r
Bi i if. leuren 2 ijoepsls.
Firma F J. VAl PflPPEL.
Magazijn St. Jozef
HIT ElïïWIi nauws
SIGAREN,SSÖABJSSflIÏ» TABAK
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers.
Opening voorjaar-seboen.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No. 3867, Zaterdag 5 April1919.
4:
GROOTHANDEL IN
's-BOSCH, Tel. Int. 492.
■S
De nieuwste Vazen
EETSERVIEZEN
FEUILLETON.
ÜDames- en Heerenkleeding
naar maat,
imiLVlAWs
Heeren- en
Kiiiderkleeding.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
A bonnementsprijs: per 3 maanden 4.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van i6 regel» 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letter» naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
"Vraagt nog lieden prijscourant.
MAGAZIJN
24 Hinthamerstraat 24
BUITEN LA28D3CH OVERZICHT.
»Je zou ;r de boel bij neergooienzei
me laatst een vriend, die bij zyn pogingen
om een goed doel to bereiken stelselmatig
werd tegengewerkt.
Zoo iets moet Wilson ook gezegd hebben
ter Parysche vredesconferentie, Hij zal
het wel in meer parlementaire bewoordin
gen geuit hebben, maar de bedoeling moet
dezelfde geweest zijn. 't Ia ook een naar
ding, als ge bezig zijt om da wereld den
langbegeerden vrede terug te geven, te
bemerken dat de anderen niet meewerken,
Tafel- es Dessertmessen j in Hertshoorn
Fruitmesjes en
Vleeschvorkjes Ebbenhout.
TafelcoaverfsZwaar verzilverd
Theelepeltjes en Alpacca
Hong-Rong en Marie Antoinette.
Kolfte-, Thee- eu Ontbijt
serviezen enz.
voorheen
JAGQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
20.
Zij hield zich alsof dit wérkelyk het ge
val was en gaf een klein gilletje, opdat
hij haar zou los laten. De list gelukte.
Daarin schynt de hartelijkheid ook al
niet te liggen,zeide Albert. Maar waarin
dan
•In betgeen daarbij in het hart omgaat.
Vandaar het woord hartelijk.»
»En wat gaat er dan in je hart om
•Voor jou, een gevoel van erkentelyk-
dat ik je met dezen handdruk heb willen
toonen. Je schynt wel een beetje moeilijk
van begrip vandaag.»
•En heb ik ook niet een prijsje verdiend
alk geloof, dat ik begrijp waarop je
doeltmaar moet dat juist uitgesproken
worden? Dat zou je maar pedant maken.»
•Neen, dat behoeft niettoch doet het
mij genoegen, dat je het opgemerkt hebt,
want het heeft mij heel wat moeite gekost
t om mij zoo kalm te houden tegenover dien
kerel.»
•En hebben we daarvan dan geen satis
factie? Hadt je dat niet gedaan, dan was
misschien juist gebeurd, waarvoor Eiise en
ik zoo bang waren.»
^•En weet je wel,» vroeg Albert, »hoe
het kwam, dat ik my zoo kon houden?»
maar al hun best doen om de zaak sle
pende te houden. Gelukkig heeft Wilson
nog niet, het zaniken moede, het bijltje er
bij neergelegd. Hij zal zeker denken aan
het woord van een ander groot staatsman
De bezwaren zijn er om overwonnen te
worden.Toeh moet hij in een wan-
hoopsstemming verkeerd hebben of de ge
derailleerde wereldmachine nog wel in het
goede spoor te brengen is. Wanneer men
tenminste gelooven mag wat de corr. van
de Daily Chronicle schrijft, wordt Wilson
het moede met de Fransche heeren op den
huidigen voet voort te gaan.
•Op het oogenblik, aldus de man van
de Daily Chr., heeft de stemming een
hoogte bereikt, waarop men er openlijk
voor uitkomt, dat elke belangryke factor
van vertraging aan de Frarnchen te wyten
is. De ergerlijkste trek van bun houding
is het feit, naar men zegt, dat zij her
haaldelijk, na zich klaarblykelyk met een
bepaalde schikking te hebben vereeriigd
andere middelen voorstellen, die met die
overeenkomst niet overeen zyn to brengen
of zich niet naar de aanvankelijke bedoeling
wenschen te gedragen De heele lijst van
vertragingen ten gevolge van feiten van
dezelfde algemeeno soort, zou erg lang en
geen aangename ieesstof zijn voor degenen
die er naar snakken, dat de groote mo
gendheden het over de vredesvoorwaarden
eens worden en de wereld zoo spoedig
mogelijk weer in haar gewone doen komt.
Voorts is tusschen de bedrijven de toestand
in oost-Europa zoo slecht geworden, dat
menig volk, in de onderhandelingen ge
moeid, twijfelt of de geallieerden dien
Neen
Omdat ik mijn best wilde doen, je te
toonen, dat ik je lesje ter harte heb ge
nomen
•Spreek daarover toch niet meer,» zeide
Henrietta op «enigszins verdrietigen toon.
Elise boog zich tot hare vriendin over
en fluisterde haar in 't oor
Jö ziet, jij hebt een goeden invloed op
myn broeder.»
In dit opzicht, misschien ja
•Je zoudt het ook in andere opzichten
wel hebben,»
iWo zullen er de proef maar niet van
nemen ik denk dat dit Albert gauw ver
velen zou.»
•Wat fluisteren jelui daar toch,» riep
Albert, sik geloof dat ik myn naam ook
gehoord heb nn zal ik je eens een lesje
geven, Henriettehet is niet beleefd om
over iemand te fluisteren als hy er bij is.»
sik beloof je, dat ik mij zal beteren,»
zeide Henriette lachend.
De volgende dagen gingen allergezelligst
voorbij. Zooveel hij eenigszins kon, bracht
Albert den tijd by zijne familie dooraan
zijne zuster ontging het niet, dat hij hun
gezelschap veel meer zocht dan het vorige
jaar. Hoewel hij toen ook geen dag liet
voorby gaan of hij kwam hen even zien,
zoo was hij thans den geheelen namiddag
bij hen ja vóór hij des avonds vertrok,
moest hij altyd de plans voor den volgen-
den dag weten, om vooral aan de ver
meester worden.
Het zou niet te verwonderen zijn indien
Wilson zich begon of te vragen, of de
belangen van zijn land bij zijn langer blij
ven hier worden gediend, nu het grootste
gedeelte van zijn tijd in beslag wordt ge
nomen om de obstructie-tactiek te over
winnen, welke het sluiten van den vrede
vertraagt.»
Zoo schryft diezelfde correspondent
Indien Wilson werkelijk zich terug trok
zou de ramp niet te overzien zijn. Ging
Amerika'e president weer heen .zonder dat
in den schier hopeloozên chaos althans
eenige orde is geschapen, dan ligt Europa
open voor de verschrikkingen van revolutie
en burgeroorlog en laait op tal van plaat
sen de oorlogsvlam weer- op. Waar aan
dit alles niet te twijfelen valt, zal Wilson
zich nog niet onmiddellijk terugtrekken van
de conferentie, en wij gelooven niet ver
bezyden de waarheid te zijn, als wij vast
houden aan het boven vermelde vermoeden,
dat hy, door de gedragingen der Fransche
heeren publiekelijk ten toon te stellen als
reactionair en voor de wereld gevaarlyk,
alsnog een poging wil doen, genoemde
heeren tot matiging te noodzaken.
Dat de bedreiging van Wilson geholpen
heeft, blijkt wel uit wat de telegrammen
melden. Daar heet het toch
•Frankryk heeft het Saarbekken vol
komen willen inlyven. Hieraan heeft de
conferentie haar goedkeuring niet kunnen
hechten. Zij is echter geneigd aan Frank
rijk voor een bepaalde periode de contróle
over het kolengebied aan de Saar toe te
staan. Op deze wijze zou Duitschland dan
een deel van de schadevergoeding kunnen
betalen».
Zoo is de Britsche, en waarschijnlijk
juiste, lezing van het geval. De Fransche
met en zonder bylevering van stof.
VugMerstr. 87, Tel. No- 657,
VHERTOGENBOSGH.
schillende uitgangen deel te kunnen nemen.
Aan de eene zijde zag zij met genoegen,
dat de omgang tusschen Henriette en haar
broeder meer van vertrouwelijken aard
werd, omdat het haar hoogst aangenaam
was, dat twee personen, voor wie zij zoo
veel liefde gevoelde, ook elkander gaarne
zagen maar aan de andere zijde vreesde
zy wel eens dat haar broeder zijne zinnen
te sterk op Henriette zou zetten, en dan
misschien door haar zou worden afgewezen
want hoewel zij duidelijk bespeurde, dat
het gezelschap van Albert aan Henrietta
hoogst aangenaam was, geloofde zij toch
volstrekt niet, dat Albert haar haren held
had doen vergeten. Maar er bestond toch
een kans dat hy dat zou doen, en welk
een zegen zou dat zijn dan was Henriette
meteen van die ongelukkige romantische
liefde af, want dat het er zulk eene was,
stond bij Elite vast.
Al had zy ook de vrijheid gevonden om
haar broeder mede te deelen, dat het hart
van Henriette niet vrij was, dan zou ze
dat, meende ze, toch niet mogen doen,
want juist daardoor zou zij de gunstige
kans doen verloren gaan, die er altijd be
stond, dat zij dien ontrouwen minnaar ver
geten zou.
Hoezeer waren in die betrekkelijke wei
nige dagen de gevoelens van Albert voor
Henriette veranderd. Had hij haar in
het begin een pedant, zelfs eenigszins snib-
berig meisje gevonden, thans dacht hij er
niet meer aan, en langzamerhand begon zij
lezing is deze
•De raad van vieren is de bespreking
over het kolenbekken van de Saar begon
nen, waarvan de Fransche regeering de
exploitatie opeischt als een wettige schade
loosstelling voor de vernielingen der mijnen
in Noord-Frankrijk en omdat het bezit daar
van voor het economische leven van Elzas-
Lotharingen onontbeerlijk is. Er is vol
strekt geen sprake van, de bewoners van
die streek in te lijven.
Dat is al een heel eind in de goede
richting. Wij herinneren ons toch dat de
Franschen heel iets anders hebben begeerd
dan wat wij bier gelieven neer te schrijven.
Wel degelijk wilden zij het Saarbekken in
zijn geheel bezitten, maar nu dit onmogelijk
blijkt binden zij zich aardig in. Of .nu
echter door die exploitatie-oplossing alle
moeilijkheden zijn opgeruimd, is een tv/eed®
vraag. Evenmin is zeker of nu spoedig
de vrede et' wezen zal. Want er zijn nog
zooveel kwesties op te lossen. Eu er is
tusschen de heeren, die de lakens hebben
uit te deelen, verre van overeenstemming.
Nog voor het begin van de vredescon
ferentie heeft Clemenceau openhartig ver
klaard, dat hij geen zier om de beginselen
van Wilson gaf, maar een aanhanger was
gebleven van de oude diplomatie van het
machtsevenwicht door bondgenootschappen,
stevige bewapingen enz. Dit verschil in
beginsel de ingelichte diplomatieke mede
werker van de Daily Chronicle wijst daar
nog eens op blijft bestaan, ook al wordt
men het, om uiteengaan van de conferentie
te voorkomen, na veel loven en bieden,
over onderdeelen ook eens. Het princi-
pieele verschil rijst bij elke voigende aan
gelegenheid, die te behandelen valt, op
nieuw.
Daar is o.- a. de vraag over de schade
vergoeding. Men weet maar niet hoeveel
men Duitschland zal laten betalen en wat
nog moeilijker is waar men de dubbeltjes
vandaan zal halen. Het nieuwste voorstel
op dat gebied ia dat men de vaststelling
van het totaal bedrag, mitsgaders van het
aandeel der onderscheiden landen daarin,
nu eerst maar eens zou laten rusten. Daar
entegen zou men trachten tot een' besluit
te komen omtrent de wijze waarop Duitsch
land zou hebben te betalen. Immers dat
de afbetaling ineens zou kunnen geschieden,
daarvan fs geen sprake. Dus zegt men,
we zullen nu alleen handelen over de vraag
waarmee en hoe snel de Duitschers hun
schulden betalen kunnen, de rest moet dan
al de bekoorlijkheden te krijgen, die hij in
zijne mymeringen aan zijne aanstaande
bruid had toegedacht.
Op een avond, toen de familie in den
tuin van het hötel zat thee te drinken,
bracht de post een brief voor Henriette.
Hij was van hare moeder. Nadat men haar
verzocht had zich vooral niet te geneeren,
begon zij dien te lezen, en toen zij geëin
digd had, herlas zij sommige passages nog
eens, om den brief daarna met een ern
stig gezicht naast zich neder te leggen.
•Toch geen slechte tijding, Henriette
vroeg Elise, die duidelijk had bespeurd, dat
het geen gewone brief was, dien hare
vriendin ontvangen had.
•Eigenlijk wel, ten minste lang geen
goede tijding. Het schijnt dat mijne moe
der in den laatsten tijd bepaald achteruit
is gegaan, anders sou zij dit niet schrijven
daarvoor ken ik haar te goed. Zij vraagt
my of het my erg veel zou kosten mijne
betrekking op te geven, en weer bij haar
te komen. Die goede moeder heeft in den
loop van dit jaar, om mij niet te bedroe
ven, wel den schijn aangenomen alsof alles
goed ging, maar daar zy toch op den lan
gen duur verminderende is, durft zij het
't volgende jaar niet zonder mij te wagen.»
•Dus je gaat voor goed naar Zwitser
land?» vroeg Elise met een treurig ge
zichtje.
•Ja, dat denk ik stellig. Arme moeder 1
ik had misschien "nooit weg moeten gaan
DRAAGT
later maar besproken worden. Of echter
de Raad van Vieren ook in zijn geheel
deze gedachte is toegedaan Dan schoten
ze wel harder op.
En nu de menschen zoo talmen wordt
het hoe langer zoo moeilijker de uit haar
voegen gelichte Europeesche wereld te her
stellen. Hoe ver het al gekomen is met
de verwording der verantwoordelijke per
sonen, blijke uit wat een vroeger zeer con
servatief hoogleeraar in Duitschland zijn
volk aanraadt. Wij hebben op het oog
professor Eltzbacher.
Wat de professor wil hy publiceerde
zijn artikel in de Rota Fahne der Sparta-
ciston komt hierop neer Duitschland
moet tot het bolsjewisme zijn toevlucht
nemen. Slaat het naar de Entente-landen
over, dan spoelt het daar Clemenceau en
Lloyd George weg, slaat het niet over, dan
is het voordeel ditvan Duitschland kunnen
de geallieerden na geen milliarden schade
vergoeding meer verwachten. Het econo
misch leven kan daardoor niet meer ge
schaad worden, daar dit toch reeds geheel
verdwenen is. De professor eindigtDe
Russen hebben in 1812 hun heilig Moskou
wel in brand gestoken, om den zegetocht
van Napoleon te fnuiken wij kunnen thans
toonen dat ook wy tot groote besluiten in
staat zijn.»
Gelukkig spreken de meeste Duitsche
bladen hun verontwaardiging uit over dit
ongevraagd advies. Het is te hopen, dat
het volk in zijn moedeloosheid niet luistert
naar dezen verderfelyken raad. Alsof er
wie weet hoe eenzaam zij zich dit jaar
heeft gevoeld,» antwoordde Henriette, ter-
wyl de tranen haar in de oogen kwamen,
en zij moeite had hare aandoeningen te
onderdrukken.
•Kun je van je betrekking bij mevrouw
Dormershuizen dadelijk af?
»Ik had haar gezegd, dat ik haar, zoo-
dra ik in Zwitserland was, zou schrijven
of ik terug kwam. Nu is dat onnoodig,
want ik kan van hier naar haar toe gaan
mijne moeder zegt ook, dat zij het daarom
nu schryft, en niet mijne tehuiskomst af
wacht.»
Is zij nog op Rivierzicht vroeg Elise.
Henriette knikte toestemmend.
Het schynt wel eene teleurstelling voor
je te zyn, Henriette,» zeide de heer Vanissa.
•Zeker, mijnheer, ik was veel liever in
mijne betrekking gebleven en dan, de re
den is zoo treurig. Het is wel een bewijs,
dat moeder bepaald achteruitgegaan is in
dit jaar. Ik vrees, dat ik haar erg ver
minderd zal vinden
Je hoeft nu toch niet eerder weg, dan
je plan was
•Neen, moeder schryft juist,'^dat ze wel
sterk naar me verlangt, maar daar ik nu
niet meer hier zal komen, begrijpt ze, dat
het misschien wel een paar dagen later
kan worden.»
Lsiutriit se Ie
u -j-
i
Wordt vervolgd.)