Bij dit nr. betioort een bijvoegsel. UND VAN ALTE^ Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden, No3589, Zaterdag 29 Juli 1916. FEUILLETON. I M I. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 50 cent. Elke regel meer 7*/, cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. BUITENLANDSCH OVERZICHT. U Tot nu toe was het algemeen gevoelen dat de beslissing in dezen, op zoo uitge breid gebied, gevoerden oorlog vallen zou op het Westerfront. Daar zou het zijn: •er op of er onder*. Wat in het Oosten en het Zuiden van Europa op de verschil lende gevechtsterreinen plaats greep was ook wel van belang, maar dat zou toch nooit den doorslag geven. Doch zie, in de laatste dagen richt zich de aandacht al meer op wat gebeuren zal in Zuid-Oostelijk Europa. Roemenië n.l. schijnt van plan te zijn zich te voegen bij de Entente mogendheden als het geschiedt zullen er veertien volken deelnemen aan den reuzenkrijg. Ondanks de met elkaar in strijd zijnde mededeelingen uit Roemenië is het wel zeker, dat niet alleen de openbare meening in het land zich met de militaire gebeurte nissen in het zuidoosten van Europa zeer ernstig bezig houdt, maar dat ook in re- geeringskringen de houding, die Roemenië tegenover deze gebeurtenissen zal aannemen levendig wordt besproken. En in sommige kringen twyfelt men er dan ook niet meer aan of Roemenië zal zich in den wereld- strijd mengen, om daardoor de mogelijkheid van de verwezenlijking der Grooter-Roe- meensche wenschen ten koste van Hongarije te bespoedigen. In een artikel van den Roemeenschen afgevaardigde Arnat wordt dit binnen enkele weken verwacht. jDe ^Roemeensche mobilisatie is gereed, zeide hy, het uur der beslissing heeft geslagen. Geen vertraging kan of mag meer plaats hebben Voor Roemenië schijnt inderdaad, nu de Oostenrijkers weer tot aan den Jablonitzapas op de Karpathen zijn teruggedreven, het oogenblik van »nu of nooit* te naderen. Dat het lang geaarzeld heeft, is niet te verwonderen. Want het zal in alle geval naar twee kanten hebben te vechten en de Zevenburgsche bergen bieden den Oos tenrijkers een goede grensverdediging. Maar, als het tot oorlog komt, zullen wellicht de Russen aan dien kant een groot deel van de taak van Roemenië overnemen, om Roemenië de handen vrij te geven tegen Buigarije, dat dan tevens door de Fransch- I Engelsche troepen in het Zuiden zal worden aangevallen. door A. DE YISSER. 9) Mevrouw Beels had nu een heele drukte om voor nieuwe kleeren te zorgen ja, nu moesten alle menschen aan het werk Handen te kort bijna. Klaar had al eens gespeeld voor schoon maakster en kwam nu op eens met het zwart geworden gouden medaillon in haar handen binnenstuiven zeggende •Kijk nou toch eens aan, mevrouw, zoo'n spellekind, niet waar? met zoo'n medaillon, c En mevrouw nam het medaillon in be waring en liet het den dokter zien. Neen, maar zie eens. Binnen in zat een heel mooi vrouwenportret en de dokter schudde al weer het hoofd en zei •Een vreemde geschiedenis Maar bewaar dat ding maar Bewaar het maar U Een poosje later was Klaar al eens weêr komen binnenstuiven en had gezegd Gunst nog is mevrouw, wat een aardig kind is dat. Ze kan zulke vreemde liedjes zingen en ze is al heelemaal thuis bij me, maar nou wil ze die poppen hebben, daar ze in den wagen meê speelde, t •O neen, neen,* zei mevrouw Beels met een vies gezicht; »die rommel is ai lang Het spreekt vanzelf, dat Roemenië niet aan dezen oorlog, waarin het zoozeer op een ruime hoeveelheid munitie aankomt, kan mee gaan doen, zonder eerst uit het buitenland aanzienlijke munitietransporten te hebben outvangen. De voorraad, die in Augustus in het land was, is bij lange na niet voldoende, en de eigen nijverheid kon in de leemte niet voldoende voorzien. Uit den aard der zaak moest die munitie uit of althans over Rusland komen. Of het nu al van het vorige jaar October af is, dat er in Archangelsk een munitietran sport, dat voor Roemenië was bestemd, heeft klaargelegen en daar werd opgehou den, is niet met zekerheid uit te maken. Maar wel is zeker, dat het een aanzien lijken tijd is vastgehouden en er tusschen Roemenië en de mogendheden der entente onderhandelingen over de doorzending heb ben plaats gevonden. Al zijn er eenige tegenstrijdige berichten geweest, het is naar onze meening boven twijfel verheven, dat tnans de eerste munitietrein in Jassy is aangekomen. Volgens Roemeensche berichten heeft dit transport den weg van St. Petersburg naar de Roemeensche grens zelfs in vijf dagen minder dan de reizigers treinen afgelegd en is er dus nu met de verzending opeens geduchte haast gemaakt. In verband met dat larige ophouden vooraf, is de doorzending van dit munitietransport dus een feit van groote politieke beteekenis. Het is een blijk, dat er tusschen Roemenië en de entente een verdere toenadering heeft plaats gevonden. Het is bekend, dat Bratianu, de Roe meensche minister-president, in de laatste dagen met de gezanten van de entente- mogendheden besprekingen heeft gevoerd en volgens berichten van verschillende zijden hebben de besprekingen inderdaad resultaat afgeworpen, en wel dit, dat de entente haar vriendschappelijke gezindheid tegenover Roemenië door de levering van munitie metterdaad zal bewijzen. Met die levering is dan ook, zooals boven gezegd, een begin gemaakt. In het blad Adeverul, dat de entente goed gezind is, staat een militaire be schouwing, die volgens den correspondent van het Berliner Tageblatt te Boekarest, door niemand minder dan generaal Gardescu, die een paar weken geleden nog in het Roemeenschs hoofdkwartier gewerkt heeft, is geschreven. De beschouwing van dezen Roemeenschen generaal komt op het volgende neer Men weg. Neen, die wil ik ook niet weêr in huis hebben. »Nou,« zei Klaar, ïdaar zeg ik ook niks tegen, mevrouw, maar dan ga ik even een boodschap doen en voor ons pleegkind een nieuwe, mooie pop halen. Mag ik dat. Ons pleegkind,lachte mevrouw, maar ze vond het toch wel aardig, zooals Klaar er over dacht. *Ga je gang maar,* ant woordde ze. En Klaar zei tegen Mimi: Wacht nu eens even heel zoet hier in de keuken, hoor I» Maar lang behoefde ze niet te wach ten, want kijk eens, daar stormde Klaar weêr binnen met een pop Neen, maar mevrouw moest haar eens zien zoo lief zulke aardige, blonde krulletjes blauwe oogen, roode wangetjes. *Wat ma ken ze dat goed toch lief,zei Klaar, »en luister eens gcffed luisteren, Mimi Klaar trok de mooie pop aan een touwtje. •Kijk waaratje ze doet de lipjes open Pa Pa o grut en nu aan het andere touwtje. Ma ma piepte de pop. •Nu maar, 't is snoezig, 't Is waaratje aardig, gilde Klaar ïKom hier, nou zal Mimi de pop hebben. Ziedaar mijn beste Dat is nou het eerste present van klaar hoor, voor jou.* En Mimi, met een kleurtje van opge togenheid op de wangen, ging er direct meê zitten spelen. Als een dag of wat later Francois de kleine Mimi eens had weêr gezien wel inoet zich niet verbeelden, dat alles van een leien dakje zal gaan. Het terrein in Zevenburgen, dat de Roemeniërs willen veroveren is bergachtig en de Hongaren zullen, trots alles, hardnekkigen tegenstand bieden. De verovering van Zevenburgen zal op zijn minst een jaar duren. De staatslieden hebben tot plicht om nauw keurig te onderzoeken hoeveel munitie wij zelf hebben en hoeveel wij van Rusland kunnen krijgen. Want als er niet genoeg munitie is, dan loopt het spaak. Toen de Russen in 1915 niet genoeg munitie hadden, is het toch goed met hen afge- loopen, maar dat komt door de oneindige uitgestrektheid van de Russische vlakten. Roemenië kan zich zooiets niet veroorloven. Gaan we in den oorlog, dan moeten we zorgen bij den vrede het Roemeensche gebied in Oostenrijk-Hongarije werkelijk te hebben bezet. Daarom is het wensche- lijk, dat eerst de troepen der bondgenooten in Saloniki hun opmarsch beginnen en een Russische troepenmacht van 150,000 tot 200,000 man zich aan onze Zuidgrens opstelt om door de Dobroedzja te mar- cheeren. Aldus de Roemeensche generaal. Men ziet, dat hij niet schuwt, de moeilijkheden onder oogen te zien. Van Oostenrijksche zijde heeft men Roe menië gedurende den heelen oorlog ge wantrouwd en er is een tijd geweest, dat aan de Zevenburgsche grens de centralen een troepenmacht hadden staan om Roe menië in observatie te houden. Dat was o.a. het geval gedurende den veldtocht tegen Servië. Maar of het nu nog zoo is, is onbekend. Dat gaat daar dus spannen. Als het werkelijk gaat gelijk de geruchten loopen zal Bulgarije allereerst leelijk in het nauw worden gebracht. De Roemeniërs trekken van de eene zijde op en Serrail de aanvoerder der Ententetroepen die in Sa loniki de gunstige gelegenheid tot aangrijpen afwachten van de andere zijde. Er zijn er die voorspellen dat dit het verder verloop zal zijnBulgarije door de Entente vernietigd, gelijk eens Servië door de Cen tralen. Oostenrijk-Hongarije zóó in het nauw gebracht, dat het afzonderlijk vrede zal moeten sluiten. Eindelijk Duitschland teruggedrongen binnen eigen grenzen en tot een smadelijken vrede gedwongen Wij zien het nog niet. Als Roemenië mee doet wordt dat natuurlijk voor de middel- Europeesche mogendheden een niet te on ik wed, hij had haar niet herkend. Het gelaat veel frisscher het blonde haar netjes in krullen, nieuwe nette kleeren aan, ze was nu ook vrijer en veel meer 't huis Als mevrouw Beels en de dokter haar zoo eens in stilte gadesloegen als ze zat te spelen dan konden ze den uitroep niet weêrhouden Wat een aardig deerntje is het toch!* Mevrouw, die er wel eens tegen op had gezien, verheugde er zich over, dat zij dat arme kind maar tot zich had genomen. Maar Mimi vond het in de eerste dagen toch niet zoo prettigerg vreemd zelfs, dat ze maar niet zoo ongehinderd en onverlet op straat kon loopen, dat ze niet doen kon, wat ze graag wou. Dat ze telkens een zachte berisping moest hooren, om zich aan orde te gewennen en meer van die dingen, ja, daarover schreide ze wel eens. En dan dat mooie ledikant, waarin ze des nachts slapen moest, en die kleurige dekens wel, geregeld woelde zij zich bloot, 't Hielp niets, al meende Klaar er nog zoo hard over te moeten brommen. Daar waren ook van die stille uurtjes, waarin mevrouw Beels zoo eens met haar zat te praten, haar mooie prenten liet zien en daarin aanleiding vond om er het een en ander van te vertellen. En als ze 's avonds in haar bedje lei dan zei ze haar kort ge bedje op, dat mevrouw Beels haar geleerd hadmaar 't was Mimi eerst zoo vreemd, ze had nooit iets anders gehoord dan vloe ken en ver wenschen. God was volgens derschatten tegenstander. Maar Bulgarije is sterk en gelijk gezegd Zeven burgsche bergen zijn maar niet zoo te over schrijden. Dat de Duitschers spoedig ge noopt zullen worden uit N.-Frankrijk en België terug te trekken gelooven wij voor hands niet. Wel hebben de Engelschen weer een nieuw succes aan de Somme behaald. Het dorp Pozières is n.l. nu in zijn geheel in de handen der Engelschen. »De inneming van Pozières*, zegt de correspondent van de Daily Telegraph, *is voor de Duitschers langs de heuvellinie van Thiepval tot het bosch van Foureaux het begin van het einde. Pozières was een van de geweldigste Duitsche bolwerken tegenover la Boiselle*. Dit lijkt ons volkomen juist uitgedrukt, mits men de woorden »het begin van het einde voor de Duitschers* niet als op zich zelf staand beschouwd, maar als een één heid met de daarbij behoorende beperking •op den heuvelrug van Thiepval naar het Foureauxbosch*. Van dien (lagen) heuvelrug zijn de Duit schers reeds een aanzienlyk deel kwijt en zij zullen de rest ook nog wel verliezen. Wat zij er nog van hebben, is voorname lijk het dorp Thiepval en een terreinver hevenheid ten Noorden van het nu door de Engelschen genomen Pozières. Daar achter wordt het landschap nog wat zwak ker glooiend. De vooruitgang der Engelschen ontwik kelt zich dus wel in een gunstige richting (dwars op de verder Noordelyk gelegen hoofdstellingen der Duitschers). Maar het gaat langzaam. Het dorp Pozières zelf moest huis voor huis worden genomen. Menig huisje ging weer verloren en moest opnieuw worden bestormd, voor de Engel schen het definitief in bezit hadden. Als het op deze manier verder gaat, gaat het langzaam en vóór dat zelfs het nog overgebleven stuk van den zooeven genoemden heuvelreeks den Duitschers zal zijn ontrukt, zullen van beide kanten nog duizenden in het zand byten. En ook nadat die heele heuvelreeks zal zijn bezet, zijn er geen aanwijzingen, dat het terrein veel minder gelegenheid tot weerstand zal bieden dan datgene wat nu reeds veroverd is. Want die zacht glooiende heuvels leverden geen bizondere obstakels op. Die waren meer de dorpen, de boer derijen, de molens en de suikerfabrieken, en die zijn er ook verder naar het Noorden genoeg. Maar de boschgevechten, die zoo haar idéé iets ja, ze wist er zelf geen naam aan te geven, maar waar men alleen over vloeken kon, en ze 's avonds de handjes vouwen moest en zeggen •Goede God, liefderijke Hemelvader!* toen ging er op eenmaal een geheel ander licht voor haar op. En toen mevrouw Beels haar vertelde, hoe lief en hoe goed die Vader in den hemel was, toen vond ze er een zekere toevlucht in, om, als ze eens een berisping gehad had, maar altjjd weer haar avondgebedje op te zeggen, ja, ze deed dit bij elke gelegenheid dat ze meende dat het noodig was. Ze dacht zich wel eens verongelijkt en als ze daar dan over schreide, dan ging ze pruilend in een hoek staan en zei haar gebedje heel zachtjes op. Maar toeh dat ongewone en vreemde, dat onordelijke, 't was in de eerste weken het ergste; langzamerhand week dat en mevrouw Beels zag wel in, dat van haar pleegkind een flinke meid kon groeien. Het was aardig om te hooren hoe Klaar met Mimi kon omgaan. Wanneer haar werk aan de kant was, ging ze bij het meisje zitten en had ze een schat van uit gezochte verhaaltjes, die 't kind natuurlijk de levendigste belangstelling inboezemden. Als 't dan zoo van roovers en schieten was, dankwam er bij Mimi nog zoo'n schemering boven van dat oude leventje in de tent, waar ze de poppen mekaar Ivel had zien doodschietenmaar lang bleef ze er niet bij stilstaan, want dat oude leventje hardnekkig en zoo bloedig zijn geweest, die hebben de Engelschen achter den rug. Boschjes zijn er voorloopig aan hun linker flank niet meer. Pozières ligt aan den weg van Albert naar Bapaume. Even voorbij Pozières en iets hooger dan het dorp ligt een molen en het is waarschijnlijk, dat de Duitschers daar ter plaatse een nieuwe stelling heb ben betrokken. Van dien molen zal men spoedig wat hooren. Als er gevechten aan den gang zyn, kan men iedere nieuwe gevechtsactie naar be lieven als het vervolg en het complement van de voorgaande beschouwen of als het begin van een volgende. De correspondent van de Daily Telegraph doet het laatste, maar men kan ook zeggen, dat met'de vermeestering van Pozières nu een reeks stellingen van West naar Oost in het bezit van de Engelschen is gekomen, die tezamen een geheel vormen, en de pogingen, om daaruit op te rukken, een nieuwe periode in den grooten slag zullen vormen. Wij weten niet of die pogingen snel genoeg zullen slagen om tot een doorslaand succes te leiden, maar, gelijk reeds opge merkt, voor de derde maal heeft generaal Haig de aankomst van weer nieuwe ver sterkingen gemeld, en daarom is een slechts langzame en moeilyke vooruitgang te ver wachten, die groote offers vaq beide zijden zal vergen. En als de voortuitgang zoo langzaam blijft gaan, is, althans hier ter plaatse, geen doorslaand succes meer te verwachten. De tegenstander heeft te veel tijd om telkens weer op zijn verhaal te komen en den verderen opmarsch nieuwe moeilijkheden in den weg te leggen. Waarlijk de Duitschers zijn vooreerst niet uit het veroverde gebied verdreven Ten slotte nog het belangrijk nieuws dat de Russen de stad Erzingjan in han den hebben. Na de inneming van Erzeroem op 16 Februari hebben de Russen eerst hunne positie in Armenië bevestigd en uitgebreid door zich langs de kust te vestigen en daardoor zich te beveiligen tegen een over val van de zeezijde. Zoo werd dan de kuststrook geleidelijk onder Russisch be wind gebracht en op 18 April werd Tre- bizonde, de bekende Turksche havenstad aan de Zwarte Zee door de Russen bezet. Thans is ook de Armenische stad Erzing jan in handen der Russen gevallen. Erzing jan is een stad in het vilajet Erzeroem, niet ver van den westelijken Eufraat en die oude liedjes begonnen UT net voor te komen of zij ze wel eens gedroomd had of zoo iets, zoo zelfs, dat Klaar menig maal tegen mevrouw zei: »Ze herinnert zich toch van dien ouden boel niets meer, mevrouw, net niets Ja, die Klaar maakte zich erg druk met haar, die leerde haar ook een kous breien, maar daar mocht de nieuwe Mama niets van weten, voordat ze op een morgen zoover was gevorderd dat ze die edele kunst alleen verstondheel triomfantelijk ging Klaar toen met haar naar binnen en zei •Nou mevrouw, kijk nou eens 1* •Kom aan Mimi, nu breien.* En ja wezenlijk, Mimi kon breien, heel alleen. •Dat vind ik nu al eens heel aardig,* zei mevrouw Beels. xDaar hebben jullie met je beidjes eer van en als het nu op de school weer eens vacantie geweest is, dan gaat Mimi ook eens wat anders leeren.* Dat vond Mimi heerlijk. En Klaar knip oogde eens tegen haar zie je, Klaar had haar zoo vlug 't breien geleerd, dat ze dacht, ik kan wel meerl en toen ze met Mimi weer in de keuken was, zei ze tegen het kind •Nou je breien kunt, zal ik je ook de letters eens leeren, hoor! dan ken je ze, voor je op school komt.* En dan keken die blauwe oogen haar zoo erg vertrouwelijk aan en als Mimi een groot mensch was geweest, zou ze meer dan eens gezegd hebben: Wordt vervolgd NIEUWSBLAD voor Het Land van Neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1916 | | pagina 1