ui
ïïi Htisltin Aitsna, Laoptraat ei ie ioiiüeïorwaari
MAGAZIJN
Hinthamerstraat 24,
's-eiissü
Grossier in Sign, Sigaretten, TaöaK, Sigarenzakjes
011 er. beloer! m üroeise
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3783, Zaterdag 15 Juni 1918.
ITOILLETOIV
HAT ES,
BA HL n AAA's
Heeren- en
fiiiiderklewliiig.
Gorinclieiti.
Und van ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 4.05,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Tel. Int. 492
(bedrukt)
Alle soorten S'garetten worden aan wederverkoopers tegen
fabrieksprijzen geleverd.
BÜITENLANDSCH OVERZICHT.
De bekende Engelsche militaire schrijver
Repington betoogt dat het beginsel waarop
de veldtocht van de geallieerden van 1948
gebaseeerd is, isvolhouden tot sterke
Amerikaansche en Engelsche reserves in
het veld komen en aan de geallieerden
het initiatief, dat zij verloren hebben, te
ruggeven.
Wij zijn niet, van plan, om onze legers
te verdeelen ter wille van een groote stad,
onverschillig welk historisch belang zij heb
ben. Als de politiek er niet aan te pas
komt en wij niet gedwongen worden, een
strategie te aanvaarden, die met het hoog
ste beginsel in strijd is, wanneer wij han
delen of moeten handelen, is het defini
tieve succes van onze wapens verzekerd.
Maar het nageslacht zal ons nooit ver
geven, als wij in dit critieke uur van dat
beginsel afwijken en de eenheid van onze
legers verbreken of ze versnipperen door
hoofdzaken aan hijzaken op te offeren.
Zooveel mogelijk dus de aanvallen der
Duitschers weerstaanzoo mogelijk hem
terugdringen maar voor 't overige niet
aanvallend te werk gaan. Dat is het krijgs
plan der geallieerden; Als zij het kunnen
volvoeren én in staat zijn de offensieven
der Duitschers al is het dan ook met
verlies van manschappen, terrein en buit
af te weren, dan is er natuurlijk kans, dat
zij tenslotte weer in de minderheid geraken
en nu van hun kant met de aanval beginnen.
EEN LEVENSBEELD.
In zijn armen houdt hij een hondje,
een mank, ongelukkig dier, met afgesneden
ooren en een akelig stompje staart, dat
rusteloos heen én weer gaat.
Met zijn lange tengere vingers strijkt
de knaap over de borstelige haren en brengt
zijn mond dicht bij de koi^e oortjes.
«Ze bennen weg, jij was ook bang voor
't leven. Hu wat was dat akelig Jij
blijft bij me, hè, Boppie van jou hou ik,
omdat jij mank bent en leelijk, jou schop
pen ze ook. Ja, hè net als mij en
jij kan ook nog niet erg bijten, omdat je
nog te klein bent, maar ik zal je te eten
geven en als je dan groeit en groot bent,
dan kun je van je af bijten. Ze wouen
je verdrinken omdat je mank loopt, maar
ik heb je verstopten nou hou je van
mij, hè, BoppieJij likt me, ja goeie
hond, jij zoent de baas, ja ja lik me
maar jij roept nietKriek of Krates
tegen me nu, nu, Boppie, niet zoo erg.
Koest dan hond ze hebben hem wegge
bracht, hij heeft z'n eigen dood gedronken,
'tis wel m'en vader, maar ikhield niet
van hem, hij kon mij ook niet uitstaan....
'k heb niets geen spijt dat hij dood is, 't is
wel goed, hè, nou hoef ik je niet eens
Doch dan moet die hulp van de Ame
rikanen niet al te lang op zich laten wach
ten. Want de druk die de Duitschers
uitoefenen, wordt zwaar. Het kan niet ont
kend worden, dat de geallieerde legers en
met name de Franschen zich kranig houden.
Het is hun zelfs gelukt den Duitschers
eenig terrein te ontrukken. Doch dit is niet
van noemenswaardige beteekenis. Om Com-
piègne, het belangrijke punt, waar tal van
spoorwegen samenkomen en welks bezit
van groot gewicht is, gaat nu de worste
ling. De Franschman verdedigt het met
hand en tand, de Duiischer rukt er op los
tc vuur en te zwaard.
Mocht het de laatsten gelukken deze
stad binnnen l.e trekken, waan zal dan het
offensief zich heen bewegen
Naar Parijs zoo meeneri velen in de
laatste dagen. Er is toch een bizondere
commissie voor de organisatie van de ver
dediging van Parijs benoemd. En nu hoort
men naar aanleiding daarvan allerlei be
schouwingen Het was een voorzorgsmaat
regel zei men.
Maar de vraag kwam op of het er om
te doen was een werkelijk militaire ver
dediging te oi'ganiseeren met het oog op
een Duitschen aanval of ten beleg, of dat
er, gelijk sommige berichten meldden, vooral
gedacht werd aan het blijven verzekeren
van de goede aankomst van alle levensbe-
tioodigdheden voor de Parijsche bevolking
en de in de buurt liggende troepen en
Amerikaansche kampen. De oud-minister
Semhat had wel in het blad L'Heure ge
zegd, dat er maatr egelen genomen moesten
worden voor het spoedig blusschen van
meer te verstoppen.
Ststil niet blaffen, hoor je dan be
ginnen die anderen ook, de oude baas van
beneden wil je verkoopen ik heb gehoord
dat hij 't tegen juffrouw Ram zei. Ha
ha ha ha J ik zal hem eens lekker beet
nemen, hij noemt mij ook rakkert en kriek.
Stil blijf zitten, koest dan ik zal ze er
uitlaten die stomme dieren krijgen niet
eens eten van daag. Koest dan, Boppie
Voorzichtig laat de knaap zich van den
rand der bedstede glijden en gaat en voe
lend tastend naar de deur.
«Gesloten,mompelt hij. »0 maar
dat's niet erg, ik weet wel raad,® en naar
de vervelooze latafel gaande de duis
ternis hindert hem niet hij kent eiken hoek
van 't vertrek haalt hij uit de bovenste
lade een ouden, roestigen sleutel te voor
schijn en opent daarmede de deur, terwijl
hij grinnikt«dat weet de ouwe niet
vader wist het ook niet, en ik heb hem
toch zoo dikwijls gebruikt, als hij me op
sloot
«Kom jongens k fluistert de bultenaar,
terwijl hij in het duister de honden los
maakt, die even hun hals en kop schuddend,
een kort blaffen doen hooren. «Zoo nu
maar vooruit.® Hij zet de deur wagewijd
open, en met een paar schoppen van zijn
korte, magere beentjes, jaagt hij het zeven
tal honden de kamer uit.
Onder luid geblaf rennen de dieren de
trap af, en de straat op. In een oogwenk
i zijn ze uit het gezicht, en is Strijkman,
branden in geval van ernstiger beschieting,
dat er artillerie opgesteld moest worden
om eventueele helegeringsartillerie te be
strijden, dat levensrniddelenvoorraden ge
vormd, alle beschikkingen voor snelle ver
wijdering der non-combattanten en voor
het bewapenen van vrijwillige verdedigers
getroffen moesten worden. Er was zelfs
reeds gesproken over de kwestie of bij
voorbeeld de zeer vele duizenden arbeiders
uit de munitie-fabrieken van het gebied
van Parijs niet van wapenen voorzien moest
worden en een conservatief blad was, ge
dachtig aan de jongste woelingen onder
deze arbeiders, daar reeds met ongerustheid
tegen opgekomen.
De Matin wijst er op, drt het o: moge
lijk is, dat de Duitschers tengevolge van
een nieuw offensief, afgezien nog vari een
binnenrukken van Parijs, zoo dicht hij de
hoofdstad komen, dat een voortgezette,
systematische beschieting met zwaar geschut
waarschijnlijk zon kunnen worden. In die
omstandigheden is het plicht der regeering,
met de gevolgen daarvan rekening te
houden. De voortzetting van den arbeid
in de fabrieken zou in de eerste plaats
onmogelijk worden en de arbeiders zouden
reeds, om den noodigen oorlogsarbeid voort
te kunnen zetten, de stad moeten verlaten.
Verder is het plicht, om vrouw, kinderen
en grijsaards aan de gevaren van een ge
regelde beschieting tp onttrekken.
Hervé schrijft in de Victoire, dat Parijs
als middenpunt van de Fransche spoorwe
gen onmogelijk los gelaten kan worden
zonder dat de uiterste verdediging beproefd
is.
Het offensief socialistisch blad l'Huma-
nité laat aai: de regeering de geheele ver
antwoordelijkheid .voor het lot van Parijs.
Te Parijs zijn de gedachten dus ernstig
vervuld met de mogelijkheid van een ko
menden grooten Duitschen aanval op de
hoofdstad.
Intusschen is het natuurlijk volstrekt niet
zeker, dat de eerstvolgende groote Duit-
sche st ,ot werkelijk in de richting van
Parijs zal plaats hebben.
Doch hiervan kunnen wij wel verzekerd
zijn dat de Duitschers niet zullen stilzitten.
Want het schijnt meenens te zullen worden
met de Amerikanen. Mag men de berichten
gelooven dan zijn dezen met ongelooflijken
spoed bezig zich voor te bereiden tot een
geweldige actie. Zoo schrijft de corres
pondent van de Times Er zullen aan het
front eenige verrassingen zijn wanneer het
die berieden het blaffen en 't leven op de
trap heeft gehoord, met een lamp in de
hand naar boven gesneid, om te zien wat
er voorvalt.
Als hij de deur geopend vindt en de
afwezigheid der honden bemerkt, vloekt hij
binnensmonds, en zet de lamp op den
houten schoorsteenrand.
De jongen is weer in de bedstede ge
kropen, en houdt zich stil.
«Niefs, niemandal bromt Strijkman
»hoe komt die deur open waar
achtig al de honden weg dat is een ge-
meene streek ik ben bestolen Wie
heeft
Een onderdrukt lachen klinkt uit de bed
stede.
»Dat is zeker die satansche hult, die
mij dat gebakken heeft.Met die woorden
nadert de pandjesbaas het bed, en schuift
de gordijnen open.
«N'avond, baas Strijkman,® grinnikt de
jongen, die met zijn beenen tegen het
houten beschot trommelt.
«Satanskind heb jij die honden losge
laten
«Jawel baas Strijkman, wat liepen ze
haha ha
«Vervloekte kriek, dat zal ik je inpepe
ren
Met de ellebogen op de knieën, en de
handen onder het hoofd, ziet de knaap dood
kalm den ouden man in 't gelaat, terwijl
hij antwoordt
«Ze waren toch niet van jou, wel
program van de Amerikaansche actie in de
lucht in volle werking zal wezen. Een van
de installaties voor den luchtdienst, werd
door hem bezocht. Zij beslaat eene opper
vlakte van 6 Eng. Mijl bij 4Vs E. M; De
bouw, het in elkaar zetten en de herstel
ling vari Amerikaansche vliegtuigen zullen
daar spoedig worden uitgevoerd op een
schaal, als nooit te voren is aanschouwd.
In de stelplaats voor het in elkaar zetten
van stalen wagens komt per dag een com
plete trein gereed. Echt Amerikaanse!»
Er wordt met kracht gewerkt aan een
hospitaal met 20.000 bedden, het grootste
dat nog ooit gebouwd is.
In een hoofdartikel schrijft de Times
«De Duitscher weet dat zijn ondergang
nadert. Hij beseft heel goed wat het mee
doen van de V. St. voor hem heteekent.
Wanneer de toebereidselen van de Airieii-
kanen in Frankrijk hun voltooiing beginnen
te naderen, zal het met de numerieke meer
derheid van den vijand, zijn eenigen voor
sprong te velde, gedaan zijn en zal de we
reld in het zicht zijn van een werkelijken
vrede.®
Het is maar de vraag of deze helpers
van over zee bij machte zullen zijn vol
doende manschappen naar Frankrijk te zen
den, mèt alles wat een millioenenleger zoo
al noodig heeft aan voedsel, kleeding, mu
nitie, enz.
Want vergeten mag niet worden, dat
de duikboot een dreigend gevaar blijft.
Niet alleen omdat deze de transportschepen
torpedeert, maar ook voor de havens der
geallieerden tal van verborgen mijnen uit
strooit. Hoe groot ook dit gevaar is, blijkt
wei uit de massa mijnvegers die de zee
doorkruisen om dit schadelijk goedje op te
visschen. In een artikel over deze mijn-
vegers zegt de N. R. C.
Men spreekt in het geheel niet over hen:
zij zijn de vergetenen, de onbekende helden
van den zee-oorlog. Toch is hun geschie
denis prachtig de diensten die ze bewijzen
zijn onschatbaar. Zonder hen zouden de
landen, die het meesterschap der zee be
weren te hebben, in werkelijkheid gevan
gen zijn, opgesloten in een doodelijken cir
kel van ijzer en ontplofbare stoffen, en
zouden ze onmogelijk gemeenschap met
eikaar kunnen hebban en zich van voedsel
voorzien. Zonder hen zou Frankrijk niet
in staat zijn, op zijn grondgebied de golven
van mannen en materieel te ontvangen,
die Engeland en de Vereenigde Staten het
toezenden zonder hen zouden de geblok-
«Wel wis en waarachtig waren ze vari
mij, voor de huur en
«Vader heeft verleden week toch de
huur betaald
Hou je mond, krates, en kom van dat bed
«Neen.®
«Waarom niet?®
«Omdat je krates tegen me zegt ik
weet het wel dat ik een bochel heb, maar
jij hoeft het mij niet te zeggen.
Hè hè hè Meneer is op zijn teen
tjes getrapt alloh, gauw kom er af
«Neen.®
«Wil je niet Wacht ik zal je beenen
maken,® Strijkman grijpt een honden
zweep die naast de bedstede hangt en heft
ze dreigend op.
«Sla maar toe als je durft, maar als
je 't doet bijt ik je,« en even als een dier
blikkert de jongen met de witte tanden
«ik hen niet bang voor slaag. Vader
sloeg me ook, maar altijd alleen als hij
me krijgen kon, ha ha ha
Voordat de pandjesbaas recht weet wat
er gebeurt, is de bultenaar van 't bed ge
sprongen, langs hem heen gegledeu, en
heeft zich verschanst achter twee kisten
die als hondenhokken dienst hebben gedaan,
terwijl hij nog eens sarrend herhaald
«Sla nou maar toe, als je kunt.®
«Kom er uit, bochel, ik zal je niets
doenik wil een paar woorden met je
spreken,zegt Strijkman, met ingehouden
drift.
«Leg dan eerst die zweep weg en noem
DRAAGT
r*
keerde havens zieh niet meer kunnen ope
nen voor den uitvoer of den invoer voor
de voedselvoorziening van 36 millioen in
woners. Zij zorgen voor den politiedienst
van de kusten en de havens, halen de
moorddadige mijnen, die de vijand overal
overvloedig gezaaid heeft op en maken de
zee vrij.
Zij worden bij duizenden geteld in de
Noordzee, in het Kanaal, "in den Atlanti-
schen Oceaan, in de Middeilandsche Zee.
Als men van Frankrijk naar Engeland gaat,
of naar Algiers, of van Frankrijk naar
Amerika, ziet men ze overal, bescheiden
en actief, stil hun werk volvoerende, den
dood die bij iederen stap op hen loert,
trotseerende, onvermoeid de mijnen zoe
kende om ze te vernielen of op te halen.
Het zijn kleine stoombootjes, dikwijls
eenvoudige treiters, vroeger voor de visch-
vangst gebruikt, met een geringe water
verplaatsing, maar die aan de golven flink
weerstand bieden. Officieren van de marine
voeren er het bevel over, de equipages zijn
bemanningen van de oorlogsvloot. Zij ope-
reeren noodgedwongen precies in de stre
ken die door de andere schepen gevreesd
en vermeden worden, dat wil zeggen in
de mijnvelden.
Zóó leven zij, van het eerste uur van
den dag af tot aan de duisternis, en sedert
jaren, op het meest geniepige en geduchte
slagveld zij leven letterlijk omringd door
bedreiging en dood iedere schok,, die den
steven onder de golf doet duiken, kan
doodelijk zijn. Maar de bemanning, altijd
me geen krates of bochel.
«Hoe heet je dan eigenlijk
«Dorus.®
«Kom er maar gerust uit, Dorus ik zal
je niets doen
«Gooi eerst die zweep in den hoek,
daar, ver weg
»Nu goed danben je nu tevreden
De zweep vliegt in een hoek.
Met een sprong is de knaap tusschen
de kisten uit, et» bij de zweep, die hij
stevig in de hand neemt, terwijl hij bru
taal vraagt«Nou wat moet je dan
«Bij de hand genoeg,meesmuilt Strijk
man en luid laat hij er op volger
«Waar moet je «aar toe
«Weet ik het?®
«Heb je geen oom of tante
«Neen.®
»Gee»i andere familie
»Neen.«
«Dan moet je naar het gesticht?®
«Mij een zorg,® bromt Dorus, terwijl
hij met de zweep op een der kisten slaat,
«in het gesticht krijgen ze eter» genoeg...®
«Zou je denken grinnikt Strijkman.
De jongen ziet de pandjesbaas met zijn
groote donkere oogen eensklaps onderzoe
kend aan, en vraagt, terwijl hij met de
zweep op de bedstede wijst
«Mag ik hèm daar meenemen?®
«Wie?® Onwillekeurig volgen Strijk-
mans oogen de aangewezen richting.
«Boppie
Wordt vewlgd,)
MEI 'WSBLiB
i
CUBA
