Bi nr. Unhurt een üoegsel.
Firma F. I m POFFEL
Magazijn St. Jozef.
liiiulerkleeding
Und van alteha
Uitgever: L. J. YEEKMAN, Heusden.
No. 3887, Zaterdag 14 Juni1919.
r
SIGAREN, TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers.
's-BOSCH, Tel. Int. 492.
1
L. DlRKS,
FEUILLETON.
HIT liïïWIl I1IIWI
Opening voorjur-jeijoen.
1MII LH ANN's
fleereii- en
Gorincliein.
GROOTHANDEL IN
De nieuwste Vazen
EETSERVIEZEN
2)ames~ en Keerenkleeding
naar maat,
DRAAGT
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent.» Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
jw:
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavaila Ballet, Miss Qaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
Vraagt nog heden prysconrant.
MAGAZIJN
24 Hinthamerstraat 24
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
De Raad van Vieren, zoo genoemd naar
de vier vertegenwoordigers van Amerika,
Frankrijk, Engeland en Italië heeft geen
makkelijk bestaan, en voor deze vier hee-
ren wacht er in de toekomst nog menige
onaangename ontmoeting als zij in hun
land zullen teruggekeerd zijn.
Tenminste Wilson, Clemenceau en Or
lando bevinden zich in een lastig parket.
Zij kunnen het hun volk moeilijk naar den
zin maken. De Amerikaansche senaat
blijft tegen Wilson gekant en een groot
Tafel- en Dessertmessen J in Hertshoorn
Fruitmesjes en
Vleeschvorkjes Ebbenhout.
TafelcouvertsZwaar verzilverd
Theelepeltjes en Alpacca
Hong-Kong en Marie Antoinette.
Koffie-, Thee- en Ontbijt
serviezen enz.
voorheen
JACQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
38.
»Ik beloof het je plechtig Van Dormen.
Al heb ik nu een goeden, een besten vriend
gekregen ik zal je toch missen, want ik
was zoo gewoon alles met je te bepraten.
Zul je mij niet vergeten, altijd als je weer
in het land komt Zul je ons huis altijd
als je eigen huis beschouwen Je schrijft
maarik kom dan en dan, en je bent
altijd welkom.
Van Dormen stond op. »Wacht je niet
even tot Ravening er is hij zou mij ko
men halen om te wandelen het is goed
dat je zoo vroeg kwaamt, want anders hadt
je mij niet thuis gevonden.®
»Dat vermoedde ik wel, en ik wilde je
thuis treffen, maar nu neem ik afscheid
van je.®
De voordeurschel weerklonk,
nDaar is hij misschien,® riep Elise. Maar
Van Dormen gaf daarop geen acht. Hij
nam haar hand, bracht die, tot hare ver
bazing, aan zijne lippen en drukte een
langen kus daarop. Vaarwel,® zeide hij
»wees zoo gelukkig mogelijk.® En daarop
verliet hij in ontroering het vertrek. In
de vestibule kwam hij Ravening tegen.
ïWel, ouwe jongen,zeide-deze, *dat
hadt je niet gedacht, toen we van den
gedeelte van het volk houdt zijn handel
wijze geheel in strijd met zijn vroeger
uitgesproken beginselen. Ook voor Cle
menceau begint het getij te kenteren.
Eerst werd bericht dat hij voor de opne
ming der Duitschers in den volkerenbond
was, maar nu wordt dit weer zoo sterk
mogelijk tegengesproken. Aan de eene
zijde staan degenen die Clemenceau te slap
achten, en aan de andere zij die het on
derste uit de kan willen hebben en van
beide kanten wordt Clemenceau bestookt.
De Fransche inteilectueelen (de Alliance
universitaire) hebben een verklaring gepu
bliceerd, waarin zij den vrede, die wordt
voorb.ereid, een catastrophe voor Frankrijk
noemen. En aan dit manifest is een artikel
van den afgevaardigde Louis Marin, rap
porteur voor de begrooting toegevoegd,
waarin deze herinnert aan de rede van
senator Ribot en den Franschen vraagt of
zij erin toe zullen stemmen, om bij gebreke
van schadeloosttelling de overwinning drie
maal duurder te betalen dan de Duitschers
de nederlaag. Het artikel valt de Vier
krachtig aan, terwijl Clemenceau als be
schermer van de Fransche belangen te
Versailles menige veer moet laten,
Er komt dus verandering in de gezind
heid ten opzichte van Clemenceau en dat
kan natuurlijk groote gevolgen hebben. De
geheimzinnigheid, waarmede deze voorts de
publicatie van Tiet vredesverdrag heeft ver
hinderd, heeft daar natuurlijk ook geen
goed aan gedaan. In dit opzicht is men
in Amerika nu al verder, daar het verdrag
dóar nu volledig bekend geworden is, zij
het dan niet met medewerking van Wilson,
zomer zoo vertrouwelijk keuvelden over het
huwelijk, dat ik zoo gauw geslaagd zou
zijn. En hoe nog welik heb een eenig
juweeltje gekregen.®
»Dat heb je,® zei Van Dormen op eenigs-
zins gedwongen toon. »Houd haar daar
om in waarde.
Jij kent ze goed zeide Ravening. »Nu,
dan kun jij ook nagaan, hoe gelukkig ik
ben,®
ïDat geloof ik,® zeide Van Dormen, »ik
hoop van harte dat je ook gelukkig zult
blijven, maar vóór alles, maak haar ge
lukkig.®
Als ik dat vaste voornemen niet had,
dan was ik geen knip voor mijn neus
waard.®
»Het voornemen is niet alles, Ravening.®
»Je hebt haar gesproken Heb je haar
ook gevraagd of zij gelukkig was
»Dat was niet noodig zij vertelde het
mij van zelf.«
»Dus je twijfelt er niet aan
»Geen oogenblikmaar ik wilde zoo
gaarne dat zij het bleef.
x>Laat dat maar aan mij over,« zeide
Ravening lachend, terwijl Van Dormen hem
de hand tot afscheid gaf.
Ravening trad de zaal binnen, waar Elise
hem met ongeduld verbeidde. Een vurige
omhelzing, eene omhelzing, zooals die alleen
tusschen twee jonggeliefde plaats heeft, en
beiden namen op de sofa plaats.
j>Daar juist ging Van Dormen weg,® zeide
Elise, je hebt hem misschien nog aan de
die aan den Senaat liet seinen, dat publicatie
van een tekst, die aan wijziging blootstaat,
niet gewenscht is. Maar de Senaat heeft
zich daar niet aan gestoord en het door
een journalist Amerika binnengesmokkelde
ontwerp op voorstel van Borah als openbaar
stuk laten drukken.
Het aspect is dus niet bijzonder gunstig
voor de geallieerden en dat juist in een
tijd, dat dit zoo gewenscht moet worden
geachtongetwijfeld zal dit alles den Duit
schers nu ten goede komen. Er zijn trou
wens nog meer feiten, die voor de geal
lieerden hoogst onaangenaam zijnde
stakingen te Parijs en in de Fransche
steenkoolnyverheid duren nog voort en al
schijnt die te Parijs af te nemen en de
geest der stakers bovendien vrij gemoedelijk,
het is toch een onaangename gedachte voor
Clemenceau, dat men het conflict nog niet
heeft kunnen oplossen. Bovendien schijnen
er ernstige dingen te Toulouse te, zijn ge
schied wat er precies gebeurd is, is
iets dat men vanwege de censuur niet te
weten komt en bovendien is er dan
nog de interpellatie der socialisten inzake
de muiterij op Fransche oorlogschepen in
de havens van Odessa en Sebastopel, die
gisteren gehouden zou worden nadat zij
reeds eenmaal -werd uitgesteld. Genoeg
zorgen dus voor de regeering in een tijd,
dat zij geheel wordt beziggehouden door
de laatste werkzaamheden aan een met
moeite tot stand gebracht vredesverdrag.
En ook Orlando gaat moeielijke oogen-
blikken tegemoet, als het vergelijk over
Fiume, dat den nationalen trots van dè
Italianen - een knak zal geven, in Italië
bekend zal worden.
En om daar. in, dit verband, ook even
op te wijzen, ook de Belgische vredesaf-
met en zonder bylevering van stof. -
Vughterstr. 87, Tel. No- 657,
's-HERTOGENBOSCH.
deur ontmoet.
»Ik heb in de gang nog even met hem
gesproken,zeide Ravening.
»Ik vroeg hem of hij nog niet een oogen
blik zou willen blijven, omdat hij je dan
kon zien, maar hij scheen haast te hebben.®
»Hij scheen mij ook eenigszins vreemd
toe, maar ik heb hem maar een oogenblik
gezien.
»Ja,« antwoorde Elise, ahij had vandaag
een ietwat gedwongen toon, maar ik houd
altijd veel van hem.«
»Zou het ook kunnen zijn,« zeide Rave^
ning, »dat hij te veel van jou hield, om
het aangenaam te vinden dat ik nu de
eerste persoon bij je ben Zou hij er ook
op gerekend hebben die plaats in te ne
men
»Edgar waar denk je aan riep Elise
op verbaasden toon uit. »Hij is alleen een
oud en goed vriend van mij, en een vriend,
zooals er misschien geen tweede is. Ja,
dat is nu eens een man, op wien je vol
ledig rekenen kunt. Een hart van goud.®
Ravening zag haar aan, alsof hij zeggen
wilde»Ben ik dat dan niet Zij be
greep dien blik.
*Ja, jij bent ook een beste man, een
eenige®, hier drukte zij zijne hand, en ont
ving in antwoord daarop een langen kus,
J>en ik geloof ook dat je zielsveel van mij
houdtmaar dien indruk van trouw geef
je zoo niet, al geloof ik volkomen, dat je
de trouwste man ter wereld bent.«
»Zoo geef ik daar den indruk niet van
gevaardigden en allen die met hen zoo
zielsgraag Nederland een hak hadden gezet,
zullen zich niet prettig gevoelen nu geble
ken is, dat de Raad van Vieren er niet
van hooren wil Limburg en Zeeuwsch-
Vlaanderen van ons land af te scheiden.
Een zeker deel van de pers is er uiterst
verbolgen over, zelfs zijn er bladen die
zeggen wil Nederland niet goedschiks de
begeerde landstreken afstaan, dan maar
kwaadschiks. Middelerwijl heeft België's
koning eindelijk een telegram aan onze
Koningin gezonden om Haar dank te be
tuigen voor wat ons volk voor de berooide
Belgen in oorlogstijd heeft gedaan. Beter
laat dan nooit. Op waardige wijze heeft
onze Vorstin dat telegram beantwoord,
waarin de wensch wordt uitgesproken dat
de beide naburige volken op vriendschap-
pelijken voet met elkander zullen verkeeren
in den vervolge.
In een uitvoerige nota, die uitnemend is
gedocumenteerd heeft het hoofd der Oosten-
rijksche delegatie de Entente medegedeeld,
»dat het Duitsch Oostenrijkscho volk door
de voorwaarden, waaraan het zich zou moe
ten onderwerpen, de onontbeerlijke midde
len voor het behoud van een zelfstandig
economisch leven en het in stand houden
van de staats- en burgerlijk rechtelijke
orde eenvoudig zou moeten missen.
Wij zeiden, hierboven, dat Renner zijn
beweringen uitnemend heeft gedocumen
teerd, doch het is niet ons doel de lange
reeks van zijn bewijzen, dat de Entente
Oostenrijk onmogelijke eischen heeft voor
gelegd, hier te vermelden. Wij volstaan dan
ook met de vermelding van dat gedeelte
der nota, waarin een voorste) wordt gedaan
in verband met de economische betrekkin
gen. »Wij stellen, aldus Renner, ter bespoe
diging van de vredesonderhandelingen voor
om de afwikkeling der economische betrek
kingen tusschen de landen, onder wie het
gebied van de monarchie verdeeld is, op
te dragen aan een speciale commissie, waar
in, onder voorzitterschap van de afgevaar
digden der geallieerde groote mogendheden,
ook wij zouden kunnen bijdragen tot de
vlugst mogelijke en meest rationale her
nieuwde regeling dezer betrekkingen. Een
dergelijke wijze van behandeling jou tevens
den raad der groote mogendheden ontlasten
van alle bijkomstige vraagstukken, die voor
ons en onze buren van het hoogste gewicht
zijn, doch minder beteekenis hebben voor
de algemeer.e wereldorde. De vrede zou
kunnen worden gesloten zonder het eind
zeide Ravening, eenigszins verstoord, omdat
Elise vond dat hij in iets bij een ander
man achter stond.
»Neen, kijk, als ik met Van Dormen
geëngageerd was, dan zou ik weten, dat,
wat er ook gebeuren mocht, ik toch altijd
bij hem de eerste zou zijn.«
»En heb je dan dat gevoel bij mij niet
»Om je de waarheid te zeggen, neen 1
Begrijp me niet verkeerd, Edgar ik weet
dat je zielsveel van me houdt, dat je me
bemint zoo vurig ais maar eenigszins kan,
maar toch kan ik het gevoel niet van mij
afzetten ik heb je liefde nu, maar zal ik
die houden
»Zeg me wat ik doen moet, om dat ge
voel by je te doen verdwijnen. Ik weet
werkelijk niet, hoe ik dat aan moet leggen.
Ik kan nu toch niet anders doen, dan je
onuitsprekelijk liefhebben, en je dat tot
vervelens toe zeggen
»Zeg het mij gerust. Het zal mij nooit
vervelen. Ik geloof dat dat het liefste is,
wat een meisje hoort. Denk niet, dat het
mij ooit te dikwijls zal zijn.®
»Nu liefste engel, dit is zekernooit
heeft een man een meisje meerJiefgehad,
dan ik jou liefheb,zeide hij hartstochte
lijk, en sloot haar zoo vast in zijne armen,
dat hij vreesde dat hij dit teere lichaam
te forsch had behandeld. Maar al had Elise
hierbij ook pijn gevoeld, zij zou die nooit
geuit hebben, want het was een pijn, die
haar het hoogste genot verschafte.
»Ik weet dat je me liefhebt, en ik ben
van het werk dezer commissie en de defini
tieve oplossing van de haar voorgelegde
vraagstukken af te wachten.
De Renner laat dan op zijn voorstel eenige
opmerkingen volgen, waaruit klijkt, dat hij
nog steeds goede bedoelingeu bij de Entente
veronderstelt doch de min gelukkige be
slissing ten opzichte van Oostenrijk toe
schrijft aan het feit, dat men de Oosten
rijkers niet gehoord heeft.
Het stuk eindigt met de duidelijke waar
schuwing, dat indien de entedte in het
geheel niet naar rede zou willen luisteren,
de tegenwoordige regeering on eerder het
bijltje bij neer zou leggen dan hr?ar onder-
teerening onder bet doodvonnis van Duitsch-
Ooslenrijk te plaatsen.
De geheele Duitsch Oostenrijk-
sche pers noemt de vredesvoorwaarde!
van de Geallieerden volstrekt onaanneme
iyk. Zelfs de Nene Tag, die zooals bekend
is, in scherpe oppositie tege de buitenland-
sche politiek van het ministerie Reaner-
Bauer is, maakt op die reget geen uitzon
dering. Men kan zegt het blad, het
ons voorgelegde ontwerp-verdrag noch or
derteekenen, noch er over in onderhande
ling treden, want niemand kan zijn eige;
doodvonnis onderteekenen.
Niets kan erger zijn, dan wat dit ver
drag Duitsch-Oostenrijk wil aandoen. Een
bezetting van het land door troepen dei
Entente is niet waarschijnlijk en zou geer.
grooter kwaad zijn dan onderteekenin^
Ook de bezetting van Weenen door do
Tsjechen zou niet erger zijn dan de zeil
er zoo zielsgelukkig door, Edgar. Ik won
maar, dat ik niet zoo dwaas was die an
dere gedachten in mij te laten opkomen.
Maar ik geloof dat de overmaat van ge
luk dat doetzij maakt dat men haast niet
gelooven kan, dat het zóó zal blijven voort
duren.®
»Mocht dat zoo zijn, wat ik niet geloo.'
laat ons dan toch dankbaar wezen voor
het groote geluk, dat wij nu hebben, e
ons niet te veel verdiepen in de toekomst.
»Neen, je hebt gelykwant als weai-
tijd na wilden gaan wat zou kunnen ge
beuren, dan zouden wij al ons genot ver
gallen.®
»Maar, liefste heb je nu al eens gedacht,®
vroeg Ravening, »over hetgeen ik je gis
teren vroeg
»Wat bedoel je?« vroeg Elise.
»Nu, wanneer we zullen trouwen.®
»Neen, daaraan heb ik zeker nog nitt
gedachtwe zijn pas geëngageerd Waar
om dan nu al aan trouwen te denken
»Het is waar, het is gauw,® antwoordde
Ravening. »maar een lang engament i-
mij altijd een gruwel geweestik heb het
steeds bij andere menschen afgekeurd, en
ik wil dus zelf het voorbeeld niet geven.®
ïNatuurlyk zal ik er over denken, en er
mijn vader over spreken, Edgar, omdat j;j
het wenscht,® antwoordde Elise, »maar u*.
begrijp niet, als je je zoo volkomen geluk
kig gevoelt als ik, hoe je dan nu al aan
verandering kunt denken.®
(Wordt vervolgd).
NIEUWSBLAD
isor liet Lanó vai Heisiion 01 Altgna, dg Lmptraat ei de Binielorwaard
A