i» Magazijn St. Jozef. L. DERKS, UND VAN ALTENA Uitgever: L J. VEERMAN, Heusden. No. 3915, Zaterdag 20 September1919 r SIGAREN, "1 TABAK. Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers, 's-BOSCH, Tel. Int. 492. Zij, die zich van heden af op deze Courant abonnee- ren, ontvangen de nog deze maand verschijnende nummers GRATIS. FEUILLETON. 1ST 11ÏÏWII IISÏÏW1 KA II Lil AO's IIemu- en Kiiulerkleediiig Gorinchem. Oud-Hollandsch tinwerlc. Tafel- Desserimessen, Fruit- Boter en Kaasmesjes. Grlïit&O ZILVER ALPACCA m DRAAGT Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnement» ij spe?' 3 maanden 1.20, franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag 12 uur ingewacht. 1855*1 fëS/si. GROOTHANDEL IN MB' Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him, Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot, Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche, Rubi, Caravellis, enz. enz. Vraagt nog lieden prijscourant MAGAZIJN 24 Hinthamerstraat 24 rmsim: - ê£üc BUITENLANDSCH OVERZICHT Deze week is door heel Engeland een vliegend blad verspreid met den titel»The Futures en dat verklaringen van de voor naamste staatslieden bevat. Lloyd George heeft er de volgende op wekking in geschreven »Miliioenen dappere jonge mannen hebben voor de nieuwe we reld gestreden. Honderdduizenden zijn ge sneuveld om haar te vestigen. Als wij in gebreke blijve'n om de belofte, die hun gegeven was, te vervullen, onteeren wij ons zeiven. Wat beteekent een nieuwe wereld Hoe zag de oude eruit Het was een wereld, waarin alle gezwoeg aan myriaden van eerlijke arbeiders, mannen en vrouwen, niets opleverde dan vuilheid, armoede, zorg en ellende een wereld die door achterbuiuten ontsierd en door uitmergeling geschandvlekt werd, waar werkloosheid ten gevolge van de wissel valligheden van de nijverheid wanhoop in een menigte van nederige gezinnen bracht een wereld, waarin zij aan zij met gebrek, de onuitputtelijke rijkdom van de aarde 66. Sinds dien tijd heb ik het altijd zooveel mogelijk vermeden met u in aanraking te komen. Oprecht met mijne vrouw te spreken werd, hoe langer ik zweeg, te moeielijker, en zeker zou ik u nog niet verzocht hebben bij ons te komen, ware het niet dat ik voor Elise, die zoo vurig naar u verlangde, meende mijn verzoek niet langer te mogen uitstellen. Ziedaar mijn gedrag, ik zeg niet verontschuldigd, maar verklaard ik heb u zonder omwe gen de waarheid gezegd ik erken dat ik schuldig tegenover u ben, en ik vraag slechts één ding van u »Wi!t gij mij de hand geven en het gebeurde vergeten Zij aarzelde een oogenblik, maar stak hem daarna de hand toe met de woorden »Vergeven graag, maar vergeten is moeielijk.cc »Ik had ook niet moeten vragen te ver geten^ zeide hij op innigen toon, »ik voor mij zal nooit die heerlijke dagen te Clarens kunnen vergeten, ook al trachtte ik dit. Ik geloof, dat het de gelukkigste dagen van mijn leven waren. Zij sloeg een bük van verwondering op hem. Hij bespeurde dien en zeide zacht »Gij meent dat ik in mijn huwelijkstijd verspild werd, ten deele door onkunde en gebrek aan inzicht, ten deele door onbe perkte zelfzucht. »Als wij de oude wereld weer inhuren, zullen wij de heldhaftige dooden verraden. Wij zuilen schuldig staan aan de laaghar- tigste trouweloosheid die ooit den naam van een volk bevlekt heeft. Neen, wij zullen voor ons zeiven en onze kinderen een vergoeding scheppen. Aan de oude wereld moet en zal een einde komen. Geen poging kan haar veel langer stutten. Als er menschen mochten zijn, die zich geneigd mochten voelen haar in stand te houden, moeten zij zich in acht nemen, opdat zij niet op hen valt en hen en hun gezinnen ten ondergang voert. »Het moet de verheven plicht van allen, zonder gedachte aan partijschap, zijn, om bij het opbouwen van de nieuwe wereld te helpen, waar arbeid zijn billijke belooning krygen^n alleen traagheid gebrek lijden zal Ach waarom zijn wij bij uitingen ais deze geneigd te denken 1 toekomstmuziek Daar zijn in den loop der jaren, vooral in het laatste jaar, zóóveel beloften gedaan, die maar niet vervuld worden. Hier wil Lloyd George dus een wereld zonder achterbuurten, zonder uitmergeling, zonder woningelleride, zonder de scherpe tegenstelling van overdadige weelde en nij pend gebrek. Maar wat baten deze woor den, als het woorden blijven Als er toch de eerlijke wil is, waarom kan er dan niet een beetje meer geluk bereid worden aan zooveel stakkers op deze droeve wereld Als men toch erkend de onbillijkheid van zoovele toestanden in de christelijke wereld, wel meer zuike gelukkige dagen moet heb ben doorgebracht Maar neen,* ging hij op bijna fluisterenden toon voort, »neen, dat is zoo niet. Elise is lief, is een en gel van liefde en zelfverloochening, maar hare wenschen, hare aspiratiën zijn zoo ge heel anders dan de mijne. Wij hebben elkander hartelijk lief, maar wij begrijpen elkander niet.a Henriette had een gevoel alsof zij niet goed handelde door hem aldus tot haar te laten spreken. Want wat deed zij Zij vergunde hem door haar stilzwijgen haar tot zijn vertrouwde te nemen, maar was dat geen gladde baan Zij de vertrouw de van Ravening Doch de gedachte kwam bij haar op dat zij misschien, door eens openhartig met hem te spreken, iets kon bijdragen tot het geluk van het echtpaar. Zij zeide daarom »Ik geloof werkelijk dat Elise en gij elkander niet begrijpt. Maar waar twee elkander zóó liefhebben, daar moet het geluk te vinden zijn, vooral bij zoo'n aan hankelijk vrouwije als Elise is. »Ik zou vroeger ook nooit geloofd heb ben, dat een huwelijk als het onze moge lijk was,« antwoordde hij. jZooals Elise mij lief heeft, heeft misschien nog nooit eene vrouw een man liefgehad, en ook ik, ik doe alles wat in mijn vermogen is, om haar geluk te bevorderen. Maar ons ge luk hangt r.iet van ons zeiven af. Het schijnt wel dat, om geluk mogelijk te maken, er eenige voorwaarden moeten waarom dan niet gedaan wat de hand vindt Waarom dan niet om iets te noemen terstond en zonder pardon de rijke leegloopers en de arme leegloopers, want ze zijn er van beide soorten, te laten voelen, dat ze niet langer geduld worden in de huidige samenleving Waarom niet een einde gemaakt, niet alleen aan den woningnood, maar aan al die menigvuldige ellende die voortvloeit uit te'kleine en ongezonde behuizing van dui zenden en duizenden? Waarom ....ja noem maar op alies wat nog gedaan k&n worden tot verbetering der toestanden. Maar 't geld 1 Waar de sommen te vinden die ^daarvoor noodig zijn Heeft men gevraagd waar het geld vandaan moest komen om deze wereld hopeloos te worden en te verscheuren Als er de liefde was, als de oude wereld nu eens echt een nieuwe wereld ging worden van zelfverloochening en solidariteit, zou dan iets onmogelijk zijn Zou het dan heusch onmogelijk zijn, b.v. de uitgaven voor militaire doeleinden tot een minimum te verlagen en met de vrij ko mende sommen den naaste te dienen Een nieuwe wereld Met de oude menschen Zelfzuchtig en wraakgiertg tot in hun merg. Ach Lloyd George geef ons nieuwe menschen die rekening gaan houden met de allereenvoudigste eischen van het Christendom en wij zullen verder naar u luisteren. Maar riu Woorden en nog eens woorden. D'Annunzio, de Italiaansche dicli ter-officier, zit nog immer in Frame en 'l zal de Ita- GROOTE KEUZE Eetserviezen, Kofüe- en Ontbijtserviezen. Waschstellen. Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken, Suikerlepeltjes. Vraag prijscourant voor Gero zilver. voorheen JAGQ. KRIJBOLDER Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH. BHBH1 vervuld worden, en tot de vervulling daar van kunnen wij weinig of niets bijdragen.* »Maar ik begrijp niet, dat het geluk niet bestaat, als er toch zooveel voorwaar den vervuld zijn ais hier x>Een feit blijft een feit. Maar laat ons daarover niet meer spreken het is een treurig onderwerp, waarmede ik reeds al den tijd van mijn huwelijk vervuld ben. Laat mij liever nu eens zeggen welk een verlicht gevoel ik heb, nu ik u alles heb verteld, en gy weder jegens mij wilt zijn als vroeger. »Als vroeger,herhaalde zij, »dut heb ik niet gezegd dat is onmogelijk. »Helaas jadat is onmogelijk U riep hij hartstochtelijk uit. ïWil je gelooven, Henriette,zeide hij, terwijl hij hare hand trachtte te nemen, hetgeen zij niet toeliet, »dat ik jaren van mijn leven zou willen geven, als ik toen te Clarens de inspraak van mijn hart gevolgd had Ik geloof, ik weet zeker, dat wij wel gelukkig met elkander zouden geweest rijn.« •&Zeg dat niet, spreek zoo nietriep zij op bijna angstigen toon uit, terwijl haar boezem hijgde. »Ik raag, ik wil je zoo niet hooren spreken. Je bent de man van Elise, en het is je plicht, je dure plicht, alles te doen wat je kunt, om haar zoo gelukkig mogelijk te rnaken.« »Doe ik dat dan niet zeide hij op zacht verwijtenden toon. i>Zeg mij dan wat ik daartoe doen raoet.ee »Dat kan ik je niet zeggen, dat kun je liaansehe regeering niet zoo makkelijk vallen hem »tct rede te brengen* gelijk ie be loofd heeft, Het blijkt toch steeds duide lijker dat de sympathiën van een zeer groot deel der bevolking aan zijn zijde zijn. Niets te verwonderen trouwens het be zit van den Noordoostelijken oever van de Adriatische Zee was mede het oorlogsdoel van Italië. Daarvoor is de bevolking een jaar of vier warm gemaakt. Het is een wel wat heel scherpe overgang, vooral voor het leger, om nu in de mannen, die dit doel trots alles willen verwezenlijken, lieden te zien die gevaarlijk voor den staat zijn een verandering van gezichtspunt, die het gevolg i3 van het feit, dat het Zuid-Slavi sche deel van de Habsburgsche monarchie aan het eind van den ooriog tot vrienden van Italië's bondgenooten zijn geworden, en dus ook door de Italianen als vrienden moeten worden beschouwd, wil het de gunst van zijn bondgenooten niet verbeuren. Toen het geval in de Italiaansche Kamer ter sprake kwam, voerden de leden ver zachtende omstandigheden aan en betoogden dat de deelnemers stellig allen uit vader landsliefde hadden gehandeld en mitsdien geen strenge straf verdienden. Dat is over het algemeen het standpunt van de pers en de regeering schijnt niet ongenegen er naar te handelen. In dien zin wordt de zending van generaal Badoglio een vriend van d'Annunzio naar Fiume opgevat. Hij zou opdracht hebben de zaak bij te leggen en d'Annunzio te overreden met zijn vrij schar en Fiume weer te verlaten. De Parijsche conferentie beschouwt het nu als wensehelijk, zoo spoedig mogelijk over het lot van Fiume definitief te be slissen. Verder uitstel zou slechts tot ver grooting der moeilijkheden kunnen leiden. Maar als de geallieerden niet met kracht doortasten is de kans zeer groot dat d'An nunzio zijn zin en Italië dus Fiume krijgt. Hoe fel de Franschen op de Duitschers gebeten zijn Jaat de Temps zien. De Fransche socialisten hebben n.l. toe nadering gericht tot de Duitsche, terwijl te Genéve een vereeniging ?an oud-strijders uit Frankrijk en Duitschland is opgericht. De bedoeling daarvan is atusschen deze twoe groote volken, die elk hun eigen eigenschappen en hun bijzondere vermogens hebben, het domme en verfoeilijke misver stand weg te nemen, dat de groote inter nationale verzoening vertraagt, het bloedige verleden uitwisschen, dat het ongeluk van alleen zelf voelen. »Ik doe, wat ik denk dat ik doen moet, maar ik bereik niet wat ik wensch. Ik heb slechts tegen je gezegd wat ik niet kon, wat ik niet mocht verzwijgenik leef alleen maar in de herinnering, en dat is niet veel, Henriette, als de herinnering slechts dient om mij te toonen hoe geluk kig ik had kunnen wezen, indien ik anders gehandeld had.« »Maar ook dat moet j9 uit je gedach ten zetten, want nu is het niet meer ge oorloofd daaraan te denken.* Waarom niet? Het is het eenige wat my overblijft.* nOmdat je een getrouwd man bent. Zóó te denken is eigenlijk al ontrouw aan je vrouw »Je kent mijn vrouw niet, Henriette, en ik dacht dat je haar zoo goed kendet. Denk je dat Elise zoo afgunstig is, om mij volstrekt geen geluk te gunpen, om dat zij niet in staat is mij geluk te geven Dan doe je haar onrecht, groot onrecht,* zeide hij heftig. »Mijn vrouw is een en gel van opoffering, en nooit zal ik haar liefde geheel naar waarde kunnen schat ten.* Henriette wist niet wat zij hoorde. Een man, die zoo vol vurige bewondering over zijne vrouw kon spreken, en die toch niet gelukkig met haar was het kwam haar ten eenenmale onbegrijpelijk voor. Geloof niet,« zeide zij zacht, terwijl ze een traan wegpinkte, want het verwijt dat de menschheid is geweest, dat ons onzeg bare geestelijk en lichamelijk lijden heeft veroorzaakt en dat Frankrijk van Duisch- land heeft gescheiden De Temps noemt ditverraad aan Fran krijk. »Daar gaat uw nieuwe wereld, Lloyd George De Opperste Raad te Parijs heeft be sloten dat men de geallieerde troepen uit Rusland zal terugtrekken. De Russische volken moeten zichzelf herstellen, maar hebben daarbij de rechten hunner buren te eerbiedigen. Het is ergerlijk gelijk de Joden in de overwonnen landen te lijden hebben. Nu weer in Hongerije, Daar zijn volgens de Morgenztg. tot dusver niet minder dan 3000 Joden gedood, die niets met het bolsjewisme uit te staan hadden. Hun eenige misdaad is dat zij Joden waren en Joden wilden blijven. Het kabinet Frie- drich moedigt de progromstemming der bevolking aan, omdat het daardoor op het kussen hoopt te blijven. Nog erger hadden het de Armeniërs te verduren tijdens den oorlog. Dr. Lepsius, voorzitter van het Duitsch-Armeenische Ge nootschap, deelt mede dat er voor den oorlog 4.845.450 Ameniers in Turkije woonden. Daarvan zijn 1.396.000 gede porteerd of gedood, 244.000 gevlucht en slechts 204.700 gespaard gebleven. Van •ie gedeporteerden zijn bovendien talloozen omgekomen. Het Armeensche volk in Turkije is dus vrijwel uitgeroeid en van de welvaart ervan is niets overgebleven (de zij haar vriendin onrecht aandeed, trof haar diep, »dat ik haar misken ik weet hoe Elise liefheeft, maar juist daarom zou zij niet kunnen verdragen dat je, al is het maar in je herinnering, aan eene andere vrouw dacht.* »Ik zie het wel,« antwoordde Edgar, met iets minachtends in zijn toon, »je be oordeelt Elise even als een ander het zou doen je stelt haar op ééne lijn met an dere vrouwen, maar zoo is zij niet. Als Elise wist, dat zij mij gelukkig kon ma ken ten koste van haar zelve, dan zou ze het doen, dat weet ik zeker.« »Maar het is iets onmogelijks, wat jij vooronderstelt dat zij zou willen doen.« »Voor de zelfopoffering van Elise is niets onmogelijk, geloof me,« zeide Edgar. ïZij zou zich van harte verheugen in iets, wat mij gelukkig maakte, al zou het haar ook haar eigen geluk kosten. Ik geloof niet dat veel vrouwen daartoe in staat zouden zijn, maar zij wel.* Henriette was onaangenaam aangedaan. Het was haar of zij zelve vernederd werd, want zij hield hetgeen hij van Elise voor onderstelde, voor iets onmogelijks, althans voor haar zelve. Zij zou, dit gevoelde zij, voor een man, dien zij beminde, haar le ven kunnen opofferen, maar nooit zou zij zich er in kunnen verheugen, dat hij het geluk vond bij eene andere vrouw. NIEUWSBLAD voor liet van Heostien en Altsna, de Langstraat en OeJommelerwaard i Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1919 | | pagina 1