Und van altena Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3655. Woensdag 21 Maart 1917. FEUILLETON. EL NERO. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Pen eersten stoot tot de pokken- inoculatie in Europa gaf een dame, en wel Lady Montague, de vrouw van den Engélschen gezant te Kon- stantinopel. Zij had in deze stqd gehoord van de Grieksche wijze van pokken-inenting, en had in 1718 den moed hare beide zonen en vier jaren later te Londen ook hare dochter dp echte pokken te laten inenten. Heel Londen werd door die daad in be weging gebrachtop bevel des Ko- nings nam men terstond een proef- inenting op zeven ter dood veroor deelde misdadigersde inenting viel bevredigend uit en beschermde die misdadigers niet alleen voor het schavot, maar ook voor de kwaad aardigste pokken, waaraan men hen, na afloop der inenting, blootstelde. In het jaar 1723 werden de kinderen van den toenmaligen Koning van Engeland, George I, alsmede eene menigte kinderen uit de aanzienlijk ste familiën van het land ingeënt en daarmede was de baan in Europa gebroken. Al deze inentingep waren, zooals wij boven zeiden, met men- schenpokken. Het voorbeeld" door het Engelsche hof gegeven vond navolging aan het Fransche, Oostenrijksche, Pruisische en aan andere hoven van kleinere staten. Keizerin Katharina I van Rusland, die zichzelve en den Groot vorst Paul liet inenten, om het voor beeld aan den adel te geven, betaalde aan eiken onadellijken Rus, die zijn kind liet inenten, een zilveren roebel In andere landen was zulk een klinkend hulpmiddel niet. In 1746 reeds stichtte men voor de armen in Londen een openbaar inentingsge sticht. De haast waarmede dit in elk geval twijfelachtig middel tot bescherming werd aangegrepen, bewijst de grootte van de pokkenvrees. Reeds toen het lang zich zelf veroordeeld had, werd het middel nog hardnekkig vastge houden. Niet lang duurde het echter of men leerde ook de gevaarlijke 15) Naderende schreden deden haar na eene poos opkijken, en verschrikt stond zij van hare plaats op, want bij den ingang van het priëel stond, met een triomfantelijken glimlach op de lippen, graaf Castilio. Hij trad naar haar toe. «Dat noem ik geluk hebben," zeide hy, zonder daar eerst verlof toe gevraagd te hebben, naast Manuela op de kleine bank plaats nemende, «onbewust dreef ipijn hart mij tot eene wandeling in het kleine park en een» gelukkig gesternte deed mij hier de dame vinden, naar wie ik ieder oogen- blik van den dag zoo vurig verlang, en van wie één enkele blik voldoende is, om mij gelukkiger te maken dan alles 'ter wereld." Manuela wilde zich verwijderen. «Mijnheer de graaf," fluisterde zij opge wonden, «ik bid u, laat mij alleen." «Neen," riep Castilio, hartstochtelijk, «ik zegen het oogenblik, waarop het my vergund is, om u eens alleen te spreken, al zij het dan ook maar voor enkele minu ten. Eindelijk moet het eenmaal gezegd zijn, wat ik reeds zoo lang in mijn overvol hart met mij ronddraag. O, donna Manuela, reeds de eerste maal, .dat ik u zag, viel het als een vurige straal in myn hart, en zijde kennen. In duizenden gevallen vervulde de inenting wat men er van verwachtte, maar niet altijd was de kunstmatig aangebrachte ziekte zoo licht als het geval waarvan de pok stof genomen wasmen zag soms de gevaarlijkste pokken met hunne ge vreesde naziekten, men zag zelfs doodelijke pokken op de inenting volgen. Daarenboven kregen zij nu veel meer uitbreiding. Minder kwaadaar dig werden zij, maar elke ingeente werd een nieuwe bron van besmetting voor allen, die met hem in aanraking kwamen en nu men de Ingeënten onmogelijk kon afzonderen, werden de bronnen van hef pokgif duizend voudig Vermenigvuldigd, en zoo bleef de pokziekte duurzaam, zij werd zelfs in Europa endemisch, eene landziekte. Die nadeelen van de inoculatie waren zoo groot geworden, dat niet sléchts vele geneeskundigen tegen standers werden van de inoculatie, maar dat zij in sommige landen, o. a. in Frankrijk in 1763 verboden werd Maar de angst en vrees voor pokken was zoo groot, vooral toen Koning Lodewijk XV in 1774 die ziekte kreeg en er aan stierf, dat in spijt van het verbod Lodewijk XVI en verscheidene prinsen zich lieten inenten, en eerst de groote ontdekking van de koepok inenting kon den doodsteek geven aan de inenting der echte menschen pokken. Bij onderscheidene dieren zijn pokken eene niet zeldzame ziekte maar zij is zoo onbeteekenend, dat zij dikwijls ongemerkt voorbijgaat Bij de koeien bepaalt zich de ziekte tot den uier en de tepels, die dan met pokpuisten worden bedekt. De ziekte komt bij de dieren bijna spo radisch voor (in afzonderlijke geval len). Vergelijkende waarnemingen en vele proefnemingen hebben de groote verwantschap tusschen de koepokken, paardenpokken en men schenpokken bewezen, maar niet aangetoond dat zij identisch, (vol maakt hetzelfde) zijn. In alle drie vertoont zich een proces, dat zich in de koe- en paardenpokken slechts plaatselijk en in een zeer lichten graad voordoet, maar zich bij den mensch over het geheele lichaam met iederen dag, met ieder uur zwol het daarin ontwaakte gevoel meer en meer tot eene flikkerende vlam aan. Laat my het u zeggen, Manuela," ging de graaf voort en zonk naast het jonge meisje op eene knie neer, terwijl hij daarbij steeds de hand van Manuela vasthield, «dat ik u bemin, vurig en innig bemin, en u smeek om de mijne te worden voor immer." Sidderend vernam Manuela de woorden van den graaf, te vergeefsch deed zij haar best om hare hand te bevryden en ruimte te krijgen tot het verlaten van het priëel. Tranen traden er in hare oogen en op gewonden riep zij uit «Laat mij van hier gaan, graaf. Wan neer u ook maar het geringste aan mijne achting gelegen is, zoo laat my dan uit het priëel. Ik kan en mag uwe woorden niet aanhooren, ik «En wat zou u dat kunnen beletten, dierbaar meisje? Ik bied u hart en hand en wanneer ge meent, dat de omstandigheid, dat uw vader slechts een eenvoudig edelman is, en wat stand betreft beneden mij staaf, eenig gewicht in de weegschaal zou kunnen werpen, dan vergist ge u. Ik ben rijk en mijn loopbaan in den dienst van Hare ver heven Majesteit is nog niet afgesloten. Welke hinderpalen zouden onze vereeniging dus in den weg kunnen staan Hij stond opnieuw op en legde zacht den arm om Manuela's midden. Deze vertrouwelijke aanraking schonk echter aan het jonge meisje de kracht der uitbreidt en in de hoogste mate ge vaarlijk is. Evenals het doorstaan eener pok ziekte in de meeste gevallen voor het geheele leven de vatbaarheid voor het pokgif vernietigt, vernietigen ook het doorstaan van de koepokken die vatbaarheid ten minste voor een lange reeks van jaren. Paardenpok ken hebben dezelfde beschuttende kracht, maar schapen- en zwijnen pokken niet. Door mededeelingen van landlieden, die gebruik maakten van hetgeen zij ondervonden, namelijk dat de koe pokken tegen menschenpokken be veiligden, kwamen de geneesheeren tot de kennis van een feit dat bestemd was een der grootste zegeningen der menschheid te worden. De Engelsche geneeskundige Jenner was niet de eerste die koepokken op menschen overbracht, maar wel de eerste we tenschappelijke man die, nadat hij 20 jaar lang proeven gehomen had om de beschermende werking der koepokstof te bewijzen en te leerén kennen, het eerst in het openbaar de koepokstof op een mensch inentte Op den 14den Mei 1796 vaccineerde Jenner in zijne geboorteplaats Berkely een achtjarigen jongen, James Phi lips genaamd. De stof werd genomen uit de koepokpuisten van een melk meisje, Sara Nilmo, dat door het met gewonde handen melken van eene pokzieke koe, vaccinepuisten op de handen had gekregen. Herhaaldelijk werd die jongen in datzelfde jaar met menschenpokken gevaccineerd, maar het bleek dat hij voor menschen pokken totaal orivatbaar was gewor den. In 1798 ging Jenner naar Lon den en verwekte zoowel door zijn eerste geschrift waarin de uitkomsten van zeven koepokinentingen waren opgeteekend, als door zijne verdere openlijke vaccinatiën een welver diend succes. Nauwelijks een jaar later waren reeds 19000 personen gevaccineerd, en bij 5000 hunner had men ook in het openbaar echte menschenpokken geïnoculeerd. Men bevond dat zij volkomen onvatbaar waren geworden voor menschenpok ken. Krachtig werd dê zaak van Jenner in het overige van Europa aangegrepen. Binnen vier jaar tijds ontsteltenis, zij rukte zich los en bereikte, herademende, den uitgang. Een sombere wolk van misnoegen vloog er over Castilio's aangezicht, doch in het volgende oogenblik ook reeds stond hij weder aan Manuela's zijde en bood haar den arm, dien zij niet waagde af te wyzen. «Vergeef mij, sennora," zeide hij kalmer, doch een sombere blik zijner oogen gleed er langs het gelaat, zijner begeleidster. «Vergeef mij, wanneer mijn vurig minnend hart zich zelf niet langer beheerschen kon, doch ik wacht nog steeds op de beantwoor ding mijner vraag." Manuela, had hare,kalmte wat herkregen en wandelde nu met neergeslagen oogen naast den graaf voort. «Mijnheer de graaf," zeide zij schuchter, «ik ben verloofd." «Hoe riep de graaf, verwonderd blij vende stilstaan en daardoor Manuela nopende om hetzelfde te doen. «Hoe Hoor ik wel? Verloofd, sennora? En mét wien? Ik meen wel op deze vraag een nauwkeurig antwoord te mogen verwachten." Zyn toon klok streng, verbitterd, bijna bevelend en krenkte de jonge dame nog meer dan de tactlooze toespeling van zoo even op den i minderen adel harer familie. Driftig trok zy daarom haar arm uit dien van haren begeleider. «Ik zou niet weten, mijnheer de graaf," zeide zy koel en bedaard, «wat u het recht gaf om in ernst de beantwoording uwer nieuwe vraag te verlangen, vooral daar deze waren er vaccine-instituten in Oos tenrijk, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Noord-Amerika, Oost-Indië, Java en zelfs in Groenland. Eerst meende iedereen en ook Jen ner, dat een enkele vaccinatie voor het geheele leven voldoende was. Maar 15 a 20 jaar na de eerste koe pokinentingen, toen zich weer eene epidemie vertoonde, werden ook per sonen aangetast, die in hunne jeugd met goed gevolg gevaccineerd waren. Ook merkte men op dat als men kinderen, die in de eerste levensjaren gevaccineerd waren, in het 15e of 20e levensjaar nogmaals inentte, de laatste inenting weer vatte en dat de vatbaarheid voor koepokstof weer ontwaakt was. Men kwam in het algemeen tot de overtuiging dat de vaccine niet voor het geheele leven maar slechts voor een zekere reeks van jaren een beschermer tegen de menschenpokken was. Vandaar de oorsprong en de beteekenis der zoo genoemde revaccinatie, die als een noodwendig vervolg van de eerste vaccinatie dient beschouwd te worden. Een goed gelukte vaccinatie en revaccinatie beschermen, zooals milli- oenen waarnemingen geleerd hebben, levenslang. Slechts in enkele per sonen sluimert eene zoo groote vat baarheid voor pokgif en zoo groote voorbeschiktheid voor pokziekte, dat deze voorbeschiktheid ook door her haalde vaccinatie slechts tijdelijk kan worden vernietigdv Zoo zijn er voorbeelden van menschen die 2, 3 en meermalen de pokken hebben gehad. Zoo is het met de pokziekte en de vaccine ongeveer gegaan. De vrees en schrik voor de pokken waaronder de vorige eeuwen gebukt gingen, is voor ons eene traditie geworden. Te Teheran in Perzie, waar de vaccine eerst in 1857 is ingevoerd, vond Dr. Pollack onder de vele blinden, die er bedelend langs de wegen liepen, ne gen van de tien die hun gezicht door de pokken hadden verloren. Zoo blijkt dat de vaccine niet op de meening van enkelen is gegrond of op twijfelachtige feiten is gebouwd neen, over de waarde der vaccine heelt de wetenschap een merkwaar dig oordeel uitgesproken en eene geenszins op den toon gesteld is, dien ik het recht heb, om van een ieder te eischen. Al had onze verloving tot dusver ook alleen maar in den engsten familiekring plaats, zoo behoeft deze toch in geenerlei opzicht het daglicht te schuwen. «Mijn verloofde is sennor don Diego Pelloro, markies de Noielles, en staat ook de adel mijner familie, gelijk gij belieft te zeggen, misschien bij dien van graaf Cas tilio ten achter, de naam van mijn ver loofde neemt zeker wel denzelfden rang in niet waar, don Estevan, graaf de Castilio Vèrbluft had de graaf de taal van Manuela aangehoord, en eene lichte bleek heid trok over zijn aangezicht. «Vergeef my, donna Manuela,® ant woordde hij nu vleiend, doch een sombere, bijna dreigende straal viel daarby uit zyne oogen op het jonge meisje, «maar ik kon natuurlijk niet, weten «Zeker niet, don Castilio,viel donna Manuela hem in de reden, ietwat beschaamd over hare heftigheid van zooeven, «en vergeef ook my, er lag in mijne woorden volstrekt de bedoeling niet om u te kren ken. «Welaan, laat ons dan weder den vre de sluiten, donna, wat mij echter betreft, met het smartelyk bewustzijn van met een gewond hart te moeten terugkeeren in mijne eenzame woning. Don Diego Pelloro hmniet waar, dat is toch duizendvoudige ondervinding bewijst nog dagelijks hoe gegrond dat oordeel is. Maar het publiek, hetwelk de vrees voor pokken is ontwend, dat de vreeselijkheden niet meer zoo naakt rondom zich ziet, het publiek is zorgeloos geworden en moet er telkens toe aangemaand worden dat er een gewichtig gezondheidsbelang op het spel staat. Toch, al behoeven wij ons niet dagelijks te verontrusten over het pokkengevaar, dat het voor de menschheid toch nog altijd een vij and is voor wie zij op haar hoede moet zijn, bewijst het berichtje dat men in het nummer van 14 Maart van dit blad heeft kunnen lezen. Ddarin wijst Dr. Reyck er op, dat de pokken zich in het geheele Dtptsche rijk vertoonen, zelfs tot zeer dicht aan onze grenzen.' Deze dokter wijst er ook op, vooral de middelen om het gevaar af te wenden te gebrui ken en zoodoende mede te helpen dat de pokken in ons land geen bodem vinden om voort te woekeren. BUITENLANDSCH OVERZICHT. De belangrijke gebeurtenissen volgen eikander nu op in snel tempo. Allereerst nog de revolutie in Rusland. De telegrammen in ons vorig blad vulden het «overzicht® aan, in dezen zin n.l. dat er uit bleek dat het geheele oproer een overwinning van de oorlogspartij en als zoodanig voor de entente is ge.weest. Gelijk men weet, zijn opstanden lang niet zeldzaam in Rusland, evenmin trou wens als vorstenmoord. Het volk is dan ook stelselmatig geknecht en gekweld. Het wilde politieke vrijheid en vroeg er by elke gelegenheid om. Maar de regeering bleef doof en zocht als vanouds heul by de practijken der tyrannie de meest vrij moedige woordvoerders der zemstvos en eminente personen op het gebied van we tenschap en letteren, die den moed hunner overtuiging hadden, werden in de gevan genis geworpen of naar Siberië verbannen. Vooral de minister van binnenlandsche za ken Plehve maakte zich gehaat door zijn dwingelandij; den 28sten Juli 1904 werd hij vermoord door een onder zijn rijtuig geworpen bomde tijding wekte alom meer verademing dan afschuw. Ondanks de propaganda der revolutio- immers de naam van uw gelukkigen ver loofde Manuela knikte toestemmend met het hoofd. «Hm,® ging de graaf nadenkend voort, «zooveel ik van Noielles weet, staat dat geslacht bij het Hof niet bijzonder gunstig aangeschreven, ten minste de vader van den tegenwoordigen Pellero was als een tegenstander van de regeering onzer konin gin bekend, al was hij dan ook juist niet actief tegen deze werkzaam. «De tegenwoordige markies, bijgevolg uw verloofde, hij is immers de eenige van zyn geslacht, reden waarom eene verwis- 1 seling niet goed mogelijk is, moet naar ik gehoord heb, een soort geleerde zijn, die 1 zich in de eenzaamheid begraaft. Ook is hij zoover ik weet, vergeef mij mijne mo gelijke indiscretie, sennora, maar zeer matig met aardsche goederen gezegend. «Bedenk dus wel, wat ge doet, dier baarste Manuela. Gjj zijt veel te bekoor lijk, om bij uwe schoonheid en levenslust behagen te kunnen vinden in het beschei den leven van een landjonker. Bedenk daarentegen eens welke uwe positie zoude zijn als mjjne echtgenoote en uw leven aan het koninklijke Hof te Madrid, omgeven door allen glans van den rijkdom en van den c Manuela onderbrak den graaf opnieuw, j «Laat ons over deze zaak zwygen, sen nor,® zeide zy vast en beslist. Wordt vervolgd. voo voo en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. Pokken. II.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1