Bi dit or. behoort een üoeosel.
Und van altena
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3625. Zaterdag 2 December 1916.
FEUILLETON.
I M I.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 cent. Elke regel
meer 71/, cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Te midden van de vreeselijke oorlogs
berichten bereikt ons uit Zuid-Afrika de
tijding van President Stein's overlijden.
Dat is een tijding die onder het Afrikaansche
volk verslagenheid zal brengen en ook in
ons land diepe ontroering zal wekken.
Steyn was de groote man van Zuid-
Afrika. Hy was het al in den Boeren
oorlog, toen president Kruger lichamelijk
zijn besten tijd had gehad. Hij was toen
de groote drijfkracht. Vóór dien had hij
alles gedaan om den oorlog te voorkomen,
maar toen hij onvermijdelijk was, hield hij
zijn woord, aan de Zuid-Afrikaansche Repu
bliek gegeven. Hij bleef met de comman
do's te velde, hij hield er den moed in, en
zijn geest bezielde niet alleen de Vrijstaters,
maar heel het strijdende Boerenvolk.
Op het eind overviel hem de ziekte, die
den sterken man velde. Ware hij gezond
gebleven, de Engelschen hadden den vrede,
dien zy zoo vurig verlangden, nog njet ge
kregen.
Men weet, dat de zieke president in ons
land genezing zocht. Hij was veel beter
toen hij naar zijn land terugkeerde, maar
niet voldoende hersteld om aan het poli
tieke leven een werkzaam aandeel te nemen.
Niettemin bleef hij de leider. Zijn woord
gold meer dan van iemand anders,
had aller volkomen vertrouwen. Zefs zyn
tegenstanders spraken met eerbied van
hem.
In zyn boek «De strijd tusschen Boer
en Brit* schrijft Generaal de Wet van
hem
Als het ooit van iemand kan gezegd
worden dat hij zijn plicht tegenover zijn
land en volk heeft gedaan, dan kan dat
van President Marthinus Theunis Steyn
gezegd worden. Niets was ooit voor hem
te veel. Hij diende zijn volk getrouw.
Hij torste eiken last'. Hij verduurde regen,
koude en hitte nacht en dag. In allen
druk was hij stil en tevreden. Hij leed
voor zijn natie. Hij streed voor haar.
Totdat hij niet meer kon totdat krank
heid hem neervelde, en hij zwak als een
kind neerzakte geheel uitgeput en zwak
als een kind ja, maar dit alleen wat
zijn lichaam betrof. Zijn groote geest was
nog zoo helder, zoo sterk, zoo moedig als
ooit te voren.
door A.
DE VISSER.
43)
«Zie zoo zei ze besluiteloos, terwijl ze
een paar knechts voorzichtigheid had aan
bevolen bij 't dragen en aan de kamenier
had opgedragen vooral het hoofd te steu
nen en den nat gemaakten zakdoek tegen
't voorhoofd tè! houden, «nu vooruit
«Maar Jufklonk het, voor dat
de mannen aanpakten; »u gaat tochzeker
mede i
«Ik kan niet.... Hoe graag ook l« ant
woordde Mimi met een pynlyke stem ter
wyl ze naar de meisjes omkeek, alk was
toevallig hier op de wandeling, en....«
»0 gekheid Jufl* liet een vandegroot-
ste meisjes fiooren, gekheid. «Blyf u maar
gerust hier, wy wandelen weêr terug en
zullen alles wel vertellen. Ik wed dat
Mevrouw boos zou zyn, als u hier niet bij
die arme freule bieef.«
»Ja, maar zei Mimi nog altyd even
besluiteloos.
«Ik weet watc, zei de Boschwachters-
vrouw. «Mijn man brengt de jonge dames
naar huis, en vraagt dan meteen of u
zoolang moogt blyven. Ja, dat is het bes
te.* «Toe Gerrit zei ze, haar man aan-
stootende, «ga jy meè.t
«Ja«, zei deze gewillig, «dat zal ik doen.*
Wel laat deze hooge en edele onder het
Boerenvolk een ledige plaats achter. Welk
een onherstelbaar verlies voor de natie die
hij zoo liefhad Maar er is een gansch
geslacht van anderen en jongeren die van
zijn geest bezield zijn en zijn werk willen
voortzetten.
- In de Nationalistische partij, de partij
van Hertzog, de Wet en Malan leeft zijn
geest voort. Ware hij in het openbare
leven teruggekeerd, dan zou hij aanstonds
aan hun hoofd zijn gekomen.
Steyn was geen schitterend vernuft, maar
een man met een klaar verstand, een diep
inzicht in het karakter van zijn volk hij
was een bedachtzaam en wijs raadsman,
onverschrokken en trouw een rechtscha
pen man, met een eenvoudig, vroom ge
moed het was ook een fier man, wien
de kruiperige betuigingen tegenover Enge
land, waartoe andere Afrikaanders zich
vernederden, tegen de borst stuitteneen
oprecht en vastberaden Afrikaander, die
met de hoogste belangen van zijn volk
geen handel dreef. Zoo kreeg zijn volk
hem lief en vereerde hem als den vader
des^vaderlands.
Martinus Theunis Steyn werd den 2den
October 1857 te Winburg in den Vrijstaat
geboren.Hij werd een leerling van het
Grey College te Bloemfontein, vervolgens
van het gymnasium te Deventer. Te Londen
haalde hij zijn advocatentitel. Van 1883
tot 1889 oefende hij de praktijk te Bloem
fontein uit. In 1889 werd hij staatspro-
cureur en 1896 president van den Oranje
Vrijstaat. Dat is hij gebleven tot Engeland
aan de republiek een einde maakte.
Een man van groote en heilige begin
selea, een sterke, edel en eenvoudig den
kende natuur en vol vertrouwen is heen
gegaan. Een persoonlijkheid, geadeld van
karakter, van stalen kracht en koninklijke
moed. Een rots, waarop men kan bouwen.
Ave pia ammia. Wees gegroet, gij
vrome held
Nog altijd is het Roemenië, dat van alle
gevechtsterreinen het meest de aandacht
trekt. Het lot van dit land schijnt nau
welijks twijfelachtig, tenminste wat het lot
van Wallachye, het grootste en beste deel
des lands betreft. Van alle kanten dringen
de centralen en hun bondgenooten nu op
naar de hoofdstad Boekerestde vraag die
gedaan kan worden, schijnt alleen nog te
wezen hoelang het zal duren, voor die in
de handen der overwinnaars valt.
«Juffer, weest er gerust op, alles zal
goed gaan als u maar met de freule méé
gaat.
«Ja«, zei Mimi, wel wat verruimd door
dit voorstel«het kan ook niet anders.
Toe dan maar vooruit. Nu, dag meisjes,
wandel dan maar zonder mij naar huis,
hoor en vertel alles I*
En nu ging het zachtjes aan vooruit.
Mimi had de taak van de kamenier op zich
genomen en liet het hoofd der bewuste-
looze steunen op haar schouder.
De meisjes konden niet laten, om telkens
nog eens stil te staan, om te kjjken en
haar vrees voor de freule uit te spreken
.en de Boschwachter trok dan de schouders
omhoog, alsof hij zeggen wilde
Ik weet niet wat ik er van denken moet,
en overigens was hij onder de wandeling
onuitputtelijk in verhalen over 't kasteel
en de freules, maar vooral over de Juf.
Ja, daar moest je zyn vrouw over hoo-
ren, geen dag ging er voorbij, dat ze niet
over haar sprak, zoo'n edel meisjeJuf
fers, zoo'n edel meisje, en joo ging het
voort.
Eindelyk was de treurige stoet op het
voorplein van het kasteel aangekomen.
«Nu ook maar naar de kamer van de
freulezei Mimi toen men haar vragend
aankeek.
Maar hoe
O, gelukkig I daar hoorde men 't haastig
rollen van een rijtuig en een vreugdekreet
ging er op, toen men de tilbury van den
Het is wel bewonderenswaardig dat de
Duitschers met hun bondgenooten tegen
over een machtiger leger zulke successen
weten te behalen. Dit kan niet anders dan
aan de superioriteit der legerleiding worden
toegeschreven. Terecht schreef de Popoio
d'Italia Duitschland geeft thans een schouw
spel te zien van zoo'n onwankelbaren wil
en van zoo'n geweldige geconcentreerde
kracht om te overwinnen, dat wij met een
nog grootere organisatie moeten antwoorden.
Het blijkt keer op keer dat de Duitschers
gedurende den geheelen veldtocht tegen
Roemenië telkens daar de meeste troepen
weten saam te trekken, waar dit de groot
ste uitwerking kan hebben. Waar de tegen-
party het 't minst verwacht krijgt zij de
hardste klappen.
Zoo voerde Mackensen zijn sterken stoot
irt de Dobroedzja uit op het oogenblik, dat
de Roemeniërs zich op de verdediging van
de Transylvaansche Alpen concentreerden.
Daarna had er weer een samentrekking in
het Moldavisch gebergte plaats, toen van
daar uit een tegenbeweging der Russen op
til scheen, vervolgens de beslissende duw
naar het Zuiden en ten slotte, weer juist
op tijd, de overgang over den Donau.
Men herkent hier de leiding van Hin
denburg, die vroeger in een intervieuw
heeft gevegd, dat het er niet op aankomt,
of men over minder troepen dan zijn tegen
stander beschikt, als men maar zorgt op
tijd over een meerderheid te beschikken op
de plaatsen, waar de tegenstander met de
grootste kans op succes kan worden ge
troffen. Volgens die methode heeft dan
ook nu Hindenburg, door dan hier, dan
daar een slag toe te brengen, waar de
tegenstander niet pareeren kon, het Roe-
meensche leger in een benarde positie ge
bracht.
In weerwil van al deze ongunstige be
richten blijft bij de Entente de hoop levende
dat de Russen weldra de kans zullen doen
keeren. Zoo seint Reuter uit Londen
Ondanks de berichten over den opmarsch
dér Duitschers in Roemenië blijft het ver
trouwen in Roemeensche kringen over den
uitslag van den strijd ongeschokt. Tot
oordeelen bevoegden gelooven nog steeds,
dat eerlang de reusachtige inspanning van
Rusland een beslissende uitwerking zal
hebben. Uit het feit, dat de Duitschers
niet bij machte zijn geweest oorlogsbuit te
maken of gevangenen te nemen, blijkt, dat
het Roemeensche leger opereert volgens
een door de nieuwe omstandigheden op dit
dokter zag, wiens paard door 't loopen het
schuim op het lichaam stond.
Hij reed in dollen draf het voorplein op,
wierp de teugels op het paard en sprong
uit het rijtuig.
«Hoe is 't hier?* vroeg hy met een
verwonderden blik Mimi aankykende. Maar
er was geen tijd voor een nadere ophel
dering. «Nog altyd bewusteloos I* ant
woordde Mimi, »en we zijn nu hier
en ik had al gezegd, dat we de patiënt
naar haar kamer moesten brengen, maar
nu u hier is.
•Blijft ge hier ook liet de Dokter er
aanstonds op volgen«zeker, maar naar
boven*, en zonder iets meer te zeggen,
nam hy den lichten last op zyne armen
en droeg haar naar hare kamer, gevolgd
door Mimi en de kamenier.
Hoeveel verschillende gewaarwordingen
bestormden Mimi, toen ze al die bekende
plekjes weêr zag, dat huis, die kamers,
die vestibule.
Spoedig lag de arme Agaat op haar
ledikant, ontkleed en luchtig, maar nog
altyd zonder bewustzyn. Dat wachten op
het terugkeeren van de levensgeesten was
zoo pijnlyk en duurde zoo lang. Telkens
kwam er al eens een belangstellend ge
zicht aan de deur met een fluisterende
vraag: «Hoe is het?* op de lippen, telkens
moester een teleurstellend «nog hetzelfde
op volgen.
«Wat dunkt u er van, Dokter?* vroeg
Mimi toen ze al eenige oogen blikken aan
gevechtsterrein voorgeschreven plan. Het
is waar, dat de in Londen ontvangen in
lichtingen den toestand in het duister laten,
maar dat wordt niet beschouwd als een
reden, om het vertrouwen in de uitwerking
van*de hulp van Rusland te schokken. In
de Dobroedzja begint deze hulp haar in
vloed op den toestand reeds te doen gelden
en men gelooft, dat deze hulp zich weldra
ook tot het Noordelijk deel van Roemenië
zal uitstrekken.
Intusschen wordt dank zij de voort
durende en verdubbelde pogingen van de
geaillieerden de positie van-het Roe
meensche leger dagelijks sterker door den
aanvoer van geschut en ander krijgstuig.
En waarlyk de Russen zijn eindelijk
met hun hulp voor den dag gekomen. Als
het maar niet telaat is. Zij zijn met ver
sterking naar het zuidelijk deel van het
Karpathenfront opgerukt en hebben in de
Woud-Karpathen eenige hoogten en stel
lingen vermeesterd.
Ook op het oostelyk front van Zeven
burgen hebben zy het offensief hervat. De
uitslag is nog onbekend. Waar het nu
op aankomt is, of de Russen te dezer
plaatse een druk kunnen uitoefenen groot
genoeg, om de centralen te noodzaken
troepen uit Roemenië terug te trekken.
Doch al zou het Russisch tegen-effensief in
de Karpathen succes hebben, het zal de
Roemeniers waarschijnlijk niet meer helpen,
aangezien zij wel eens voor dien tijd de
finitief verslagen konden zijn. En daarop
wyst alle teekenen.
Het is niet waarschijnlijk, dat zij Boek
arest zonder slag of stoot zullen prijsgeven
Hierop wijst ook een order van Generaal
Berthelst en den chef der politie te Boek
arest, die inhoudt dat elk inwoner boven
de 16 jaar der hoofdstad zich in daarvoor
aangewezen militaire bureaux moet aan
melden. De militaire overheid beslist dan
wie in Boekarest moet of mag blijven en
hoe lang. Het grootste deel der bevolking,
met name vrouwen én kinderen moeten
de stad binnen vijf dagen verlaten. Zij
zullen op staatskosten worden vervoerd
De achterblyvenden zullen allen voor mili
taire of verplegingsdiensten worder^gere-
quireerd.
Van 29 Nov. af neemt de militaire over
heid de geheele voorziening met levens
middelen in handen. Elk inwoner moet
zyn voorraden inleveren.
Men schijnt zich dus voor te bereiden
op een beleg van de vesting Boekarest.
het ledikant hadden gezeten.
«Die bezwijming duurt mij lang genoeg*,
antwoordde de geneesheer, «maar we zul
len alles beproeven. Mij dunkt de wonde
bloedt ook haast niet meer. Indien echter,
wat niet onmogelyk is, eene hersenschud
ding heeft plaats gehad, dan....*
«01 sst.... st,fluisterde Mimi, ter
wijl ze zich achter het ledikantgordijn ver
borg ze had toch gezien dat freule Agaat
de oogen opsloeg, naar haar.
«Waar ben ik vroeg de patiënt met
zwakke stem en rondkijkende.
«Op uw kamer, freule I* zei de Dokter.
«Houd u maar rustig.*
«Zoo vreemd*, vervolgde ze, terwyl ze
met de hand langs het natte haar streek.
«Alles zoo koud*, en ze poogde den linker
arm te verleggen. «Alles zoo pjjnlyk.c
«Ja, dat wil ik graag gelooven*, liet de
Dokter er- goedhariig op volgen. «Maar
dat pynlyke is niets en ook niets vreemds
zjjt ge niet moe
«O zoo moe....* zei Agaat de oogen
weer sluitende«zoo moe.*
«Dan zou ik myn best doen om wat te
slapen*, zei hy, terwyl hy hare gordjjnen
dicht deed en alles donker maakte in de
kamer door de zware overgordijnen te la
ten vallen.
«Laat zy maar eens slapen 1* fluisterde
hy een poosje later, toen hy haar geruste
ademhaling vernam. Lang zal ze het toch
niet doen van de pyn.c
En zoo zaten ze daar tegenover elkan-
Begrijpelyk is dat generaal van Talken-
hage zyn troepen prijst. In een legérbe-
vel spreekt hij ze o. a. aldus toe
Onze zegevierende colonnes staan diep
in Walachije. De vijand had er al zijn
hoop op gezet, dat de muur van het breede
ontoegankelijk hooggebergte in het begin
van een winter voor ons onoverkomelijk
zou zijn, nadet hem op het Zevenbergsche
gevechtsterrein zijn overmacht niet voor het
verdiende lot had beschermd.
Ieder van ons weet ook, welk een zelf
opofferende inspanning en plichtsbetrachting
van iederen man afzonderlijk, welk een
vastberaden, nooit falende samenwerking
van allen noodig was, om het doel te be
reiken.
Zwaar hebt gij moeten worstelen, weken
lang, op verijzelde rotsen, in toegesneeuwde
dalen, bijna steeds zonder dak, vaak zonder
vuur, niet zelden van alle verbinding afge
sneden, maar niemand, op wien het aan
kwam, is in gebreke gebleven.
Waar de vijand moest worden vastge
houden, werd hij met ijzeren greep vast
gehouden waar hij moest worden uitge
put, werden zijn krachten vernietigd waar
hij moest worden verslagen, is hij in het
hart getroffen.
Met rechtvaardigen trotsch moogt gij op
deze prestaties terugzien, met gerustheid
en vertrouwen uw toekomstige taak voor
het heil des vaderlands tegemoet zien."
Van de overige oorlogsterreinen is niets an
ders te melden dan «Toestand onveranderd.*
Deze week zijn weer twee Zeppelins in
Engeland neergeschoten. Beide luchtsche
pen zijn, in vlammen gehuld, neergestort
iu de zee. Nog wordt uit Engeland ge
meld dat Admiraal Jellicae is vervangen
door Beatty. Dit schijnt er op te wijzen dat de
vloot uit haar afwachtende houding zal
worden te voorschijn gehaald om meer ac
tief op te treden. De Engelschen zijn na
melijk leelijk in de wiek geschoten door
het stoutmoedig optreden der Duitsche
torpedobooten die tot twee maal toe onge
straft de Engelsche kust hebben bescho
ten. De vloot moet er nu voor zorgen
dat dit niet meer gebeurd. Beatty is de
man die als «een tweede Nelson« de Duit
sche vloot moet vernietigen. De bladen
putten zich uit irt grootspraak. Zoo zegt de
Daily News, na de opmerking, dat zij een
voorzichtig woord zal spreken
Men onderstelt nu, dat Beatty de man is
van een forceeringstaktiek. Er is echter
een ding, waarover leeken het eens zijn,
der, zwijgend en telkens luisterende of de
ademhaling even regelmatig bleefmaar-
op eens, toen de Dokter de hand van de
patiënt voorzichtig nam om de pols te voe
len, liet ze een pijnlijken gil hooren en
sloeg de oogen weêr op.
«Heb ik gedroomd*, vroeg ze, «ofdroom
ik nog? Dokter... Ik droomde dat u voor
mijn bed waart en onze oude lieve Juf
Mimi.*
Zoo ze eens even om 't gordijn had ge
gluurd en die fluisterende vrouwengestalte
had gezien, wier leden, toen ze die wel
bekende stem weêr hoorde, schenen te
trillen en wier oogen zich vulden met tra
nen, ze zo# wel aanstonds gezien hebben
dat ze niet gedroomd had.
«En ik zit nog voor uw bed, freule*,
zei de Dokter op tuchtigen toon. «Het is
dus geen droom geweest, dat ziet ge. Maar
vertel my nu eerst, gevoelt ge nergens
pyn?«
»0«, luidde het, «overal 1 mijn arm, myn
been, myn nekoveral Dokter.*
«Beurt uw arm eens op«, liet de Dok
ter er op volgen, terwijl hy den gezwol
len arm onderzocht.
«Nu, dat herstelt zich, en uw been
«Kom frenle, u moogt van geluk spre
ken dat uw ry toertje zoo goed is afgeloopen.«
«Jk ben op hol geweest vroeg ze meer
aan zichzelf dan aan den Dokter, terwijl
ze zich lartgs het voorhoofd wreef. «Is dat
zoo
Wordt vervolgd).
NIEUWSBLAD
voor Hot Land van neusden en Altena, de Lansstraat en de Bommelerwaard,
s
