SEN0R10 de 10 cents sigaar,
Bij di! nr. beüoort een bijvoegsel.
l derksjjacq:
Magazijn St. Jozef.
liiiiderkleediiig-
Rook ons SUCCESMER
UA&AZIJ1T
Tel. int. 412,
Hinthamerstraat 24, 's-BOSCH.
FEUILLETON.
KAHLMAM's
ileeren- en
4 %£_-i
mm
UND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnement s«p r ij s: per 3 maanden 1.25,
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Uitgever: L» J. VEERMAN, Heusden.
No. 4062 Zaterdag 19 Februari1921.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
[jggg;
samengesteld uit de edelste tabakken
en hoogfijne kwaliteit.
Groothandel in sigaren, sigaretten, tabak.
i
BUITENLANDSCH OVERZICHT
De uitslag van de verkiezing voor den
Zuid-Afrikaanschen Volksraad is eene diepe
teleurstelling geworden voor de nationalisten.
Ofschoon de volledige uitslag nog niet be
kend is kan Smuts toch op zoodanige
meerderheid rekenen, dat hij het parlement
riaar zijn hand kan zetten. Gekozen zijn
thans 43 nationalisten 78 van de Zuid-
Afrikaansche par tij en 9 arbeiders. Volgens
algemeene verwachting zouden de arbeiders
bij een stemming in het parlement den
doorslag hebben moeten geven, maar het
is anders geloopen. De nationalisten hebben
bij een samengaan met de arbeiders geen
kans -in den stormloop legen het regeerings-
kasteel en daardoor zijn zij in het nieuwe
parlement tot machteloosheid gedoemd. De
Engelsche bladen verheugen zich over dezen
uitslag doch bij nadere beschouwing blijkt
de partij van Hertzog, die nog tot de
minderheid behoort sterk te zijn toegenomen.
Werkt deze beweging met dezelfde kracht
door, dan loopt de Z. A. P. gevaar hoe
langer hoe meer zijn Hollaridsche bestand -
deelen te verliezen en eene zuivere En
gelsche partij te worden, wat zij nu al
grootendeels is. Dat opent dus volstrekt
geen uitzicht op het einde van den rassen
strijd, maar veeleer op een verscherping.
Houston, de Amerikaansche minister van
de schatkist, is op zijn eigen verzoek door
de commissie voor de buitenlandsche be
trekkingen uit den Senaat te Washington
HET TESTAMENT
MR. MEESON.
Naar het Engelsch van H. Rider Haggard
23)
»Zyt gij zeker, dat niemand een pen
en een stuk papier bij zich he.eft vroeg
hij.
«Ik geloof van niet,« antwoordde Au
gusta, »maar ik zal het dien anderen even
vragen.
En zei vroeg Johannie en Bill, maar
geen van beiden was in het bezit van
schrijfmateriaal.
«Bij gebreke van pen en papier, zei
mr. Meeson, die zich op een rotsblok neer
liet vallen, kunnen wij misschien met bloed
op linnen schryven.»
Augusta vond eerst de gedachte nog
zoo kwaad niet, doch zag al spoedig het
onuitvoerbare er van in. Hoe zou dat schrift
van eenigen blijvenden duur kunnen wezen
Buitendien had geen hunner linnen kieeren
allen waren in flanel gekleed. Ook mr.
Meeson zag het onpractische van zijn voor
stel in.
«Had ik maar een banknoot of een
muntbiljetje, waar we op konden schrijven I
J£unt gij me nu letterlijk aan niets helpen
Het zou u voordeelig kunnen zijn. En ik
met gesloten deuren gehoord en heeft,
volgens hetgeen de Amerikaansche pers van
het daarbij verhandelde vernomen heeft,
verteld dat Engeland er verscheidene malen
bij de Vereenigde Staten een balletje over
opgegooid had om zijn schuld kwijtgeschol
den te krijgen, maar eltt al dergelijke
voorstellen onveranderlijk afgewezen zijn.
Frankrijk had Amerika over hetzelfde gepolst
zonder bepaalde voorstellen te doen. Het
is waar dat het gerucht weet te verhalen
van een belofte van president Wilson op
de vredesconferentie, dat hij, zoodra de
Senaat het tractaat van Versailles gerati
ficeerd had, alle mogelijke moeite zou doen,
om de geheele schuld der geaillieerden aan
de Vereenigde Staten vernietigd te krijgen.
Maar alle moeite van Wilson om zelfs die
ratificatie in den Senaat er door te krijgen
is vergeefsch geweest en hij is nu presi
dent op den valreep. De leden van de
Senaatcommissie bovengenoemd hebben,
naar verluidt, hun voldoening betuigd over
de vei klaringen van Honston en de Ameri
kaansche pers heeft vervolgens in hoofd
artikelen uiteengezet, dat in de Vereenigde
Staten zoowel de openbare meening als de
Senaat scherp gekant zijn tegen eik denk
beeld van kwijtschelding van schulden.
Engeland moet nu, tot zijn leedwezen ver
klaren, dat het, met het oog op die houding
van zijn schuldeischer aan den overkan^
van het groote water, evenmin kan treden
in het schrappen van de schulden van zijn
oorlogsbondgenooten. Het fiasco dat Enge
land in de kwestie bij Amerika heeft ge
leden, en daardoor ook weer verscheidene,
met schulden bezwaarde geallieerden bij
wil u we) beloven, om het contract te ver
scheuren, als ik noch in Engeland terug
mocht komen wat trouwens wel niet
gebeuren zal en u wil ik een legaat
van 5000 pond geven.»
Maar Augusta had niets wat dienen kon.
«Arme jongen, arme Eustach,» riep mr.
Meeson. «Dan zijt gij uw geld kwijt,
Hoe slecht heb ik u behandeld
Augusta dacht na, hoe hier hulp kon
geschaft worden. Voor zoover zij er iets
aan kon doen, zou zij het hare bijdragen,
opdat Eustach zijn reusachtig vermogen
niet zou verliezen. Maar wat te doen
Blijkbaar zou het weldra met mr. Meeson
gedaan zijn en zou zij zelve het leven er
af brengen En hoe zou Eustach Meeson
dan ooit te weten komen, dat Mr. Meeson
in zijn uitersten wil een zoo ingrijpende
verandering had gebracht
Terwijl zij dit alles bij zichzelve over
legde, kwam Bill er aan. Deze had de
klip bestegen, waar hun noodvlag wapper
de, om eens te zien, of er geen vaartuig
voorbij voer. De mouwen van zyn fla
nellen boezeroen waren opgestroopt en lie
ten zijn armen zien. Toen hij daar stond,
om Augusta te vertellen, dat hij niets had
opgemerkt, viel haar oog op iets, wat haar
een denkbeeld te binnen bracht.
«Ik denk niet, dat we trouwens ooit
een schip te zien zullen krijgen,c zei Bill.
«Hier zitten we nu eenmaal en hier zul
len we wel blijven zitten.
«Nu, dat is toch niet te hopenzei
Engeland, is natuurlijk van invloed op de
houding van alle geallieerden tezamen
tegenover Duitschland. Als Engeland er
binnen redelijken tijd niet in slaagt, by de
Vereenigde Staten uit. het krijt te komen,
moet dat een verkoelenden invloed op de
betrekkingen tusschen de twee landen
hebben.
De wereld zal iemand moord en doodslag
en andere dingen vergeven, maar niet dat
zij geld aan hem tekort komt. Ondanks
de schoone dingen die Lord Reading, de
nieuwe onderkoning van Engelsch-Indië,
aan een afscheidsmaaltijd, aan welken ook
voorname Amerikanen aanzaten, gezegd
heeft over de noodzakelijkheid om in/de
toekomst argwaan en misverstand tusschen
de twee Angelsaksische zusternaties te
vermijden, schuilt juist in die schuldkwestie
de bron van velerlei moeilijkheid. Een
onbevredigd schuldeischer heeft altijd nei
ging om belangstelling voor de huiselijke
aangelegenheden van een schuldenaar aan
den dag te leggen. Op den oorlog waaraan
de halve wereld heeft deelgenomen, volgt
de insolventie van de halve wereld, en bij
de overwinnaars wordt het gevoel sterker,
dat de.Duitsche schadevergoeding hen uit
den brand móet helpen.
Hearst, wiens dagbladen bij voortduring
anti-Engelsche beschouwingen geven, is
thans weer met een nieuw plan voor den
dag gekomen.
De Hearstbladen zijn nl. propaganda
gaan maken voor den verkoop, door En
geland, van een aantal West-Indische
GROOTE KEUZE
Eetserviezen, Koffie- en
Ontbijtserviezen.
Waschstellen.
Oud-HollancLsch tinwerk.
Tafel- Dessertmessen, Fruit- Boter
en Kaasmesjes.
G4JERO ZILVER ALPACCA
Tafel-, Dessert-, Lepels en Vorken,
S nikerlep eltj es-
Vraag prijscourant voor Gero zilver.
oorheen
KRIJBOLDER
Hinthamerstraat 70. 's-BOSCH.
Augusta. «Maar mr. Bill, wat hebt gij
daar uw arm getatoëerd laat mij dat eens
zien«
«Zeker, ga uw gang» zei Bill niet zon
der een gevoel van trots en hij hield haar
zijn stevigen arm voor de oogen. Deze
was overdekt met allerlei tatoeëeringen, in
den vorm van vlaggen, schepen en derge
lijke voorwerpen. Op den voorarm stond
in sierlijke letters de naam van den ma
troos Bill Jones.
«Wie heeft dat gedaan, mr. Bill vroeg
Augusta.
«Wie dat gemaakt heeft Waarom
vraagt gij dat. Dat heb ik zelf gedaan.
Een pochhans wedde met me, dat ik mijn
naam niet op mijn eigen arm zou kunnen
tatoeëeren en toen wou ik het hem dan
toch eens bewijzen. Ik zou wel een on-
noozele bloed hebben moeten zijn, als ik
ddartoe niet in staat ware geweest.»
Augusta zweeg, totdat Bill heen was
gegaan. Daarop sprak zy
Nu mr. Meeson, hebt gij nu gezien, hoe
we uw testament kunnen maken?» vroeg
zij.
«Gezien? Neen, zeker niet,» antwoord
de hij.
«Nu, ik wel. Wij kunnen het tatoe
ëeren
«Tatoeëeren 1 Wat en waarmede vroeg
hij verbaasd.
«Gij kunt het op den rug van den an
deren matroos, Johnnie, tatoeëeren, als hÜ
daartoe bereid is als materiaal hebt gij
eilanden. De Ver. Staten zouden dan
flink wat van hun financieele vorderingen
op Engeland laten schieten.
De correspondent ts New York van de
Daily Telegraph merkt in antwoord op
deze plannen op, dat de bladen vau Hearst
vergeten, dat de Britsche West Indische
eilanden niet te koop ziju en dat de be
volking dier eilanden geen zin heeft in een
verandering van bestuur. De negers in
Britsch West Indië hadden nog kort ge
leden betoogd, dat zij aan de Britsche
staatsinstellingen de voorkeur geven boven
andere.
De zelfde correspondent wees er ook
nog op dat in den laatsten tijd Canada
werk heeft gemaakt van de versterking
der economische betrekkingen met de
Britsch West Indische eilanden.
Overal dus financieele moeilijkheden en
de conferentie te Londen krijgt tot taak
daarin eenig licht te brengen. Men ver
wacht dat aan die conferente meer dan
200 personen zullen deelnemen. De beide
eerste dagen der conferentie zullen de
geallieerden onderling beraadslagen, dus
een voortzetting houden van de bijeenkomst
van den oppersten raad te Parijs. Men
denkt dat zoowel het Duitsche probleem
als de Oostenrijksche vraagstukken be
sproken zullen worden. De bladen geven
te kennen, dat de beide Turksche gezant
schappen die dagen zullen moeten gebrui
ken om het eens te worden, daar slechts
één Turksche afvaardiging op de bijeenkomst
kan worden toegelaten.
Hoe dicht men bij een wapenstilstand in
Ierland is geweest, weet men, na de rede
die Lloyd George in het Lagerhuis heeft
gehouden, nu van twee kanten. Hij be
vestigde dat de Roomsch-Kathoiieke bis
schop van Perth, .in Australië, een bestand
had voorgesteld, maar dat de overheid in
Ierland daaraan den eisch wilde verbonden
hebben, dat de wapens zouden ingeleverd
worden wel te verstaan, alleen door
de partij die voor de republiek Ierland
vocht. Dat weigerde Sinn-Fein en «daar
mee leverde liet het bewijs«, concludeert
Lloyd George, «dat het het denkbeeld om de
onafhankelijkheid met de wapens te ver
overen nog niet had laten varen. Zoolang
de Sinn-Feiners dat niet doen, is er geen
vrede in Ierland.» De zwakke plaats in
deze redeneering is met het bloote oog
zichtbaar. Legde Sinn-Fein nog voor het
begin van de onderhandelingen de wapens
neer, dan gaf het zich bij voorbaat ge-
immers wat jachtkruit en dit is, dunkt mij,
een geschikte stof er voor.»
«Op mijn woord,» zei mr. Meeson,» gij
zijt een kostelijk meisje. Alleen een vrouw
kan zulk een goeden inval krijgen. Ga
Johnnie eens vragen, of hij ons behulpzaam
wil zijn.»
«Het is wel een wonderlijk verzoek,»
zei zij «maar ik wil het probeeren. Zij
nam kleinen Dick bij de hand en ging naar
de hut toe, waar de beide matrozen zaten.
Zij nam het woord en vroeg mr. Bill,
of hij niet iets voor haar zou willen tatoe-
eeren. Mr. Bill, die blijkbaar wat zwaar
in 't hoofd was, zei dadelijk, dat hij visch-
graten aan de kust gezien had, welke zich
juist bijzonder tot dien arbeid leenden.
Daarentegen schudde hij bedenkelijk het
hoofd bij het vernemen van het voorstel,
om jachtkruit te moeten gebruiken. Plot
seling kreeg hij echter een inval en tot
groote verbazing van Augusta, spoedde hij
zich snel heen.
Zoo vriendelijk mogelijk richtte zij daar
op tot Johnnie de vraag. Langzaam en
langs allerlei omwegen zette zij hem uiteen
wat er eigenlijk van hem verlangd werd.
En zij zei hem, dat zij het erg vriendelijk
van hem zou vinden, als hij zich er toe
wilde leenen.
Toen Johnnie eindelijk begreep wat men
van hem wilde, verklaarde hy vóór alles
mr. Meeson zelf wel eens te willen zien.
Want hij zei rondweg, dat 't den ouden
man zeker in zijn bovenkamer mankeerde.
DRAAGT
Gorincheiu.
wonnen en kon er alleen nog maar sprake
zijn van een vrede, die gedicteerd zou
worden. De lersche overheid, die aan
Londen dat ongelukzalig advies gaf, stond
al te zeer de toestand van November 1918
voor oogen,' toen Duitschand zich voorgoed
overwonnen voelde en er daarom in toe
stemde, zich door de voorwaarden van den
wapenstilstand van het geduchtste gedeelte
van zijn oorlogsmachine!Ie te laten beroo-
ven. Bij Sinn-Fein was het vuur echter
niet uitgebrand en wat het zich van een
wapenstilstand voorstelde, zoo het daartoe
zijn toestemming gaf, was iets wat de betee-
kenis van dat woord niet te buiten gaat
het laten rusten van de wapens zonder dat
zij van hun plaats komen. De conclusie
dat de Sinn-Feiners daarom het denkbeeld
niet hadden opgegeven om de onafhanke
lijkheid met de wapens te veroveren is
geheel onjuist. Was zij juist, dan zou in
de heele geschiedenis nooit eenige wapen
stilstand tot het sluiten van een vrede
hebben kunnen voeren. Was dan ook in
Ierland een normale wapenstilstand, zonder
uitlevering van wapens door een van de
twee partijen die hem aangingen, gesloten,
dan zou het tot onderhandelingen heb
ben kunnen komen en, indien die geslaagd
waren, zou er voor Sinn-Fein geen enkele
reden zijn geweest, om den strijd voort
te zetten. Lloyd George gebruikte slechts
een drogreden, om het feit te verbloemen
dat Dublin Castle roet in het eten had
geworpen.
Augusta wachtte, totdat Johnnie wat be
daarder was geworden, en vroeg toen of
hij er dan geen bezwaar tegen zou heb
ben, indien hij alleen maar zijn naam als
getuige zou moeten zetten.
«Ja, miss, nu gij er mij om vraagd, v il
ik natuurlijk niet weigeren, dat spreekt
van zelf. Ik dacht eerst, dal die oude
gek van een Meeson het vroeg. En voor
zijn pleizier zou ik geen vinger willen uit
steken, dat wil ik u wel verklaren.»
Augusta deed, als hoorde zij die bittere
opmerking niet en dankte Johnnie voorloo-
pig voor zijn bereidvaardigheid. Naar mr,
Meeson terugkeerden, ontmoette zij Bill,
die een visch in de hand hield, van een
akelig, weerzinkwekkend uiterlijk met lange
weihoorns en met een kop als een pape
gaai het was een inktvisch.
«Ziet gij,» riep Bill met een verheugd
gezicht, «daar zocht ik naar, miss. Ik
zag dien baas van morgen op heü*strand
liggen. Het is een inktvisch. Zijn inkt-
blaas zal ik wel eens gauw er uit nemen.
Dat is beter materiaal, miss, dan de beste
Oost-Indische inkt."
Augusta zocht thans mr. Meesson op
en verhaalde hem het resultaat.
«Gij ziet,» zei zij, nu is alles in orde.
De kwestie is thans alleen, wie er zich toe leent
ik zou alleen willen voorstellen, mr. Meeson,
dat het testament op aw rug wordt getatoe-
eerd.»
i
voor hët Land van.Heusden en Altena, de Lanostraat en tie Bommeierwaard
VAN
Wordt vervolgd).
