r
or.
HIT HïïWIi HIZÏÏW1
Magazijn St. Jozef.
L. DERKS,
liiiiderkleeding
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden,
No. 3913. Zaterdag 13 September. 1919
SIGAREN,
TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers.
's-BOSCH, Tel. Int. 492.
FEUILLETON.
BAIILMANN's
Heeren- en
Und van altena
GROOTHANDEL IN
W TO
Oud-ILollandsch tinwerk
Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter
en Kaasmesjes.
GkKEfcO ZILVER - ALPACCA
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
Suikerlepeltjes.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
12 uur ingewacht.
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermalc, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
Vraagt nog- lieden pryscourant
MAGAZIJN
24 Hinthamerstraat 24
BUXTENLANDSCH OVERZICHT
Wat er van de wereld worden moet
met de steeds toenemende stakingsbelust
heid is niet te zeggen. Wij kunnen geen
courant inzien of van alle kanten vinden
wij er berichten over het neerleggen van
den arbeid in de een of andere tak van
bedrijf. Wij laten hier enkele uitknipsels
volgen uit een zelfde blad genomen
De staking in de Parijsche bioscopen en
café-chatans duurt voort.
Dan in New-York staken de tooneel-
spelers, de orkestleden en het technisch
personeel. Niet minder dan 169 schouw
burgen zijn bij deze nieuwe staking be
trokken.
Dat is ook niet zoo erg.
Dande staking der boekdrukkers te
Elberfeld heeft zich over het geheele Wup-
perdal uitgebreid. Zij verlangen een weke-
lijksche toelage van 15 Mark (in Berlijn
wordt 10 Mark per week betaald). Evenals
te Elberfeld en Barmen verschijnen nu te
Solingen, Ronsdorf en andere steden de
couranten ook niet meer.
Dat is erger. Voor veel menschen is
het al een oorzaak om uit hun humeur te
raken als ze hun blad niet op tijd krijgen.
Dan loopen ze te ijsberen van belang en
weten niet hoe ze nu hun tijd stuk moeten
slaan. Maar heelemaal geen krant krijgen 1
dat is om uit je vel te springen van
narigheid
Dan De Parijsche gemeentewerklieden
64.
Hoewel zij volstrekt niet over iets klaagde,
l«o; er toch zoo'n lijdende uitdrukking op
haar gelaat, dat bij Henriette wel eens de
twijfel opkwam of Elise niet inderdaad
zieker was dan zij scheen. Zij schreef dat
aan Ravening, niet om hem voor het oogen-
blik ongerust te maken, maar om hem te
verzoeken toch in geen geval zijn komst
langer uit te stellen, want zij verlangde
zeer om te weten of hij ook dezelfde op
merking zou maken als zij, en dan zou
hij kunnen beoordeelen, of er ook iets ge
daan moest worden.
Dit bericht van Henriette was voor Ra
vening eene groote teleurstelling hij had
er zoo vast op gerekend dat de buiten
lucht, gepaard aan den omgang met Hen
riette, Elise buitengewoon veel goed zou
doen, zoodat de brief van Henriette hem
erg schokte. Hij besloot nn niet langer
te wachen, maar onmiddellijk naar Den
nenheuvel te gaan waardoor hij nog een
dag eerder dan het plan was, daar aan
kwam. Elise beschouwde dit als eene lieve
verrassing, maar Henriette was eenigszins
ongerust, dat zij in haar brief misschien
den toestand van Elise wat overdreven had
voorgesteld. Zij zocht een onderhoud met
hebben een bijeenkomst gehouden waarop
besloten werd de algemeene werkstaking
uit te roepen voor het personeel der ge
meentehuizen, wegen, scholen en kerkhoven.
Dat is wel heel erg.
Wat ons betreft, wij kunnen het recht
van werkstaking als uiterste middel in
sociale conflicten niet ontkennen De mis
standen kunnen zoo pijnlijk zijn en de
onwil tot verbetering bij de werkgevers
zóó ergerlijk dat de arbeiders wel gedwon
gen zijn zulke heeren hun dienst op te
zeggen wie niet hooren wil moet maar
voelen.
Doch werkstaking is altijd een twee
snijdend zwaard. Het wondt niet alleen
den werkgever maar ook den werknemer.
Maar bovendien mag men in onzen tijd
slechts daarom in uitersten nood tot dit
strijdmiddel zijn toevlucht nemen omdat het
belang der samenleving meebrengt, dat er
rust kome en orde, niet alleen tusschen
de volkeren, maar ook tusschen de standen,
ook in de wereld der patroons en onder-
hoorigen.
Onze tijd is besmet van arbeidsschuw-
heid, besmet van begeerte naar goed zonder
inspanning. Daartegen moet worden ge
waarschuwd. De steeds luider klinkende
eisch van al korter werkdag en al meerder
verdienste brengt ook ons volk aan den
rand van den afgrond. Dat kan zoo niet
voortgaan. Gelukkig dat vele arbeiders
zelf dit gaan inzien. Men gaat begrijpen
dat er offers gebracht moeten worden, nu
het er op aankomt de gekneusde en bloed-
arme wereld weer op de been te helpen.
Allerwege dringt het door dat er bezuinigd
Ravening, waarvoor de gelegenheid, daar
deze ook Henriette alleen wenschte te
spreken, spoedig gevonden werd. Elise, die
in den middag eene kleine wandeling had
gedaan, ging na het middagmaal wat rus
ten op haar kamer, waarop Edgar aan
Henriette voorsloeg met hem een wande
ling in het bosch te doen.
Met een gemengd gevoel had Henriette
dit voorstel aangenomen. Voor het eerst
zou zij nu alleen zijn met den man, aan
wien zij de laatste jaren onafgebroken had
gedachtgevoelde zij hoe bij dit denkbeeld
haar hart klopte van vurig verlangen, te
vens zag zij met angst een langdurig ge
sprek met Ravening te gemoet, want zij
was er niet geheel zeker van, of zij zich
wel altijd zoo zou kunnen beheerschen, dat
hij niet zien kon, wat in haar omging.
Het was een schoone namiddag. De
stralen der naar de kim neigende zon
schitterden hier en daar door de donkere
toppen der masthoornen, die één groot dak,
gedragen door hooge, slanks zuilen, schenen
te vormen. Het was zeer stilalleen dat
geheimzinnige ritselen en ruischen, dat
zelfs bij het kalmste weder als een levende
adem door een bosch gaat, en het zachte
gekraak van eenige minder stevige stam
men, liet zich voortdurend hooren. Het
pad, dat de wandelaars volgden, was effen,
en het geluid hunner voetstappen werd ge
heel gesmoord op het zachte, gladde tapijt
van dennennaalden, waarmede de bodem
overdekt was.
moet worden, in elk huishouden zoowel
in dat van den staat als dat van den
enkelen menech hij moge schatten ver
dienen of een gewoon weekloon.
Sir Auckland Geddes, de minister van
koophandel, en Sir Robert Horne, de minister
van arbeid, zijn aan het einde van de
vorige week naar Deauville, in Normandië,
vertrokken, om er met Lloyd George te
beraadslagen. Na hun terugkomst zal er
waarschijnlijk een spoedvergadering van het
kabinet bijeenkomen. Over al deze con
ferenties hangt, volgens de Daily Mail, als
een Damocles-zwaard de 2 millioen of meer
dagelijks die men meer uitgeeft dan er
inkomt.
Sir Robert Horne, de minister van ar
beid, heeft ook met Lloyd George gespro
ken over de opheffing van den onderstand
aan de werkloozen, die nog schatten ver
slindt. Maar in elk geval is iedpreen het
erover eens, dat er een heel bezuinigings
program moet ontworpen worden, als men
wagen in het spoor wil houden.
Zoo is het in Engeland en in alle andere
landen. Wat in den oorlog is verwoest
en uitgegeven aan krijgsmateriaal enz.
wij kunnen wel zeggen, dat er vier jaren
lang voor bijna niets anders gewerkt "is,
dan voor verwoestingsmachineriën moet
nu worden betaald en ingehaald. De be
lastingen worden zóó hoog, dat slechts met
de uiterste bedachtzaamheid bij hun uit
gaven, de volken aan hun verplichtingen
kunnen voldoen.
Woensdag is het vredesverdrag met
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Koffie- en
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
Vraag pri jscourant voor Gero zilver
voorheen
JACQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
Nadat zij eenigen tijd zwijgend waren
voortgegaan, begon Henriette
alk hoop, dat ik u niet te veel heb
geschreven van Elise, dat ge uwe komst
een dag hebt vervroegd.®
Hij knikte ontkennend. Dik kon van
daag komen, en daarom heb ik mijne komst
maar niet langer uitgesteld. Het is waar,
wat gij schreefter is eene verandering
bij Elise gekomen. Kunt ge in het minst
niet nagaan, welke de reden daarvan kan
zijn
»In het minst niet,® antwoordde Hen
riette.
»Hebt ge misschien geen gesprek samen
gevoerd, dat haar bijzonder kan aangedaan
hebben, of waaruit zij misschien kon op
maken, datdat
Henriette kleurde licht, toen zij hem
vroeg
»Wat bedoelt ge
ïDatdat ik u vroeger gekend heb,®
bracht Ravening eenigszins met moeite uit.
>Neen, daarvan weet zij niets,® ant
woordde Henriette, terwijl zij haar hart
sneller voelde kloppen.
Dik ben u nog eene verklaring schuldig,®
zeide Edgar, Dwat de reden was, waarom
ik u verzocht niet aan Elise te laten mer
ken, dat ik u vroeger gekend had. Het
was, omdat zij er niets van wist, en zij
het vreemd zou vinden dat ik er haar in
die twee jaar nooit iets van gezegd had,
hoewel zij dikwijls over u sprak.®
Henriette zweeg zij gevoelde zich ge
Oostenrijk te St. Germain geteekend.
Clemenceau zeide daarbij het volgende
De vergadering is geopend. De onder
handelingen, die ten doel gehad hebben
overeenstemming te verkrijgen tusschen
de geallieerden en geassocieerden mogend
heden en Oostenrijk voor het sluiten van
den vrede, zijn afgeloopen. Ik heb een
stuk geteekend om te getuigen, dat de
tekst, die thans geteekend zal worden,
gelijkluidend is met dien welke aan de
Oostenrijksche delegatie ter hand gesteld
is. Uit naam van de geallieerde en ge
associeerde mogendheden noodig ik den
kanselier Renner uit het verdrag wel te
willen onderteekenen.
Renner onderteekent dan het verdrag,
het protocol en de beide verklaringen over
het handhaven van de blokkade van Hon
garije en over de schepen, die door de
Oostenrijksche marine tot zinken gebracht
zijn. Na Renner hebben de geallieerden
gevolmachtigden het verdrag en de andere
documenten geteekend.
Roemenië had verklaard niet te willen
teeken, wegens de bezwaren tegen art. 60
betreffende de bescherming der nationale
minderheden. Of deze bezwaren nog zijn
opgeheven wordt niet gemeld.
President Wilson zet zijn rondreis voort
om de Amerikanen er maar van te over
tuigen dat het vredesverdrag moet gereti-
ficeerd worden. De argumenten die hij
daarbij gebruikt zijn vaak van een aard
die men niet met Wilson's karakter ver-
eenigbaar achtte. Zoo wijt hij de oppo
sitie aan pro-Duitsche elementen, die het
hoofd weer opsteken. Elders stemde hij
toe dat het jammer was van het Sjantoeng-
verdrag. en dat hij dit afkeurde, maar hij
knoopte er de vraag aan vast, of het volk
van de Vereenigde Staten in oorlog wenschte
te gaan met Engeland, Frankrijk en Japan
om Sjantoeng voor China terug te krijgen,
een uitlating, die natuurlijk niet naliet de
harten te verteederen van de talloozen, die
blij zijn, dat de oorlog uit is, doch niet
inzagen, dat de zaak niet zuiver door Wilson
werd voorgesteld.
Met dat al, Wilson wint terrein, dat
wordt ons nu in bijna elk telegram uit
de Vereenige Staten verzekerd en dat kan
natuurlijk zijn terugslag hebben op het
werk van den Senaat. Intusschen is het
weer minder aangenaam voor Wilson, dat
de Amerikaansche gezant in China, dr.
Paul Samuel Reinsch, een aanvrage om
ontslag ingediend, hetwelk in verband zou
kwetst, dat hij haar dit zoo zonder om
wegen durfde te zeggen. Waarom had hij
niet over haar gesproken Schaamde bij
zich over haar Op fleren, eenigszins be-
straffenden toon, zeide zij, toen hij geen
verdere toelichting gaf voor zijn zonderlinge
handelwijze
Het werd Henriette zonderling te moede.
Hij scheen dan toch wel groot gewicht
aan de kennismaking met haar te hech
ten, dat dit het eenige was, wat hij voor
zijne vrouw verzweeg. Zij had op hare
lippen om te vragen, waarom hij op dit
punt ook niet oprecht was, maar zij be
dwong zich. Beter, dat hij dit niet zeide.
Maar Ravening ging voort: dWaarom
ik het wenschelijk vond dit voor haar te
verzwijgen Is het nog noodig u dit te
zeggen Hij zag haar met zijne sprekende,
donkerblauwe oogen zoo diep weemoedig
aan, dat zij een oogenblik vervuld werd
met een onbeschrijfelijk gevoel van zalig
heid, een gevoel, dat haar zoo geheel den
tijd voor den geest haalde, toen zij hem
leerde kennen. Hij wachtte een antwoord,
maar zij wist niet wat te zeggen; zij be
greep, dat hij op dit oogenblik iets gevoe
len moest van wat er in haar omging, en
dat gaf haar de in haar oogen bovenna-
DRAAGT
Gorinchem.
staan met de houding van president Wil
son in de aangelegenheid van Sjantoeng.
Men verzekert, dat dr. Reinsch beloofd
heeft China te zullen steunen.
Over de Bolsjewiski in Rusland telkens
tegenstrijdige berichten. De eene keer
lijkt het wel of ze niets meer waard zijn
en dan weer wordt gesproken over hun
onverwinnelijkheid.
Ditmaal is er een Reuter telegram dat
zegt
Wat de bolsjewiki aangaat zijn onze
verdedigingswerken thans voltooid. Er zijn
tanks aangekomen en de toebereidselen
voor de evacuatie van onze troepen nemen
zeer snellen voortgang. Het marinegeschut
van de haven is voldoende om Archangel
ondersteboven te schieten en de monitor
Erebus heeft 15-duimsstukken aan boord.
Er zijn genoeg Britsche troepen in Noord-
Rusland om er mee naar St. Petersburg
te kunnen komen. Dat is geen overdrij
ving, doch de opinie van militaire deskun
digen, officieren en manschappen zijn bijna
unaniem bereid en verlangend om in Noord-
Rusland te blijven. Zij hebben de Bolsje
wiki gezien en kennen de methoden van
die lieden. De Russen weten, dat zij (de
Britten) bereid zijn om te blijven.
De Peterburgsche Sovjet wil met de
geallieerden over den vrede onderhandelen.
Het Amerikaansch vlaggeschip New
Mexico is in brand gevlogen.
De chef der Amerikaansche steenkool
export meent dat Europa niet veel kolen
van Amerika zal kunnen krijgen.
tuurlyke kracht om zich aan den invloed
van den op haar gevestigden blik te ont
trekken, en schijnbaar bedaard te zeggen
dMisschien kan ik het vermoeden.
DNeen, ge vermoedt het niet, ge weet
het,® zeide hij op heftigen toon. Dik wil
u niet misleiden, ik wil u zeggen wat de
reden is, als gij het alleen vermoedtik
wil u schuld, volledige schuld bekennen,
en daarna kan ik niets anders doen, dan
u vragen of gij mij vergeven wilt.« Hen
riette werd beurtelings bleek en rood
met angstige spanning bleef zij wachten
op hetgeen hij zou zeggen.
Zij kleurde diep hare oogen fonkelden.
Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
voor liet Lini van Hmtieimlllmje Lanistraet endi Bonelerwiari
4
j
|U
Dik dacht, dat uw omgang met Elise
geheel oprecht was.®
DÜat is zij ook,« antwoordde Ravening,
Dik heb voor Elise geen geheimen, behalve
dit eene. Voor het overige ga ik geheel
oprecht met haar om.®
Dik behoef u de hoogst gelukkige dagen
niet in herinnering te brengen, die wij te
Clarens hebben doorgebracht. Ik durf zeg
gen Dwij®, want ik wist, dat zij ook u
aangenaam waren Ware dit niet
zoo, ik behoefde thans geen schuld te be
kennen,® voegde hij er op zachten toon
bij. Dik ging van u weg, geheel vervuld
van uik, die nog nooit het plan had
gevormd om mijn leven aan dat eener
vrouw te verbinden, ik dacht er toen ern
stig aan. Ik wist, ik had het gevoeld, dat
onze harten elkander aantrokken had ik
u toen ten huwelijk gevraagd, dan zou
ik net antwoord niet met vreeze hebben
afgewacht.®