Bij Bit nr. behoort een bijvoegsel. Und van altena Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3640, Zaterdag 27 Januari 1917. fiüUILLKTOV I M I. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regej meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. BUITENLANDSCH OVERZICHT" «De aanhouder wint® zal President Wil son denken. Toen zijn vorige nota dooi de oorlogvoerenden niet gebruikt was als middel om samen te confereeren over de mogelijkheid tot vrede had hij zich geheel kunnen terugtrekken. Hij heeft dit echter niet gedaan. Maandag 1.1. heeft hij In de Ameri- kaansche Senaat een rede gehouden, die van verstrekkende gevolgen kan zijn voor het verdere verloop vaii"bët huidige krijs- bedrijf en de mogelijke vredesonderhande lingen. Wij willen de voornaamste punten van die rede aanstippen. Den 18en December, zoo ving hij aan, heb ik aan de regeeringen van de oorlog voerende landen een gelijkluidende nota gericht, waarin ik hun verzocht, stellige dan beide groepen van oor ogvoerenden no^ hadden gedaan, de voorwaarden te noemen waarop zij het mogelijk zouden achten vre de te sluiten. Ik sprak uit naam van de menschheid en van de rechten van alle onzijdige landen gelijkt het onze, vele van wier voornaamste levensbelangen de oorlog voortdurend in gevaar brengt. De Duitsche mogendheden vereenigden zich tot een antwoord, dat slechts te kennen gaf, dat zij bereid waren hun tegenstan ders in een conferentie te ontmoetan ten einde over de vredesvoorwaarden tespreken Deentente-mogendheden hebben veelstelliger geantwoord en, weliswaar in algemeene bewoordingen, maar met voldoende stellig heid om bijzonderheden aan te duiden, de bepalingen waarborgen en daden van her stel die zij de onontbeerlijke voorwaarden van een bevredigende regeling achten. Dan volgt de opmerking dat wij den vrede veel nader zijn gekomen en dat is zeker opmerkelijk. Een oorlóg eindigt altijd meteen vrede; in zoover kan men tijdens een oorlog op elk oogenblik met recht verklaren, dat de vrede naderbij is gekomen. Maar dat zou toch maar een leege phrase zijn, en dal president Wilson het zoo bedoelt, is on waarschijnlijk, aangezien hij later zegt,dat een duurzame vrede slechts kan komen, wanneer de vrede door schikking en niet door onderwerping van een der partijen tot stand komt. Het schijnt dus, dat Wil son, verklarende, dat er vooruitgang is be- door A. DE VISSER. 58) Ook over een andere zaak werd druk het woord gevoerd. Op een morgen toch had men teVecht- dam een heer zien loopen in een rijke uniform, en die hem waren nagegaan, hadden hem zien binnentreden bij den Dokter. «Wie dat toch zijn mocht,® had men al nieuwsgierig gevraagd, en door navor- schen en navragen was men het eindelijk te weten gekomen. Wie het was Welnu, er werd bij Dokter Beels aan gescheld. Meisje hier woont Dokter Reels im mers nog, niet waar «Ja wel, Meneer «Wil je wel eens vragen, of er voor een oude kennis van de Juflerook beletis?® En Klaar, die sloffend en brommend naar binnen was geloopen, vooral ook om dat woord meisje,® net of ze nog een jonge deerne was, Klaar had gezeid, toen ze binnen kwam «Nou staat er een voor de deur, met goud op zyn lichaam, en die vraagt of er ook belet is.® «Met?® vroeg Mevrouw Beels, die wat reikt in de richting van een staking van de vijandelijkheden (tenzij k tort et tra vers optimist wil zijn), er meer van weet dan aan de overige wereld openbaar is geworden, en in zoover is deze verklaring hoopvol. Maar welke vooruitgang er dan sinds de eerste nota van Wilson naar den vrede is, kunnen wij niet zeggen. Toen toch hebben de centralen geantwoord wij zijn het volkomen met u eens en om het doel te bereiken, dat ook uw doel blijkt te zijn, hebben we juist aan onze tegenstanders voorgesteld, tot een conferentie over te gaan. Wij wenschen de wettige belangei van onze volken te verdedigen, die niet in tegenstelling zijn met die van de volken waarmee wij ons in oorlog bevinden. De entente verklaarde evenzeer, dat zi het volslagen met de verheven beginselen van den president eens was. In het bij zonder wenschte zij, dat de vrede duui zaam zou zijn. Dit kon echter slechts wor den bewerkstelligd door een volledige over winning van de entente, die met zich mee zou brengen de verdeeling en oplossing van Oostenrijk-llongarije, de verdeeling van Turkije en dergelijke dingen meer. Nadat nu eenmaal de entente aan Duitsch land heeft geantwoord wij willen niet met u confereeren, is het Duitsche antwoord aan Wilson natuurlijk zonder practische waarde geworden. Het antwoord der entente kwam met veel omhaal van woorden hierop neer wij vechten door. Maar nu zegt Wildon Dat is niet noo dig en niet goed. Er zal nimmer een duur- zamen vrede tot stand kunnen komen als er eerst een volslagen overwinning behaalt is. Immers, overwinning zou een vrede brengen, waarbij de verslagene zou ge dwongen worden, de voorwaarden van den overwinnaar aan te nemen. Hij zou met vernedering worden aangenomen, onder lijden en ondraaglijke opoffering, het zou een angel nalaten, een wrok, een bittere herinnering, waarop de vredesvoorwaarden zouden zijn geschreven, niet duurzaam, maai als op nat zand. Alleen een vrede tusschei gelijken kan duurzaam zijn. Alleen eei vrede, waarvan het beginsel gelijkheid is en gemeenschappelijke deelneming aan een gemeenschappelijke weldaad. De juiste staat des geestes, het juiste gevoel tusschei volken is even noodzakelijk voor een duur- zamen vrede als de juiste oplossing van slecht van gehoor werd. Maar voor dat Klaar kon antwoorder., vroeg een forsche stem «Mag een oude kennis binnen komen «Lieer!® zei Mimi opspringend, «dat is Karei Lindeman «Juist, dat was onze oude kennis Karei Lindeman, de luitenant ter zee. «Ik was hier gekomen,® zei hij, met zijn open en gebruind gelaat binnentredende, win mijn nichtje Willemien eens te komei opzoeken en nu begreep ik, mocht ik toch hier ook niet zoo als een onbekende voor bygaan. Welk een verandering,® vervolg de hij, met zekeren eerbied Mimi de hand drukkende, zoo terug te vinden als Gravin van Wijhoven.® «Ja, ja,® haastte zich Mevrouw Beels op angsligen toon te laten volgen«Dat is ze eerst na onzen dood. Zoolang wij le ven, is ze en blijft ze Mimi Beels.® «Of u gelijk hebt,® zei de oude, goed hartige stem van Karei. En nu volgde er een werkelijk aardig en belangwekkend gesprek. Karei, die zooveel wist te ver tellen van dat prachtige Indië, zoo veel interessante ontmoetingen had gehad, en Vluni, die hem alles haarfijn moest meê- deelen, hoe alles was in zijn werk gegaan, en eindelijk ook vertellen moest van die vriendin Lize..a. die, hij zei het met iels sombeis in zyn slem, «hij zoo gaarne nog eens had teruggezien.® Mimi was met over haar uitgepraat en onder liaar verhaal, waarnaar hy zooaan- netelige kwesties van grondgebied en van aanspraken van rassen of naties. Maar hier komt de President in lijnrecht conflict met de entente, die geen vrede wil of de centralen moeten zijn terneerge- worpen. Ook op een ander punt plaatst Wilson zich vierkant tegenover de entente, als hij spreekt van de vrijheid van de zee. Engeland, dat zich beschouwt als de alleen- lieerscher op de oceaan en beweeert dat zijn grenzen zich uitstrekken tot daar waar het vijandelijk gebied aanvangt, wil natuur lijk niet weten van vrijheid van de zee Vervolgens betoogt de President «dat de natiën eenstemmig de leer van president Monroe aanvaarden als de leer van de werelddat geen natie moet trachten haren regeeringsvorm uit te breiden over eenige andere natie of volk, maar dat elk volk vrij moet gelaten worden, om zijn eigen regeeringsvorm en zijn eigen weg van ont wikkeling te bepalen, onbelemmerd, zonder bedreiging, zonder vrees, de kleinen zoowel als de grsoten en machtigen.® De Voss. Zeit. zegt hieromtrent Toen president Monroe in December 1823 zijn theorie formuleerde ging het om de afscheiding van de Spaansche ko loniën in Amerika van het moederland. Amerika verklaarde dat het de tusschen- komst van Europeesche staten op zijn half rond ter onderdrukking van staten, die zich onafhankelijk hadden verklaard, niet zou dulden. De Monroe-leer is in werkelijkheid steeds een beschermings-leer voor Amerika geweest die men populair heeft samenge vat in de woorden«Amerika voor de Amerikanen.® Dat was ook inderdaad het wezen van de Monroe-leer en niet een al gemeene verklaring van de rechten van menschen en volkeren. Duitschland heeft deze leer steeds geëer biedigd, maar mag nu ook verlangen dat de Amerikanen ze zelf eerbiedigen. De Vossische begrijpt, dat Amerika den vrede wenscht te bespoedigen, zij heeft een open oog voor het lijden der orizijdigen. Wilson's uiteenzettingen over het einde van dezen oorlog en de handhaving van den vrede in de toekomst verdienen ook alle aandacht, maar moeten vervolgt het blad zoo slellig mogelijk weigeren den president der Ver. Staten als ontwerper van de Europeesche kaart te erkennen en ons te laten voorschrijven dat wij aan de zen oorlog zonder overwinning een einde moeten maken. Wij wilden, ofschoon wij dachtig luisterde, blonk menigmaal een traan in zyn oogen. «Zooals gij haar nu beschrijft,zei hij, een oogenblik nadat zij opgehouden had te vertellen, «zoo heb ik haar op reis mij altijd voorgesteld. Flink, degelijk oprecht, met een hart van goud. Het trof mij zoo, toen ik eenige dagen binnenslands zijnde, moest hooien, dat ze overleden was.® Dit bezoek, dat voor Klaar en voor de Vechtdammers heel lang duurde, had in hunne oogen een groote beteekenis. Nu de Juffer zoo maar Gravin was geworden, kwam er zeker wel een koning naar haar kijken, dachten ze, eu toch, wie dat ver trouwelijk gesprek hadden gehoord van Mimi en Karei, dat bijna uitsluitend over Lize liep, die hadden iets heel anders op- kernei kt en gezegd Nu, als die Lize was blijven leven, was zij zeker de vrouw geworden van Karei.® Ik ga nu jaren voorbij en ik zou u ze ker niet tevreden stellen, indien ik nadien tijd nog niet eens een blik sloeg op onze vrienden. Nu niet meer te Vechtdam, maar op iet paviljoen bij liet kasteel van den Baron van Walstein. 't Is een prachtige zomermorgen. Bij iet paviljoen is een keurig aangelegde tuin. n het groene heestergewas, dal zoo geurig en kleurig bloeit, zingen de vogels, alsof ze geen plan hebben, om ooit weêr uit te scheiden. reeds hebben overwonnen, onzen vijanden een redelyken vrede aanbieden. Wij wa ren en zijn nog bereid met hen te onder handelen. Maar ook alleen met hen, en dat juist, omdat wij op het stand punt van president Monroe staan in dezen zin «Europa voor de Europeanen-.® Dan stelt pres. Wilson voor dat Polen vereenigd, onafhankelijk en autonoom moet worden. Maar met deze eisch druischt hij dwars tegen het Duitsche standpunt in. Immers er zouden gedeelten van het Duitsche rijk worden afgescheurd, die voor het rijk van levensbelang zijn en millioe- nen Duitschers zouden onder Poolsche heerschappij komen. Van bizondere beteekenis is de verkla ring van Wilson «Bloote verdragen ma ken den' vrede niet duurzaam." Daarom is het volstrekt noodig dat er een volke renbond wordt geschapen, bestaande uit alle staten. Dus niet gelijk in 1814 omvattende alleen de overwinnende ver bondenen van het oogenblik, maar alle volkeren, ook de onzijdigen van thans. Een organisatie der wereld dus, met een gemeenschappelijke politiemacht, die de onwilligen tot vrede kan dwingen. Deze rede van Wilson wordt in Duitsch land over het algemeen gunstig beoordeeld Wel heeft men er zijn gewichtige bezwa ren tégen, gelijk wij er reeds eenige noemden, maar men prijst het idealisme dat er in opblinkt en betuigt er zijn in stemming mede. Anders is het in Engeland. Daar heeft o. a. Boner Lew, de kanselier der schat kist, een antwoord op de rede gegeven dat in korts woorden luidtWij vindei uw vredesdenkbeelden wondermooi, ja zóó prachtig datwij juist daarom met de grootste verbittering zullen doorvechten Duitschland heeft alle schuld van den vreeselijken strijd. Duitschland is een voortdurend gevaar voor den vrede. Eu daarom als Duitschland voor goed genekt is, willen we zonder en buiten Duitsch land om uw idealen zien te verwerkelijken Doch al is de entente nog even ver woed als vroeger, toch heeft Wilsons rede reeds dit goede gevolg, dat er weer over de vredeskwestie wordt gesproken en na gedacht. Al is het langzaam, wij zien toch de nevelen wat optrekken en durven weer hopen, dat er, wie weet hoe onver wacht, een eiride zal komen aan de gru welijke volkerenslachting. In deu tuin wandelt een oud heer. Zijn haar is zilverwit, maar zijn houding is nog recht en zijn oogen zieu nog vol levens vreugde om zich heen. Hij is de type van een krassen ouden man. Naast hem wandelt een oude vrouw, gebogen en op een stok leunend voort. We herkennen in dit tweetal Dokter Beels en zijn echtgenoot. Al heeft zij er lang tegen op gezien, toch is ze eindelijk bezweken voor de vele redeneeringen, en heeft ze Vechtdam ver laten om builen te gaan wonen, en nu ze daar eiken dag zoo volop geniet van die heerlijke natuur, van die heerlijke bloemen en die vroohjke vogels, nu zegt ze wel eens: «Och, had ik het maar vroeger gedaan, dan had ik meer levensgenot gesmaakt.® Eu in het paviljoen vinden we nu niet meer Mimi, maar nu Gravin Clotilde terug! wei de Tante, maar veel meer nog vriendin van freules op het kasteel. Kijk eens even in haar keurig ingericht boudoir herkent ge daar den kop en schotel van Sèvres porselijn op den marmeren schoor steenmantel Neen, geloof me, in al haar grootheid heeft Mum de oude Griet niet vergelen. Zij gevoelt zich hier gelukkigen tevreden. Somwijlen bezoekt ze nog eens haar oude Directrice op de kostschool en verdiept zich daar in allerlei herinneringen met deze. Somtijds ook, als ze notarieele zaken te doen heeft, komt de Notaris Pieter Vrijhoef met kruipeude beleefdheid en voorkomend- Dinsdagnacht heeft er een treffen ter zee plaats gehad tusschen Duitsche en En- gelsche torpedobooten. Het was een on beduidend zeegevecht, waarbij de weder - zydsche verliezen gering .zijn geweest. Een Engelsche torpedojager is vernietigd, waarbij 3 olficieren en 44 man gedood werden. De Duitschers melden dat ook een tweede oorlogsbodem in den grond werd geboord. Van de Duitschers werd een torpedoboot zoo zwaar getroffen, dat zij IJmuiden moest binnenvallen. Van de 70 koppen bemanning zijn er 15 gewond en 8 gedood. De Roode Kruisvereeniging verleende hulp bij vervoer en verpleging der gewonden. Van de gevechtsterreinen is niets be langrijks te melden. BUITENLAND. Bewapende handelsschepen in het Panama-kanaal. WASHINGTON, 24 Januari (Reuter.) Volgens een bepaling van het departement van oorlog zullen alleen' ter verdediging bewapende handelsschepen, die gebruik maken van het Panama-kanaal, op dezelfde wijze behandeld worden als andere han delsschepen. o De mannen onder de 31. Lord Rhondda, de President van de Local Governement Board, heeft aan de dienstplichthoven een rondschrijven gericht, waariu, hy meedeelt, dat alle mannen, die geschikt zijn voor den algemeenen dienst of voor garnizoensdienst in het buitenland, welke gemist kunnen worden zonder ern stige schade voor werk van essentieel na tionaal belang of die geen andere sterke redenen voor vrystelling hebben, zoo spoe dig mogelijk voor den militairen dienst beschikbaar moeten komen (uiterlijk 31 Maart), opdat ze kunnen worden geoefend. Aan het schrijven is een toelichting toe gevoegd, waaruit blijkt, dat de regeering voor mannen onder de 31 jaren geen vry stelling wil, behalve van uiterste noodza kelijkheid. De regeering staat op het stand punt, dat mannen van dien leeftijd voor het land meer waarde hebben in het leger dan in burgerlijke betrekking. Een gevaarlijk rit. Georg Queri schrijft uit het Westen aan het «Berliner Tagblatt® Het Holsteinsche regiment was zoo goed heid doen wat zij verlangtmaar hij her innert haar nimmer, dat hij haar heeft leeren kaartspelen of wou leeren schaat senrijden. Eu de oude Klaar, welzeker, de oude getrouwe heeft ook een plaatsje in »'t mooie huis,® zoo als zij dat noemt. Alle dagen maakt ze zich 't druk om de kippen en kalkoenen te voederen, dat ook al weêr niemand zoo goed kan als zij. Eindelijk,.... eindelijk.... Numaareen verren blik vooruit. Dokter Beels, Mevrouw, Klaar, afgestapt van het tooneel des levens. Willemien Pleygers, getrouwd met haar photograaf. Op 't kasteel, ook al alles veranderd, zoo als alles verandert door den tijd. Freule Ernestine en Agaat getrouwd. Onze oude vriend Karei Lindeman kapi tein-luitenant ter zeeis eindelijk de echtgenoot van Freule Clotilde, Gravin van Wijhoven, die samen nog menigmaal in een dunkbare herinnering wijden aan hun beider vriendin Lize, nog menigmaal een blik slaan in dat wondervol, vaak zoo moeilijk verleden, waarin een krachtige wil zoo veel deed, een kleine gebeurtenis aanleidinggaf tot zulk een grooieu ommekeer. We nemen nu afscheid van allen om hun een gelukkige en goede reis door 't leven toe te wenschen. EINDE. voor Hot Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1