r Bi i if. leuren 2 ijoepsls. Firma F J. VAl PflPPEL. Magazijn St. Jozef HIT ElïïWIi nauws SIGAREN,SSÖABJSSflIÏ» TABAK Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. Opening voorjaar-seboen. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3867, Zaterdag 5 April1919. 4: GROOTHANDEL IN 's-BOSCH, Tel. Int. 492. ■S De nieuwste Vazen EETSERVIEZEN FEUILLETON. ÜDames- en Heerenkleeding naar maat, imiLVlAWs Heeren- en Kiiiderkleeding. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. A bonnementsprijs: per 3 maanden 4.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van i6 regel» 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letter» naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 4 uur ingewacht. Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. "Vraagt nog lieden prijscourant. MAGAZIJN 24 Hinthamerstraat 24 BUITEN LA28D3CH OVERZICHT. »Je zou ;r de boel bij neergooienzei me laatst een vriend, die bij zyn pogingen om een goed doel to bereiken stelselmatig werd tegengewerkt. Zoo iets moet Wilson ook gezegd hebben ter Parysche vredesconferentie, Hij zal het wel in meer parlementaire bewoordin gen geuit hebben, maar de bedoeling moet dezelfde geweest zijn. 't Ia ook een naar ding, als ge bezig zijt om da wereld den langbegeerden vrede terug te geven, te bemerken dat de anderen niet meewerken, Tafel- es Dessertmessen j in Hertshoorn Fruitmesjes en Vleeschvorkjes Ebbenhout. TafelcoaverfsZwaar verzilverd Theelepeltjes en Alpacca Hong-Rong en Marie Antoinette. Kolfte-, Thee- eu Ontbijt serviezen enz. voorheen JAGQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. 20. Zij hield zich alsof dit wérkelyk het ge val was en gaf een klein gilletje, opdat hij haar zou los laten. De list gelukte. Daarin schynt de hartelijkheid ook al niet te liggen,zeide Albert. Maar waarin dan •In betgeen daarbij in het hart omgaat. Vandaar het woord hartelijk.» »En wat gaat er dan in je hart om •Voor jou, een gevoel van erkentelyk- dat ik je met dezen handdruk heb willen toonen. Je schynt wel een beetje moeilijk van begrip vandaag.» •En heb ik ook niet een prijsje verdiend alk geloof, dat ik begrijp waarop je doeltmaar moet dat juist uitgesproken worden? Dat zou je maar pedant maken.» •Neen, dat behoeft niettoch doet het mij genoegen, dat je het opgemerkt hebt, want het heeft mij heel wat moeite gekost t om mij zoo kalm te houden tegenover dien kerel.» •En hebben we daarvan dan geen satis factie? Hadt je dat niet gedaan, dan was misschien juist gebeurd, waarvoor Eiise en ik zoo bang waren.» ^•En weet je wel,» vroeg Albert, »hoe het kwam, dat ik my zoo kon houden?» maar al hun best doen om de zaak sle pende te houden. Gelukkig heeft Wilson nog niet, het zaniken moede, het bijltje er bij neergelegd. Hij zal zeker denken aan het woord van een ander groot staatsman De bezwaren zijn er om overwonnen te worden.Toeh moet hij in een wan- hoopsstemming verkeerd hebben of de ge derailleerde wereldmachine nog wel in het goede spoor te brengen is. Wanneer men tenminste gelooven mag wat de corr. van de Daily Chronicle schrijft, wordt Wilson het moede met de Fransche heeren op den huidigen voet voort te gaan. •Op het oogenblik, aldus de man van de Daily Chr., heeft de stemming een hoogte bereikt, waarop men er openlijk voor uitkomt, dat elke belangryke factor van vertraging aan de Frarnchen te wyten is. De ergerlijkste trek van bun houding is het feit, naar men zegt, dat zij her haaldelijk, na zich klaarblykelyk met een bepaalde schikking te hebben vereeriigd andere middelen voorstellen, die met die overeenkomst niet overeen zyn to brengen of zich niet naar de aanvankelijke bedoeling wenschen te gedragen De heele lijst van vertragingen ten gevolge van feiten van dezelfde algemeeno soort, zou erg lang en geen aangename ieesstof zijn voor degenen die er naar snakken, dat de groote mo gendheden het over de vredesvoorwaarden eens worden en de wereld zoo spoedig mogelijk weer in haar gewone doen komt. Voorts is tusschen de bedrijven de toestand in oost-Europa zoo slecht geworden, dat menig volk, in de onderhandelingen ge moeid, twijfelt of de geallieerden dien Neen Omdat ik mijn best wilde doen, je te toonen, dat ik je lesje ter harte heb ge nomen •Spreek daarover toch niet meer,» zeide Henrietta op «enigszins verdrietigen toon. Elise boog zich tot hare vriendin over en fluisterde haar in 't oor Jö ziet, jij hebt een goeden invloed op myn broeder.» In dit opzicht, misschien ja •Je zoudt het ook in andere opzichten wel hebben,» iWo zullen er de proef maar niet van nemen ik denk dat dit Albert gauw ver velen zou.» •Wat fluisteren jelui daar toch,» riep Albert, sik geloof dat ik myn naam ook gehoord heb nn zal ik je eens een lesje geven, Henriettehet is niet beleefd om over iemand te fluisteren als hy er bij is.» sik beloof je, dat ik mij zal beteren,» zeide Henriette lachend. De volgende dagen gingen allergezelligst voorbij. Zooveel hij eenigszins kon, bracht Albert den tijd by zijne familie dooraan zijne zuster ontging het niet, dat hij hun gezelschap veel meer zocht dan het vorige jaar. Hoewel hij toen ook geen dag liet voorby gaan of hij kwam hen even zien, zoo was hij thans den geheelen namiddag bij hen ja vóór hij des avonds vertrok, moest hij altyd de plans voor den volgen- den dag weten, om vooral aan de ver meester worden. Het zou niet te verwonderen zijn indien Wilson zich begon of te vragen, of de belangen van zijn land bij zijn langer blij ven hier worden gediend, nu het grootste gedeelte van zijn tijd in beslag wordt ge nomen om de obstructie-tactiek te over winnen, welke het sluiten van den vrede vertraagt.» Zoo schryft diezelfde correspondent Indien Wilson werkelijk zich terug trok zou de ramp niet te overzien zijn. Ging Amerika'e president weer heen .zonder dat in den schier hopeloozên chaos althans eenige orde is geschapen, dan ligt Europa open voor de verschrikkingen van revolutie en burgeroorlog en laait op tal van plaat sen de oorlogsvlam weer- op. Waar aan dit alles niet te twijfelen valt, zal Wilson zich nog niet onmiddellijk terugtrekken van de conferentie, en wij gelooven niet ver bezyden de waarheid te zijn, als wij vast houden aan het boven vermelde vermoeden, dat hy, door de gedragingen der Fransche heeren publiekelijk ten toon te stellen als reactionair en voor de wereld gevaarlyk, alsnog een poging wil doen, genoemde heeren tot matiging te noodzaken. Dat de bedreiging van Wilson geholpen heeft, blijkt wel uit wat de telegrammen melden. Daar heet het toch •Frankryk heeft het Saarbekken vol komen willen inlyven. Hieraan heeft de conferentie haar goedkeuring niet kunnen hechten. Zij is echter geneigd aan Frank rijk voor een bepaalde periode de contróle over het kolengebied aan de Saar toe te staan. Op deze wijze zou Duitschland dan een deel van de schadevergoeding kunnen betalen». Zoo is de Britsche, en waarschijnlijk juiste, lezing van het geval. De Fransche met en zonder bylevering van stof. VugMerstr. 87, Tel. No- 657, VHERTOGENBOSGH. schillende uitgangen deel te kunnen nemen. Aan de eene zijde zag zij met genoegen, dat de omgang tusschen Henriette en haar broeder meer van vertrouwelijken aard werd, omdat het haar hoogst aangenaam was, dat twee personen, voor wie zij zoo veel liefde gevoelde, ook elkander gaarne zagen maar aan de andere zijde vreesde zy wel eens dat haar broeder zijne zinnen te sterk op Henriette zou zetten, en dan misschien door haar zou worden afgewezen want hoewel zij duidelijk bespeurde, dat het gezelschap van Albert aan Henrietta hoogst aangenaam was, geloofde zij toch volstrekt niet, dat Albert haar haren held had doen vergeten. Maar er bestond toch een kans dat hy dat zou doen, en welk een zegen zou dat zijn dan was Henriette meteen van die ongelukkige romantische liefde af, want dat het er zulk eene was, stond bij Elite vast. Al had zy ook de vrijheid gevonden om haar broeder mede te deelen, dat het hart van Henriette niet vrij was, dan zou ze dat, meende ze, toch niet mogen doen, want juist daardoor zou zij de gunstige kans doen verloren gaan, die er altijd be stond, dat zij dien ontrouwen minnaar ver geten zou. Hoezeer waren in die betrekkelijke wei nige dagen de gevoelens van Albert voor Henriette veranderd. Had hij haar in het begin een pedant, zelfs eenigszins snib- berig meisje gevonden, thans dacht hij er niet meer aan, en langzamerhand begon zij lezing is deze •De raad van vieren is de bespreking over het kolenbekken van de Saar begon nen, waarvan de Fransche regeering de exploitatie opeischt als een wettige schade loosstelling voor de vernielingen der mijnen in Noord-Frankrijk en omdat het bezit daar van voor het economische leven van Elzas- Lotharingen onontbeerlijk is. Er is vol strekt geen sprake van, de bewoners van die streek in te lijven. Dat is al een heel eind in de goede richting. Wij herinneren ons toch dat de Franschen heel iets anders hebben begeerd dan wat wij bier gelieven neer te schrijven. Wel degelijk wilden zij het Saarbekken in zijn geheel bezitten, maar nu dit onmogelijk blijkt binden zij zich aardig in. Of .nu echter door die exploitatie-oplossing alle moeilijkheden zijn opgeruimd, is een tv/eed® vraag. Evenmin is zeker of nu spoedig de vrede et' wezen zal. Want er zijn nog zooveel kwesties op te lossen. Eu er is tusschen de heeren, die de lakens hebben uit te deelen, verre van overeenstemming. Nog voor het begin van de vredescon ferentie heeft Clemenceau openhartig ver klaard, dat hij geen zier om de beginselen van Wilson gaf, maar een aanhanger was gebleven van de oude diplomatie van het machtsevenwicht door bondgenootschappen, stevige bewapingen enz. Dit verschil in beginsel de ingelichte diplomatieke mede werker van de Daily Chronicle wijst daar nog eens op blijft bestaan, ook al wordt men het, om uiteengaan van de conferentie te voorkomen, na veel loven en bieden, over onderdeelen ook eens. Het princi- pieele verschil rijst bij elke voigende aan gelegenheid, die te behandelen valt, op nieuw. Daar is o.- a. de vraag over de schade vergoeding. Men weet maar niet hoeveel men Duitschland zal laten betalen en wat nog moeilijker is waar men de dubbeltjes vandaan zal halen. Het nieuwste voorstel op dat gebied ia dat men de vaststelling van het totaal bedrag, mitsgaders van het aandeel der onderscheiden landen daarin, nu eerst maar eens zou laten rusten. Daar entegen zou men trachten tot een' besluit te komen omtrent de wijze waarop Duitsch land zou hebben te betalen. Immers dat de afbetaling ineens zou kunnen geschieden, daarvan fs geen sprake. Dus zegt men, we zullen nu alleen handelen over de vraag waarmee en hoe snel de Duitschers hun schulden betalen kunnen, de rest moet dan al de bekoorlijkheden te krijgen, die hij in zijne mymeringen aan zijne aanstaande bruid had toegedacht. Op een avond, toen de familie in den tuin van het hötel zat thee te drinken, bracht de post een brief voor Henriette. Hij was van hare moeder. Nadat men haar verzocht had zich vooral niet te geneeren, begon zij dien te lezen, en toen zij geëin digd had, herlas zij sommige passages nog eens, om den brief daarna met een ern stig gezicht naast zich neder te leggen. •Toch geen slechte tijding, Henriette vroeg Elise, die duidelijk had bespeurd, dat het geen gewone brief was, dien hare vriendin ontvangen had. •Eigenlijk wel, ten minste lang geen goede tijding. Het schijnt dat mijne moe der in den laatsten tijd bepaald achteruit is gegaan, anders sou zij dit niet schrijven daarvoor ken ik haar te goed. Zij vraagt my of het my erg veel zou kosten mijne betrekking op te geven, en weer bij haar te komen. Die goede moeder heeft in den loop van dit jaar, om mij niet te bedroe ven, wel den schijn aangenomen alsof alles goed ging, maar daar zy toch op den lan gen duur verminderende is, durft zij het 't volgende jaar niet zonder mij te wagen.» •Dus je gaat voor goed naar Zwitser land?» vroeg Elise met een treurig ge zichtje. •Ja, dat denk ik stellig. Arme moeder 1 ik had misschien "nooit weg moeten gaan DRAAGT later maar besproken worden. Of echter de Raad van Vieren ook in zijn geheel deze gedachte is toegedaan Dan schoten ze wel harder op. En nu de menschen zoo talmen wordt het hoe langer zoo moeilijker de uit haar voegen gelichte Europeesche wereld te her stellen. Hoe ver het al gekomen is met de verwording der verantwoordelijke per sonen, blijke uit wat een vroeger zeer con servatief hoogleeraar in Duitschland zijn volk aanraadt. Wij hebben op het oog professor Eltzbacher. Wat de professor wil hy publiceerde zijn artikel in de Rota Fahne der Sparta- ciston komt hierop neer Duitschland moet tot het bolsjewisme zijn toevlucht nemen. Slaat het naar de Entente-landen over, dan spoelt het daar Clemenceau en Lloyd George weg, slaat het niet over, dan is het voordeel ditvan Duitschland kunnen de geallieerden na geen milliarden schade vergoeding meer verwachten. Het econo misch leven kan daardoor niet meer ge schaad worden, daar dit toch reeds geheel verdwenen is. De professor eindigtDe Russen hebben in 1812 hun heilig Moskou wel in brand gestoken, om den zegetocht van Napoleon te fnuiken wij kunnen thans toonen dat ook wy tot groote besluiten in staat zijn.» Gelukkig spreken de meeste Duitsche bladen hun verontwaardiging uit over dit ongevraagd advies. Het is te hopen, dat het volk in zijn moedeloosheid niet luistert naar dezen verderfelyken raad. Alsof er wie weet hoe eenzaam zij zich dit jaar heeft gevoeld,» antwoordde Henriette, ter- wyl de tranen haar in de oogen kwamen, en zij moeite had hare aandoeningen te onderdrukken. •Kun je van je betrekking bij mevrouw Dormershuizen dadelijk af? »Ik had haar gezegd, dat ik haar, zoo- dra ik in Zwitserland was, zou schrijven of ik terug kwam. Nu is dat onnoodig, want ik kan van hier naar haar toe gaan mijne moeder zegt ook, dat zij het daarom nu schryft, en niet mijne tehuiskomst af wacht.» Is zij nog op Rivierzicht vroeg Elise. Henriette knikte toestemmend. Het schynt wel eene teleurstelling voor je te zyn, Henriette,» zeide de heer Vanissa. •Zeker, mijnheer, ik was veel liever in mijne betrekking gebleven en dan, de re den is zoo treurig. Het is wel een bewijs, dat moeder bepaald achteruitgegaan is in dit jaar. Ik vrees, dat ik haar erg ver minderd zal vinden Je hoeft nu toch niet eerder weg, dan je plan was •Neen, moeder schryft juist,'^dat ze wel sterk naar me verlangt, maar daar ik nu niet meer hier zal komen, begrijpt ze, dat het misschien wel een paar dagen later kan worden.» Lsiutriit se Ie u -j- i Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1