110 MAGAZIJN TM, lil Hinthamerstraat 24, Zaterdag 11 October1918, 9 Und van alten^ i n u cl o iielerwaaro. Dit blad verschijnt WOENSDAG'en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke 38IT nummers 5 cent. Uitgever: L, J, VEERMAN, Heusden. Advertentiën -van 16 regels 60 cent, Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Tel. Int. 492 aossi: (bedrukt) Alle soorten Sigaretten worden aan wederverkoopers tegen fabrieksprijzen geleverd. ijijüjiiBsrt üoegsel. ruitenlandsch overzicht. Het antwoord van Wilson op de vredes nota van Prins Max von Baden, Duitsch- landsch rijkskanselier, is verschenen en het is geen botweg afwijzend bescheid gelukkig. De President der Ver. Staten heeft n.l. geantwoord, dat een wapenstilstand niet kan worden overwogen, voordat de Duit- sche troepen de bezette gebieden hebben ontruimdr doch verder opheldering gevraagd over de juiste beteekenis van Duitschland's nota. Nietwaar, die laatste zinsnede geeft hoop. President Wilson heeft de deur om tot vredesonderhandelingen te komen, niet dichtgeworpen. Integendeel, hij laat aan do Düitsche regeering de gelegenheid open om nadere vredesvoorstellen te doen. En dan als je blieft heel duidelijk, Geen vage, omlijnde frazen, geen gescherm met mooie woorden en mooie leuzen, maar heldere taal. Dat die eisch van president Wilson niet ongerechtvaardigd kan worden genoemd, is reeds gebleken uit wat wij de vorige maal opmerkten. De nota had toch gezegd dat de Duitsche regeering het door Wilson opgestelde program wel «als grondsiag« voor vredesonderhandelingen wilde nemen maar dit is al zeer vaag uitgedrukt. Daar om vraagt Wilson of de veertien door hem gestelde punten worden aanvaard als zoo wel punten voor een eventueel vredestrac- taat, dan wel of de bedoeling slechts is om over die veertien punten bij de onder handelingen te praten. Vallen nu de gevraagde ophelderingen gunstig uit, d. w. z. wordt een openhartige, duidelijke, recht door zee gaande verklaring over het Duitsche voorstel gegeven, die met het program van Wilson in overeenstem ming blijkt, dan zullen de vredesonderhan delingen binnenkort kunnen beginnen. Maar er is nog een ander- punt. Presi dent Wilson heeft gezegd, dat hij zich niet gerechtigd zou achten een staking van het wapengeweld tegen de Centralen voor te stellen aan de regeeringen waarmede de i regeering der Vereenigde Staten is geasso cieerd, zoolang de legers der Centralen zich op hun gebied bevinden. Hoe moet dit nu worden opgevat Dat de Duitschers Frankrijk en België zullen verlaten en binnen hun eigen grenzen zul len terugtrekken op de voet gevolgd dooi de legers der geallieerden, en dat dan pas zal onderhandeld worden over een móge- lijken wapenstilstand? Een ieder gevoelt dat Duitschland op zulk een eisch onmoge lijk kan ingaan. Want mochten de onder handelingen afspringen, of wat óok mogelijk is, uitblijven dan zou de strijd plotseling aan Duitschland's grenzen zijn overgebracht, waardoor rechtstreeks het Duitsche industrie gebied wordt bedreigd. Natuurlijk k n Duitschland zoo iets niet aanvaarden. Maar. Wilson zal geneigd zijn met billijke be denkingen rekening te houden en over dit punt nadere inlichtingen verschaffen. Met klemmende spanning zien wij dan ook de verdere ontwikkeling van de begonnen vredes onderhandelingen tegemoet. O, als het toch eens vóór den winter vrede werd FEU «AUTO*. 14 RAT ES, EEN I,EVENSBEELD. 38 Dorus Kobus Kobus Dorus hè hè hè hè en luider »gaan we nou heen, moeder De schrik slaat Strijkman om 't hart, als hij die woorden hoort, en de procureur ziet beiden doordringend aan. Zoo ver beeld zich tenminste het edele tweetal, dat als door een gemeenschappelijke ingeving gedreven, opstaat en aanstalten maakt om ie vertrekken. In waarheid heeft de pro cureur slechts een min of meer wantrou wenden blik op de lieden geworpen, maar zonder nog in 't minst te vermoeden welk bedrog er door her. gepleegd wordt. «Kom eens hier, Dorus,zegt de heer Verhagen. De jongen blijft staan waar hij staat, en zoekt in zijn zakken of hij nog rozijnen heeft. «Kom eens hier, ventje »Och, menheer de stumperd hoort het •niet, hij is doof, erg doof.« «Dat merk ik «Dorusroept juffrouw Juttner luid, »ga eens naar menheer, gauw, en steek je vingers niet in je neus.« De knaap doet een paar stappen voor- 12 je wel zeker Dorus Makko uit en reikt den procureur de hand, die deze niet aanneemt. »Hoe oud hen je »Hè hè hè hè «Hij is nou zestien jaar, menheer Januari geweest. «Hm zoo maar weet juffrouw, dat deze jongen is, de zoon van den hondenscheerder «Heeremensch meneer Strijkman kucht bedenkelijk, en snuit herhaaldelijk zijn neus. «Meneer de avekaat, kijkt uwé dien jongen eens goed aan, en zie dan eens of een mensch zich daarmeê vergissen kan. Zoo'n bult vindt je _niet alle dagen, en dan zoo'n fyselomie. Bovendien, ik heb hem immers van klein kind af gekend, en hij mij ook ik was temet de eenige die hij nog na zijn ziekte herkende. Is 't niet zoo, beste jongen Strijkman spreekt luidt en gejaagd. »Ja, oomeDorus heet ik, Kobus en Dorus Vrouw Juttner krijgt het benauwd, en Strijkman wischt zich ter sluiks een paar kille druppels van de slapen, «Kan hij zich niets meer van zijn vader herinneren «Niemendal, meneer, en van de pam- pieren ook nietik heb ze maar eens weer mêegebracht, wil u ze nog eens zien vraagt Strijkman, om aan des procureurs 'gedachten een andere wending te geven. «Dankje, 't heeft voorloopig volstrekt Dat het zoover nog niet i3 bewijzen de belichten van het oorlogsveld. Er wordt met een ongekende bitterheid gestreden op het Westelijk front en het Duitsche leger moet al meer terug. Kamerijk is nu geheel in handen der geallieerden. Steeds dieper dringen deze door jn de Duitsche stellingen en maken heel wat gevangenen. Op het front Kamerijk St. Quentin in één dag 11.000 gevangenen terwijl ruim 200 ka nonnen werden vermeesterd. Het is te begrijpen dat deze gebeurte nissen aan het front hun invloed uitoefenen op de besprekingen, die op het oogenblik te Berlijn worden gevoerd. Daar moet een antwoord op de vragen van Wilson wor den gereed gemaakt. Maar de Al-Duit- schers, die wel uit het zadel gewipt zijn, doch nog over heel wat macht te beschik ken hebben, doen het hunne om een vrede te verhinderen, die aan Duitschland zware offers zal kosten. In dit verband hebben wij wellicht ook te letten op het bezoek dat Ludendorff te Berlijn brengt. Het kan zijn, dat zijn bezoek niet meer beteekenis heeft, dan de aanwezigheid van Hindenburg eenigen tijd geieden het kan ook zjjn, dat hij uitsluitend militaire adviezen heeft te geven omtrent de practische uit voerbaarheid van een terugtocht naar de grenzen. Maar helaas is ook wel mogelijk, dat hij met het gewicht van zijn persoon «de zekere in vloedenzooals ze in een Duitsch telegram werden genoemd, zwaarte zal trachten bij te Zetten. Als dat.waar is, dan is het voor den vrede niet slecht, dat tegelijk met Ludendorff de berichten van nieuwe tegenslagen aan het front naar Berlijn komen. Hoe meer klappen Duitschland in deze dagen krijgt, des te meer zal de oorlog voerende partij der Al-Duitschers gedwon gen worden .een toontje lager te zingen, hoe moeilijk hen dit ook zal vallen. Wien het ook hartzeer zal berokkenen dat zo voortaan niet meer de eerste viool spelen is Engeland. De Voss. Ztg. wijst daarop, als ze schrijft «Reeds thans glijdt Engeland als wereld rijk van de eerste naar de tweede plaats. Hoe langer de oorlog duurt, zooveel te sterker moet het overwicht van de Ver. Staten aan het licht lieden. Dat wordt in Engeland blijkbaar gevoeld en daaruit spruiten de heftige pogingen voort om den oorlog tot een beslissing te brengen, vóór de Ver. Staten met hun bewapeningen en met hun scheepsbouw in de jaren 1919 geen nut.« «Och, kijkt u maar eens, 'k heb nu 't portretje ook meêgenomen.a Hij neemt den brief van Adriaan Makko uit den zak, en reikt die met het portret aan den pro cureur over. Als de jongen bet fotographietje ziet, strekt hij de hand er naar uit, en zegt dof«Daar moet ik oome tegen zeggen, js 't moeder Een nauw bedwongen grimlach omspeelt Strijkman's dunne lippen, en vrouw Juttner ziet welgevallig verwonderd haar zoon aan, die op het portretje wijzend, herhaalt «Oome! hè moeder «Ziet u, meneer de avekaat, dat herkent hy,« zegt op min of meer triomfantelijken toon de oude man, en aanstonds laat hij er op volgen «Zou er nou geen mogelijk heid op wezen, dat we tenminste iets voor hem kregen «Mijn goeie menschen ik heb je reeds gezegd, dat ik er niets aan doen kan. Er is naar Am§rika geschreven, en zoodra wij bericht hebben, zal de rechter in deze zaak gekend moeten worden. Bij het woord »rechter« zien de twee roofvogels elkander tersluiks min of meer angstig aan. «Dan moet er een voogd voor hera« Verhagen wijst op den knaap«benoemd worden, altijd wanneer zijn idenciteit vol doende te bewijzen is.« «Indenterteit, zeit uwe «Ja, juffrouw ik bedoel, als het bewys en 1920 op het hoogtepunt van hun krachts ontplooiing zullen zijn gekomen en onge twijfeld tot den dienstplicht als permanente instelling zouden zijn geraakt. Niettemin is het waarschijnlijk, dat hoe de machts verhoudingen zich ook verschuiven, en Koe zeer ook de invloed van de Ver. Staten den Engelschen invloed in Europa zal ver dringen, Engeland met de Ver. Staten ver bonden zal blijven. Wordt dat echter het geval, dan is een blok tot stand gekomen, aan hetwelk de wereld toebehoort. Heel Europa zal zich goedschiks of kwaadschiks bij dat blok moeten aansluiten en daarmee zal dan het komende Japansch-Oost-Azia- tische wereldrijk niet binnen afzienbaren tijd, machtiger kunnen worden dan de Ver, Staten en Engeland kunnen dulden. Terwijl de Ver. Staten oorlog voeren met Duitschland is dat ook gemunt tegen Europa. Hun recht is in eenige opzichten hetzelfde als het recht, waarmee Pruisen in 1866 oorlog voerde tegen Oostenrijk en in 1870 tegen Frankrijk. Op de slagvel den van Europa willen de Ver. Staten in grooten stijl hun eenheid en een nieuwe wereldmachtspositie verwerven. Men zal Europa zichzelf zoolang laten verzwakken tot het zijn doel heeft bereikt. Langer nietwant een dood Europa kunnen de Ver. Staten ook niet gebruiken. Wat de Ver. Staten willen of veeleer moeten willen, is ditvan Europa een bondgenoot maken, waarover zij macht bezitten. Het moe derland moet in zekeren zin tot kolonie van het koloniale-vasteland worden. En Engeland wordt de bemiddelaar, de ver bindingsschakel. Waarlijk voor Albion een bittere pil. Tot nu toe is het gewend geweest uit elke oorlog rijker en machtiger te voorschijn te treden. Maar het lijkt er op, dat het nu menige veer zal moeten laten. Hoe het in Oostenrijk-Hongarije blijft spannen tus- schen de verschillende rassen toont ons het voornemen der Tsjechische, Poolsche en Zuid-Slavische afgevaardigden te ver klaren, dat zij niet langer aan de behan deling der Oostenrijksche aangelegenheden willen deelnemen en op de vredesconferen tie de zelfstandigverklaring van alle Tsje chische landen zulten afleggen. Of het nu wel, wat het eerste gedeelte van het besluit betreft, zoo'n vaart zal loopen, betwijfelen wij, maar het bovenstaande duidt toch op een zeer gevaarlijken toestand. Wat Hongarije betreft, ook daar is men allerminst tevreden en de door alle Oosten- geleverd wordt, dat hij werkelijk de jongen is, dien wij zoeken, «Mij dunkt, meneer, dat's toch duidelijk genoeg, uwê kan er gerust op wezen ik jsal geen gezond oogenblik meer hebben, als «Goeie vriend, mijn tijd is te kostbaar om langer met je te praten, laat die pa pieren maar hier, dan zal ik je later wel bericht zenden hoever de zaak is, en «Ik zal de pampiertjes liever maar weer meenemen,® zegt Philip. «Neem me niet kwalyk, meneer, maar uwè heeft ons nu al ruim drie verreljaars op sleeptouw gehouden, en onze lieve Heer weet hoe lang of 't n< g duren kan ik ben een weduwvrouw, die moeite genoeg heeft om aan de kost te komen vrouw Juttner trekt een armoedig gezicht ik kan toch voor niemendal zoo'n jongen niet eeuwig houden. «'t Spijt mij voor u, juffrouw, maar u zult geduld moeten hebben. «En hoelang kan het nog duren,.vraagt Strijkman, terwijl hij de papieren en 't portret weer bij zich steekt. «Niet te bepalen. De rechter zal. 't Woord »rechter« bevalt den pandjes baas in 't geheel niet, en vrouw Juttner voelt zich niets op haar gemak. 'tls dus eenigermate voor haar een uit komst, als de procureur zegt«Cornelis laat deze heer en juffrouw uit.« Als zij vertrokken zijn keert de heer Verhagen zich half om naar Krasser, en DRAAGT milEtïAWs Heeren- en Kiiiderkleediiig. Gorincheui. ssl rijksche partijen aangekondigde reorgani satie van Oostenrijk heeft tot gevolg ge had, dat thans ook in Hongarije door zoo goéd als alle partijen de noodzakelijkheid van een herziening der betrekkingen van Hongarije tot Oostentijk met grooten na druk wordt aangetoond. Men wil er volledige onafhankelijkheid en afzonderlijke vertegenwoordigers bij de a.s. vredesconferentie. Eigenaardig toch dat streven der ver schillende nationaliteiten om tot zelfstandige rijken te worden verheven. Vroeger was de leus Geen grenzen meer Groote vol ken alleen hebben bestaansrecht! Nu is het juist andersom. Wie weet of het streven van tegenwoordig niet leiden al tot een hechtere basis waarop het vredes- gebouw zal kunnen worden opgetrokken. buitenland. Kamerijk gevallen. Londen, 9 Oct. Haig meldt: Wij zijn Kamerijk binnengedrongen. Oostenrijk en Turkse zijn bereid Wilson's voorwaarden te aanvaarden. Berlijn, 10 Oct, Naar wij uit gewoon lijk zeer goed ingelichte bron vernemen heeft de Oostenrijk-Hongaarsche regeering aan de regeering te Berlijn medegedeeld, dat z ij bereid is, de door Wil son aan de Centrale mogend heden gestelde voorwaarden voor een wapenstilstand aan te nemen. - zegt «Er is iets niet klaar in deze zaak wat, weet ik niet recht, maar je moest eens laten informeeren, wie die juffrouw Blommers eigenlijk is.« «Best, meneer Op straat gekomen, valt Strijkman nijdig tegen zijn gezellin, die op een sukkeldrafje naast hem loopt, uit 'tls een nare jongen, dat hij nog altijd Kobus zeit, dat moet je hem afleeren, versta je «Leer jij 'them af, ais je kunt, ouwe gek kom hier Koba Dorus «'k Wou, dat die pocureur met zijn securigheid naar den duivel liep.« »'t Gaat niet zoo gemakkelijk als je dacht, hé Strykkie,hoont vrouw Juttner, terwijl zij er bijvoegt«Je kunt me wel eens weer een paar rijksdaalderijes geven, hoor 'k Moet huur betalen. «Alweer geld? Je hebt pas gehad «Pas 1 noem jij dat pas Al veertien dagen geleden «Acht dagen «Dat lieg je; 'tis veertien dagen «Wat, wou jij 't me heeten liegen; heb ik je niet verleden week nog zeventien gulden gegeven, zeventien mooie ronde gul dentjes.» Strijkman zucht. «'tls wei mogelijk maar 'tis alweer op ik kan toch van de wind niet leven wat ik doe, doe ik toch allemaal voor jou plezier «Voor mijn pleizier nVÜLAD 1 Laid ui Mm n Aüsia, in CUBA rnr Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1918 | | pagina 1