Hel
Land van
eusden en Allena, de Langstraat en de Boiumelerwaard.
ileleeffllieid
Oe vrouw van den Banneling,
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3440. Zaterdag 20 Februari 1913.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75,
franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 77t ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag
middag 12 uur ingewacht.
VOOR
„Doe altijd zbö, alsof de geheele
wereld u gadeslaat." Zoo zegt een
groote Fransche schrijfster ergens. Er
ligt ontegenzeggelijk veel waars in dit
gezegde. Maar onmiddellijk voegen we
erbij dat beleefdheid ook niet in het
huiselijk verkeer vergeten mag worden.
Want beleefdheid en voorkomendheid
zijn ook in den huiselijken kring de
hoofdspillen, door welker volkomen
rond.ng de raderen van het gezellig
verkeer zonder schokken of botsen
kunnen blijven loopen. Beleefdheid is
als net ware het kleingeld van goede
hoedanigheden. En evenals in het
dagelijksch verkeer het kleingeld een
groote behoefte is, zoo is ook dat
kleingeld in het gezellig verkeer on
misbaar.
De beleefdheid moet uit de gevoelens
van een goed hart voortvloeien, en dit
brengt er ons vanzelf toe eerbied te
voelen voor onze meerderen, welwillend
te zijn jegens onze gelijken en toe
gevend te wezen omtrent onze min
deren.
Verplaatsen wij ons eenige oogen-
blikken in gedachten in den huiselijken
kring. Hoewel de klok reeds twee uur
's middags heeft geslagen, ligt daar
nog een jongmeisje „en negligé" op de
canapé, verdiept in een boek, terwijl
haar moeder, die de koffietafel reeds
aan kant heeft gemaakt, in een mid-
dagtodet zit te haken. De moeder roept
het meisje om haar met een kleinig
heid te helpen. Met een onwillige uit
drukking op liet gelaat kijkt het meis
je van haar boek op en loopt akelig
langzaam heen om haar moeder te ge
hoorzamen Maar laat diezelfde jonge
dame eens te logeeren zijntien tegen
één dat zij de beleefdheid en de voor
komendheid zelve is tegenover de gast
vrouw. We willen vragenwaarom
nu zooveel vriendelijker dahr dan onder
eigen huisgenooten
Waarom zit men thuis met de elle
bogen ouder het hoofd een boek te
lezen en bij andereu niet W aarom
thuis de dienstboden afgesnauwd en ze
bij anderen met voorkomendheid be
handeld Waarom „vliegt" men bij
vreemden om ze van dienst te zijn
en thuis niet Waarom wordt er thuis
34)
Met een diepen zucht fluisterde Chris-
tiaan
Wij zouden zoo gelukkig zijn!
Dat zegt gij nu, maar wie weet hoe
spoedig we ontnuchterd zouden worden
en wat moeten we dan doen?
Als gij maar eenmaal de mijne waart!
Ja, hernam zij, als ik maar eenmaal
de uwe was, gij hebt een aardige manier
om de zaken te behandelen!
Daar moet ge maar niet op letten, en
alleen met mijn voornemen rekening hou
den.
Goed! Wat zijn dan uw voornemens
In de eerste plaats zou ik u w Hen
medevoeren, ver van 't gewoel der wereld,
naar een eenzame plaats, in een mooie
streek
O, wat zou dat vervelend worden!
Met u?
Gij zoudt gauw genoeg van mij heb
ben, en naar uw sociëteit en uw partijtje
terugverlangen
Ik verafschuw ze.
Dan naar de wedrennen en de wed
denschappen.
Ik gruw er van.
Dan zijt gij wel de eenige.
M'sschien wel.
De schouwburg, de opera
Daar ga ik alleen heen om te kunnen
slapen
De boulevards met de aardige ont
moetingen?
Die ontwijk ik zooveel mogelijk. O,
gekibbeld met broers en zusters en met
de zoons en dochters van den gastheer
niet Waarom Omdat degenen, die
dat doen, hun wereld niet kennen en
geen begrip hebben van beleefdheid.
Een beschaafd mensch is hij, die uit
het leven en de school der wereld nut
tige lessen en ervaring heeft opged- an,
om de uiterlijke vormen in alle voor
komende gevallen en ten aanzien van
alle personen in het gezellig verkeer
te regelen.
Vele jongelui zeggenik wil mijn
vrouw zien en leeren kennen in het
huiselijke leven. En daarin hebben zij
groot gelijk. Op een bal of een of an
dere partij laat men zich van de mooi
ste zijde kennen. Men kan door dat
toilet niet in de binnenkamer van het
hart lezen. Doch thuis aan den huise
lijken haard ziet men de keerzijde der
medaille. Dan bemerkt men wellicht
dat alles, wat men op de bals of par
tijen zag, slechts klatergoud en niets
anders was.
Men heeft wel eens gezegd dat kin
deren van eenzelfde huis elkaar op
voeden. Een oudere zuster moet aan
een jongere wel eens een dienst be
wijzen. Waar de ouderen in het goede
voorgaan, zal dit op de jongeren een
weldadigen invloed uitoefenen. Nu is
dienstvaardigheid een der gewichtigste
maatschappelijke deugden. Dienstvaar
digheid is een sprekend kenmerk van
welwillendheid en een goede inborst.
Wanneer men nu al geen waarde
hecht aan de diensten, welke men an
deren bewijst, of 't althans niet laat
bemerken en een werkelijk be
schaafd mensch Ikht het niet bemerken,
zoo verzuime men toch nimmer de
dienstbewijzen van anderen jegeDS ons
op prijs te stellen en zich daardoor
aan hen verplicht te gevoelen. De
dienstvaardigheid jegens onze huisge
nooten moet met vriendelijkheid en
welwillendheid en vrijwilligheid ge
schieden, zonder dat men daarmee nut
of voordeel beoogt.
Ons thuis is de beste oefenschool,
onze huisgenooten zijn de beste en
zachtste beoordeelaars.
En wat thuis als gewoonte aange
nomen wordt, valt ook bij anderen
licht te volbrengen.
Er zijn in de samenleving zoo tal
van kleinigheden, die iemand kunnen
stempelen tot werkelijk beschaafd
mensch. Om dat te kunnen beoordeelen
Marcella, hoe verlang ik naar een lief land
huis, waarin de beminde vrouw leven en
beweging zou brengen, naar de frissche heide
en boschlucht in plaats van de verpeste
Parijsche atmosfeer, naar den kalmen zo
meravond, slechts verlevendigd door de
klokjes der kudden, die uit de dalen naar
huis gedreven worden, naar de heldere
nachten, waarin witte nevels als een dichte
sluier uit de weilanden opstijgen, en het
gezang van den nachtegaal weerklinkt. O!
dat is immers duizendmaal aantrekkelijker
dan een stoffige, drukke stad, met door het
gaslicht verschroeide boomen die
O houd op! ik wist niet, dat gij zoo
sentimenteel waart!
En dan de menschen, die u de hand
drukken, als zij u liever bijten zouden, die
u haten en jaloersch zijn, en wier woorden
even zooveel leugens bevattenzijn die allen
Gods vrije natuur waard, aan wier boezem
men kan uitrusten en die nooit haar be
wonderaars bedriegt of teleurstelt?
- Maar in Gods vrije natuur, zou de
tijd u vreeselijk lang vallen; Christiaan!
Wat zoudt gij daarmede willen doen?
Ik, o daar zou ik geen oogenblik in
verlegenheid over zijn. Ik zou als een dol
leman te paard en te voet jagen, langs
heuvelen en dalen dwalen; mijn pacht
hoeven bezoeken, als ik ze had ten minste,
en als ik ze zelf niet bezat, die van an
dereu. Wat u aangaat, gij zoudt het in
wendigs van ons huis kunnen bezorgen.
Net als een boerin!
Ja, waarom niet; gij kondt toezicht
houden op de bedienden, de tuinlieden, op
de keuken, begrijpt ge me, op de keuken!
Ge kunt ook pluimgedierte houden,
en om u wat te ontspannen in uw ledigen
tijd teekenen en muziek maken!
Is dat alles?
Nagenoeg.
Wat blijft er dan nog over?
moet men zijn in den huiselijken kring,
zonder vreemden om zich heen, maar
wil men den naam dragen van welop
gevoed persoon, dan moet men in de
eerste plaats zo gvuldig elke gelegen
heid aangrijpen om anderen van dienst
te zijn, ja, daartoe gereed te zijn, wan
neer men zou meenen er geen ver
plichting toe te hebben.
■Buitenland.
Duitschland heeft in een uitgebreide
nota aan Amerika gewezen op zijn
plicht om de Noordzee af te zetten
deed 't dit niet, zoo luidt zijn verweer,
dan kan Engeland doorgaan met te
verhinderen dat eenig voedsel in Duitsch
land binnenkomt, en zouden binnen
zeer korten tijd Duitschland en België
van alles verstoken zijn.
Alléén zou tusschenkomst van Ameri
ka in zooverre welkom zijn, als daar
door bereikt kon worden, dat Engeland
niet langer den toevoer van levensmid
delen en grondstoffen, benoodigd voor
zijn nijverheid, onmogelijk maakt.
Uit het groote Duitsche hoofdkwar
tier wordt het volgende voorloopige
bericht medegedeeld:
In een negendaagsche slag in het
gebied der Masurische meren is het
tiende Russische leger over de grens
teruggeworpen en ten slotte, na bijna
geheel omsingeld te zijn, vernietigend
verslagen.
De bloedige verliezen van den vijand
zijn zeer zwaar. Het aantal gevangenen
bedraagt stellig veel meer dan 50,000.
Meer dan 40 kanonnen, 60 machine
geweren en een nog niet te overziene
hoeveelheid oorlogstuig is buit gemaakt.
De gevechten bij de vervolging van
den vijand aan en over de Oost Prui
sische grenzen geleverd, blijven een
voor onze wapenen zeer gunstigen loop
nemen.
In Polen ten noorden van den Waich-
sel hebben wij na korten strijd Bielsk
(ten noorden van Plock) eu Plock be
zet en ongeveer 2000 gevangenen ge
maakt.
In Polen ten zuiden van den Weich-
sel is niets van belang gebeurd.
De geruchten over reusachtige ver
liezen der Duitschers in het begin van
Februari geleverde gevechten ten oos
ten van Bolimof zijn verzonnen. De
verliezen der Duitschers zijn, het be
reikte succes in aanmerking genomen,
gering.
DeoorlogscorrespondentScheuermann
van de „Dusseldorfer General Anzeiger"
Hij boog zich tot haar en fluisterde aan
haar oor:
Onze roman zou als in een sprookje
eindigen
Zij waren heel gelukkig!
En kregen veel kinderen
Met een behaagziek lachje haalde zij de
schouders op:
't Is een verleidelijk beeld, zeide zij,
maar 't lokt mij niet aan.
Nu nog niet, maar dat zal wel komen.
Gij zijt verschrikkelijk vervelend!
Hebt gij mij niet vergund te hopen
Als gij wilt, zeide zij berustend.
Christiaan sloeg zijn arm om haar mid
del en danste even met haar rond, waarbij
hij haar als een veertje van den grond tilde.
Breek mij niet door middensmeekte
zij schertsend.
Zacht en sterk, dat is de wapenspreuk
der Parsay's.
't Was een prachtige avond, de scheme
ring begon te vallen, die om dezen tijd
van 't jaar de villa's van den Faubourg
Saint-Honoré met haar verrukkelijke tuinen
zoo bijzonder aantrekkelijk maakt; Susanna,
de kamenier van barones Raynaud, was
naar buiten gegaan o ti een luchtje te schep
pen, en had in het priëel op den gemak-
kelijken stoel plaats genomen, van waar
'.ij uit de verte de helder verlichte ramen
van het hotel Raynaud kon onderst heiden
het schijnsel van een gaslantaarn viel juist
op haar gelaat en deed dat helder verlicht
te midden der vallende duisternis uitkomen.
Zij was alleen en dacht aan de zonder
linge gebeurtenissen, waarvan zij getuige
was geweest; helderder dan ooit stond het
beeld haar voor den geest van Jan de Mar-
ciiles, de speelmakker harer jeugd en den
afgod harer meisjesjaren, toen plotseling
aan de andere zijde van het hek op twee
schreden afstand een stem klonk, die met
grooten nadruk vroeg:
heeft een onderhoud gehad met den
gouverneur van België, Freiherr von
Bissing. Reeds sinds den aanvang, toen
ik deze verantwoordelijke plaats van
Z. M. ontving, zeide de gouverneur,
was ik er mij van bewust dat mijn op
dracht zou zijn Duitschen aard en
Duitsch leven, Duitsche kracht en
Duitschen arbeid hier steeds meer in
eere te brengen. Hiermede hoop ik de
veiligheid te vestigen en de rust het
best te handhaven.
Ik heb mij zoo helder mogelijk het
doel voor oogen gesteld België zoo le
venskrachtig mogelijk te maken en een
land te doen worden waar, gedurende
den betrekkelijk korten tijd der bezet
ting, de toestand des vredes steeds meer
hersteld kan worden. Wij moeten ernaar
streven dat, zoo niet reeds thans dan
toch in de toekomst, België wat zijn
voedingsmiddelen betreft, zich zelf zoo
mogelijk als een eigen provincie kan
dekken, zoodat het steeds meer onaf
hankelijk wordt van den invoer.
De Gouverneur zeide dat atle moge
lijke moeite gedaan wordt om de pro
ductie van landbouw en industrie aan
te moedigen. Hij sprak met grooten
lof over de houding der thans in Bel*
gie verschijnende pers die, naar hij
zeide, bij de beoordeeling der oorlogs
feiten, steeds een groot verstand van
zaken aan den dag legt.
Men meldt uit Roermond aan de N.
R. Ct:
Te Maeseijck zijn thans vooral de
dames aan een streng toezicht onder
worpen. Deze hadden den laatsten tijd
de Duitschers op handige wijze om den
tuin weten te leiden met het over
brengen van brieven en couranten.
Dezer dagen werden een vijftiental Bel
gische vrouwen aangehouden bij een
werden een veertigtal brieven gevonden,
welke tusschen de voering der kleeren,
in de kousen en onder de haarvlechten
verborgen waren. Hierdoor hebben die
vrouwelijke koeriers den inwoners van
Maeseijck heel wat last veroorzaakt. Er
worden thans geen passen meer afge
geven te Maeseijck; die er een wil
hebben, moet nu naar Luik of Hasselt.
En de pas, dien ze dan bekomen, is
niet langer dan een dag geldig. Voor
een automobielpas werd zelfs 100 frank
gevraagd.
Over het algemeen gedragen de be
woners van Maeseijck en omgeving zich
goed naar de voorschriften der Duitsche
overheid. Zij toonen zich zeer verbolgen
over de daden van hen, die zich aan
die voorschriften niet houden.
Een aalmoes voor een armen blinde,
als 't u belieft!
Als door een electrischen schok getroffen,
sprong Suzanna op; zij wendde zich naar
den kant vanwaar de stem kwam en bleef
als vastgenageld staan. Schreden van een
paar voorbijgangers en het klinken van
geld in een blikken bakje deden zich hooren.
Toen verwijderden de voetstappen zich, en
het trottoir was verlaten als voorheen.
Opnieuw liet nu de blinde, maar met
veel zachter stem zich hooren
Fen aalmoes voor een armen blinde,
als 't u blieft.
Als door een geheimzinnige macht ge
dreven, wendde Suzanna zich naar het hek
die stem riep allerlei aandoeningen in haar
wakker, en op 't oogenblik, dat zij zich
bukte om naar buiten te zien, fluisterde
dezelfde stem, zoo zachj, dat zij alleen het
hooren kon:
SuzaDna!
Zij sprong op, zooals Helena een paar
dagen geleden opg< sprongen was, en beefde
van het hoofd tot de voeten.
Kent gij mij? vroeg zij.
Ik ken u.
Wie zijt gij?
Een bedelaar, maar zelfs een bedelaar
kan soms een dienst bewijzen. Zijt gij
alleen
Ja!
Zij gij gehecht aan uw meesteres?
Natuurlijk!
Hield gij van graaf Jan De Mar-
cille3
Ik vereer hem nog altijd.
Welnu, terwille van de nagedachtenis
van Jan De Marcilles, die eens uw vriend
was, smeek ik u, dit in 't geheim aan
barones Raynaud ter hand te stellen. Wilt
gij dat doen?
De witte poedel stak zijn blikken bakje
door de tralies heen en bij het licht der
In Engeland maakt men zich, blij
kens de mededeelingen in de bladen,
volstrekt niet buitengewoon ongerust
over de Duitsche „blokkade". De ree-
ders erkennen wel, dat de Duitsche
onderzeeërs schade zullen doen, maar
op die schade is men voorbereid. Men
ziet echter in de dreigende actie een
wanhoopsdaad en heeft vertrouwen, dat
de Engeleche vloot wel zoo krachtdadig
zal optreden, dat aan de actie der
Duitsche onderzeeërs binnen korten tijd
een einde zal worden gemaakt. Zoo goed
als de Duitsche kruisers die volkomen
wettig optraden ten slotte werden
vernietigd en aan hun werkzaamheid
een einde werd gemaakt, zoo goed zal
dat ook geschieden met de duikbooten,
meent men. Eu daar komt bij dat men
overtuigd is, dat de actie der onder
zeeërs beperkt is. Het aantal Duitsche
onderzeeërs, geschikt voor actie op
eenigszins belangrijken afstand van de
basis, kan niet zoo heel groot zijn,
bovendien kunnen de booten slechts
weinige torpedo's meevoeren en zal de
voorziening met de noodige brandstof
voor de voortbeweging moeilijkheden
bieden als men ver van de eigen kust
wil werken.
Erg pessimistisch vat men de zaken
in Engeland dan ook niet op en dat
blijkt ook uit mededeelingen, die de
„Times" ODtvangt uit verschillende
hoofdplaatsen, meldend dat de diensten
met de Nederlandsche en Fransche
havens gewoon zullen doorgaan.
In liet grootste gedeelte van België
heerscht thans hongersnood. Ware Ame
rika niet met de hoogst noodige levens
middelen te hulp gekomen, honderden
Belgen zouden reeds den hongerdood
zijn gestorven. Maar daar Amerika op
het oogenblik bijua geheel België te
verzorgen heeft, kan men begrijpen,
dat de Amerikaansche hulp, hoe voor
treffelijk ook georganiseerd, toch niet
afdoende kan zijn. Een zeer achtbaar
iugezetene van het zoo zwaar geteisterde
Dendermonde deelde mede, dat zoo de
Amerikaansche hulp ook maar eenige
dagen mocht uitblijven, er geen bete
broods meer in het geheele arrondisse
ment Dendermonde zou zijn.
De Zweedsche regeering heeft van de
Russische verkregen, dat te haren be
hoeve het verbod oj* den uitvoer van
graan is opgeheven. Tarwe en rogge
wij vinden niet vermeld hoeveel
zullen per spoor over Karingi naar
Zweden worden vervoerd. Ook kracht
voeder krijgt Zweden uit Rusland.
lantaarn zag Suzanna er een verzegelden
brief in liggen.
Dien brief? vroeg zij.
Ja, aan haar alleen, belooft gij dat?
Wees zonder zorg.
Hij behelst een geheim over leven
of dood.
Voor wien.
Dat zult gij later hooren. Vaarwel,
Suzanna, ik dank u.
Een oogenblik bleef zij als vastgenageld
aan den grond staan't was of er een schim
voor haar uit het graf verrezen was, toen
richtte zij zich op haar teenen op, om door
het hek heen den man te kunnen onder
scheiden, wiens stem haar zoo ontroerd had.
De blinde ging heen, voorafgegaan door
zijn poedel, het hoofd naar den grond ge
bogen, en zijn stok voor zich uit, op de
onzekere manier van de ongelukkigen, wier
oogen gesloten zijn.
Zou ik mijn verstand gaan verliezen
dacht zij, juist zooals haar meesteres
Die stem van hem, maar dat is on
mogelijk!
Zij bezag den brief en poogde bij het
gaslicht de hand te herkennen, maar het
papier droeg geen adres. Zij stak hem in
haar zak, keerde naar het hotel terug, en
beproefde door de verlichte ramen een blik
naar binnen te werpen, 't Was dien avond
opera, en baron Maxime had juist aan zijn
gasten voorgesteld de voorstelling te gaan
bijwonen; 't gelukte Suzanna de barones
te wenken en toen deze aan het geopende
venster verscheen, fluisterde zij haar toe:
Blijf thuis!
Eenige oogenblikken later reden de lan
dauers en coupés voor, om de rijk gekleede
gasten op te nemen, die in een roes van
feestvreugde van 't eene vermaak naar 't
andere reden.
Wordt vervolgd)