ONZE POGEN. t Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3715. Woensdag 17 October 1917. niljlLLKim. De Itoode Bastide. Und van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 0.90, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Wie er in den tegenwoordigen tijd van lichtbesparing wel een beetje in hun vuistje zullen lachen Dat zijn de leerlingen van de H. B. S. en gymnasia De inspecteuren van M. O. en H. O. toch hebben aan de direc teuren en rectoren van deze inrich tingen van onderwijs het verzoek gericht het huiswerk der leerlingen zoo weinig mogelijk te doen zijn. Blijkt het aan het eind van het leer jaar dat de leerlingen niet kunnen voldoen aan de eischen voor de eindexamens, dan zullen de eischen lager gesteld worden. Het is goed dat de aandacht er op gevestigd is, hoe slecht voor al die jonge oogen het studeeren bij onvol doend licht zou zijn. In normale tij - ten wordt door schoolartsen in de groote steden ook al toegezien op dat kostbare orgaan van den mensch, en van verschillende andere zijden wordt er in geschriften, kranten enz. aan gedrongen op een goede verpleging der oogen. Zoo heeft b.v. deveree- niging tot hulp aan arme blinden in sommige steden op het bureel van den burgerlijken stand een stapeltje gedrukte biljetjes gedeponeerd, ter uitdeeling aan de vaders, die kinderen komen aangeven. Daar we van de meening zijn, dat uit al wat gedrukt wordt iets te leeren valt, hebben we zoo'n dingetje doorgelezen en nemen er, zonder verlof, vier regels uit over. „Dat een kind blind geboren wordt, behoort onder de zeldzaamhedendat kinderen daarentegen kort na de ge boorte hun gezichtsvermogen verlie zen is waarheid in 40 van de 100 gevallen van blindheid en een gevolg van zorgeloosheid, onwetendheid en het opvolgen van ondoordachte en domme raadgevingen." 't Is maar al te waar, zoo spoedig we geboren zijn en in de wieg te slapen gelegd, dansen zorgeloosheid, onnadenkendheid en domheid een rondedans om onze slaapstee. De baker speelt de eerste viool, kraamanijs drinkende en muisjes- knabbelende buurvrouwen zingen hare goedgemeende maar erger dan 11 (Uit het Fransch »Is die nare geschiedenis nog niet ver geten Na zoovele jaren van ballingschap, vermoeienissen tegenspoeden en beproevin gen, vind ik bij het aan wal stappen, die noodlottige zaak nog even versch in het geheugen als toen zij plaats vond Maar waartoe zou ik klagen De arme vrouw, wier ondergang ik veroorzaakt heb, was meer te beklagen dan ik Auguste Fleuriaux, want wij kennen nu den waren naam van den zonderlingen zwerver, kreeg de tranen in de oogen, toen hij de laatste woorden uitsprak. «Ja,® zei Linguard, het woord opvattende, «ge weet, dat het meisje uit Marseille ver dween op denzelfden dag, dat gij u hei melijk op de Engelsche brik, de Torn Jones, inscheepte. Sedert heeft rnen de ijverigste nasporingen gedaan om haar te ontdekken, maar zonder gevolg.® »Dat heeft men mij gezegd, en, beter dan iemand anders in Frankrijk, zult gij Linguard de waarheid weten. Maar ik vergeet, dat mijne woorden nog duister voor u zijn. Welnu, ik zal u spoedig uit leggen, als ik rekenschap vraag van het vertrouwen, dat ik in u gesteld heb.« De grijsaard zuchtte en wendde zich met koortsachtige haast tot Christoffei domme raadgevingen, de uitgeputte moeder en de verheugde papa vor men het dankbare publiek, dat in overmaat van geluk geneigd is voor alles te applaudisseeren. „Je moet er frisch met de spons en zeep overheen gaanjuicht er een. „Neen maar, kijk dat kind eens flink naar het licht zienjubelt een tweede. En 't arme schaap, uit de duister nis in 't licht getreden, wordt met zeepsop in de oogjes gesmeerd, het wordt naar 't volle lamplicht gelegd en wie zal het zeggen, hoeveel proefnemingen nu en later op het wicht zullen toegepast worden Men keurt de vivisectie proef neming op dieren ten sterkste af, in den naam van humaniteit, maar eilieve, hoeveel kinderen worden niet aan de meest dolle en domme proef nemingen onderworpen, zonder dat er een haan wraak over kraait? Onze oogen zijn een kostbaar ge schenk van den goeden God. Welke ongelukkige ook een voorwerp van spot moge zijn voor de groote onna denkende menigte een blinde mag altijd op medelijden rekenen, ook bij de verdorvenste wezens. Hij staat te boek als de ongelukkigste onder de rampzaligen en is dat ook voor de zienden zeer zeker. ïtodon genoog cm to ijaon van do mogelijkheid eenmaal op het blinde gelaat van een bemind kind het on uitgesproken verwijt te lezendoor uw schuld ben ik zoo geworden. „Niets teerder dan een oog", hoort men algemeen zeggen, wanneer er sprake is van den een of ander, die aan ziekte der gezichtsorganen labo reert. Toch is niets minder waar. Onze oogen zijn krachtig gevormd en geplaatst op een wijze, die ze zelfs tegen gewelddadige beleediging kan vrijwaren. Er zijn voorbeelden van militairen, die een kogel vlak boven of onder 't oog in het hoofd kregen en daarvan geopereerd wer den, van boksers, wier aangezicht en ook de oogen bont en blauw geslagen waren en die toch hun gezicht be hielden. Waar 'tnog niet tegen kan, dat is tegen die kleine, prikkelende plagerijen van stofjes, zandkorreltjes, «Stommerik Sta je daar nu nog met de handen in de zakken Heb je niet ge hoord, dat de heer Auguste eten wil Vlieg naar de keuken en maak het beste klaar, dat er is. Madame Meursanges zal je wel een handje helpen niet waar, beste vriendin «Met alle liefde,mijnheer Linguard, antwoordde de weduwe stroef; »ik ben niet haatdragend. Ik kan een oogenblik van drift vergeven, te meer, daar ik nu de oorzaak weet van uw boos humeur.® Zij wierp een toomigen blik op hare dochter en ging pruttelend de kamer uit. Linguard hoorde het niet, want hij gaf juist met gedempte stem Christoffei zijne bevelen. Zoodoende bevond Auguste Fleuriaux zich een oogenblik alleen met Elisabeth aan het andere eind der zaal.. «Mejuffrouw,® zei hij snel, «houd goe den moed, ik ben een vriend van Maurice Longpré, hij en ik zullen over u waken Een blijde blos overtoog de wangen van het ongelukkige meisje bij het hooren van die deelnemende woorden. «Ik dank u, dank u, mijnheer,fluisterde zij, «dus u hebt hem gezien Gesproken misschien Fleuriaux legde den vinger op den mond en begon als van ongeduld op de tafel te trommelen. Spoedig werd een stevig souper opge diend. Fleuriaux nuttigde het alleen, want de anderen hadden het avondmaal al ge- haartjes enz., maar sterk geen on zer zintuigen is zóó elastisch. Wie zou 't niet een werk van een krankzinnige noemenaan het oor van een zuigeling een pistool af te schieten En toch geschiedt iets volmaakt daarmee overeenkomend wanneer een kleine, rustig en wel slapend, uit de wieg genomen en naar 't volle daglicht gekeerd wordt om aan de familie vertoond te wor den. De kleine schrikt geweldig wanneer ze wakker wordt en een oogenblik in die zee ^an licht staart en wie zal ons zeggen, hoeveel pijn en schade ze door zoo'n onbezonnen handelwijze lijden Inderdaad, men kan niet te voor zichtig zijn met de gezichtswerktui gen, vooral van jonge kinderen. Vol komen reinheid, versche lucht, lang zamerhand gewennen aan het licht is dringend noodzakelijk en wanneer zich kenteekenen der kinderoogziekte vertoonen afscheiding van slijm in de ooghoeken, lichtschuwheid, tra ning, zwelling der oogleden dan onmiddellijk naar den oogarts en geve toch niemand gehoor aan de zoete inblazingen van een buurvrouw, wier zevental dat ook gehad heeft en die theeblaren en geweekte be schuit aanraadt. Men bedenke dat deze ziekte in een of twee dagen tot volkomen blindheid leiden kan Denk eens na. Wanneer iemand, die een zittend leven leidt, zich een enkelen keer te buiten gaat aan lichaamsbeweging, door mast te klim men, slootje te springen of een paar uur te wandelen, zal hij daarvoor gestraft worden met algemeene stijf heid der ledematen, waardoor hem zelfs 't zitten zeer moeielijk valt, ter wijl onze oogen daarentegen geheel zonder schade zich richten naar alle afstanden en volstrekt niet lijden wanneer ze buiten in de ruimte sta ren, na den geheelen dag op den schrijflessenaar gevestigd te zijn geweest. In dat opzicht nu vordert men gewoonlijk van het oog veel meer dan het verdragen kan en blijft men den boog spannen tot ze eindelijk springt. Onze oogartsen constateeren herhaaldelijk onvoorzichtige en te bruikt. De goed bereide schotels drongen de trieste gedachten van den wereldburger al heel gauw naar den achtergrond en met eene onnavolgbare kalmte vertelde hij zijne voornaamste lotgevallen na zijne inscheping op de Tom Jones. Het was eene onafgebrokene reeks van schipbreuken, gevaren, verrassende avon turen, en ongehoorden voorspoed. Bij al die romaneske gebeurtenissen had onze cosmopolitische Gil Bias juist niet altijd eene onberispelijke rol gespeeld, maar hij vertelde alles in zulk een onverstoorbaar goeden luim, dat niemand er aan dacht, hem iets kwalijk te nemen. Mevrouw Meursanges gevoelde eene op rechte bewondering voor dezen aardigen, hoffelijken man, die onderscheidene malen een vorstelijk fortuin bezeten had, en Eli sabeth was zeer toegeefelijk jegens haar toekomstigen beschermer en Maurices vriend. Wat Linguard betreft, hij luisterde, alsof hij in de kerk zat en aangesteld was om eene fout in de preek te ontdekken. Zijn smokkelaarsgeest combineerde en groepeerde de feiten van het niet altijd samenhangende verhaal en zocht er iets uit af te leiden, dat hij er maar niet in vinden kon, want, hetzij bij toeval, hetzij uit berekening, de nabob raakte het zoo vurig verlangde onderwerp niet aan. Het werd laat en cie dames zochten hare slaapkamers op. Linguard maakte n jet veel complimenten, ver gedreven inspanning der oogen en dikwijls baart het verwondering hoeveel iemand van zijn gezichtsor gaan vergen durft, zonder daardoor schade te ondervinden. De toevlucht van zwakke en ver waarloosde oogen is de bril. Doch die bij 't kiezen van een bril zijn eigen smaak en keuze volgt, zonder een deskundige te raadplegen, loopt groot gevaar de verwaarloozing op groote schaal voort te zetten. Soms komt men, om een bril te koopen, bij een uitdragertje terecht, die het zieke oog voor een paar dubbeltjes inspant, of bij een koop man in brilllen, een z.g. deskundige, die de kermissen afreist als een soort oogendocter, doch evenveel van oog kwalen verstaat als een verver, die u vensterglas verkoopt. Het eenige onderscheid tusschen dezen kwak zalver en 't arme jongetje met een brillenmarsje voor 't lijf, is, dat de laatste u met een stuiver winst in spant, terwijl de eerste een paar honderd percent nuttig oordeelt. De lichtgeloovige menigte houdt wel van kwakzalvers, ook van die in brillen doen en betaalt hen ruimschoots. Het onderwerp is rijk en nog ver van uitgeput. We wilden met een enkel woord slechts aandringen op voorzichtigheid waar het zoo'n dier belang geldt als dat van de oogen, in 't bijzonder van kleine kinderen. BÜITENLANDSCH OVERZICHT Er is een kwestie tusschen Engeland, Amerika en Nederland hangende, die aller onaangenaamste gevolgen voor ons land kan hebben. Wat toch is het geval? Reeds geruimen tijd voert Duitschland over onze binnenwateren grint en zand naar België. Dat vervoer moet opho uden heeft Engeland gezegd, want die grond stoffen worden door onze tegenstanders gebruikt voor oorlogsdoeleinden. Onze re geering heeft echter door daartoe afge vaardigde deskundigen de zaak laten on derzoeken en bevonden, dat genoemde arti kelen alleen gebruikt worden voor den aanleg en de verbetering van wegen. En zoo heeft onze regeering nu geantwoord op de Engelsche nota waar wij tot den löden November het transport verkeer van grint en zand hebben toegestaan, kunnen want hij wenschte zeer met zijn gast alleen te zijn. Fleuriaux wist echter, toen Elisa beth hem de hand reikte, haar nog gauw een paar bemoedigende woorden toe te fluisteren, zoodat het jonge meisje met dansenden tred de kamer uitging. Linguard en Fleuriaux bleven dus alleen in de groote, sombere zaal en zagen el kaar zwijgend aan, als twee worstelaars, die op het punt zijn elkaar aan te grijpen. De nabob had zijn souper geëindigd en zat nu met de scherpe punt van een mes te spelen, terwijl Linguard het buitenge woon druk met snuifdoos en bril had, ter wijl zijne sluwe kattenoogen fonkelden. Eindelijk begon het zwijgen hem te be nauwen en sprak hij op zijn gewonen, zoetsappigen toon »U hebt ons daar mooie verhalen ge daan, mijnheer Auguste, maar het komt mij voor, dat u weinig meer van die on metelijke schatten overgehouden hebtu komt hier terug als de verloren zoon «De verloren zoon Je weet heel goed, oude Linguard, dat ik mijn vaderlijk erf goed niet heb kunnen verkwisten «O neen, want u hadt het niet kunnen meenemen «Je veinst me niet te begrijpen. Maar je gelooft toch zeker wel, dat ik bij mijne terugkomst in mijn vaderland van plan ben, al wat ik aan uwe hoede toevertrouwd heb, terug te vorderen Na zoovele we derwaardigheden zou ik gaarne mijn vaders goed in rust en vrede genieten wij uw eisch niet inwilligen. En wat doet nu dat edele Albion, dat zich immer in de bres gesteld heeft (hum voor de rechten der kieine volken Het blijft staan op zijn vordering. Ja het gaat nog verder, en eischt dat zoo goed als alle doorvoer van Duitschland zal worden stop gezet, rn. a. w. dat wij een aantal traktaten tot scheurpapier zullen verklaren. En nu onze regeering daar niet van weten kan en weten wil, heeft deze groote staat, die zoo onbaatzuchtig weet op te treden voor de rechten der zwakkere volken (er is toch niemand die lacht bepaalt, dat Nederland geen gebruik meer mag maken van de telegrafische verbinding met zijn relaties in Nederlandsch ludië en andere landen, terwijl Amerika aan onze schepen, komende uit de overzeesche bezittingen, de bunkerkolen weigert. Een ieder begrijpt, dat deze maatregelen voor ons land van ellendige gevolgen kun nen worden. Ook in Engeland ziet men dit, blijkens een artikel in «Dailly News®, in. Dit blad noemt den getroffen maatregel in verband met dien van Amerika omtrent de bunker kolen «iets dat bijna met eene commerci* eele en oeconomische vernietiging gelijk staat®, en het zal, indien wij va» het te legrafische handelsverkeer en het overzee sche verkeer afgesneden gehouden worden, gelijk wij nu feitelijk zijn, daarvan zeker niet ver afblijven. Wat zal.onze regeering doen Toegeven Maar dan is ze een woord breekster tegen op.. Diiitsfihlaad. Een bekend ingezetene van Amsterdam heeft een kranig wooru gezegd in deze zaak «Nooit ofte nimmer zullen de eerlijke handelsmannen van ons land bukken voor dezen maatregel en nim mer zullen zij invloed trachten uit té oefenen op onze regeering, gedachtig aan het Engelsche gezegde Right or wrong, my country. Hoe het ook loope, mijn land boven alles. Dat Engeland nog niet naar de vertoo- gen onzer regeering luistert, blijkt wei uit zijn pers, waarvan b.v. de «Daily Chronicle schrijft Reuter seint ons uit Londen De Daily Chronicle schrijft in een hoofd artikel Ons geschil met Nederland is nog altijd niet geregeld en zal dit waarschijn lijk blijven, tot de Hollanders toegeven, liet is noodig te bedenken, dat de kwestie er volkomen een is van marchandeeren en volstrekt niet een kwestie van volkenrecht. Het koude zweet parelde Linguard op het voorhoofd. «Op het oogenblik van uw vertrek«, hervatte hij met doffe stem, «hebt u mij al uwe roerende en onroerende goederen bij eene wettige acte afgestaan. «Dat weet ik wel, Linguard, maar dat was immers maar fictie, want toen had ik al eene verklaring van uwe hand in mijn bezit, die de eerste acte krachteloos maakte. In de contra-acte zoo noemen ze immers zoo'n ding werd je enkel als bewaarder van mijn erfgoed aangewe zen, terwijl je je zelf verplichte het mij op de eerste aanvraag terug te geven,® «Maar die contra-acte bestaat niet meer, want het zou al een wonder wezen, als zoo'n onnoozel blaadje gezegeld papier aan al die plunderingen, schipbreuken, enz. enz. had kunnen ontsnappen «En wat zou dat dan nog antwoord de Fleuriaux zachtmoedig. «De voormalige boekhouder mijns vaders, die allerwege als braaf en solied bekend was, zal niet wei geren mij mijn wettig erfgoed terug te geven. Wat is een reepje papier verge leken bij de beginselvastheid van een oud dienaar Linguard sprong van zijn stoel en begon in koortsachtige opgewondenheid heen en weer te loopen. «De contra-acte is verloren, vernietigd 1« juichte hij, als een kind in de handen klappende, «ik dacht het wel. Wordt vervolgd.) NIEUW let Laai van leiislen en Attn Ui w Lannstraat en de Boimelerwaard. Of het oog stork" is

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1917 | | pagina 1