben ook onze grenzen
te schenden, tegenstand te bieden. Per
tinent meent het blad te mogen ver
klaren, dat Limburg voor den doortocht
zal worden gebruikt en dat het slechts
een kwestie van tijd zal zijn of Duitsch
land zendt hetzelfde ultimatum naar
Den Haag, dat het ook naar Brussel
zond.
We laten deze veronderstelling voor
rekening van dat blad, er bij voegende,
dat voorzoover wij meenen te mogen
oordeelen, Duitschland zich uit eigen
belang wel zal wachten onze grenzen
te schenden. Immers: schending van
onze oostergrens door Duitschland brengt
ons met dat land in oorlog en bezorgt
ons direct Frankrijk, België en Engeland
tot bondgenoot, om van Rusland, Servië
en Montenegro niet eens te spreken.
Gebeurt dit dan heeft Duitschland veel
breeder front te verdedigen en dat nog
wel aan zijn westergrens, die lang niet
zoo versterkt is als meer naar het zuiden.
Het zal de havens van Nederland niet
kunnen sluiten, de Engelsch® vloot
komt als vriend in Vlissingen, Rotter
dam, Den Helder, het Engelsche leger
stelt zich veilig op achter de waterlinie
en kan vandaar uit het Duitsche leger
den opmarsch naar Frankrijk door een
Aankaan val zeer bemoeilijken, zooniet
geheel tegengaan.
Dat is o. i. de reden, waarom Duitsch
land zich wel wachten zal onze grens
te schenden. Geen liefde tot de Neder
landers maar puur eigenbelang, dat
gelukkig ons ten goede komt, omdat
het ons voor oorlogswee behoedt.
In Frankrijk wil men dat niet inzien
en ook de „Temps" prikkelt ons reeds,
spreekt van nalatigheid en laksheid
onzer regeering en spoort ons aan tot
krachtige taal.
Men zou daar liever zien, dat Neder
land ook maar direct naar de wapenen
greep, en, zoo het dit niet wil, dan
toch in elk geval in de pers behoorlijk
scheld op wat Duitschers in België doen
en overigens ook maar krachtig ging
waarschuwen tegen een overheersching
van Europa door het militaire Duitsch
land.
Wij doen dat niet. Geen enkel Neder-
landsch blad doet dit. Alle bladen zijn
zonder eenige uitzondering voorzichtig
genoeg in hun artikelen en begrijpen
ten volle, dat zij geen enkele reden
hebben om Duitschland meer te eer
biedigen of het meer te tarten dan
Engeland of Frankrijk. Voorloopig ver-
keeren wij met al deze staten nog op
voet van vriendschap en een sommatie
als van de Fransche „Temps" of een
bedekte verdachtmaking als van de
Brusselsehe „Soir" moet ons koud laten
en ons in geen geval aansporen tot
verandering van houding jegens wie
ook der oorlogvoerende mogendheden.
Ook hierom: De regeering heeft een
beroep gedaan op het gansche volk om
Integendeel je zocht er helpers, bondge-
nooten voor je schandelijk plan maar je hebt
van die onderhandelingen met die profes
sioneels straatroovers afgezien omdat die je
onmiddellijk zouden verklikken als hoofd
schuldige, wanneer ze in handen van de
Eolitie mochten vallen. Daarop zocht je het
ooger op en hebt Lesurgues aangezocht."
„Mij," riep Lesurgues verontwaardigd uit.
„Dat voorstel kwam te goeder ure, want
Lesurgues zat in geldnood en hij kon niet
meer voldoen aan de eischen van zijn twee
huishoudens. Het was echter niet mogelijk
dat plan met jelui tweeën uit te voeren'en
dus moesten er nog anderen gezocht worden.
Het eerst viel het oog op Richard, die ee*
prachtige bondgenoot kon zijn en die jelui
dan ook van grooten dienst is geweest. Hij
raadde je aan Courriot er in te halen, die
een ruim geweten had en voor alles te vangen
was, waar geld mee kon verdiend worden.
Eindelijk vond jelui nog Bernard, de Isra
ëliet, die honderd red-middeltjes in zijn zak
heeft en die zich overal weet uit te draaien."
Wat moesten de beschuldigden antwoor
den?
Het was een vooroordeel bij de rechter. Hij
wond zich zelf op tot de overtuiging, dat
hij het licht had ontstoken, en niets kon
hem doen weifelen in zijn meening of terug
komen op een der punten zijner beschuldi
ging.
Menessier had even gezwegen en zijn
slachtoffers scherp aangekeken, toen hij
voortging
„Nu moesten de rollen nog verdeeld wor
den. Een ran de vier samenzweerders neemt
een paspoort, op naam van Laborde en rijdt
als passagier met de postkarmede. Hij krijgt
in last, op een gegeven oogenblik den koerier
overhoop te steken, terwijl de vier anderen
den postiljon dooden en de post overrompe
len. Is het niet zoo in zijn werk gegaan?"
„Het ia onwaar van het begin tot eind,"
haar te steunen. Die steun wordt nog
dagelijks gevraagd, ook aan de pers.
Nog pas eergisteravond kregen we weer
'n nieuw verzoek van den minister van
oorlog om niet alleen, zooals ons vroeger
reeds was verzocht, niets mede te deelen
over onze eigen troepenverplaatsingen
of mobilisatie, maar ook om niets op
te nemen omtrent aanwezigheid of be
wegingen van vreemde vloten of eska
ders, welke van Nederlan.lsch grond
gebied of van uit de Nederlandsche
wateren worden waargenomen,aangezien
zulke berichten voor een der oorlog
voerenden van waarde en voor de tegen
partij nadeelig of voordeelig zouden
kunnen zijn.
Zóo sterk staat dus de regeering op
het handhaven onzer neutraliteit, dat
zij aanmaant tot de uiterste voorzichtig
heid. Welnu, wij allen moeten de re
geering daarin helpen. Wij moeten
niet hardop uitbazuinen aan welken
kant onze symphatie is, alle moeilijk
heden trachten te vermijden en ook
onze regeering doet dan ook o. i. het
best zich noch door Fransche, noch
door Belgische kranten van de wijs te
laten brengen en te blijven voortgaan
op den ingeslagen weg met het eenig
doel: Handhaving onzer onzijdigheid.
Keizerin Eugenie, de weduwe van
Napoleon III, heeft aan de Koningin
van Engeland f 2500 doen toekomen
voor het Engelsche Roode Kruis. Wat
al herinneringen wekt deze naam op en
met hoeveel aandacht zal de oude dame
den loop der krijgsgebeurtenissen vol
gen, zij, die in de laatste dagen van
Juli tot 4 Sept. 1870 Regentes van
Frankrijk was, terwijl de keizer in
het leger toefde tijdens welk regent
schap het ministerie-Palikao den moed
erin trachtte te houden door het pu-
bliceeren van groote zegeberichten en
intusschen de Duitschers op Parijs aan
rukten, totdat eindelijk 4 Sept. de bom
barstte en de Keizerin, door den Ita-
liaanschen gezant graaf Nigra geholpen,
met groote moeite erin slaagde Parijs
te verlaten en naar Engeland te ont
komen. En vooral in deze dagen, de
herdenkingsdagen van de slagen bij
Colombey-Nauilly (14 Aug.) Mars la
Tour (16 Aug.) en Gravelotte (18 Aug.)
welke de opsluiting van Bazaine, aan
wien Napoleon het opperbevel had op
gedragen, binnen Metz tengevolge had
den, zal Eugenie wel in hare herinne
ringen leven.
Het Nederlandsche stoomschip Epsi
lon, van Archangel te IJmuiden aan
gekomen, rapporteert dat het in de
haven van Drontheim heeft zien liggen
een ontredderde Duitsche dreadnought
waarvan de schoorsteenen waren weg
geschoten en een zijde geheel openge
scheurd was. Voorts dat het in de fjord
van Skudesnaes heeft zien binnenvluch
ten vier Duitsche torpedobooten, achter
volgd door vier Engelsche dreadnoughts.
Het onderhoud van de negen en een
kwart miljoen soldaten die op't oogen
blik gemobiliseerd zijn in Engeland,
Frankrijk, Rusland, Duitschland, Oos
tenrijk, Turkije, België en Servië kost
54 miljoen gulden per dag. En de kos
ten van het mobiliseeren kan die som
verdubbelen of verdriedubbelen.
Zoo luidt de meening van een op
flnancieel gebied gezaghebbend blad.
Een ontzettende dwaasheid, te ont
zettender omdat deze miljoenen men
schen worden uitgezonden om elkander
op de zekerste en vlugste wijze te ver
nietigen.
Terecht noemt „Het Handelsblad"
verklaarde Guénot.
„De zaak is zoo klaar dat jelui oneindig
beter zoudt doen te bekennen."
„Moet ik bekennen terwijl ik ten ©enen
male onschuldig ben?" vroeg Lesurgues.
„Moet ik bekennen, dien dag gelijktijdig
te Montgeron en te Dauai te zijn geweest?"
vroeg Guénot.
„Ik weet van de zaak niets af," verklaarde
Courriot.
„Het verhoor is afgeloopen. De Jury zal
vonnissen. Bregadier, breng de beschuldig
den naar de gevangenis.
XV.
Wij hebben, in een vorig hoofdstuk, mej
een enkel woord vermeld, hoe de kundige
en gezochte ingenieur, die op zulk een ge
heimzinnige wijze zijn eenigen zoon had
verloren, als het ware de pleegvader was
geworden van Joseph Lesurgues, met wien
hij anders op vriendschappelijken voet had
omgegaan.
Hoewel Eymery door zijn werkkring zeld-
zaa n in Dauai kwam en ook in Parijs,
sedert Lesurgues daar woonde, hem nog niet
had bezocht, bleef hij trouw op de hoogte
van zijn wedervaren en stond hem nog altijd,
zoo mogelijk, met raad en daad bij.
Eymery was juist in Toulouse, waar een
groot werk hem bezighield, toen hij het be
richt van Lesurgues gevangenneming las.
Eerst meende hij dat er sprake was van
een naamgenoot, maar allengs werden de
bizonderheden zoo nauwkeurig dat er aan
de indentiteit niet te twijfelen viel.
Eymery spoedde zich naar Parijs en tracht
te daar alles te weten te komen wat de in
structie aan het licht had gebracht. Hij ver
nam daar eveneens dat O vide Saint Leger,
de speurhond was, die de justitie het eerst
op het spoor der moordenaars had gebracht
en die Courriot had gearresteerd. Eymery
meende zich tot dien welbekenden en be-
dit een tragedie, de ontzettendste der
wereldgeschiedenis, te meer omdat tot
deze volken, die malkaar zoeken te
dooden de drie behooren, aan wie in
de eerste plaats de beschaving, de
wetenschap en de cultuur van Europa
zijn toevertrouwdDuitschland, Enge
land en Frankrijk.
In New-York is het ontrooven van
kinderen een georganiseerd bedrijf ge
worden. Troepen mannea 6n vrouwen,
meestal Italianen, hebben daartoe, al
dus de „Daily Telegraph", een soort
„trust" gevormd. Gedurende de laatste
tien jaren hebben deze ongeveer 150
kinderen gestolen en ze tegen een los
prijs van tusschen de 120 tot 500 p. st.
overeenkomstig den rijkdom der ouders
weder losgelaten. Een tiental menschen
die zich met dit handwerk bezig hiel
den, werden gearresteerd. Verschillende
getuigen deden een boekje open over
de door hen toegepaste werkwijze. Het
begon gewoonlijk daarmee, dat een lid
der bende den ouders van het kind,
dat was meegenomen, kleedingstukken
en later haarlokken zond, die van dat
kind afkomstig waren. In sommige ge
vallen werd dit ook gedwongen, in hart
verscheurende brieven de martelingen
te beschrijven, die in uitzicht gesteld
of geleden waren totdat het losgeld was
uitbetaald.
Bij elk geval, dat een kind werd op
gelicht, waren zes menschen betrokken,
onder wie overeenkomstig de mate,
waarin zij daartoe hadden bijgedragen,
de gestorte som werd verdeeld. De vader
van het kind ziet den roover zelden,
tenzij hij is gearresteerd. Uit een on
derzoek bleek, dat rijke ouders niet het
mee9t slachtoffers dier praktijken wer
den. De gemakkelijkste prooi zijn kleine
winkeliers van vreemde nationaliteit,
die met bomaanslagen worden bedreigd.
Ook zijn tal van kinderen geroofd van
doortrekkende vreemdelingen geduren
de de afwezigheid van wie met het toe
zicht op hen belast waren, maar in de
meeste gevallen eerden de kleine slacht
offers toch opgelicht, terwijl ze op weg
waren naar school.
De N ederlandsche Spoor weg maatschap
pij en hebben besloten, de geldigheid»-
duur van abonnementskaarten welke bij
haar zijn of worden gedeponeerd, te ver
lengen met even zoovele halve maanden
als de kaart tijdens haar geldigheidsduur
onder berusting van een der maatschap
pijen zal zijn gebleven.
Voort® zullen kilometer boekjes, welker
geldigheidsduur op 31 Juli of later ein
digt, tot nader bericht geldig blijven,
zoodat voor deze de volle waarborgsom
zal worden vergoed, terwijl ook onge
bruikte kilometers in nieuwe kilometer-
boekjes|kunnen worden overgeschreven.
Ook kilometerkaarten blijven voor
loopig geldig.
De afdeeling Wateringen van „West-
land" verzond deze week in een tweetal
zendingen ruim 50.000 pond tomaten
aan een koopman te Rotterdam. Er zou
getracht worden deze per speciale boot
naar Engeland te verzenden; zoo dit
niet gelukte, zouden de tomaten te Rot
terdam worden ingemaakt. Indien er
meer vraag komt, is men voornemens
de tomaten weer te veilen. De handel
in groenten en fruit voor het binnenland
herstelt zich langzamerhand. De prijzen
van druiven en perziken beginnen meer
normaaal te worden, ook bij grooteren
aanvoer.
faamden ambtenaar van politie te moeten
wenden, en door hem de beste inlichtingen
te kunnen ontvangen. Saint eger, ot de
kroeskop zooals hij kortweg genoemd werd,
was, wij weten het reeds, in zijn hart over
tuigd van Lesurgues onschuld en hij had
zich verbonden met Eugenie d'Argenceom
middelen te beramen en te baat te nemen
die Lesurgues ten goede moesten komen.
Eymery was niet alleen een man met
een vasten wil en gerijpt verstand, maar
ook met een week hart, en in plaats van
Eugenie te veroordeelen en te minachten
beklaagde hij haar en besefte hij het droe
vige van haar lot, nu zij alleen en zonder
steun in zoo moeilijke omstandigheden was
geplaatst. Hij besloot de vriendin van zijn
pleegzoon te bezoeken, niet alleen uit mede
lijden, maar ook in de hoop en het ver
moeden door haar bizonderheden te weten
te komen, die ten gunste van Lesurgues
konden aangewend worden.
Eugenie ontving Eymery zonder verba
zing te toonen over zijn bezoekzij was
ter neer geslagen, droefgeestig, maar de
koorts brandde in haar oogen.
„Ik ben de belangstelling die gij mij be
toont, burger, niet waard. Ik ben schuldig
maar ik kende de omstandigheden niet,
waarin Lesurgues verkeerde. Had ik ge
weten dat hij getrouwd was, dan had ik
mijn hart het zwijgen opgelegd, maar ik
wiet het niet en heb onwetend diefstal
begaan aan zijn vrouw en nadeel berokkend
aan zijn kinderen."
„Gij oordeelt te streng, Lesurgues heeft
u lief, maar hij heeft ntfet opgehouden een
zorgzaam echtgenoot en een teeder vader
te zijn."
„Juist daarom moeten wij alles in het
werk stellen om hem te redden. Hij moet
teruggegeven worden aan zijn vrouw en
kinderen, en als dat bereikt is zal ik ge
troost sterven." Wordt vtrvolgd.)
