i| lil ir. Mort een OivoepL
J
EBT HÏÏWIi IIIÏÏWI
Magazijn St, Jozef.
D E RKS,
Uitgever: L, J. VEERMAN, Heusden,
No3895 Zaterdag 12 Jidi1919,
1
SIGAREN, KlIIlfli» TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers.
's-BOSCH, 'Tel. Int. 492. fj fjj M
FEUILLETON,
BAHLMANN's
Heeren- en
liiiirierklceding
(*orincheui.
n si
GROOTHANDEL IN
W%
De nieuwste Vazen
EETSERVIEZEN
land van altena
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging, Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 4—6 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
4 uur ingewacht.
•is
JKHCZMm:
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
"Vraagt nog lietlen prjjscourant.
JMA.GLA.Z Ï.J 1ST gsfo ggfgh QSft\ f§\
24 Hinthamerstraat 24
RUÏTENLANDSOH OVERZICHT
Woensdagmiddag is het wetsontwerp tot
ratificatie van het vredesverdrag aangeno
men. Het ging daarbij in de Nationale
Vergadering nog al rumoerig toe. De
tribunes waren zeer dicht bezet. President
Feuerbach opende de vergadering om kwart
voor elf. De voorz. deelde mede, dat de
Duitsche nationale volkspartij de volgende
motie heeft ingediendDe wetgevende
nationale vergadering besluit tot ratificatie
over te gaan onder het volgende nadruk
kelijk voorbehoud le dat vóór het van
kracht worden van artt. 227 tot 230 door
volkenrechtskundigen van naam wordt uit
gemaakt of het volgens de erkende begin
selen van het volkenrecht veroorloofd,
noodzakelijk of gerechtvaardigd geacht kan
worden om een gerechtshof met terugwer
kende kracht in te stellen, ter berechting
van vermeende vergrijpen, die vroeger zou
den zijn begaan of wei nog nimmer toe
gepaste straffen, te erkennen 2e dat in
het belang der rechtvaardigheid een neu
traal gerechtshof wordt ingesteld tot het
onderzoeken van de vraag betreffende de
schuld aan den oorlog.
Müller de minister van buitenlandsche
zaken, zegtWij handhaven voor van
daag en voor altijd ons eensgezinde pro-
tost tegen deze verdrag geworden geweld
pleging, maar tevens handhaven wij ook
onze belofte om het verdrag na te komen
fot aan de uiterste grens van ons kunnen.
Wij hebben de ratificatie bespoedigd om
dat ons de opheffing van de blokkade in
het vooruitzicht is gesteld. Als het woord
vrede nog niet geheel en al zijn beteeke-
nis verloren heeft, moeten ook onze krijgs
gevangenen terugkeeren. Wij danken van
ganscher harte de onzijdige landen en den
Paus, die onze gevangenen genezing en
ontspanning hebben geschonkeh. Wij zijn
niet bij machte om te verhinderen, dat
er van Duitschland een stuk wordt afge
scheurd zonder dat men zich bekommert
om het recht van zelfbeschikking. Wij
kunnen echter de Duitschers die daarin
wonen de verzekering geven, dat wij hen
nimmer zullen vergeten. Wij gelooven
dan ook, dat zij ons evenmin ooit zullen
vergeten of verloochenen. Voor het overige
zullen wij onze Duitsche woning met in
spanning van al de krachten, die ons over
gebleven zijn, zoo inrichten, dat bij onze
zusters en broeders, die van ons af zijn
gescheurd, het gevoel van nationale saam-
hoorigheid wakker zal blijven, totdat
naar wij hopen binnen niet al te langen
tijd langs vreedz^men weg in een we
zenlijken volkenbond alle nationale vraag-
stukken, waarover thans nog strijd gevoerd
wordt, een rechtvaardige, dat wil zeggen
een op den wil des volks gebouwde op
lossing hebben gevonden. (Levendige toe
juichingen.)
Hierop werd het woord gevoerd door
de vertegenwoordigers der verschillende
partijen, die de een voor, de ander na,
protesteerden tegen dezen onmogelijker!
vrede. De democraten, Duitsch nationalen
en de Duitsche volkspartij verklaarden dit
46.
Eiise had Van Dormen vóór zijn vertrek
naar Indië niet meer gezien. Wel had hij
aan zijne beloften voldaan, en had hij vóór
zijn plaatsing aan boord van een naar In
dië bestemd oorlogschip, bij de familie
Dorbeck een bezoek gebracht, met het doel
afscheid van Elise te nemen, maar door
haar vervroegd huwelijk was zij eerder
naar Nordenstein teruggekeerd dat aanvan
kelijk haar plan was, en had Van Dormen
haar dus niet meer gevonden. Zij had hem
dit niet kunnen melden, omdat zij niet wist,
waar hij zich toen bevond, maar had me
vrouw Dorbeck opgedragen hem te zeggen,
dat zij erop rekende dat hij nog bij hem
op Nordenstein zou komen. Dit had hij
tot hare teleurstelling niet gedaan, maar
hij had kort vóór zijn vertrek naar Indië
aan haar vader een briefje geschreven,
waarin hij hem en zijne dochter een harte
lijk vaarwel toeriep, en waarin hij tevens
vroeg of zij ook iets hadden mede te ge
ven naar Indië voor Albert. Van Batavia
zou hij dit dan naar Atjeh verzenden. La
ter hoorde Elise van Mevrouw Dorbeck,
dat toen Van Dormen getracht had haar
een bezoek te brengen, zij en haar man
afwezig waren en hij dus de boodschap
niet gekregen had. Het deed Elise goed
dit te vernemen, want zij behoefde nu niet
te geloven, dat Van Dormen, hare goede
vriend, dien zij nog altijd een ruime plaats
in haar hart gaf, eenigermate op haar ver
stoord was. Wel had het haar een wei
nig bevreemd, dat zijn briefje aan haar
vader en niet aan haar geadresseerd was,
terwiji hij vroeger altijd aan haar schreef
maar zij meende dit misschien te moeten
toeschrijven aan de omstandigheid, dat hij
uit discretie niet met een geëngageerd meis
je correspondentie hield.
Van Henriette had Eiise in den laatsten
tijd zeer weinig vernomenalleen een brief
bij gelegenheid van haar huwelijk waarvan
de toon niet zoo hartelijk was, als Elise
bij die gewichtige gebeurtenis zou gawenscht
hebben zij betuigde daarin niet eens haar
spijtr, dat de voorgenomen reis naar Zwit
serland geen plaats kon hebben. Het moest
Eiise wel opvallen, dat Henriette in hare
brieven lang zoo hartelijk niet was als in
haar bijzijn was het mogelijk, dat eene
afwezigheid van ongeveer één jaar, want
zoo lang was het nu geleden sinds zij van
haar afscheid nam. een zoo gewichtige ver
andering in het gemoed van Henriette had
teweeggebracht Hadden zij toen elkan
der niet blijvende, trouwe vriendschap be
loofd? Maar het zou zoo ook niet zijn,
want wispelturig, dat was Henriette zeker
niet. Hoe snakte Elise er naar, om haar
eens te spreken, om te zien en te gevoe
len dat werkelijk hare vriendschap niet ver
wetsontwerp niet te kunnen aannemen.
Dr. Traub (Duitsch Nationaal) zeide o. a.
Wij zijn ons de gevolgen van een ver
werping ten voile bewust. Het verdrag is
onuitvoerbaar, dat zullen wij niet laten te
herhalen. Durft men het te wagen om
zijn handen uit te strekken naar de beste
leiders van ons volk, dan roepen wij Han
den thuis I De eer is ons alles 1 De wond,
die deze vrede slaat, mag en zal nooit of
te nimmer helen. (Stormachtige toejuichin
gen van de rechterzijde. Appaus op de tri
bune, dat door den voorzitter wordt onder
drukt).
Na schorsing der vergadering kwam het
voorstel der Duitsch-nationale volkspartij in
behandeling. De verschillende partijen zeg
gen hunne meening. Uit naam van het
Centrum spreekt Groeber, die verklaarde,
dat de Duitsch-natiouale fractie met deze
motie slechts partijpolitiek be
oogt, welke woorden aanleiding geven tot
een hevig tumelt, Vlat wel een kwartier
aanhield. Minister Müller maakte de toe
stand nog erger, toen hij het verwijt van
Groeber onderschreef. De rust keerde eerst
weer toen Delbrück in een zakelijk be
toog de geschiedenis van het ontstaan van
het voorstel uiteen zette.
Het voorstel der Duitsch-nationale fractie
werd met groote meerderheid verworpen.
Daarop is de ratificatie van het vredes
verdrag goedgekeurd met 208 tegen 115
stemmen, 100 leden hebben zich van stem
ming onthouden.
AI mag men het voorstel der Duitsch-
Tafel- ea Dessertmessen i in Hertshoorn
Fruitmesjes en
Vleesehvorkjes Ebbenhout.
TafelcouvertsZwaar verzilverd
Theelepeltjes S en Alpacca
Hong-Kong en Marie Antoinette.
Koffie-, Thee- en Ontbijt
serviezen enz.
voorheen
JACQ. KRIJBOLDER
Hirithamerstraat 70. 's-BOSCH.
minderd was. Zy dacht er over om in
een brief haar te vragen, of zij ook reden
had gegeven, waarom Henriette recht had
verstoord op haar te wezen. Met hare
gewone neiging tot zelfbeschuldiging had
zij spoedig iets gevonden het was waar,
dat zij door haar engagement, haar huwe
lijk en al de drukte daaraan verbonden,
niet het minst door het samenzijn met Ed
gar, Henriette in het laatste halfjaar min
der geschreven had zou haar vriendin den
ken, dat nu zij getrouwd was, zij hare
vriendschap niet meer noodig had Neen,
dat mocht zij niet gelooven, en daarom
nam Elise zich voor, nu zij voor goed in
eigen huis was geïnstalleerd, geregeld cor
respondentie met Henriette te houden. Zij
begon verontschuldigingen te maken over
hare schijnbare mindere hartelijkheid
schijnbaar, want door haar huwelijk, dit
verklaarde zij, was de vriendschap voor
Henriette en ook de behoefte, die zij daar
aan had, in geenen deele verminderd.
Toch gevoelde Elise dat na haar huwe
lijk die -vriendschap, al was zij dan ook
niet minder groot, een andere phase was
ingetreden. Kon zij vroeger aan hare trou
we vriendin alles, alles melden, wat haar
betrof, kon zij geheel openhartig met haar
spreken, thans was dit niet meer het ge
val. Er waren nu zaken, en juist zaken,
die haar het hoogste belang inboezemden,
en waarmede zij geheel vervuld was, waar
over zij tegenover hare vriendin het stil
zwijgen moest bewaren. O, hoe hunkerde
nationalen niet verstandig noemen, begrijpe
lijk is het toch wel. Dat men den vroegeren
Keizer de hand boven het hoofd wenscht
te houden en niet duldt dat hem te Londen
smaadheid wordt aangedaan laat zich zoo
goed verstaan (dat beoogen toch onder
meer de genoemde artikelen 227 en 230),
De vorige maal wezen wij op de ver
schillende personen die voor den gewezen
Keizer in de bres willen springen. Ook
Prins Hendrik van Pruisen heeft een tele
gram gezonden aan den koning van Enge
land om van den eisch tot uitlevering van
den gewezen keizer af te zien. Hij zegt
daarin o.a., dat hij van den 26en Juli 1914
af, toen hij van zijn bezoek bij koning
George in Duitschland terugkeerde, tot den
dag der mobilisatie (2 Augustus Red.)
toe bij den keizer was en kan getuigen,
dat de keizer en zijn raadslieden al het
mogelijke deden om den oorlog te voor
komen. Hij is bereid om alle praatjes,
die in strijd met de waarheid jarenlang
over den keizer hebben geloopen te weer
leggen en stelt zich ter beschikking van
den koning om hem behulpzaam te zijn
de waarheid nopens de oorzaken van den
oorlog en hun gevolgen aan het licht te
brengen.
Of het wel tot zoo'n rechtsgeding tegen
Wilhelm van Ilohenzollern zal komen wordt
algemeen betwijfeld, 't Is ook te dwaas
om alleen los te loopen.
Met de Duitsche finantiën ziet het er
wel treurig uit. Minister Erzberger heeft
gezegd bij de indiening der belastingwet
ten wij willen geen staatsbankroet, dat
zou aan Duitschland alle crediet ontnemen.
De vermoedelijke jaarlijksche uitgaven zul
len zijn 17% milliard mark. Daar zal
nog wat bijkomen, zoodat het totaal bedrag
dat noodig is op 25 miljard wordt begroot,
't Is om te rillen. Vóór den oorlog be
droeg de opbrengst der belastingen niet
meer dan 2 milliard. Wat nu gevraagd
wordt is dus meer dan tienmaal zooveel.
Hoe zal het Duitsche volk zulk een enorme
som jaarlijksch kunnen opbrengen Dat
is immers niet mogelijk.
Ons dunkt dat al heel spoedig wijziging
gebraeht zal moeten worden in de vredes
voorwaarden. Duitschland zal zijn best
doen de verplichtingen na te komen, maar
van een kikker is het kwaad veeren pluk
ken. Waar niet is verliest de keizer zijn
recht.
De Iramstaking te Berlijn dunrt nog
voort. De spoorwegstaking te Hannover is uit.
zij er naar omdat alles eens oprecht met
Henriette te bespreken, maar dat was on
mogelijk. In alles wat haar in hare ver
houding tot haar man betrof, stond zij al
leen, geheel alleen op de wereld, en dit
gevoel had voor het aanhankelijke persoon
tje iets hoogst onaangenaams. Toch, hoe
wel zij op dit punt ook aan hare vriendin
niets zou hebben, toch verlangde zij vurig
haar eens bij zich te zien, en Elise schreef
dit aan Henriette, en voegde er bij, dat
zij wel begreep dat als haar moeder zoo
bleef sukkelen als in den laatsten tijd, er
wel geen sprake van kon zijn, maar dat,
als haar moeder eens wat beter werd, ziJl
toch vooral over moest komen, al kon het
dan ook maar voor korten tijd wezen.
«Vrouwtje,® zoo zegt Ravening, terwijl
hij van zijn kantoor thuis gekomen, haar
een hartelyke kus geeft, «nu wordt het
toch langzamerhand tijd om de vrienden
eens te vragen. Zij zouden anders denken
dat ik mij met je begraven wilde.®
«Goed,« zegt Elise, maar blijkbaar doet
het voorstel haar niet aangenaam aan. Ed
gar bemerkt dat, en zegt
«Je hebt er toch niets tegen, liefste
«Neen, Edgar, als jij het wenscht, dan
wil ik het ook graag.®
«Altijd, als ik het wensch roept Ed
gar eenigszins mismoedig uit. «Maar heb
je er dan voor je eigen tegen
«Tegen niet. Maar ik heb het volstrekt
niet noodig. Ik heb aan mijn man ge
noeg,® zegt zy, een liefdevollen blik op hem
ÜRAAGT
Doch niet alleen in Duitschland, ook
elders broeit het.
Zoo hebben in de laatste tijden in
Italië hevige onlusten plaats gehad, veroor
zaakt door de schaarste en de duurte dér
levensmiddelen. De Times van 7 Juli ver
meldde, dat die troebelen zich over het
geheele land uitstrekken. Zoowel in Genua
als in Palermo hebben ze plaatsmaar
het ergste is het in Toscanië en in de
Romagna. In Florence is de toestand zeer
ernstig geweestverscheidene dagen lang
was er wilde wanorde. Te Livorno is het
ook hevig toegegaan. In Rome is het tot
nu toe nog vrij rustig geweest, daar de ge
meenteraad reeds sedert eenige weken de taak
der prijsverlaging ter hand genomen heeft.
Het officieuse agentschap Stefani seint
over de onlusten in Italië, dat er in ver
schillende plaatsen botsingen plaats hadden
tusschen lieden uit de onderste lagen der
bevolking en de politie. Dat geschiedde
onder meer te Florence, Genua Toronto,
Brescia, Palermo. In eenige steden had men
gewonden en enkele dooden te betreuren.
Er hadden in eenige plaatsen protest-sta
kingen plaats. Te Rome deden zich ook
eenige incidenten voor, maar de politie
wist ze spoedig te onderdrukken.
Aldaar is een anarchistisch complot ont
dekt. Gelukkig maar, want de heeren
waren van plan de stad met handgranaten
en ander helsch tuig te bewerken.
President Wilson is weer in de Ver.
Staten terug en zal er heel wat harde
nooten te kraken krijgen.
werpende.
«Noodig hab ik het ook niet, Elise.
Maar wij kunnen ons toch niet blijven af
zonderen. Wil je het nog wat uitstellen,
goed, laten we er dan de eerste veertien
dagen niet over spreken.
«Neen, zeker niet, beste man, ik doe
het met pleizier, als jij er genoegen in
hebt.®
«Nu, dat genoegen is ook voor mij zoo
bijster groot niet, maar ik vind, dat wij
er niet buiten kunnen. Toen ik nog on
getrouwd was, heb ik bij mijn vrienden al
tijd buitengewoon veel gastvrijheid genoten
gaat het nu aan om, nu ik getrouwd ben,
in eens te zeggen «nu heb ik jelui niet
meer noodig?® Dat zou een beetje ondank
baar zijn, niet waar
«Zeker,antwoord Elise, «neen, wij
moeten ze wel eens vragen.® Zij bespeur
de zelve niet, dat zij onwillekeurig eenigs
zins den nadruk op het woord «moeten«
had gelegd. Maar Edgar ha$ dat zeer goed
gevoeld, en zeide beslist
«Wij stellen het dinertje nog wat uit.
Op een dag of wat komt het niet aan.®
Hij neemt de courant op en gaat daar
in zitten lezen. Elise gevoelt dat hij niet
geheel tevreden ishij scheen er op ge
steld te zijn om zijn vrienden eens te vra
gen, en alleen door en om haar gaat het
nu niet door. Zij gaat naar hem toe, legt
hare hand onder zijn kin en zegt vleiend
Wordt vervólgd.)
NIEUWSBLAD
3 ei Aitesaje Langstraat en de Bsnimelerwaarti