nr.
UND van altera
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3664. Zaterdag 21 April 1917.
EL NERO.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regèl
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht. x
BU1TENLANDSCH OVERZICHT.
De grootste veldslag der wereld, ook
uit dezen oorlog, is gaande. Over een
terrein van 150 K.M. wordt met felle
kracht gestreden. Wij herinneren ons, dat
de Engelschen op Paaschmaandag het of
fensief openden. Maar om zijn de Fran-
schen er bij gekomen en beuken er al
even ongenadig op los. De eersten namen
het terrein van Atrecht tot Vailly onder
handen en nu hebben de laatsten het front
van Vailly tot Parijs voor hun rekening
genomen.
Het resultaat Ook nu weer is het
ten gunste van de gealliëerden.
De Franschen drongen hier in de eerste,
daar in de tweede Duitsche linie door en
hebben 17.500 krijgsgevangenen gemaakt
en 75 kanonnen bemachtigd.
Over een dergelijk reusachtig front en
met zulke enorme troepenmachten is na
tuurlijk eenige duizendtallen gevangenen
niet zoo'n overweldigend succes. Met de
ruim 14.000 Duitschers die sedert Paschen
den Engelschen in handen vielen is dit
een 30.000 man, geen menigte die op de
kracht van het millioenenleger der Duit
schers van grooten invloed kan zijn. Men
herinnert zich nog de honderdduizenden
Oostenrijkers, die 't vorige jaar in handen
der Russen vielen
Maar wel blijkt er uit dat de geallieer
den op het oogenblik in de meerderheid
zijn en wel voornamelijk wat de artillerie
betreft. Dit geeft het Duitsche legerbe-
richt zelf toe, waar het zegt dat het
voortgezette vuurgevecht de stellingen met
het overige terrein tot één" veld van diepe
en breede granaattrechters maakt, en dan
wordt geconstateerd: «dientengevolge is de
verdediging van een vaste linie niet meer
mogelijk.Hier wordt dus in een officieel
Duitsch bericht geconstateerd, wat al meer
en meer duidelijk was geworden, dat de
geallieerden een einde aan den positieoorlog
hebben gemaakt. Zij zijn artilleristisch zoo
sterk geworden, dat geen vaste stelling
hun vuur meer weerstand kan bieden.
Daardoor is de periode in de oorlogvoering,
die in dezen oorlog voor het eerst zoo
stelselmatig is toegepast, de periode van
den strijd in loopgraven, die den grooten
stilstand tengevolge had, ten einde. Het
is ook niet waarschijnlijk, dat die stilstand
24)
Door de openslaande deur opmerkzaam
gemaakt, snelde Diego Pelloro, toen hij
met Mercedes van den dans terugkeerde
en de plaats van Juan en Manuela ledig
vond, eveneens naar buiten, waar de gend
arme naar hem toetrad en hem in vluchtige
woorden het gebeurde mededeelde op dit
oogenblik naderde er een andere gendarme
met zijn paard, en Diego, die op het bericht
van den gendarme doodsbleek was géwor
dén, rukte laatstgenoemde de teugels van
zijn paard uit de hand, en zat, ondanks
diens protest, onmiddellijk in den zadel.
«Neen riep de eerste gendarme, «op
die manier krijgen wij den vrouwenroover
niet in handen. Hij heeft den weg naar
Bilbao ingeslagen schreeuwde hij den
reeds verdwijnenden don Diego na, want
de muildierdrijver had hem zijne waarneming
medegedeeld daarop sprongen, de beide
gendarmen in een cabriolet, die den spoedig
verwittigden, eveneens op het bal aanwe
zigen directeur van politie toebehoorde, en
togen nu insgelijks op weg ter vervolging
van den ontvoerder.
Men kan zich den schrik, den kommer
en de smart vat» de ouders van Mercedes
en der markiezin denken.
Zy verlieten onmiddellijk het bal en
spoedig weer zal intreden, want het is
gebleken, dat geen stellingen meer gemaakt
kunnen worden, die tegen het nieuwer-
wetsche 'artillerievuur der geallieerden be
stand zijn. Hierdoor is tevens beslist, dat
de oorlogsnijverheid van Frankrijk, Enge
land en Amerika tezamen de overwinning
heeft behaald op de Duitsch-Oostenrijksche
oorlogsindustrie. Dit is niet te verwonde
ren, vooral als men nog in aanmerking
neemt, dat de laatste haar producten in
mirtdere mate dan de eerste haar produc
ten uitsluitend op het Westelijk front kan
concentreeren.
Dat de Duitschers zich in de minderheid
achten blijkt verder uit de Opmerking, dat
de strijd nu niet meer gaat om een linie
(m.a.w., die kunnen we toch niet meer
behouden), maar om een heele, diep ge-
ëcheloneerde verdedigingsstelling. Zoo golft,
staat er verder, de worsteling om de voorste
stellingen heen en weer, met het doel om,
zelfs als daarbij oorlogsmaterieel verloren
gaat, (m.a.w.er ïs oorlogsmaterieel ver
loren gegaan) om de levende strijdkrachten
te sparen en den vijand door zware ver
liezen aan doóden en gewonden op beslis
sende wijze te verzwakken.
Dit klinkt niet erg mooi. Want het
eigenlijke doel van alle oorlogvoering de
vernietiging van de strijdkrachten des te
genstanders wordt hier voorloopig, wegens
diens overmacht, vooral aan materieel, voor
loopig terzijde gesteld. De eigen levende
strijdkrachten moeten worden gespaard en
den tegenstander moeten verliezen worden
toegevoegd, waardoor hij op beslissende
wijze wordt verzwakt. Op beslissende wijze,
dat is dus zoo, dat hij ten slotte in de
minderheid zal zijn en het hoofddoel van
den strijd weer kan worden opgevat. Een
moeilijk, een langdurig en ook niet onge
vaarlijk proces, vooral als daarbij oorlogs
materieel verloren gaat.
Vooral daarom schijnt de toestand der
Duitschers aan het westelijk front zwakker
te worden omdat zij voorbereid waren op
den aanval. Zij hadden gelegenheid gehac
troepenmassa's samen te trekken op het
bedreigde punt. Tevergeefs echter, en dat
is kenschetsend voor de tegenwoordige ver
houding van de wederzijdsche krachten
Er wordt door bevestigd dat nergens meer
de Duitschers in vaste stellingen een door
het roffel vuur van de geaillieerden voorbe
reiden aanval vermogen te weerstaan, oök
al zijn zij er op voorbereid. Dat is nu
voor de Duitschers het groote raadsel ge
begaven zich naar huis, in koortsachtige
opgewondenheid verdere berichten afwach
tende. Zelfs de Koningin, aan wie de
minister van politie den maagdenroof uit
de feestzalen van het koninklijk paleis had
medegedeeld, was diep verontwaardigd, zij
betoonde hare groote deelneming in deze
zaak, en beval den minister om alle pogin
gen in het werk te stellen, ten einde den
schuldige te ontdekken en hem zijne wel
verdiende straf te doen ondergaan.
Inmiddels lag Juan bewusteloos en den
dood nabij onder het paard, dat onmiddellijk
na zijn val gestorven was.
Zijwaarts van den straatweg, op den
achtergrond van een voortuin stond een
huisje, welke bewoners echter in diepe
rust hadden gelegen doch het luide roepen,
zoomede het knallen der pistoolschoten
hadden den eigenaar, een tuinier, wakker
gemaakt, hij had zijn knecht en zijne
dochter gewekt en deze drie personen waag
den zich eindelijk, toen het gedruisch van
het wegrollende rijtuig reeds lang in de
verte was weggestorven, naar buiten op
den straatweg.
Met groote moeite gelukte het hun, het
doode paard, dat op het onderlijf van Juan
tyg, te verwyderen, en zij stonden juist op
het punt om het lichaam van den jongen
man omhoog te heffen, toen er op de brug
in de nabijheid andermaal hoefslagen weer
klonken en zij zich derhalve in allerijl achter
de hooge tuinheg terugtrokken.
Het was Pelloro, die kwam aanrennen
worden, hoe een vijand te weerstaan, die
artilleristisch zoozeer de baas is, dat de
onderaardsche stellingen geen afdoende ver
dediging tegen zijn aanvallen meer zijn.
Wel blijkt uit den verwoeden tegenstand
dien de ,Duitschers bieden, dat hun kracht
nog niet gebroken is. Hun leiding blijft
voortreffelijk, de doorbraak, die de Fran
schen beoogden, is niet gelukt en de" ver
liezen van den vijand zijn zwaar., Ook dat
zijn feiten die in aanmerking komen en de
berichten van de andere partij erkennen,
dat de tegenstand sterk en/verbitterd is,
Een bericht uit het Fransche hoofdkwar
tier voorspelt, dat de slag lang en bitter
zal zijn. De beslissing is dan ook nog verre
en ongetwijfeld zou het in de tegenwoor
dige omstandigheden voor dé Duitschers
reeds zeer veel gewonnen zijn, indien zij
de beslissing on beperk tan tijd kunnen uit
stellen, waardoor de grondslag van het
Duitsche plan van «een vrede door schik
king* zou blijven bestaan.
De Franschen schijnen nu weer wat
uit te blazen van de groote inspanning en
bereiden zich weer voor tot een-nieuwen
stoot. Ondertusschen schijnen de Engel
schen bij en ten Noorden van Atrecht in
gereedheid te zijn, om er opnieuw op los
te trekken. De bedoeling van de gealli
eerden begint al duidelijker te worden.
Zij willen niet meer als in vorigejaren,
als bij Verdun en aan de Som me, bijv. een
offensief op een punt openen, dat tot een
doorbraak zou kunnen leiden, maar den
vijand ook toestaat van andere punten
reserves te laten aanrukken, zij willen over
het geheele of althans over een zoo groot
mogelijk front, tegelijk aanvallen. Daarom
gaan de Franschen hun offensief steeds
verder naar 't zuiden uitbreiden, er wordt
ook reeds melding gemaakt van aanvallen
ten Oosten van Reims en zelfs van aan
vallen in den EJzas, en strekt de aan
vallende beweging der Engelschen zich a
meer uit naar het Noorden. Dit moet
tengevolge hebben, dat de Duitschers waak
zaam, actief moeten zijn over 't geheele
front en zij niet op 't eene punt hun front
van troepen kunnen ontdoen, om die elders
op een bedreigde plek, te laten optreden
Op deze |wijze hopen duidelijk de gealli
eerden om óf hier of daar door een zwak
punt heen te breken óf den vijand over
de geheele lengte terug te duwen.
Het initiatief is duS nu geheel aan de
zijde der geallieerden. Afmatten, geen
rust laten. Telkens maar weer aanvallen
en zijn dampend paard bij den aanblik van
de kampplaats deed stilstaan.
In een oogwenk was hij uit den zadel
en knielde naast Juan neef.
«Is er dan niemand hier riep hij,
«die dezen ongelukkige bijstaat
Nu bewoog zich wat achter de heg en
de menschen kwamen aarzelend naderbij
«Wij waren reeds bezig, sennor,« zeide
de eigenaar van het kleine perceel, «om
den armen jongen man hulp te verleenen,
als deze ten minste nog mogelijk is, en
verborgen ons alleen, wijl wij niet konden
weten, of een vriend, dan wel een nieuwe
vijand naderde. Als ge echter een handje
zoudt willen medehelpen, dan brengen wij
den gewonde in mijn huis en in een bed,
dat mijne dochter spoedig gereed zal maken,
en alsdan zal het er alleen op aankomen
om zoo spoedig mogelyk een dokter op te
zoeken.
Toen zij het lichaam van Juan omhoog
hieven steunde deze van de pijn, hoe be
hoedzaam de mannen hem ook aanvatten.
Zij droegen hem op eene gelijkvloers gele
gene kamar, ontkleedden hem en brachten
hem te bed. i
De borstwonde bloedde niet meer en
Pelloro legde er inmiddels kompressen op,
zonder dat Juan echter tot zijn bewustzijn
terugkeerde. Op dit oogenblik kwamen
ook de gendarmen aan. Pelloro verzocht
lun echter dringend om de verdere vervol
ging van het rytuig voort te zetten, en
tevens den eersten den besten dokter, dien
op verschillende punten, is nu de leuze.
Of het eindelijk tot een beslissing zal
voeren
Ook op de andere gevechtsterreinen zit
men niet stil. In Mesopotamië komen de
Engelschen en Russen nog altijd wat voor
uit. ,0p het Italiaansche front actie der
artillerie, in^ar het resultaat is van weinig
of geen belang. Aan het Oosterfront blijft
het nog kalm,
Hoe de actie der socialisten in Rusland
zal afloopen is niet te zeggen. Indien dit
land kwam tot een afzonderlijken vrede
met de Centralen zou dit een machtige
omkeer in de verhoudingen brengen. Dat
was de zegen wel voor de centralen. Schei-
demann de leider der Duitsche sociaal-de
mocraten is yan oordeel dat de toestand
door de Russische revolutie totaal veran
derd is. Het schrikbewind van den Tsaar
is gebroken, en hoewel niet te voorzien is,
hoe het nieuwe bewind er in Rusland er
over een jaar zal uitzien zoo veel staat
toch vast, dat het absolutisme niet za
terugkeeren. Belangrijker dan al het an
dere is thans de vraag of de gebeurtenis
sen in Rusland oris dichter bij den vrede
zullen brengen of niet. Ik beantwoorc
die vraag onvoorwaardelijk met «jacc; want
een volk maakt na een vreeselijken oorlog
van bijna drie jaar geen revolutie om nog
meer offers en ellende aan het eigen land
te brengen dan noodig zija.
De Russische revolutionairen willen den
vrede, echter geen vrede tot eiken prij^.
De staatslieden der centrale mogendheden
moeten zich geheel losmaken van elk reke
ning houden met den stijl van veroverings
politici.
Ook Duitschland, Oostenrijk, ja ook de
volken van Engeland en Frankrijk wen
schen den oorlog niet langer voort te zet
ten. Maar zoo besluit, Sch. wij willen
op het moment niet spreken van het de
mocratisch westen. De vrede zal uit het
Oosten komen. Wij helpen het hen hopen
De staking te Berlijn, ontstaan door het
geringe broodrantsoen, een staking waaraan
'210.000 arbeiders deelnamen is weer zoo
goed als geëindigd. De commissie uit de
arbeiders krijgt mede toezicht op de ver
deeling der levensmiddelen.
-'Dus hier ook al een democratiseering
der voédingspolitiek.
o-
zij mochten ontmoeten, hierheen te zenden,
terwijl hij den beambten nogmaals eene
hooge belooning beloofde.
Wel brandde Pelloro van verlangen om
zelf het spoor van den ontvoerder te ach
tervolgen, doch het gold hier in de eerste
plaats het leven of den dood van den eenigen
zoon van de op eenmaal zoo wreed be
proefde familie Diaz, was er een arts bij
gekomen en iemand, die hem vervangen
kon, dan was hij vrij, en wee dan den
ontvoerder, wanneer hij hem ontdekte.
Don Diego zond daarom den knecht van
den tuinier in diens klein wagentje, naar
de stad, om een dokter te halen en te
gelijkertijd naar don Diaj, met het verzoek,
hem in de verpleging van Juan af te los
sen.
BUITENLAND.
Een zonnige morgen brak aan, doch nog
steeds lag Juan buiten kennis op zyne
lijdenssponde, alleen kwam er nu en dan
een zacht gesteun van zijne lippen.
Aan' het hoofdeinde van het bed zat
Lola, de dochter des huizes, een even schoon
als goedhartig meisje, en beschouwde, van
tijd tot tijd de omslagen vernieuwende op
Juan's borst en hoofd, want ook het laatste
vertoonde eene groote, door den val beko-
mene wonde, medelijdend het bleeke gelaat
van den jongen man.
Aan het voeteneinde zat, in sombere
gedachten verzonken, don Diego strak voor
zich uit te kijken. Hij wachtte met onge
duld op den dokter en op zijne aflossing,
en dan, ja, wat wilde hij dan
Geen afzonderlijke vrede.
De «Associated Press* verneemt uit
Washington
Men heeft de verzekering gekregen dat
onder de tegenwoordige omstandigheden
de voorloopige Russische regeering in geen
geval wil zwichten voor de Oostenrijksch-
Duitsche voorstellen tot een afzonderlijken
vrede.
Suiker in de badkuip.
Dat een Fransche huisvrouw 80 K.G.
suiker bij elkaar heeft weten te schrapen,
is bij den suikernood in haar land een
misdaad jegens haar medemenschen. Dat
ze de suiker in een badkuip verstopt, is
een stommiteit. Dat ze dan haar geheim
aan het dienstmeisje toevertrouwt, is even
min verstandig. Maar dat het meisje voor
het verlaten van haar dienst, stilletjes de
waterkraan openzet, was een gemeenheid
ook tegenover haar medemenschen. Na
tuurlijk liep de vrouw, die inplaats van
haar kostbaren suiker vele dagen na het
vertrek van de meid slechts een trieste
rest waardelooze, niet eens als zeep te ge
bruiken stroop ontdekte, naar den kanton
rechter vom te klagen.
«Mijnheer de Commissarisriep ze bij
het binnentreden al direct, «ik ha'd 80
K.G. suiker.
«Zoo! Had u 80 K.G. suiker en hebt
u dje niet aangegevendan moet ik u
strafrechtelijk vervolgen wegens het verber
gen van levensmiddelen.*
«Ja, maar ik heb ze niet meer. Mijn
dienstmeisje.
En ze vertélde het heele geval.
«Komtv er niets op aan,« zei de man.
«Gestraft wordt u toch. En denkt u er
een volgend maal om. Als u geen suiker
had verstopt, zou u het meisje niet in het
geheim hebben genomen en had het meisje
dus ook geen kostelijke suiker kunnen
bederven.*
En de vrouw werd veroordeeld. Boven
dien werden uit de suikerstroop alle papie
ren zakken opgevischt om den naam van
den leverancier te ontdekken. En ook die
kreeg zijn boete thuis.
Waarmee we maar zeggen willen, dat
het zoo z'n nadeelen heeft, om levensmid
delen op te slaan.v
o
De gevangenen van Tsarkoje Solo.
Aan den ex-Tsaar en de Tsaritssa is
Hij besefte zeer wel, dat hij allereerst
den terugkeer der gendarmen en hun be
richt moest afwachten, hij had anders im
mers niet het minste uitgangspunt tot
ontdekking van den ontvoerder, want Juan
lag bewusteloos, ja, kwam wellicht zelfs niet
meer tot. zijn bewustzijn, en of hij dan
nog iets naders zoude kunnen opgeven, dit
scheen meer dan twijfelachtig.
Eindelijk reed het tuinderswagentje weder
voor, op den voet gevolgd door een rijtuig,
waarin zaten don Diaz, Mercedes, die er
op aangedrongen, had om mede den broeder
te helpen verplegen, en een der bekwaamste
geneesheeren van Madrid, sennor don Esta-
bellan.
Ook bracht men andere kleeding voor
don Pelloro mede.
Onmiddellijk ging de dokter over tot het
onderzoek van Juan's wonden, nadat de
meisjes weenend de kamer hadden verlaten.
Na veel moeite gelukte het hem den
pistoolkogel van groot kaliber uit de borst
te verwijderen. «Eene etreep meer links,*
zeide luj herademend, en de kogel zoude
oogenbiikkelijk hebben gedood.*
Hij zette nu zijn onderzoek voort en
constateerde nog een breuk van het rechter
schenkelbeen, zoomede eene zware hersen
schudding, die ook de aanleiding was tot
de aanhoudende bewusteloosheid.
Wordt vervolgd.
Lasil van Heuslen en Alicia, Ie Langstraat en ie Bo mint I cm a it
v
