110
MAGAZIJN
TM, lil
Hinthamerstraat 24,
Zaterdag 11 October1918,
9
Und van alten^
i n u
cl o
iielerwaaro.
Dit blad verschijnt WOENSDAG'en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke 38IT
nummers 5 cent.
Uitgever: L, J, VEERMAN, Heusden.
Advertentiën -van 16 regels 60 cent, Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Tel. Int. 492
aossi:
(bedrukt)
Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen
fabrieksprijzen geleverd.
ijijüjiiBsrt üoegsel.
ruitenlandsch overzicht.
Het antwoord van Wilson op de vredes
nota van Prins Max von Baden, Duitsch-
landsch rijkskanselier, is verschenen en het
is geen botweg afwijzend bescheid gelukkig.
De President der Ver. Staten heeft n.l.
geantwoord, dat een wapenstilstand niet
kan worden overwogen, voordat de Duit-
sche troepen de bezette gebieden hebben
ontruimdr doch verder opheldering gevraagd
over de juiste beteekenis van Duitschland's
nota. Nietwaar, die laatste zinsnede geeft
hoop. President Wilson heeft de deur om
tot vredesonderhandelingen te komen, niet
dichtgeworpen. Integendeel, hij laat aan
do Düitsche regeering de gelegenheid open
om nadere vredesvoorstellen te doen. En
dan als je blieft heel duidelijk, Geen vage,
omlijnde frazen, geen gescherm met mooie
woorden en mooie leuzen, maar heldere
taal.
Dat die eisch van president Wilson niet
ongerechtvaardigd kan worden genoemd,
is reeds gebleken uit wat wij de vorige
maal opmerkten. De nota had toch gezegd
dat de Duitsche regeering het door Wilson
opgestelde program wel «als grondsiag«
voor vredesonderhandelingen wilde nemen
maar dit is al zeer vaag uitgedrukt. Daar
om vraagt Wilson of de veertien door hem
gestelde punten worden aanvaard als zoo
wel punten voor een eventueel vredestrac-
taat, dan wel of de bedoeling slechts is
om over die veertien punten bij de onder
handelingen te praten.
Vallen nu de gevraagde ophelderingen
gunstig uit, d. w. z. wordt een openhartige,
duidelijke, recht door zee gaande verklaring
over het Duitsche voorstel gegeven, die met
het program van Wilson in overeenstem
ming blijkt, dan zullen de vredesonderhan
delingen binnenkort kunnen beginnen.
Maar er is nog een ander- punt. Presi
dent Wilson heeft gezegd, dat hij zich niet
gerechtigd zou achten een staking van het
wapengeweld tegen de Centralen voor te
stellen aan de regeeringen waarmede de
i regeering der Vereenigde Staten is geasso
cieerd, zoolang de legers der Centralen
zich op hun gebied bevinden.
Hoe moet dit nu worden opgevat Dat
de Duitschers Frankrijk en België zullen
verlaten en binnen hun eigen grenzen zul
len terugtrekken op de voet gevolgd dooi
de legers der geallieerden, en dat dan pas
zal onderhandeld worden over een móge-
lijken wapenstilstand? Een ieder gevoelt
dat Duitschland op zulk een eisch onmoge
lijk kan ingaan. Want mochten de onder
handelingen afspringen, of wat óok mogelijk
is, uitblijven dan zou de strijd plotseling
aan Duitschland's grenzen zijn overgebracht,
waardoor rechtstreeks het Duitsche industrie
gebied wordt bedreigd. Natuurlijk k n
Duitschland zoo iets niet aanvaarden. Maar.
Wilson zal geneigd zijn met billijke be
denkingen rekening te houden en over dit
punt nadere inlichtingen verschaffen. Met
klemmende spanning zien wij dan ook de
verdere ontwikkeling van de begonnen vredes
onderhandelingen tegemoet. O, als het
toch eens vóór den winter vrede werd
FEU «AUTO*.
14 RAT ES,
EEN I,EVENSBEELD.
38
Dorus Kobus Kobus Dorus
hè hè hè hè en luider »gaan
we nou heen, moeder
De schrik slaat Strijkman om 't hart,
als hij die woorden hoort, en de procureur
ziet beiden doordringend aan. Zoo ver
beeld zich tenminste het edele tweetal, dat
als door een gemeenschappelijke ingeving
gedreven, opstaat en aanstalten maakt om
ie vertrekken. In waarheid heeft de pro
cureur slechts een min of meer wantrou
wenden blik op de lieden geworpen, maar
zonder nog in 't minst te vermoeden welk
bedrog er door her. gepleegd wordt.
«Kom eens hier, Dorus,zegt de heer
Verhagen.
De jongen blijft staan waar hij staat,
en zoekt in zijn zakken of hij nog rozijnen
heeft.
«Kom eens hier, ventje
»Och, menheer de stumperd hoort het
•niet, hij is doof, erg doof.«
«Dat merk ik
«Dorusroept juffrouw Juttner luid,
»ga eens naar menheer, gauw, en steek
je vingers niet in je neus.«
De knaap doet een paar stappen voor-
12
je wel zeker
Dorus Makko
uit en reikt den procureur de hand, die
deze niet aanneemt.
»Hoe oud hen je
»Hè hè hè hè
«Hij is nou zestien jaar, menheer
Januari geweest.
«Hm zoo maar weet
juffrouw, dat deze jongen
is, de zoon van den hondenscheerder
«Heeremensch meneer
Strijkman kucht bedenkelijk, en snuit
herhaaldelijk zijn neus.
«Meneer de avekaat, kijkt uwé dien
jongen eens goed aan, en zie dan eens
of een mensch zich daarmeê vergissen kan.
Zoo'n bult vindt je _niet alle dagen, en dan
zoo'n fyselomie. Bovendien, ik heb hem
immers van klein kind af gekend, en hij
mij ook ik was temet de eenige die hij
nog na zijn ziekte herkende. Is 't niet
zoo, beste jongen Strijkman spreekt
luidt en gejaagd.
»Ja, oomeDorus heet ik, Kobus
en Dorus
Vrouw Juttner krijgt het benauwd, en
Strijkman wischt zich ter sluiks een paar
kille druppels van de slapen,
«Kan hij zich niets meer van zijn vader
herinneren
«Niemendal, meneer, en van de pam-
pieren ook nietik heb ze maar eens
weer mêegebracht, wil u ze nog eens zien
vraagt Strijkman, om aan des procureurs
'gedachten een andere wending te geven.
«Dankje, 't heeft voorloopig volstrekt
Dat het zoover nog niet i3 bewijzen de
belichten van het oorlogsveld. Er wordt
met een ongekende bitterheid gestreden op
het Westelijk front en het Duitsche leger
moet al meer terug. Kamerijk is nu geheel
in handen der geallieerden. Steeds dieper
dringen deze door jn de Duitsche stellingen
en maken heel wat gevangenen. Op het
front Kamerijk St. Quentin in één dag
11.000 gevangenen terwijl ruim 200 ka
nonnen werden vermeesterd.
Het is te begrijpen dat deze gebeurte
nissen aan het front hun invloed uitoefenen
op de besprekingen, die op het oogenblik
te Berlijn worden gevoerd. Daar moet een
antwoord op de vragen van Wilson wor
den gereed gemaakt. Maar de Al-Duit-
schers, die wel uit het zadel gewipt zijn,
doch nog over heel wat macht te beschik
ken hebben, doen het hunne om een vrede
te verhinderen, die aan Duitschland zware
offers zal kosten. In dit verband hebben
wij wellicht ook te letten op het bezoek
dat Ludendorff te Berlijn brengt.
Het kan zijn, dat zijn bezoek niet meer
beteekenis heeft, dan de aanwezigheid van
Hindenburg eenigen tijd geieden het kan
ook zjjn, dat hij uitsluitend militaire adviezen
heeft te geven omtrent de practische uit
voerbaarheid van een terugtocht naar de
grenzen. Maar helaas is ook wel mogelijk,
dat hij met het gewicht van zijn persoon
«de zekere in vloedenzooals ze in een
Duitsch telegram werden genoemd, zwaarte
zal trachten bij te Zetten. Als dat.waar
is, dan is het voor den vrede niet slecht,
dat tegelijk met Ludendorff de berichten
van nieuwe tegenslagen aan het front naar
Berlijn komen.
Hoe meer klappen Duitschland in deze
dagen krijgt, des te meer zal de oorlog
voerende partij der Al-Duitschers gedwon
gen worden .een toontje lager te zingen,
hoe moeilijk hen dit ook zal vallen.
Wien het ook hartzeer zal berokkenen
dat zo voortaan niet meer de eerste viool
spelen is Engeland. De Voss. Ztg. wijst
daarop, als ze schrijft
«Reeds thans glijdt Engeland als wereld
rijk van de eerste naar de tweede plaats.
Hoe langer de oorlog duurt, zooveel te
sterker moet het overwicht van de Ver.
Staten aan het licht lieden. Dat wordt
in Engeland blijkbaar gevoeld en daaruit
spruiten de heftige pogingen voort om den
oorlog tot een beslissing te brengen, vóór
de Ver. Staten met hun bewapeningen en
met hun scheepsbouw in de jaren 1919
geen nut.«
«Och, kijkt u maar eens, 'k heb nu 't
portretje ook meêgenomen.a Hij neemt
den brief van Adriaan Makko uit den zak,
en reikt die met het portret aan den pro
cureur over.
Als de jongen bet fotographietje ziet,
strekt hij de hand er naar uit, en zegt
dof«Daar moet ik oome tegen zeggen,
js 't moeder
Een nauw bedwongen grimlach omspeelt
Strijkman's dunne lippen, en vrouw Juttner
ziet welgevallig verwonderd haar zoon aan,
die op het portretje wijzend, herhaalt
«Oome! hè moeder
«Ziet u, meneer de avekaat, dat herkent
hy,« zegt op min of meer triomfantelijken
toon de oude man, en aanstonds laat hij
er op volgen «Zou er nou geen mogelijk
heid op wezen, dat we tenminste iets voor
hem kregen
«Mijn goeie menschen ik heb je reeds
gezegd, dat ik er niets aan doen kan. Er
is naar Am§rika geschreven, en zoodra wij
bericht hebben, zal de rechter in deze zaak
gekend moeten worden.
Bij het woord »rechter« zien de twee
roofvogels elkander tersluiks min of meer
angstig aan.
«Dan moet er een voogd voor hera«
Verhagen wijst op den knaap«benoemd
worden, altijd wanneer zijn idenciteit vol
doende te bewijzen is.«
«Indenterteit, zeit uwe
«Ja, juffrouw ik bedoel, als het bewys
en 1920 op het hoogtepunt van hun krachts
ontplooiing zullen zijn gekomen en onge
twijfeld tot den dienstplicht als permanente
instelling zouden zijn geraakt. Niettemin
is het waarschijnlijk, dat hoe de machts
verhoudingen zich ook verschuiven, en Koe
zeer ook de invloed van de Ver. Staten
den Engelschen invloed in Europa zal ver
dringen, Engeland met de Ver. Staten ver
bonden zal blijven. Wordt dat echter het
geval, dan is een blok tot stand gekomen,
aan hetwelk de wereld toebehoort. Heel
Europa zal zich goedschiks of kwaadschiks
bij dat blok moeten aansluiten en daarmee
zal dan het komende Japansch-Oost-Azia-
tische wereldrijk niet binnen afzienbaren
tijd, machtiger kunnen worden dan de Ver,
Staten en Engeland kunnen dulden.
Terwijl de Ver. Staten oorlog voeren
met Duitschland is dat ook gemunt tegen
Europa. Hun recht is in eenige opzichten
hetzelfde als het recht, waarmee Pruisen
in 1866 oorlog voerde tegen Oostenrijk en
in 1870 tegen Frankrijk. Op de slagvel
den van Europa willen de Ver. Staten in
grooten stijl hun eenheid en een nieuwe
wereldmachtspositie verwerven. Men zal
Europa zichzelf zoolang laten verzwakken
tot het zijn doel heeft bereikt. Langer
nietwant een dood Europa kunnen de
Ver. Staten ook niet gebruiken. Wat de
Ver. Staten willen of veeleer moeten willen,
is ditvan Europa een bondgenoot maken,
waarover zij macht bezitten. Het moe
derland moet in zekeren zin tot kolonie
van het koloniale-vasteland worden. En
Engeland wordt de bemiddelaar, de ver
bindingsschakel.
Waarlijk voor Albion een bittere pil.
Tot nu toe is het gewend geweest uit elke
oorlog rijker en machtiger te voorschijn te
treden. Maar het lijkt er op, dat het nu
menige veer zal moeten laten. Hoe het
in Oostenrijk-Hongarije blijft spannen tus-
schen de verschillende rassen toont ons
het voornemen der Tsjechische, Poolsche
en Zuid-Slavische afgevaardigden te ver
klaren, dat zij niet langer aan de behan
deling der Oostenrijksche aangelegenheden
willen deelnemen en op de vredesconferen
tie de zelfstandigverklaring van alle Tsje
chische landen zulten afleggen. Of het nu
wel, wat het eerste gedeelte van het besluit
betreft, zoo'n vaart zal loopen, betwijfelen
wij, maar het bovenstaande duidt toch op
een zeer gevaarlijken toestand.
Wat Hongarije betreft, ook daar is men
allerminst tevreden en de door alle Oosten-
geleverd wordt, dat hij werkelijk de jongen
is, dien wij zoeken,
«Mij dunkt, meneer, dat's toch duidelijk
genoeg, uwê kan er gerust op wezen ik
jsal geen gezond oogenblik meer hebben,
als
«Goeie vriend, mijn tijd is te kostbaar
om langer met je te praten, laat die pa
pieren maar hier, dan zal ik je later wel
bericht zenden hoever de zaak is, en
«Ik zal de pampiertjes liever maar weer
meenemen,® zegt Philip.
«Neem me niet kwalyk, meneer, maar
uwè heeft ons nu al ruim drie verreljaars
op sleeptouw gehouden, en onze lieve Heer
weet hoe lang of 't n< g duren kan ik
ben een weduwvrouw, die moeite genoeg
heeft om aan de kost te komen vrouw
Juttner trekt een armoedig gezicht ik
kan toch voor niemendal zoo'n jongen niet
eeuwig houden.
«'t Spijt mij voor u, juffrouw, maar u
zult geduld moeten hebben.
«En hoelang kan het nog duren,.vraagt
Strijkman, terwijl hij de papieren en 't
portret weer bij zich steekt.
«Niet te bepalen. De rechter zal.
't Woord »rechter« bevalt den pandjes
baas in 't geheel niet, en vrouw Juttner
voelt zich niets op haar gemak.
'tls dus eenigermate voor haar een uit
komst, als de procureur zegt«Cornelis
laat deze heer en juffrouw uit.«
Als zij vertrokken zijn keert de heer
Verhagen zich half om naar Krasser, en
DRAAGT
milEtïAWs
Heeren- en
Kiiiderkleediiig.
Gorincheui.
ssl
rijksche partijen aangekondigde reorgani
satie van Oostenrijk heeft tot gevolg ge
had, dat thans ook in Hongarije door zoo
goéd als alle partijen de noodzakelijkheid
van een herziening der betrekkingen van
Hongarije tot Oostentijk met grooten na
druk wordt aangetoond.
Men wil er volledige onafhankelijkheid
en afzonderlijke vertegenwoordigers bij de
a.s. vredesconferentie.
Eigenaardig toch dat streven der ver
schillende nationaliteiten om tot zelfstandige
rijken te worden verheven. Vroeger was
de leus Geen grenzen meer Groote vol
ken alleen hebben bestaansrecht! Nu is
het juist andersom. Wie weet of het
streven van tegenwoordig niet leiden al
tot een hechtere basis waarop het vredes-
gebouw zal kunnen worden opgetrokken.
buitenland.
Kamerijk gevallen.
Londen, 9 Oct. Haig meldt: Wij zijn
Kamerijk binnengedrongen.
Oostenrijk en Turkse zijn bereid Wilson's
voorwaarden te aanvaarden.
Berlijn, 10 Oct, Naar wij uit gewoon
lijk zeer goed ingelichte bron vernemen
heeft de Oostenrijk-Hongaarsche regeering
aan de regeering te Berlijn medegedeeld,
dat z ij bereid is, de door Wil
son aan de Centrale mogend
heden gestelde voorwaarden
voor een wapenstilstand aan
te nemen. -
zegt «Er is iets niet klaar in deze zaak
wat, weet ik niet recht, maar je moest
eens laten informeeren, wie die juffrouw
Blommers eigenlijk is.«
«Best, meneer
Op straat gekomen, valt Strijkman nijdig
tegen zijn gezellin, die op een sukkeldrafje
naast hem loopt, uit
'tls een nare jongen, dat hij nog altijd
Kobus zeit, dat moet je hem afleeren,
versta je
«Leer jij 'them af, ais je kunt, ouwe
gek kom hier Koba Dorus
«'k Wou, dat die pocureur met zijn
securigheid naar den duivel liep.«
»'t Gaat niet zoo gemakkelijk als je dacht,
hé Strykkie,hoont vrouw Juttner, terwijl
zij er bijvoegt«Je kunt me wel eens
weer een paar rijksdaalderijes geven, hoor
'k Moet huur betalen.
«Alweer geld? Je hebt pas gehad
«Pas 1 noem jij dat pas Al veertien
dagen geleden
«Acht dagen
«Dat lieg je; 'tis veertien dagen
«Wat, wou jij 't me heeten liegen;
heb ik je niet verleden week nog zeventien
gulden gegeven, zeventien mooie ronde gul
dentjes.» Strijkman zucht.
«'tls wei mogelijk maar 'tis alweer
op ik kan toch van de wind niet leven
wat ik doe, doe ik toch allemaal voor jou
plezier
«Voor mijn pleizier
nVÜLAD
1 Laid ui Mm n Aüsia, in
CUBA
rnr
Wordt vervolgd.)