voor liet Land van lleusden en Allena, de Langstraat en de Bommelervvaard. ie TOifun Setae. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. /Vo. 3342. Zaterdag 12 Februari 1910. FEUILLETON. c-^ Unp "AN A'i Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 0.75, franco per post zender prijs verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. In on8 vorig artikel wezen we er op dat er in de kringen van belanghebben den een storm ontsteekt, als b.v. de Staat, de groote werkgever, aan het recht van vrijen arbeid van de gehuwde vrouw wil tornen. Wij, die met zeer veel belangstelling de maatschappelijke ontwikkeling vol gen en heusch niet blind zijn voor de vele gebreken, die onze samenleving aankleven, zijn op dit punt altijd wat sceptisch gestemd geweest Het recht van vrijen arbeid hoog houdende en voor handhaving van dit recht dus veel gevoelende, dunkt ons echter ook dat deze rechtszaak van meer dan één kant moet worden bekeken. Immers, de vraag kan worden gesteld ol ook de werkgever, door billijkheidsgronden ge leid, geen voorwaarden kan stellen bij het verschaffen van werk. Steeds zal door den werkgever een aantal eischen worden gesteld, waaraan de werknemer moet voldoen, niet alleen wat betreft de bekwaamheden, maar ook wat be treft zedelijke eigenschappen. Vlijt, vol harding, betrouwbaarheid en eerlijkheid zijn slechts enkele uit de rij van zede lijke eigenschappen, die ons allen ge schikt maken voor arbeid, dien zegen der men8cbheid. Een ieder, die niet aan deze voorwaarden voldoet, is strikt ge nomen ongeschikt voor velerlei arbeid. Waar dus onomstootelijk vaststaat dat de werkgever in 't algemeen voor waarden stelt bij 't aanvaarden van arbeid, kan evengoed de ineening wor den voorgestaan dat het niet wenscht lijk is den éen of anderen arbeid op te dragen aan de gehuwde vrouw. In het dagelijksche lr ven zien we dan ook zoo v ak dat werkgevers gegadigden oproepen voor den een of anderen werkkring en daarbij nadrukkelijk op den voorgrond stellen dat de sollicitante ongehuwd moet zijn. Eb nu is het zoo merkwaardig dat er in de kringen van de gehuwde vrouwen, die dien arbeid evengoed zouden kunnen verrichten, geen storm van verontwaardiging los barst tegen den werkgever, die het aandurft de getrouwde vrouw uit te sluiten. Dezen boosdoener laat men dus met vree. Maar o wee, als staat of Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 77i ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdag*» middag 12 uur ingewacht. 18) „O, dien ken ik wel," zeide juffrouw Bloom. „Die is hier wel eens geweest om een courant te koopen, loen de jonge dame nog boven woonde. Hij is vriendelijk in zijn sp eken, nietwaar?" „Ja, die is het wel," zeide Charles. Hij ging weer ..aar boven. „Ik zal eens gaan zien, of ik een paar koetsiers kan te spreken krijgen", dacht hij, terwijl hij zijn kleeren voor een eenvou diger pak verruilde. „Ja, Palzer zal wel een beetje in angst zitten. Het zou mij niet verwonderen, als ik binnen kort iets van hem hoorde." XVI. In ieder geval hoorde Charles Freek iets van Palzer's vriend met het listige gezicht. Toen hij den volgenden morgen in de ga rage verscheen om zijn taxi te halen voor zijn dagelijksch werk, sprak een van de anderen hem aan. „Zeg, kameraad, je hebt toch niets ge daan, waarmede de politie zich heeft te be moeien vroeg hij. Zij hielden allen van Charles, al was hij soms ook een raadsel voor hen. „Wel neen," zeide Charles. „Wat zou ik gedaan hebben? Ik rijd nooit harder dan het voorschrift luidt. Ik betaal altijd mijn stuiver, als ik een station bii nenrijd. Ik stop, als iemand met een helm op de hand opsteekt, en tot dusverre heb ik nog nie mand overreden." tijd levert ons de welbekende schrijf ster en voorvechteres Jonkvrouwe Anua de Savornin Lohman, die onomwonden verklaard heeft dat de plaats der ge huwde vrouw in het huisgezin is. En dus heeft zij bij haar huwelijk de re dactie van „De Hollandsche Lelie" neergelegd. Naast rechten staan ook plichten, zooals wij zullen zien. Buileiilaud.k Op de verschillende oorlogsterreinen zijn nog altijd geen groote operaties begonnen. De artillerie-gevechten op ie drie voornaamste fronten zijn in den aatsten tijd, niettegenstaande hun he vigheid, telkens weer slechts zuiver )laatse)ijke acties gebleken, waardoor le frontlinie geen verandering van be- eekeuis onderging. In 't Westen vachten de geallieerden vermoedelijk le lente af om een nieu le leute af om een nieuw offensief te be ginnen. Ook op het Russische front is de strijd in een loopgraven-oorlog over reusachtigsn afstand vastgeloopen, dit bewijst de mededeeling van mijn ge vechten en schermutselingen met hand- bommen, die ook daar, naar het Westersche voorbeeld, de eenige oor logsdaden uitmaken. Dikwijls zijn voor spellingen gedaan van 'n groote door braak en van een aanstaanden grooten opmarsch, terwijl het resultaat der ge vechten nihil was en de beloofde ver rassing achterwege bleef. De Duit8chers zeggen dat het jong ste Russi-che offensief tegen de Boe- kowina, dat ten doel had Czernowitz te veroveren, om indruk te maken op Roemenië, thans als geheel mislukt is te beschouwen. De Russen hebben dui zenden soldaten opgeofferd en slechts hier en daar een loopgraat genomen. Hun aanvalskracht is door de Oosten- rij ksche versterkingen gebroken. Aan den anderen kant zijn de Duitsche plannen betreffende Riga en Dunaburg nog altijd niet verwezenlijkt. gericht. Verpleegsters en onderwijzeres sen houden er toezicht en eiken dag komt de Koningin het kinderdorp be zoeken, waarvan zij uit eigen middelen de kosten bestrijdt. De „Daily Telegraph" verneemt uit St. PetersburgDe generale staf is blijk baar van oordeel dat de Oostenrijkers en Duitschers stelselmatig een groot offensief voorbereiden, dat zal worden ingezet, zoodra de zon de sueeuw doet smelten en de wegen doet opdrogen. De vijand, meent men, is tot de over tuiging gekomen, dat een frontale op marsch tegen het tegenwoordige Rus sische front onmogelijk is. Daarom is een omvattende beweging tegen beide vleugels op groote schaal opgezet. Het getal personen te San Francisco, tegen wie een aanklacht is ingediend wegens schending van de neutraliteit, wegens het beramen van bomaanslagen, het opblazen van tunnels op de Cana- deeache spoorwegen, enz. bedraagt in 't geheel negen en dertig. Behalve de Duitsche consul general 1 Bopp en de vice-consul von Schack, behooren daar toe o. a. von Koolbergen, baro i von Briucken, Henri Kauffman, allen nader aangeduid als te zijn verbonden aan het Duitsche consulaat. zoo lief staan in een vrouw," om met een onzer vroeggestorven dichters te spreken. Zeker, daar zijn vele bezig heden, die door betaalde krachten kun nen worden gedaan. Maar in doorsnee is een goede, verstandige vrouw niet in het gezin ten volle te vervangen, ook al hierom niet, omdat zij ten zeerste belanghebbende is. Daarom is de plaats der gehuwde vrouw in het gezin. En de werkgever, die haar van geregelden arbeid buitenshuis uitsluit, kan zich met veel recht beroepen op het maat schappelijk belang. Gelukkig zijn er nog vele vrouwen deze meening toe gedaan. Een staaltje vau den laatsten „Dan is alles in orde. Neem mij niet kwa lijk. Maar vanmorgen vroeg liep er hier zoo'n rare sinjeur roud, en scheen wat meer te willen weten dan goed voor hem was." „Stelde hij belang in mij vroeg Char les. „Hoe zag hij er uit?" O ja, hij moest alles van je weten. Hij keek scheel, en zag er naar mijn smaak een beetje al te listig uit. Misschien weet je wel wie het was." „Ja, dat geloof ik wel," antwoordde Charles, „het beteekent ook niets." Hij besloot echter voortaan goed uit zijn oogen te kijken. Blijkbaar stelde iemand bijzonder veel belang in hem, en dat kon niemand anders zijn dan Palzer. Na zijn ervaringen van de laatste dagen, begreep hij, dat hij wel op zijn hoede mocht zijn, en niet geheel gerust begaf hij zich op weg naar het West End. Een beetje later moest hij een effecten makelaar naar Tbrogmorton Street brengen, en reed hij Palzer in zijn mooie auto voor bij. Toevallig keek Palzer hem aan. Met genoegen bemerkte Charles dat de dikke man iets bleeker werd. „Dat zal je wel een beetje van streek brengen, oude jongen," dacht Charles, ter wijl hij verder reed. „Je kunt niet weten, dat onze ontmoeting geheel toevallig was." Terwijl hij om twaalf uur zijn boterham at, keek hij het nummer van het financieel» blaadje eens door, dat de makelaar 's mor gens in de taxi had laten liggen, en dat Charles voor zijn lectuur bestemd had, daar hij op de hoogte wilde komen van geld zaken. Hij was b'ijde dat hij het bewaard had, want er stonden twee artikeltjes in, die hem persoonlijk aangingen. De correspondent van de „N. R. Ct." te Havre meldt, dat Koningin Elisa beth der Belgen op tien kilometer af- stands van bet front een schoon liefde werk ondernomen heeft. Zij heeft er meer dau vijfhonderd kinderen, dakloos geworden door den oorlog, die vrijwel op goed geluk langs de loopgraven zwierven, laten onderbrengen in mo dern ingerichte, voor het doel gebouw de barakken. De kinderen zijn van drie tot acht jaar oud en voor hen zijn ei- scholen, ziekenzalen, speelplaatsen in- De „New York World" verneemt, dat de Vereenigde Staten een nota aan Oostenrijk hebben gezonden betreffende den aanval van een onderzeeër op het Amerikaansche stoomschip „Petroli". De nota eischt volgens het blad, de bestraffing van den commandaut van de duikboot, betaling van een schade vergoeding en verontschuldiging van de Oostenrijksche regeering over het gebeurde. De Japansche minister president, graaf Okoema, heeft verklaard, dat Duitsch- land aan Rusland en Japan voorstellen had gedaan betreffende een afzonder lijken vrede. De beide regeeringen had den geantwoord met een besliste wei gering. Dit bericht wordt bevestigd door een telegram uit Tokio aan de „Morning Post." Aan de „Strassburger Post" wordt van de Zwitsersche grens geseind, dat een halfofficieel geschrift van de Ja pansche Nalionale Vcreeniging, aan welker hoofd de tegenwoordige minis ter president en de minister van bui- tenlandsche zaken staan, te New-York groote ongerustheid wekt. In dit geschrift wordt de oorlog met een bijna fabelachtig bedrag had vergroot. („Misschien help ik daar ook aan mee," dacht Charles, want hij at juist een boter ham met ham). Het tweede bericht luidde, dat 't prospectus van de nieuwe Palzer M latscbappij weldra verwacht kon worden en dat er een ruime aanvraag te voorzien was met het oog op het groote succes van de patenten der verkoopers. „Vader schijnt nogal niet gebukt te gaan onder mijn weigering om met hem samen te werken," dacht Charles glimlachend on der het lezen over de millioenen, waarvan hij zijn deel had kunnen hebben.,,Hij mag Wel oppassen, dat hij zjn maag niet over laadt. Hij slikt al zijn concurrenten één voor ééa in. Ik wou dat hij Palzer inslikte En de Turbine-Maatschappij zal weldra uitkomen I Dan moeten Jell en ik al onze krachten inspannen." In den namiddag keerde hij naar Brixton terug, met zorg vermijdend, iemand aan te zien, die hem misschien zou kunnen aan roepen, want hij wilde zijn bezoek bij juf frouw Byron niet verzuimen. Hij ging naar Dean Street om zich te verkleeden, want, ofschoon hij bij zijn voornemen bleef om zijn eigen brood te verdienen, wilde hij in de oogen van juffrouw Byron toch liefst een zoo goed mogelijk figuur maken. Juist toen hij de deur naast het winkeltje wilde ingaan, werd zijn aandacht getrokken door een man, die zenuwachtig heen en weer liep, en tot zijn verbazing zag hij, dat het Palzer was, prachtig gekleed in een groote palsj&s, en met een geweldigen diamant in zijn dasspeld. Bij de nadering van Charles scheen hij te aarzelen, en wel lust te heb ben om op den loop te gaan. Hij vatte ech ter moed, toen hij zag, dat de jonge man geen vijandige bedoelingen scheen te heb ben. wetend, hoe het gesprek te beginnen. „Ben jij de kerel, die mij eergisteravond in Pic cadilly aansprak?" „Die ben ik," zeide Charles. „En ik ben ook de „kerel dien je getracht hebt onder een motor-vrachtkar te gooien." De dikke man kleurde even. „Och, kom," zeide hij. „Overdrijf nu niet. „Ik hm je overviel mij toen, en ik dacht werkelijk, dat je het op mijn hor loge en ketting voorzien hadt. Het was don ker, en op dat uur van den avond, in Pic cadilly „Waarom denkt u dat dan nu niet?" vroeg Charlee met de handen in de zakken van zijn chauffeursjas. Palzer aarzelde. „Hoor eens," zeide hij eindelijk „kan ik je vijf minuten alleen spreken?" „Denkt u dat u het vijf minuten tegen mij kunt uithoud <n vroeg Charles. „U ziet er niet naar uit." Palzer's gezicht betrok, en hij ging een stap achieruit, blijkbaar niet recht wetend, hoe hij het met Charles had. De opgeruimde glimlach op het gelaat van den jongen maa scheen hem echter eenigszins gerust te stellen. „Hal ha!" lachte hij een beetje flauwtjes. „Neen, zoo bedoelde ik het n et. Daar ben ik te oud voor. En nu die geschiedenis van eergisteravond is opgehelderd, hebben wij ook geen wrok meer tegen elkander. Alles kan in orde komen," ging hij voort, nog maals naar Charles kleeding kijkend, die hem opnieuw scheen gerust te stellen. „Neen, neen, ik wil over zaken spreken, en ik geloof niet, dat het tot uw nadeel zal zijn. „Dat klinkt heel aardig," zeide Charles opgeruimd ,,Nu, ik heb er niets tegen, naar u te luisteren. Hier boven ia mijn kamer. Willen wij daarheen gaan?" de Vereenigde Staten, teneinde de Filipijnen en Hawai en daarmede de opperheerschappij over de Stille Zuid zee te verwerven, als het doel van de Japansche buitenlandsche politiek ge noemd. Verder pleit het geschrift dat zich in de handen van alle intellectu eels Japanners bevindt, voor een bond genootschap met Mexico. Kolonel House, de afgezant van pre sident Wilson naar Europa, de man die in Londen, Parijs en Berlijn pools hoogte moest nemen, heeft zijn reis volbracht. Hij is weer te Londen terug gekeerd, waar hij nog enkele dagen zal vertoeven, alvorens den Amerikaan- schen president verslag van zijn zending te gaan uitbrengen. Waaruit die zen ding bestond? Er is heel weinig van de besprekingen van den kolonel uit gelekt. De „Morning Post" laat zich nu uit W ashington seinen dat House te Berlijn vernomen heeft dat Duitschland bereid is vredesvoorwaarden te overwegen op den grondslag van den toestand zooals die vóór den oorlog bestond. De geallieerden weigeren echter op dit oogenblik stellig deu vrede, in welken vorm ook, zoo vernam House verder. De correspondent van de „Newyork Tribune" maakt 't nog erger. Hij ver telt, dat, indien de geallieerden het 1 uitsche vredesaanbod afwijzen, Duitsch land aan den oorlog, door middelen, die nog geheim worden gehouden, een vreeselijker karakter zal geven 1 Men dacht na de verwoestende oorlogsmid delen dvr Duitschers, zooals duikboot, Zeppelin bommen, verstikkende gassen, vlammenspuiten en 42 c.M. geschut, reeds 't ergste te hebben doorstaan. Neen, Duitschland heeft nog vernielen- der werktuigen gereed, die zij aller laatste middel in petto houdt. De correspondent van de „Daily Telepraph" te Petrograd seint aan zijn blad Berichten van het Dunafront be vestigen, dat de Duitschers zich bijzon der toeleggen op 't maken van verde digingswerken. Motorploegen zijn aan gevoerd tot het maken van loopgraven ijzerdraadversperringen worden ver vaardigd en van alarmsignalen voorzien, terwijl de patrouilles en piketten ver meerderd worden. De Russische artille rie heeft echter deze werkzaamheden voor een groot deel verhinderd. Des nachts wordt de omgeving telkens ver licht door de zoeklichten en vuurpijlen der Duitschers. Op het deel van het front ten Westen van Minsk is de sneeuw verdwenen, uit de trap op. Op het portaal kreeg hij opeens lust, om den dikken heer te brengen in de kamer waar vroeger juffrouw Byron gewoond had, en hem bij wijze van een herinnering aan haar een flink pak slaag te geven, doch hij wist zich te beheerschen. Het gesprek be loofde belangwekkend te worden, en hij be- sloot zijn hoofd he der te houden. Palzer, die altijd gerust scheen te zijn, wanneer hij het kostuum van Charles zag, en ontstelde, wanneer hij zijn stem hoorde en zijn spott nden blik zag, wijdde zijn bi- zondere aandacht aan de koffers, de ivoren borstels en de verdere toiletbenoodigdheden, die slecht pasten bij hetgeen de kamer verder bevatte. Eindelijk giQg hij met een bedenkelijk gezicht zitten na een laatsten blik op een gebloemd zijden kamerjapon, die Charles bij Barbarow gekocht had, en die waarschijnlijk evenveel had gekost als het geheele ameublement. Op het haardkleedje staande, wachtte Charles bedaard totdat Palzer zou beginnen. „Welnu?" zeide hij eindelijk. Palzer keek van de kamerjapon naar Charles' slobkousen en ging gerustgesteld overeind zitten. „Hoor eens," zeide hij, „ik zal niet vra gen, hoe je zoover bent algedaald Charles knikte. „Best," zeide hij. „Doe dat niet." „Ik denk dat je, zooals zooveel jongelui tegenwoordig, het wat al te ruim hebt aan gelegd," ging Palzer voort. „Ik heb werkelijk te veel geld uitge geven," antwoordde Charles. „Dat zie ik nu in." „Heel goed," zeide Palzer, het eene been over het andere leggend. „Dat zal ons ge sprek vergemakkelijken." Het eene daarvan vermeldde, dat de groote Ham Trust zijn eenig overgebleven concurrent zoo goed als vernietigd had, en daardoor tegelijk zijn bedrijfskapitaal tot „Goeden morgen," zeide hij, Charles van top tot teen opnemend, en blijkbaar niet Palzer knikte, en Charles ging hem voor „Ga voort," zeide Charles, toen Palzer afbrak. Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1