Volgens den „Messagero" zijn er van
de 507 passagiers en leden der beman
ning van de Aucona 299 gered. Van de
10 Amerikanen aan boord is er slechts
1 gered.
Het Oostenrijksche vlootcommando
meldt
Over het tot zinken breDgen van
het Italiaansche stoomschip „Ancona"
is, zooals ook niet anders was te ver
wachten, door de vijandelijke pers een
even ophitsende als onware voorstelling
verspreid.
De ware toedracht was in het kort
als volgt
De duikboot loste een waarschu
wingsschot voor den boeg van het schip,
waarop dit in volle vaart op de vlucht
ging. Daarmee volgde de kapitein de
bij het uitbreken van den oorlog aan
alle Italiaansche stoomschepen van
overheidswege gegeven aanwijzing op,
om bij aanhouding door een duikboot
naar gelang van de ligging hiervan
óf te vluchten, óf de duikbcot te
rammen.
Daar het schip dus trachtte te ont
komen werd het vervolgd en beschoten
en het stopte pas, nadat het eenige
treffers had gekregen.
Er waren 45 minuten toegestaan om
het schip, waarop de grootste paniek
heerschte, te verlaten. Desniettegen
staande werd slechts een gedeelte der
booten neergelaten en bemand en dat
nog wel in hoofdzaak door leden der
bemanning, die met de eerste booten
ijlings wegroeiden. Het grootste deel
van de booten, in welke waarschijnlijk
allen plaats hadden kunnen vinden,
bleef onbezet.
Na ongeveer 50 minuten moest de
duikboot voor een snel naderend vaar
tuig onderduiken en torpedeerde toen
het schip, dat eerst 45 minuten later
zonk.
Wanneer daarbij vele passagiers het
leven hebben verloren, ligt de schuld
slechts bij de bemanning, daar het
schip inplaats van op het waarschu
wingsschot te stoppen de vlucht nam
en daardoor de duikboot dwong tot
beschieting over te gaan, en verder
omdat de bemanning daarna slechts
op eigen heil en niet aan de redding
van de passagiers bedacht was, ofschoon
tijd en middelen daartoe ruimschoots
voorhanden waren.
Dat de duikboot op de met menschen
gevulde booten en op in het water
zwemmende menschen geschoten heeft,
is en tendencieus verzinsel, reeds
daarom, omdat voor een duikboot de
munitie veel te kostbaar is.
Van het oogenblik af, dat de „An
cona" stillag, is natuurlijk geen schot
meer gelost.
De Italiaansche regeering heeft bij
de neutrale mogendheden een krachtig
protest ingediend tegen het in den
grond boren van de „Ancona",
Uit een order| van het derde Duitsche
leger, die in handen van de geallieer
den is gevallen, blijkt, zoo schrijft een
medewerker van de „Morning Post",
dat Duitschland gebrek aan paarden
begint te krijgen.
De order zegt, dat een voldoend
aantal paarden niet meer uit Duitsch
land kan worden verkregen en dus
maatregelen moeten worden genomen
om paarden uit de bezette gebieden
te verkrijgen, terwijl tevens het aantal
paarden, dat in gebruik is, zal moeten
worden ingekrompen. Betaalmeesters,
geestelijken, functionarissen van de
intendance en van den gezondheids
dienst en anderen zullen geen paarden
meer ter beschikking worden gesteld
en ook op andere wijze zal in het rij-
trokken."
„Wacht dan tot ze terugkomen."
„Maar dan zullen de aandeelen niets
meer waard zijn."
„Wat moet ik dan doen voor u
„Weet gij dat niet, gij, de directeur van
politie
„Ik ben geen bankier," herhaal ik u
als gij met Gray te maken hebt, wacht
dan tot hij terugkomt, of zoek hem anders
op."
Edith stond op.
„Ik kom op tegen uwe handelingenik
wil mij niet langer zoo laten behandelen.
Ik ga onmiddellijk den misdadiger op
sporen, en ik, eene vrouw, zal u laten zien,
dat ik dat eerder doe dan gij met uwe
geheele politiemacht. Ik zal de kosten in
rechten op u verhalen."
De directeur dacht niet langer na over
het optreden van d<-ze vrouw. Hij was over
tuigd dat hare woorden het gevolg waren
van haar overprikkelde zenuwen.
Hij was dus zeer verrast, dien avond in
de courant te lezen, dat Edith Bastrow,
om te toonen, dat zij tot den misdadiger
in geene betrekking stond, hem was nage
reisd, om hem op te sporen en aan de
justitie over te leveren.
Een courant schreef evenwel het volgende:
Zij is niet uitgegaan om hem op te spo
ren en uit te leveren, maar om haar ge
liefden hertog in veiligheid te brengen
vervolgens gaf de courant een pikante levens
beschrijving van Bastrow, een gemeen stukje,
door den ontslagen administrateur geschre
ven.
vni.
In llapimi.
De expeditie voor het onderzoek van den
mjjn van Montezuma was reeds vijf dagen
paardenmateriaal worden bezuinigd.
Eveneens zullen er minder trekpaar
den worden gebruikt en wel voor de
munitie-colonnes per voertuig, vier
inplaats van zes en voor de veldkeu
kens en de wagens van de draadlooze
telegrafie-afdeelingen twee, in plaats
van vier.
Reuter meldt uit Saloniki
Servische bataljons hebben Vrijdag
een zware nederlaag toegebracht aan
twee Bulgaarsche bataljons en Tetowo
hernomen, waarbij zij een kanon en
een hoeveelheid oorlogstuig buit maak
ten. De herneming van Tetowo is van
gunstigen invloed op de positie der
Serviërs bij den Katsjanik-pas.
Het gevecht van de Franschen en
Bulgaren op den linkeroever van de
Cznaya, dat eindigde met de veroveriug
door de Franschen van de dorpen
Tejerkowo, Kroesjewitsa en Sissewo en
verder van een Bulgaarsch blokhuis
en de hoogten 350 en 516, duurde Don
derdag den geheelen dag. De Franschen
bezetten een stelling langs de berg
kammen bij de grens, die evenwijdig
loopen met de spoorlijn GratskoKri-
wolak en staan nu op zeven mijl afstand
van Kuprulu.
Briand, de Fransche minister van
buitenlandsche zaken, is dezer dagen
geïnterviewd door een deputatie van
dagbladcorrespondenten te Parijs. Hij
ontkende onomwonden, dat vredes
voorstellen, uit welke bron ook, tot de
Fransche regeering doorgedrongen zou
den zijn. Wij zijn van meening, zeide
Briand, dat dit niet de tijd is om over
vredesvoorwaarden te spreken. De oor
log moet voortgezet worden tot de over
winning behaald is.
Gevraagd naar zijn meening omtrent
de herkomst van de laatste vredesge-
ruchten uit Amerika en uit de Euro
peesche landen en naar een verklaring
waarom de vrede op dit oogenblik on
mogelijk werd geacht, zeide de premier
Er worden geruchten uitgestrooid,
dan eens in deze, dan in die stad,
maar door wie? Men kan er slechts
naar gissen. Zij zijn van geen nut en
leiden tot niets. Het is bij de geallieer
den genoeg aam bekend, dat Duitsch-
land's hulpbronnen uitgeput raken, en
die geruchten kunnen beschouwd wor
den als de strootjes, die kunnen aan-
toonen hoe de wind waait in de cen
trale keizerrijken, maar ik herhaal
Frankrijk is geen voorstander van een
ontijdigeu vrede.
Het Fransche volk zou zulk een vrede
niet willen, het leger zou er niet van
willen hooreu voordat ons doel bereikt
is, dat de bevrijding van het bezette
gebied, ook ^an Elzas Lotharingen,
omvat, en de vernietiging van het
Duitsche militairisme. Wij zijn thans
in bloei van onze gewapende kracht
de geest van ons zegevierend leger is
nooit schitterender geweest en de natie,
die achter het leger staat, is vast en
eensgezind besloten onze wapenen te
steunen. Alle Franschen gevoelen dat
een volledige overwinning de dappere
daden onzer wapenen zal bekronen als
wij maar zonder weifelen aan ons doel
vasthouden. Waarom dus dit gepraat
over vrede?
Ierland is Vrijdag doo een hevigen
storm geteisterd; behalve Dublin heb
ben verscheidene steden aan de kust
schade geleden en er zijn heel wat
schepen verloren gegaan. Een gedeelte
van Dublin is overstroomd, te King
stown is de oostelijke pier beschadigd;
men schat de schade op vijfduizend
pond. In de haveu van Kingstown zijn
onderweg, in dat heuvelachtig terrein, niet
bewoond, niet bebouwd, van bijna alle
plantengroei ontbloot, genaamd Bolson van
Mapimi, eene soort woestijn, niet met de
verschrikkingen eener Sahara, maar toch
zoo we nig vruchtbaar, dat het nog lange
jaren zal duren, eer de landverhuizers zich
daar zullen vestigen.
Goed bebouwd zou ook deze streek vruch
ten kunnen afwerpen, maar er zijn nog
landstreken die duizendmaal vruchtbaarder
zijn, en dus trekken de emigranten nog
niet naar dit onherbergzaam oord.
Weinig rivieren, met heel weinig water,
een hoogst eenzaam meertje, geen enkele
bewoner, geen enke;e stad of fort.
Bolson is het land der Apachen, wreede
en krijgszuchtige Indianen, die nog in
grooten getale leven en aan eiken bescha-
venden invloed weerstand bieden. Hunne
tegenwoordigheid geeft nog iets romantisch
aan dit droevig land, dat zoo gebrekkig
met de bewoonde wereld is verbonden.
De karavaan was ongeveer honderd rui
ters sterk en bezat bovendien zestig trek
paarden.
Giddings had zijne belofte gehouden, en
toen de vier aandeelhouders te St. Juan
aankwamen vonden zij daar mannen, paar
den en levensmiddelen gereed, zoodat zij
den volgenden. Zaterdag, den tocht zouden
kunnen aanvaarden. Een ding beviel
Tom Balder niet. Onder de tachtig man
nen bevonden zich slechts weinig Italianen,
nauwelijks een dertigtal. De meesten waren
Engelschen en Duitschers en hadden een
weinig geruststellend uiterlijk.
Het scheen wel, of allen van stalen spie
ren waren voorzien.
Waarom hebt gij uwe belofte niet ge
houden?" vroeg hij aan Giddings.
„Welke?"
„De mannen zijn niet allen Italianen."
„Dat heb ik ook niet beloofd".
veel kleine vaartuigen stukgeslagen.
De stedelijke gasfabriek kwam onder
water te staan, zoodat de stad van licht
beroofd was. Bovendien ontstond er te
Kingstown in den stormnacht een he
vige brand. Aan de Iersche kust bij
Wicklow is een Grieksch schip, de
Trifylia, van 1336 ton vergaan. Twee
mailbooten hebben Vrijdag de reis tus-
schen Kingstown en Holyhead niet
kunnen doen, wat in de geschiedenis
van de stoombootschappij nog nimmer
is voorgekomen. De telegrafische ge
meenschap van Dublin met Looden en
Limerick is van Vrijdag tot Zondag
avond gestoord geweest. Te Rosslare
zijn acht schepen, waaronder drie
schoeners en vier treilers uit Brixham,
op de kust geworpen. Te Fishguard zijn
zeven vaartuigen vergaan. De storm
van Vrijdag, die volgde op 50 uur regen
aan één stuk, is de hevigste geweest,
dien men daar sedert de opening van
de haven heeft meegemaakt.
Een particulier telegram uit Parijs
aan de N. R. Ct. d.d. 15 dezer zegt:
Roosevelt heeft in e n persgesprek
met den bizonderen berichtgever te
|,New-York van het Petit Journal over
de houding der Ver. Staten in den
wereldoorlog, gezegd:
Ik heb zelf wat Duitsch bloed in
mijn aderen en was een overtuigd be
wonderaar van de wetenschap en de
bewonderenswaardige organisatie van
Duitschland, maar na de schendig van
België, na de brandstichtingen, de
noodelooze wreedheden en den moord
op vrouwen en kinderen te Dinant,
Leuven en Reims, na de aanvallen uit
de lucht op Parijs en Londen, na het
in den grond boren van de Lusitania
ben ik bekeerd. Duitschland heeft met
ondragelijk cynisme de rechten der on-
zijdigen en de internationale overeen
komsten vertrapt, welke de Ver. Staten
zich verplicht hadden in acht te nemen
te doen eerbiedigen. De Ver. Staten
zijn echter te kort geschoten in het
houden hunner belofte afgelegd door
het teekenen vm de Haagsche conven
tie het recht te zullen verdedigen.
Als ik president ware geweest ten tijde
van het torpedeeren der Lusitania of
de aanvallen uit de lucht op de bur
gerlijke bevolking van Parijs en Londen,
zou ik hebben gehandeld zooals onze
duidelijke plicht was. De tegenwoor
dige president heeft de gelegenheid om
een groote, waardige rol te spelen, on
gebruikt voorbij laten gaan. Zijn rol
had even groot en waard'g kunnen
zijn als die van Lincoln of Washington.
Roosevelt is van oordeel dat de Ver.
Staten in hun plichten jegens zichzelf
tekort zijn geschoten door zicti niet
voldoende voor te bereiden voor de na
tionale verdediging; de arbeid daar
voor is opgehouden door de predikers
van het pacifisme en door de Duitsch-
Amerikanen, die hun houding bij de
verkiezingen laten afbangen van de
houding, die de Amsrikaansche regee
ring voornemens is tegen Duitschland
aan te nemen, welks houding weereen
verraad is tegen de Amerikaansche re
publiek.
Ten slotte zeide Roosevelt: De Ver
Staten hebben algemeenen dienstplicht
naar Zwitseisch model noodig, outwik-
keld en vervormd naar de gebruiken
en behoeften van Amerikaverder een
vloot van den eersten rang, die de
tweede plaats in de vloten der wereld
kan innemen. Onze democratie moet
zichzelf in militairen zin organiseeren
op dezelfde wijze als de autokratieën
van Europa.
Op een groote bijeenkomst, te Jo-
hannisburg waarbij talrijke leden der
„Jawel, gij hebt het gezegd."
„Niet waar. Ik heb gezegd, dat ik „zoo
mogelijk" Italianen zou nemen, en ik heb
al het mogelijke gedaan om ze te krijgen,
't Is mijn schuld niet, dat dit mislukt is.
De mijnwerkers zijn overigens vertrouwde
mannen."
„Ik wil het h' pen."
Óp Zaterdagmorgen ging de karavaan op
marsch mar het Noord-westen. Deze reis
was wel vreemd voor de drie bankiers, die
nog nooit te paard hadden gezeten. Het
land was woest, de paarden uitstekend, het
leven zeer gezond.
lederen avond ging men te ruste in een'
tent, om beschermd te zijn voor de koude
nachtwinden en de vocht.
Niets ontbrak, zelfs niet de bij de Ame
rikanen zoo geliefde bowl. Giddings had
voor alles gezorgd, en hij verdiende wel de
lof van de aandeelhouders. Allen waren in
een goed humeur; alleen Balder mompelde
van tijd tot tijd dat men met dezen reis
zooveel tijd verloor, maar Gray zei:
„Bedank Giddings liever dat depaarlen
zoo goed zijn, en bid God, dat ons aantal
den Indianen ontzag moge inboezemen, op
dat zij ons niet aanvallen."
„Maar de verloren tijd?"
„Die halen we bij de mijn weer in, want
als tijd geld is, dan vinden we daar goud
genoeg."
Balder begon nu te mopperen over het
Mwxicaansche gouvernement, dat er niet aan
gedacht had, deze landen van een spoorweg
te voorzien.
„In Amerika zou het gouvernement deze
mijn zeker met de buitenwereld verbonden
hebben, door een spoorweg."
„Maar als niemand het bestaan van de
mijn keode?" merkte Gray op.
„Een verstandig gouvernement moet zoo
iets weten," zei Balder.
Niemand antwoordde.
Volksvertegenwoordiging aanwezig wa
ren, is Zaterdag een motie aangenomen,
waarin het afgrijzen van Transvaal
wordt uitgedrukt over den moord op
miss Cavell. Minister Smuts verklaarde,
dat het niet genoeg was te veroordeelen,
wat de Duitschers hadden gedaan, maar
dat men tegen de Duitschers moest op
trekken en hen 't gelag moest laten
betalen. Hij vertrouwde er op, dat deze
daad van invloed zou zijn op de wer
ving en dat de volgende maand zulk
een antwoord zou geven, dat miss Ca
vell zou worden gewroken en aan de
Duitsche bedreiging in Oost-Afrika een
eind zou worden gemaakt, evenals in
Z. W. Afrika was gedaan.
Smuts voegde er aan toe dat hij er van
overtuigd was, d-it men in staat zou
zijn de expeditie troepen overal op volle
kracht te houden en naar Oost-Afrika
evenveel mannen te sturen als de kei
zerlijke regeeriug noodzakelijk acht.
De correspondent van de „Petit Pa
risian" te Petersburg zegt, dat er authen
tieke documenten ziju gevonden waarin
de gemoedstoestand der Duitschers
wordt beschreven. Een groote teleur
stelling was het voor hen, toen Rus
land tot den grooten aanval overging.
Men had hun verzekerd, dat Rusland
na enkele acties overwonnen zou zijn
en dat dan de vrede zou worden ge-
teekend.
Op gesneuvelde Duitsche soldaten
verlofpassen gevonden, gedateerd van
Augustus, in welke was bepaald, dat
de verlofganger, zoo de vrede met Rus
land gedurende zijn verloftijd werd ge-
teekend, zich moest melden bij zijn
depót in Duitschland en niet bij zijn
regiment aan het front.
Drie maanden zijn sindsdien verloo-
pen. De Duitschers zijn tegengehouden
in het oosten en in het westen, zij heb
ben het onderspit gedolven in tal van
gevechten en moesten duizenden ge
vangenen in handen van de Russen
laten. Sedert twee maanden worden zij
vastgehouden voor Riga en Dunaburg.
Alle hoop om Rusland tot een af
zonderlijken vrede te dwingen moeten
zij opgeven en de Duitsche verlofgan
gers hebben bevel ontvangen zich weder
te vervoegen aan het Russische front,
waar het 10 graden vriest.
De Daily Mail verneemt uit Petro-
grad, dat door het laatste succes in
Wolhenie het totaal aantal gevangenen
dat generaal Iwanof gemaakt heeft, tot
125.000 stijgt. Voor de derde maal zijn
de Russen door het front van den
vijand heengebroken en hebben zij een
slag toegebracht, die hem groote ver
liezen heeft berokkend. Da streek van
dit succes is dezelfde, waar de Duit
schers met zooveel hardnekkigheid
keer op keer in weerwil van tegensla
gen en ernstige verliezen hebben aan
gevallen.
Het laatste Russische legerbericht
zegt
Toen de Duitschers in den loop van
den zomer de hoop verloren om de
legers der Russen achteruit te dringen,
begonnen zij hunnen soldaten en offi
cieren de meening bij te brengen, dat
hetgeen in den zomer onmogelijk was,
in den herfst des te gemakkelijker zou
gaan. De loop der gebeurtenissen echter
heeft ook aan die hoop meedoogenloos
den bodem ingeslagen.
Het succes der Russische artillerie
bewijst, dat zij zoo rijkelijk van pro
jectielen is voorzien, dat zij met succes
het hoofd kan bieden aan die van den
vijand
De invloed, dien deze staat van zaken
Den avond van den vijfden dag hield de
expeditie halt i.i een kleine vallei, waar
door een der zijriviertjes van deNadadorie
stroomde; het riviertje was smal, maar het
water veroorzaakte voldoende plantengroei,
en de vallei zag er als een bloementuin uit.
De tenten werden opgeslagen, het avond
eten werd klaargemaakt, en daarna ging
ieder te rusten.
Alleen Giddings sliep niet. Hij wachtte
een goed uur, en toen hij verwachtte dat
iedereen zou slapen, stond hij op, en sloop
toen heel voorzichtig door de rijen der
slapenden, ging naar den hoofdman der
mijnwerkers, die ook allen lagen te slapen
Hij vond hem ingeslapen en sihudde
hem zachtjes. Hij werd wakker.
„Wie is daar?" vroeg hij.
„Spreek zachtjes, ik ben het, Giddings.-'
De hoofdman stond op.
„Op dit uur?" vroeg hij.
„Des te beter, over dag kan men ons
bespieden".
„Ik vrees ze niet, ze zijn te goeder
trouw."
„Niet allen, die Gray bevalt mij niet."
„Hij is de meest gevaarlijke van allen,
maar hij vertrouwt u toch."
„Men kan nooit te veel voorzorgen ne
men, maar spreek zachtjes."
„Mijn mannen konden iets hooren, en de
uwen ook."
„Ik zou niet graag willen, dat zij alles
wisten."
„Waarom? Hebt gij hun dan alles niet
verteld
„Zij zijn wel ingewijd, maar moeten wij
dan alles met hen deelen
„Wilt gij ^en gedeelte achterhouden
vroeg de hoofdman heftig.
„Vindt gij dat dan niet goed?" vroeg
Giddings spottend.
„Dwaas, begrijpt gij dan niet, dat hoe
meer wij achterhouden, hoe meer wy samen
heeft op het Duitsche leger en zijn
aanvoerders, blijkt duidelijk uit parti
culiere berichten, komende van ons
front en die door de neutrale pers
worden bevestigd. De brieven, op Duit
sche soldaten gevonden, toonen dat er
groote ontmoediging onder ben heerscht.
De krijgsgevangenen verklaren onom
wonden, dat het militair geluk de Duit
sche legers heeft verlaten.
De geslaagde aanvallen der Russen
verspreiden thaus schrik onder de
Duitsche troepen.
Een Duitsch soldaat, blijkbaar van het
noorderfront, schrijft:
„De aanval der Russen heeft ons
niet alleen genoodzaakt terug te trek
ken, maar zelfs te vluchten. Onze
linker\leugel werd bedreigd met om
singeling, er bleef dus voor ons niets
anders over dan een terugtocht of
Siberië.
I e zware Russische artillerie over
stelpte ons den geheelen dag met een
hagel van projectielen, wij konden 't
hoofd nie buiten de loopgraven steken
of er weerklonk geweervuur, zelfs konden
wij onze doodeu niet begraven."
In particuliere berichten uit Riga of
de streek van Dunaburg worden de
operaties aldaar als beëindigd beschouwd,
en er wordt in medegedeeld, dat de
Duitsche soldaten gedurende de aan
vallen, die daar worden gedaan, aar
zelden op te rukken. Voor den aanval
op het dorp Gorboenofka op 7 dezer,
werden het 18de en het 59ste regiment
gedetacheerd, zij weigerden echter te
gehoorzamen en gingen eerst den vol
genden ochtend op het dreigement,
dat zij gefusilleerd zouden worden, tot
den aanval over. Gedurende het gevecht
sloegen zij echter op de vlucht.
Van sommige compagnieën zijn
slechts 30 man overgeoleven.
Ous vuur brengt den vijand verschrik
kelijke verliezen toe. Volgens mede-
deelingen van krijgsgevangenen ver
loren enkele bataljons 70 pCt. aan ge
sneuvelden en gewonden.
Krijgsgevangenen van het front van
Dunaburg vertellen, dat Hindenburg
nieuwe beslissende operaties tegen
Dunaburg nutteloos acht, wanneer hij
geen belangrijke versterkingen krijgt.
En dit valt samen met beric ten uit
het buitenland, waarin wordt medege
deeld, dat Hindenburg het opperbevel
zou neerleggen, wanneer Keizer Wil
helm erop blijft aandringen, dat Duna
burg tot eiken prijs genomen moet
worden.
Door onze successen aan het zuider
front zijn belangrijke vijandelijke con
tingent n tot onbewegelijkheid genood
zaakt en het oogenblik is gekomen,
door de strategen voorspeld, dat de
Duitschers het eene front niet meer ten
koste van het andere kunnen versterken.
Dit feit maakt de eind-overwinning
van de Russen nog zekerder.
Toen na de annexatie van Bosnië
en Herzegowina het Servische volk in
groote opgewondenheid verkeerde, werd
onder commando van een vrouw uit
het volk, wier man en vader tegen de
Turken gesneuveld waren, een Ama
zone-corps opgericht. Dit corps, uit 200
vrouwen bestaande, voerde den naam
„doodsliga" en wilde met de Servische
troepen mee uittrekken. De regeering
ondersteunde de beweging, voorzag de
troep van wapenen, gaf ze een uitrus
ting, en liet ze door officieren opleiden.
Op den helm droegen zij naast de
Servische cocarde twee gekruiste been
deren, waarboven een doodskop, met
het ouderschrift„Tot den dood ge
trouw aan de vrijheid van Servië"
te verdeelen hebben
„Ha, ik begrijp u."
„Gij zijt geniaal, Giddings, wat zal nu
ons deel zijn
„De kas van de maatschappij."
„Zullen onze mannen hun deel daarvan
niet eischen?"
„Neen. Er zijn uwee kassen, een voor ge
wone uitgaven, en die verdeelen wij te za-
men met onze mannen, maar dan heeft
Bal der in zijne portefeuille nog een enorm
kapitaal, en dat deelen wij samen.
„Maar onze mannen
„Zij moeten tevreden zijn met die eere
kas, en die zal niet gering zijn, en daarbij
voegen wij nog het goud, dat wij in de
mijn vinden."
„Als die ten minste bestaat."
„Dat is zeker. Anders zou Gray deze
expeditie niet hebben uitgerust. Die risico
loopen wij niet Maar luister viel
Giddings zich zelf in de reden.
„Wat hebt gij gehoord?"
„Ik meende een gedruisch te hooren."
„Gij zult u vergist hebben-"
,.Als wij maar niet bespied worden."
De hoofdman lachte.
„Door wien Door mijn mannen soms
Die slapen gerust Of door die vier gek
ken. Zij rusten in hun tent en hebben van
avond weer te veel gedrongen. Er zal iets
omgevallen zijn. Maar wie moet Balder
zijn portefeuille afhandig maken?"
„Neem dat op u, en onder voorwendsel
dat het de uwe is, bewaart gij hem. Nie
mand zal iets vermoeden, behalve mis
schien een enkele en dan die ellendige
Italianen."
„Die Italianen Wat eene ellende, waar
om hebt gij die meegebracht
„Dat moest ik. Balder wilde eerst niets
anders dan Italianen hebben."
Wordt vervolg#).
