1 MAGAZIJN Hinthamerstraat 24, 's-BOSCH. Gros» Sigaren, Sigaretten, TM, Sigareniais UND VAN ALTERA Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No, 3803. Zaterdag 24 Augustus1918. FEUILLETON. KlUTBS, MtAAGT SSAIII.HAWs Heereii- en ümilerkleetfing. (xorincliein. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.05, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Tel. Int. 492 (bedrukt) Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen fabrieksprijzen geleverd. BUITENLASJDSCH OVBitZÏCHT, Verbitterd is de strijd in Frankrijk. Ge neraal Foch, die eerst zoo wist te dralen, zijn tijd en gelegenheid afwachtende, ont popt zich nu steeds meer als een man van onvermoeibare doortastendheid. Hij blijft niet lang op een eenmaal aan gevallen frontstuk naknagen, maar nauw- lijks is zijn offensief tegen een bepaald vak voltooid, of hij valt al weer op een nieuw gedeelte aan. Zoodoende dwingt hij den vijand steeds en overal op zijn hoede te zijn en ontneemt hy hem den tijd om zich voor te bereiden op een tegenstoot, die hem het verloren initiatief zou kunnen hergeven. Want daarom is het wel, waar het bij den tegenwoordigen grimmigen strijd in Frankrijk om gaat. Van Maart tot Juni streefden de Duitschers naar een beslissing in het Westen, en zij brachten den tegen standers geweldige slagen toe. Dat streven heeft het* tegenoffensief van Foch volkomen gefnuikt. Het heeft niet de geringste kans op verwezenlijking meer. Daarbij hebben de Duitschers het initiatief verloren. Wei doet de Duitsche berichtgeving krampach tige pogingen om het anders voor te stel len door hun strijdkrachten te sparen zouden de Duitschers, in het groot gezien, nog steeds liet initiatief hebben, maar dat dit slechts praatjes blijven, daarvoor wil Foch blijkbaar zorg dragen, door een aan houdende voortzetting van zijn aanvallen, links en rechts. Hij spaart daarbij zijn manschappen minder dan de Duitschers doen, dat is waar. Doch keerde hij tot EEN LEVENSBEELD. 24 Geruimen tijd heeft Strijkman in het spreekkamertje zitten wachtenhij heeft in zichzelven nog eens overdacht wat hij doen en zeggen zal, en ziet éindelijk tot zijne vreugde de deur der wachtkamer openen. Keesje verschijnt en met de woorden wilt u maar binnenkomen,gaat hij hem voor naar het kantoor. De koffie is gedronken, de broodjes zijn verorberd en de pennen krassen weer over het papier. Als hij binnentreedt wendt de heer Verhagen het hoofd om en zegtïCornelis, geef mijnheer een stoel »0, dank u, het is niet noodig doet uwé geen moeite, jongeheer antwoordt de oude man, maar neemt toch op den aangeboden stoel plaats. >U heeft verlangd mij te spreken »Om u te dienen, mijnheer de avekaat.« »U is mynheer Philip Strijckman ïZooals u zegt ^Pandjeshuishouder in de Egelantiers dwarsstraat »Met uw welnemen, dat is het woord niet. Ik heb een huis van verkoop met werkloosheid terug, spoedig zouden de Duitschers hem het initiatief weer afhandig maken. Het is te verwachten, dat de geallieerden het volgend jaar een ongehoord numeriek en materieel overwicht in het westen zul len hebben. De beste voorbereiding, om met die overmacht een definitief succes te bevechten, is een veldtocht, waardoor men het initiatief behoudt. Dat is in deze om standigheden meer waard dan het sparen van manschappen. Immers hieven de ge allieerden uit zuinigheid werkeloos, de Duitschers zouden spoedig weer tot den aanval overgaan, en dan kwam er van het sparen van manschappen toch niet zooveel. En welk een voordeel een offen sieve periode voor een latere verdediging geven kan, dat leeren de gebeurtenissen van deze weken. Reuter's correspondent bij het Britsche leger in Frankrijk geeft b ij z o ri d e r h e- d en over den s t r ij d in A r t o i s. Op een front van ongeveer 10 mijlen heeft het 17de Duitsche leger onder Olte von Below, een hevigen klap gekregende vele tactische successen hebben ten slotte tezamen een belangrijk strategisch resul taat opgeleverd. Wij drongen voorwaarts over een aanzienlijken afstand en bezetten plaatsen wier namen wel niet meer ver geten zullen worden. Het aantal gevan genen en de buit riemen steeds toe en stij gen tot een groote cijfers, terwijl 's vijands verliezen zeer zwaar zijn. Onze infanterie en tanks vechten onweerstaanbaar waar de Duitschers tegenstand boden, leerden zij onze troepen eerst recht kennen en recht van wederinkoop,« Maar u leent toch geld op pand Tegen een zeer matige rente, mijn lieer de avekaat.« »Hm, hm »'tls een karig stukje brood. Wan neer men medelijdend van aard is, zooals ik, is het tegenwoordig geen winstgevende zaak Cornelis ziet Van Blaak aan en lacht zelfs Krasser kijkt even om, om kennis te maken met een medelijdenden pandjes baas. Waarover wenschte u mij te spreken ?<r Eenigszins verlegen antwoordt Strijkman ïEr is gisteren -iemand van wegens uw kantoor bij mij geweest, orn naar een zekeren Makko, die op een bovenkamer bij mij in huis heeft gewoond, te infor- meeren.e De kalme bedaardheid van den procureur- doet Strijkman niet op zyn gemak zijn hij antwoordt dus eenigszins haperend »Ik, ik, hm I weet alleen dat hij dood is. «Dat is niet veel, Heeft u den man goed gekend ïJawel mijnheer de avekaathij kwam zoo 's avonds wel eens bij me inloopen 't was nog al een conversabel man, en dan rookten we samen een pijpje en »En dronken samen een glas.® aExcuceer, mijnheer I Ik gebruik hoogst zelden iets.« »Die Makko anders wel, niet waar leden de zwaarste verliezen. Da mist trok, na ons uitstekende dien sten bewezen te hebben, later in den och tend op en liet de zon schijnen over een roemrijken dag. Het 18e Duitsche leger heeft verschrik kelijk geleden drie jaar geleden al riepen de Duitschers om een oorlog in het open veld, nu worden zij ook verslagen in den oorlogvoering, die zij als hun monopolie beschouwden en waarin zij orioverwinbaar meenden te zijn. Tusschen Moyenville en Archiet-le-Petit ging de aanval blijkbaar zeer snel in zijn werk, wat gedeeltelijk toe te schrijven was aan de omstandigheid, dat de voorste stel lingen des vijands maat' zwak bezet waren. De voornaamste linie van tegenstand loopt over den spoorweg Atrecht-Aibert, die van Archiet-le-Graiid tot voorby Moyenville vol komen rechtuit loopt. Hier was het vol met machinegeweren en verderop schenen talrijke troepen ingegraven te zijn. Een gerucht wil, dat tanks den spoorweg over gestoken zijn en achter de Duitsche linies aan het werk zijn. Aan den Noordkant houden eenige van onze batterijen de Duit sche stellingen onder een gestadig flankvuur. De indruk van hedenmiddag is die van algemeene tevredenheid met de resultaten van den slag. Vele zeer jeugdige gevan genen zijn blij, krijgsgevangenen te zijn gemaakt en verklaren eenparig, dat de oorlog nooit zoo impopulair was in het Duitsche leger als de laatste paar weken. De gevangenen zeggen, dat, ofschoon zij voor een aanval reeds eenige dagen had den gevreesd, zij er niet op verdacht wa ren, dat hij hedenochtend zou loskomen. Zy hoorden de tanks niet in hun stellingen komen. Dat de Duitschers echter verwoeden te genstand bieden, melden de Frarischen zelf. Deze weiden zoo uit over de hardnekkig heid, waarmee de Duitschers hen te woord of liever te wapen staan, dat men er ge rust een erkenning in kan zien van de bloedige verliezen, die zij zelf hebben ge leden. Maar de Duitschers blijven terug trekken. Zij zijn reeds over de Oise ge weken en zullen nog wel verder terug moeten. In Rusland moet het lijden der bevol king steeds meer ondragelijker worden. Hans Vorst schrijft in het Berliner Ta- gebl. over de stemming in Moskou. Een sombere, ongezonde spanning heeft zich van de bevolking meester gemaakt, zegt Ik meen te hebben gehoord, dat hij zelfs in een aanval van délirium gebleven is.« Daar had ik me bijna vergaloppeerd, denkt Strijkman, hij schijnt goed op de hoogte te zijn ik moet uit een ander vaatje tappen. Hij vervolgtj>Och mijn heer, omdat 't zoo'n goeie vrind van me was, sprak ik er niet over jadat was treurigdie drank, die drank weet watIk heb hem wat dikwijls gewaar schuwd en gezegd: »Klaassie, Klaassie, dat gaat den verkeerden weg op met jou, man Maar 't hielp niet. 't Was anders een goede vent, mijnheerhartelijk en vriendschaphoudend hij heeft me wat dikwijls gezegd»Strijkman, als jij zoo vaderlijk met me spreekt, dan ben ik een heel ander mensch.« Omijnheer de avekaat, ik heb er zoo'n hartzeer van gehad, dat hij nog zoo akelig aan zijn eind is gekomen.Hier haalt de pandjesbaas zijn bonten zakdoek uit en wischt zich de roode oogen. »U schijnt dus nogal met hem bevriend te zijn geweest i>We waren, om zoo te zeggen, als twee broêrs. Kort voor zijn dood liet hij me een brief zien van zijn broêr Janus uit Amerika, die schreef er ook nog over en toen zei hij Strijkman, ik wou dat ik het laten kon ik won dat ik zoo matig was als jij. Die broer van hem, mijn heer de avekaat, was een net mensch.« ïHeeft u dien ook gekend ïNog beter dan Klaas, mijnheer Hy hij. Het heerschende gebrek aan voedsel is daar in hoofdzaak de schuld van. Alleen brood, dat van overheidswege wordt gedistribueerd is tegen een behoorlijken prijs te krijgen, maar het rantsoen is veel te gering, Vs Russisch pond per dag. Ove rigens kan men slechts op achterbaksche wijze en tegen fabelachtige prijzen aan levensmiddelen4 komen. Tarwe kost bijv. 300 400 roebel per poed (16 K.G.) suiker 20 tot 25 roebel. In de enkele eet huizen, die nog open zijn, betaalt men voor een middagmaal 70 a 80 roebel. Het geld heeft alle waarde verloren een roebel is niet meer waard dan vroeger een kopeke. De sowjetregeering treft, naar verluidt, omvangrijke maatregelen om hongeroproe ren, die te morgen of te avond weljnoeten uitbreken, te onderdrukken. Zij wantrouwt voornamelijk het oude officierskorps, dat van een oproer gebruik zou kunnen maken om haar ten val te brengen. Zij heeft dan ook alle officieren van Moskou en St. Pe tersburg gedwongen zich te laten inschrijven en van die gelegenheid gebruik gemaakt, om enkele duizenden gevangen te nemen. Hij wyst er ook op, dat het een nood lottige vergissing is te meenen, dat er in Rusland eigenlijk geen animositeit meer tegen Duitschland bestaat. De onverzoen- lijken ziet men pas wanneer men zijn ge zichtskring uitbreidt. Als een symptoon dei- vijandigheid tegen Duitschland vertelt schr. hoe dezer dagen te Moskou Duitsche krijgs gevangenen, die op de tram hun moeder taal spraken, door het publiek werden gedwongen, de tram te verlaten. De schrijver zegt, dat er een deel van den haat, dien het grootste gedeelte van het Russische volk jegens de bolsjewiki koestert, op Duitschland is overgegaan, daar men in de meening verkeert, dat Duitsch land de bolsjewiki steunt. De nationale opwinding tegen Duitschland vindt echter haar oorzaak iu de politiek van Brest Li- tofsk. Schr. meent evenwel dat, zoolang er nog geen grondslag is gelegd voor een politiek, die door de meerderheid van het Russische volk wordt gebillijkt, het voor barig zou zijn van Duitschland zich van de bolsjewiki af te wenden. Dezer dagen heeft Balfour in het Lager huis een rede gehouden, waar hij het koloniale vraagstuk besprak, een rede die thans beantwoordt door Dr. Soiff, den Duitschen staatssecretaris van koloniën. Deze verklaarde o.a. dat het waarborgen van was een jaar of zeven in Amerika toen de andere stierf. Ja dat was een werk ezel, jammer dat hij zoo'n teringachtige vrouw had en geen kinderen. De procuceur ziet hem van ter zyde aan en denkt »Je schijnt met al de om standigheden goed bekend maar toch vraagt hij met een zeker wantrouwen in zijn stem ïHeeft u de oproeping in het Handelsblad gelezen Strijkman spert zóó verwondert zijn oogen open en zet zoo'n dom eerlijk gezicht, dat Verhagen oogenblikkelijk overtuigd is, dat hij de oproeping niet kend. Daarom zegt hy tot Van Blaak «wil u die .op roeping even voorlezen.® Terwijl Van Blaak leest, glijdt een bijna onmerkbare vreugdetrek over Strijkman's gelaat. Niemand bemerkt het, en mee warig klinkt zijn stem als hij antwoordt »Och, is die goede Janus dood Och, en kinderloos overleden. Dus het is zeker een erfenis, die Klaas zou gekregen hebben, als De procureur valt hem in de rede door te zeggennMaar uw vriend Nicolaas Makko had toch kinderen »Een zoontje, mijnheer 1 och een hart van een jongen, maar een beetje speelsch en wild. Hij is op straat geloopen juist dien dag waarop zijn vader stierf en waar hij gebleven is weet niemand, 'k Ben nog dikwijls heen en weer door de buurt ge sjouwd om het kind te zoeken. Overal heb ik naar hem gevraagd, want ik had Duitschlands koloniale toekomst een volks- doel was. Tot diep in de arbeiderskringen, zoo zeide hij, is heden het bewustzijn levendig, dat het behoud van het koloniaal bezit voor Duitschland een levenskwestie is. Nu wil Engeland, volgens Balfour, zich de Duitsche koloniën tóeëigenen. »Kunnen wij jullie niet militair vernietigen, zoo ver nietigen wij jullie door den volkerenbond. Alle staten zulien zich aaneensluiten om Duitschland te nekken »Zie,« zegt Dr. Soiff, uindien ik geloofde, dat de gezind heid, welke heden Engeland schijnt te regeeren, en die duidelijk uit de rede van Balfour spreekt of de gezindheid, die uit het proces Pemberton Billing sprak, voor alle eeuwigheid de overhand in Engeland zou hebben dan zou ik er ook voor opkomen, dat de strijd op leven en dood moet wor den uitgevochten. Ik ben echter vast over tuigd dat vóór het einde van den oorlog overal een geestelijke opleving tegenover deze knock-out gezindheid moet en zul komen. Dr. Solfi heelt dus blijkbaar nog hoop, dat zich eerlang een betere gezindheid zal baan breken, al ziet op liet oogenbiik de toekomst er nog allerminst rooskleurig uit. Wij hopen met hem, dat de onverzoen lijke haat in zeer korten tyd zal worden gedoofd. Doch letten wij op de stemming, die overal de volkeren beheerschfc, dan vreezen wij, dat de hand der verzoening vooreerst niet zal worden toegereikt noch aangenomen. zoo'n medelijden met den stumper, ik was om u de waarheid te zeggen, van plan ge weest den jongen te benaderen. »Zoo, ei! was u dat van plan geweest. »Ja, mijnheeren ik heb waarachtig alles gedaan wat ik kon om hem terug te vinden maar u begrijpt zoo'n kind van elf jaar loopt weg - vindt zijn huis niet weerom zwerft rond en de goede God weeU hier begint Strijkman weer te huilen »of het arme sshaap niet in het water is geloopen Och God, mijnheer, 't was zoo'n lief jongetje, het is toch zonde aEn heb je nooit meer iets van hem gehoord ïGeen taal of teeken, mijnheer. »En heeft dien Makko niets nagelaten, geen papieren »Neen, mijnheer de avekaat. 't Was bij hem' 't spijt me dat ik het zeggen moet, een nakende boel hij had in den laatsten tijd, zonder dat iemand het wist, alles zijn huis uitgebracht. O die onge lukkige drank Voor dat er iemand van de buren kwam, heb ik nog gekeken of er ook iets van waarde was in de oude latafel, die er nog stond, want ik dacht je kunt nooit weten, als er onbetrouwbare handen aankomen maar er was niets in of op de kamer, anders niet dan paar hondenhokken, die we lot brar.dhou hebben geslagen. Hij was van zijn vak hondendressT-ider. WorJt vervolg-i t Lifil van Heusilëo n Aitene, u Langstraat en it Boiisierwaarl. CUBA d Juisten wat weet u van dien Makko

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1