Sigaren-Magazij n Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3751, Zaterdag 23 Februari 1918. 's-BOSCH. Bi dit nr. beiieert een ioepl FEUILLETON. EEN KOLONIAAL. UND VAN ALTENA Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. ONOVERTROFFEN ZIJN Miss Annie5 ct. Promator (Vorstenlanden) 6 Rita A 1 T16» Rita B Llc"f, ,ale 7 Rita C 1 prachtkleuren. j g j HEERLIJK, VOL AROMA, UIT DE FIJNSTE HAVANA TABAKKEN SAMENGESTELD ZIJN ONZE: Vnelta Abajo10 ct. Carlotta10 Mariska12 Uitsluitend t>y ons verkrygbaar. Is een artikel duur, dan is het hoofdzaak goed op kwaliteit te letten. Wij verkoopen uitsluitend kwaliteitsmerken. Hinthamerst. 24 Tel. int. 492. ij buitenlandsch~overzÏcrt~ Het is toch wel wonderlijk, dat er maar geen vrede komt. Er is geen land ter wereld, waar de overgroote meerderheid der bevolking niet hartstochtelijk naar het einde van het bloedvergieten verlangt. Men kan op het oogenblik vredesvoorwaarden opstellen die ieder redelijk mensch te Ber lijn zoowel als te Parijs of Londen of Pe tersburg of Constantinopel zou kunnen aan vaarden. En toch duurt de oorlog voort en maakt men zich gereed om uit jaar tot een nog erger bloedjaar te maken dan het vorige. Waarom toch Is er dan geen overeenstemming mogelijk? Moet Europa naar den kelder Want dit beseft een ieder, dat, indien er niet spoedig een einde komt, wij staan voor een schrikkelijk ban kroet, op alle gebied. Het is niet bij benadering te zeggen wat er geschieden zal als de waanzin, die zich meester heeft gemaakt van de Russische volksmisleiders, straks overslaat op de andere landen. Tot nu toe zijn het de Duitschers, die tegen de pest der Russische anarchie een muur van ijzer en mannen optrekt. Het doet daarmee een werk, waarvoor wij het niet dankbaar genoeg kunnen zijn. Het is natuurlijk ook van Duitschland niets meer dan eigenbelang, dat het tegen het bolsjewikisme te velde trekt, maar het be wijst daarmee een dienst aan garisch west- Europa. Mocht deze oproersgeest uit den afgrond ook de andere volken aantasten, dan zullen die volken wis en zeker mee de diepte ingaan. We zien het aan Rus land. Orider het corrupte bestuur van den Czaar was het nog een hemel vergeleken bij de ellende die de huidige revolutionairen nu over het land brengen. Nu, begrijpelijk is het, dat Duitschland alles op haren en snaren zet, om den in vloed dezer lieden te breken. Trotzky heeft eerst gezegd Ik breek de vredesonder handelingen af. Daarna stuurde hij een I draadloos berichtIk aanvaard de voor waarden, die gij te Brest hebt geformu leerd. Maar de Duitschers zeggen Ho, baasje, dat gaat zoo niet. Toen wij wil den, hadt gij geen lust. En nu gij wilt ja, nu zuilen wij eerst nog eens pra ten. Want de toestand i3 nu heel anders. Ten eerste voor uzelf. Gij merkt wel dat, nu wij uw land binnen trekken, uw aan hang gaat slinken Welnu, hoe meer dat geschiedt, hoe liever het ons is. Het is onze hartewensch dat gij ten siotte alleen komt te staan. Maar dan? De toestand is ook anders voor ons. Wij kennen u nu zoo'n beetje en vertrouwen uw belof ten al heel weinig. Zoo zeide von Kuehlman in den Rijks dag »Dit draadlooze telegram is naar de on dervindingen die wij met draadlooze tele grammen hebben opgedaan, het offici- eele karakter van zulke werd vaak geloo chend voor ons volstrekt geen bindend dokument. Wij seinden de regeering te St. Petersburg daarop, dat wij het draad loos telegram hadden ontvangen. Tevens verzochten wij schriftelijke bevestiging van 11 Een flink goed gericht vuur bereidde den aanval met de bajonet voor, waarbij de achter de wailen verschanste vijand zich niet onbetuigd liet, wat ons de over tuiging schonk dat de bezetting vastbera den en stoutmoedig stand zoude houden, terwijl hij ons in getalsterkte aanmerkelijk overtrof. Toen het gevecht een zeker stadium was ingetreden, riep de kapitein mij tot zich en gaf mij den last om met een vijf- en twintigtal vrijwilligers eene omtrekking te maken en den vijand van achteren flink met de bajonet aan te grijpen, terwijl hij zorgen zou dat tegelijkertijd, zoowel aan de voorzijde als op de flanken, de bajonet- aanval plaats greep, en wij elkaar dus zouden steunen. Onder de vele vrijwilligers die zich voor die eervolle doch gevaarlijke opdracht aan boden was mijn vriend Frentsel een der eersten, en ik geef u de verzekering dat ik dat zeer naar mijn zin vond, want, hoe trotsch ik ook was op die post van ver trouwen, zoo ontveinsde ik rnij geenszins de moeilijkheden en de gevaren daaraan verbonden, en daar het de eerste maal was dat ik zelfstandig zou optreden en tevens een zoo gevaarlijken bajonet-aanval zou ieiden, was 't voor mij een steun, nu ik wist dat 'n man als Frentsel, die reeds zoo dikwijls dergelijke gevechten had mede gemaakt, mij met zijne ondervinding en zijne kalme doodsverachting ter zijde zou staan, terwijl hij door zijn groot overwicht op de makkers mij de leiding gemakkelijk zou maken. Onbemerkt kwamen wij tot dicht bij de stelling in den rug des vijands, en toen wij ons eindelijk bloot moesten geven ging ik onder een luid hoeratot den bajonet- aanval over, terwijl op den hoorn het storm signaal luid en aanmoedigend schetterde en den algemeenen aanvoerder meldde, dat ik den vijand aangreep zooals afgesproken was, Wel was de vijand verrast door ons zoo plotseling van dia zijde te zien naderen, doch spoedig had hij zich hersteld, en toen wij voortstormden en nog tal van moeilijkheden te overwinnen, hadden open de hij een moorddadig vuur, terwijl tal rijke voorvechters met lans en zwaard ge wapend zich op de borstwering schaarden, om ons warm te ontvangen. Ik geef u de plechtige verzekering dat zoo'n stormloop, vooral voor de eerste maal, geen kleinigheid is en den diepsten indruk maakt. 't Geweervuur had ik bij verschillende gevechten herhaaldelijk zonder veel emotie doorstaan, doch nu warrelde het toch wel eenigszins voor mijne oogen, toen ik daar die vijandelijke strijders met scherpe giin- den inhoud. Daarop antwoordde de regee ring te St. Petersburg, dat de regeering der volkscommissarissen onverwijld een schriftelijke bevestiging zal zenden. Na onze ondervinding met de onderhandelingen met Trotzky en zijn kabinet hoop ik, dat ner gens onder de mensehen de indruk post vat, al zou alles nu kant en klaar zijn en al hadden wij den vrede al in den zak. Ik merk dat vooral op, om de oprechte vredesliefde van het Duitsche volk, die de regeering in de hoogste mate deelt, teleur stellingen te besparen. De gebeurtenissen zullen zich nu wel betrekkelijk schielijk afwikkelen. Wij traden over dit nieuwe feit met de bondgenooten in gedachtewis seling. Bij de grondige behandeling van de materie, gelijk te Brest Litofsk geschiedde, kan die eveneens in den koristen tijd ten einde worden gebracht. En hij ging voort »De basis voor de onderhandeling zal zoo doende, voorzoover tot nu toe daarover te oordeelen valt, we! niet van beteekenis ver schoven kunnen worden. Als ik den door- deze meening in het leven geroepen toe stand scherp wil omschrijven, voorzoover ik na grondige overweging den toestand overzie, zou ik willen zeggen de kans op het sluiten van een vrede met de volks commissarissen is door het tot stand komen van den vrede met de Oekraïne en dooi den door ons thans uitgeoefenden militairen druk alsmede doordat bepaalde verwach tingen, die raen zich ongetwijfeld te St. Petersburg heeft gemaakt, de bodem werd ingeslagen, aanmerkelijk verbeterd. De hoop kan worden uitgesproken dat wij nu het doel naderen, doch wij willen ons pas recht-af over het groote resultaat van een werkelijke» vrede met Rusland verheugen als de inkt daaronder is opgedroogd. Ondertusschen trekken de Duitschers steeds verder in Rusland op. Lijfland en Esthland zullen wel spoedig dooi de cen- tralen bezet zijn. In welk een staat van ontbinding het Russische leger moet ge weest zijn, blijkt wel uit de buit die de Duitschers nu maken. Tot dusver zijn opgegevenaan gevan genen 1 commandeerend generaal, ver scheidene divisiecommandanten, 425 offi cieren en 8700 man aan buit 1353 kanonnen, 120 machinegeweren, 4 tot 5000 voertuigen, treinen met ongeveer 1000 wa gons, meest vol levensmiddelen, vliegtuigen en ander nog niet te overzien oorlogstuig. Dat deze opmarsch, naar de berichten sterende wapens onzen aanval zag afwach ten. 't Was een vreeselijk gezicht en ik be ken ronduit dat ik een oogenblik van wei feling ondervond, doch ook slechts een zeer klein oogenblik, want ik vermande mij, omdat plicht voor alles gaat en ik mijne soldaten moest voorgaan, die trou wens, aangevuurd door den beminden «Amerikaans, onverschrokken voorwaarts drongen. Ik herinner mij duidelijk dat Frentsel bijna altijd vlak voor mij liep, als wilde hij mij met zijn lichaam beschermen, en dat mij dat hinderde, want ik moest de eerste zijn en mijne jongens toonen, dat ik hen wel in 't gevaar bracht, maar dat ik dat ook 't allereerste wilde trotseeren. Eensklaps zie ik een wal voor rnij, waar boven de vijanden uitdagend gilden en juichten, en zag tevens dat de Ameri kaan c de helling vlak voor mij beklom toen strekte ik de hand uit, trok Frentsel terug en stormde hem juichend voorbij in 't volgend oogenblik stond ik alleen tegen over een tiental donkere gestalten, die hunne glinsterende wapens zwaaiden en met woest rollende oogen luid schreeuwende op mij aanvielen. Door dat verschrikkelijke schouwspel aangestoken, werd ik zelf wreedaardig woest. Ik herinner mij dat ik den eersten met mijn revolver doodde, maar voor dat ik geheel tot tegenweer gereed was, ont ving ik een zwaren geduchten klewang- luiden, onder de uitgehongerde bevolking van de Russische hoofdstad een paniek stemming heeft teweeggebracht, behoeft ons niet te verwonderen. De dagen van Lenin en Trotzky konden nu wel eens ge teld zijn. In het Westen nog altijd geen offensief. Wanneer zal het losbreken Beher, de Amerikaansche minister van oorlog, sprak als zijn meening uit, dat het niet iatig meer op zich zou laten wachten. Een Engelsch deskundige zeide daarentegen Er is geen stellige aanwijzing dat het offensief iets nader is gekomen. Hij achtte het van het grootste belang dat de geallieerden zooveel sterker waren in de lucht dan hun tegen partij. Zij konden alle bewegingen der Duitschers waarnemen, zoodat van een ver rassing geen sprake kan zijn. De N. R. C. meentHet offensief kan morgen loskomen, het kan nog weken, ja, maanden, duren. Waar wacht men op Misschien wel op het gei eedkoinen van een voldoende heeveelheid van een nieuw tech nisch middel, dienende om de hindernissen voor het vijandelijk front te boven te ko men. De geallieerden hebben bij eiken nieuwen aanval, die een doorbraak beoogde, nieuwe middelen gebruikt., omdat alle vorige on voldoende waren gebleken. Zoo zullen ook wel de Duitschers, als zij hetzelfde doel willen bereiken, met iets geheel nieuws moeten aankomen. Dus nog iets gruwelijkers dan verstik kende gassen, vlammenwerpers, tanks of dergelijks. Ja, waarom niet. Het men- schelijk vernuft, als het in dienst gesteld wordt van wreedheid en moordzucht, kent geen grenzen. De Duitschers zullen niet stil gezeten hebben en wel weer een an der verdelgingsmiddel uitgedacht hebben om zooveel mogelijk vijanden naar de an dere wereld te helpen. Tot slot een hoopgevend bericht, dat echter nog niet bevestigd is Uit Weenen wordt geseind aan het Boll. Nwsb. dat de Duitsche sociaal-democraten (in Oostenrijk wel te verstaan) een interpellatie tot den minister-president hebben gericht, waarin wordt gezegd dat de Oosteurijksch-Hon- gaarsche regeering de door Wilson ont wikkelde grondbeginselen voor een alge meenen vrede, behoort aan te nemen en pogingen moet doen om tot onmiddelijke onderhandelingen te geraken tusschen O.-H. en de Ver. Staten. Als dat waar is wijst het op een vredes houw dwars over mijn gezicht, waarvan dit litteeken u de richting aanwijst. Ver blind door 't bloed wist ik niet waar mij te wenden, toen ik tegelijkertijd voelde dat een paar scherpe lansen mij in de zijde drongen. Terwijl ik viel hoorde ik naast mij een krachtig «Goddam en toen wist ik dat Frentsel in de nabijheid was en met de makkers over mij heen stormde, waarna ik bewusteloos werd. Toen ik bij kennis kwam, vernam ik dat ik zwaar gewond was opgenomen en in de veroverde stelling verpleegd werd. De kapitein bezocht mij en maakte mij tot mijne verwondering een warm compli ment over mijn onverschrokken gedrag en myn kranig doorgezette aanval, waardoor wij de overwinning behaalden ik was over dien uitbundigen lof eenigszins beschaamd, want ik wist dat ik een oogenblik bevreesd was geweest en ik voelde dat op dat oogen blik Frentsell eigenlijk meer aanvoerder was geweest dan ik, iets wat ik mijn kapitein ook volmondig bekende, daar ik den dappere niet van zijn welverdiende belooning wilde berooven. Toen hoorde ik het verpletterende be richt dat de brave Frentsel gevallen was, met wonden overdekt, terwijl hij in het verschrikkelijke handgemeen mijn lichaam met het zijne dekte en mij zoo van een wissen dood redde, want hij ving de slagen en steken op die voor mij bestemd waren toen ik nederstortte. poging van niet geringe beteekenis. Wij zullen afwachten. "Buitenland. Ounnburg iu handen der Duitschers. BERLIJN, De Duitschers zijn Dunaburg binnengerukt, zonder veel tegenstand te ondervinden. Een poging om Dunabrug in de lucht te laten vliegen, mislukte. Aau den dood ontkomen. Een Duitsche militair, bewaker van het gevangenkamp te Münster, die wegens het herhaaldelijk verstrekken van valsche pas sen aan krijgsgevangenen, om daarmee te ontvluchten, ter dood was veroordeeld, wist uit de gevangenis te Münster uit te breken en is Zondagnamiddag bij Oldenzaal over de grens gekomen. o Vrouwen in munitiefabrieken. LONDEN, 49 Febr. De Labour Gazette meldt dat thans een 700.000 vrouwen oorlogstuig vervaardigen en 050.000 in andere staatsbedrijven werken. Bovendien zijn 40.000 vrouwen werkzaam bij trans port en handelsbedrijven. In het geheel hebben ongeveer 1.413.000 vrouwen mannen vervangen, het meeren- deel in handel en nijverheid. Schöder, voormalig secretaris van het Duitsche consulaat te Honoloeloe, die be kend heeft schuldig te zijn aan een samen zwering tot het verwekken eener revolutie in Indië, is veroordeeld tot duizend dollar boete of drie maanden gevangenisstraf. o Draadloos werd dit bericht te Londen uit Rusland ontvangen. Het luidt Lenin en Trotzky hebben de Duitsche regeering een telegram gezonden, waarin ze meedeelen, dat de raad van volkcom- missarissen zich in de huidige omstandigheden gedwongen acht, formeel te verklaren, dat hij bereid is, den vrede te teekenen op de voorwaarden, door de afgevaardigden van het viervoudig verbond te Bresi-Litowsk gedicteerd, Aland. STOCKHOLM. 18 Feb. Een officieel draadloos telegram uit Aland, laat in den nacht verzonden, meldt dat tusschen de burgerwacht en Russische soldaten op Aland Slechts nog even was hij na de over winning tot bewustzijn teruggekeerd, had toen verzocht om mi) aan mijne belofte te herinneren, en was toen kalm en gelaten ontslapen. Zoo viel een brave Hollandsche jongen, uit kameraadschappelijke trouw zijn leven gevende voor een gevallen makker, zoo eindigde een leven vol avonturen, dat echter, trots alle beproevingen, hem niet had be dorven, zoo stierf een koloniaal, welke eere- titel zoo straks op zoo'n minachtenden toon werd uitgesproken. Daarom was ik zoo diep verontwaardigd de redder van mijn leven, een koloniaal, herdenk ik steeds met eerbied en dank baarheid, want door zijn edele opoffering was mij nog zooveel geluk beschoren in hem eerbiedig ik alle kolonialen, en duld ik geen smaad op dien eeretitel van mannen in wier borst een edel hart klopt, al is het uiterlijke soms ook ruw en onbe schaafd. Hier eindigde de spreker, die allen had weten te boeien door zijn met het vuur der overtuiging en met diep gevoelde waar deering uitgesproken verhaal. Een oogenblik van stilte volgde, toen uitten allen hunne bewondering voor den held wiens levensloop hun dien avond was verteld. NIEUWSBLAD voir M Lui vu Min n Alten Laüostrait nU B o m m e I e nrn rd. CUBA Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1