CUBA Bij dit or. beiioort een Dijvoegse L 's-BOSCH, Und van ALTENA Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3714. Zaterdag 13 October 1917. FEUILLETON. De Rootle Bastitle. Draagt K A IIL H A A A's EERSTE KLASSE kwaliteiten. Sumatradek, Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. xi Cuba Vorsten!. 4 ct. Rita A Rita Rita C 5 6 7 ct. (Lichte vale pracht- kleuren.) 91 Hinthamerstr. 24. Tel. Int. 492. BUITENLANDSCH OVERZICHT Het begint er voor de Duitschers toch minder fleurig bij te staan in België. De aanvallen der Engelschen en Franschen worden steeds heftiger en komen in sneller tempo terug. Wij waren in de laatste dagen gewoon geworden dat iederen Don derdag de geallieerden een stukje deed opschieten. Maar nu is Dinsdag al de vol gende indeuking van het Duitsche front gekomen,, Na den aanval van 1.1. Donder dag „werd van beide zijden het bosch van Houthulst als een sterke stelling genoemd waar het nu om zou gaan. Die stelling loopt nu haar kans omsingeld te worden zeiden de Engelsche kranten. Zij wordt nu een leelijke belemmering in den En gelschen opmarsch beweerden daarentegen de Duitsche kranten. Volgens Engelsche berichten zijn de Duitschers reeds bezig hun zwaarste kanonnen uit dit bosch weg te voeren. Reuter seint over het gevecht in deze buurt: Vanochtend bij het aanbreken van den dag hebben de Engelschen en de Australiërs den vijand weer aangevallen langs de hoogte rug in Vlaanderen en hem teruggedreven, op enkele plaatsen over een afstand van ongeveer ruim 4000 M. De slag strekte zich meer naar het Noorden uit dan bij de drie vorige opera ties, die sedert 20 September ondernomen zijn, daar de Franschen nu aan onzen linkervleugel vochten. Het weêr was zoo slecht als het maar 40 Uit het Fransch Verpletterd liet hij zich op een stoel vallen. »Hij is het, hjj is het nietbromde Christoffel, »moet ik de deur voor hem opendoen, of mijn geweer uit het raam steken «Doe open doe open gauw anders wordt hij nog boos Ja, laat hem binnenkomen hoe zal ik dien nieuwen slag afweren En, terwijl de knecht naar voren ging, bleet de meester in diepe gedachten zitten. Hij had de dames Meursanges geheel ver geten. Moeder en dochter, verbaasd en verschrikt van dat onverwachte tooneel, hadden zich in den hoek der zaal terug getrokken en wachtten zwijgend op de dingen die komen zouden. Daar rinkelde de grendel en zware voet stappen klonken in de steenen gang, Linguard sprong woest overeind. «MoedMoed 1 Misschien is er nog hoop Ik zal mij tot het uiterste verde digen Eene luidde, vroolijke stem liet zich in de gang vernemen. «Weg maar, goede vriend, weg maar Ik woonde al in dit huis, voordat jij uit de bloemkool kwam. De zwaluw herkent kon zijn. Gisterenavond woei er een storm en gietregende het, maar voor middernacht braken de wolken en zag men het licht van de sterren. In de vroege ochtenduren was het vrij helder, zoodat de troepen onder veel gunstiger omstandigheden naar hun uitgangspunten gebracht konden wor den dan zich had laten aanzien. Het is duidelijk dat de Duitschers door onzen aanval verrast waren. Zij hadden nauwelijks kunnen verwachten, dat wij on der zulke omstandigheden een opmarsch zouden beproeven. Zij zei ven hadden een tegenaanval geprobeerd tegen een punt, dat zij blijkbaar als een zwakke schakel van ons front beschouwden, het vak om Reutel heen. Gisterenmiddag meldden vlie gers, dat kolonnes langs den weg van Meenen trokken en de vijandelijke artillerie richtte een zwaar spervuur op dit gedeelte van onze linie. Onze artillerie nam echter den weg onder vuur en begon zulk een verpletterend bombardement, dat de poging met zware verliezen voor den vijand ge fnuikt werd. De Duitschers werden by onzen aanval overrompeld. De gevangenen komen er rond voor uit, dat de mogelijkheid van een aanval bij zulk weêr en bij zulk een ter reinsgesteldheid hun niet de minste zorg had gebaard. Hoe weinig de vijand ver wacht had, zoo rauwelijks opgeschrikt te worden, bewijst het feit, dat twee van de divisies, die bij onzen aanval het spits moeten afbijten, kort te voren om 3 uur 's ochtends andere troepen hadden afgelost. Men kan licht bevroeden welke ontredde ring de aanval teweegbracht onder deze altijd zijn nest «Geen twijfel meerhij is hetmom pelde Linguard. En op hetzelfde oogenblik verscheen de vreemdeling, dien wij reeds in de herberg de Schoone Magdalena gezien hebben. IV. DWARSKOP. Het persoon, die zich zeiven den zonder lingen bijnaam van Dwarskop gegeven had, bleef op den drempel staan en zag langzaam, ja bijna plechtig in de groote, sombere zaal rond. «Wat is alles hier veranderd sprak hij op een toon, die niets van zijne gewone luchthartigheid had. «Wat is alles oud, zwart en somber De oude pronkzaal, die alleen op feestdagen open was!« Ondertusschen was Linguard wat van zijn schrik bekomen. Hij stond op en naderde den laten bezoeker. «Mijnheer,® begon hij met eene gemaakt beleefde buiging, sik ken u niet. Wat verschaft mij eigenlijk de eer, De nabob keek driftig op en zag den heer des huizes scherp aan. Toen barstte hij in een vroolijken schaterlach uit. »Bij de Caabah riep hij »als ik je aanzie, mijn arme Linguard, dan zou het geen wonder zijn, als wij elkander niet op het eerste gezicht herkenden. Wat kunnen twintig jaren een mensch veranderen Je komt me even oud voor als de brahmin Abdalha, dien ik aan de oever van den Ganges naar krokodillen zag hengelen en troepen, die nog in het geheel niet ver trouwd waren met hun omgeving en nog zoo moe als een hond" waren van hun langen marsch naar de stelling. Uit de kracht die de Engelschen op dit frontgedeelte ontwikkelen blijkt wel dat de duikbootenactie hen toch niet al te zeer belemmerd in den aanvoer van manschap pen en munitie. Zij beschikken niét alleen over een groot overwicht aan troepen doch hebben ook hun artilleristische werkzaamheid tot onge kende hoogte weten op te drijven. Nu passen de Duitschers al tijdens dit heele jaar de »eiastische« verdedigings methode toe. De slechts zwakke verdediging van het voorste deel der »gevechtszone« brengt den opmarcheerenden vijand ver liezen toe, in het bizonder uit handig op gestelde machinegeweerstellingen, totdat van verder achterwaartsch de reserves aankomen en den vijand terugwerpen. Dit klinkt heel goed, en in het voorjaar heeft deze methode, na het terugnemen van het Duitsche front te Noyen enz., ook geen slechte resultaten opgeleverd. Maar als nu die reserves er niet in slagen den vijand weer terug te werpen, hetzij dat zij niet door zijn versperringsvuur heen kunnen komen of anderszins, dan kan het gevolg van de »e!astische« methode toch niet anders zijn dan een aanhoudend ter- reinverlies. En nu weten de Duitschers door terstond loskomende tegen vwaflen wel telkens de vijand tot staan te brengen, ook eenig terrein terug te winnen, maar zij worden niet-met-al zoetjes aan teruggedrongen. Wanneer het den geallieerden mocht ge lukken hen zoo van de kuststreek af te te snijden zou daarmee een gevoelige knak zijn toegebracht aan de werkzaamheid der duikbooten die aan de Belgische kust een kostelijke basis voor hun operaties bezitten. De vorige maal schreven wij over de beteekeriis van Elzas-Lotharingen en de halstarrigheid waarmee Duitschland zou vast houden aan het bezit dezer provincie In een rede van Von Kühlmann staats secretaris van buitenlandsche zaken Woens dag in een Rijksdag gehouden, wordt deze gedachte sterk op den voorgrond gebracht. Von Kühlmann zeide o.a. In zijn laatste rede stelde Asquith den Franschen eisch van de teruggave van Elzas-Lotharingen als volkomen gelijkwaar dig naast dien tot herstel van België en kenschetste zoodoende de dingen, gelijk ze Abdalha was al honderd en twee jaar oud Mijnheer riep Linguard verbluft en met zichtbaren angst. Dwarskop greep nu met de eene hand Linguard bij den arm en nam met de andere de lamp van de tafel en hield ze vlak voor zijn gelaat. «Herken je mij niet? En toch beef je, ouwe jongen spotte de reiziger. »Zie mij maar eens goed aan, Anton Jozef Lin guard, ex-boekhouder bij Fleuriaux Co. te Marseille. Toe, kijk maar zoolang je wilt. Het noodlot heeft me leeiijk te pak ken gehad, zoowel te land als te zee, maar ik ben nog altijd «Durft u nog uw onteerden naam in uw vaderland dragen riep Linguard on willekeurig. «Waarom niet?« riep de reiziger op droefgeestigen toon, «de tijd wischt alles uit. Ik heb eene stormachtige jeugd gehad, dat is waar maar slechts één wezen zou het recht gehad hebben mij te vervloeken en ik heb bij mijne aankomst vernomen, dat zij al jaren gestorven en begraven isMaar genoeg daarvan brak hij driftig zijn gedachtengang af, «je kent mij, Linguard en je weet wat ik hier kom doen. Laat allereerst een goed souper voor mij opdisschen want ik ben doodaf, en den wijn van Lamalgue, dien ik in de «Schoone Magdalena® gedrongen heb, heeft mij een geduchten eetlust gegeven Dit zeggende liet hij zich in een breeden armstoel vallen en strekte de beenen lang zich aan mij, na een zeer nauwlettend onderzoek van den toestand in zijn geheel, volgens inlichtingen uit de meest verschil lende bronnen, uit onzijdige landen en uit het kamp der vijanden, met volkomen over tuigende duidelijkheid steeds helderder voor doen. De reden, waarom Europa's volken vechten en hun bloed vergieten, is niet in de eerste plaats de Belgische kwestie, het is de toekomst van Elzas-Lotharingen (in stemming). Engeland heeft zich, volgens betrouwbare berichten, diplomatiek jegens Frankrijk verbonden, zoolang in politiek opzicht en gewapenderhand in de bres te staan, als Frankrijk zelf bij dien eisch blijft. Aldus is de werkelijke staat van zaken en het komt me gepast voor, ook de positie van Duitschland tegenover dezen toestand rustig, helder, maar ook scherp te om schrijven. Het is merkwaardig, dat niet alleen bij onze vijanden, doch zelfs vaak bij de neu tralen en bij onze vrienden twijfel rijst omtrent onze houding ten opzichte van dit vraagstuk. Op de vraag of Duitschland met betrekking tot Elzas-Lotharingen eenige con cessies kan doen, hebben wij slechts één antwoord Neen, neen, nooit! (stormachtige bijval). Zoolang een Duitsche vuist (woorden verminkt, Red.), kan het rijks gebied dat wij als een glorierijke erfenis onzer voorvaderen hebben verkregen, niet het voorwerp zijn van eenige onderhande ling of concessie. «Elzas-Lotharingen is Duitschland's schild en het symbool der Duitsche eenheid,(levendige instemming). Daarvoor ik ben er zeker van staan allen, van links tot rechts, borg, (bijval). Ik behoor tot degenen, die gelooven, dat slechts door een openlijk uitspreken dezer feiten en door een duidelijke taal den op rechten wil tot den vrede groeien en vrucht baar worden kan. Daarom acht ik het noodzakelijk om mede ten opzichte van andere vraagstukken, die in den jongsten tijd in het openbaar zulk een groote plaats hebben ingenomen, met de meeste duide lijkheid tegenover het binnenland, nog meer dan tegenover het buitenland, den vo'len nadruk te leggen op datgene, waarvoor wij strijden zullen tot den laatsten druppel bloed. Dit zijn geen fantastische veroveringen, doch het is de ongeschondenheid van het Duitsche rijk (levendige bijval). Men ziet hieruit dus wel, dat er voor eerst geen eenstemmigheid tusschen de elkander bestrijdende mogendheden zal verkregen worden en de vrede in de eer- uit. Linguard was geheel verbluft en ver wisselde om de minuut van kleur. Terwijl hij daar stond te dralen en verlegen om zich heen zag, viel zijn blik op madame Meursanges en Elisabeth, die roerloos in een hoek der zaal stonden toe te zien. «Wat 1 ben jelui daar nog schreeuwde de welwillende beschermer barsch, «wat moet jelui? wie houdt je tegen? ben jelui soms van plan, mijne daden in mijn eigen huis te bespieden Verschrikt drongen moeder en dochter zich tegen elkaar aan, want nooit had de oude huichelaar haar zoo brutaal toegespro ken. «Mijn vriend, mijn beste heer Linguard, antwoordde moeder Meursanges, «geen haar op ons hoofd, dat er aan dacht, uwe plan nen te dwarsboomen« «Laat ons alleen snauwde hij haar toe. Elisabeth trok hare moeder nu naar de deur, maar op eens naderde haar de zon derlinge reiziger. «Wat is dat, oude egoïst stoof hij op, «Je ziet mij toch niet voor een wilde aan. Ik heb gele dames gezien in China, blauwe op Java, roode in Amerika en blanke en zwarte zoowat overal, maar nergens is mij gebrek aan eerbied voor de schoone sekse verweten Geef deze dames dus verlof, mij rnet haar gezelschap te veree- en Ik hoop, dat zij ons het genoegen willen aandoen, met ons te soupeeren, als ste weken nog niet afgekondigd zal zijn. Of zou er mogelijkheid bestaan op een ineenstorting van een der tegenpartijders, zoodat verder tegenweer niet doenlijk is? Sommigen hebben symptomen van zulk een algeheele ineenzinking der Duitsche oorlogvoering meenen te ontdekken in de onthullingen door den Staatseecretaris Von C'apelle in den Rijksdag ten gehoore ge bracht. Hij deelde daar n.l. mede dat aan boord der Duitsche vloot pogingen waren in het werk gesteld aan de vloot de strijd vaardigheid te ontnemen, en den vrede af te dwingen. De aanstokers van deze re bellie hadden hun plannen ontvouwd aan drie socialistische afgevaardigden en deze hadden hun vollen steun toegezegd. Is dat nu een bewijs dat Duitschlands weermacht bezig is ondermijnd te worden Wij gelooven het niet. Als het zoo'n ernstig geval van oproer was, zou men zeker strikte geheimhouding betracht heb ben. Doch het is best mogelijk, dat Von Capelle deze onthulling gebruikt beeft om den Rijksdag te doordringen van het ge vaarlijke en onverantwoordelijke drijven der onafhankelijke soc.-democraten en de stemming voor de regeering, die door de aanvallen der socialistische groepen aan hel verkoelen was, wat op te warmen. Dat de oorlogvoerenden niet alleen met de wapenen en door de pers elkander be kampen maar op allerlei wijze elkaar af breuk trachten te doen, blijkt uit wat de minister van staat, Lansing, nu weer mee deelt omtrent de pro-Duitsche propaganda in de Ver, Staten door tal van geheime agenten gevoerd. Zoo publiceert hij een telegram, door het Duitsche departement ten minste haar etensuur nog niet verstre ken is.« Deze meesterlijke toon en ongegeneerde manieren in den soort van bedelaar, die zoo even nanr Frankrijk was komen overwaaien, bracht de aanwezigen nog meer van streek. De dames wisten niet wat te doen, en Christoffel stond met groote oogen en recht opstaande haren de bevelen zijns meesters af te wachten. Ook Linguard wist niet, hoe hij het had. «Wie zoo durft spreken«, dacht hij, «moet wel vast in zijne schoenen staan Komaan, we zullen ons voorloopig maar in het onvermijdelijke schikken, en afwach ten, wat hij van zich zelf zegt.« Dadelijk veranderde zijn gelaat en zijn bestudeerde glimlach kwam weer weg. «Lieve vriendinnen sprak hij op zijn ge wonen, zalvenden toon, terwij! hij den na bob bij de hand nam. «Wat hier gebeurt, zal u wel een beetje vreemd toeschijnen, vooral wanner ik u zeg, dat mijn gast de heer Auguste Fleuriaux is, mijn vroegere chef, die Frankrijk ongeveer twintig jaar geleden verlaten heeft «He riep madame Meursanges verrast uit, «wacht eens, ik herinner mij zoo iets uit de eerste dagen van mijn huwelijk, er werd toen druk over die zaak gesproken mijnheer Fleuriaux had, geloof ik, het ongeluk in een duel® «Den broeder van haar, die hij beminde, te dooden, juist, mevrouw,® sprak de reizi ger ernstig. Wordt vervolgd NIEUWSBLAD voor Hst Lam van Hoosden en Altena, Laogstraal en de Boimelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1