r
I Magazijn St. Jozef,
L. DERKS,
Uitgever: L* J. VEERMAN, Heusden.
No* 3911, Zaterdag 6 September1919.
SIGAREN,
TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers.
's-BOSCH, Tel. Int. 492.
FEUILLETON.
EST I1ÏÏWIS SIIÏÏWI
HMILflANiYs
IEeemi- en
Itiiulerkleediug
GROOTHANDEL IN
Gorinchein.
*-and van ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
12 uur ingewacht.
ligsCDOP:
"SB*|
L-SB.
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
Vraagt nog heden pryscourant.
MAGAZIJN
24 Hinthamerstraat 24
ihkdhs:
BUITENLANDSCH OVERZICHT
«Mijnheer di EditeurIk heb weer
een brief van mijn Pa gekrij en schrijf
hij Uit de hollandse dagbladen lees ons,
dat de Belgise regeering een stuk van di
Hollander zijn land wil afnemen. Mulle
raas machtig en wonder ons een beetje di
Hollander maar niks zeg. Di Hollander
laat maar aldoor hulle steenen huis door
di belgise dagbladen met klippen bombar
deer, al is di huis sterk, als dit een beetje
lang duur, gaat toch di venste rs en deuren
kapot. Waarom bombardeer di Hollander,
de glazen huizen waarin di Belgise regee
ring woon, ook niet een beetje met klip
pen In een land, waarin een klompje
mensen (die Firma Van der Grootbekke
Co., wat in de oorlog naar Holland,
England en de Riviera gevlucht het en
zich daar dikpens geëet het, en dag voor
dag, onder een lekkere zoopje duizende
Duitser het afgemaak), 5 miSlioen Vlamse
mensen als slaven behandel, wat goed ge
noeg is geweest 4 jaren in di modder te
vecht, wat geen scholen het en geen mooie
job kan krij, is nog banje watt te verbeter.
Zoo schreef dezen dag een vader uit Z.
Afrika aan zijn zoon, Een kostelijke kerel
die «Boer« wiens zoon in de N. R. C.
telkens de brieven van zijn vader publi
ceert. Hij voelt met ons mee en kan niet
hebben die wij, langzame Nederlanders, ons
maar straffeloos laten bekruipen I Hij zou
er maar zoo'n paar Afrikaansche klippen
62.
Elise stond op. «Kom ik ga mijn da-
gelijksch epistel aan Edgar schrijven,
zeide zij.
Henriette ging met haar mede naar de
zitkamer. Toen bedacht Elise zich, dat
haar schrijfportefeuille nog boven was.
«Gebruik de mijne maar,« zeide Henriette,
«die ligt daar op de tafel, c Zij sloot die
voor haar vriendin open en ging weder
naar den tuin met haar boek.
Elise schreef haar briefje, dat, daar zij
dagelijksch van zich liet hooren, weinig
nieuws bevatte en spoedig- gereed was.
Zij zocht naar een couvert, maar er lag
er geen voor de handdaarop zag zij of
Henriette ze ook in de zakken der jporte-
feuille had geborgen. Daar viel haar oog
op een adres, geschreven door haar man.
Eerst was zy verwonderd, maar toen be
dacht zij zich, dat dit de brief zou zijn,
dien hij aan Henriette had geschreven om
haar te vragen over te komen. Zij was
haar man voor het schrijven van dien brief
altijd hoogst dankbaar geweest, maar het
had haar toch benieuwd wat hij; geschreven
had, dat Henriette zoo plotseling van opi
nie veranderd was. Zij nam den brief uit
den zakhij was los in het couverteen
tegen het nare gebouw der Belgische
verwatenheid geslingerd willen zien. Leer
ze mores die konkelaars, zet klemmen voor
die lui, die als mollen onder den grond
werken om straks, als het geniepige werk
voltooid is, hun slag te slaan.
Nu 't is niet kwaad, dat onze staatslie
den en gezanten bezadigd te werk gaan.
Ze hebben trouwens ook hun tanden laten
zien. Niet alleen de bewoners van Zeeuwsch-
Vlaanderen en Zuidelijk-Limburg hebben
in protest op protest hun verontwaardiging
uitgesproken over de brutale landhonger-
eischen dar Belgische annexioriisten, maar
ock onze vertegenwoordigers hebben in
krasse bewoordingen gezegd, dat Nederland
voor verstandige besprekingen vatbaar
was, maar zijn gebied niet zou laten ha
venen.
Ter eere van het Belgische volk zij
gezegd, dat de pers der meerderheid, der
onderdrukte, vernederde en gehoonde meer
derheid van dat volk, dat de Vlaarasche
pers voor zoover wij het kunnen overzien
zonder uitzondering gentleman Hijmans en
trawanten verloochent en verafschuwt. Van
de rechts staande «Standaard« tot het
linksche «Ons Vaderlanddat beteekenis-
vol van «bezet Vlaanderen« spreekt, is
men diep verontwaardigd. De Katholieke
«Standaardliet zich zelfs zoo ongenadig
uit over de Belgische regeering, dat de
Belgische posterijen weigerden het blad in
eenige steden aan de abonné's te doen
toekomen
Hoe kras die bladen zich uitlaten moge
blijken uit de volgende aanhalingen uit
«Ons Vaderland*
oogenblik kwam het in haar op, dat het
misschien beter was niet aan hare nieuws
gierigheid te voldoen, want het was een
brief van een ander, dien zij ging lezen
maar toch, hier kon geen sprake zijn van
onbescheidenheid meende zij, als zij een
brief las van haar man aan haar vriendin
over een onderwerp, dat haar bekend was,
en terwijl zij dit zich zelve wijs maakte,
had zij den brief, hoewel met een eenigs-
zinè kloppend hart, reeds geopend. Maar
nauwelijksch was zij begonnen te lezen of
zij dacht er niet meer aan, dat zij een
minder geoorloofde daad pleegde, want wat
daar stond nam al hare gedachten in. Zij
kon hare oogen niet gelooven zij sloeg het
blad haastig om, om te zien of zij zich niet
bedroog, maar neen de handteekening van
Edgar stond er onder en toen, toen kwam
in eens de vreeselijke waarheid haar voor
de oogenzij was gehuwd en ongelukkig ge
huwd met den man, die al de gedachten
van haar vriendin vervulde. Zij kon in
het eerste oogenblik niet denkenhaar
hoofd bonsde geweldig alsof het zou barsten
zij wist niet welk gevoel zij in haar hart
voelde opkomen tegen haar man en haar
vriendin. Nogmaals las zij den brief, stop
te dien haastig weg, juist op de plaats
waar zij hem gevonden had en snelde toen
naar haar slaapkamer. Zij moest ongestoord
kunnen denken. Hoe was het mogelijk
Maar toen zij langzamerhand alles naging
wat er tusschen haar man en haar met
betrekking tot Henriette was voorgevallen
Wie nog een greintje eergevoel heeft
moet walgen van de politiek van onze
Belgische regeering.*
«De gemeens ploerten
»In hun eigen binnenste waren ze aan
het beramen wat ze met de lippen ver
oordeelden.* «Regeering, we walgen voor
u I* Daar is geen woord Fransch bij.
Ons dunkt, minister Hymans, kan het daar
mee doen.
Het ontwerp-vredesverdrag is dus aan
Oostenrijk overhandigd. Het bestaat uit
181 artikelen, wier plechtige onderteekening
moet plaats hebben op Zondag 7 September
in de zaal van het Steenen Tijdperk in
het kasteel van St. Germain.
De geleibrief bij dit vredestraclaat zegt
o.a. over de opmerkingen van de Oosten-
rijksche delegatie, dat na het uiteenvallen
van de Donaumonarchie, Oostenrijk niet
meer behandeld mag worden als vijandige
staat
Het Oostenrijksche volk draagt, evenals
zijn Hongaarschen buurman, in zeer groote
mate de verantwoordelijkheid voor het on
heil, waaronder Europa de laatste vijf jaar
gebukt is gegaan. De oorlog is uitgelokt
door het ultimatum, dat de Weensche
regeering tot Servië gericht heeft, en dat
binnen 48 uren de inwilliging eischte van
een reeks eischen, die neerkwamen op het
ontnemen van de onafhankelijkheid aan dezen
buurstaat. De Servische regeering willigde
binnen den gestelden termijn alle eischen
in op die na, die neerkwamen op het af
stand doen van zijn zelfstandigheid. Niet-
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Koffie- en
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
Oud-Hollandsch tinwerk
Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter
en Kaasmesjes.
GERO ZILVER -ALPACCAl
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
Suikerlepeltjes.
i Vraag prijscourant voor Gero zilver.
voorheen
JACQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
zijn bezwaar om de huwelijksreis naar
Zwitserland te maken zijn verzet tegen
haar plan om Henriette na den dood van
haar moeder te bezoeken de blijdschap,
die haar telkens bleek, als Henriette wei
gerde om te komen, dan werd haar lang
zamerhand alles duidelijk. En ook als zij
nog eens herdacht de weinige en zoo on
gewoon koele brieven, die zij van Henriette
had ontvangen bij haar engagement en haar
huwelijk, dan kon zij die nu verklaren
toen had zij, alleen in hare illusiën levende,
er niet genoeg met hare gedachten bij stil
gestaan, maar nu begreep zij, dat die brie
ven niet anders hadden kunnen zijn. Zij
sloot haar kastje open en haalde die brie
ven te voorschijn ze herlezende, werd zij
meer en meer bevestigd in hetgeen zij nu
wel moest gelooven. En daarop werd zij
vervuld met een onuitsprekelijk medelijden
voor Henriette, die niets had dan hare
liefde voor Edgar, en die had zij haar ont
roofd. Het hielp niet of zij zich al voor
hield, dat zij daaraan geheel onschuldig was
zij rilde bij de gedachte, welk gevoel hare
vriendin voor haar had moeten hebben,
toen zij hoorde van haar engagement. O
het was verschrikkelijk, na te moeten den
ken, dat het lezen der brieven, die zy toen,
zoo overvloeiende van geluk, aan Henriette
schreef, een ware marteling voor deze moest
geweest zijn. En daarop volgde een on
begrensd gevoel van bewondering voor Hen
riette. Nooit had deze iets laten blijken
altijd had zij vermeden in aanraking met
temin heeft de Oostenrijksch-Hongaarsche
regeering, onder afwijzing van alle onder
handelingen en alle voorstellen om op den
grondslag van het Servische antwoord tot
overeenstemming te bornen, onmiddellijk de
vijandelijkheden tegen Servië geopend, zoo
doende in koelen bloede den weg opgaand,
die recht naar den wereldoorlog toevoerde.
Het is thans duidelijk gebleken, dat dat
ultimatum niets was dan een voorwendsel
om te komen tot een oorlog, die de auto
cratische regeering te Weenen, in nauwe
overeenstemming met de Duitsche regeering
reeds lang had voorbereid en waarvoor zij
nu het oogenblik gekomen achtte.
Een van de clausules die pijnlijk doet
gevoelen de afhankelijkheid van het over
wonnen land is wel de bepaling strekkende
om Oostenrijk te verhinderen zich bij
Duitschland aan te sluiten, zonder dat
daarin de volkenbond is gekend boven
dien heeft de Raad te Parijs besloten van
Duitschland te eischen dat het Art. 61 van
de grondwet zou schrappen, in welk artikel
bepaald wordt, dat «Duitsch-Oostenrijk na
zijn aanhechting aan het Duitsche Rijk het
recht zal krijgen deel uit te maken van
den Rijksraad enz.« De Raad heeft er geen
gras over laten groeien en Clemenceau
heeft als voorzitter der vredesconferentie
reeds een nota laten overhandigen, waarin
het schrappen van genoemd artikel geëischt
wordt binnen veertien dagen, daar het
strijdig wordt geacht met het vredesver
drag, waarin Duitschland de onafhanke
lijkheid van Oostenrijk erkent en toegeett,
dat daarin alleen met goedvinden van den
raad van het volkerenverbond verandering
kan worden gebracht. En de eisch gaat
vergezeld van een bedreigingAls de
Nationale Vergadering niet binnen 14 dagen
het artikel heeft ingetrokken zullen er
maatregelen genomen worden, die o.a. eon
verlenging van den duur der bezetting
inhouden.
Duitschland krijgt toch menige bittere
pil te slikken. Machteloos naar buiten,
verscheurd van binnen, tegen zichzelf ver
deeld, kan het dan ook niets anders doen,
dan toegeven aan de eischen die de over
winnaars het stellen.
Te Ludwigshaven is het nu weer rustig
en hebben de arbeiders het werk hervat.
Kranige kerels toch die niet dulden, dat
de Fransche tegen het Duitsche rijk ageer
den en alle pogingen om Beieren los te
scheuren van het overige land steunden.
De Beiersche regeeringheeft de burgerij
Edgar en haar te komen alleen nu, om
dat zij ziek was en na den dringenden
brief van haren man, had zij het gedaan.
Maar waarom had deze dien brief geschre
ven, als hij niet wilde dat zij met Hen
riette in aanraking kwam? In degeheele
handelwijs van Edgar kwam haar zooveel
vreemds voor. Waarom had hij haar nooit
verteld, dat hij Henriette kende Had hij
zich tegenover haar over iets te schamen
Zou hij haar werkelijk zijne liefde ver
klaard, haar werkelijk ten huwelijk ge
vraagd hebben en haar daarna in den steek
gelaten Neen, dit kon Edgar niet gedaan
hebben, dat nooit. Al had men het haar
verteld, dan zou zij het toch niet geloofd
hebben. Maar wat was er dan toch tus
schen hem en Henriette voorgevallen Als
er niets gebeurd was, waarom had Hen
riette, die wel hartstochtelijk was, maar
toch 200 verstandig dacht, dan zoo vast op
hem gerekend En waarom had hij dan
niet dadelijk tegen haar gezegdik ken
uwe vriendin. Hij moest zich tegenover
haar eenigszins schuldig gevoelen, dit bleek
uit al zijne handelingen. Maar moest zij
hem dan niet ten hoogste dankbaar wezen,
dat hij, niettegenstaande dit alles, haar
in zoo iieve bewoordingen voor zijne vrouw
dringend verzocht bij haar te komen Was
dit dan geene opoffering van zijn kant, des
te grooter, omdat hij nooit kon vermoeden,
dat zij den omvang daarvan zou leeren
kennen
Nog doorstroomde een vloed van ge-
D1UAGT
van Ludwigshaven een pluimpje gegeven
voor hun vaderlands lievende houding en
den Frarischen generaal doen weten dat hij
zich voortaan strikt onzijdig had te houden.
Gelijk de Duitsche matrozen eenige maan
den geleden zoowat hun heele oorlogsvloot
naar den kelder hielpen, heeft nu een jong
Duitsch officier 12 van de 16 luchtschepen,
die het Duitsche rijk aan Engeland moest
uitleveren, vernietigd. De Daily Mail is
hierover uiterst verontwaardigd. Dit blad
eischt duchtige bestafling van deze euvel
daad en gaat opgewonden voort: «Wan
neer zal het land de zeer aanmerkelijke
geldsommen ontvangen, die den druk van
de belasting zullen verminderen,zooals
Lloyd George op 21 Juli beloofd heeft
En welke stappen worden er gedaan voor
het proces tegen den vroegeren keizer te
Londen, dat hij ook, eenige weken vroeger,
beloofd heeft?
De ongerustheid van de Daily Mail is
alleszins verklaarbaar nu men zoo weinig
meer van beide dingen hoort. Senator
Knox wil nu zelfs dat de Vereenigde Staten
van hun portie in de schadeloosstelling af
stand zullen doen, en de gemeente Beriijn
heeft hare boete in goud voor den ver
moorden Franschen sergeant alleen kunnen
betalen, dank zij de hulp van een Duitsch
philantroop. Met de «aanmerkelijke som
men* waarnaar de Engelsche belasting
betalers verlangen, ziet het er inderdaad
bedenkelijk uit.
o
dachten het brein van Elise, toen zij de
stem van Henriette hoorde, die haar toe
riep, of zij haren brief nog niet geëindigd
had. Haastig nam zij het besluit, zoo mo
gelijk niets te laten blijken en te trachten
op de gewone manier met Henriette om
gaan nu wist zij volstrekt nog niet wat
haar te doen stond voorloopig moest zij
zich dus houden alsof zij niets wistlater,
als zij kalmer was en alles rijpelijk over
wogen had, zou zij haar besluit nemen.
Maar het veinzen ging Elise zoo moeie-
lijk af. Henriette zag dadelijk dat zij bij
zonder ontroerd was, maar op de vraag,
wat haar scheelde, antwoordde Elise«Niets,
lieve, ik ben maar een beetje zenuwachtig
dat gebeurt me wel eens meer.* Hen
riette was eenigszins ongerust en vroeg of
ze ook aan Edgar zou schrijven om dade
lijk over te komen, maar dit werd door
Eiise op haastigen toon afgeslagen. De
middag en de avond gingen langzaam voor
bij Henriette bespeurde, dat Elise niet in
staat was om een geregeld gesprek te voe
ren en dat zij zeer gejaagd was, terwijl
Elise voor de eerste maal in haar leven
wenschte, haar vriendin niet bij zich te
hebben. Vrij vroeg begaf zij zich naar
haar slaapkamer en bleef daar geruimen
tijd zitten, alvorens zich ter ruste te be-
geven.
YIEIWSBLt»
voor het Laiit! van Haysieii en Altoiia, de Langstraat en dg Bofninelerwaard
Wordt vervolgd