r or. HIT HïïWIi HIZÏÏW1 Magazijn St. Jozef. L. DERKS, liiiiderkleeding Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden, No. 3913. Zaterdag 13 September. 1919 SIGAREN, TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers. 's-BOSCH, Tel. Int. 492. FEUILLETON. BAIILMANN's Heeren- en Und van altena GROOTHANDEL IN W TO Oud-ILollandsch tinwerk Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter en Kaasmesjes. GkKEfcO ZILVER - ALPACCA Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken, Suikerlepeltjes. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur ingewacht. Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermalc, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog- lieden pryscourant MAGAZIJN 24 Hinthamerstraat 24 BUXTENLANDSCH OVERZICHT Wat er van de wereld worden moet met de steeds toenemende stakingsbelust heid is niet te zeggen. Wij kunnen geen courant inzien of van alle kanten vinden wij er berichten over het neerleggen van den arbeid in de een of andere tak van bedrijf. Wij laten hier enkele uitknipsels volgen uit een zelfde blad genomen De staking in de Parijsche bioscopen en café-chatans duurt voort. Dan in New-York staken de tooneel- spelers, de orkestleden en het technisch personeel. Niet minder dan 169 schouw burgen zijn bij deze nieuwe staking be trokken. Dat is ook niet zoo erg. Dande staking der boekdrukkers te Elberfeld heeft zich over het geheele Wup- perdal uitgebreid. Zij verlangen een weke- lijksche toelage van 15 Mark (in Berlijn wordt 10 Mark per week betaald). Evenals te Elberfeld en Barmen verschijnen nu te Solingen, Ronsdorf en andere steden de couranten ook niet meer. Dat is erger. Voor veel menschen is het al een oorzaak om uit hun humeur te raken als ze hun blad niet op tijd krijgen. Dan loopen ze te ijsberen van belang en weten niet hoe ze nu hun tijd stuk moeten slaan. Maar heelemaal geen krant krijgen 1 dat is om uit je vel te springen van narigheid Dan De Parijsche gemeentewerklieden 64. Hoewel zij volstrekt niet over iets klaagde, l«o; er toch zoo'n lijdende uitdrukking op haar gelaat, dat bij Henriette wel eens de twijfel opkwam of Elise niet inderdaad zieker was dan zij scheen. Zij schreef dat aan Ravening, niet om hem voor het oogen- blik ongerust te maken, maar om hem te verzoeken toch in geen geval zijn komst langer uit te stellen, want zij verlangde zeer om te weten of hij ook dezelfde op merking zou maken als zij, en dan zou hij kunnen beoordeelen, of er ook iets ge daan moest worden. Dit bericht van Henriette was voor Ra vening eene groote teleurstelling hij had er zoo vast op gerekend dat de buiten lucht, gepaard aan den omgang met Hen riette, Elise buitengewoon veel goed zou doen, zoodat de brief van Henriette hem erg schokte. Hij besloot nn niet langer te wachen, maar onmiddellijk naar Den nenheuvel te gaan waardoor hij nog een dag eerder dan het plan was, daar aan kwam. Elise beschouwde dit als eene lieve verrassing, maar Henriette was eenigszins ongerust, dat zij in haar brief misschien den toestand van Elise wat overdreven had voorgesteld. Zij zocht een onderhoud met hebben een bijeenkomst gehouden waarop besloten werd de algemeene werkstaking uit te roepen voor het personeel der ge meentehuizen, wegen, scholen en kerkhoven. Dat is wel heel erg. Wat ons betreft, wij kunnen het recht van werkstaking als uiterste middel in sociale conflicten niet ontkennen De mis standen kunnen zoo pijnlijk zijn en de onwil tot verbetering bij de werkgevers zóó ergerlijk dat de arbeiders wel gedwon gen zijn zulke heeren hun dienst op te zeggen wie niet hooren wil moet maar voelen. Doch werkstaking is altijd een twee snijdend zwaard. Het wondt niet alleen den werkgever maar ook den werknemer. Maar bovendien mag men in onzen tijd slechts daarom in uitersten nood tot dit strijdmiddel zijn toevlucht nemen omdat het belang der samenleving meebrengt, dat er rust kome en orde, niet alleen tusschen de volkeren, maar ook tusschen de standen, ook in de wereld der patroons en onder- hoorigen. Onze tijd is besmet van arbeidsschuw- heid, besmet van begeerte naar goed zonder inspanning. Daartegen moet worden ge waarschuwd. De steeds luider klinkende eisch van al korter werkdag en al meerder verdienste brengt ook ons volk aan den rand van den afgrond. Dat kan zoo niet voortgaan. Gelukkig dat vele arbeiders zelf dit gaan inzien. Men gaat begrijpen dat er offers gebracht moeten worden, nu het er op aankomt de gekneusde en bloed- arme wereld weer op de been te helpen. Allerwege dringt het door dat er bezuinigd Ravening, waarvoor de gelegenheid, daar deze ook Henriette alleen wenschte te spreken, spoedig gevonden werd. Elise, die in den middag eene kleine wandeling had gedaan, ging na het middagmaal wat rus ten op haar kamer, waarop Edgar aan Henriette voorsloeg met hem een wande ling in het bosch te doen. Met een gemengd gevoel had Henriette dit voorstel aangenomen. Voor het eerst zou zij nu alleen zijn met den man, aan wien zij de laatste jaren onafgebroken had gedachtgevoelde zij hoe bij dit denkbeeld haar hart klopte van vurig verlangen, te vens zag zij met angst een langdurig ge sprek met Ravening te gemoet, want zij was er niet geheel zeker van, of zij zich wel altijd zoo zou kunnen beheerschen, dat hij niet zien kon, wat in haar omging. Het was een schoone namiddag. De stralen der naar de kim neigende zon schitterden hier en daar door de donkere toppen der masthoornen, die één groot dak, gedragen door hooge, slanks zuilen, schenen te vormen. Het was zeer stilalleen dat geheimzinnige ritselen en ruischen, dat zelfs bij het kalmste weder als een levende adem door een bosch gaat, en het zachte gekraak van eenige minder stevige stam men, liet zich voortdurend hooren. Het pad, dat de wandelaars volgden, was effen, en het geluid hunner voetstappen werd ge heel gesmoord op het zachte, gladde tapijt van dennennaalden, waarmede de bodem overdekt was. moet worden, in elk huishouden zoowel in dat van den staat als dat van den enkelen menech hij moge schatten ver dienen of een gewoon weekloon. Sir Auckland Geddes, de minister van koophandel, en Sir Robert Horne, de minister van arbeid, zijn aan het einde van de vorige week naar Deauville, in Normandië, vertrokken, om er met Lloyd George te beraadslagen. Na hun terugkomst zal er waarschijnlijk een spoedvergadering van het kabinet bijeenkomen. Over al deze con ferenties hangt, volgens de Daily Mail, als een Damocles-zwaard de 2 millioen of meer dagelijks die men meer uitgeeft dan er inkomt. Sir Robert Horne, de minister van ar beid, heeft ook met Lloyd George gespro ken over de opheffing van den onderstand aan de werkloozen, die nog schatten ver slindt. Maar in elk geval is iedpreen het erover eens, dat er een heel bezuinigings program moet ontworpen worden, als men wagen in het spoor wil houden. Zoo is het in Engeland en in alle andere landen. Wat in den oorlog is verwoest en uitgegeven aan krijgsmateriaal enz. wij kunnen wel zeggen, dat er vier jaren lang voor bijna niets anders gewerkt "is, dan voor verwoestingsmachineriën moet nu worden betaald en ingehaald. De be lastingen worden zóó hoog, dat slechts met de uiterste bedachtzaamheid bij hun uit gaven, de volken aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Woensdag is het vredesverdrag met GROOTE KEUZE Eetserviezen, Koffie- en Ontbijtserviezen. Waschstellen. Vraag pri jscourant voor Gero zilver voorheen JACQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. Nadat zij eenigen tijd zwijgend waren voortgegaan, begon Henriette alk hoop, dat ik u niet te veel heb geschreven van Elise, dat ge uwe komst een dag hebt vervroegd.® Hij knikte ontkennend. Dik kon van daag komen, en daarom heb ik mijne komst maar niet langer uitgesteld. Het is waar, wat gij schreefter is eene verandering bij Elise gekomen. Kunt ge in het minst niet nagaan, welke de reden daarvan kan zijn »In het minst niet,® antwoordde Hen riette. »Hebt ge misschien geen gesprek samen gevoerd, dat haar bijzonder kan aangedaan hebben, of waaruit zij misschien kon op maken, datdat Henriette kleurde licht, toen zij hem vroeg »Wat bedoelt ge ïDatdat ik u vroeger gekend heb,® bracht Ravening eenigszins met moeite uit. >Neen, daarvan weet zij niets,® ant woordde Henriette, terwijl zij haar hart sneller voelde kloppen. Dik ben u nog eene verklaring schuldig,® zeide Edgar, Dwat de reden was, waarom ik u verzocht niet aan Elise te laten mer ken, dat ik u vroeger gekend had. Het was, omdat zij er niets van wist, en zij het vreemd zou vinden dat ik er haar in die twee jaar nooit iets van gezegd had, hoewel zij dikwijls over u sprak.® Henriette zweeg zij gevoelde zich ge Oostenrijk te St. Germain geteekend. Clemenceau zeide daarbij het volgende De vergadering is geopend. De onder handelingen, die ten doel gehad hebben overeenstemming te verkrijgen tusschen de geallieerden en geassocieerden mogend heden en Oostenrijk voor het sluiten van den vrede, zijn afgeloopen. Ik heb een stuk geteekend om te getuigen, dat de tekst, die thans geteekend zal worden, gelijkluidend is met dien welke aan de Oostenrijksche delegatie ter hand gesteld is. Uit naam van de geallieerde en ge associeerde mogendheden noodig ik den kanselier Renner uit het verdrag wel te willen onderteekenen. Renner onderteekent dan het verdrag, het protocol en de beide verklaringen over het handhaven van de blokkade van Hon garije en over de schepen, die door de Oostenrijksche marine tot zinken gebracht zijn. Na Renner hebben de geallieerden gevolmachtigden het verdrag en de andere documenten geteekend. Roemenië had verklaard niet te willen teeken, wegens de bezwaren tegen art. 60 betreffende de bescherming der nationale minderheden. Of deze bezwaren nog zijn opgeheven wordt niet gemeld. President Wilson zet zijn rondreis voort om de Amerikanen er maar van te over tuigen dat het vredesverdrag moet gereti- ficeerd worden. De argumenten die hij daarbij gebruikt zijn vaak van een aard die men niet met Wilson's karakter ver- eenigbaar achtte. Zoo wijt hij de oppo sitie aan pro-Duitsche elementen, die het hoofd weer opsteken. Elders stemde hij toe dat het jammer was van het Sjantoeng- verdrag. en dat hij dit afkeurde, maar hij knoopte er de vraag aan vast, of het volk van de Vereenigde Staten in oorlog wenschte te gaan met Engeland, Frankrijk en Japan om Sjantoeng voor China terug te krijgen, een uitlating, die natuurlijk niet naliet de harten te verteederen van de talloozen, die blij zijn, dat de oorlog uit is, doch niet inzagen, dat de zaak niet zuiver door Wilson werd voorgesteld. Met dat al, Wilson wint terrein, dat wordt ons nu in bijna elk telegram uit de Vereenige Staten verzekerd en dat kan natuurlijk zijn terugslag hebben op het werk van den Senaat. Intusschen is het weer minder aangenaam voor Wilson, dat de Amerikaansche gezant in China, dr. Paul Samuel Reinsch, een aanvrage om ontslag ingediend, hetwelk in verband zou kwetst, dat hij haar dit zoo zonder om wegen durfde te zeggen. Waarom had hij niet over haar gesproken Schaamde bij zich over haar Op fleren, eenigszins be- straffenden toon, zeide zij, toen hij geen verdere toelichting gaf voor zijn zonderlinge handelwijze Het werd Henriette zonderling te moede. Hij scheen dan toch wel groot gewicht aan de kennismaking met haar te hech ten, dat dit het eenige was, wat hij voor zijne vrouw verzweeg. Zij had op hare lippen om te vragen, waarom hij op dit punt ook niet oprecht was, maar zij be dwong zich. Beter, dat hij dit niet zeide. Maar Ravening ging voort: dWaarom ik het wenschelijk vond dit voor haar te verzwijgen Is het nog noodig u dit te zeggen Hij zag haar met zijne sprekende, donkerblauwe oogen zoo diep weemoedig aan, dat zij een oogenblik vervuld werd met een onbeschrijfelijk gevoel van zalig heid, een gevoel, dat haar zoo geheel den tijd voor den geest haalde, toen zij hem leerde kennen. Hij wachtte een antwoord, maar zij wist niet wat te zeggen; zij be greep, dat hij op dit oogenblik iets gevoe len moest van wat er in haar omging, en dat gaf haar de in haar oogen bovenna- DRAAGT Gorinchem. staan met de houding van president Wil son in de aangelegenheid van Sjantoeng. Men verzekert, dat dr. Reinsch beloofd heeft China te zullen steunen. Over de Bolsjewiski in Rusland telkens tegenstrijdige berichten. De eene keer lijkt het wel of ze niets meer waard zijn en dan weer wordt gesproken over hun onverwinnelijkheid. Ditmaal is er een Reuter telegram dat zegt Wat de bolsjewiki aangaat zijn onze verdedigingswerken thans voltooid. Er zijn tanks aangekomen en de toebereidselen voor de evacuatie van onze troepen nemen zeer snellen voortgang. Het marinegeschut van de haven is voldoende om Archangel ondersteboven te schieten en de monitor Erebus heeft 15-duimsstukken aan boord. Er zijn genoeg Britsche troepen in Noord- Rusland om er mee naar St. Petersburg te kunnen komen. Dat is geen overdrij ving, doch de opinie van militaire deskun digen, officieren en manschappen zijn bijna unaniem bereid en verlangend om in Noord- Rusland te blijven. Zij hebben de Bolsje wiki gezien en kennen de methoden van die lieden. De Russen weten, dat zij (de Britten) bereid zijn om te blijven. De Peterburgsche Sovjet wil met de geallieerden over den vrede onderhandelen. Het Amerikaansch vlaggeschip New Mexico is in brand gevlogen. De chef der Amerikaansche steenkool export meent dat Europa niet veel kolen van Amerika zal kunnen krijgen. tuurlyke kracht om zich aan den invloed van den op haar gevestigden blik te ont trekken, en schijnbaar bedaard te zeggen dMisschien kan ik het vermoeden. DNeen, ge vermoedt het niet, ge weet het,® zeide hij op heftigen toon. Dik wil u niet misleiden, ik wil u zeggen wat de reden is, als gij het alleen vermoedtik wil u schuld, volledige schuld bekennen, en daarna kan ik niets anders doen, dan u vragen of gij mij vergeven wilt.« Hen riette werd beurtelings bleek en rood met angstige spanning bleef zij wachten op hetgeen hij zou zeggen. Zij kleurde diep hare oogen fonkelden. Wordt vervolgd.) NIEUWSBLAD voor liet Lini van Hmtieimlllmje Lanistraet endi Bonelerwiari 4 j |U Dik dacht, dat uw omgang met Elise geheel oprecht was.® DÜat is zij ook,« antwoordde Ravening, Dik heb voor Elise geen geheimen, behalve dit eene. Voor het overige ga ik geheel oprecht met haar om.® Dik behoef u de hoogst gelukkige dagen niet in herinnering te brengen, die wij te Clarens hebben doorgebracht. Ik durf zeg gen Dwij®, want ik wist, dat zij ook u aangenaam waren Ware dit niet zoo, ik behoefde thans geen schuld te be kennen,® voegde hij er op zachten toon bij. Dik ging van u weg, geheel vervuld van uik, die nog nooit het plan had gevormd om mijn leven aan dat eener vrouw te verbinden, ik dacht er toen ern stig aan. Ik wist, ik had het gevoeld, dat onze harten elkander aantrokken had ik u toen ten huwelijk gevraagd, dan zou ik net antwoord niet met vreeze hebben afgewacht.®

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1