m M b VOLHARDING. UND VAN ALTENA Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No3740, Woensdag 16 Januari 1918. FEUILLETON. De ISootle llastitfe. v.,>. i Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 4.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel meer 40 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. ii. Slot. Waar ligt hier de schuld Hoe komt het, dat de eene plaats zooveel meer aan die ziekte lijdt dan de an dere Hoe komt het, dat het in Heusden haast spreekwoordelijk is geworden, dat elke vereeniging maar weinig jaren levens tellen kan Dat is het gebrek aan volharding, het gebrek aan moed. Gebrek aan vol harding is het, dat hier aan zoo me nige instelling knaagt, gebrek aan moed, die dikwijls zooveel schoons doet verloren gaan. Moed bestaat niet alleen in het uitoefenen van physie- ke kracht, moed is niet alleen de onverschrokkenheid, waarmede men gevaren trotseert, vijanden bestrijdt of steden wintmoed is ook do sta len volharding, die spijt tegenwerking en teleurstelling, volhoudt in het goede moed spreidt ook hij ten toon, die niet bij de pakken gaat neer zitten, maar onverdroten zijn plan nen doorzet. Niet die moed is de hoogste, die bij kortstondige opwinding de bewon dering der wereld tot zich trekt, maar die moed, die zich in volhar ding openbaart. O, wij zouden het allen willen toeroepen: „Denk rijpe lijk na, eer gij iets nieuws op het getouw zet, onderzoek of het levens vatbaarheid bezit, maar als gij be gonnen zijt, dan ook nooit of nimmer weer terugals gij begonnen zijt, dan volharden, ondanks eiken hin derpaal of tegenstand die volhoudt, wint." Het welslagen voor eene massa zaken hangt dikwijls van een of twee personen af. Er zijn altijd medestan ders genoeg, als de voorgangers maar krachtig en volhardend zijn. De aangeboren luiheid of gemakzucht, als dat woord minder hard klinkt, weerhoudt menigeen vooraan te staan, de wil is er wel, maar er is leiding noodig volharding dan maar, des noods slechts bij enkelen. Dit kwaad, gebrek aan volharding, gebrek aan zedelijken moed om hin derpalen te overwinnen, de neiging Gods water over Gods akker te doen loopen, bestaat overal, maar nergens moet het dan ook zoo hardnekkig, zoo voortdurend bekampt worden dan juist daar. Kleine plaatsen missen, juist omdat zij ldein zijn, veel wat groote bezitten. In kleine plaatsen moet dus alles in de band gewerkt, meer, moet alles bevorderd worden, wat maar eenigszins tot nut of ver- 34 Uit het Fransch Slot. Waar is hij Waar is hij «Hier is hijriep eene akelige, gorge lende stem op een paar passen afstands. «Mijnheer Fleuriaux, het geluk is u van daag meegeloopen, maar gij zult er niet lang van profiteeren Een schot viel en met een zwaren slag viel een man achterover op het dek. «Gewroken schreeuwde Linguard met een helseh gegrinnik, nu kan de rest naai den duivel loopen Dit zeggende stapte hij op de verschan sing en sprong over boord. Sneller, dan wij ze kunnen beschrijven, hadden deze gebeurtenissen plaats gegrepen. Niemand van dë beide bemanningen had ze kunnen beletten. Zoodra Linguard in aangenaming des levens kan strekken aan kleine plaatsen kleven gebreken, die grootere niet of ten minste in veel mindere mate bezitten. Daarom, die de hand slaat aan den ploeg en meent iets goeds tot stand te kunnen brengen, zie niet om, maar ga on verdroten voortniets schrikke hem af, wanneer hij overtuigd is, dat hij op het goede pad is. Het is hem dubbel voordeel. Hij zal gewerkt hebben tot heil zijner medeburgers, maar hij zal ook hun vertrouwen winnen, als zij zien, dat hij niet be hoort tot de groote massa, die on doordacht beginnen, doch halverwege blijven staan. Slaat hij de hand aan eene zaak, dan is zij reeds half ge slaagd, omdat men hem heeft leeren kennen als iemand van beginselen, van volharding, van zedelijken moed. Zoo kan hij zijne omgeving, zich zelf van onberekenbaar nut zijn. Daarom, oudersdie te kampen hebt met de wispelturigheid uwer jeugd, gaat die tegen met verstand, niet met dwang. Door onberaden toegeven werkt gij het in de hand, dat zij later, menschen geworden, gebrek hebben aan volharding, gebrek aan moed, hetgeen hun zelf' en hun medemenschen tot schade wordt, hun het vertrouwen en de achting ont houdt, omdat zij de vastheid van karakter missen, die voor veel en voor velen eene levensvraag is. Of wij meenen iets nieuws gezegd te hebben Volstrekt niet, wij hebben slechts herhaald, wat honderden vóór ons hebben gezegd, maar wij zijn ook overtuigd, dat het niet te dikwijls verkondigd kan worden, omdat wis pelturigheid, gebrek aan volharding en gebrek aan moed, de factoren zijn, waardoor zoo menig schoon le ven verloren gaat, waardoor zoo me nige schoone zaak reeds bij de ge boorte ten ondergang wordt gedoemd. eüitïTKLAN^^ De onderhandelingen worden te Brest Litofsk voortgezet. Maar de stemming is er riiet meer zoo vriendschappelijk tusschen de verschillende afgevaardigden als in het begin. In de tien dagen rusttijd, die men gehouden had, om ook de geallieerden in de gelegenheid te stellen mee te doen aan de besprekingen, om alzoo te komen tot een algemeenen vrede, was er n.l. nog al wat geschied, dat voor de vriendschap niet bevorderlijk was. Hierop wees von Kuehl- mann bij de opening der vergadering toen hij zeide Het kan niet onvermeld blijven dat bij het voeren der onderhandelingen de at mosfeer, waarin zulks geschiedt, van het allergrootste gewicht is, en dat er sedert het sluiten der gedachtenwisseling, vóór de de golven plompte, riep men ouder ge woonte «Man over boord Gauw een boot «Niet meer noodig, menschen,sprak Elisabeth Meursanges op bijna plechtigen toon, terwijl zij de beide handen uitstrekte naar de schuimvlokken, waaronder haar vervolger verdwenen was. «Die golven redden een schuldig grijsaard van de ga leien of het schavot Maurice bekommerde zich echter niet om Linguard. «Hij heeft hem gedood,riep hij, zich wanhopig naast den verslagene neerwer pende, hij heeft mijn ongelukkige «Neen, Maurice, zoo knap is Linguard niet,® sprak zijn vader vroolijk achter hem. «Die oude gek had zeker nog nooit den trek ker van een pistool aangeraakt, want de kogel is dwars door mij heen in het hoofd van dien armen kapitein te land gekomen Ja, ja, men moet maar vrienden hebben Maurice kon zijn ooren niet gelooven. Van het bloedende lichaam van den Cor- sicaan zweefde zijn blik naar het bedaard tijdelijke onderbreking der onderhandelin gen, veel is gebeurd, dat zich scheen te leenen twijfel over de oprechte bedoelingen der Russische regeering te wekken om met de mogendheden van het viervoudig ver bond tot het spoedig sluiten van een vrede te geraken. In dit verband verwijzen wij naar den toon van bepaalde officieuse verklaringen der Russische regeeringen tegen de regeeringen der vier verbonden mogendheden, in het bizonder echter op de verklaring van het Petersburgsche telegraaf-agentschap, dat in het buitenland voor een officieus Russisch orgaan wordt aangezien. Men herinnert zich den loop van zaken Den 28sten had de laatste bespreking plaats waar, volgens het verslag van Wolff, wel verschillen rezen over de practische ten uitvoerlegging van de op Kerstdag aange nomen beginselen, maar toch zoo groot niet, of men kan verwachten, dat de zaak wel zou worden geschikt. De Russen zouden instructies gaan halen, Maar daar wordt den 4sten Januari door het St. Petersburgsche telegraafagentschap een rede gepubliceerd, die de voorzitter van de Russische afvaardiging den 28sten te Brest zou hebben gehouden, een felle rede, waarin de Duitsche voorstellen verworpen werden. «Dat is gemeen,zoo heette het in de Duitsche pers, .«dat hebt gij ons niet verteld, gij (de regeerders) hebt op zettelijk aam VVidff^eei^ onvolledig verslag gegeven. Wanneer dat zoo doorgaat en men niet openlijk met ons handelt, kunnen wij u, o Duitsche afgevaardigden ter vredescon ferentie, niet langer vertrouwen. Maar wat blijkt nu Dat die heele rede van den Russischen voorzitter slechts een verzinsel is, achteraf te St. Petersburg uitgebroed. Daarbij komt dat Trotzky en Lenin hebben beweerd dat het hun be doeling is de Russische revolutie te doen overslaan naar Duitschland. Allerlei draad- looze telegrammen, brochures, pamfletten, worden door de Russische maximalisten gezonden naar de broeders in het Duitsche leger, met de bedoeling hen over te halen eveneens hun regeering weg te jagen en de wapens neer te werpen. De Russen denken, al hebben wij door onze vredes onderhandelingen de geallieerden een lee- lijke poets gebakken, wij willen hen wel op eene andere wijze helpen. Als wij die Duitsche wapendragers er toe overhalen om het vechten er aan te geven, bewijzen wij onze vroegere bondgenooten een on- schatbaren dienst, 't Is echter wel heel naïef van de Russische heeren te veron derstellen, dat de Duitsche soldaat in het algemeen van zoodanig temperament is dat hij door het lezen van een Russische re volutionaire brochure plotseling uit den band springtdat er maar weinig toe noodig is om in Duitschland een Bolzjewi- kische beweging tot uitbarsting te brengen glimlachende gelaat zijns vaders Zonder een woord te kunnen uitbrengen, wierp hij zich in Fleuriaux' armen. Vijf minuten later zeilden de beide vaar tuigen in eikanders gezelschap naar de haven van Marseille. De luitenant, die Fleuriaux den bijstand van de wettige overheid verleend had, liet de manschappen eene verklaring van het gebeurde onderteekenen, Hij achtte het noodig, den kotter mee naar Marseille te nemen, tot deze duistere zaak opgehelderd zou zijn. Dank zij de getuigenissen van Linguard's beide slacht offers behoefde de ondervraging door de justitie noch lang, noch moeielijk te zijn. Elisabeth en Maurice die hand aan hand tegen de kajuitskap van den kotter aan leunden, gaven zich geheel aan de vreugde van dit romantisch wederzien over en zwoe ren, elkanner nu nooit meer te zullen ver laten. Een paar passen afstand van hen af zat mevrouw Meursanges met Fleuriaux op'de verschansing te praten. Fleuriaux keek zeer wijsgeerig naar den en dat de Duitsche autoriteiten maar rustig de buitenlandsche propaganda toe zullen laten. Generaal Hoffman heeft dan ook te Brest eens ongewenst de waarheid gezegd. Wij duldde niet dat de Russen op dezen weg voortgingen, terwijl von Kuehlman de Russische gedelegeerden niet veel beter dan leugenaars en draaiers noemde. En wat heeft Trotzky nu op dit alles geant woord Hij begon met te erkennen dat het Russische telegraafagentschap over een rede, waarin die voorwaarden der centralen met verontwaardiging verworpen waren, een verzinsel was. Hij zou deze zaak verder laten onderzoeken. Wat de kwestie betrof dat de Russcheu anti-militairistische propa ganda maakten onder de Duitsche soldaten dit kon hij niet als zulk een geweldig euvel brandmerken. Er was toch vrijheid van drukpers en die was immers niet ver boden tijdens de onderhandelingen. Dan was er ook nog sprake van liet verleggen der vredesonderhandelingen naar Stockholm. De centralen hadden dat pertinent geweigerd. Welnu zeide Trotzky ik berust in die wei gering om den Duitschers geen voorwendsel te geveri de onderhandelingen af te breken. In zijn peroratie kwam hij er tegen op, dat Hertling, de rijkskanselier, had ver klaard, dat Duitschland onder meer ook op zijn machtspositie steunde. Wel is waar- erkende Trotzky, dat de macht van Rusland op het oogenbük schitterde door afwezigheid, maar zij kan, ja, zij zal waarschijnlijk op den duur terugkeeren, en die toekomstige machtspositie moet bij de vredesonderhan delingen nu al vast worden verdisconteerd. Dit is gewis, als men niets beters zeggen kan, handig gevonden, maar daarmee heeft de volkscommissaris zich toch op glad ijs begeven. Want als er wat te vrediscon- teeren valt, dan zullen de Duitschers in de eerste plaats toch wel dat willen ver- disconteeren, dat de heeren Trotzky, Lenin en zoo voorts, hun langsteri tijd wel zullen hebben gehad, in alle geval hun rijk niet duurzaam zal zijn. Ondertusschen is de Oekraine ook tot de onderhandeling toegelaten als afzonder lijke staat. Dit zuidelijk gedeelte van Rus land heeft zich voorloopig tot een republiek gevormd en de afvaardiging van dit land onderhandelt nu op voet van volkomen gelijkwaardigheid mede. Er wordt nu be raadslaagd over politieke en territoriale kwesties. Het gaat hierbij vooral over de ontruiming van het door de Duitschers tijdens den oorlog bezette gebied, Polen, Koerland enz., zoo redeneeren de Duitschers, behooren niet meer tot het Russische rijk zij zijn daarvan afgescheiden door besluiten welke overeenkomstig de beginselen der tegenwoordige Russische regeering als wet tig zijn te beschouwen, en of wij uit dat gebied al dan niet onze troepen terugtrekken, is een zaak, waarmede, gij, Russen, dus niets te maken hebt. vernielenden brand der Roode Bastide. Zulk eene voorbeeldelooze onverschillig heid vond de zuinige huisvrouw ongeoorloofd. «U lijdt daar een kolossaal verlies, mijn heer Fleuriaux,sprak zij ernstig, «want het schijnt dat de Bastide wel degelijk uw eigendom was. Ik vond het toch eene mooie woning «Meent u soms dat oude krot, beste mevrouw Bah, dat had ik toch eerst daags laten stuk bikken, als misschien de tradities mijner familie... Enfin wij zullen de Bastide laten herbouwen en van boven tot beneden vergulden als de pagode van Dzjaggernaat «Ei ei, mijnheer Fleuriaux,antwoordde Elisabeth's moeder met haar bevalligsten glimlach, «dan moet gij toch wel rijk zijn.« «Het beste is behouden, mevrouw, want Linguard heeft een heerlijk kapitaal voor ons uit den brand gered. Zoodra de Bastide herbouwd is, zullen wij er ons op vorste- lijken voet inrichten, wij en onze kinderen, moeder Meursanges «Onze kinderen herhaalde zij ver- Trotzky wil van deze redeneering niets weten en beschouwt de besluiten der Polen enz. niet als volksbesluiten, maar als uit drukkingen van zekere groepen der bevolking; in het bizonder van de heerschende klassen en in het algemeen stelt hij zich op het standpunt, dat er van een vrije stemming geen sprake kan zijn, zoolang zich vreemde troepen in het land bevinden. Hier staat dus meening tegenover mee ning. Hoe tot overeenstemming te komen Het slot van het liedje kan wel zijn, dat de Duitschers hun wil doordrijven, omdat zij toch het leger achter zich hebben en de Russen weinig kunnen bijbrengen aan hun eisch kracht bij te zetten. Uit Washington is er nu een bericht dat veel te zeggen heeft. Daarin staat, dat de Vereenigde Staten, zelfs ten koste van op offeringen van de eigen bevolking, tarwe naar Europa zal verschepen, «om leniging te brengen in den nood van Europan. Nu laat dan ook zoo'n scheepje met graan een Hollandsche haven binnenvallen, wij kunnen het hier gebruiken. Maar dan is er nog iets. De vraag wordt gedaan of de ge allieerden maar kiezen willen, Amerikaansch graan of Amerikaansche troepen. Want beide te zenden gaat niet omdat er zoo'n schreeuwend gebrek aan scheepsruimte is. Dat ziet er leelijk uit voor de entente. Zij had al haar hoop gebouwd op de aanvoer van een paar millioen Yankees, die zouden op het Westelijk gevechtsterrein den door slag gaven in IDF&'en tre"*ëlkerer,zege over de centralen bezorgen. En nude duikbooten hebben zulk een opruiming ge houden onder de zeeschepen dat Europa óf het onmisbaar brood óf de geallieerden het onmisbare menschenmateriaal zullen moeten missen. De keuze is moeielijk. Wat ons betreft, wij hopen dat deze derde mogelijkheid ernstig onder de oogen gezien zal worden Een algemeene vrede zonder Amerikanen en met veel Amerikaansch brood en dat liever vandaag dan morgen. Of men aan de overzijde van het kanaal daar aan zal willen BUITENLAND. Hevige kuude en sneeuwstormen in Amerika. Uit New-York wordt geseind, dat Chicago verstoken is van iedere spoorwegverbinding tengevolge van den zwaarsten sneeuwstorm dien het ooit heeft beleefd. Het handels verkeer is lam gelegd er is geen melk. Kolentreinen waren niet in staat te rijden, tengevolge van de hevige koude. Berlijn, 43 Januari. De resultaten van den strijd in de lucht gedurende de maand December zijn de volgende Verliezen der tegenstanders op alle fronten; 149 vliegtuigen en 9 ballons. Verliezen der Duitschers op alle fronten 82 vliegtuigen ex 2 ballons. Van die vliegtuigen gingen er 25 boven ons eigen gebied verloren, de rest aan de andere zijde van de linie. baasd «Zeker, mevrouw,riep Maurice snel, weet u dan niet, dat de heer Fleuriaux «Uw vriend is, Maurice, sprak de na bob somber, «niets meer dan uw vriend Intusschen vervolgde hij, het ver liefde paar een knipoogje toewerpend, «wat kunnen de dingen toch in een paar dagen veranderen Onze jongelui, die voor een paar dagen zich zoo trotsch en overkiesch aanstelden, zuilen zich nu niet schamen, al mijne goederen als een huwelijksgift te ontvangen, zoodra wij het contract hunner vereeniging geteekend hebben en wij teekenen het spoedig, niet waar, moeder Meursanges «Het zal wel moeten,besloot de zorg volle moeder met een diepen zucht, «want de heer Maurice Longpré verdient onge twijfeld ons aller achting en eerbied.® Fleuriaux glimlachte, de jonge lieden drukten elkander hoopvol de hand, en de scheepjes liepen de haven binnen. Einde. i Lmostraat e erviin

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1