Bü dit nr. Mort een bijvoegsel.
Und van altena
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden,
No3597. Zaterdag 26 Augustus 1916.
FEUILLETON.
I
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 cent. Elke regel
meer 7*/, cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
BUITENLANDSCH "OVERZICHT.
De vorige keer maakten wij melding
van een begonnen offensief der centralen
op den Balkan. Voor de zooveelste maal
is Duitschland zijn tegenpartij weer voor
geweest. Er moet toch een bizondere vol
hardingskracht en taaie energie in het
Duitsche volk aanwezig zijn. Hoe ook van
alle kanten besprongen en bedreigd, het
toont nog geen verschijnselen van doode-
lijke afmatting. Integendeel, het grijpt
nog immer de verschillende tegenstanders
aan, waar maar een zwak plekje is. We
weten, dat de geallieerde troepen in De
cember 1915 over de Grieksche grens
waren geworpen en een stelling innamen,
dwars op den weg, die naar Saloniki voer
de. De Bulgaren vervolgden de vijand toen
niet, maar hielden aan de Grieksche grens
halt. Waarom eigenlijk is nog niet be
kend. Daar toch de geallieerden het eerst
op Grieksch grondgebied waren getrokken
hadden zy recht gehad hen te vervolgen.
Maar zij hebben sinds dien den vijand ge
legenheid gegeven op adem te komen.
En nu op eens zyn zij er op los getrok
ken met de Duitschers. Het laat zich ver
klaren waarom zij nu wel de grens zijn
overgegaan. De entente troepen wachtten
immers maar steeds op de hulp der Roe-
- meniërs. Als die gingen meedoen konden
zy van uit Griekenland Bulgarije mee ver
pletteren of op de Russen, die door Roe
menië zouden voortrukken.
De centralen zijn nu zoo wijs geweest
een voorsprong te nemen. Roemenië weet
niet by wie zich aan te sluiten. Het wil
de k&t nog wat uit den boom zien of te
welhet zal zich voegen bij diegenen die
het meest kans op overwinnen hebben.
Welnu, zeggen de centralen, wij zullen (om
bij die kat te blijven) het beest de bel
aanbinden. Wij vallen aan. Slaagt ons
offensief dan kunnen de Engelschen, met
hun bondgenooten lang en tevergeefs wach
ten op de hulp van Roemenië en dus ook
van Rusland.
Is er kans van slagen Nu, Griekenland
zal niets terugdoen. Het heeft gedemobili
seerd en is inwendig verdeeld. En de ge
allieerde troepen
Volgens de jongste berichten is de linker
vleugel der Bulgaren door het Stroemadal
opgerukt en heeft daar allereerst de stad
door A.
DE
I.
VISSER.
17)
»Ja erg onbillijk,® liet Lize er op volgen,
»ze krijgen onbillyk straf voor iets, wat
anderen gedaan hebben,
»Ik weet van geen onbillijke straf,zei
de Juffrouw hooghartig, »'t was beter, dat
ge aan uw lessen gingt, Lize
»Die ken ik,« antwoordde de andere
»maar ik kom u eens even vertellen, dat
u onbillijk bent, en als u het niet wilt
hooren, dan ga ik hooger op.«
»Ga je gang, kind,® zei Juf en vervolgde
baar lectuur.
vDan zal ik het weten,® zei Lize kor
daat ze stond op en ging het de directrice
zelf vertellen. Ze zei wel, wat er gebeurd
was, maar niet, wie het gedaan hadmaar
wel weèr, dat het niet de meisjes waren,
die, zooals Lize meende, er onbillijk voor
gestraft werden.
De directrice, die het verhaal van Lize
met kalmte aangehoord had, zei er niets
anders op, dan dat ze het onderzoeken zou.
En ofschoon er geen verhoor in 't open
baar plaats had en er niets verder over
uitlekte, was toch 't gevolg, dat Mimi en
hare lotgenootjes de volgende week geen
strafwerk hadden; de Juffrouw bleef wel
donker en boos kyken, doch spoedig werd
Demir Hissar bezet. In de streek van
Seres wierpen zij de Eranschen en Engel
schen over de rivier en bezetten den linker
oever van het Boetkowameer tot aan het
Tachinemeer, waaruit blijkt, dat de vlakte
ten Noordoosten van laatstgenoemd meer
in hun handen is. Voorts staat in het
Bulgaarsche bericht te lezen, dat de troe
pen tusschen de Stroema en de Mesta >over-
eenkomstig de ontvangen bevelen opruk
ten.® Dit alles wil ongetwijfeld zeggen,
dat op den Oostelijken vleugel de Bulgaren
zich, zoo snel als het gaat, van het
heele gebied tusschen Stroema en Mesta
willen verzekeren.
En inderdaad zijn zij al een aardig eindje
op weg. Lukt hun dit ten volle, dan is
hun land aanmerkelijk beter dan tot dusver
tegen aanvallen van de entente-troepen be
veiligd en hebben zij zelf aan den anderen
kant een flankstelling voor een offensief,
indien zij dat willen doorzetten.
Het heele veroverde gebied is Grieksch.
Op den Westelijken vleugel trekken de
centralen verder langs den spoorweg van
Monasiir naar Saloniki. Reeds zijn, be
halve Fiorina, de stations Banitsa en Eks-
jisoe bezet, terwijl ook ten Zuiden van het
Prespameer voortgang werd gemaakt.
Dat is een aanmerkelijk succes. Een
beslissing voor den oorlog is hier natuurlijk
niet te bevechten maar indien de Entente
hier de nederlaag mocht lijden zal dit van
een niet te onderschatten beteekenis zijn.
Voor de Entente is er natuurlijk veel wat
zorg baart. Al was het alleen de ver
zorging van hun troepen.
Generaal Sar rail de aanvoerder dier
troeven zal ongeveer, over 250,000 man
beschikken. Engelsche, Fransche, Servische
troepeneenheden en eenige koloniale for
maties uit Afrika en Egypte. Het Servische
leger schijnt ongeveer 65.000 man sterk
te zijn (4 divisies). De Italianen 24,000.
Ook acht tot tienduizend Russen zijn erbij.
Dit samengestelde leger moet over zee
verzorgd worden. Er is hier werk voor
de duikbooten.
Op de andere gevechtsfronten heerscht
nagenoeg algeheele stilstand. In het Oos
ten alleen wat schermutselingen in de
Karpathen. Hier strijden de Tnrken zij
aan zij met de centralen. In het Westen
aan de Somme en bij Verdun winnen de
bondgenooten telkens wat terrein, maar
toch nog niet voldoende om al te kunnen
spreken van een oprukken naar Duitsch
land
er gefluisterd, dat ze naar een andere kost
school ging. Was Lize op de speelplaats,
steeds was ze omringd door eene schaar
van groote en kleine vriendinnetjes, en altijd
was het, als ze onder elkander waren en
over Lize spraken
ï»Ja, maar die Lize, dat 's een flinke,
die durft wat
HOOFDSTUK VI.
Vacantie 't Huis.
't Liep tegen de vacantie.
Heerlijk vooruitzicht I Groote brieven,
waarin al uitgerekend was, hoeveel weken
het nog duren moest, werden naar huis
geschreven en niet minder werd over dat
»over zooveel en zooveel weken of dagen,®
gedacht en gedroomd.
>Ik heb een brief van huis," zei Mimi
op een morgen tegen Lize, »en Pa en Moe
vragen, of ge met de vacantie lust zoudt
hebben in Vechtdara te komen.®
»Gunt,« zei Lize en hare oogen schit
terden van blydschap, »dat vind ik aller
aardigst. Als mijn voogd het goed vindt,
dan graag.® En zich herinnerende al de
brieven, die Mimi naar huis geschreven had,
en waarin deze zooveel lofredenen op haar
gehouden had, iets, wat zeker de oorzaak
Van de nitnoodiging was geweest, nam ze
de hand van Mimi in de hare en zei op
hartelyken toon
sik vind je een aardige, hartelyk Mimi.®
Ook de Italianen staan op een dood
punt. Zy worden reeds sints 15 Augustus
in hun nieuwe stellingen ten Oosten en
ten Zuid-Oosten van Görz vastgehouden.
Men zou zeggen er moet op de een of
andere wijze een wonder gebeuren, of er
komt aan dezen vreeselijken oorlog geen
einde in jaren nog. De partijen schijnen
tegen elkaar opgewassen. Of zal het gaan
als met die twee bokken die tegelyk aan
een plank over een sloot kwamen Die
wilden ook voor elkaar niet wijken. En
stonden daar met de koppen tegen elkaar.
Tot ze na tal van vruchtelooze pogingen
om de een den ander terug te duwen
beiden te water vielen en verdronken. Beide
volkerengroepen de diepte in Men is al
aardig op weg.
Met name in Frankrijk moet de toe
stand al heel treurig zijn. Wat de ver
liezen aan manschappen betreft Prof. Au-
lard schrijft dienaangaande
Onder de dringende noodzakelijkheden,
die de loop der zaken aan onze militaire
en burgerlijke leiders oplegt, is er geen
zóó gebiedend als dezemeer dan ooit
spaarzaam te zijn met het Fransche bloed.
Al onze bondgenooten hebben gevoeld, dat
de tijd van de ontzaglijke Fransche bloed
verliezen als onherroepelijk geëindigd moet
worden beschouwd. Frankrijk zal ook tot
de toekomstige overwinningen sterk (bij
dragen maar er mag geen oogenblik meer
komen, waarin het Fransche leger alleen
den aanval van den vijand moet uithouden.
Daar elk van de verbonden legers, naar
verhouding van zijn getalsterkte, aan de
gemeenschappelijke actie zal deelnemen,
zal het Fransche leger enkel nog dat deel
van de verliezen hebben te dragen, dat
met het aantal van zijn troepen in over
eenstemming is. Bij den komenden vrede
zal Franbrijk met lauweren bedekt, maar
bloedarm zijn en niet meer genoeg kracht
over hebben om tot steun te dienen voor
het Europeesche evenwicht. Terwijl thans
de bondgenooten het bloed van Frankrijk
sparen, spaart Frankrijk het bloed van zijn
soldaten, niet uit gierigheid of vrees, maar
uit berekening en om tot een betere over
winning te komen.®
Wel schrikkelyk een volk dat gevaar
loopt uitgeroeid te worden. Frankrijk, waar
door het verderfelijke malthusianisme de
bevolking niet meer toeneemt, nu door
dezen oorlog berooft van zijn beste krach
ten, gaat wel een donkere toekomst tegen.
Laat Engeland nu wat meer bloed geven.
Natuurlyk werd de vraag direct aan den
voogd gedaan en deze liet op zijne goed
keuring niet lang wachten. Eenige weken
van de vacantie, niet de geheele, mocht
Lize meêkomen.
En toen ze deze brief had, kwam Lize
opgewonden bij Mimi, liet haar zelf lezen,
wat haar voogd geschreven had, en de
beide meisjes omhelsden elkanderjzoo harte
lijk, alsof haar 't grootste geluk ten deel
gevallen was.
Als Lize en Mimi samen waren, liepen
van nu af alle gesprekken over Vechtdam,
wat er te zien en te wandelen was, over
Pa en Moe en over Klaar, en over haar
oude kennisjesen 't was of Mimi er niet
over uitgepraat raakte en of de verwach
tingen hoe langer hoe hooger gespannen
werden.
Elke dag werd geteld en eiken avond
een dag van de rekening afgeschreven, tot
dat eindelijk het lang verwachte oogenblik
was aangebroken.
Den vorigen dag waren de koffers al
gepakt, Lize had daar niet het kleinste
aandeel in gehad. Verscheidene meisjes
waren al afgereisd, jolig en opgewonden,
en nu wachten de beide passagiers voor
Vechtdam nog maar op het rijtuig, dat haar
zou komen halen.
Daar werd eindelijk gescheldMimi keek
verlangend in het spionnetje en ja, warempel,
daar zag ze den ouden Gerrit, den koetsier.
Naar voren te loopen en de deur zelf te
openen, was het werk van een oogenblik.
Z&l dit nog meer millioenen mannen wil
len en kunnen offeren
Wij besluiten met het bericht, dat de
handelsduikboot >Deutschland« behouden
in het vaderland is weergekeerd. Dat er
vreugde over in den lande heerscht laat
zich begrijpen. Het is, zooals de Kölnische
Zeitung zegt, men moest zich over de te
rugreis meer bezorgd maken dan over de
heenreis. Toen was de vijand niet op
zijn hoede, nu lag hij op de loer. De
Engelsche consul-generaal te New-York
schijnt zich zelfs zeer stellig in zijn ver
wachting, dat de duikboot zou worden ge
vangen, te hebben uitgelaten. Ze zou op
zee een streep olie en machine3meer ach
terlaten snelle Engelsche kruisers zouden
dat spoor volgen en dan was de duikboot
erbij. Maar het is niet gelukt. Het
nieuwe technische wonder een mees
terwerk der techniek®, waar hetKeulsche
blad met rechtmatigen trots van spreekt,
heeft de proef schitterend doorstaan. Het
is een reis geweest, waar de geschiedenis
van zal blijven spreken. Duitsch vernuft,
ondernemingsgeest en kunde zijn er op
hun best in uitgekomen.
Het is begrijpelyk, dat bij de Duit
schers de trots over het technische kunst
stuk zich paart aan voldoening, dat kapi
tein König met zijn welgeslaagde vaart de
Engelschen zoo'n goede poets heeft bebak-
ken. De Keulenaar haalt nog eens op,
hoe de Engelschen, nadat de Deutschland
den 9en Juli in de haven van Baltimore
was opgedoken, al hun best hebben gedaan
opdat de Amerikaansche regeering de
Deutschland niet als handelsschip zou er
kennen en haar interneeren hoe zij heb
ben getracht, een vrachtboot de duikboot
te laten rammenhoe den 2en Augustus,
toen de Deutschland 's avonds in een dich
ten mist uitvoer, niet minder dan acht
Engelsche kruisers en een aantal gehuurde
trolders buitengaats op hun prooi lagen te
wachten.
Dat kapitein König »de listen van En
geland te schande heeft gemaakt,® zegt
de K. Ztg., »dat hij onzen ergsten vijand
tweemaal sshitterend heeft overwonnen,
daarvoor dankt hem het heele Duitsche
volk, hem en zijn dappere bemanning.
Een feest is ons de terugkomst der
Deutschland, want ze is ons eea borg van
blij welslagen.
Hoe geestdriftig de stemming is, blijkt
wel uit eén artikel van de Kölnische Volks-
zeittung, waaraan wij nog het volgende
»Dag Gerrit, dag Gerritjuichte ze.
»Heb je 't rijtuig al bij je
»Dag Juffer,® zei Gerrit kalm, »en hoe
gaat het de Juffer vroeg hij, haar zijn
ruwe hand toestekende, die met warmte
gedrukt werd.
»Ik heb 't rijtuig bij me en de paarden
op stal, maar nu wou ik de Juffer eens
vragen, als de beestjes uitgerust zijn, wan
neer of de Juffers klaar waren. Ik mot er
nou, geloof ik, twee meebrengen, zoo heit
Mevrouw gezeid.«
vJa, je moet er nou twee meebrengen,®
juichte Mimi vkom maar aanstonds voor,
Gerrit, dan zullen we langzaam rijden, dan
rusten de paardjes toch meteen uit.®
»Met een half uurtje,® zei Gerrit doods
bedaard, vroeger kan het niet.®
»Ja maar, ik verlang zoo,® zei Mimi,
ietwat pruilende.
>Ja maar,® zei de andere, »de paardjes
verlangen nou nog niets. Maar met een
half uurtje verlangen zij veel meer en dan
loopen ze ook harder. Zijn d'er veel koffers?®
»Twee maar.®
»Dat 's niet veel,® zei Gerrit. aNou
met een half uurtje ben ik voor.®
»Ja, maar dan ook precies.®
Precies, Juffer, precies,® antwoordde
Gerrit, heel bedaard heengaande.
Maar nu dat laatste half uur 1 Wat ver
schrikkelijk lang duurde het 1 Maar eindelijk
toch was het om: daar hoorden de beide
wachtenden het geratel der wielen, en ja
wel, daar had je Gerrit, met de beide
ontleenen
»De zee onder de oppervlakte is nu
herwonnen voor de vrijheid, voor Duitsch
land en door de Deutschland. Schier zou
men juichend willen uitroepenDeutsch
land, Deutschland unter alles! Onze toe
komst ligt nu onder water I Deze over
winning is een overwinning van den ko
ninklijken koopman van Bremen® (toespeling
op den naam van kapitein König).
Het blad zegt, dat de lading, waarmee
de Deutschland uitvoer, een aangegeven
waarde van 60 millioen mark had. Ze
heeft, naar de K. Ztg. herinnert, gummi
en nickel mee teruggebracht, en een
post, waar de Engelschen met de vingers
zijn afgebleven, zegt het blad.
De K. Vztg. herinnert, dat, naar Loh-
mann dezer dagen zeide, de Bremen op
zee is,- en wenscht »de zes zusterschepen®
nog dikwijls een gelukkige vaart toe. Zoo
zouden er dus eerlang acht vrachtduik-
booten zijn.
De uitreis heeft 17 dagen geduurd, de
thuisreis 21
BUITENLAND.
Een Belgisch vluchteling, die te Londen
bij de post dienst deed, is tot zes maanden
dwangarbeid veroordeeld wegens diefstal
van een groot aantal paketten, die naar
het front waren geadresseerd. Bij een
huiszoeking vond men bij hem o.a. negen
horloges, negen scheermessen twaalf vulpen
houders, vijf mondharmonica's, acht tabaks
pijpen, 67 militaire insignes, 70 spelden
van dergelijke insignes gemaakt en nog
veel meer.
In Engeland schijnt het dikwijls voor te
komen, dat mannen zich aan den dienstplicht
trachten te ontrekken door iets in te nemen,
waardoor zij geneeskundig afgekeurd wor
den. Er worden nu, zegt de Times, maat
regelen overwogen om strafrechtelijk op te
treden tegen apothekers die voor dat doel
middelen leveren.
Liebknecht veroordeeld.
Het hoog militair gerechtshof te Berlijn
heeft gisteren in hooger beroep Liebknecht
wegens poging tot oorlogsverraad, verre
gaande weerspannigheid en tegenstand
tegen het staatsgezag tot 4 jaar en 1 maand
tuchthuis, verwijdering uit het leger en
6 jaar eerverlies van burgerrechten ver
oordeeld.
zweetvossen voor de deur stil houdende.
In een oogenblik waren de koffers op
geladen en de beide meisjes ingestegen.
Gerrit lei de zweep over de paarden en
daar ging het heen.
Mimi keek nog eens uit het portier en
riep Gerrit toe
»Ze zien der nog wat best uit. Nu
moeten ze ook verlangen naar den stal,
hoor
Gerrit knikte eens veelbeteekend met het
hoofd, alsof hij zeggen wou:
»Ze toonen nu genoeg, dat ze verlangen.
*'t Is, of ik hier gisteren nog paa ben
langs gereden,® zei Mimi onder weg, ïzoo
duidelijk staat mij alles voor den geest.®
»En kijk eens,® vervolgde ze een oogen
blik later, »zie je daar ginder de spits van
dien toren Dat is Vechtdam.«
En eindelijk de paarden liepen toch
zoo best daar waren ze Vechtdam
genaderd, en merkten ze al, dat ze over
de harde straatkeien reden.
Mimi had geen oogen genoeg om naar
alle kanten uit te zien.
»Daar heb je ons huis,® riep ze eindelijk.
»En daar heb je Pa en Moe en Klaar,
gunst, ze staan allen al voor de deur.®
't Portier werd al geopend, voordat het
rijtuig stilgehouden had.
jHeerejé 1 Dag Moes, dag beste Moeder,®
lachte en schreide Mimi tegelijk, terwijl zij
Mevrouw Beels om den hals viel en haar
wel tienmaal kuste.
Wordt vervolgd
NIEUWSBLAD
voor Hot Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
t