MAGAZIJN 's-BOSCH. Grom in Sigaren, Sigaretten, TM, sigarenzaüjes 61 lit nr. mm oei üoegsel. JÜBÜsajtierstraat 24, Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3780. ïmmmmmemmm 1918. FBÜÏLLËm Ut RAT US, IIAIILMANN's Heeren- en jKiiulerkleeditig. Zaterdag 8 Juni. DRAAGT UND VAN altéNa Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG, Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 40 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. E29I Tel. Int. (bedrukt) Alle soorten Sigaretten worden aan weder verkoopers tegen fabrieksprijzen geleverd. BUITENLANDS CH OVERZICHT. Het schijnt dat de Duitschers al weer aan het slot van hun opmarsch zijn ge komen Voorloopig althans. DeFranschen hebben zich na de eerste verrassing mees terlijk uit de voeten weten te maken. Wel grappig is wat de correspondent van de Daily Telegraph hierover schrijft. Hij be schouwt deze geslaagde vlucht der Fran- schen als een nederlaag voor de Duitschers, welke nederlaag de tweede is sedert 21 Maart, toen de Engelschen kans zagen om een 60 K. M. achteruit te gaan. Verder veronderstelt deze schrijver dat de Duit schers nog wel eens een nederlaag zich op den hals zullen halen en voorspelt al vast, waar dit geschieden zal »aan de Oise, de Somme of in Vlaanderen. Wel ja Deze broodprofeet had er nog bij kunnen voegen of op eenig ander punt van het frontdan had hij zich nooit kun nen vergissen. Want dit is wel duidelijk geworden dat men van de zijde der entente wel telkens vermoedens heeft geopperd waai de stoot der Duitschers zou worden toe gebracht, maar dat alle voorspellingen mis zijn geweest. Is er dan geen enkele aanwijzing waar de aanvaller nu zijn derde doorbraakpoging zal doen Men heeft gezegd nu gaat het op Parijs los. Zoo o. a. Havas, die be weert Het plan van den vijand is thans duidelijk, het is wel degelijk een slag om het bezit van Parijs. Toch schijnt het ons, EEN LEVENSBEELD. »0 I genade o, Heere zoo erg heeft hij 't nog nooit gehad.» De voorkamer, die door Makko den hon denscheerder bewoond wordt, is een beeld van de meest onbeschrijfelijke verwarring. Vastgehouden door de twee mannen die hem tehuis brachten, staat de dronkaard midden in de kamer en schopt zoo ver hij kan om zich heen. Doodsbleek, metstuk- gebeten lippen en 't schuim op den mond de oogen met bloed beloopen, brult hij als een bezetene. Met de kracht van den waanzin tracht hij zich los te rukken uit de handen der mannen, die hem met de grootste inspanning vasthouden. Zijn haren hangen verwilderd over zijn voorhoofd en zijn kleederen zijn bijna aan flarden ge scheurd. Eensklaps staat hij als aan den grond genageld, de oogen puilen hem schier uit het hoofd, en onafgebroken staart bijnaar een hoek der kamer, terwijl een siddering door zijn lichaam vaart. Met heesche stem roept hij »Weg, daar/ vervloekt! dat beest vliegt mij aan, draai hem zijn nek om. Geef hem een doodschop Hij komt, hij dat al is Parijs vari groot belang, den ge allieerden legers heel wat vernietigender slagen zullen moeten toegebracht worden voor dat de Duitschers er aan denken kun nen tegen Frankrijks hoofdstad op te ruk ken. Ons lijkt het meer waarschijnlijk dat de volgende stoot gericht zal zijn tegen Amiens. Eerst moet met de ententetroepen aldaar worden afgerekend voor de Duitschers zich kunnen wenden tegen de bij Parijs samen getrokken legers. Doch onze oostelijke na buur is onberekenbaar in zijn zetten. Wie weet hoe hij de volgende maal op een heel ander deel van het front zijn tegenstanders komt verrassen. In Parijs schijnt de val van Soissons een zeer pijnlijken indruk te hebben gemaakt. 't ls maar een goed uur in een snelle automobiel, 't Was in 1914 maar een oogenblik door de Duitschers bezet, toen dadelijk na den slag aan de Marne weer bevrijd en als een scharnier van het front, de dichtst bij Parijs staande scharnier van het front, steeds als weer goed in handen der Frarischen beschouwd. Veel Parijzenaars waren ook wel, in de eerste oorlogsjaren, over Villers-Cotterets eens bij Soissons aan het front wezen kij ken en hadden gezien, hoe stevig en rustig de Franschen Soissons hadden, al zaten de Duitschers daar op den tegenovergestelden oever van de Aisne nog vrij dicht bij Parijs. Sedert de Duitschers hij hun grooten terugtocht op het Westfront in 1917 ech ter ook de hoogten op den Noordelijken Aisne-oever tegenover Soissons hs gelaten en zich een heel eind noordelijker in de komt »Hou hem goed vast, Manus,® roept d« kruier tot zijn makker, die, even als hij, niet dan met de grootste moeite de armen van den hondenkoopman in bedwang kan houden.. »Wees nou een beetje bedaard, Makko Je verbeeldt het je eigen maar, er is geen buihond, waarachtig niet, »Daar daar Zie je hem dan niet daar vliegt hij op me aan hou hem weg, verd md, hij is dol,® en geweldig schopt hij voor zieh uit, als wilde hij het denkbeeldige dier van zich afweren. »Daar daar Hij komt weer,« gilt de door den drank waanzinnige man, als het gehuil en geblaf der honden, die in de kamer in hokjes zitten of aan kettingen liggen, heviger dan te voren weerklinkt. Met Sti'ijkman en de buurvrouw zijn intusschen tal van andere buren nieuws gierig in het portaaltje, op de trap en in de kamer gekomen, om het akelige schouw spel te genieten. Allerlei stemmen spreken tegelijk. »Makko is weer dol,® roept de één. »Wat een wonder! hij is drie dagen onder water geweest,® verzekert een ander. »Laten we hem naar 't gasthuis bren gen,® zegt een derde. Wat is er aan de hand,« vraagt een buurvrouw, die, achter de anderen staande in de kamer, met uitgerekten hals over hun schouders tracht te zien. »Makko heeft 't op zijn zenuwen,® grin- lichting van Laon teruggetrokken hadden, had Parijs zich weer geheel en voorgoed vrij gevoeld. Zoo zal men begrijpen, dat liet bericht, hetwelk plotseling na een Duitschen stoot van enkele dagen den val van Soissons meldde, Parijs in diepe beroering moest brengen Van dat oogenblik af moet men er zich zeKer V&ü het gevaar van den toestand een duidelijk denkFëètrT^cir«akt hebben. Zelfs is het niet te vër\vo.r..1«,0,b dat het der Parijsche bevolking, als reactie tegen Clemenceau's voortdurende uitbundige tevredenheidsbetuigingen bij het reeds zoo hoogst nadeelig voor Frankrijk uitgevallen offensief van Maart en April en tegen het officieel optimisme, dat men haar ook dit maal weer wilde opdringen, bij dezen on- verwachten dreigenden slag van den val van Soissons aan de noodige kalmte ont broken heeft. Gevolg was dat na den val van Soissons de wildste geruchten te Parijs de ronde deden en de felste kritiek tegen de re- geering is losgekomen. De bladen zeiden, dat er iets niet in den haak moest zijn, dat er opheldering over deze verschrikke lijke verrassing moest komen, dat verbloe ming der waarheid niet meer geduld kon worden. Ja men wilde iri de Kamervergadering de regeering ter verantwoording roepen. Clemenceau heeft ziel» daarom genoodzaakt gezien bij den aanvaiig van de Kamerver gadering een verklaring af te leggen, dat hl) niet op interpellaties omtrent den mili tairen toestand kon ingaan. Vervolgens zeide hij Er is een enquête onderzoek geopend over de verantwoordelijkheid voor het ge beurde. Zij is aan den gang, maar heeft niets aan het licht gebracht. Ik zal niet de lafheid begaan straffen toe te passen op chefs, die de dankbaarheid vari het land verdienen. Doordat Rusland ons in den steek heeft gelaten, heeft Duitschland 200 divisiën tegen ons in het vuur kunnen bren gen. Wij maken een geducht oogenblik door, maar de moed en de heldhaftigheid van onze soldaten zijn tegen den toestand opgewassen. Onze soldaten streden één te gen vijf. (De Kamerleden staan van hun zetels op en juichen het leger toe.) Clemenceau zwaait dan lof toe aan de militaire chefs en vervolgt zijne verklarin gen aldusFoch en Pétain hebben het volle verti ouwen der geallieerden. De oor- nikt iemand uit den hoop. »Daar blijft hij in,« zegt verschrikt een der vooraanstaanden tot zijn achterbuur. »Och, ben je mal, hij komt wel weer bij zijn positieven,schreeuwt een vrouw terug. »'t Is al voor de vijfde of zesde keet- dat hij lirium heeft, maar zoo erg als van daag heeft hij 't nog niet gehad,® merkt juffrouw Ram aan, die na Strijkman in de kamer is gedrongen en zich, met hem, angstig in een hoek bij de armoedige bed stede verscholen houdt. Binnensmonds mompelt de pandjesbaas: Hy ruïneert mijn boel, alles gaat stuk, nu moet hij er bepaald af ik kan die kamer wel zesmaal, eri beter verhuren.® »Laat dan toch iemand om een dokter of een meester gaan,« roept een der man nen die hem vasthoudt. »Gauw dan toch, de kerel is razend ik kan hem niet houden gauw dan De verwarring neemt met elk oogenblik loe, een paar van de honden zijn losge broken, en loopen blaflend en huilend, verschrikt door 't rumoer, door de kamer, of janken erbarmelijk als zij door de vech tenden nu en dan getrapt of geschopt worden. Enkele vrouwen beginnen luid keels te gillen, en daartusschen klinkt een grove mannenstem, die schreeuwt»Hou toch jelui snaters Moord roept op gesmoorden toon een der mannen, de kruier, als plotseling, met een verraderlijken ruk, de hondenkoopman logsraad van Versailles heeft het besluit genomen hun openbaar hulde te brengen. (Applaus.) De Duitschers hebben een avon tuurlijken zet gedaan. Wij wijken, dat is waar. Maar wij zullen nooit capituleeren. Indien gij besloten zijt tot het einde vol te houden, is de overwinning aan ons. De Duitsche taktiek, die er toe strekt ons te terroriseeren, zal niet gelukken. De Amerikanen kornen aan. Het Fran- sche en Engelsche troepenmatei iaal slinkt weg, gelijk dat der Duitschers. Zoo wordt frjgrtij gespeeld op de Amerikaansche hulp. Dat is een heel pyfli^£ verklaring. M. a.w. Wij zelf noch de Enge staat den indringer af te weren. Doch wacht maar de Amerikanen zul len nu voor het vervolg onze taak over nemen en dan gaat het naar een volko men o ver win iming. Of dat zoo heel zeker is, staat nog te bezien. Wij wezen reeds vroeger op het groote bezwaar gansche legers over zee naar Frankrijk te vervoeren en dan verder in hun onderhoud en wat houdt dat niet iri te voorzien. Maar nu komt er nog een leelijk ding bij. De Duitschers zijn begonnen met hun duikbooten ook de A- merikaansche wateren onveilig te maken. Sedert 25 Mei zijn ze aan de Oostkust der Vereenigde Staten aan den gang. Volgens een bericht uit Washington aan Daily Telegraph is het verlies van de zeil en stoomschepen (het aatste was het ge- requieerde Nederlandsche stoomschip Te xel) een gebeurtenis, die in Amerika groote voldoening zal wekken. Ten eerste omdat wat voor alle Duitsche sucessen geldt er uit blijkt, dat de Duitschers wanhopig zijn. Ten tweede, omdat de duikbooten, die voor de Amerikaansche kust schepen ver nietigen niet tegelijkertijd hetzelfde kunnen doen in het versperde gebied en ten derde omdat de Amerikanen nu nog oorlogzuch- tiger worden. Niettegenstaande deze redenen tot vol doening, heeft, naar wordt gemeld, de po litie de militaire autoriteiten verbaasd door te verordenen de stad in het duister te zetten en mogen geen schepen meer de haven van New-York verlaten, terwijl het departement het noodig heeft gevonden te verzekeren, dat het over de middelen be schikt een aanval der duikbooten op de ver bindingen, die voor het troepentransport dienen, te verijdelen. Hieruit mag men af leiden, dat de Amerikanen toch van dit zijn rechterhand bevrijdt, en hem daarmede de keel dichtknijpt. Strijkman siddert van angst terug kan hij niet, want de opening der deur, en ook 't portaal is door de aangroeiende burenmassa geheel ingenomen. Moord rochelt nogmaals de aange vallene, als de ijzeren greep van den waan zinnige hem de keel toeschroeft. Eenige mannen dringen nu de kamer binnen en komen den kruier te hulp, die eindelijk bleek en ontdaan, half gewurgd, met de bloedige indruksels van Makko's nagels aan den hals tegen de wand tuimelt met de woorden»Hij is dol, haal den meester I haal den meester Op eens houdt het gebrul op de han den van den hondenkoopman worden slap, hij biedt geen tegenstand meer, zijn hoofd zinkt voorover en terwijl een zucht, sner pend en schel zijn borst ontvlucht, zakt hij ineen. Nog een paar maal trilt zijn ge- heele lichaam, de oogen dringen bloedig uit huu kassen de long, blauwachtig op gezwollen, hangt een eind over de onder lip, de neusvleugels verwijden zich een oogenblik om dadelijk daarna weèr samen te trekken en aan den neus den eigenaar- digen spitsen vorm te geven die de voor bode is van den dood. Al de wezenstrek ken worden slap, de oogen breken roche lend blaast hij den laatsten adem uit en de vale doodskleur trekt over zijn gelaat, terwijl zijn geheele lichaam zich op den grond uitrekt en daarna roerloos blijft Gorincliem. zoo naburig optreden der duikbooten wat zijn geschrokken. Een gansche troep vliegtuigen en duik - bootjagers is er op uitgestuurt den onder- zeeschen aanrander te bedwingen. Zoo wordt Amerika gedwongen heel wat mate riaal, dat er dus op en om en boven het Westelijk front dienst kon doen bij honk te houden, de schepen worden in de havens voorloopig vastgelegd en die zich er uit wagen loopen gevaar Europa nooit te be reiken. Wel een koen staaltje duikbooten die heen en terug gaan zouden in Amerika een haven aan doen. Zoo woedt dus de oorlog onverminderd voort te land, ter zee, in de lucht en on der de wateren en de nood stijgt allerwege. Ook in Duitschland. Wij werden getroffen door een artikel in de N. R C. dat tot opschrift had: »De kinderen en de oorlogee, waarin wordt gewezen op onderzoekingen naar de inwerking van het oorlogsvoedsel op de kinderen. Wij ontleenen er 't vol gende aan In 1916 waren liet slechts de oudere leerlingen, die de nadelige gevolgen eerier onvoldoende voeding toonden èn in lengte èn in gewichtthans werd reeds een be langrijke gewichtafneming geconstateerd bij kinderen van 7 jaar at. Zij bedroeg bij de laagste klassen der volksscholen tot 1 K.G. eri steeg bij de oudere leerlingen tot 4 K.G. Ongeveer één achtste gedeelte der jongere kinderen bad nog hetzelfde gewicht als 9 maanden geleden. Opmerke- liggen. De omstanders dringen met ingehouden adem hoe langer, hoe meer vooruit. Zon derling steekt de plotselinge, akelige stilte, die nu in het vertrek heerscht, af bij het ontzettende geweld van zoo even. »Ik geloof dat oom Kool er geweest is,® zegt de groenboer, zich met de hemdsmouw het zweet van 't voorhoofd wisschend. »Sakkerloot, wat was dat een toer »Daar is de meester!® klinkt een stem onder aan de trap, en eenige oogenblikken daarna maakt men ruimte bij de deur dei- kamer, om een chirurgijn binnen te laten, die in der haast door een der buren i opgezocht. In een oogenblik is nu do kamer overvol. Allen verdringen zich om den medicus, die hij het Jichaam van den hondenscheer. er neerknielt, diens oogleden omhoog heft en na 't hart betast te heb ben, kortweg zegt: »Hij is dood, jenever beroerte »Ja, dat dacht ik wel, hij heeft van morgen ook beestachtig gedronken, zegt de kruier, die weer wat van zijn schrik bekomen is, »kijk eens meneer, hij had mij bijna ook om gaies geholpen,® en hi toont de krabben aan zijn hals. »Leg er maar wat azijn en water op. en haal een raderbaar, dan kan dat lijk naar 't politiebureau gebracht worden of heeft de man hier familie vraagt de chirurgijn. NIEUWSBLAD Hst [ml vu Heisóei ei Alten, li Lanostraat ei de fisimelerwaari. CUBA Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1