Vanaf 300 sigaren franco per post.
Sigaren-Magazij n
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3741. Zaterdag 19 Januari 1918.
's-BOSCH
Bii i nr. beHBort eea Uijvoeosel.
FEUILLETON.
EEN KOLONIAAL.
land van altena
tf
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
ONOVERTROFFEN ZIJN:
Miss Annie4 ct.
«Cuba" Vorstenlanden. 5
Lichte vale l 9
Rita C prachtkleuren.
HEERLIJK, VOL AROMA, UIT DE
FIJNSTE HAVANA TABAKKEN
SAMENGESTELD ZIJN ONZE:
Vuella Abajo10 ct.
Carlotta10
Mariska12
Uitsluitend. t>ij ons verkrijgbaar.
Hinthamerst. 24
Tel. in. 492.
iÏÏÏTÊTVLANDSCi o
Nu er op de gevechtsterreinen nagenoeg
niets belangrijks voorvalt en dat zal
wel niet geschieden zoolang de winter
blijft regeeren, wordt onze aandacht maar
telkens weer gevestigd op wat te Brest-
Litofsk plaats grijpt.
We hopen allen zoo vurig dat het in
het oosten zal dagen en vanuit de stad,
waar gehandeld wordt over een vrede
tusschen Rusland en de centralen, de stoot
tot den algemeenen vrede zal voortkomen.
Maar voorloopig is er niet veel te zien
van het stralende vredeslicht aan den oos
terkim van Europa. Dinsdag hebben de
vredesgedelegeerden weer vergaderd.
Het resultaat daarvan werd in een kort
telegram uit Berlijn, zeer voorzichtig, aldus
geformuleerd
«Niettegenstaande voorloopig nog sterke
afwijkingen in de opvattingen van de twee
onderhandelende partijen, kon toch op
eenige punten een zekere toenadering wor
den geconstateerd.
Maar welke die punten zijn en hoe groot
de toenadering wel is wordt er niet bij
verteld. Wij weten waar het om gaat.
Er wordt geredekaveld over de viaag,
wanneer het wederzijdsch bezette gebied
zal moeten worden ontruimd en welke
streken van de bezettingstroepen der vroe
gere vijanden moesten worden ontheven.
Voornamelijk gaat het hier over Polen.
Trotzky had gevraagd Als gij de Polen
Na gedurende twee dagen en twee nach
ten in een woedenden storm bij den over
steek van den Indischen Oceaan naar Pa-
dang ontzettend geslingerd en gestampt te
hebben, was eindelijk de Nederlandsche
mailstoomer eenigzins tot betrekkelijke rust
gekomen, zoodat de passagiers in de ge
legenheid waren om op het dek van de
frissche avondlucht te genieten en de druk
kende warmte van salon en hutten te ont
vluchten, zonder voortdurend van de over
komende zeetjes te lijden te hebben.
Het waren dagen geweest van benau
wende zeeziekte en broeiende hitte, want
alles moest zorgvuldig gesloten worden
gehouden, daar de reusachtige golven tel
kens met zware slagen bruisende over het
schip roldenhet waren dagen geweest
van zuchten en klagen, dagen vol ellende
en hulpeloosheid, gedurende welke slechts
enkele zeevaste oud-indisch-gasten aan de
dagelijksche maaltijden aanzaten.
Van de eerste klasse passagiers ontbrak
er dan ook geen op de ruime van gemak
kelijke stoelen voorziene campagne, om van
de heerlijke door den storm gezuiverde en
afgekoelde atmospheer te genieten, terwijl
het heldere maanlicht de nog niet geheel
gestilde golven als met een zilveren gloed
als een zelfstandig volk beschouwt, waar
om zijn ze hier dan niet vertegenwoordigd,
gelijk dat het geval is met de Oekraine
Von Kuhlmann antwoordde daarop, dat de
centialen in liet geheel niet tegen deze
deelneming der Polen waren, maar dat zij
eerst moesten weten of' in dat geval de
Russen den regentschapsraad der Polen
als de ware regeering beschouwde en dus
erkennen wilden dat Polen een wettig van
het Russische rijk afgescheiden staat was.
De Russische afgevaardigde wist niet welk
bescheid hierop te geven, en trokken zich
toen terug om te overleggen hoe zij zich
hieruit zouden draaien. In de nervatte
zitting deden zij het bij monde van Ka
menef, die de. kwestie van de deelneming
van de Polen enz. aan de vredesconferen
tie op dit oogenblik geheel terzijde liet,
maar een voorstel deed, dat, als wij het
goed lezen, hierop neerkomt, dat de Duit-
schers en Oostenrijkers niet alleen Rus
sisch Polen, maar geheel Polen, dus ook
het Duitsche en Oostennjksche gedeelte
van Polen, zouden ontruimen, om er ver
volgens een vrije stemming te doen plaats
vinden, waardoor de natie over haar eigen
lot beslist.
Ongetwijfeld beantwoordt dit voorstel ge
heel aan het beginsel van het zeifsbeschik-
kingsrecht der volken, liet komt overeen
met hetgeen Wilson omtrent Polen heeft
geëischt en vroeger- in 1917 had reeds de
Tsaar de hereernging van Polen geëischt.
Voor bevrijding stond toen nog autonomie
in de piaats.
Maar de Russen weten toch ook wel,
dat deze eisch niet kan worden verwezen-
overtoog en het prachtige stoomschip, door
den krachtigen regelmatigen schroefslag
voortbewogen, zacht deinend den zitten
vloed sneed, die aan den boeg in duizend
voudig glinsterende parelen opspatte, en
achter door het woelen der schroef en het
eigenaardige lichten der zee een glinsteren-
den stroom vormde, vol schuimende wielin
gen en draaikolken, bijna tot aan den ver
wijderden horizon den weg afteekenende
die het voortsnellende stoomschip doorliep.
De niet overtalrijke passagiers der eerste
klasse bestonden als naar gewoonte voor
een deel uit oud-indisch-gasten, voornamelijk
ambtenaren en officieren, die van verlof
naar Indië terugkeerden en voor een ander
deel uit «orang bahroe», die voor de eerste
maal de groote reis ondernamen om hun
geluk in de tropen te beproeven er heersch-
te eene uitstekende harmonie, wat op dat
eentonige deel der reis, waar men mees
tentijds niets anders dan lucht en golven
ziet, door de verschillende karakters die in
zulk eene betrekkelijk bekrompen ruimte
te samen zijn wel eens wat te wenschen
overlaat en onwillekeurtg botsingen uitlokt,
zoodat zoowel van den kommandant van
den stoomer als van den administrateur
dikwerf veel tact vereischt wordt om die
uitbarstingen te voorkomen, en door beleid
de opgewekte hartstochten binnen zekere
perken te houden, zoodat openlijke breuk
of bepaalde daden van vijandschap worden
voorkomen.
Onder de passagiers bevond zich ook de
lijkt, zonder dat eenige provincies van het
Duitsche rijk worden afgescheurd en dat
dit van Duitschiand niet zal kunnen wor
den afgedwongen voordat zijn weerbaar
heid tot op de laatste rest gefnuikt is.
Evenwel is zulks nu juist met Rusland's
weermacht zoodanighet geval, dat het
over een afzonderlijken vrede moet onder
handelen, en allerminst zal dezen eisch dan
ook kunnen worden doorgezet door het
houden van een redevoering door een ge
delegeerde van een staat, die in de eerste
plaats door de overwinningen van het
Duitsche leger in een toestand van volsla
gen weerloosheid is gébracht.
Trotzky en de zijnen schijnen niet van
schipperen te houden. Zij klemmen zich aan
de verwezenlijking van hun beginselen vast
met taaie volharding.' niet vragende of zij
aan hun eischen door wapengeweld kracht
kunnen bijzetten. Zou het er Trotzky mis
schien om te doen zijn de vredesonderhan
delingen af te breken op een punt, waar
in hij de sympathie van het volk achter
zich heeft. Wanneer 'hij b.v. aan zijn volk
kan zeggen Zie wij, hebben alles gedaan
wat wij maar met e<?nig goed fatsoen doen
konden om de wensöhen der centraler» te
bevredigen, maar zij maken het ons on
mogelijk om vrede te sluiten, dan heeft
hij kans dat de natie hem trouw blijft ook
al geeft hij haar niet de beloofde rust.
Von Kuehlmann heeft nu verklaard dat
het Russische voorstel onaannemelijk is.
Wel verzekerde hij, dat de centraler» geen
plan hadden de bezette gebieden in te
lijven. Hij bleef echter weigeren deze te
ontruimen voor de oorlog uit is. We zullen
nu maar afwachten op welke punten er
nu toch toenadering tusschen de onderhan
delaars is gekomen.
Het begint in de gansche wereld wel
erg te nijpen. De nood stijgt met den
dag. Zelfs wordt een wereld-hongersnood
voorspeld wanneer niet spoedig de normale
toestand weerkeert. Aan een particulieren
brief uit Jeruzalem wordt aan de N.R.C.
het volgende ontleend, waaruit blijkt hoe
ook it» het heilige land de bevolking lijdt
«Jeruzalem is nagenoeg een doode stad
et» voor zoover ze nog leeft is ze verhon
gerd, De synagogen zijn leeg en de plaats
voor den Klaagmuur is verlaten. In de
vroeger het meest bezochte bedehuizei» zijn
er op hooge feestdagen een of twee Min-
janim (groepen van tien biddenden) en
bijna alie aanwezigen zeggen het Kadisch-
gebed (gebed voor de zielerust van over-
le Luitenant Volken, die van een verlof
voor ziekte uit vaderland geheel hersteld
terugkeerde, en aan boord het bevel voerde
over het detachement suppletietroepen.
Deze officier was iemand van hoogstens
28 a 29 jarigen leeftijd, van flinker», krach
tigen en lenigen doch niet grootei», ja zelfs
eenigzins kleinen lichaamsbouw zijn ener
giek gelaat, waarin een paar heldere staal
blauwe oogen schitterden, wilskracht en
moed verradende, werd, behalve door een
paar forsche knevels, door het lidteeken
van een zwaren klewanghouw versierd, die
in verband met de Militaire Willemsorde
die op zijn borst prijkte, getuigenis aflegde
dat hij aan den bloediger» strijd op het
slagveld van zeer nabij en met groote dap
perheid had deelgenomen.
Door zijne kalmte onder alle omstandig
heden, zijne degelijkheid en vriendelijkheid,
maar vooral door de vaderlijke zorg die
hij voor zijne ondergeschikten droeg en de
welwillende doch ferme wijze waarop hij
hen wist te bevelen en te leiden, had hij
spoedig de genegenheid zijner medepassa
giers weten te winnen ook zijn aardig
vrouwtje, eene lieve behoorlijke brunette,
die nauwelijks de kinderschoenen ontwassen
scheen, doch die verstandelijk zeer goed
ontwikkeld bleek en door hare beschaving
toonde dat zij tot de beste kringen der
maatschappij behoorde, deelde in dat voor
recht reeds van den eersten dag af aan
had mevrouw Volken door hare zachtheid
en lieftalligheid aller harten veroverd, en
ledenen).
De vroeger welgestelde Boecharische Jo
den bedelen langs de straat en nemen de
plaats in van de Jemenieten, die voor den
oorlog reeds doodarm waren, maar nu uit
gestorven zijn.
Alles vraagt om brood. Konden wij
tenminste maar de kinderen in het leven
houden, opdat er een stam zal over blijven.
Ik doe mijr» best om vooral vrouwen en
meisjes werk en daarmede brood te ver
schaffen.
Zoo is het in Palestina. Zoo komt het
langzamerhand overal. Zoo schrijft Prof.
Hearnstew in de Daily Telegraph.
«Wij hier in Engeland hebben het voor
uitzicht op een hongersnood, die nader bij
en verschrikkelijker is dan waartegenover
het volk van ons land sedert het einde
van de middeleeuwen ooit gestaan heeft.
Zullen wij door ons oordeel van honger
met dezelfde kalme zekerheid op succes
heengaan als onze soldaten door hun oor
deel van vuur zullen gaan Wij moeten
dat doen; want wij zullen niets ergers
hebben te dragen dan de Duitschers reeds
met voorbeeldige tucht en gedweeheid meer
dan twee jaar gedragen hebben. Het zou
een eeuwigdurende schande voor de democra
tie zijn, als zij niet ter wille van hare
hooge idealen de ontberingen zou kunnen
dragen, aan welke de slaven, die de wereld
heerschappij nastreven, zich geduldig onder
werpen. Maar de voorteekenen zijn niet
geheel en al gunstig. Men hoort in ons
midden ongegronde of woeste en overdreven
kreten aangaande winstmakerij onzinnige
eischen naar verlaging van prijzen, onwe
tende protesten tegen onvermijdelijke ont
beringen, gewelddadige dreigementen in
geval er geen voorraden komen. Het is
dus dringend noodzakelijk, om aan de natie
duidelijk de onaangename waarheid mee
te deelen, namelijk, dat het gewone voedsel
in geen geval te krijgen is, en dat op
het volk een beroep moet gedaan worden
tot offervaardigheid en plichtsbetrachting....®
Alleen als het Engelsche volk tot het
einde toe volhoudt, zoo betoogt de inzender
ten slotte, zal Groot-Britannië gered worden.
Ook in Amerika begint het te spannen.
Er is een tekort aan 50 milloen ton steen
kolen. Met het doel, in desteenkool-schaarsch-
te te voorzien, heeft de brandstoffen-regelaar
Garfield bevolen, dat vijf dagen lang alle
fabrieken in de Ver. St., behalve die welke
voor de voedselvoorziening werken, zullen
worden stop gezet.
was zij na eenige dagen de lieveling van
allen geweest, die met de meeste ingeno
menheid waarnamen, hoe zij blijkbaar haren
man in stilte aanbad en afgodisch liefhad,
terwijl zij haar zoontje, dat nog geen twee
jaar oud was en dat naar de vader Theo
dore genoemd was, met teedtre onver
moeide zorgen bewaakte, steeds beangst dat
de passagiers het guitige kerelje door hunne
liefkozingen en loftuitingen zouden bederven.
Genoten deze beide waardige en innig
gelukkige menschenkinderen aller achting
en genegenheid, het tegenovergestelde was
het geval met den Heer Mark holt Seggers,
een particulier van denzelfden leeftijd als
de luitenant, doch ongehuwd.
Hij was de zoon van zeer gegoede ouders,
die alle moeite gedaan hadden en alle
krachten hadden ingespannen om hem tot
een nuttig iid der maatschappij op te lei
den, doch zijn onverwinlijke afkeer van
studie, zijne grenzeiooze luiheid en zijne
lust tot vermaak en uitspattingen waren
oorzaak, dat de vroegrijpe jongeling iiever
zijn tijd verboemelde en als een fat en
opgeschikte modepop langs de straten slen
terde, dan aan den wensch zijner ouders
gevolg te geven, om zich door werken voor
eenige eervolle positie geschikt te maken,
waarbij de zwakheid zijner moeder hem
zeer te stade kwam, daar die, hoe ernstig
zij het verkeerde ook inzag, toch haren
eenigen lieveling niets kon weigeren.
Ofschoon hij, zooals boven gezegd is,
eerst 28 a 29 jaar was, scheen hij uiter-
Ook is bekend gemaakt, dat de regeering
alle fabrieksindustrieën behalve die welke
voedsel produceeren elke Maandag in
de eerste tien weken zal stop zetten.
Waar zal het einde zijn Aan alles
komt er een steeds stijgend tekort in alle
landen. De wereld schijnt met verdwazing
en blindheid geslagen. En er is niemand
in de wereld die haar brengt tot inkeer
of daartoe ook in staat is. Is het lijden
dan nog niet zwaar genoeg? Moet de gee-
sel nog feller striemen eer de menschheid
haar van bloed bedropen vuisten ontspant
tot een gebed om vergiffenis?
BUITENLAND.
Een aanslag op Lenin.
PETROGAD, 16 Jan. Er zijn schoten
gelost op de automobiel waarin Lenin van
het Smolny-instituut terugkeerde nadat hij
daar de Roode Garde had geïnspecteerd.
Een Zwitsersch socialist die Lenin verge
zelde, is licht aan de hand gekwetst.
De zaak Caillaux.
LONDEN, 16 Jan. De Amerikaansche
ambassade heeft een tweetal telegrammen
gepubliceerd, door Bernstorff aan de Duit
sche regeering gezonden op 4 Febr. 1915,
welke thans door het Amerikaansche depar
tement van buitenlandsche zaken worden
bekend gemaakt.- Uit hunnen inhoud blijkt
de verstandhouding tusschen Caillaux en
de Duitsche regeering.
o
De Daily Express over Czerniii.
Met betrekking tot het voorstel der Cen
trale Mogendheden om aan alle oorlogvoe
renden de gelegenheid te bieden aan de
vredesbesprekingen deel te nemen, schrijft
de Daily Express het navolgende
«De uitlatingen van Graaf Czernin te
Brest Litofsk hebben niet de belangstelling
bij de Britsche pers gevonden, die zij ver
dienen. Het bericht kwam nog juist bij
tijds voor de avondbladen, en de bespreking
er van in de editie van der» volgendei
dag, vertoont teekenen van gebrek aar
overleg, haast en onzekerheid. De Daily-
Mail en de Times maakten zich van hei
voorstel, door dit als een nieuwe truc de;
boches af te schilderen om oris in ver
derfelijke onderhandelingen te storten. II:
heb de verklaringen echter niet zoo gelezen.
Zij bevatten de belangrijkste diplomatieke
uitspraak sedert het uitbreken van der
oorlog in 1914.
lijk wel 10 jaar ouder zijn regelmatig
zelfs schoon te noemen gelaat droeg di
sporen zijner ongebondene levenswijze ter
wijl zijn cynischen, brutalen er» bij wijlen
valschen oogopslag wantrouwen en afkeeit
inboezemde zijne eenmaal rijzige gestalte
was nu niet alleen gebogen door de aan
genomen gewoonte der zoogenaamde jeunesse
dorée, maar ook door de gevolgen zijne»
liederlijke en ontzenuwende levenswijze.
HÜ was een dier helaas zooveel in dt
maatschappij voorkomende jongelui, wie»
eenigste behoefte schijnt te zijn op d(
meest overdreven wijze naar de soms be
spottelijke mode gekleed te gaan, en di
steeds levende op den zak der ouders, ziel
aan de schandelijkste uitspattingen over
geven jongelui die moreel zoo laag ge
zonken zijn, dat voor hen niets meer heilig
is en wier eenigste lust en liefde bestaa
in het genot van 't eigen ik, echte fatte
rige karakterlooze «paniers percés®, dit
'n schande zijn voor de beschaafde maat
schappij en 'n pest voor de samenleving.
Zijn dergelijke sujetten van onvermogendi
familie, of hebben zij geen invloedrijke o;
hooggeplaatste verwanten die hen kunne» i
blijven steunen, dan dalen zij van trap to:
trap, tot zij eindelijk als geheel verdierlijkte
wezens hun ondergang vinden, daar nieL
hen eindelijk te laag of te gemeen is on
aan hunnen hartstocht te voldoen, tenzi
een vroegtijdigen dood, als een gevolg van
uitputting, hen gelukkig voor schande vrij
waart. Wordt vervolgd
oor list Land m Hesséio ei situs, its Langstraat an Biiitltrvufl
„CUBA"