EER OM EER. De winkelier,die U andere zeep levert als U SUNLIGHT SUNLIGHT vraagt, IS een BEDRIEGER Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. No4125. Wonesdag 28 September. 1921. FEUILLETON. Und van altena Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25, en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke nummers 6 cent. Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur ingewacht. BUITENLANDSCH OVERZICHT De vorige week Woensdag werd Duitsch- land door een ramp getroffen, de grootste ramp van dien aard dien Duitschland ooit gekend heeft. De Badensche Aniline en Sodafabriek te Oppau is in de lucht ge slagen en heeft het gansche dorp en om geving in een puinhoop veranderd. Hon derden menschen hebben daarbij het leven verloren, terwijl de stoffelijke schade op meer dan 150 millioen mark wordt ge raamd. Een correspondent van de Frank furter Zeitung die de plaats des onheils bezocht schrijft er over Men kan deze dingen nauwelijks be schrijven. Zij staan als verschrikkelijke visioenen in de herinneringIn den trein dacht men telkens weer de geruchten zullen overdreven zijn en trachtte de opge wonden reizigers te vermanen niet te over drijven, was ook bij aankomst in Ludwigs- haven kalm en rustig. Maar bij den eersten stap uit het station werd men reeds door den maalstroom van den ramp gegrepen. Vrachtwagens met gewonden, helpers, brandweerlieden, allerlei auto's met doctoren en ziekenpersoneel snorden de Rijnbrug op. Rondom nauwelijks één heef venster. Het groote hoogvenster van de spoorwegdirectie tegenover het station, met houtwerk en al losgeslagen, hangt naar buiten. Wij trachten met een auto er door te komen. Rondom ons in alle straten een leger van opgewonden menschen. Daar- tusschen steeds weer mannen, vrouwen en kinderen met verbonden hoofden en lede maten. Steeds erger wordt de aanblik der verwoesting, en zoo is men kilometers van de plaats des onheils verwijderd. Elk oogenblik moet de auto stoppen om wagens met gebroken huisraad te laten passeeren. Op de wagens weenende vrouwen er. van streek geraakte kinderen. Op den geheelen weg geen huis zonder sporen der ontploffing, De verbrijzelde glasruiten loopen in de millioenen, de daken waarvan de pannen zijn afgerukt in de duizenden. Eindelijk komt de landweg naar Oppau. Wij moeten uitstappen en nog een kilometer over het land gaan. Uit den nevel doemen twee fabrieks- schoorsteenen op, waaromheen een gele dampwolk hangt. Langzamerhand krijgt de aanblik der verwoesting iets fantastisch- verschrikkelijks. Betonblokken van honder den kilo's bedekken het veld. IJzerbrokken van elk formaat liggen op de akkers. Een 15) »Het is veel beter,* antwoordde Jean Laurent, »om ze in de val te laten loopen. »En nu« vervolgde de graaf, zal ik u zeggen, hoe ge u van Port-de-Bouc kunt meester maken. Het middelpunt van zijn krijgsverrichtingen is Riéka. Daar kunt gij hem en zijn soldaten vinden vandaar uit vangt hij den strijd aan.« »Hoe weet u dat alles 1 vroeg een jong man, die tot het gevolg van Panta-Pejovitj behoorde. »De graaf ontstelde even. *Wat kan het antwoord op die vraag u schelenantwoordde hij. »Zoudt ge willen, dat ik u den naam van mijn spi onnen noemde De jongman zweeg. De graaf vervolgde Port de-Bouc is gewoon, als hij niet vecht, zich aan den drank te buiten te gaan. Sommigen beweren dat zijn leus is kruit of wijn.* Twee personen bewaken hem dag en nacht. Die mannen heb ik omgekocht.* »Sinds wanneer vroeg de grijsaard. »Sinds acht dagen.* »Zijt ge daar zeker van ?c als deeg samengeknepen ketel van vele honderden kilo's is ongeveer 400 meter van de plaats der ontploffing in den grond gedrongen. Spoorstaven steken als werp spiesen in den grond. Resten van menschen- lichamen verhoogen de verschrikking. Nu wordt ook het gezicht op de ver woeste fabriek vrij. De geweldige ge bouwen zijn eenvoudig uit elkaar gebarsten. Nog steeds stijgen de amoniakdampen in dichte wolken op en hoe dichterbij wy komen, des te moeilijker het ademhalen wordt. Gekleurde en blanke Franschen hebben de plaats des onheils tot op honderd meter afgezet. Na veel moeite gelukt het door het cordon der zwarten heen te komen. Een moeilijke klimpartij begint, want steeds woester worden de vernielingen, steeds dieper de gaten, steeds verschrik kelijker het besef dat onder die steen- en ijzermassa's honderden menschen liggen, die voor nog slechts enkele uren, zonder ook maar eenige zorg, hun gewone werk plaats betraden. Dikwijls zijn de dampen nauwelijks meer te verdragen. Het fa brieksterrein is als een oorlogstooneel ge worden. Huizenhooge gaten, waar in de diepte het grondwater borrelt, versperren den weg. Thans zien wij ook het. nabije dorp Oppau. Als met duizend vuisten heeft de luchtdruk op het ongelukkige dorp geslagen en ook niet een enkel huis gespaard. Het dorp met zijn ongeveer 400 huizen staat daar alsof een aardbeving den grond onder haar had opgetild. Uit de opengebarsten muren hangen de meubelstukken, bedde- goed en planken als ingewanden naar buiten. Uit den stoffig-grauwen hemel begint het te regenen, steeds harder. De weg naar Oppau, door steeds nieuwe verwoestingen, wordt tot een weg der ontzetting. De meeste huizen zijn verlaten in sommige staan de bewoners en schreien. Zij spreken niet, zij zijn als verlamd. Tegen een muur leunt een man met een verbonden hoofd. Hij kijkt naar de fabriek tegenover hern. Een dokter spreekt hem toe. Hij ant woordt niet. Als wij weer bij onze auto komen valt de regen in stroomen neer. Bij een der lijkenhuizen stappen wij uit. Hier liggen de dooden als neergemaaid, mannen, vrouwen en kinderen van eiken leeftijd. Stil en bewogen verlaten wij het huis en kunnen ons niet voorstellen, dat op dezen avond ergens in Duitschland menschen nog vroolijk kunnen zijn. »Ja.« De gravin en Jean Laurent zaten vlak naast elkaar, zoo onbeweeglijk mogelijk, waardoor zij op twee steeneri beelden ge leken. »Men zegt,* merkte de jongman op, terwijl hij den graaf ernstig aanzag, dat deze Port-de-Bouc mannen tot zijn dienst heeft, die voor hem wel door het vuur zouden gaan.* »Zij laten zich voor hem dooden, maar verraden hem voor geld De gravin verbeet zich van woede. »Door de macht van het geld,* ver volgde de graaf, heb ik ze voor mijn zaak gewonnen. Zoodra de nacht is ingevallen, zal Port-de-Bouc dronken zijn. Een zijner bewakers begeeft zich naar een kleine her berg, op een kilometer afstand van Riéka gelegen, onder het volk bekend als de »Vossenboerderij«. Een uwer zal hem daar wachten. Daarna zult gy dadelijk naar Rièka gaan en Port-de-Bous over rompelen. Alszyn mannen zich verdedigen, zult gij hen onmiddellijk bestrijden. Indien, gelijk te verwachten is, zijn afwezigheid hen ootmoedigt, zult gij ze trachten te verzamelen betaalt hun de dubbele gage, waarvoor ik u geld zal verstrekken en daarna mancheert ge naar Niksicht. Be grepen Begrepen*, herhaalde de mannen. ïMaara vroeg een man van forsche ge stalte, ïwie zal ons aanvoeren I* »Ik stel in Bogig een groot vertrouwen. Het gaat met president Harding's ont wapeningconferentie als met de eerste Haag- sche vredesconferentie, destijds gehouden op initiatief van den Tsaar van Rusland. Ook nu zijn er die meeoen, dat ontwape ning onmogelijk is. In den Haag was het Duitschland, nu in Washington is het Frank rijk dat de ontwapening, speciaal te land, vooreerst niet op zijn program wil hebben. Er wordt zelfs gemeld, dat de conferentie, die 11 November a. s. te Washington zal worden gehouden, slechts eene voorloopige conferentie zal worden en dat de Europeesche minister-presidenten er niet aan zullen kun nen deelnemen, omdat zij niet weg kunnen midden in het parlementaire seizoen, met allerlei belangrijke kwesties hangende. Veel is dus niet van deze ontwapenings conferentie te verwachten. Wat den oorlog tusschen Griekenland en Turkije betreft. De Grieken trekken nog steeds terug. Voor een groot opge zette vervolging ontbreekt het den Turken zoowel aan munitie als aan manschappen, maar handige manoeuvres met snelle af- deelingen kunnen hun vijand nog heel wat kosten. Anders kunnen de Turken er toch tevreden mee zijn, dat de Grieken geen enkel strategisch doel bereikt hebben en er voor dezen niets opzit dan den eersten stap tot den vrede te doen. Nieuwe krachts inspanning kan Hellas niet bekostigen, noch met goed noch met bloed, en het verkeert nu in een aanmerkelijjc slechtere positie dan wanneer het te Londen in de daar voorgestelde regeling had toegestemd, al was daar dan een en ander ten voordeele van de Turken in het tractaat van Sèvres door gewijzigd. Konstantijn krijgt nu het heele odium voor de mislukte politiek, die den Turken den vrede met het zwaard zou voorschrij ven, op het gekroonde hoofd, en Venizelos blijft vrij van de verwijten en is op zijn huwelijksreis. Hij kan zijn tijd beter be steden. De lersche kwestie is nog steeds niets nader tot zijn oplossing gebracht. De Daily Express schrijft dienaangaande »Wij vernemen dat Lloyd George zich niet opnieuw met de Valera in verbinding zal stellen voor de Kabinetsraad Donder dag te Gairloch gehouden i3. Het is echter mogelijk, de strooming van de meeningen in het kabinet aan te geven en het richtsnoer, volgens hetwelk de volgende brief van den eerste-minister opgesteld zal worden. Lloyd George zal voorgoed tot Sinn Fein zeggen: »Het is onmogelijk voor ons met u te doen te hebben, als gij uw aanspraak op onafhankalijkheid niet laat varen en goedvindt te onderhandelen als lichaam binnen het rijk. Uw eiseh om beschouwd te worden als de vertegenwoordiger van een lersche republiek moet ingetrokken worden Bijzondere bedenking wordt gemaakt tegen de Valera's opvatting dat hij vrij zou zijn om zich onafhankelijk met de do minions in verbinding testellen. Men voert aan, dat, indien zoodanige concessie gedaan werd, Ierland in de positie van een vreemd land zou komen, met al de bevoegdheden, die Frankrijk of Spanje heeft. Aan den Siun-Fein-leider zal nu een duidelijke en finale vraag gesteld worden.'' o ÜW VIJAND EN ZIJN DEBIET ONWAARDIG. Hu WEET DAT SUNLIGHT DE ABSOLUUT ZUIVERE, DE ALLERBESTE ZEEP IS,DIE ALTIJD HET VOORDEELIGST UITKOMT. LET DUS OP HET WOORD Wilt gij hem als uwen aanvoerder erkennen Bogig was de naam van den grijsaard. »Ja* klonk het van aller lippen, »dat willen wij »Bogig zal u dan aanvoeren. Hij zal zich naar de »Vossenboerderij« begeven.* »Wanneer iMorgen. Over hoeveel bondgenooten denkt ge te kunnen beschikken »Vijf honderd. Betrouwbare mannen »Zeer betrouwbaar.* »Goed. Dat is alles wat ik u te zeggen had. De Hemel zij met u.« ^Amen,« lieten de anderen er op volgen. De graaf gaf het sein tot vertrekken. Allen verlieten stil de kapel. Toen zij buiten gekomen waren, groetten zij den graaf en ging ieder zijns weegs. De mannen verdwenen in verschillende rich tingen. Aan zichzelve overgelaten, zette de graaf zich op een rotsblok neer en bleef in over denkingen verdiept. Zonder een enkel woord te spreken, hadden Jean Laurent en de gravin hun schuilhoek verlaten. Zij hielden elkaar bij de hand vast. Weidra zagen zij den graaf. De gravin bleef plotseling stilstaan en bracht vlug de hand aan een kleinen dolk. »De dood,* mompelde 2ij. »Wat gaat ge beginnen vroeg Jean Laurent op doffen toon. »Den verrader dooden »Door sluipmoord ïNeen het recht aan hem voltrekken I* ïLuister Hélene. Al hebt ge den graaf gedood, dan toch zullen de mannen, door heilige geestdrift vervoerd, het plan vol voeren. Ze zullen met des te meer ijver het doel trachten te bereiken, omdat het tevens een wraakneming is. Als ge den graaf doodt, is het bewijs van eene samen zwering tegen uw ongelukkig land, die door de Montenegrijnsche legerhoofden wordt ontkend, verdwenen en vroeg of laat zoude men ons wellicht van jalazie beschuldigen. Steekt uw dolk in de scheede en reken op mij. Ik weet, wat mij nu te doen staat.* »En Port-de-Bouc dan »Zal intijds gewaarschuwd worden.* »Door wien »Door mij.« »Niksicht »Niksicht zal niet in de handen der samenzweerders vallen, omdat Port-de-Bouc nog leeft. En zoo hij er niet meer ware, zou ik er zijn »Niksicht is de sleutel van Montenegro.* ïDaarom wil de graaf er zich meester van maken.* >De haat tegen den Griekschen godsdient is geveinsd.* Welicht wil hij den Oostenrijksche doen gelden ïDan zal ik je nooit meer terugzien, Jean.* »Ik zal daar wel voor zorgen, dat het Tegen verstop verstopping gebruike men Foster^ Maagpillen, een uitstekend, geen^e woon te, vormend laxeer middel. J^rifs f 0.65 per flacon, alom verkrijgbaar. BUITENLAND. Ëei scheepsongeluk in Engeland. Vrijdagavond heeft tijdens een dikke mist tusschen het Oostelijk en Zuidelijk lichtschip van Groodwin een aanvaring plaats gehad tusschen de ïJan Breydel* en de »Salina«. Dit laatste schip kreeg een gat beneden de waterlinie en zonk in vijf minuten. Een passagier aan boord van de »Breide!« heeft verteld, dat, toen de »Salina« werd aangevaren hij een oogenblik tengevolge van de mist uit het gezicht verdween. Toen deze optrok was men aan boord van de ïBreydel* met schrik vervuld bij het gezicht van een met zwemmende en wor stelende menschen bezaaide zee. De over levenden werden door de booten van de «Breydel* gered. De werkloosheid iu Engeland. Volgens de «Daily Mail, zal de regeering in plaats van millioenen uit te geven aan bedeeling van werkloozen, een plan in overweging nemen, dat strekt om den handel te verlevendigen. Het kan zijn, dat men de banken zal uitnoodigen met garantie van de regeering ruimer geld aan de nijverheid te leenen dan tot nog toe. De politieke medewerker van het blad zegt, dat het het kabinet raamt, dat, in dien de handel niet herleeft er in de eerst volgende drie jaren een millioen menschen werkloos zouden zijn, wier onderhoud =^100 millioen jaarlijks zou kosten, De regeering vindt het daarom beter, dat geld te be steden aan het verschaffen van normale gelegenheid lot werken. o - Het vertrek van Shackleton. Londen. Het vertrek van de Zuidpool- expediiie van Shackleton met de »Quest« vanuit Plymouth had 24 Sept. j.l. plaats. Men verwacht dat de »Quest« den lsten December te Kaapstad zal aankomen. Ü8 expeditie trekt groote belangstelling en Sbakleton heeft in de laatste dagen dui zenden goede-reis wenschen in ontvangst moeten nemen. (N. A. T.) niet de laatste oogenblikken zijn, die wij hier doorgebracht hebben,* riep Jean Lau rent opgewonden uit. «Ik ga heen.* Onmiddellijk «Onmiddellijk. De nacht zal mij gunstig zijn.* «Ge bezit geen paard.* «Ik zal den weg te voet afleggen. Mor gen, bij het krieken van den dag, zal ik er een koopen.c «De weg is onveilig.* «Ik ben terdege gewapend.* «Jean als ik je eens niet meer terug zag «Moed gehouden.* «Stil, de graaf staat op, hij gaat heen Hü is vertrokken.... Wees nog enkele oogenblikken de mijne.* Zij leidde hem dezelfde kapel binnen, waar voor eenige oogenblikken de graaf Poloscai een samenzwering tegen Monte negro beraamde. «Na hem bij een graftombe gebracht te hebben zeide zei: Jean Laurent, zie, in dit graf ligt het stoffelijk overschot van den vladika Peter I. Menigmaal treedt hij er uit te voorschijn, omgeven door -een krans van heerlijk licht. Hij is onze heilige. Bij dit graf zweer ik, dat ik je bij je terugkeer zal toebehooren. Ga heen en heb mij lief.* «Helène.* Een langdurige omhelzing bezegelde het verbond. NIEUWSBLAD voor het Lsnd vai Heisden en Altena, ie Langstraat en de Bomielerwaard JVaar het Fransch. Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1921 | | pagina 1