r 1 BI I r. Wiirl et» impl. Kef Vredesfeest FEUILLETON. Magazijn St. Jozef. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No. 3907. Zaterdag 23 Augustus. 1919. SIGAREN, GROOTHANDEL IN TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. ep 30 flugusliis a.$. 1ST IIUWII IIIÏÏWI KA HOI ANN's Heeren- en Kiiiderkleediug Gorinchein. UND VAN ALTENA Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur ingewacht. B®üfil Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog- heden prijscourant. MAGAZIJN 's-BOSCH, Tel. Int. 492. 24 Hinthamerstraat 24 -BWBBBffl- Moeten we feestvieren op 30 Au gustus vraagt Nurks. 't Is er wel de tijd naar. Overal onvrede, 't Is of de wereld op zijn kop staat. Ziet maar naar het Buitenland, 't Is bij overwinnaar en overwonnene, er is nergens vrede. En hier te lande overal onrust en woeling, niemand is tevreden met zijn lot. 't Is hoogst treurig, maar 't is waar I We kunnen niet ontkennen, dat Nurks veel waarheid- in zijn betoog heeftmaar dat neemt niet weg, dat wij toch meenen, dat er reden is om een vredesfeest te vieren. Laat ons slechts enkele jaren te ruggaan, en dan hooren we weer het kanongebulder, dat ons bij elk schot in gedachte bracht, hoe tal van on schuldige personen werden gedood en verminkt, en hoe een ieder, slechts op enkele uren afstands, van huis en hof gescheiden werd, velen om later slechts een puinhoop terug te vinden. Dan moeten we dankbaar erkennen, dat Nederland gelukkig buiten den 58. Ik stel er prjjs op U de verzekering te geven, dat ik uwe komst als een grooten dienst zal beschouwen, ook aan mij persoon lijk bewezen. Wil, mejuffrouw, de betui ging ontvangen van de bijzondere achting, waarmede ik de eer heb mij te teekenen, Uw dienst w. dienaar, Edgar Ravening. Toen Ravening zijn brief geëindigd had, bevredigde hij hem in geenen deele. Hij had begrepen, dat hij Elise in haar toe stand het bezoek van Henriette niet mocht onthouden hij geloofde vast, dat de aan wezigheid van Henriette een goeden in vloed op haar zou hebben, en wijl toch vroeg of laat Henriette zou moeten komen, want de wensch daarnaar was bjj Elise te vurig, had hij gemeend den stap te moeten doen, waartoe hij nu overging. Maar nu, onder het schrijven van den brief, gevoelde hij weer sterker dan ooit, in welk een vreemden toestand hij tegen over Henriette was gekomen. Hij was, naar hij meende, eigenlijk buiten zijn schuld in deze moeielijkheid geraaktzoolang hij getrouwd was had hem die zaak altijd ge hinderd, en het was hem eenigermate eene oorlog is kunnen blijven, al zijn er dan ook menige kritieke dagen ge weest. Wel is waar heeft de mobilisatie van velen ook groote opofferingen geëischt, terwijl anderen er finanti- eel mede vooruitgegaan zijn maar ook die allen hebben reden zich te verblijden in hetgeen achter ons ligt. Daarbij komt ook, dat het Neder- landsche Volk, hoewel over het ge heel kalmer gestemd dan onze zui delijke naburen, toch op zijn tijd behoefte heeft aan ontspanning. De boog kan toch niet altijd gespannen zijn, en het jonge volkje heeft in de laatste jaren de kermis steeds moe ten missen, om eens gezamelijk echt vroolijk te zijn. Een gepaste vroo- lijkheid verjongt den geest en spoort aan tot nieuwen arbeid met meerder lust. Men kan vroolijk zijn zonder in uitersten te vervallen, en dat hopen wij zal ook bij het aanstaande vre desfeest blijken waarheid te zijn. Niet alleen de Heusdenaren, maar ook de bewoners uit de naburige ge meenten hopen we ten onzent te zien, en het is de taak van de Oranjever- eeniging, die Koninklijke goedkeuring- op hare statuten aanvroeg en ver kreeg, om te zorgen dat op dien dag voor allen eene gepaste afleiding is weggelegd. Het idéé van een bloemen-corso is al een goed idée. We zien de con- rust, dat die thans uit den weg geruimd zou worden. Wat hij doen zou als Hen riette kwam, wist hij nog nietof hij aan zijne vrouw alles zou mededeelen wat er tusschen Henriette en hem was voor gevallen, en haar ook zeggen waarom hij haar niet vroeger daarover gesproken had, dan wel of hij zich maar zou houden alsof hij haar vroeger nooit gekend had, daarom trent kon hij nog geen besluit nemen maar hij vertrouwde dat alles wel terecht zou komen, en meende dat het misschien beter was eerst de komst van Henriette af te wachten, en te zien, hoe zij zou handelen. Nogmaals herlas hij zijn brief, en hoe wel die hem niet beviel, wist hij niet hoe hij dien anders zou stellen, en besloot daarom hem onveranderd op de post te doen. De brief van Ravening maakte een ster ken, maar vreemden indruk op Henriette hij bracht haar geheele gemoed in onrust, en verbrak ten eenenmale de kalmte, waar toe zij zich in den laatsten tijd met kracht gedwongen had. Zij had gemeend, geheel in zijn geest te handelen, toen zij het ver zoek van zijne vrouw afsloeg, want daar hij haar nooit iets van zich had laten hooren, moest zij aannemen dat hij haar liever nooit meer wilde ontmoeten, En nu vroeg hij haar dringend om over te komen. Wat moest zij daaruit opmaken Dat zij hem geheel onverschillig was ge- curreerende dames en heeren al rondrijden op keurig en kunstig ver sierde fietsen,om daarna in volgor de te worden opgesteld en blijken van vaardigheid te geven, waar die verlangd worden. We willen echter de commissie niet vooruitloopen. Ze heeft waar schijnlijk nog verschillende idéés in haar brein, die ze als verrassing tot het laatste bewaart. Eéne zaak is echter onvoorwaardelijk noodig, n.l. een feest waaraan allen deelnemen. Die niet werkdadig optreden moeten het toonen door het uitsteken van vlaggen en zich met oranje te ver sieren. We moeten dien dag alleen opgewekte gezichten zien. Op 30 Augustus is voor de Nurksen geen plaats Tot 30 Augustus! Op het vredes feest zien we elkander weder 1 BUITENLANDSCH OVERZICHT Nu de oorlog tot het verleden behoort komt kapitaal en arbeid algemeen aan het woord en beiden zijn voorname factoren, die men niet te licht kan achten. Zoo heeft in den Parijschen gemeente raad en den Oppersten Raad van het Seine- departement het raadslid Lemarchand voor gesteld, den wensch te kennen te geven tot instelling van een Parlement van Arbeid in Frankrijk. Dit parlement zou zich niet GROOTE KEUZE Eetserviezen, Koffie- en Ontbijtserviezen. Waschstellen. Vraag prijscourant voor Gero zilver Lil 151/ Q voorheen wL,fitl\ö7 JACQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. worden, zoodat hij zonder eenig bezwaar in haar gezelschap kon wezen, of zij ontstelde over haar eigen gedachte of wel zou hij haar nog liefhebben en haar daarom vragen te komen Wat zou zij doen Zij kon niet kalm nadenken. Zij had zulk een vurig verlangen naar Elise, en ook ze kon het niet loochenen naar hem zoo gaarne zou zij hem nog eens willen zien. Maar mocht zij het doen? Zou daaruit geen kwaad kunnen voortvloeien Neen, hij scheen nu wel vergeten te hebben, hoe hij eens over haar gedacht had vier jaar is voor een man ook een lange tijd, dacht zij bitter, en de koele toon van brief griefde haar diep het ergerde haar on uitsprekelijk, dat zij, die zoo vurig gehoopt had zijne vrouw te worden, nu na een zwijgen van vier jaren door hem werd gevraagd te komen, omdat hij haar noodig had om zijne vreuw op te kweeken. Maar die vrouw was Elise, haar vriendin 1 Dat denkbeeld bracht kalmte in haar gemoed het was toch beter zoo, dan dat hij haar nog altijd lief hadals zij dit uit zijn brief had kunnen opmaken, dan had zij zeker niet mogen gaan, maar nu, nu was het wat anders. Ais zij nu ging, dan ging zij niet voor zich zelve, noch voor hem, maar alleen om Elise als zij niet ging, dan zou zij eene zware verantwoordelijk heid op zich laden. En dan, hare vriend schap stelde toch ook eischen kon zij aan Elise andermaal schrijven ïneen, ik kom niet® Was het toch niet lief van haar stellen boven Kamer en Senaat, maar het zou een raad worden van vakkundigen, die vakkundig de toepasselijke wetten voorbe reiden, voortvloeiende uit de vrijwillige over eenkomst tnsschen kapitaal en arbeid. Men weet dat president Wilson gedurende den oorlog in Amerika een gelijksoortig lichaam in het leven riep, samengesteld uit patroons en arbeiders. In Engeland werd in Februari 1.1. een Arbeidsparlement gesticht, hetwelk ongeveer 600 leden telde, en Lloyd George wenschte het beschouwd te zien als een soort con ferentie van den maatschappelijken vrede. In het Lagerhnis te Engeland heeft Lloyd George een kreet van zuinigheid doen hooren. Lloyd George verklaarde kort en goed, dat het land met een ramp bedreigd wordt, tenzij de productie zeer aanzienlijk toeneemt. Sprekend over de kolenmijnen, zeide de premier datgene, wat men wel verwacht had, ril. dat de regeering rechter Sankey's rapport, waarin deze aanbeval, de m ij n e n te nationaliseeren, niet kan aanvaarden, maar dat zij, volgens het rapport-Duekworth, wèl de s t e e n k o o 1 tot staatseigendom wil maken, en ook de exploitatie der mijnen wil verbeteren door meer samenwerking te brengen tusschen de mijnwerkers en de mijneigenaars. Deze laatste mededeeling zal wel niet nalaten, ontevredenheid te wekken onder de mijnwerkers, die nog altijd op natio nalisatie, niet van de steenkool, maar van de mijnen blijven aandringen. Wat den handel aangaat, kondigde de premier de opheffing van de invoerbeper kingen tegen 1 September aan, benevens de indiening eener wet, welke het dum ping (concurreeren door de prijzen van een of ander artikel gedurende zekeren tijd kunstmatig laag te houden, en aldus zonder winst of desnoods met tijdelijk verlies han del te drijven), van handelswaren moet voorkomen. Aangaande de geldmiddelen verklaarde Lloyd George, dat bij de bewapening de grootste zuiningheid zal worden betracht. De regeering hoopte de begrootingen aanzien lijk te kunnen verminderen, nu het groote gevaar in Europa geweken was. En hij deed een beroep op de andere landen om desgelijks te handelen. In Duitschland gaat men troost zoeken in het opsporen van de oorlogsredenen. Ludendorff heeft zijne herinneringen in een boek samengevat. Het boek is in twee vriendin, dat deze, niettegenstaande bijna drie jaren waren verloopen, sinds zij el kander het laatst gezien hadden, nog al tijd zoo innig aan haar gehecht bleef, hoe wel zij zelve zeker zeer weinig had gedaan om die vriendschap te onthouden Haar besluit was genomen lang genoeg had zij uitvluchten en voorwendsels gezocht om niet tot Elise te gaan, en waarschijnlijk zou deze zich nu wel vast genoeg in het hart van haar man hebben genesteld, dan dat er van haar bijzijn iets te vreezen zou zijn. Zij schreef dus aan Elise dat ze komen zou zoodra hare vacantie begon, maar toen zij dit geschreven had, gevoelde zij eerst duidelijk hoe diep nog de oude wond was. In gejaagde stemming haakte zij naar het tijdstip waarop zij zou vertrekken aan de weken, die vroeger in haar kalm leven voorbij schenen te vliegen, kwam haast geen einde. En toch toen dat einde da&r was, toen zij de lange reis bijna achter den rug had, toen zij het spoorwegstation naderde waar hij haar zou komen halen, toen huiverde zij om hem weder te zien, hem weder te ontmoetenzij wist niet, hoe zij zich moest houden, zij begreep niet wat hij zou zou zeggen om zijne stil zwijgendheid tegenover haar te verklaren, maar zij gevoelde en schrikte er van dat haar hart nog even warm voor hem klopte als op den dag, toen zij hem voor het laatst zag. ^Station Woudstede,roept de conduc- DRAAGT groote af deelingen gesplitst»Als chef van den generalen staf in het Oosten® en »als eerste generaal-kwartiermeester«. Daaraan gaan twee korte hoofdstukken vooraf: »Mijn denken en handelen® en »Luik«. Het eerste van deze hoofdstukken is bij zonder merkwaardig. Het bevat de mee ning van den generaal over het wezen van den oorlog, leger, vaderland, politieke vraagstukken en over zijn persoonlijke betrekkingen tot den generalen staf en Hindenburg. Deze wereld- en volkerenoorlog, aldus Ludendorff, heeft geweldig veel van ons, Duitschers, geëischt. Ieder individu moest voor de overwinning het laatste geven wat hij had. Leger en vloot wortelen in het vaderland als de eik in Duitschen bodem. Leger en vloot moesten daarom van hei vaderland steeds opnieuw moreele kracht, menschen en oorlogsmateriaal krijgen en zichzelf verjongen. Het moreel en de oor- logswil in het vaderland moesten versterkt worden. Wee, wanneer zij geschokt wer den Er ontstond in het vaderland een leven en werken voor den oorlog, zooaF nooit tevoren het geval was en dit levei en arbeiden krachtig te steunen was d< taak van den rijkskanselier. Daarbij kwam nog een tweede taak de leiding van dei stryd tegen het vijandelijk front in eigen land. Zoo kreeg het werken en bandelet der regeering een beslissende heteekeni voor den oorlog. De groote taak, tot den vrede te komen, kon men slechts doos krachtige oorlogvoering vervullen. Me teur. Vol angstige verwachting verlaat Hen riette den trein. Groot was de vreugde van Elise geweest, toen zij vernam dat Henriette zou komen. Bijna drie jaar was het nu geleden sind.s zij haar vriendin voor het laatst zag, er hare spanning op den dag waarop Henriette zou komen, was dan ook bijzonder sterk, Sedert een paar dagen hadden Edgar en zij een kleine villa betrokken, midden tus schen de bosschen gelegen de tuin was klein, maar het geheele bosch kon als tuit beschouwd worden. Reeds van het eerstt oogenblik af gevoelde Elise den verkwik kenden invloed van de heerlijke dennen lucht hoewel zij niet ver kon wandelen had zij met haar man toch bijna den ge- heelen dag in het bosch doorgebracht. Op den morgen van den dag, waarop- Henriette verwacht werd, gaf Elise haat voornemen te kennen Edgar te vergezellen als hij haar aan het station ging halen, maar deze wilde daarvan niets weten hij meende, dat die tocht haar te veel ver moeien zoude, en dat het veel beter was, indien zij bij het eerste wederzien van haar vriendin, geheel ongestoord met haar zou kunnen spreken. Het was eene kleine te leurstelling voor Elise geweest, want zij gevoelde zich nu niets vermoeid, maar toch onderwierp zij zich gewillig aan den wensch van haar man. - -t' visr hot Lanti van HousdM br Altena, dg Lanpstraat en de BoimeUrwaar De bekende persoonlijkheid uit de Ca mera Obscura. Oud-Hollandsch tinwerlc. Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter en Kaasmesjes. GERO ZILVER - ALPACCA Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken, Suikerlepeltjes. Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1