Bij dit nr. Mort een hiivoeysel. Und van alten'l Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3636, Zaterdag 13 Januari 1917. FEUILLETON. MIMI. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. BtJITENLANDSCH OVERZICHT. Het is wel merkwaardig, dat, waar vroe gere oorlogen zich kenmerkten door epi demieën en terwijl er nadat de vrede gesloten was, nog meerderen stierven aan allerlei ziekten, dan kogel en zwaard had den kunnen vellen, de huidige volkerenkrijg tot nu toe gevoeld is, zonder dat besmet telijke ziekten zijn opgetreden. De medi sche correspondent van de Times schrijft dienaangaande «In het laatste verslag van Sir Douglas ïaig komt een verklaring voor, die zeker e meest sensationeele is, welke ooit door !n opperbevelhebber is afgelegd. Hij gt n. 1. »De gezondheidstoestand der troepen is bevredigend en gedurende het tijdperk arop dit bericht betrekking heeft zijn ei'* zoo goed als geen verliezen tengevolge jln ziekten, die vermeden hadden kunnen \yorden, te betreuren geweest.® Deze verklaring is zonder weerga in de wereldgeschiedenis. Slechts tien jaren ge iden zou het als een bewys van geestes zwak te gegolden hebben, zoo iemand verklaard had, dat ziekten die voorkomen kunnen worden, inderdaad bij een leger onderdrukt zijn. Vroeger werden oorlogen altijd ge volgd door allerlei uitbarstingen van besmet telijke ziekten. De geschiedenis deroorlogen is tevens die van ziekten deze twee gingen Mafscheidelijk samen. Geheele legers wer den weggemaaid door den onzichtbaren vijand en niemand was daar verbaasd om de epidemieën waren altijd meer te vree zen en veel krachtiger dan de aanvallen van den vijand. Wij behoeven zelfs niet ver terug te gaan in de geschiedenis, om voorbeelden van de dubbele ellende van oorlog en ziek- 'en te vinden. In de Spaansch-Ameri- kaansche oorlog werden duizenden jonge mannen door typheusekoortsen weggesleept, Tijdens den Boerenoorlog vernietigde de zelfde ziekte geheele bataillons. Wij wensch- ten ons zelf er toen geluk mede, dat wij het vraagstuk der hygiène te velde met succes hadden opgelost, en toch waren van iedere honderd man die stierven, slechts 20 door den toenmaligen vyand gedood. De onzichtbare vijand had 80 pCt. door verliezen op zijn geweten. De Japanners hebben tijdens hun oorlog met de Russen door zorgvuldigheid en voorzorgen de verhouding juist omgekeerd. Zij verloren slechts 20 pCt. doorwiekten, maar zelfs dat is nog een|zeer hoog per centage. In de Balkanoorlogen waren de lessen die de Japanners de wereld hebben gegeven, weder vergeten. De wetenschap had in die woeste tijden niet veel in te brengen, zoodat, evenals vroeger, ziekten met de legers meetrokken en de strijd krachten van de sterkste sloopten. Vergeleken bij den huidigen krijg, ge lijken alle andere oorlogen onbeteekenend. Toch is deze oorlog, waarin ziekten kon den verwacht worden die een algeheele vernietiging der strijdkrachten zouden ver oorzaken, wat het westelijk front betreft geen bron van besmettelijke ziekten ge worden. De oude vijanden hebben zich een voor een vertoond, maar zijn ook een voor een verslagen geworden. Nieuwe vijanden van dien aard zijn opgestaan maar ook dezen zijn aangevallen en vernietigd. Dit is het werk van de mannen der wetenschap geweest zij die men altijd verweten heeft, dat zij de menschlievende gevoelens hunner soortgenooten missen die inen heeft verdacht gemaakt als lieden die alleen voor hun proefnemingen dieren mar telden, hartelooze zoekers tiaar nutteloos weten, die zoo dikwijls vervolgd zijn ge worden, altijd met groote moeilijkheden te kampen hadden, meestal slecht betaak werden, en wien, naar den maatstaf die thans wordt aangelegd, slechts tweederangs eer bewezen wordt, als men nu eenmaa niet anders kan doen dan hun eenige eer bewijzen. Zij zijn het, die bataillons voor het leger gered, die voor tallooze gezinnen den kost winner behouden, de jonge kracht der natie behoed en zoodoende de oorlogswapens scherp gemaakt hebben. Een zelfde ervaring is opgedaan aan Duitsche zijde. In het oorlogsjaar bedroeg gemiddeld per maand het aantal zieken bi de troepen, op de duizend van de getal sterkte berekend 120, in het tweede oor logsjaar nog maar 100. Ook de resul taten bij operaties van gewonden verbe terden dermate, dat met aftrek van de gesneuvelden en degenen die aan hun won den bezweken, ongeveer 70 pCt. naar het front terugkeeren. Slechts 6.4 pCt. wor den onbruikbaar voor den dienst. Het overschot kan ook voor den vervolge gar nizoens- en arbeidsdienst doen bij het leger. Van alle gewonden en zieken, die in de door A. DE VISSER. *54) «Lieve beste Juf, nu mijn lieve, beste ante,® zei ze, Mimi hartelyk omhelzend. Ik verzeker u, dat ik in lang niet iets oo prettigsgehoord heb, als het|nieuw- dat Papa ons van morgen vertelde. >or dat ik;.wist dat ge myne Tante waart nield ik al veel meer van u dan voor een Tante of Nichtje eigenlijk noodig is.® «Kom,® viel de Baron in de rede, «het rijtuig wacht ons. Dokter Beels, Mevrouw en Clotilde, mag ik u verzoeken meê te gaan naar 't kasteel. «Neen stil eens,® zei Mimi, «ik ben in betrekking, dan moet ik eerst verlof vra gen aan mijne Directrice.® «Kluchtig,® lachte freule Ernestine, «de Gravin van Wijhoven secondante 1® Maar ze zweeg, want met een beschei- tikje aan de deur trad Mevrouw op oogenblik binnen, die nieuwsgierig of iegen, wat er eigenlijk aan de hand as, eens kwam kijken. «Ha, hoe maakt u 't,< zei ze, nadat ze anderen had begroet, tegen Dokter Is. «Ik dacht wel, er was iets meer gewoon maar er zjjn toch hoop ik samenspanningen, om mij mjjn beste te ontnemen «Mevrouw,® zei Dokter Beels, we zijn u zeker ophelderingen schuldig, vooral ook omdat wjj uw huis letterlijk komen be stormen. U weet, indien u zich ons vroe ger gesprek nog herinnert, dat Mimi slechts de aangenomen dochter van ons was. Het medaillon dat ze altijd droeg, heeft tpt de ontdekking van hare geboorte geleid, ze is nu niet meer Mimi Beels, maar de zus ter van de Baronesse van Walstein, ze is nu.... Clotilde, Gravin van Wjjhoven «Neen maar,® de Directrice sprong wel een voet achteruit, en zei verschrikt «Mijn Hemel, Mimi I® Deze viel haar in de rede, door op la chendenden toon te zeggen Juist Mevrouw, Mimi, die bljjf ik voor u altijd. Nooit Gravin Clotilde, maaraltyd uwe dankbare, erkentelyke Mimi, voor zoo veel liefde en goedheid, als ik steeds van u ondervonden heb.® «Beste Mimi,® antwoordde Mevrouw, terwijl haar de tranen in de oogen ston den, »'t is alsof ik wakende droom, maar 't is een gelukkige droom, dat is zeker. Spreek van geen erkentelijkheid waar gij my dankbaar voor meent te moeten zijn, daar ben ik eveneens dankbaar voor te genover u. Laat mij nu voortaan een eereplaatsje hebben in uw hart, een uwer beste vriendinnen zjjn.® Mevrouw I® viel Mimi getroffen haar in de rede, «wie eerder dan gij 1® «Kom, kom,® zei Dokter Beels, de Ba ron van Walstein wordt ongeduldig, zjjn lazaretten in Duitschland komen en tot het veldleger behooren, worden ongeveer 90 pCt, weer voor den dienst geschikt. De sterfelijkheid bedraagt slechts 1 pCt. ter wijl de rest, dus 9 pCt., ongeschikt wordt voor den dienst. Gedeeltelijk vallen hier onder echter personen, die verlof hebben gekregen en naar badplaatsen enz. zijn ge stuurd, naderhand echter weer voor den dienst bekwaam worden. Het procent voor den dienst geschikten is dus inderdaad nog hooger dan aangegeven wordt. Wel tragisch-komisch. Aan de eene zijde alle denkbare en ondenkbare gruwel- middelen te werk gesteld om den naaste te vernietigen en ter andere zijde een toe wijding en alle lof te boven gaande zelf opoffering om de verminkte en van een gescheurde strijders weer op te lappen. Dat dit nog wel maanden en maanden zoo voort zal gaan is zeer te vreezen. Van de zijde der Entente wordt althans nog niet op vrede aangestuurd. Allereerst ge tuigt daarvan de conferentie te Rome. In ons vorig blad wezen wij er op dat vooral daarom Rome als plaats der samenkomst gekozen zou zijn omdat Italië een eigen afwijkende politiek tegenover Griekenland voerde. De Entente beschermde immers de Venezelisten. Italië was het daarmee niet eens. Doch nu zijn ze te Rome tot overeenstemming gekomen. Italië zal door dik en dun meegaan met de overigen. Dat kan verstrekkende gevolgen hebben. Het ultimatum toch aan Griekenland gesteld bevatte de eischTrek uw leger terug Wij moeten door uw land. Ga dus met uw soldaten op zij, opdat wij geen gevaar van u te duchten hebben. De Grieksche regeering heeft deze eisch ingewilligd. De Entente kan nu dus troepen landen in de Golf van Corinthe en ze van daar per spoor naar Soloniki sturen. Hoogstwaarschijnlijk zullen deze troepen uit Italië verscheept worden. De reis over zee is dan zeer kort, en het gevaar voor de duikbooten der centralen zeer gering Het is bekend, dat Italië tot dusver nie veel geestdrift voor zulk een plan aan den dag heeft galegd. Walona en Noord-Epirus daar waren Italiaansche belangen te ver dedigen Italië maakt aanspraken op de Oostkust van de straat van Otranto. De linkervleugel van het Salonikileger is dan ook door Italiaansche troepen bezet. Maar Italië heeft toch nog niet anders gedaan dan zijn eigen oorlog gestreden. Italië heeft wel met zijn bondgenooten meege- paarden mogen niet langer wachten. Me vrouw Mag uwe secondante nu voor een dag verlof hebben «Zjj is mijne secondante niet meer, Dok ter,® was het antwoord der Directrice. «Zij is van nu af mijne vriendin en als zoodanig mag ze vrijelijk gaan of komen zooals ze wil.® En een oogenblik later reed het rjjtuig naar het kasteel. Hoe daar de ontmoeting was De Baronesse van Walstein scheen op dat oogenblik, toen Mimi, door zooveel vreemde gewaarwordingen overvallen, ver rast en aangedaan, binnentrad, een geheel ander mensch dan vroeger. Ze trad met ongekunstelde hartelijkheid op Mimi toe, en, terwijl ze haar aan 't hart drukte, zei ze «Mijn lieve, lang verloren gewaande Clotilde, welke vreemde parten heeft ons het lot al in 't leven gespeeld 1 Hoe won- derlyk zijn we al samengebracht, dan om je van my af te stooten, dan om je weêr ot mij te trekken, maar nu zal ons het ot niet meer scheiden. «Ge waart,® vervolgde ze eenige oogen- blikken later, toen de eerste ontmoetingen ook van Agaat en Cornelie voorby waren, «mjjn jongste zuster, zoolang en met zulke heete tranen, door ons beider lieve Mama jeschreid. Hoe jammer, dat die lieve vrouw niet meer mocht beleven, wat zij altyd zoo vurig had gehoopt en waarvoor zjj zoo menig hartelijk gebed heeft ten werkt, maar alleen op zijn eigen gevechts terreinen en de Italiaansche pers betoogde meermalen, dat dit de eenige juiste wijze was, het gemeenschappelijke doel te be vorderen, ja, zij liet zelfs wel eens door schemeren, dat gemeenschappelijke krachts inspanning aan het Oostenrijksch-Italiaan- sche front bij uitstek loonend zou zijn, daar van die zijde Oostenrijk in het hart te te treffen, den oorlog tot een beslissing kon brengen. De krachtsinspanning, op dit zoo belangrijke front vereischt, nam Italië te veel in beslag, dat het nog aan expedities kon doen, die van minder recht streeks belang waren. Nu zal Italië dit waarschijnlijk toch doen. Heeft het dan nu niet meer al zijn troepen op zijn Noor delijk front noodig De N. R. C. oppert het vermoeden dat Fransche troepen hun plaats zullen innemen, terwijl de Engelschen die op hun kleine front in Noord-Frankrijk niet minder dan twee millioen soldaten hebben staan, hun Fransche broeders zullen vervangen door het Engelsche front te verlengen. In ieder geval kan men er op rekenen, dat binnen korten tijd de Balken een of fensief van Saloniki uit zal te aanschouwen geven. De centralen moeten daar gestuit worden in hun opmarsch Ook het antwoord der Entente op Pre sident Wilson's nota schijnt weinig vrede lievend te zijn. Een Havas telegram uit Parijs meldtBriand, de minister-president heeft vanavond om half zeven Sharp, den Amerikaanschen gezant ontvangen en hem uit naam van alle verbonden regeeringen het antwoord ter hand gesteld, dat zj geven op de mededeeling door president Wilson den 19 December aan de oorlog voerende staten gedaan. Briand heeft tegelijkertijd aan Sharp een nota ter hand gesteld, waarmede de Bel gische regeering, die zich geheel bij het gemeenschappelijk antwoord der bondge nooten aansluit, haar gevoelens van dank baarheid jegens de Amerikaansche regee ring wenschte te kennen te geven voorde edelmoedige diensten door deze aan de ongelukkige bevolking van bezet België bewezen en voor de zoo levendige sym pathie, die de Amerikaansche natie by elke gelegenheid aan België betoond heeft we gens den bijzonderen toestand van dit land, dat tengevolge van schending zijner onzijdigheid tot den oorlog genoodzaakt is. Baron Bejjens, de Belgische minister Hemel gezondenWe verschilden vee in jaren ik als de oudste der Wyhovens herinner mij nog zoo duidelijk als die en gelachtige lieve Clotilde, met dat golvend blonde haar, die dikke, poezelige armpjes, waarop ons altijd die groote moedervlek op den linkerarm in 't oog viel....® «Stil, waarde Mevrouw zei Dokter Beels haastig opstaande, sons laatste her- kenningsteeken,® en hij nam den arm van Mimi om daarop diezelfde moedervlek aan te toonen. «Ja, ja,® lachten de beide jougste freu les, so, ze is onze goede Tante Clotilde wel.® sZeg eens,® viel freule Ernestine met kluchtigen ernst in de rede, sTante bljjft u nu voortaan bij ons op het kasteel totdat misschien spoedig u een andere dief van ons komt kapen, om dan nu tenmin ste samen onze oude lessen eens weêr te hervatten Lieve Nicht 1® ('t viel haar niet gemak- kelijk dit te zeggen) liet Mimi er op vol gen. Daar zijn Mama en Papa Beels, mijn eenigsten en mijn alles op de wereld getrouw tot in den dood sBravo,® zei de Baron, dat is 't vervolg of slot, op wat we straks al gehoord heb- ien, en waaraan we allen onze volkomen goedkeuring hechten. Maar alles is te vereenigen Dokter Beels legt de praktijk neder, komt met zijn vrouw het paviiloen )ij het kasteel bewonen,en dan heb ben we de lieve Clotilde altyd in onze van buitenlandsche Zaken was bij de ont vangst van Sharp door Briand tegenwoor dig. Het antwoord van de regeeringen der bondgenooten zal Vrijdagochtend wereld kundig gemaakt worden. De regeeringen wenschten n.l. zekerheid te hebben, dat president Wilson er persoonlijk kennis van genomen heeft vóór het antwoord door de pers verspreid wordt. Indien de tekst ons nog tijdig genoeg bereikt kan ze nog in dit blad worden afgedrukt. Maar al is de inhoud nog niet woordelijk bekend, de buitenlandsche bla den, die er meer van weten verzekeren, dat er niet in gerept zal worden van vredesvoorwaarden. Geen vrede zoolang Duitschland een gevaar blijft voor een blij venden vrede. En dus Eerst Duitsch land er onder. Hoe ontzettend toch. Geen einde aan de ellende vooreerst. Geen einde aan de slachting. Geen einde aan het lijden, de nood en de rouw. Wij laten hieronder volgen een aanhaling uit «Het Volk«, waarin een Fransch kapitein zijn weder waardigheden meedeelt. Dit ééne voorval doet ons hart sidderen van pijn. En nu te weten dat er duizenden, tienduizenden zijn, die zoo wegsterven. Dat er morgen aan den dag een einde kón zijn, maar dat de volkeren niet willen, niet wil len.. Ziehier het bedoelde fragment «De korporaal kwam mij halen en ver telde mij, dat een man zwaar gekwetst was. Het was een arme kerel van 32, reeds stervende toen ik kwam. «Wel oude jongen zeide ik wat is er aan de hand «Dit kapitein® en hij toonde mij een granaatwond in de maag. «Ik weet dat ik sterven ga, en ik zou eerst nog iets willen zeggen.® «Malligheid, oude jongen, aan sterven moet je later maar eens denken. Ik zal je laten onderzoeken en in het hospitaal doen opnemen. «Kapitein, ik weet dat het met mij gedaan is. Ik zou u iets willen vragen. Ik heb een vrouw en kinderen van wie ik veel houd, en die ook veel van mij houden. Schrijf u voor mij aan hen, ka pitein, schrijf hun een mooien brief, ver tel hun, hoe ik gestorven ben, en dat mijn laatste gedachten voor hen zijn geweest. Er rolde een dikke traan langs zijn wang, en ik moest ook schreien. «Kapi- nabyheid.® »Dicht genoeg,® zei Mimi lachend tegen freule Ernestine, om uw Tennyson te lezen.® «Dat nu mijn eigen Tante mij moest red den, zei freule Agaat, «toen deponneys mij wilden doodmaken, hoe is 'tmogelijk «Hoe zou Willemien 't vinden vroeg Ernestine. «Zeer prettig,® zei Dokter Beels, als ze nog wat hart heeft voor hare beschermelinge.® «Klaar,® zei Mevrouw Beels, kon er 't hare maar niet van krygen. Eerst had ze Mimi, later Juffer gezegd, en na zou ze Gravin moeten zeggen. Maar met dien nieuwen naam had ze geen vrede.« «Hoor eens,® zei Mimi, «zeg u dan uit mijn naam, Mama, aan die oude, trouwe Klaar, dat ze mij noemen mag zooals zij 't liefste wil.® Het gerucht van de wedergevonden Clo tilde had zich, zooals men denken kon, spoedig op het landgoed verbreid. Wie daar niet het minste belang in stelde, was zeker de vrouw van den Bosch wachter. Toen Mimi 's middags met freule Ernestine in het park wandelde, had ze blijkbaar gelegenheid gezocht om haar tegen te ko men, en hoe verrast stond ze, toen ze daar in hare oude bekende, goede Juf, nu een Gravin, weêr ontmoette. Wordt vervolgd. 4 EIWSBLA» voor Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1