's-BOSCH 24 HINTHAMERSTRAAT Import Havana's Ruime keuze sigaretten Bij dit nr behoort een hiivoegse Sigaren-JIagazij n Pracht-sorteering AFTER-DINNER SIGAREN. De villa Borghese Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3704. Zaterdag 8 September 1917. Draagt Und van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Tel. int. 49S Die zich voor het vol gende kwartaal op deze Cou rant abonneeren, ontvangen de nog deze maand verschijnende nommers gratis. BUITENLANDSCH OVERZICHT. Riga is gevallen. Dat kon nog juist in ons Woensdagblad worden meegedeeld. De bezetting van deze belangrijke Oostzeehaven is een gevoelige klap voor de Russen. Im mers het machtige middenpunt der Rus sische Oostzee-provincies met zijn vele hulpbronnen hebben de Duitschers hiermee aan den vijand ontnomen. Niet alleen de stad zelve, doch ook het omliggende gebied is in het bezit van de zegevierende Duit schers gekomen. Hoe ver zich dat uit strekt is nog niet te zeggen verondersteld mag echter worden, dat binnenkort de nabijzijnde kust met haar steunpunten door de Duitschers zal worden bezet. Dit is van groote beteekenis voor hunne strijd krachten ter zee en voor de uitoefening van hun heerschappij in de Oostzee. Het mag ons wel verwonderen, dat Riga zoo spoedig in de handen der centralen is ge komen. De Russen hadden toch reeds langen tijd een aanval tegen Riga ver wacht, doch zij gevoelden zich door de groote moerassen ten westen van de stad en de ligging aan de breede rivier met haar moerassige oevers veilig voor elke verrassing. Bovendien waren sterke Rus sische strijdkrachten aan dit front samen getrokken. Alleen in het bruggehoofd op FË'UILLKTOIN. den westelijken oever van de Duna en in de oostwaarts aangrenzende stellingen ston den ongeveer 13 divisies infanterie en een divisie ruiterij. Nog den 31sten Augustus ging tot 's avond laat in Riga het leven zijn gewonen gang. In den schouwburg werd gespeeld en onder de aanwezigen waren tal van officieren en waarschijnlijk ook de opperbevelhebber zelf. Nog den 25sten Augustus had de Russische jour nalist Belly Zevs uit St. Petersburg een uitvoerig bericht geseind over het te ver wachten Duitsche offensief aan het front van Riga, Hij betoogde, dat er tot dusver geen enkel teeken was, dat de Duitschers ook maar eenig voordeel zouden behalen. Al was men dus op de hoogte van het aanvalsplan, men werd door de plaats, het uur en de hevigheid, waar de aanval be gon, volkomen verrast. Iri den ochtend van den lsten September maakte hevig geschut- en mijnvuur de Russische stel lingen geschikt voor bestorming, Onder dekking van dat vuur stak Duitsche infan terie tusschen Borkowitz en Duenhof de rivier over. Nog onder het vijandelijk vuur werd met het slaan van bruggen begonnen en na 3 uur waren 3 bruggen over de 300 M. breede rivier gelegd, waarover onverwijld sterke troepen op den noordelijken oever drongen, naar den Kleinen Jaegel oprukten en zich daar nes telden. De Russen gingen vanuit Riga dadelijk tot een tegenaanval over, maar liet gelukte hun niet de aanvallers te verdrijven. De Duitschers rukten voorwaarts en het lot van Riga was beslist. Ja reeds trekken de overwinnaars verder op. Zij zijn nu al halverwege tusschen Riga en Wenden (Wenden ligt een 100 K.JVT. ten N. O. van Riga, naar den kant van St. Peters- Humoristische schets door JOH. W1LDA. Arnolds bracht de vermoeide erfdochter met hare natgeregende moeder in eene herberg te Papperifeld onder dak, en toen wachtten de mannen geduldig, terwijl zij de nalatigheid van buiten door die van bin nen bestreden, hetgeen met een goed gevolg werd bekroond. De regen had opgehouden, vriendelijke, helder schijnende sterren verschenen tus schen de wolken, toen op den landweg twee vrachtwagens kwamen aanrijden. Op den eersten wagen zat oom Meinhard en zwaaide met zijn hoed. «Mynhard, mensch wat breng je daar mede klonk hem in koor te gemoet. «Asphaltpapier, mijnheeren, niets anders, dan degelijk, waterdicht asphaltpapier. «Een driemaal hoeravoor den altijd vindingrijken bouwmeester der villa Borg hese riep Arnolds. «Dank, mijn zoon,« antwoordde Mein hard, «en hier zijn nog fakkels en lan taarns, daar ik niet zoo lichtvcrspreidend ben als de collega's daar boven, die van avond strike maken. Nu had er eene werkelijk spookachtige verandering plaats. De villa Borghese begon het voorkomen te krijgen, alsof zij uit Dan- tes hel was gekomen, terwijl zij van boven tot beneden, het dak en de zijwanden, door wild klappende duivels met asphaltpapier werd bekleed, Nog voor het spookuur sloeg, was het werk volbracht. Het eene wonder was het andere gevolgd, en kon men nu ook al' van geen witte raaf« spreken, een zwart helsch zwart wangedrocht stond er toch. Sedert dien nacht is menige dag ver- loopen, en, voor de familie Arnolds mag men zeggen, menige gelukkige dag. Ging men voortaan met regenweder over de voor iederen voetstap zoo smerige, of met zonneschijn, wat haar stofrijkdom be treft, zoo verkwistige Pappenfelder laan, en voorbij de in alle mogelijke en onmoge lijke bouwstijlen opgetrokken villa's dan kreeg men eindelijk een hevigen schrik. Die schrik werd veroorzaakt door een donker voorwerp, dat pikzwart, vierkant, precies op een wat groot uitgevallen bord papieren doos geleek. Eerst bij nadere beschouwing bleek het, dat men met een huis, ja met eene villa te doen had, en burg). De Lijflandsche Aa is door beide legers overschreden. Gaat het zoo door naar St. Petersburg? Met deze vraag houdt men zich nu alge meen bezig. Daar is natuurlijk nog geen antwoord op te geven. De opmarschrichting zal al licht worden beinvloed door de richting van de vlucht der Russen, die de wegen wel onbruikbaar zullen maken en alles zooveel mogelijk zullen meevoeren en ver woesten wat de vervolgende vijand tot nut zou kunnen zijn. De Duitschers bevinden zich nog 400 K.M. van Ruslands hoofd stad en zoo'n afstand legt men maar niet in een dag af, ook al biedt de vijand weinig weerstand. Voor een veldtocht naar Petersburg zouden de Duitschers zulk een macht aan mannen, kanonnen en munitie noodig hebben, dat zij daarvoor wel zullen terugschrikken. Wij gelooven nog niet, dat de verovering van Riga en de opmarsch daarmee een beslissing zullen brengen, maar zij zijn niettemin van zeer groote beteeke nis. Vooral van politieke beteekenis. In Duitschland wordt natuurlijk het oorlogs moede volk weer opgewekt tot doorvechten. Doch het komt voornamelijk op den indruk dien de inneming van Riga maakt in Rus land. Daar zal men toch wel diep gevoelen dat het verlies dezer prachtige stad alleen te wijten is aan de revolutie en de vraag zal rijzenZullen wij ons nu alleen aan de revolutie wijden, en zoo gauw mogelijk vrede sluiten? Of moeten alle revolutie ideeën maar vooi ioopig op zij worden gezet om den buifcenlandschen vijand terug te drijven? Wij gelooven, dat de meerderheid der huidige Russische bewindslieden de laatste vraag toestemmend zullen beantwoor den. 't Was maar de kwestie of de meer derheid van het volk eenzelfde zienswijze zal toegedaan zijn. Wij komen nog even terug op het in het vorige blad vermelde Soechomlinof proces. Wij begrijpen dat de Duitschers met de onthullingen van dezen ex-minister van oorlog in hun nopjes zijn., De telkens weer herhaalde vraag: Wie is de schuld van het uitbreken van den wereldoorlog wordt er wel niet geheel door beantwoord, maai er blijkt uit dat Duitschland zeker niet alle .schuld kan worden aangewezen. Dr. MiclïAelis, de rijkskanselier, heeft dan ook naar aanleiding van dat proces onder meer gezegd «Noch de Duitsche regeering, noch het Duitsche volk, dat het hoofd zijns rijks in wederzijdsfihe, onverbrekelijke trouw is toe gedaan, waven toen (Juli 1914) of welken anderen tijd ook, bezield door de hun toe gedichte machts- en veroveringsbegeerte. Indien het tegendeel waar was geweest, dan zou Duitschland zich in de 43 jaar, die tusschen den laatsten oorlog met Frank rijk en het uitbreken van den huidigen wereldoorlog waren verloopen, zeker niet de meer dan eens geboden, gelegenheid hebben laten voorbijgaan om den strijd te beginnen onder minder moeilijke omstan digheden. Er zijn in dat tijdvak gunstige oogenblikken geweest, waarop Frankrijk zoo goed als onmachtig waser zijn ook oogenblikken geweest, dat Engeland en meer andere, dat Rusland door krijgs verrichtingen buiten Europa was verlamd. Niettemin greep onze hand niet naar het zwaard. Tot zoover de Rijkskanselier. De bil lijkheid van deze redeneering werd tot voor eenige jaren, althans in Rusland in gezag hebbende kringen ten volle ingezien en zelfs onomwonden erkend. O.a. door generaal Koeropatkin, den minister van oorlog bij 't uitbreken van den Russisch-Japanschen oorlog en lateien opperbevelhebber van de Russische legers in Mantsjoerije. Deze pu bliceerde in begin 1909 in een Amerikaansch tijdschrift een artikel over het vredesver drag van Portsmouth, waarin hij o.m. op merkte. Maar de recente oorlog tegen Ja pan heeft ons één belangrijke troost ge bracht in het besef, dat onze Westelijke buren, geenerlei veroveringsplannen koes teren voor zoover het Rusland betreft want indien de Europeesehe mogendheden de huidige Westelijke grens van het Rus sische rijk hadden willen wijzigen dan zou den de jaren 1905 en 1906 het gunstigst zijn geweest om dat oogmerk te bereiken. Maar in 1914 heette de Russische mi nister van oorlog niet Koeropatkin, doch Soechomlinof de leugenaar, die volgens eigen verklaring zijn vorst voorloog dat de mobilisatie was afgelast, terwijl hij wist, dat ze overal in het heele Russische lijk voortgang had. Wij weten dat juist de Russische mobili satie, gelijk de Duitschers verzekeren, de oorzaak was dat Duitschland ingreep en de wereldoorlog ontbrandde. Zoo werd de Tsaar door leugens in den oorlog gedreven. Dit is maar een enkel tipje opgelicht van de sluier die de duistere oorzaak van het gruwelbedrijf bedekt. Van de gevechtsterreinen is niets bizon- ders te melden. Overal plaatselijke gevechten. Ook de Italianen vorderen niet. Zij hunke ren naar Triest. Doch eer zullen de Duitschers het van Riga 500 K.M. ver gelegen St Petersburg binnenrukken, dan dat de Itali anen het 50 K.M. van Banisizra verwijderde Triëst zullen bereiken. dan zag men ook met genoegen, zij het ook weinige in getal, heldere ramen, waar achter frissche gordijnen, en fraaie bloe men prijkten. Rondom het huis zag men een aardig tuintje, waarin bonte asters er. hooggele zonnebloemen in de ernstige schoonheid van den herfst prijkten. Op de groengeschtJderde tuindeur was een porseleinen schild geplaatst, dat van eene zekere vreugde vat» bezit getuigde, en hij, die op een scherpen blik .mag roe men, bemerkte onder den scheeven gevel, een klein opschrift, het eenigO. wat aan de buitenwanden wit kon worden genoemd en wat niet van asphaltpapier sc.heen te zijn. Het luidde Villa. Borgheser' Een welgekleed heer met eea donk'eren krullenkop belt juist aan. Deze heer iV de eigenaar zelf, de bouwondernemer Edua^d Arnolds. Nauwelijks is de scherpe klank der bel in huis vernomen, of de deur wordt geopend en een klein, dik, ongeveer vier jarig meisje komt luid juichend te voorschijn. «Papa, papa, wij eten van daag flensjes, en morgen komt oom Meinhard. «Zoo, dat zijn goede berichten! Ben je zoet geweest, dikke Toni? En zijn doch tertje, dat zich haast, bevestigend le ant woorden, bij de hand nemende, gaat Ar nolds het huis binnen. Alles is be.knopt, maar geriefelijk. Van binnen zijn alle sporen der overijlde bouwerij verdwenen. In de aangenaam gemeubelde woonkamer staat eene pianino, die niet onder behoeft te doen voor de fraai gepolitoerde, die Arnolds vroeger bezat. schat, waar ben je Slaapt de nog vroeg Arnolds aan zijne «Nu, jongen vrouw. »Zeker, ga maar eens naar hem kijken,... hij ziet er uit als een roos Papperifeld is bepaald eene gezonde streek voor hem.<.< «Een geluk, dat wij er heen zijn ge trokken, niet waar Magda En nu heb ik twee nieuwtjes voor je,« »Wel «Vooreerst is Pistor gestorvenhij heeft een millioen nagelaten. Sedert hij het proces tegen ons had verloren, is hij be gonnen te sukkelen. »Och, daarover, de hemel moge bet mij vergeven, kan ik niet al te bedroefd zijn, Eduard. Ik hoop maar, dat je tweede nieuwtje prettiger is.« «Ten tweede is mij het bouwen van de Nazarehlikerk opgedragen 1 lk zal natuur lijk oom Meinhard er ook bij betrekken. «Heerlijk I« juichte Magda. »Ja, zie je, en blijft de bouwgrond hier zoo in waarde stijgen, dan worden wij nog eens schatrijk en bouw ik hier naast eene villa «Magda.cc A IIL M A A A's lileediiig. Gorinclieiu. BUITENLAND. Duitschlaiul. De kroonprinses heeft het leven geschon ken aan een dochter. Dit is het zesde kind, vier zonen en twee dochters. De Duitsche keizer heeft LudendorfF, in verband met de inneming van Riga, het grootkruis der orde van den Rooden Ade laar met het eikenloof en de zwaarden geschonken. De Engelsche admiraliteit maakt bekend Eenige onzer lichte strijdkrachten, bezig met patroeljeeren op de Noordzee, hebben 1 September een sloep opgepikt, waarin zes Duitsche gevangenen zaten, die uit Engeland waren ontsnapt. Over de inneming van Riga meldt de correspondent van de «Berl. Mittagzeitung« nog het volgende De Duitsche stad Riga, die in haar schild de wapens van Bremen en Hamburg vereenigt werd op het mid daguur van 3 dezer genomen. De stad was in een donkeren rook van de kanonnen en de ontploffingen gehuld. Zoo lag de stad schijnbaar als een offer van Russische vernielingswoede voor mij, toen ik den Westelijken Duna-oever be reikte. Ik zie Duitsche soldaten door man nen en vrouwen omringd en een hartelijk »welkom« klinkt van alle kanten. Vrou wen roepen mij toe Wanneer komt onze keizer De Russen begonnen op 1 dezer met de ontruiming en in den nacht van 2 op 3 dezer met de plundering. Zaak na zaak werd leeggeroofd. Kazernes, opslagplaatsen en stations weiden in brand gestoken, maar particuliere woningen en monumen tale gebouwen bleven ongedeerd. «Prachtig Vooiloipig ben ik echter al tevreden in ons lief, veracht huisje te mogen wonen. Als wij er ooit uitgaan, dan krijgt oom Meinhard het...., hij is de eenige, die het op prijs weet te stellen. «Toegestemd, Magda Uit de aangrenzende kamer klonk een krachtige kinderstem. «Hoera, de jongen is wakkerriep Arnolds en haastte zich naar binnen; een oogenblik daarna kwam hij met denjong- sten lieveling op den arm terug. Hij lie. hem dansen en springen en floot daarbij «Zoo leven wij, zoo leven wij, zoo leven wij alle dagen 1« Daar staat nu het vreemde, leelijke ding aan den Pappenfelder straatweg, en toch geliefd door de tegenwoordige bewoners en den toekomstigen bezitter.... oom Meinhard, die het heeft geschapen. De vreemde naam, Borghese,heeft in den volksmond geen bijval gevonden. Wie belang in de familie Arnolds stelt, eri zijn vriendschappelijk gevoel wenscht mede te deelen, zet maar liever op het adres«Villa de Kartorinerr Doos«, dan weet de brievenbesteller, waar hij zijn moet. Einde, v Slot.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1