CUBA
Bij dit or. beiioort een Dijvoegse
L
's-BOSCH,
Und van ALTENA
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3714. Zaterdag 13 October 1917.
FEUILLETON.
De Rootle Bastitle.
Draagt
K A IIL H A A A's
EERSTE KLASSE
kwaliteiten.
Sumatradek,
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
xi Cuba Vorsten!. 4 ct.
Rita A
Rita
Rita C
5
6
7
ct.
(Lichte vale pracht-
kleuren.)
91
Hinthamerstr. 24.
Tel. Int. 492.
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Het begint er voor de Duitschers toch
minder fleurig bij te staan in België. De
aanvallen der Engelschen en Franschen
worden steeds heftiger en komen in sneller
tempo terug. Wij waren in de laatste
dagen gewoon geworden dat iederen Don
derdag de geallieerden een stukje deed
opschieten. Maar nu is Dinsdag al de vol
gende indeuking van het Duitsche front
gekomen,, Na den aanval van 1.1. Donder
dag „werd van beide zijden het bosch van
Houthulst als een sterke stelling genoemd
waar het nu om zou gaan. Die stelling
loopt nu haar kans omsingeld te worden
zeiden de Engelsche kranten. Zij wordt
nu een leelijke belemmering in den En
gelschen opmarsch beweerden daarentegen
de Duitsche kranten. Volgens Engelsche
berichten zijn de Duitschers reeds bezig
hun zwaarste kanonnen uit dit bosch weg
te voeren. Reuter seint over het gevecht
in deze buurt:
Vanochtend bij het aanbreken van den
dag hebben de Engelschen en de Australiërs
den vijand weer aangevallen langs de hoogte
rug in Vlaanderen en hem teruggedreven,
op enkele plaatsen over een afstand van
ongeveer ruim 4000 M.
De slag strekte zich meer naar het
Noorden uit dan bij de drie vorige opera
ties, die sedert 20 September ondernomen
zijn, daar de Franschen nu aan onzen
linkervleugel vochten.
Het weêr was zoo slecht als het maar
40 Uit het Fransch
Verpletterd liet hij zich op een stoel
vallen.
»Hij is het, hjj is het nietbromde
Christoffel, »moet ik de deur voor hem
opendoen, of mijn geweer uit het raam
steken
«Doe open doe open gauw
anders wordt hij nog boos Ja, laat hem
binnenkomen hoe zal ik dien nieuwen slag
afweren
En, terwijl de knecht naar voren ging,
bleet de meester in diepe gedachten zitten.
Hij had de dames Meursanges geheel ver
geten. Moeder en dochter, verbaasd en
verschrikt van dat onverwachte tooneel,
hadden zich in den hoek der zaal terug
getrokken en wachtten zwijgend op de
dingen die komen zouden.
Daar rinkelde de grendel en zware voet
stappen klonken in de steenen gang,
Linguard sprong woest overeind.
«MoedMoed 1 Misschien is er nog
hoop Ik zal mij tot het uiterste verde
digen
Eene luidde, vroolijke stem liet zich in
de gang vernemen.
«Weg maar, goede vriend, weg maar
Ik woonde al in dit huis, voordat jij uit
de bloemkool kwam. De zwaluw herkent
kon zijn. Gisterenavond woei er een storm
en gietregende het, maar voor middernacht
braken de wolken en zag men het licht
van de sterren. In de vroege ochtenduren
was het vrij helder, zoodat de troepen
onder veel gunstiger omstandigheden naar
hun uitgangspunten gebracht konden wor
den dan zich had laten aanzien.
Het is duidelijk dat de Duitschers door
onzen aanval verrast waren. Zij hadden
nauwelijks kunnen verwachten, dat wij on
der zulke omstandigheden een opmarsch
zouden beproeven. Zij zei ven hadden een
tegenaanval geprobeerd tegen een punt,
dat zij blijkbaar als een zwakke schakel
van ons front beschouwden, het vak om
Reutel heen. Gisterenmiddag meldden vlie
gers, dat kolonnes langs den weg van
Meenen trokken en de vijandelijke artillerie
richtte een zwaar spervuur op dit gedeelte
van onze linie. Onze artillerie nam echter
den weg onder vuur en begon zulk een
verpletterend bombardement, dat de poging
met zware verliezen voor den vijand ge
fnuikt werd.
De Duitschers werden by onzen aanval
overrompeld. De gevangenen komen er
rond voor uit, dat de mogelijkheid van een
aanval bij zulk weêr en bij zulk een ter
reinsgesteldheid hun niet de minste zorg
had gebaard. Hoe weinig de vijand ver
wacht had, zoo rauwelijks opgeschrikt te
worden, bewijst het feit, dat twee van de
divisies, die bij onzen aanval het spits
moeten afbijten, kort te voren om 3 uur
's ochtends andere troepen hadden afgelost.
Men kan licht bevroeden welke ontredde
ring de aanval teweegbracht onder deze
altijd zijn nest
«Geen twijfel meerhij is hetmom
pelde Linguard.
En op hetzelfde oogenblik verscheen de
vreemdeling, dien wij reeds in de herberg
de Schoone Magdalena gezien hebben.
IV.
DWARSKOP.
Het persoon, die zich zeiven den zonder
lingen bijnaam van Dwarskop gegeven had,
bleef op den drempel staan en zag langzaam,
ja bijna plechtig in de groote, sombere
zaal rond.
«Wat is alles hier veranderd sprak
hij op een toon, die niets van zijne gewone
luchthartigheid had. «Wat is alles oud,
zwart en somber De oude pronkzaal,
die alleen op feestdagen open was!«
Ondertusschen was Linguard wat van
zijn schrik bekomen. Hij stond op en
naderde den laten bezoeker.
«Mijnheer,® begon hij met eene gemaakt
beleefde buiging, sik ken u niet. Wat
verschaft mij eigenlijk de eer,
De nabob keek driftig op en zag den
heer des huizes scherp aan. Toen barstte
hij in een vroolijken schaterlach uit.
»Bij de Caabah riep hij »als ik je
aanzie, mijn arme Linguard, dan zou het
geen wonder zijn, als wij elkander niet op
het eerste gezicht herkenden. Wat kunnen
twintig jaren een mensch veranderen Je
komt me even oud voor als de brahmin
Abdalha, dien ik aan de oever van den
Ganges naar krokodillen zag hengelen en
troepen, die nog in het geheel niet ver
trouwd waren met hun omgeving en nog
zoo moe als een hond" waren van hun
langen marsch naar de stelling.
Uit de kracht die de Engelschen op dit
frontgedeelte ontwikkelen blijkt wel dat
de duikbootenactie hen toch niet al te zeer
belemmerd in den aanvoer van manschap
pen en munitie.
Zij beschikken niét alleen over een groot
overwicht aan troepen doch hebben ook
hun artilleristische werkzaamheid tot onge
kende hoogte weten op te drijven.
Nu passen de Duitschers al tijdens dit
heele jaar de »eiastische« verdedigings
methode toe. De slechts zwakke verdediging
van het voorste deel der »gevechtszone«
brengt den opmarcheerenden vijand ver
liezen toe, in het bizonder uit handig op
gestelde machinegeweerstellingen, totdat
van verder achterwaartsch de reserves
aankomen en den vijand terugwerpen. Dit
klinkt heel goed, en in het voorjaar heeft
deze methode, na het terugnemen van het
Duitsche front te Noyen enz., ook geen
slechte resultaten opgeleverd.
Maar als nu die reserves er niet in slagen
den vijand weer terug te werpen, hetzij
dat zij niet door zijn versperringsvuur heen
kunnen komen of anderszins, dan kan het
gevolg van de »e!astische« methode toch
niet anders zijn dan een aanhoudend ter-
reinverlies.
En nu weten de Duitschers door terstond
loskomende tegen vwaflen wel telkens de
vijand tot staan te brengen, ook eenig
terrein terug te winnen, maar zij worden
niet-met-al zoetjes aan teruggedrongen.
Wanneer het den geallieerden mocht ge
lukken hen zoo van de kuststreek af te
te snijden zou daarmee een gevoelige knak
zijn toegebracht aan de werkzaamheid der
duikbooten die aan de Belgische kust een
kostelijke basis voor hun operaties bezitten.
De vorige maal schreven wij over de
beteekeriis van Elzas-Lotharingen en de
halstarrigheid waarmee Duitschland zou
vast houden aan het bezit dezer provincie
In een rede van Von Kühlmann staats
secretaris van buitenlandsche zaken Woens
dag in een Rijksdag gehouden, wordt deze
gedachte sterk op den voorgrond gebracht.
Von Kühlmann zeide o.a.
In zijn laatste rede stelde Asquith den
Franschen eisch van de teruggave van
Elzas-Lotharingen als volkomen gelijkwaar
dig naast dien tot herstel van België en
kenschetste zoodoende de dingen, gelijk ze
Abdalha was al honderd en twee jaar oud
Mijnheer riep Linguard verbluft en
met zichtbaren angst.
Dwarskop greep nu met de eene hand
Linguard bij den arm en nam met de
andere de lamp van de tafel en hield ze
vlak voor zijn gelaat.
«Herken je mij niet? En toch beef je,
ouwe jongen spotte de reiziger. »Zie
mij maar eens goed aan, Anton Jozef Lin
guard, ex-boekhouder bij Fleuriaux Co.
te Marseille. Toe, kijk maar zoolang je
wilt. Het noodlot heeft me leeiijk te pak
ken gehad, zoowel te land als te zee, maar
ik ben nog altijd
«Durft u nog uw onteerden naam in
uw vaderland dragen riep Linguard on
willekeurig.
«Waarom niet?« riep de reiziger op
droefgeestigen toon, «de tijd wischt alles
uit. Ik heb eene stormachtige jeugd gehad,
dat is waar maar slechts één wezen zou
het recht gehad hebben mij te vervloeken
en ik heb bij mijne aankomst vernomen,
dat zij al jaren gestorven en begraven
isMaar genoeg daarvan brak
hij driftig zijn gedachtengang af, «je kent
mij, Linguard en je weet wat ik hier kom
doen. Laat allereerst een goed souper voor
mij opdisschen want ik ben doodaf, en den
wijn van Lamalgue, dien ik in de «Schoone
Magdalena® gedrongen heb, heeft mij een
geduchten eetlust gegeven
Dit zeggende liet hij zich in een breeden
armstoel vallen en strekte de beenen lang
zich aan mij, na een zeer nauwlettend
onderzoek van den toestand in zijn geheel,
volgens inlichtingen uit de meest verschil
lende bronnen, uit onzijdige landen en uit
het kamp der vijanden, met volkomen over
tuigende duidelijkheid steeds helderder voor
doen. De reden, waarom Europa's volken
vechten en hun bloed vergieten, is niet in
de eerste plaats de Belgische kwestie, het
is de toekomst van Elzas-Lotharingen (in
stemming). Engeland heeft zich, volgens
betrouwbare berichten, diplomatiek jegens
Frankrijk verbonden, zoolang in politiek
opzicht en gewapenderhand in de bres te
staan, als Frankrijk zelf bij dien eisch
blijft. Aldus is de werkelijke staat van zaken
en het komt me gepast voor, ook de positie
van Duitschland tegenover dezen toestand
rustig, helder, maar ook scherp te om
schrijven.
Het is merkwaardig, dat niet alleen bij
onze vijanden, doch zelfs vaak bij de neu
tralen en bij onze vrienden twijfel rijst
omtrent onze houding ten opzichte van dit
vraagstuk. Op de vraag of Duitschland met
betrekking tot Elzas-Lotharingen eenige con
cessies kan doen, hebben wij slechts één
antwoord Neen, neen, nooit! (stormachtige
bijval). Zoolang een Duitsche vuist
(woorden verminkt, Red.), kan het rijks
gebied dat wij als een glorierijke erfenis
onzer voorvaderen hebben verkregen, niet
het voorwerp zijn van eenige onderhande
ling of concessie. «Elzas-Lotharingen is
Duitschland's schild en het symbool der
Duitsche eenheid,(levendige instemming).
Daarvoor ik ben er zeker van staan
allen, van links tot rechts, borg, (bijval).
Ik behoor tot degenen, die gelooven, dat
slechts door een openlijk uitspreken dezer
feiten en door een duidelijke taal den op
rechten wil tot den vrede groeien en vrucht
baar worden kan. Daarom acht ik het
noodzakelijk om mede ten opzichte van
andere vraagstukken, die in den jongsten
tijd in het openbaar zulk een groote plaats
hebben ingenomen, met de meeste duide
lijkheid tegenover het binnenland, nog meer
dan tegenover het buitenland, den vo'len
nadruk te leggen op datgene, waarvoor
wij strijden zullen tot den laatsten druppel
bloed. Dit zijn geen fantastische veroveringen,
doch het is de ongeschondenheid van het
Duitsche rijk (levendige bijval).
Men ziet hieruit dus wel, dat er voor
eerst geen eenstemmigheid tusschen de
elkander bestrijdende mogendheden zal
verkregen worden en de vrede in de eer-
uit.
Linguard was geheel verbluft en ver
wisselde om de minuut van kleur. Terwijl
hij daar stond te dralen en verlegen om
zich heen zag, viel zijn blik op madame
Meursanges en Elisabeth, die roerloos in
een hoek der zaal stonden toe te zien.
«Wat 1 ben jelui daar nog schreeuwde
de welwillende beschermer barsch, «wat
moet jelui? wie houdt je tegen? ben jelui
soms van plan, mijne daden in mijn eigen
huis te bespieden
Verschrikt drongen moeder en dochter
zich tegen elkaar aan, want nooit had de
oude huichelaar haar zoo brutaal toegespro
ken.
«Mijn vriend, mijn beste heer Linguard,
antwoordde moeder Meursanges, «geen haar
op ons hoofd, dat er aan dacht, uwe plan
nen te dwarsboomen«
«Laat ons alleen snauwde hij haar
toe.
Elisabeth trok hare moeder nu naar de
deur, maar op eens naderde haar de zon
derlinge reiziger.
«Wat is dat, oude egoïst stoof hij
op, «Je ziet mij toch niet voor een wilde
aan. Ik heb gele dames gezien in China,
blauwe op Java, roode in Amerika en blanke
en zwarte zoowat overal, maar nergens
is mij gebrek aan eerbied voor de schoone
sekse verweten Geef deze dames dus
verlof, mij rnet haar gezelschap te veree-
en Ik hoop, dat zij ons het genoegen
willen aandoen, met ons te soupeeren, als
ste weken nog niet afgekondigd zal zijn.
Of zou er mogelijkheid bestaan op een
ineenstorting van een der tegenpartijders,
zoodat verder tegenweer niet doenlijk is?
Sommigen hebben symptomen van zulk
een algeheele ineenzinking der Duitsche
oorlogvoering meenen te ontdekken in de
onthullingen door den Staatseecretaris Von
C'apelle in den Rijksdag ten gehoore ge
bracht. Hij deelde daar n.l. mede dat aan
boord der Duitsche vloot pogingen waren
in het werk gesteld aan de vloot de strijd
vaardigheid te ontnemen, en den vrede af
te dwingen. De aanstokers van deze re
bellie hadden hun plannen ontvouwd aan
drie socialistische afgevaardigden en deze
hadden hun vollen steun toegezegd.
Is dat nu een bewijs dat Duitschlands
weermacht bezig is ondermijnd te worden
Wij gelooven het niet. Als het zoo'n
ernstig geval van oproer was, zou men
zeker strikte geheimhouding betracht heb
ben. Doch het is best mogelijk, dat Von
Capelle deze onthulling gebruikt beeft om
den Rijksdag te doordringen van het ge
vaarlijke en onverantwoordelijke drijven
der onafhankelijke soc.-democraten en de
stemming voor de regeering, die door de
aanvallen der socialistische groepen aan
hel verkoelen was, wat op te warmen.
Dat de oorlogvoerenden niet alleen met
de wapenen en door de pers elkander be
kampen maar op allerlei wijze elkaar af
breuk trachten te doen, blijkt uit wat de
minister van staat, Lansing, nu weer mee
deelt omtrent de pro-Duitsche propaganda
in de Ver, Staten door tal van geheime
agenten gevoerd. Zoo publiceert hij een
telegram, door het Duitsche departement
ten minste haar etensuur nog niet verstre
ken is.«
Deze meesterlijke toon en ongegeneerde
manieren in den soort van bedelaar, die zoo
even nanr Frankrijk was komen overwaaien,
bracht de aanwezigen nog meer van streek.
De dames wisten niet wat te doen, en
Christoffel stond met groote oogen en recht
opstaande haren de bevelen zijns meesters
af te wachten. Ook Linguard wist niet,
hoe hij het had.
«Wie zoo durft spreken«, dacht hij,
«moet wel vast in zijne schoenen staan
Komaan, we zullen ons voorloopig maar
in het onvermijdelijke schikken, en afwach
ten, wat hij van zich zelf zegt.«
Dadelijk veranderde zijn gelaat en zijn
bestudeerde glimlach kwam weer weg.
«Lieve vriendinnen sprak hij op zijn ge
wonen, zalvenden toon, terwij! hij den na
bob bij de hand nam. «Wat hier gebeurt,
zal u wel een beetje vreemd toeschijnen,
vooral wanner ik u zeg, dat mijn gast de
heer Auguste Fleuriaux is, mijn vroegere
chef, die Frankrijk ongeveer twintig jaar
geleden verlaten heeft
«He riep madame Meursanges verrast
uit, «wacht eens, ik herinner mij zoo iets
uit de eerste dagen van mijn huwelijk, er
werd toen druk over die zaak gesproken
mijnheer Fleuriaux had, geloof ik, het
ongeluk in een duel®
«Den broeder van haar, die hij beminde,
te dooden, juist, mevrouw,® sprak de reizi
ger ernstig. Wordt vervolgd
NIEUWSBLAD
voor Hst Lam van Hoosden en Altena,
Laogstraal en de Boimelerwaard.