und van altena
's-bosch
24 HINTHAMERSTRAAT 24
Import Havana's Ruime keuze sigaretten
Bii Uit nr ueUösrt een bijvoegsel.
feuilleton.
Uitgever: L. J. veerman, Heusden.
No. 3696. Zaterdag 11 Augustus 1917.
Sigaren-Magazij n
Pracht-sorteering
AFTER-DINNER SIGAREN.
Draagt
4 IIL M A N
Kleedisig.
Een verschrikkelijke nacht.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Tel. int. 49S
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Er is een nieuw weekblad, Die Versöh-
nung (de verzoening) opgericht, dat zich
ten doel stelt den vrede te bevorderen.
In het eerste nummer wordt de vraag
»Hoe lang zal de oorlog vermoedelijk duren
door verschillende vooraanstaande mannen
beantwoord.
Prof. Loria uit Turijn voorziet, dat de
oorlog nog lang zal duren. Immers er is
weinig kans dat de oorlogvoerende partijen
uit gebrek aan oorlogs- en levensbehoeften
of aan geld den strijd spoedig zullen op
geven, waar zich nieuwe hulpbronnen voor
hen hebben geopendsteenkolen, ijzer,
graan voor de middelmogendheden, de
dollar voor de entente. Ook menschen-
materiaal schijnt er voorshands genoeg te
zijn. Misschien echter zal het einde sneller
genaken, als een ommekeer in het geweten
de menschen plotseling tot het inzicht van
den gruwel van dezen oorlog brengt, zooals
in de faust de mannen, die door den dui-
velsdrank in eikaars vijanden waren veran
derd, eensklaps tot het besef ontwaken,
dat zij eikaars vrienden en broeders zijn.
Een ander verwacht alleen heil van de
democratie en wekt op om de volken, die
haar nog niet hebben, daartoe te brengen.
(Naar het Fransch
R. H. REV OIL.
»De wereld is de autocratie en het impe
rialisme moe«, meent hij.
Of die uitspraak waar is
In Rusland blijkt het wel anders. Daar
heeft men Kerenski ongeveer alle macht
in handen gegeven. En of de democratie
ons van het oorlogvoeren zal afhelpen
wij zien toch in dezen volkerenstrijd de
sociaal-democratie even hartstochtelijk naar
de wapenen grijpen als welke andere partij
ook. Wel schreef een predikant in genoemd
weekblad
»Ik hoop op een einde van den tegen-
woordigen volkerenmoord nog in den herfst
van dit jaar als gevolg van de overwinning
van het internationale socialisme over alle
nationalisme en kapitalisme en ik begroet
de daarmede opduikende mogelijkheid met
een brandend hart, omdat hare verwezen
lijking het snelst aan de idealen van het
Christendom zal beantwoorden.
Maar hoe zal zijn verwachting tot wer
kelijkheid kunnen worden Door de con
ferentie te Stockholm zegt men. Daar
komen ze toch samen, de afgevaardigden
dezer volkspartij uit de oorlogvoerende en
neutrale wereld, en daar zullen besluiten
genomen worden, die van beslissenden
invloed zuilen zijn op den gang van het
huidige wereldgebeuren Maar ach, wat
voor beslissende invloed is van de Inter
nationale (dat is de wereldbond der soci
alisten) uitgegaan bij het uitbreken van den
Onlangs sprak ik met een Russisch edel
man over de aangename temperatuur der
maand Februari, waarin wij ons bevonden.
»Ge zijt wel gelukkig,® sprak hij, ahier
in uw land zulk een schoonen winter te
genieten. Dat is in Rusland heel wat
anders-, en de wolven moeten zich daarin
wel verheugen 1 O, die wolven
»Ik zou haast durven wedden, dat die
geduchte roovers u eens een leelijken trek
gespeeld hebben.
^Inderdaad, ge bedriegt u niet.®
»Wel, vertel ons dat dan eens!®
»Als ge er belang in stelt, met genoegen
't Was in Gallicië, in den omtrek van
Lemberg, waar ik met mijne zuster Aninia
op bezoek was bij de gravin Labanof.
In onze pelzen gewikkeld en van provisie
voorzien, stegen wij in onze slede.
Vóór den nacht bereikten wij het bosch,
dat ons van de ouderlijke woning scheidde,
en dat zich over eene groote oppervlakte
uitstrekt in de richting van Litthauen. Het
was reeds ongeveer middernacht, en geen
enkel buitengewoon voorval had onze reis
nog onderbroken, toen deri paarden eene
ongewone onrustigheid beving.
Hunne ademhaling werd hijgend en ze
versnelden hun gang, zonder daartoe met
zweep of woord te worden aungezet. Zij
schenen verschrikt en wendde dikwerf I
het hoofd om.
Aninia was te zeer in gedachten ver
diept, om eenige aandacht aan de paarden
te schenken, maar ik begon voor een of
ander ongeval te vreezen.
Op dat oogenblik bemerkte ik, dat ook
de oudé Kosko door eene onaangename
gewaarwording getroffen werdhij zag
verscheidene malen om, en luisterde met
de grootste aandacht, daarop vierde hij
den teugel, en de paarden gingen in galop
voorwaarts.
Ik zat op de voorbank der slede.
»Wat scheelt er aan, Kosko vroeg
ik hem op zachten toon, opdat Aninia het
niet zou hooren, »het lijkt me of ge even
onrustig zijt als de paarden.
De oude man dacht een oogenblik, en
zeide toen, zoo zacht dat zijne lippen zich
nauwelijks bewogen
»lk vrees dat de wolven ons op 't spoor
zijn, en dat we verloren zijn, indien de
vlugheid onzer paarden ons niet voor hune
moordzuchtige tanden redt.®
De oude Kosko vuurde de paarden onop
houdelijk aan.
Maar 't was onnoodig het instinct der
arme dieren deed hen het gevaar beter
gevoelen, dan wij zei ven het konden.
Ik keek voortdurend achter ons, en
luisterde, in de stilte van den nacht naar
het minste gerucht, dat mij de vreeselijke
zekerheid omtrent ons lot zou geven.
Kosko, wiens oog en gehoor scherper
was dan het mijne, zeide nu
»Ze komen, ze komen 1 Hoort ge hun
gehuil Zie, die zwarte vlek, die zich
daar beweegt, dat zijn ze. Er zyn er
meer dan honderd
Nu zag ik ook, wat het doordringende
strijd Stonden ze niet fel en brieschend
tegenover elkander, zij die in hun vaan
geschreven haddenaanti-militairisme, oor
log aan den oorlog
Wij willen maar blijven hopen. Indien
het aan het socialisme gelukt, wat tot
beschaming der laksche Christenen geen
enkele Christelijke partij heeft vermogen
te bewerken, dat de onzalige strijd beëin
digt wordt, dan zal dit aan de Internati
onale een machtig aanzien bij de gansche
menschheid schenken. Doch wij moeten
afwachten. Ribot, de minister-president van
Frankrijk, heeft gezegd, dat men met de
uitspraken van zulk een congres niet behoeft
te rekenen en in Engeland zal het er nog
om gaan of men wel afgevaardigden naar
Stockholm zal zenden. Daar zal over be
sloten worden op het congres van de arbei
derspartij dezer dagen te Londen te houden.
Van Engelsche zijde kan men telkens
weer de verzekering hooren dat er geen
vredj met Wilhelm II kan gesloten wor
den. Met een democratisch Duitschland wil
men onderhanden, maar niet zooals het
thans is met een autocratisch land. M.a.w
breng eerst, naar Russisch voorbeeld, het
keizerschap van Wilhelm II ten val. Wij
begrijpen wel wat Engeland met die telkens
herhaalde leuze beoogt en wel een ernstige
blijvende verzwakking van zijn geduchtsten
tegenstander. Immers in keizer Wilhelm is
als 't ware belichaamd de eenheid van het
Duitsche volk. Vroeger bestond het tegen
woordige rijk van onze oostelijke nabuur
uit allerlei stammen die elkander bestreden,
verzwakten en uitputten. Werd nu het
keizerlijke huis verjaagd, dan viel allicht
het groote rijk weer uiteen in allerlei staat
jes, de oude twisten zouden weer uitbreken,
en het gevolg zou zijn, dat in de naaste
toekomst de rol van Duitschland in de
wereldpolitiek en op het wereldtooneel zou
zijn uitgespeeld. Daarmee zou Engeland zijn
liefste wensch vervuld zienDuitschland
voor goed verdrongen als mededinger op
de wereldmarkt.
Doch de Duitschers ook de sociaal
democraten aldaar zijn hun keizer nog
niet moe. Vooreerst zal Engeland dus zijn
wensch niet zien ingewilligd
De tegenstand der Russen begint in de
laatste dagen krachtiger te worden, wat
oog van Kosko reeds te voren bemerkt had.
Eene donkere massa, die zich onregel
matig bewoog en steeds nader kwam.
Zy schenen over het met sneeuw bedekte
veld te vliegen en het was te duchten dat
onze paarden, wier krachten blijkbaar
minder werden, spoedig ingehaald zouden
worden.
Aninia bemerkte nog niets.
Toch kon ik haar niet langer ontwetend
laten omtrent het gevaar, dat ons dreigde.
Ik kon de afzonderlijke groepen der ver
scheurende monsters reeds onderscheiden
verscheidene hunner draafden, als eene
vreeselijke voorhoede, voor den troep, en
naderden onze slede reeds op een geweer
schots afstands.
Ik legde aan, en richtte op den voorste.
»Buk het hoofd riep ik Aninia toe,
die als uit een droom scheen te ontwaken.
Zij zag mij vragend aan, maar het was
duidelijk op mijn gelaat te lezen, dat dit
oogenblik geene verklaringen toe liet en
zij bukte werktuigelijk het hoofd.
Het schot trof den grootsten wolf die
vooraan liep hij viel.
De knal wekte het kamermeisje uit haar
slaap, en denkende, dat wij door roovers
werden aangevallen, begon zij luidkeels te
schreeuwen.
ïHet zijn slechts wolven,® sprak de
oude Kosko, met verwonderlijke koelbloe
digheid zij verscheuren' den gevallene.
De paarden, door het geweerschot aan
gevuurd, versnelden hun gang, terwijl de
wolven zich by hun dooden kameraad op
hielden.
»Dat zal hen niet lang terughouden,®
mompelde Kosko, »ik ken hen, ze zullen
ons weldra weer op de hielen zitten, en
wel noodig is. Immers de centralen rukken
op naar Roemenië en bedreigen Moldavië
van het Noorden en het Zuiden. Hier treedt
hun oude omsingelingsgedachte - in het
Oosten niet zonder succes toegepast aan
den dag. De vleugels gaan vooruit en
dwingen aldus den vijand de tusschen ge
legen stellingen prijs te geven. Dat de
Russen met de Roemeniërs alle krachten
inspannen om deze opmarsch te belemme
ren, ligt voor de hand.
Majoor Morath schrijft in de Tageszei-
tung, dat het Russische front geheel onder
den invloed staat van den nieuwen minister
president Kerenski, die tevens minister van
oorlog en marine is.
Kerenski acht het noodzakelijk den te
genstand tot het uiterste vol te houden.
Hij meent met vaste hand de verwarring,
die door de revolutie in de Russische legers
veroorzaakt is, er uit te kunnen krijgen.
Hij zal zich vastklemmen aan de hulp van
Kornilof, den opvolger van Broessilof. Of
het dezen beiden mannen zal gelukken, dit
werk op te knappen, is de groote vraag
van de toekomst. Slaat men acht op het
besluit van generaal Kornilof, die zich tot
Kerenski wendde, dan kan men niet anders
zeggen, dan dat de leiders van het Rus
sische volk hun aandacht wijden aan dui
delijk uitgesproken oogmerken.
Die oogmerken zijn rust voor het leger
en gedurende den russtijd reorganisatie.
Kornilof eischte onverwijld staking van 't
offensief op alle fronten. In werkelijkheid
meent Kornilof een het zich losmaken van
den vijand. Dit losmaken kan gelukken,
indien de tegenstand der achterhoeden nog
zoo krachtig is om de veroveraars vast te
houden of indien het met de plannen der
centralen strookt, de vervolging te staken,
zoodra Oostenrijk-Hongarije geheel van vij
anden is bevrijd. Het is volstrekt niet te
voorzien of het Russische leger die kracht
om tegen te houden nog bezit
ln het Westen is de derde groote slag
bij Yperen al weer geëindigd, Het resul
taat is pover geweest voor de Entente.
Wel zeide Lloyd George »laten we zoo
maar doorgaan, de Duitschers roemen over
hun nederlaag en wij zijn tevreden met
onze overwinning,® Maar als zij zoo door
gaan zijn ze over tien jaren nog niet in
de paarden zullen hun prooi worden.
Ik laadde mijn geweer opnieuw, en hield
mij gereed de paarden spanden al hunne
krachten in, om hunne geduchte vijanden
te ontkomen. Weldra bemerkte ik, dat
weer eenigen vooruit kwamen, een tweede
schot deed den vlugste vallen.
Alle pogingen zijn nutteloos,fluisterde
Kosko mij in Jt oor, »de paarden zullen
weldra uitgeput zijn, en dan zijn wij ver
loren.®
Inderdaad, de krachten onzer moedige
dieren verminderden. Wij bevonden ons
in een afschuwelijken toestand, en vooral
om Aninia's wil beefde ik.
Ik legde nog eenige dier vreeselijke
beesten nederzij waren nu onmiddelijk
achter ons, ik zag hunne bloedige muilen,
hunne verschrikkelijke tanden en hunne
vlammende oogen.
Mijn kruit was op, en ik bezat geene
andere wapens, dan mijne pistolen, mijn
jachtmes, en de kolf van het geweer.
Kosko had het bemerkt.
»Er is slechts ééne kans op redding,
sprak hij, »ik herinner mij, dat ik, toen
wij vertrokken, een jagershut gezien heb,
wij moeten daar dicht zijn, en als wij die
kunnen bereiken, zijn wij voor het oogen
blik gered. Mocht dit niet zoo zyn, dan
worden wij door de wolven verscheurd.
Maar, mijnheer,® vervolgde hij, x»uwe
pistolen zijn geladen, dus als de ramp ons
treft, wees dan zoo barmhartig om uwe
zuster te dooden, en haar die vreeselijke
marteling en angst van langzaam verscheurd
te worden te besparen.®
Dit oogenblik zal ik mijn gansche leven
niet vergeten. Eene ijzige koude beving
mij.
Duitschland en in dien tijd heel België en
Noord-Frankrijk in een trechterveld her
schapen.
Het is de Entente er natuurlijk om te
doen de Duitschers van de Vlaamsche kust
te verdrijven, dan kunnen deze van uit
Zeebrugge de gehate duikbootactie niet
langer voortzetten. Wij mogen dus wel
verwachten, dat binnen niet te lang tijds
verloop ook van uit zee een massale aanval
op deze kust zal plaats hebben. Dan kan
Engeland eens toonen wat het vermag met
zijn de wereldzee bedwingende vloot. Doch
Duitschland zal ook wel voorbereid zijn op
alle mogelijke gebeurlijkheden en een
schrikkelijke slag als nog nooit geleverd is,
zal zee en kust in beroering brengen. We
werden pijnlijk getroffen door onderstaand
berichtje dat in al zijn gruwelijkheid ons
een blik geeft in de ellende en verwording
die de oorlog met zich voert.
Op het goederenstation Rummelsberg te
Berlijn werden in een goederenwagen de
lijken van twee knaapjes gevonden. Hierbij
deed zich het eigenaardige verschijnsel
voor, dat tal van ouders de lijken kwamen
bezichtigen, teneinde te weten te komen
of die van hnnne kinderen, die ze reeds
geruimen tijd misten, waren. Onder hen
waren er veertien, die hunne kinderen
reeds 5 a 6 weken vermisten, zonder dat
ze er een onderzoek naar ingesteld of de
politie kennis van gegeven hadden. Zes
Plotseling zagen wij onze verwonde vijan
den aan beide zijden der slede verschijnen.
Ik bemerkte dat zij de slede besnuffelden,
alsof zij, alvorens tot den aanval over te
gaan, wilden onderzoeken, wat er in was.
Werktuigelijk had ik mijn jachtmes ge
trokken een bloedige waas hing mij voor
de oogen, en daar doorheen zag ik Aninia,
die bad, de uitgehongerde wolven, en de
besneeuwde velden.
Nu naderde een der roofdieren de slede
en deed een geduchten sprong om er in
te komen. Maar mijn mes trof hem in
de borst, en hij rolde aan de andere zijde
stuiptrekkend ter aarde.
»Goed getroffen 1® riep de oude Kosko,
met opgewekte stem, »spaar uw kruit, en
bedien u van het mes en de kolf. Ik zie
de hut reeds. Houd den strijd nog eenige
oogenblikken vol, en wij zijn gered.
Aninia was in zwijm gevallen, het ka
mermeisje was reeds lang bewusteloos.
Kosko zweepte de paarden onbarmhartig
aan, den arme dieren deden eene laatste
poging 't scheen of zij begrepen, dat dit
de laatste dienst was, dien ze hunne mees
ters bewezen, en dat ze daaraan ook hunne
laatste krachten wilden besteden.
Ik had mijn pistool weder in den zak
gestoken, maar stond gereed met het mes
in de hand.
Was het mijne dreigende houding, of
den vluggen gang onzer paarden, die onze
bloeddorstige vijanden eene onverwachte
vrees inboezemde Zooveel is zeker, dat
zij zich eenigszins terugtrokken, zoodat wij
een, wel is waar kleine, maar in onze
omstandigheden niet genoeg te waardeeren
voorsprong verkregen.
wordt vervolgd
\IEIttSBLW
m\ Hst Land van Hensdon nAltena, Is Langstraat si isBomclcriiirl
CUBA
Uitsluitend EERSTE klasse tabrikaten
VAN