Vanaf 300 sigaren franco per post. Sigaren-Magazij n Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3741. Zaterdag 19 Januari 1918. 's-BOSCH Bii i nr. beHBort eea Uijvoeosel. FEUILLETON. EEN KOLONIAAL. land van altena tf Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. ONOVERTROFFEN ZIJN: Miss Annie4 ct. «Cuba" Vorstenlanden. 5 Lichte vale l 9 Rita C prachtkleuren. HEERLIJK, VOL AROMA, UIT DE FIJNSTE HAVANA TABAKKEN SAMENGESTELD ZIJN ONZE: Vuella Abajo10 ct. Carlotta10 Mariska12 Uitsluitend. t>ij ons verkrijgbaar. Hinthamerst. 24 Tel. in. 492. iÏÏÏTÊTVLANDSCi o Nu er op de gevechtsterreinen nagenoeg niets belangrijks voorvalt en dat zal wel niet geschieden zoolang de winter blijft regeeren, wordt onze aandacht maar telkens weer gevestigd op wat te Brest- Litofsk plaats grijpt. We hopen allen zoo vurig dat het in het oosten zal dagen en vanuit de stad, waar gehandeld wordt over een vrede tusschen Rusland en de centralen, de stoot tot den algemeenen vrede zal voortkomen. Maar voorloopig is er niet veel te zien van het stralende vredeslicht aan den oos terkim van Europa. Dinsdag hebben de vredesgedelegeerden weer vergaderd. Het resultaat daarvan werd in een kort telegram uit Berlijn, zeer voorzichtig, aldus geformuleerd «Niettegenstaande voorloopig nog sterke afwijkingen in de opvattingen van de twee onderhandelende partijen, kon toch op eenige punten een zekere toenadering wor den geconstateerd. Maar welke die punten zijn en hoe groot de toenadering wel is wordt er niet bij verteld. Wij weten waar het om gaat. Er wordt geredekaveld over de viaag, wanneer het wederzijdsch bezette gebied zal moeten worden ontruimd en welke streken van de bezettingstroepen der vroe gere vijanden moesten worden ontheven. Voornamelijk gaat het hier over Polen. Trotzky had gevraagd Als gij de Polen Na gedurende twee dagen en twee nach ten in een woedenden storm bij den over steek van den Indischen Oceaan naar Pa- dang ontzettend geslingerd en gestampt te hebben, was eindelijk de Nederlandsche mailstoomer eenigzins tot betrekkelijke rust gekomen, zoodat de passagiers in de ge legenheid waren om op het dek van de frissche avondlucht te genieten en de druk kende warmte van salon en hutten te ont vluchten, zonder voortdurend van de over komende zeetjes te lijden te hebben. Het waren dagen geweest van benau wende zeeziekte en broeiende hitte, want alles moest zorgvuldig gesloten worden gehouden, daar de reusachtige golven tel kens met zware slagen bruisende over het schip roldenhet waren dagen geweest van zuchten en klagen, dagen vol ellende en hulpeloosheid, gedurende welke slechts enkele zeevaste oud-indisch-gasten aan de dagelijksche maaltijden aanzaten. Van de eerste klasse passagiers ontbrak er dan ook geen op de ruime van gemak kelijke stoelen voorziene campagne, om van de heerlijke door den storm gezuiverde en afgekoelde atmospheer te genieten, terwijl het heldere maanlicht de nog niet geheel gestilde golven als met een zilveren gloed als een zelfstandig volk beschouwt, waar om zijn ze hier dan niet vertegenwoordigd, gelijk dat het geval is met de Oekraine Von Kuhlmann antwoordde daarop, dat de centialen in liet geheel niet tegen deze deelneming der Polen waren, maar dat zij eerst moesten weten of' in dat geval de Russen den regentschapsraad der Polen als de ware regeering beschouwde en dus erkennen wilden dat Polen een wettig van het Russische rijk afgescheiden staat was. De Russische afgevaardigde wist niet welk bescheid hierop te geven, en trokken zich toen terug om te overleggen hoe zij zich hieruit zouden draaien. In de nervatte zitting deden zij het bij monde van Ka menef, die de. kwestie van de deelneming van de Polen enz. aan de vredesconferen tie op dit oogenblik geheel terzijde liet, maar een voorstel deed, dat, als wij het goed lezen, hierop neerkomt, dat de Duit- schers en Oostenrijkers niet alleen Rus sisch Polen, maar geheel Polen, dus ook het Duitsche en Oostennjksche gedeelte van Polen, zouden ontruimen, om er ver volgens een vrije stemming te doen plaats vinden, waardoor de natie over haar eigen lot beslist. Ongetwijfeld beantwoordt dit voorstel ge heel aan het beginsel van het zeifsbeschik- kingsrecht der volken, liet komt overeen met hetgeen Wilson omtrent Polen heeft geëischt en vroeger- in 1917 had reeds de Tsaar de hereernging van Polen geëischt. Voor bevrijding stond toen nog autonomie in de piaats. Maar de Russen weten toch ook wel, dat deze eisch niet kan worden verwezen- overtoog en het prachtige stoomschip, door den krachtigen regelmatigen schroefslag voortbewogen, zacht deinend den zitten vloed sneed, die aan den boeg in duizend voudig glinsterende parelen opspatte, en achter door het woelen der schroef en het eigenaardige lichten der zee een glinsteren- den stroom vormde, vol schuimende wielin gen en draaikolken, bijna tot aan den ver wijderden horizon den weg afteekenende die het voortsnellende stoomschip doorliep. De niet overtalrijke passagiers der eerste klasse bestonden als naar gewoonte voor een deel uit oud-indisch-gasten, voornamelijk ambtenaren en officieren, die van verlof naar Indië terugkeerden en voor een ander deel uit «orang bahroe», die voor de eerste maal de groote reis ondernamen om hun geluk in de tropen te beproeven er heersch- te eene uitstekende harmonie, wat op dat eentonige deel der reis, waar men mees tentijds niets anders dan lucht en golven ziet, door de verschillende karakters die in zulk eene betrekkelijk bekrompen ruimte te samen zijn wel eens wat te wenschen overlaat en onwillekeurtg botsingen uitlokt, zoodat zoowel van den kommandant van den stoomer als van den administrateur dikwerf veel tact vereischt wordt om die uitbarstingen te voorkomen, en door beleid de opgewekte hartstochten binnen zekere perken te houden, zoodat openlijke breuk of bepaalde daden van vijandschap worden voorkomen. Onder de passagiers bevond zich ook de lijkt, zonder dat eenige provincies van het Duitsche rijk worden afgescheurd en dat dit van Duitschiand niet zal kunnen wor den afgedwongen voordat zijn weerbaar heid tot op de laatste rest gefnuikt is. Evenwel is zulks nu juist met Rusland's weermacht zoodanighet geval, dat het over een afzonderlijken vrede moet onder handelen, en allerminst zal dezen eisch dan ook kunnen worden doorgezet door het houden van een redevoering door een ge delegeerde van een staat, die in de eerste plaats door de overwinningen van het Duitsche leger in een toestand van volsla gen weerloosheid is gébracht. Trotzky en de zijnen schijnen niet van schipperen te houden. Zij klemmen zich aan de verwezenlijking van hun beginselen vast met taaie volharding.' niet vragende of zij aan hun eischen door wapengeweld kracht kunnen bijzetten. Zou het er Trotzky mis schien om te doen zijn de vredesonderhan delingen af te breken op een punt, waar in hij de sympathie van het volk achter zich heeft. Wanneer 'hij b.v. aan zijn volk kan zeggen Zie wij, hebben alles gedaan wat wij maar met e<?nig goed fatsoen doen konden om de wensöhen der centraler» te bevredigen, maar zij maken het ons on mogelijk om vrede te sluiten, dan heeft hij kans dat de natie hem trouw blijft ook al geeft hij haar niet de beloofde rust. Von Kuehlmann heeft nu verklaard dat het Russische voorstel onaannemelijk is. Wel verzekerde hij, dat de centraler» geen plan hadden de bezette gebieden in te lijven. Hij bleef echter weigeren deze te ontruimen voor de oorlog uit is. We zullen nu maar afwachten op welke punten er nu toch toenadering tusschen de onderhan delaars is gekomen. Het begint in de gansche wereld wel erg te nijpen. De nood stijgt met den dag. Zelfs wordt een wereld-hongersnood voorspeld wanneer niet spoedig de normale toestand weerkeert. Aan een particulieren brief uit Jeruzalem wordt aan de N.R.C. het volgende ontleend, waaruit blijkt hoe ook it» het heilige land de bevolking lijdt «Jeruzalem is nagenoeg een doode stad et» voor zoover ze nog leeft is ze verhon gerd, De synagogen zijn leeg en de plaats voor den Klaagmuur is verlaten. In de vroeger het meest bezochte bedehuizei» zijn er op hooge feestdagen een of twee Min- janim (groepen van tien biddenden) en bijna alie aanwezigen zeggen het Kadisch- gebed (gebed voor de zielerust van over- le Luitenant Volken, die van een verlof voor ziekte uit vaderland geheel hersteld terugkeerde, en aan boord het bevel voerde over het detachement suppletietroepen. Deze officier was iemand van hoogstens 28 a 29 jarigen leeftijd, van flinker», krach tigen en lenigen doch niet grootei», ja zelfs eenigzins kleinen lichaamsbouw zijn ener giek gelaat, waarin een paar heldere staal blauwe oogen schitterden, wilskracht en moed verradende, werd, behalve door een paar forsche knevels, door het lidteeken van een zwaren klewanghouw versierd, die in verband met de Militaire Willemsorde die op zijn borst prijkte, getuigenis aflegde dat hij aan den bloediger» strijd op het slagveld van zeer nabij en met groote dap perheid had deelgenomen. Door zijne kalmte onder alle omstandig heden, zijne degelijkheid en vriendelijkheid, maar vooral door de vaderlijke zorg die hij voor zijne ondergeschikten droeg en de welwillende doch ferme wijze waarop hij hen wist te bevelen en te leiden, had hij spoedig de genegenheid zijner medepassa giers weten te winnen ook zijn aardig vrouwtje, eene lieve behoorlijke brunette, die nauwelijks de kinderschoenen ontwassen scheen, doch die verstandelijk zeer goed ontwikkeld bleek en door hare beschaving toonde dat zij tot de beste kringen der maatschappij behoorde, deelde in dat voor recht reeds van den eersten dag af aan had mevrouw Volken door hare zachtheid en lieftalligheid aller harten veroverd, en ledenen). De vroeger welgestelde Boecharische Jo den bedelen langs de straat en nemen de plaats in van de Jemenieten, die voor den oorlog reeds doodarm waren, maar nu uit gestorven zijn. Alles vraagt om brood. Konden wij tenminste maar de kinderen in het leven houden, opdat er een stam zal over blijven. Ik doe mijr» best om vooral vrouwen en meisjes werk en daarmede brood te ver schaffen. Zoo is het in Palestina. Zoo komt het langzamerhand overal. Zoo schrijft Prof. Hearnstew in de Daily Telegraph. «Wij hier in Engeland hebben het voor uitzicht op een hongersnood, die nader bij en verschrikkelijker is dan waartegenover het volk van ons land sedert het einde van de middeleeuwen ooit gestaan heeft. Zullen wij door ons oordeel van honger met dezelfde kalme zekerheid op succes heengaan als onze soldaten door hun oor deel van vuur zullen gaan Wij moeten dat doen; want wij zullen niets ergers hebben te dragen dan de Duitschers reeds met voorbeeldige tucht en gedweeheid meer dan twee jaar gedragen hebben. Het zou een eeuwigdurende schande voor de democra tie zijn, als zij niet ter wille van hare hooge idealen de ontberingen zou kunnen dragen, aan welke de slaven, die de wereld heerschappij nastreven, zich geduldig onder werpen. Maar de voorteekenen zijn niet geheel en al gunstig. Men hoort in ons midden ongegronde of woeste en overdreven kreten aangaande winstmakerij onzinnige eischen naar verlaging van prijzen, onwe tende protesten tegen onvermijdelijke ont beringen, gewelddadige dreigementen in geval er geen voorraden komen. Het is dus dringend noodzakelijk, om aan de natie duidelijk de onaangename waarheid mee te deelen, namelijk, dat het gewone voedsel in geen geval te krijgen is, en dat op het volk een beroep moet gedaan worden tot offervaardigheid en plichtsbetrachting....® Alleen als het Engelsche volk tot het einde toe volhoudt, zoo betoogt de inzender ten slotte, zal Groot-Britannië gered worden. Ook in Amerika begint het te spannen. Er is een tekort aan 50 milloen ton steen kolen. Met het doel, in desteenkool-schaarsch- te te voorzien, heeft de brandstoffen-regelaar Garfield bevolen, dat vijf dagen lang alle fabrieken in de Ver. St., behalve die welke voor de voedselvoorziening werken, zullen worden stop gezet. was zij na eenige dagen de lieveling van allen geweest, die met de meeste ingeno menheid waarnamen, hoe zij blijkbaar haren man in stilte aanbad en afgodisch liefhad, terwijl zij haar zoontje, dat nog geen twee jaar oud was en dat naar de vader Theo dore genoemd was, met teedtre onver moeide zorgen bewaakte, steeds beangst dat de passagiers het guitige kerelje door hunne liefkozingen en loftuitingen zouden bederven. Genoten deze beide waardige en innig gelukkige menschenkinderen aller achting en genegenheid, het tegenovergestelde was het geval met den Heer Mark holt Seggers, een particulier van denzelfden leeftijd als de luitenant, doch ongehuwd. Hij was de zoon van zeer gegoede ouders, die alle moeite gedaan hadden en alle krachten hadden ingespannen om hem tot een nuttig iid der maatschappij op te lei den, doch zijn onverwinlijke afkeer van studie, zijne grenzeiooze luiheid en zijne lust tot vermaak en uitspattingen waren oorzaak, dat de vroegrijpe jongeling iiever zijn tijd verboemelde en als een fat en opgeschikte modepop langs de straten slen terde, dan aan den wensch zijner ouders gevolg te geven, om zich door werken voor eenige eervolle positie geschikt te maken, waarbij de zwakheid zijner moeder hem zeer te stade kwam, daar die, hoe ernstig zij het verkeerde ook inzag, toch haren eenigen lieveling niets kon weigeren. Ofschoon hij, zooals boven gezegd is, eerst 28 a 29 jaar was, scheen hij uiter- Ook is bekend gemaakt, dat de regeering alle fabrieksindustrieën behalve die welke voedsel produceeren elke Maandag in de eerste tien weken zal stop zetten. Waar zal het einde zijn Aan alles komt er een steeds stijgend tekort in alle landen. De wereld schijnt met verdwazing en blindheid geslagen. En er is niemand in de wereld die haar brengt tot inkeer of daartoe ook in staat is. Is het lijden dan nog niet zwaar genoeg? Moet de gee- sel nog feller striemen eer de menschheid haar van bloed bedropen vuisten ontspant tot een gebed om vergiffenis? BUITENLAND. Een aanslag op Lenin. PETROGAD, 16 Jan. Er zijn schoten gelost op de automobiel waarin Lenin van het Smolny-instituut terugkeerde nadat hij daar de Roode Garde had geïnspecteerd. Een Zwitsersch socialist die Lenin verge zelde, is licht aan de hand gekwetst. De zaak Caillaux. LONDEN, 16 Jan. De Amerikaansche ambassade heeft een tweetal telegrammen gepubliceerd, door Bernstorff aan de Duit sche regeering gezonden op 4 Febr. 1915, welke thans door het Amerikaansche depar tement van buitenlandsche zaken worden bekend gemaakt.- Uit hunnen inhoud blijkt de verstandhouding tusschen Caillaux en de Duitsche regeering. o De Daily Express over Czerniii. Met betrekking tot het voorstel der Cen trale Mogendheden om aan alle oorlogvoe renden de gelegenheid te bieden aan de vredesbesprekingen deel te nemen, schrijft de Daily Express het navolgende «De uitlatingen van Graaf Czernin te Brest Litofsk hebben niet de belangstelling bij de Britsche pers gevonden, die zij ver dienen. Het bericht kwam nog juist bij tijds voor de avondbladen, en de bespreking er van in de editie van der» volgendei dag, vertoont teekenen van gebrek aar overleg, haast en onzekerheid. De Daily- Mail en de Times maakten zich van hei voorstel, door dit als een nieuwe truc de; boches af te schilderen om oris in ver derfelijke onderhandelingen te storten. II: heb de verklaringen echter niet zoo gelezen. Zij bevatten de belangrijkste diplomatieke uitspraak sedert het uitbreken van der oorlog in 1914. lijk wel 10 jaar ouder zijn regelmatig zelfs schoon te noemen gelaat droeg di sporen zijner ongebondene levenswijze ter wijl zijn cynischen, brutalen er» bij wijlen valschen oogopslag wantrouwen en afkeeit inboezemde zijne eenmaal rijzige gestalte was nu niet alleen gebogen door de aan genomen gewoonte der zoogenaamde jeunesse dorée, maar ook door de gevolgen zijne» liederlijke en ontzenuwende levenswijze. HÜ was een dier helaas zooveel in dt maatschappij voorkomende jongelui, wie» eenigste behoefte schijnt te zijn op d( meest overdreven wijze naar de soms be spottelijke mode gekleed te gaan, en di steeds levende op den zak der ouders, ziel aan de schandelijkste uitspattingen over geven jongelui die moreel zoo laag ge zonken zijn, dat voor hen niets meer heilig is en wier eenigste lust en liefde bestaa in het genot van 't eigen ik, echte fatte rige karakterlooze «paniers percés®, dit 'n schande zijn voor de beschaafde maat schappij en 'n pest voor de samenleving. Zijn dergelijke sujetten van onvermogendi familie, of hebben zij geen invloedrijke o; hooggeplaatste verwanten die hen kunne» i blijven steunen, dan dalen zij van trap to: trap, tot zij eindelijk als geheel verdierlijkte wezens hun ondergang vinden, daar nieL hen eindelijk te laag of te gemeen is on aan hunnen hartstocht te voldoen, tenzi een vroegtijdigen dood, als een gevolg van uitputting, hen gelukkig voor schande vrij waart. Wordt vervolgd oor list Land m Hesséio ei situs, its Langstraat an Biiitltrvufl „CUBA"

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1