i»
Magazijn St. Jozef.
L. DERKS,
UND VAN ALTENA
Uitgever: L J. VEERMAN, Heusden.
No. 3915, Zaterdag 20 September1919
r
SIGAREN,
"1
TABAK.
Het goedkoopste adres voor Wederverkoopers,
's-BOSCH, Tel. Int. 492.
Zij, die zich van heden
af op deze Courant abonnee-
ren, ontvangen de nog deze
maand verschijnende nummers
GRATIS.
FEUILLETON.
1ST 11ÏÏWII IISÏÏW1
KA II Lil AO's
IIemu- en
Kiiulerkleediiig
Gorinchem.
Oud-Hollandsch tinwerlc.
Tafel- Desserimessen, Fruit- Boter
en Kaasmesjes.
Grlïit&O ZILVER ALPACCA
m
DRAAGT
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnement» ij spe?' 3 maanden 1.20,
franco per post zonder prijsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 46 regels 60 cent. Elke regel
meer 10 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag
12 uur ingewacht.
1855*1 fëS/si.
GROOTHANDEL IN
MB'
Meleka, Vecco, Sportman, Red Fox, Xantos, Lift, Crescent, Him,
Tosca, Toujours, Basma, Happy, Rahat, Kleine Xantos, Ascot,
Ermak, Cavalla Ballet, Miss Gaby, Khiat, Leopold, Miss Blanche,
Rubi, Caravellis, enz. enz.
Vraagt nog lieden prijscourant
MAGAZIJN
24 Hinthamerstraat 24
rmsim:
- ê£üc
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Deze week is door heel Engeland een
vliegend blad verspreid met den titel»The
Futures en dat verklaringen van de voor
naamste staatslieden bevat.
Lloyd George heeft er de volgende op
wekking in geschreven »Miliioenen dappere
jonge mannen hebben voor de nieuwe we
reld gestreden. Honderdduizenden zijn ge
sneuveld om haar te vestigen. Als wij in
gebreke blijve'n om de belofte, die hun
gegeven was, te vervullen, onteeren wij
ons zeiven. Wat beteekent een nieuwe
wereld Hoe zag de oude eruit Het
was een wereld, waarin alle gezwoeg aan
myriaden van eerlijke arbeiders, mannen
en vrouwen, niets opleverde dan vuilheid,
armoede, zorg en ellende een wereld
die door achterbuiuten ontsierd en door
uitmergeling geschandvlekt werd, waar
werkloosheid ten gevolge van de wissel
valligheden van de nijverheid wanhoop in
een menigte van nederige gezinnen bracht
een wereld, waarin zij aan zij met gebrek,
de onuitputtelijke rijkdom van de aarde
66.
Sinds dien tijd heb ik het altijd zooveel
mogelijk vermeden met u in aanraking te
komen. Oprecht met mijne vrouw te
spreken werd, hoe langer ik zweeg, te
moeielijker, en zeker zou ik u nog niet
verzocht hebben bij ons te komen, ware
het niet dat ik voor Elise, die zoo vurig
naar u verlangde, meende mijn verzoek
niet langer te mogen uitstellen. Ziedaar
mijn gedrag, ik zeg niet verontschuldigd,
maar verklaard ik heb u zonder omwe
gen de waarheid gezegd ik erken dat ik
schuldig tegenover u ben, en ik vraag
slechts één ding van u »Wi!t gij mij de
hand geven en het gebeurde vergeten
Zij aarzelde een oogenblik, maar stak
hem daarna de hand toe met de woorden
»Vergeven graag, maar vergeten is
moeielijk.cc
»Ik had ook niet moeten vragen te ver
geten^ zeide hij op innigen toon, »ik voor
mij zal nooit die heerlijke dagen te Clarens
kunnen vergeten, ook al trachtte ik dit.
Ik geloof, dat het de gelukkigste dagen
van mijn leven waren.
Zij sloeg een bük van verwondering op
hem. Hij bespeurde dien en zeide zacht
»Gij meent dat ik in mijn huwelijkstijd
verspild werd, ten deele door onkunde en
gebrek aan inzicht, ten deele door onbe
perkte zelfzucht.
»Als wij de oude wereld weer inhuren,
zullen wij de heldhaftige dooden verraden.
Wij zuilen schuldig staan aan de laaghar-
tigste trouweloosheid die ooit den naam
van een volk bevlekt heeft. Neen, wij
zullen voor ons zeiven en onze kinderen
een vergoeding scheppen. Aan de oude
wereld moet en zal een einde komen.
Geen poging kan haar veel langer stutten.
Als er menschen mochten zijn, die zich
geneigd mochten voelen haar in stand te
houden, moeten zij zich in acht nemen,
opdat zij niet op hen valt en hen en hun
gezinnen ten ondergang voert.
»Het moet de verheven plicht van allen,
zonder gedachte aan partijschap, zijn, om
bij het opbouwen van de nieuwe wereld
te helpen, waar arbeid zijn billijke belooning
krygen^n alleen traagheid gebrek lijden zal
Ach waarom zijn wij bij uitingen ais
deze geneigd te denken 1 toekomstmuziek
Daar zijn in den loop der jaren, vooral in
het laatste jaar, zóóveel beloften gedaan,
die maar niet vervuld worden.
Hier wil Lloyd George dus een wereld
zonder achterbuurten, zonder uitmergeling,
zonder woningelleride, zonder de scherpe
tegenstelling van overdadige weelde en nij
pend gebrek. Maar wat baten deze woor
den, als het woorden blijven Als er toch
de eerlijke wil is, waarom kan er dan niet
een beetje meer geluk bereid worden aan
zooveel stakkers op deze droeve wereld
Als men toch erkend de onbillijkheid van
zoovele toestanden in de christelijke wereld,
wel meer zuike gelukkige dagen moet heb
ben doorgebracht Maar neen,* ging hij
op bijna fluisterenden toon voort, »neen,
dat is zoo niet. Elise is lief, is een en
gel van liefde en zelfverloochening, maar
hare wenschen, hare aspiratiën zijn zoo ge
heel anders dan de mijne. Wij hebben
elkander hartelijk lief, maar wij begrijpen
elkander niet.a
Henriette had een gevoel alsof zij niet
goed handelde door hem aldus tot haar te
laten spreken. Want wat deed zij Zij
vergunde hem door haar stilzwijgen haar
tot zijn vertrouwde te nemen, maar was
dat geen gladde baan Zij de vertrouw
de van Ravening Doch de gedachte kwam
bij haar op dat zij misschien, door eens
openhartig met hem te spreken, iets kon
bijdragen tot het geluk van het echtpaar.
Zij zeide daarom
»Ik geloof werkelijk dat Elise en gij
elkander niet begrijpt. Maar waar twee
elkander zóó liefhebben, daar moet het
geluk te vinden zijn, vooral bij zoo'n aan
hankelijk vrouwije als Elise is.
»Ik zou vroeger ook nooit geloofd heb
ben, dat een huwelijk als het onze moge
lijk was,« antwoordde hij. jZooals Elise
mij lief heeft, heeft misschien nog nooit
eene vrouw een man liefgehad, en ook ik,
ik doe alles wat in mijn vermogen is, om
haar geluk te bevorderen. Maar ons ge
luk hangt r.iet van ons zeiven af. Het
schijnt wel dat, om geluk mogelijk te
maken, er eenige voorwaarden moeten
waarom dan niet gedaan wat de hand
vindt Waarom dan niet om iets te
noemen terstond en zonder pardon de
rijke leegloopers en de arme leegloopers,
want ze zijn er van beide soorten, te laten
voelen, dat ze niet langer geduld worden
in de huidige samenleving
Waarom niet een einde gemaakt, niet
alleen aan den woningnood, maar aan al
die menigvuldige ellende die voortvloeit uit
te'kleine en ongezonde behuizing van dui
zenden en duizenden? Waarom ....ja
noem maar op alies wat nog gedaan k&n
worden tot verbetering der toestanden.
Maar 't geld 1 Waar de sommen te
vinden die ^daarvoor noodig zijn Heeft
men gevraagd waar het geld vandaan moest
komen om deze wereld hopeloos te worden
en te verscheuren Als er de liefde was,
als de oude wereld nu eens echt een nieuwe
wereld ging worden van zelfverloochening
en solidariteit, zou dan iets onmogelijk zijn
Zou het dan heusch onmogelijk zijn, b.v. de
uitgaven voor militaire doeleinden tot een
minimum te verlagen en met de vrij ko
mende sommen den naaste te dienen
Een nieuwe wereld Met de oude
menschen Zelfzuchtig en wraakgiertg tot
in hun merg. Ach Lloyd George geef ons
nieuwe menschen die rekening gaan houden
met de allereenvoudigste eischen van het
Christendom en wij zullen verder naar u
luisteren. Maar riu Woorden en nog
eens woorden.
D'Annunzio, de Italiaansche dicli ter-officier,
zit nog immer in Frame en 'l zal de Ita-
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Kofüe- en
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
Suikerlepeltjes.
Vraag prijscourant voor Gero zilver.
voorheen
JAGQ. KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
BHBH1
vervuld worden, en tot de vervulling daar
van kunnen wij weinig of niets bijdragen.*
»Maar ik begrijp niet, dat het geluk
niet bestaat, als er toch zooveel voorwaar
den vervuld zijn ais hier
x>Een feit blijft een feit. Maar laat ons
daarover niet meer spreken het is een
treurig onderwerp, waarmede ik reeds al
den tijd van mijn huwelijk vervuld ben.
Laat mij liever nu eens zeggen welk een
verlicht gevoel ik heb, nu ik u alles heb
verteld, en gy weder jegens mij wilt zijn
als vroeger.
»Als vroeger,herhaalde zij, »dut heb
ik niet gezegd dat is onmogelijk.
»Helaas jadat is onmogelijk U riep
hij hartstochtelijk uit. ïWil je gelooven,
Henriette,zeide hij, terwijl hij hare hand
trachtte te nemen, hetgeen zij niet toeliet,
»dat ik jaren van mijn leven zou willen
geven, als ik toen te Clarens de inspraak
van mijn hart gevolgd had Ik geloof,
ik weet zeker, dat wij wel gelukkig met
elkander zouden geweest rijn.«
•&Zeg dat niet, spreek zoo nietriep
zij op bijna angstigen toon uit, terwijl
haar boezem hijgde. »Ik raag, ik wil je
zoo niet hooren spreken. Je bent de man
van Elise, en het is je plicht, je dure plicht,
alles te doen wat je kunt, om haar zoo
gelukkig mogelijk te rnaken.«
»Doe ik dat dan niet zeide hij op
zacht verwijtenden toon. i>Zeg mij dan
wat ik daartoe doen raoet.ee
»Dat kan ik je niet zeggen, dat kun je
liaansehe regeering niet zoo makkelijk vallen
hem »tct rede te brengen* gelijk ie be
loofd heeft, Het blijkt toch steeds duide
lijker dat de sympathiën van een zeer groot
deel der bevolking aan zijn zijde zijn.
Niets te verwonderen trouwens het be
zit van den Noordoostelijken oever van de
Adriatische Zee was mede het oorlogsdoel
van Italië. Daarvoor is de bevolking een
jaar of vier warm gemaakt. Het is een
wel wat heel scherpe overgang, vooral voor
het leger, om nu in de mannen, die dit
doel trots alles willen verwezenlijken, lieden
te zien die gevaarlijk voor den staat zijn
een verandering van gezichtspunt, die het
gevolg i3 van het feit, dat het Zuid-Slavi
sche deel van de Habsburgsche monarchie
aan het eind van den ooriog tot vrienden
van Italië's bondgenooten zijn geworden,
en dus ook door de Italianen als vrienden
moeten worden beschouwd, wil het de gunst
van zijn bondgenooten niet verbeuren.
Toen het geval in de Italiaansche Kamer
ter sprake kwam, voerden de leden ver
zachtende omstandigheden aan en betoogden
dat de deelnemers stellig allen uit vader
landsliefde hadden gehandeld en mitsdien
geen strenge straf verdienden.
Dat is over het algemeen het standpunt
van de pers en de regeering schijnt niet
ongenegen er naar te handelen. In dien
zin wordt de zending van generaal Badoglio
een vriend van d'Annunzio naar
Fiume opgevat. Hij zou opdracht hebben
de zaak bij te leggen en d'Annunzio te
overreden met zijn vrij schar en Fiume weer
te verlaten.
De Parijsche conferentie beschouwt het
nu als wensehelijk, zoo spoedig mogelijk
over het lot van Fiume definitief te be
slissen. Verder uitstel zou slechts tot ver
grooting der moeilijkheden kunnen leiden.
Maar als de geallieerden niet met kracht
doortasten is de kans zeer groot dat d'An
nunzio zijn zin en Italië dus Fiume krijgt.
Hoe fel de Franschen op de Duitschers
gebeten zijn Jaat de Temps zien.
De Fransche socialisten hebben n.l. toe
nadering gericht tot de Duitsche, terwijl
te Genéve een vereeniging ?an oud-strijders
uit Frankrijk en Duitschland is opgericht.
De bedoeling daarvan is atusschen deze
twoe groote volken, die elk hun eigen
eigenschappen en hun bijzondere vermogens
hebben, het domme en verfoeilijke misver
stand weg te nemen, dat de groote inter
nationale verzoening vertraagt, het bloedige
verleden uitwisschen, dat het ongeluk van
alleen zelf voelen.
»Ik doe, wat ik denk dat ik doen moet,
maar ik bereik niet wat ik wensch. Ik
heb slechts tegen je gezegd wat ik niet
kon, wat ik niet mocht verzwijgenik
leef alleen maar in de herinnering, en dat
is niet veel, Henriette, als de herinnering
slechts dient om mij te toonen hoe geluk
kig ik had kunnen wezen, indien ik anders
gehandeld had.«
»Maar ook dat moet j9 uit je gedach
ten zetten, want nu is het niet meer ge
oorloofd daaraan te denken.*
Waarom niet? Het is het eenige wat
my overblijft.*
nOmdat je een getrouwd man bent.
Zóó te denken is eigenlijk al ontrouw aan
je vrouw
»Je kent mijn vrouw niet, Henriette,
en ik dacht dat je haar zoo goed kendet.
Denk je dat Elise zoo afgunstig is, om
mij volstrekt geen geluk te gunpen, om
dat zij niet in staat is mij geluk te geven
Dan doe je haar onrecht, groot onrecht,*
zeide hij heftig. »Mijn vrouw is een en
gel van opoffering, en nooit zal ik haar
liefde geheel naar waarde kunnen schat
ten.*
Henriette wist niet wat zij hoorde. Een
man, die zoo vol vurige bewondering over
zijne vrouw kon spreken, en die toch niet
gelukkig met haar was het kwam haar
ten eenenmale onbegrijpelijk voor.
Geloof niet,« zeide zij zacht, terwijl ze
een traan wegpinkte, want het verwijt dat
de menschheid is geweest, dat ons onzeg
bare geestelijk en lichamelijk lijden heeft
veroorzaakt en dat Frankrijk van Duisch-
land heeft gescheiden
De Temps noemt ditverraad aan Fran
krijk. »Daar gaat uw nieuwe wereld,
Lloyd George
De Opperste Raad te Parijs heeft be
sloten dat men de geallieerde troepen uit
Rusland zal terugtrekken. De Russische
volken moeten zichzelf herstellen, maar
hebben daarbij de rechten hunner buren
te eerbiedigen.
Het is ergerlijk gelijk de Joden in de
overwonnen landen te lijden hebben. Nu
weer in Hongerije, Daar zijn volgens de
Morgenztg. tot dusver niet minder dan
3000 Joden gedood, die niets met het
bolsjewisme uit te staan hadden. Hun
eenige misdaad is dat zij Joden waren en
Joden wilden blijven. Het kabinet Frie-
drich moedigt de progromstemming der
bevolking aan, omdat het daardoor op het
kussen hoopt te blijven.
Nog erger hadden het de Armeniërs te
verduren tijdens den oorlog. Dr. Lepsius,
voorzitter van het Duitsch-Armeenische Ge
nootschap, deelt mede dat er voor den
oorlog 4.845.450 Ameniers in Turkije
woonden. Daarvan zijn 1.396.000 gede
porteerd of gedood, 244.000 gevlucht en
slechts 204.700 gespaard gebleven. Van
•ie gedeporteerden zijn bovendien talloozen
omgekomen. Het Armeensche volk in
Turkije is dus vrijwel uitgeroeid en van de
welvaart ervan is niets overgebleven (de
zij haar vriendin onrecht aandeed, trof haar
diep, »dat ik haar misken ik weet hoe
Elise liefheeft, maar juist daarom zou zij
niet kunnen verdragen dat je, al is het
maar in je herinnering, aan eene andere
vrouw dacht.*
»Ik zie het wel,« antwoordde Edgar,
met iets minachtends in zijn toon, »je be
oordeelt Elise even als een ander het zou
doen je stelt haar op ééne lijn met an
dere vrouwen, maar zoo is zij niet. Als
Elise wist, dat zij mij gelukkig kon ma
ken ten koste van haar zelve, dan zou ze
het doen, dat weet ik zeker.«
»Maar het is iets onmogelijks, wat jij
vooronderstelt dat zij zou willen doen.«
»Voor de zelfopoffering van Elise is niets
onmogelijk, geloof me,« zeide Edgar. ïZij
zou zich van harte verheugen in iets, wat
mij gelukkig maakte, al zou het haar ook
haar eigen geluk kosten. Ik geloof niet
dat veel vrouwen daartoe in staat zouden
zijn, maar zij wel.*
Henriette was onaangenaam aangedaan.
Het was haar of zij zelve vernederd werd,
want zij hield hetgeen hij van Elise voor
onderstelde, voor iets onmogelijks, althans
voor haar zelve. Zij zou, dit gevoelde zij,
voor een man, dien zij beminde, haar le
ven kunnen opofferen, maar nooit zou zij
zich er in kunnen verheugen, dat hij het
geluk vond bij eene andere vrouw.
NIEUWSBLAD
voor liet
van Heostien en Altsna, de Langstraat en OeJommelerwaard
i
Wordt vervolgd.)