Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No, 3870. Woensdag 16 April. 1919.
FEU
UT
II
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. 0
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per pos! zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Ad verten tiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
Welk een verwikkende regen
ruischt op dit oogenblik op '1 aardrijk
neer. De vorige dagen wel mooi
weer maar ook zoo schraal. Er moest
eens een malsch buitje komen, dat het
jonge groen a. h. w. uit den knop
trekt. Hoe heerlijk ruikt nu alles,
buiten de knoppen springen open.
'tis of de frissche blaadjes naar bui
ten dringen, als om ook tegenwoordig
te zijn bij het feest van Opstanding
en Nieuw Leven, dat de oude moede
aarde weer over eenige dagen vieren
zal. Er is zooveel buiten te kijken
en te genieten dat, wie eenmaal in
zijn tuintje is, er haast niet weer toe
kan komen om weer naar binnen te
gaan. De donkere winterdagen liggen
achter onsde dagen doorgebracht
in huis zijn nu voorbij. Nu wordt
er weer buiten geleefd en genoten.
En worden nu die vriendelijke
huisgenooten vergeten die ons, den
ganschen winter door zoo trouw heb
ben vergezeld? Nu al het jonge
groen buiten komt en de bloemen
overal te voorschijn springen zullen
we onze kamerplanten vergeten „Nee,
nooit!" hoor ik zoo menig huismoe
dertje zeggen, dat het toch al druk
genoeg heeft, maar niet zoo druk of
ze heeft nog wel tijd haar planten-
kinderen te verzorgen. Ze zijn haar
trotsch, die geraniumstekjes, van klein
af verzorgd en die nu zoo mooi in
knop staan. Of vraag het eens aan
die zieke man die leeft met zijn rose*
boompjes waar hij eiken dag iets
nieuws aan bewonderthij houdt er
zooveel van, van dat vbloemenkind,
evenals hij gedwongen, om altijd in
dezelfde kamer te blijven.
Ja, die overloed van groen en bloe
men buiten, ze staan daar voor ieder
een, 'tzijn a. h. w. allemansvrienden,
maar die enkele planten in ons huis
die groeien en bloeien daar alleen
voor ons. En wat er nog meer toe
bijdraagt om ons liefde te geven is,
dat het kinderen van veel zorg zijn.
't Is in het leven nu eenmaal zoo,
dat iets waar wij voor moeten zorgen
ons ook nu aan het harte gaat liggen.
Verantwoordelijkheid kweekt liefde.
23.
Welnu
»Dan heb ik misschien te veel in Byron
gelezen. Men mag hem een cynicus noe
men hij geelt toch vaak den indruk dat
hij den spijker op den kop slaat. Hoor
bijvoorbeeld eens®, en Ravening neemt een
ingebonden boekdeeltje op, dat in een rekje
op zijn tafel staat, bladert daarin eenige
oogenbiikken en leest
ïThat love and marriage rarely can combine,
Although they both are born in the same
clime
Marriage from love, like vinegar from wine,
A sad, sour, sober beverage by time
Is sharpened from its high celestial flavour,
Down to a very homely household savour.
There's something of antipathy, as't were,
Between their present and their future state
A kind of flattery, that's hardly fair
Is used, until the truth arrives too late,
Yet what can people do, except despair
The same things change their names at
such a rate
For instance passion in a lover's glorious
But in a husband, is pronounced uxorious.
Hebben onze planten dan zooveel
zorg noodig? Groeit en bloeit dat
maar niet vanzelf? Is wat water geven
alleen niet voldoende? Hoe komt het
dat planten bij den één zoo mooi en
frisch staan, en bij den ander kwij
nen
Er is zeker een beetje kennis voor
noodig en voor wie er belang in
stelt is dat beetje kennis makkelijk
verkregen
In de eerste plaats dan moeten de
bladeren telkens gereinigd worden met
water dat de temperatuur van de
kamer heeft
Staan de planten in een stoffig ver
trek, b.v. een woonkamer of een
kamer waar veel gerookt wordt, (veel
rooken in een vertrek is slecht voor
de planten) dan passe men deze be
handeling zoo mogelijk elke week
toeanders is om de twee of drie
weken voldoende.
Dan nog iets over de behoeften
onzer planten.
Hoe warmer we in den winter onze
vertrekken stoken, hoe meer de plan
ten tot groeien worden aangezet, doch
ook hoe droger de lucht wordt. De
planten verliezen door verdamping
dan veel meer vocht dan de wortels
kunnen aanvoeren en dan past de
plant haar eenig verdedigingsmiddel
toe, nl. het afwerpen der bladeren,
terwijl de eenzaadlobbige planten
doode punten aan de bladeren krij
gen en do varens geheel dorre bla
deren maken. Noch het een noch
het ander is ons aangenaam en daarom
moeten wij zorgen voor voldoenden
waterdamp in het vertrek. Een pan
netje water achter op de kachel voor
ziet al heel aardig in dit euvel. En
voorts natuurlijk het geregeld water
geven. Een goede regel is: giet bij
voorkeur 's morgens met water, dat
kamertemperatuur heeft
Tenslotte nog iets over schadelijke
insecten. Dat kan ook een geduchte
plaag worden Daar hebt ge bijv.
luis! Weet ge hoe men die het best
verwijdert? Door de geheele kruin
der plant, omgekeerd in een phyto-
'phylineoplossing (phytophyline is een
insectendoodend preparaat, hetwelk
bij veel bloemisten en drogisten ver
krijgbaar is op de busjes staat de
gebruiksaanwijzing, die niet voor alle
Als je soms over het huwelijk gaat den
ken en je leest dit, dan stemt het je toch
kalm, zou ik meenen,« voegde Ravening
er bij.
»Maar ik geloof niet, dat Byron gelijk
heeft,a zeide van Dormen.
»My dunkt,® antwoordde Ravening, »da<
ik wel bij my zeiven kan gevoelen dat er
wel iets aan is, van wat hij zegt.®
»IIet is mogelijk, dat de mannen ook
zeer verschillend zijn op dit punt.®
»En toch®, ging R&vening voort, »ben
ik vast van plan om te trouwen, maar je
ziet, het is bij mij niet de moeielijkheid
om een meisje te vinden, maar integendeel,
meer Vembarras du choix. Niet, dat ik
er zoo veel te geljjk heb, die ik zou wil
len trouwen, neen, wanneer ik er toe over
ga, dan weet ik zeker, dat op dat oogen
blik die eene bij mij boven alles gaan zal,
maar ik huiver by de gedachte, dat het
misschien zoo niet zal blijven.4
»Ik geloof niet, dat ik zoo variabel zou
zyn,® zegt Van Dormen.
»Eens, laat eens zien,c gaat Ravening
voort, het was verleden voorjaar, toen ben
ik er zeer dicht bij geweestik maakte
een voetreis door Zwitserland, om mij wat
op te knappen van de vreeselijke drukte,
die ik gehad had toen heb ik een meisje
ontmoet, dat een zeer diepen indruk op
mij gemaakt heeft. Ik bleef alleen voor
haar twee dagen op een plaatsje, waar
ik mij anders volstrekt niet zou hebben
opgehouden. Ik geloof niet, dat ik er zoo
planten en insecten hetzelfde is) te
dompelen, gedurende een paar minu
ten, om ze daarna in zuiver water,
dat dezelfde temperatuur heeft, na te
spoelen. Ook als de plant door zoo
genaamde roode spin of spinnende
mijt is aangetast, kan men ditzelfde
middel toepassen, terwijl het spuiten
met een phytophyline-oplossing ook
helpt bij dopluis. Bij spin, thrips of
dopluis is, als de plant er toe leent,
herhaaldelijk afwasschen probaat, dop
luizen moet men soms met een houtje
verwijderen, daar die erg vast aan
het blad kleven. Denk er echter
vooral aan, het ongedierte te verdel
gen als er nog maar weinig zijn.
En dan komt het ook voor, dat
aardwormen of ander ongedierte zich
in de aarde ophouden. Een verdunde
oplossing van ongebluschte kalk kan
hierbij goed dienst doen. Wèl krijgt
men daardoor een witten neerslag
boven op de aarde, doch die is ge
makkelijk te verwijderen.
De planten plaatst men het best
dicht bij het raam, zoo laag mogelijk
zoodat het licht in het hart van de
plant kan vallen
In het voorjaar moeten de planten
verpot worden, maar alleen dan als
de oude grond geheel doorworteld is,
of omgeven is van een dicht wortel
net Als regel, geldt dat de niéuwe
pot slechts weinig grooter worde ge
nomen dan de oude was.
Geheel buiten water kunnen ook in
't najaar en in den winter slechts
enkele planten, als agaven, aloe's de
meeste cactussen, en, als zij in een
koel vertrek staan, ook de geraniums
Menigeen in de steden kan moelijk
natuurmest bekomen, ook is het niet
erg frisch die in huis toe te dienen;
men kan voor de meeste planten ech
ter met goed gevolg kunstmest ge
bruiken, die alom verkrijgbaar is
echter zij men met het toedienen daar
van zeer voorzichtig, en neme niet
meer dan de gebruiksaanwijzing aan
geeft, en alleen als de plant toont
door den groei, dat de rustperiode
voorbij is, menigeen heeft door wat
meer te geven, of op een tijd te geven,
dat de plant in rust verkeerde, m.
a w. niet groeide, zijn planten ver
moord,
Zoo komt er op het gebied van
plantenverzorging heel wat kijken.
Men kan enkele wenken geven, doch
het grootste geheim om zijn planten
goed te houden is, zou ik haast zeg
gen, dat men ze liefheeft. Misschien
is het beste te zeggen dat men er
liefhebberij voor heeft en er aan denkt,
dat planten leven, en dus al is het
adders dan bij onze kinderen en ook
dan bij onze huisdieren, toch naar
hun behoeften moeten behandeld wor
den, en niet als een pronkje, dat men
zet waar men wil.
BUÏTENLANBSCH OVERZICHT.
eene ooit meer ontmoet hebmooi, lief,
verstandig, in één woord alles wat ik maar
kon wenschen, en ik geloof ook niet, dat
zij mij ongenegen was. Ik heb' met haar
een paar wandelingen gemaakt, die ik nooit
vergeten zal, hoe oud ik ook word. 4
ïEn waarom heb je haar dan niet ge
vraagd Waren er financieele bezwaren
ïNeen, gelukkig behoef ik mij daarmede
niet op te houden. Ik geloof, dat het
meisje 't zeer krap had, maar met het
geen mijne ouders mij hebben nagelaten
en zooals mijn praktijk in de laatste jaren
begint te gaan, kan ik dienaangaande vra
gen wie ik wil.«
»En waarom heb je het dari toen niet
gedaan
sin de eerste dagen, nadat ik van haar
weg was, heb ik er ernstig over gedacht,
maar ik meende, dat ik haar nog te wei
nig kende. Ik had althan3 nog eens naar
Zwitserland moeten gaan, maar toen ik te
huis kwam vond ik een berg zaken, die
afgedaan moesten worden en vooral eene
heel belangrijke, waarop ik een half jaar
lang om zoo te zeggen, al mijne gedachten
heb geconcentreerd. Ja, dat 's waar,
zoo viel Ravening zich zeiven in de reden
»had ik niet zoo verbazend veel omhan
den, dan zou jk misschien al lang getrouwd
zijn, maar er gaan soms maanden voorbij,
dat ik eigenlijk geen oogenblik lijd heb
om aan de vrouwen te denken.
»Dat is wel hard voor zoo'n bewonderaar
van het schoone geslacht.®
Men zou zoo gaarne zien dat alle men
schen die in hoogheid zijn gezeten, ook
hoogstaande menschen waren. Maar helaas,
dat blijkt vaak anders 't geval te zijn.
Wanneer we nu denken aan degenen die
te Parijs bezig zijn over het toekomstig
lot van Duitschland, ja, van heel de wereld
te beschikken en ons afvragen, zijn dat nu
edele menschen, dan beginnen we te twij
felen. Dan zijn wij geneigd te zeggen
Daar wordt niet de gerechtigheid gehand
haafd. Men konkelt er zoo wat met el
kaar. Me dunkt, de heeren hebben voort
durend gelegenheid elkaar fijntjes aan te
kijken mat half toegeknepen oogen en met
een vaisch lachje orn de lippen te zeggen
Zie zoo, dat hebben we weer aardig be-
kookstoofd.
Toen- Duitschland voorstelde zijn rijks
archieven te openen om uit te maken wie
nu toch eigenlijk de oorzaak van de hui
dige wereldellende was, maar als eisch
stelde, dat de ententelanden dit ook zouden
doen, luidde het antwoord botweg Wei
neen, gij zijt de schuldige en wij zijn zoo
onschuldig als pasgeboren kinderen.
Was dat edel
Toen Duitschland op de aanklacht, dat
het zijn koloniën slecht geregeerd had en
dus niet waardig was langer een koloniale
mogendheid te wezen, antwoorddeBé-
noem een commissie die onze zaken onbe
vooroordeeld onderzoekt was het antwoord
Welneen wij hebben uitgemaakt dat
ge schuldig staat en dus is het zoo.
Was dat edel
En nu Duitschland, na de onmatig zware
eischen van de geallieerden, herinnert aan
de artikelen van Wilson en zegt dat het
geen vrede kan sluiten die niet een Wilson-
vrede is, antwoordt men alweerWij sto
ren ons niet aan uw voorwaarden. Wy
«Maar dat heeft dan toch het gevolg,
dat de vrouw voor mij altjjd het aantrek
kelijke van het nienwe behoudt. Ik geloof,
dat dit anders niet het geval zou wezen.®
»En denk je nu in het geheel niet meer
aan die Zwitsersche schoone
Als ik tijd heb, wel. Maar je begrijpt,
daar komt niets meer van. Eigenlijk is
het niet eens verstandig zulk een meisje
te trouwen, waarvan je zoo weinig weet,
hoewel ik moet zeggen toen had ik het
gerust durven doen. Maar van 't jaar ga
ik niet op reis, ik kan den tijd niet vin
den, en het volgenden jaar is zij misschien
al lang met een ander getrouwd. Ver
beeld je, dat ik dan met- de nachtschuit
kwam Neen, dat is voorbij.®
»Nu-, dan maar op eene volgende ge
wacht.®
»Ja, maar je moet mij wel begrijpen,
Van Dormen, ik zoek het huwelijk niet.
Toch, als ik nog eens over een meisje
denk. zooals toen in Zwitserland, dan ge
loof ik, dat ik beter doe niet meer te
weifelen, maar mijn slag te slaan. Maar
dit verzeker ik je, als je van mij hoort
dat ik op dat oogenblik mijn hoogste ge
luk zie in het bezit van haar, aan wie ik
mijn lot heb verbonden.®
»Toch haar geluk ook
^Natuurlijk. Zou dat te scheiden zijn
»Misschien wel. Wil ik je eens wat
zeggen, Ravening Ik houd je voor een
gevaarlijk mensch.«
»Dank je wel.®
hebben te bevelen en gij te gehoorzamen.
En of gij daardoor te gronde gaat.
Wat gaat ons dat aan
Is dat edel
En nu er hartverscheurende kreten op
gaan uit Duitschland, omdat het volk door
ondervoeding en uithongering wordt ver
moord, nu men smeekt de hongerblokkade
op te heffen opdat toch voedsel voor mensch
en dier ingevoerd zal kunnen worden, nu
is het antwoord al weer Wij hebben de
macht. Wij zullen u wel krijgen en of
gij en uw kinderen van honger verr.
wat deert het ons?
Is dat edel?
O hoe hard moet de ziel der menschen
zijn, die door wraak worden gedreven
Hoe zwart moet het er uitzien in 't hart
van menschen die spelen met recht en ge
rechtigheid en wetende, dat zij gemeene
praktijken uitvoeren, nog den schijn aan
nemen van weldoeners der menschheid te
zijn.
Lees nu eens het verslag van de ge-
naesheeren uit neutrale landen, die een
onderzoek hebben ingesteld naar den ge
zondheidstoestand in Duitschland en uw
hart krimpt ineen van deernis. De Leid-
sche professor Tendeloo noemde, wat hij
te zien kreeg op de volksscholen, het ont-
zettendste van alles.
Hij onderzocht de kinderen ontkleed en
hij vond slechts uitgemergelde en zonder
uitzondering voor den leeftyd veel te kleine
lichaampjes. Een groot gedeelte van de
kinderen had tuberculoseklierzwellingen in
den hals. Het was «en ellende, die hij niet
denkbaar geacht had en waarvoor de
Duitsche doktoren, gewoon als zij er aan
zijn, niet eens meer ten volle tijd hadden.
Hetzelfde had hij in verschillende steden
waargenomen en zijn Scandinavische coilega's
die elders onderzoeken hadden ingesteld,
waren hevig geschokt door dezelfde waar
neming, naar Berlijn teruggekeerd.
En de heeren te Parijs weten dat en
doen niets om deze intreurige toestanden
op te heffen.
Is dat edel?
Eb ondertusschen zijn ze bezig het ont
werp voor lach niet lezer r den vol
kerenbond gereed te maken, een bond die
ten doel heeft den wereldvrede te waar
borgen. Zouden die confereerende menschen
nu waarlijk met een ernstig gezicht over
zoon bond kunnen spreken
Hebben ze nooit gehoord, dat er een woord
bestaat, dat zoo iets zegt van wind zaaien
ïVoor de vrouwen, bedoel ik, maar ik
meen niet, dat je er op uit zoudt zijn, om
ze te verleiden maar je kunt geen meisje
of vrouw ontmoeten, of je moet het haar
toonen als ze je bevalt. Dat, gevoegd bij
je innemend uiterlijk ik mag je dit
wel in je gezicht zeggen, want je weet
het zelf heel goed maakt je bepaald
gevaarlijk voor de meisjes. Weet jij bijv.
hoe dat meisje in Zwitserland het heeft
opgenomen, dat jij, nadat je zeker over
koetjes en kalfjes mer haar hadt gespro
ken, niets meer van je hebt laten hooren
Kan dat meisje, dat ook wel gemerkt zal
hebben, dat je om haar je reisplan ver-
andardet, daarvan geen ongegronde ver
wachtingen koesteren Wie weet, hoeveel
dat kind geleden heeft, toen je niets meer
van je liet hooren
»Je kunt toch niet aannemen, dat elk
meisje maar dadelijk aan tronwen denkt,®
zegt Ravening verontschuldigend.
»Het zou wonder zijn al» zij er in het
geheel niet aan gedacht had, na jou wijze
van handelen.®
sik heb er geen oogenblik op gezinspeeld
daarop geef ik je mijn woord van eer.®
sDat geloof ik wel, Raveningmaar
wat moet dat meisje din gedacht hebben
>Wel, ik geloof, dat wij ons die twee
dagen kostelijk samen geamuseerd hebben.
Wordt vervolgd.)