m M
b
VOLHARDING.
UND VAN ALTENA
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No3740, Woensdag 16 Januari 1918.
FEUILLETON.
De ISootle llastitfe.
v.,>.
i
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 4.05,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel
meer 40 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
ii.
Slot.
Waar ligt hier de schuld Hoe
komt het, dat de eene plaats zooveel
meer aan die ziekte lijdt dan de an
dere Hoe komt het, dat het in
Heusden haast spreekwoordelijk is
geworden, dat elke vereeniging maar
weinig jaren levens tellen kan Dat
is het gebrek aan volharding, het
gebrek aan moed. Gebrek aan vol
harding is het, dat hier aan zoo me
nige instelling knaagt, gebrek aan
moed, die dikwijls zooveel schoons
doet verloren gaan. Moed bestaat niet
alleen in het uitoefenen van physie-
ke kracht, moed is niet alleen de
onverschrokkenheid, waarmede men
gevaren trotseert, vijanden bestrijdt
of steden wintmoed is ook do sta
len volharding, die spijt tegenwerking
en teleurstelling, volhoudt in het
goede moed spreidt ook hij ten toon,
die niet bij de pakken gaat neer
zitten, maar onverdroten zijn plan
nen doorzet.
Niet die moed is de hoogste, die
bij kortstondige opwinding de bewon
dering der wereld tot zich trekt,
maar die moed, die zich in volhar
ding openbaart. O, wij zouden het
allen willen toeroepen: „Denk rijpe
lijk na, eer gij iets nieuws op het
getouw zet, onderzoek of het levens
vatbaarheid bezit, maar als gij be
gonnen zijt, dan ook nooit of nimmer
weer terugals gij begonnen zijt,
dan volharden, ondanks eiken hin
derpaal of tegenstand die volhoudt,
wint." Het welslagen voor eene massa
zaken hangt dikwijls van een of twee
personen af. Er zijn altijd medestan
ders genoeg, als de voorgangers maar
krachtig en volhardend zijn. De
aangeboren luiheid of gemakzucht,
als dat woord minder hard klinkt,
weerhoudt menigeen vooraan te
staan, de wil is er wel, maar er is
leiding noodig volharding dan maar,
des noods slechts bij enkelen.
Dit kwaad, gebrek aan volharding,
gebrek aan zedelijken moed om hin
derpalen te overwinnen, de neiging
Gods water over Gods akker te doen
loopen, bestaat overal, maar nergens
moet het dan ook zoo hardnekkig,
zoo voortdurend bekampt worden dan
juist daar. Kleine plaatsen missen,
juist omdat zij ldein zijn, veel wat
groote bezitten. In kleine plaatsen
moet dus alles in de band gewerkt,
meer, moet alles bevorderd worden,
wat maar eenigszins tot nut of ver-
34 Uit het Fransch
Slot.
Waar is hij Waar is hij
«Hier is hijriep eene akelige, gorge
lende stem op een paar passen afstands.
«Mijnheer Fleuriaux, het geluk is u van
daag meegeloopen, maar gij zult er niet
lang van profiteeren
Een schot viel en met een zwaren slag
viel een man achterover op het dek.
«Gewroken schreeuwde Linguard met
een helseh gegrinnik, nu kan de rest naai
den duivel loopen
Dit zeggende stapte hij op de verschan
sing en sprong over boord.
Sneller, dan wij ze kunnen beschrijven,
hadden deze gebeurtenissen plaats gegrepen.
Niemand van dë beide bemanningen had
ze kunnen beletten. Zoodra Linguard in
aangenaming des levens kan strekken
aan kleine plaatsen kleven gebreken,
die grootere niet of ten minste in
veel mindere mate bezitten. Daarom,
die de hand slaat aan den ploeg en
meent iets goeds tot stand te kunnen
brengen, zie niet om, maar ga on
verdroten voortniets schrikke hem
af, wanneer hij overtuigd is, dat hij
op het goede pad is. Het is hem
dubbel voordeel. Hij zal gewerkt
hebben tot heil zijner medeburgers,
maar hij zal ook hun vertrouwen
winnen, als zij zien, dat hij niet be
hoort tot de groote massa, die on
doordacht beginnen, doch halverwege
blijven staan. Slaat hij de hand aan
eene zaak, dan is zij reeds half ge
slaagd, omdat men hem heeft leeren
kennen als iemand van beginselen,
van volharding, van zedelijken moed.
Zoo kan hij zijne omgeving, zich
zelf van onberekenbaar nut zijn.
Daarom, oudersdie te kampen
hebt met de wispelturigheid uwer
jeugd, gaat die tegen met verstand,
niet met dwang. Door onberaden
toegeven werkt gij het in de hand,
dat zij later, menschen geworden,
gebrek hebben aan volharding, gebrek
aan moed, hetgeen hun zelf' en hun
medemenschen tot schade wordt, hun
het vertrouwen en de achting ont
houdt, omdat zij de vastheid van
karakter missen, die voor veel en
voor velen eene levensvraag is.
Of wij meenen iets nieuws gezegd
te hebben Volstrekt niet, wij hebben
slechts herhaald, wat honderden vóór
ons hebben gezegd, maar wij zijn
ook overtuigd, dat het niet te dikwijls
verkondigd kan worden, omdat wis
pelturigheid, gebrek aan volharding
en gebrek aan moed, de factoren
zijn, waardoor zoo menig schoon le
ven verloren gaat, waardoor zoo me
nige schoone zaak reeds bij de ge
boorte ten ondergang wordt gedoemd.
eüitïTKLAN^^
De onderhandelingen worden te Brest
Litofsk voortgezet. Maar de stemming is
er riiet meer zoo vriendschappelijk tusschen
de verschillende afgevaardigden als in het
begin. In de tien dagen rusttijd, die men
gehouden had, om ook de geallieerden in
de gelegenheid te stellen mee te doen aan
de besprekingen, om alzoo te komen tot
een algemeenen vrede, was er n.l. nog al
wat geschied, dat voor de vriendschap niet
bevorderlijk was. Hierop wees von Kuehl-
mann bij de opening der vergadering toen
hij zeide
Het kan niet onvermeld blijven dat bij
het voeren der onderhandelingen de at
mosfeer, waarin zulks geschiedt, van het
allergrootste gewicht is, en dat er sedert
het sluiten der gedachtenwisseling, vóór de
de golven plompte, riep men ouder ge
woonte
«Man over boord Gauw een boot
«Niet meer noodig, menschen,sprak
Elisabeth Meursanges op bijna plechtigen
toon, terwijl zij de beide handen uitstrekte
naar de schuimvlokken, waaronder haar
vervolger verdwenen was. «Die golven
redden een schuldig grijsaard van de ga
leien of het schavot
Maurice bekommerde zich echter niet
om Linguard.
«Hij heeft hem gedood,riep hij, zich
wanhopig naast den verslagene neerwer
pende, hij heeft mijn ongelukkige
«Neen, Maurice, zoo knap is Linguard
niet,® sprak zijn vader vroolijk achter hem.
«Die oude gek had zeker nog nooit den trek
ker van een pistool aangeraakt, want de
kogel is dwars door mij heen in het hoofd
van dien armen kapitein te land gekomen
Ja, ja, men moet maar vrienden hebben
Maurice kon zijn ooren niet gelooven.
Van het bloedende lichaam van den Cor-
sicaan zweefde zijn blik naar het bedaard
tijdelijke onderbreking der onderhandelin
gen, veel is gebeurd, dat zich scheen te
leenen twijfel over de oprechte bedoelingen
der Russische regeering te wekken om met
de mogendheden van het viervoudig ver
bond tot het spoedig sluiten van een vrede
te geraken. In dit verband verwijzen wij
naar den toon van bepaalde officieuse
verklaringen der Russische regeeringen
tegen de regeeringen der vier verbonden
mogendheden, in het bizonder echter op
de verklaring van het Petersburgsche
telegraaf-agentschap, dat in het buitenland
voor een officieus Russisch orgaan wordt
aangezien.
Men herinnert zich den loop van zaken
Den 28sten had de laatste bespreking plaats
waar, volgens het verslag van Wolff, wel
verschillen rezen over de practische ten
uitvoerlegging van de op Kerstdag aange
nomen beginselen, maar toch zoo groot
niet, of men kan verwachten, dat de zaak
wel zou worden geschikt. De Russen
zouden instructies gaan halen,
Maar daar wordt den 4sten Januari door
het St. Petersburgsche telegraafagentschap
een rede gepubliceerd, die de voorzitter van
de Russische afvaardiging den 28sten te
Brest zou hebben gehouden, een felle rede,
waarin de Duitsche voorstellen verworpen
werden. «Dat is gemeen,zoo heette het
in de Duitsche pers, .«dat hebt gij ons
niet verteld, gij (de regeerders) hebt op
zettelijk aam VVidff^eei^ onvolledig verslag
gegeven.
Wanneer dat zoo doorgaat en men niet
openlijk met ons handelt, kunnen wij u,
o Duitsche afgevaardigden ter vredescon
ferentie, niet langer vertrouwen.
Maar wat blijkt nu Dat die heele rede
van den Russischen voorzitter slechts een
verzinsel is, achteraf te St. Petersburg
uitgebroed. Daarbij komt dat Trotzky en
Lenin hebben beweerd dat het hun be
doeling is de Russische revolutie te doen
overslaan naar Duitschland. Allerlei draad-
looze telegrammen, brochures, pamfletten,
worden door de Russische maximalisten
gezonden naar de broeders in het Duitsche
leger, met de bedoeling hen over te halen
eveneens hun regeering weg te jagen en
de wapens neer te werpen. De Russen
denken, al hebben wij door onze vredes
onderhandelingen de geallieerden een lee-
lijke poets gebakken, wij willen hen wel
op eene andere wijze helpen. Als wij die
Duitsche wapendragers er toe overhalen
om het vechten er aan te geven, bewijzen
wij onze vroegere bondgenooten een on-
schatbaren dienst, 't Is echter wel heel
naïef van de Russische heeren te veron
derstellen, dat de Duitsche soldaat in het
algemeen van zoodanig temperament is dat
hij door het lezen van een Russische re
volutionaire brochure plotseling uit den
band springtdat er maar weinig toe
noodig is om in Duitschland een Bolzjewi-
kische beweging tot uitbarsting te brengen
glimlachende gelaat zijns vaders
Zonder een woord te kunnen uitbrengen,
wierp hij zich in Fleuriaux' armen.
Vijf minuten later zeilden de beide vaar
tuigen in eikanders gezelschap naar de
haven van Marseille.
De luitenant, die Fleuriaux den bijstand
van de wettige overheid verleend had, liet
de manschappen eene verklaring van het
gebeurde onderteekenen,
Hij achtte het noodig, den kotter mee
naar Marseille te nemen, tot deze duistere
zaak opgehelderd zou zijn. Dank zij de
getuigenissen van Linguard's beide slacht
offers behoefde de ondervraging door de
justitie noch lang, noch moeielijk te zijn.
Elisabeth en Maurice die hand aan hand
tegen de kajuitskap van den kotter aan
leunden, gaven zich geheel aan de vreugde
van dit romantisch wederzien over en zwoe
ren, elkanner nu nooit meer te zullen ver
laten. Een paar passen afstand van hen
af zat mevrouw Meursanges met Fleuriaux
op'de verschansing te praten.
Fleuriaux keek zeer wijsgeerig naar den
en dat de Duitsche autoriteiten maar rustig
de buitenlandsche propaganda toe zullen
laten.
Generaal Hoffman heeft dan ook te
Brest eens ongewenst de waarheid gezegd.
Wij duldde niet dat de Russen op dezen
weg voortgingen, terwijl von Kuehlman de
Russische gedelegeerden niet veel beter
dan leugenaars en draaiers noemde. En
wat heeft Trotzky nu op dit alles geant
woord Hij begon met te erkennen dat
het Russische telegraafagentschap over een
rede, waarin die voorwaarden der centralen
met verontwaardiging verworpen waren, een
verzinsel was. Hij zou deze zaak verder
laten onderzoeken. Wat de kwestie betrof
dat de Russcheu anti-militairistische propa
ganda maakten onder de Duitsche soldaten
dit kon hij niet als zulk een geweldig
euvel brandmerken. Er was toch vrijheid
van drukpers en die was immers niet ver
boden tijdens de onderhandelingen. Dan
was er ook nog sprake van liet verleggen
der vredesonderhandelingen naar Stockholm.
De centralen hadden dat pertinent geweigerd.
Welnu zeide Trotzky ik berust in die wei
gering om den Duitschers geen voorwendsel
te geveri de onderhandelingen af te breken.
In zijn peroratie kwam hij er tegen op,
dat Hertling, de rijkskanselier, had ver
klaard, dat Duitschland onder meer ook
op zijn machtspositie steunde. Wel is waar-
erkende Trotzky, dat de macht van Rusland
op het oogenbük schitterde door afwezigheid,
maar zij kan, ja, zij zal waarschijnlijk op
den duur terugkeeren, en die toekomstige
machtspositie moet bij de vredesonderhan
delingen nu al vast worden verdisconteerd.
Dit is gewis, als men niets beters zeggen
kan, handig gevonden, maar daarmee heeft
de volkscommissaris zich toch op glad ijs
begeven. Want als er wat te vrediscon-
teeren valt, dan zullen de Duitschers in
de eerste plaats toch wel dat willen ver-
disconteeren, dat de heeren Trotzky, Lenin
en zoo voorts, hun langsteri tijd wel zullen
hebben gehad, in alle geval hun rijk niet
duurzaam zal zijn.
Ondertusschen is de Oekraine ook tot
de onderhandeling toegelaten als afzonder
lijke staat. Dit zuidelijk gedeelte van Rus
land heeft zich voorloopig tot een republiek
gevormd en de afvaardiging van dit land
onderhandelt nu op voet van volkomen
gelijkwaardigheid mede. Er wordt nu be
raadslaagd over politieke en territoriale
kwesties. Het gaat hierbij vooral over de
ontruiming van het door de Duitschers
tijdens den oorlog bezette gebied, Polen,
Koerland enz., zoo redeneeren de Duitschers,
behooren niet meer tot het Russische rijk
zij zijn daarvan afgescheiden door besluiten
welke overeenkomstig de beginselen der
tegenwoordige Russische regeering als wet
tig zijn te beschouwen, en of wij uit dat
gebied al dan niet onze troepen terugtrekken,
is een zaak, waarmede, gij, Russen, dus
niets te maken hebt.
vernielenden brand der Roode Bastide.
Zulk eene voorbeeldelooze onverschillig
heid vond de zuinige huisvrouw ongeoorloofd.
«U lijdt daar een kolossaal verlies, mijn
heer Fleuriaux,sprak zij ernstig, «want
het schijnt dat de Bastide wel degelijk uw
eigendom was. Ik vond het toch eene
mooie woning
«Meent u soms dat oude krot, beste
mevrouw Bah, dat had ik toch eerst
daags laten stuk bikken, als misschien de
tradities mijner familie... Enfin wij zullen
de Bastide laten herbouwen en van boven
tot beneden vergulden als de pagode van
Dzjaggernaat
«Ei ei, mijnheer Fleuriaux,antwoordde
Elisabeth's moeder met haar bevalligsten
glimlach, «dan moet gij toch wel rijk zijn.«
«Het beste is behouden, mevrouw, want
Linguard heeft een heerlijk kapitaal voor
ons uit den brand gered. Zoodra de Bastide
herbouwd is, zullen wij er ons op vorste-
lijken voet inrichten, wij en onze kinderen,
moeder Meursanges
«Onze kinderen herhaalde zij ver-
Trotzky wil van deze redeneering niets
weten en beschouwt de besluiten der Polen
enz. niet als volksbesluiten, maar als uit
drukkingen van zekere groepen der bevolking;
in het bizonder van de heerschende klassen
en in het algemeen stelt hij zich op het
standpunt, dat er van een vrije stemming
geen sprake kan zijn, zoolang zich vreemde
troepen in het land bevinden.
Hier staat dus meening tegenover mee
ning. Hoe tot overeenstemming te komen
Het slot van het liedje kan wel zijn, dat
de Duitschers hun wil doordrijven, omdat
zij toch het leger achter zich hebben en
de Russen weinig kunnen bijbrengen aan
hun eisch kracht bij te zetten.
Uit Washington is er nu een bericht dat
veel te zeggen heeft. Daarin staat, dat de
Vereenigde Staten, zelfs ten koste van op
offeringen van de eigen bevolking, tarwe
naar Europa zal verschepen, «om leniging
te brengen in den nood van Europan. Nu
laat dan ook zoo'n scheepje met graan een
Hollandsche haven binnenvallen, wij kunnen
het hier gebruiken. Maar dan is er nog
iets. De vraag wordt gedaan of de ge
allieerden maar kiezen willen, Amerikaansch
graan of Amerikaansche troepen. Want
beide te zenden gaat niet omdat er zoo'n
schreeuwend gebrek aan scheepsruimte is.
Dat ziet er leelijk uit voor de entente. Zij
had al haar hoop gebouwd op de aanvoer
van een paar millioen Yankees, die zouden
op het Westelijk gevechtsterrein den door
slag gaven in IDF&'en tre"*ëlkerer,zege over
de centralen bezorgen. En nude
duikbooten hebben zulk een opruiming ge
houden onder de zeeschepen dat Europa
óf het onmisbaar brood óf de geallieerden
het onmisbare menschenmateriaal zullen
moeten missen. De keuze is moeielijk.
Wat ons betreft, wij hopen dat deze derde
mogelijkheid ernstig onder de oogen gezien
zal worden Een algemeene vrede zonder
Amerikanen en met veel Amerikaansch
brood en dat liever vandaag dan morgen.
Of men aan de overzijde van het kanaal
daar aan zal willen
BUITENLAND.
Hevige kuude en sneeuwstormen in Amerika.
Uit New-York wordt geseind, dat Chicago
verstoken is van iedere spoorwegverbinding
tengevolge van den zwaarsten sneeuwstorm
dien het ooit heeft beleefd. Het handels
verkeer is lam gelegd er is geen melk.
Kolentreinen waren niet in staat te rijden,
tengevolge van de hevige koude.
Berlijn, 43 Januari. De resultaten van
den strijd in de lucht gedurende de maand
December zijn de volgende
Verliezen der tegenstanders op alle
fronten; 149 vliegtuigen en 9 ballons.
Verliezen der Duitschers op alle fronten
82 vliegtuigen ex 2 ballons.
Van die vliegtuigen gingen er 25 boven
ons eigen gebied verloren, de rest aan de
andere zijde van de linie.
baasd
«Zeker, mevrouw,riep Maurice snel,
weet u dan niet, dat de heer Fleuriaux
«Uw vriend is, Maurice, sprak de na
bob somber, «niets meer dan uw vriend
Intusschen vervolgde hij, het ver
liefde paar een knipoogje toewerpend, «wat
kunnen de dingen toch in een paar dagen
veranderen Onze jongelui, die voor een
paar dagen zich zoo trotsch en overkiesch
aanstelden, zuilen zich nu niet schamen, al
mijne goederen als een huwelijksgift te
ontvangen, zoodra wij het contract hunner
vereeniging geteekend hebben en wij
teekenen het spoedig, niet waar, moeder
Meursanges
«Het zal wel moeten,besloot de zorg
volle moeder met een diepen zucht, «want
de heer Maurice Longpré verdient onge
twijfeld ons aller achting en eerbied.®
Fleuriaux glimlachte, de jonge lieden
drukten elkander hoopvol de hand, en de
scheepjes liepen de haven binnen.
Einde.
i
Lmostraat e
erviin