J. C. JANSSEN, m n u mv De verdwenen Schetsen. Comb. PEEK CLOPPENBURG, 's-Bosch. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3562. Woensdag 26 April 1916. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.75, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 77j cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Wij schrijven thans Grasmaand, de tijd waarin ons alles spreekt van jong leven, van dartele jeugd, van nauwelijks begonnen ontluiking langs beemd en wegen, op wei en veld de maand waarin natuur zich voor bereidt tot haar schoonsten tooi, tot haar bloeiende Mei-dracht Mensch en dier, en niet minder het planten rijk leeft nu te midden eener altoos wonderbaarlijke gedaante-verwisse ling, die de koesterende zonnestralen weten te tooveren uit de grauwe om sluiering, waarin de koude maanden al wat leeft zoo langen tijd ontwik keld hielden. Waar gisteren de kale boomtakken nog onbewogen hemel waarts reikten, daar schijnt reeds heden een nieuw leven zich baan te willen breken, en het kennersoog ontwaart den heimelijken groei van het nog voor elk ander verborgen loofstraks zal de weide tot speel plaats worden van de dartele lam ineren, zal ook jong leven ontsprui ten aan het gedierte des velds en zullen vogelen-koren den lof van den komenden zomer verkonden. Het aardrijk tooit zich aanstonds met zijn schoonste kleed en de lentewind zal zijn blijde tonen doen hooren. En geen mensch is er zóó ongevoelig, geen hart zóó verstokt, of de jeugd van het jaar zal met haar lichten lach den ouderen opbeuring kunnen brengen, als neerslachtigheid hen drukt, en haar lied van verwachting en hope zal weerklank vinden in het gemoed der jongeren. Zóó althans is de gewone loop der dingen in het menschen-leven, dat door de jaarkringen geteld en afge bakend wordtzóó behoorde ook thans het hart der menschheid zich- vrijelijk te kunnen neigen naar de koesterende geneugten van het schoon ste jaargetijdezóó zou het ook nu zijn, indien niet zware rouw en die pe zorgen een floers van nameloos leed over onze samenleving hadden uitgespreid indien niet smart om het heden, angst om het toekomende ge- heele volkeren in bange bekomme ring geprangd hield. 38; «Hier liggen ontplofbare stoffen, waar mee ik proeven genomen heb, en de krui ken lekken een beetje. Als je hier licht hadt, konden zij wel eens vanzelf ontplof ten. »Goede hemelDat is zoo goed als moordriep Palzer, en trachtte de vlucht te nemen. «Neen,® zeide Jell, hem kalm terugdu wend. «Als je in donker blijft loop je vol strekt geen gevaar. Het is maar een rust poos van eenige uren. Ik had verscheidene maanden. En als het een moord was, dan is het alleen, wat je getracht hebt, anderen aan te doen. En nu hou je je stil tot na de verkooping.® Palzer schrikte. «Maar dat is mijn ondergangriep hij. «Maandag is het inschrijving voor mijn maatschappij en ik moet op mijn kantoor zijn.® «Je wilt den diefstal voltooien, dien je aan den armen Byron gepleegd hebt,« zeide Jell gestreng. «En tegelijk heb je weer een anderen diefstal in den zin. Ja, dat geloof ik stellig, dat het je ondergang zal zijn. Ga nu maar naar binnen, dan zal ik de deur Ook wij hebben aan deze allerwege zich gelden latende onrust en zorg in den laatsten tijd wederom maar al te zeer ons deel gehadvooral nu Nederland zich in zijn aloude rechten van een vrij zeevarend volk bedreigd ziet door heimelijke lagen of open lijke tegenkanting van de zijde van hen, die niet moede worden te ver klaren, dat zij het goed met ons voorhebben en dat zij ons bestaans recht als neutrale natie erkennen en beschermen. Tot dusverre evenwel is ons hun erkenning en bescherming nog steeds duur te stade gekomen en de voor teekenen zijn er helaas niet naar dat hun „vriendschap" ons nog niet groo- ter nadeel zal berokkenen, dan zij nu reeds uitrichtte. Van daar dat te midden der hoog- opgaande zeeën van vijandschap, ge lijk er nu tusschen zoovele volkeren rijzen, en waaronder ook het neu- traalste rijk der wereld bedolven kan geraken, te onzent vele stemmen op gaan, die er op aandringen, dat wij onze innerlijke kracht nog meer ver sterken zullen, willen wij naar het uiterlijk meer ontzag inboezemen. Zij wenschen en willen, dat wij voor alles ons als nationale eenheid ster ker organiseeren, dat de nationale geest tot grooter bewustheid zal wor den gebracht, van datgene hetwelk hij vermag en waard is, en dat de volksaard, die in zoovele opzichten soms beneden hetgene blijft, wat hij zou kunnen bereiken; gehard en ge oefend. geleid en voorgegaan worde, ten bate van 's lands levensbelangen. Wij kunnen, mits met oordeel te werk gaande, deze vaderlandslieven de beweging van harte bijstemmen. Inderdaad toont zich vaak een deel van ons volk maar al te zeer, door traagheid of verwerpelijke laksheid geleid, en nu eens anti- dan onnati onale richting, zonder dat degenen, die daaraan mededoen beseffen, hoe weinig zulks in overeenstemming is met den waren aard van het Neder- landsche volk. De geschiedenis is daar, om er ons aan te herinneren, dat meer dan eens datzelfde volk den grond der vaderen, waarlijk niet alleen aan de golven wist te betwis ten. Datzelfde volk leeft ook nu nog binnen onze landspalen voortmen Hij duwde Palzer weer in den kelder. Palzer werd doodsbleek van angst en vrees en dikke droppels zweet stonden op zijn voorhoofd. »Je kunt mij zoo maar niet gevangen zetten riep hij woest, met Jell worstelend. »Dit is mijn dood en mijn ondergang. Je komt in de gevangenisJij wordt opge hangen Je Och hemel, luister toch eens, wat moet je hebben om mij los te laten? Ik geef je honderd pond, ik geef je vijf honderd Met een laatste inspanning schoof Jell hem naar binnen, en wierp de deur met een slag dicht. «Morgen laat ik je eruit,cc zeide hij. Doch nu de deur voorgoed gesloten was en duisternis hem omringde, scheen bij Palzer ook de laatste schijn van geestkracht te verdwijnenhij bonsde tegen de deur, rukte eraan, schreeuwde en gilde, vloekte en dreigde, bood groote sommen geld aan, eti smeekte om genade, totdat hij heesch was van het schreeuwen. Charles keek Jell aan, die, ongevoelig voor het rumoer, doodbedaard de deur verder afsloot. »Zou niemand hem hooren vroeg hij, «Niemand dan moeder,antwoordde Jell bedaard. »En zij zal zich er wel niet veel om bekommeren. Maar laat ons nu niet meer aan hem denken. Wij moeten denken aan haar eu aan die verkooping van morgen. Kom wij gaan naar boven.® Toon PnGor hoorde dat zij zVh verwij- COVERT COATS DEMI-SAISONS REGENJASSEN in korte en halflange modellen van gegarandeerd waterdichte hoofdzakelijk in grijze kleuren sorteering PANTALONS ook met plooi en stoffen, donkere en lichte lichte en donkere tinten van f3.50 tot f 15. ceintuur kleuren van f16.tot f45. van f 18.tot f36.—. van f18— tot f40.—. FANTASIEVESTEN. heeft er ons kloeke leger, men heeft er onze stoere zeelieden maar op aan te zien, om te kunnen constateeren dat zij in geen enkel opzicht ten ach terstaan bij hen, die de levende kracht der buitenlandsche legers en vloten uitmaken. Slechts een volk, dat aan zich zelve twijfelt is bestemd een wisse prooi der omstandigheden te worden ge lijk ook geen volk ter wereld be hoeft onder te gaan, dat de omstan digheden zich tot leering nemend, beraad aan kracht, beleid aan kunnen weet te huwen, dan ook zal, als de wereldstormen, die thans helaas nog onverminderd loeien, zich eenmaal zullen hebben nedergelegd, een door eigen kracht verjongd, door eigen inzicht gerijpt, door eigen inspanning versterkt Nederland, zijn bescheiden, maar in de rij der vrije natiën ont- ziene plaats gehandhaafd zien. Een der vele onverwachte gevolgen derden, wendde hij een laatste poging aan. »Je zult de helft van de winst hebben, schreeuwde hij. Wijzullen deelen I Ik wil alles doen I« Charles keek Jell aan, doch Jell schudde het hoofd. »Dat geeft niets,zeide hij. «Hij houdt zijn woord niet en wij kunnen hem niet daartoe dwingen. Voor de rechtbank zou hij verklaren, dat er geweld gebruikt was, en zeer waarschijnlijk zou hij ons gerechtelijk vervolgen. Wij moeten volkomen zeker van hem zijn, eer wij een overeenkomst met hem sluiten. Je kent hem niet zoo goed als ik. «Hij zal toch geen ongeluk begaan vroeg Charles, naar het bonzen op de deur luisterend. «Voor mijn part mag hij dat doen,ant woordde Jell. Maar ik vrees, dat hij het niet doen zal. Kom. Het wordt al laat.® Zij klommen verder de trap op. Boven vonden zjj Jell's moeder, bleek en ontroerd, doch blijkbaar van plan, zich flink te houden. «Alles in orde, moeder,® zeide Jell ge ruststellend. «Hij kan het daar vannacht best uithouden. En morgen zullen wij met hem afrekenen. «Nu, ik hoop er het beste van,® zeide de oude vrouw, Charles aankijkend. «Alles komt terecht, daar ben ik van overtuigd, zeide Charles, terwijl Jell de deur boven aan de trap sloot, zoodat zij het geschreeuw van Palzer niet meer hoor den. «Uw zoon is een flinke man, u kunt van dezen wereld worstelstrijd zal on getwijfeld de verjonging van meer dan één volk kunnen zijn; inzonder heid zijn het de kleinere, de neu trale volken, die uit den krijg een leering kunnen putten, die met de zorgen en lasten hun daarbij opgelegd, wellicht niet te duur betaald zijn. Verjongd, en als het ware herboren zullen daarbij tot dusver sluimerende volkskrachten tot uiting komen en hun werking kunnen doen. Aldus beschouwd paart zich de jeugd van het jaar, waarin wij ons thans bevinden, niet ongelijk aan dien verjongingstijd, die thans elk volk, dat buiten den oorlog blijvend en tot rijper inzicht van eigen vermogens komend, doormaakt. Moge dan ook, wanneer andermaal Grasmaand zich komt aanmelden, de zorgen en ang sten, die nu nog zoovelen weerhouden om met vollen hartelust van het won derbaarlijke schoone in de ontluikende op hem vertrouwen." «Wil je niet een stukje met ons eten?" vroeg Jell, toen zij in het portaal waren. «Ik denk, dat wij nog wel een poosje moeten opblijven, zoolang dat rumoer voort duurt, ofschoon het al.minder wordt. Maar daarom behoef je niet hier te blijven." «Nu, als dat zoo is, moest ik, dunkt mij, liever naar huis gaan," zeide Charles. «Ofschoon het niet meer zoo noodig schijnt als eerst, ben ik toch ongerust over mijn telegram." Jell knikte. «Ga gerust je gang," zeide hij. Wij zullen wel op Palzer passen. Ga maar naar huis, morgen kom ik je halen voor de verkooping." Dankbaar, dat hij niet meer het schreeu wen van Palzer behoefde aan te hooren, nam Charles afscheid van Jell en zijn moe der, en zocht zijn taxi op. XXVIII. Zonder te bedenken, dat het Vrijdag was, en dus een slechte dag voor een groote onderneming, werd Charles Freek wakker, stond op, en kleedde zich aan met de grootste opgeruimdheid. Hij lachte bij zichzelf over de ontvoering van den vorigen avond, die zoo uitstekend gelukt was, en bij de gedachte aan den dikken bankier, die in Jack's kelder zat opgesloten. «Die schrijftafel zullen wij nu wel goed- natuur te genieten, voor goed zijn weggevallen. Hoeveel schooner zou die Aprilmaand er niet voor ons allen uitzien, die ons nevens haar oogen- tooi van ontluikenden groei, ook den zielen-tooi van een in vrede herwon nen menschheid kon toonen BUITENLANDSCH OVERZICHT. Zwarte wolken zwaar van onheil hangen over de menschen wereld. In de natuur straalt de blauwe hemel over een lastende aarde. Maar w.ij menschen zijn bezig het lasten te verleeren en een stralende hemel, zien wij niet. Hoe langer de oorlog duurt des te meer breidt hij zich uit. Telkens hebben zich meer volken er in gemengd. Zullen nu de Vereenigde Staten zich voegen bij Duitschland's bespringers. Dat het zeer, zeer spant tusschen deze beide rijken is wel bekend. De Amerikaansche nota betreffende de Duitsche duikbooten oorlog bevat o. a. het koop genoeg krijgen," dacht hij, «en dan kunnen wij Palzer onze voorwaarden stel len." Toen vlogen zijne gedachteu naar Edith Byron. Stoate had beloofd, dat hij haar vandaag zou vinden, en nu kon hij, Char les, haar vertellen, dat hij met Jell's hulp had geddan wat hij haar beloofd had. Haar toekomst was verzekerd, en dan Nu dan moest hij op de een of andere manier zijn vader trachten te overreden, besloot hij in zijn moedige stemming. Al moest hij ook naar Amerika, om vergiffe nis en verzoening te verwerven, al moest hij zich ook nog zoo zeer vernederen, hij zou het doen. Zijn vader, de millionair, moest zijne toestemming en een behoorlijk inkomen geven, zoodat hij ronduit met haar kon spreken, haar zeggen, hoe lief hij haar had, hoe hij altijd aan haar dacht, en hoe bij niet zonder haar kon leven, zelfs geen maand meer. In die stemming hoorde hij met verba zing, dat er haastig aan de deur werd geklopt. Toen hij opendeed, zag hij Jell staan. Jell was bleek, en zijn gezicht zat vol vlekken en modder, zijn oogen vlamden van opwinding, hij had geen boord om, zijn kleeren. zagen er uit, alsof zij langs den stoffigen weg gesleept waren, en in zijn hoed was een groote scheur. «Goede hemel I" riep Charles, «wat is er gebeurd voor liet Land van Hoosden en Altena, de Langstraat en do Booimelemard g',vtnn ff Wordt vervolgd

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1