r
t
Dli oisier beslaat uit 3 bladen.
KOOPT
uwe
Uitgever: LJ. VEERMAN, Heusden,
No. 4142 Zaterdag 26 November1921.
SENORIÖ de 10 cents sigaar,
Speciale engros-afdeeling
BIJ
TEVENS
Hoek ons SUCCESMERK,
samengesteld uit de edelste tabakken
en hoogfijne kwaliteit.
MMAZIJff ff] ffr1 O)
Tsl. iat. 482. y] WJ M)
Hinthamerstnaat 24, 's-BQSCH.
Groothandel in sigaren, sigaretten, tabak.
FEUILLETON.
EER OM EER.
Waterpoort - HEUSDEN.
DltAAGT
IfMILJIAM's
Heeren- en
Kinderkleeding.
Gorincheiii.
LAND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25,
en franco per post beschikt f 4.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Eike regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
-Ü2SP
BÜITENLANBSCH OVERZICHT
Inzake de ontwapeningsconferentie te
Washington, heeft de ministerpresident
Briand, als gedelegeerde van Frankryk,
het standpunt van zijn Rijk over de
bewapening uiteengezet.
Nadat de voorzitter Hughes had mede
gedeeld dat de onderhandelingen in zake
de vlootinkrimping goede vorderingen
maken en ook de discussies over het verre
Oosten aan de Amerikaansche verwachtin
gen voldoen, kwam Briand aan het woord.
Briand zei o. a.
- „WILHELMINA-BAZAR
KOLBERSTRAAT 6-8-10-12
Telef. 50 's=BOSCH. U
De grootste sorteering
aan billijkste prijzen.
Zie Etalage. Zie Etalage.
Maar het Fr arisch.
Frankrijk verlangt vurig naar vrede en
heeft er alle reden voor, maar om vrede
te sluiten zijn twee partijen noodig.
Moreele ontwapening is even noodig als
physieke. De eerste ontbreekt evenwel in
Duitschland. Weliswaar haakt het eene
deel van Duitschland naar vrede, nl. de
arbeidersklasse, die het oorlogvoeren harte
lijk moede werd, maar de andere helft
van Duitschland is niet van gedachte
veranderd. De Duitsche militaire partij,
generaal Ludendorff aan het hoofd, be
schouwt de krijgskunst nog altijd als den
hoeksteen van het Duitsche streven.
In mijn hart koester ik geen haat tegen
Duitschland. Niets ware mij liever dan
dat Frankrijk en Duitschland op vredelie
vende» voet met eikaar zouden kunnen
verkeeren, maar wij vreezen een herleving
van het Duitsche militairisme en wij kunnen
onze oogen niet voor dat gevaar sluiten.
Duitschland bezit nog wapens en enkele
millioenen soldaten, die sedert het einde
van den oorlog niet tot burgerlijke bezig
heden zijn teruggekeerd. In enkele we-
ken zou Duitschland een leger van 6
7 millioen man kunnen uitrusten. M^n kan
dus wel begrijpen, hoe bevreesd Frankrijk
is, zich te ontwapenen met een vijandig
Duitschland naast de deur.
Van niet minder belang dan de rede van
Briand is het antwoord, dat de Engelsche
gedelegeerde Balfour daarop gaf.
Balfour toch verklaarde o.m.
Wij leven onder geheel andere omstan
digheden dan de Fransche burgers, uit wier
naam Briand sprak. In weinige gezinnen
van Amerika en Engeland kennen wij de
31)
De achter- en voorkamer dienden tot
slaapvertrekken. Die, welke zich tusschen
beide bevond, werd tot eetkamer ingericht.
Het overbrengen der meubelen duurde
niet lang.
Om tien uur vertrokken de mannen,
na hun geld ontvangen te hebben.
Vader en dochter waren nu alleen.
Uiterst vermoeid nam de grijsaard in
een leuningstoel plaats. Zijn dochter ging
naast hem zitten. Beiden zagen naar buiten,
naar de zee van licht, waarin Parijs zich
scheen te baden.
Er heerschte een lang stilzwijgen.
Patrice Duviquet, zoo heette de grijs
aard, was de zoon van generaal Duviquet,
die verzocht had den keizer aan boord van
de Bellerophon naar zijn plaats van be
stemming te mogen vergezellen en, toen
hem dit verzoek werd geweigerd, zich door
vergif om het leven bracht.
De generaal liet eene vrouw zonder for
tuin en vier zonen achter. Twee hunner
namen dienst en werden in Afrika gedood.
De derde werd douanebeambte en stierf
te Guadeloupe. De weduwe van den gene
raal woonde met den jongste, Patrice ge»
heeten, samen. Zij betrok toen een huisje,
dat in bet departement van de Isère stond
Het was een woning met twee verdiepin
gen, door de boeren het Bloemenhuis ge-
heeten, om de groote hoeveelheid bloemen,
waarmede het versierd was. Ondanks hare
schrale inkomsten kon zij er komen. Niet
leng daarna leerde Patrice een meisje,
eenige jaren ouder dan hij, kennen, wier
ouders naast zijn moeder woonden Gaande
weg sloten de beide jongelieden een hecht
verbond van innige vriendschap en waren
steeds aan eikaars zijde. Mevrouw Duvi
quet besloot ze eens heimelijk te bespieden
en kwam tot de ontdekking, dat beiden
een hartstocht voor de muziek hadden op
gevat. De familie Berlioz bezat niet meer
middelen dan de weduwe Duviquet. Deze
achtte geen moeite gering en spaarde geen
kosten, om haar zoon, overeenkomstig zijn
aanleg eene uitstekende opvoeding te geven.
Na eenige jaren werd Duviquet organist
te Saint-Germain De betrekking was een
zeer bescheidene, zij bracht hem f 50 per
maand op. Dat scheen voldoende, om hem
in zijn levensonderhoud te voorzien. Intus
schen was mevrouw Duviquet overleden.
Duviquet stond alleen op de wereld en had
geen anderen vriend dan Hector Berliox.
In dien tijd leefde een zekere weduwe,
mevrouw Montrosier, die gedurende eenige
jaren met succes lessen in den zang gaf.
Zij had zich te Saint-Germain metterwoon
gevestigd en maakte hier kennis met Duvi-
verschrikkingen, welke de gedachten steeds
in beslag nemen van de leiders der Fransche
politiek, want zij verkeeren in een positie,
die zij in Amerika en wy in Engeland niet
kennen, Ik waag het niet te spreken over
de andere naties, die rond deze tafel ver
tegenwoordigd zijn. De Franschen hebben
vlak naast zich het groote Duitschland een
land, nog groot ondanks zijn nederlaag,
machtig in spijt van zijn verliezen en met
een streven in de toekomst, waaromtrent
Frankrijk in zorgwekkender) twijfel verkeert.
Waarom, aldus Balfour, bestaat dat groote
verschil tusschen de bewapening te land
en ter zee Waarom verwachten wij,
met zeker niet overdreven vertrouwen, een
oplossing van het groote vlootprobleem op
grond van het program, dat ons door de
Amerikaansche regeering is voorgelegd
Het is, omdat, zooals Briand zeide, er
in maritieme zaken een moreele omtwape-
ning is geweest en op de basis van die
moreele ontwapening zullen wij de materieele
ontwapening doorvoeren. Daarom koesteren
wij hoop, wat betreft de vlootkwestie.
Waarom koesteren wij echter geen hoop
op een althans onmiddellijke oplossing van
het legervraagstuk Het is, omdat, zooals
quet. Geen van beiden dacht aan liefde,
maar spoedig kwamen zij tot de ervaring,
dat zij in elkaar eene levendige belang
stelling koesterden. De karakters verschil
den niet veel en in hunne positie heerschte
eene merkwaardige overeenkomst. Zij be
sloten diensvoigens eikaars lot te deelen
en weldra had dan ook eene echtvereeni-
ging plaats. Hieruit werd een dochter
geboren, aan wie zij hunne uiterste zorgen
besteedden. Marcelle was veertien jaar,
toen haar moeder aan een longontsteking
overleed. Duviquet had zijn dochter ziels
lief, niet alleen om harentwille, maar ook
terwille der moeder, wier dood aan zijn
levensgeluk een gevoeligen knak had toe
gebracht. Hij koesterde haar zooveel hij
kon. De opvoeding, die Marcelle nu ont
ving, was zóó sentimenteel, dat zij als een
poppetje opgroeide, als een te zorgvuldig
opgekweekte bloem voor wier levensbehoud
men elk osgenblik vreest. Als zij niet
voortdurend afleiding had, had de dokter
gezegd, zou zij het niet lang op de wereld
maken. Die afleiding was niet ver te
zoeken.
Duviquet had er zeer naar verlangd zijn
dochter in de muziek op te leiden, Mar
celle juichte het voornemen haars vaders
zeer toe. Zij werd op de piano eenev ze
kere beroemdheid. Maar ook tot een andere
kunst gevoelde zij zich aangetrokken de
schilderkunst. Zij had voor bloemen eene
onwederstaanbare hartstocht. Het kleinste
bouquetje bracht haar in verrukking. De
Briand uitlegde, er in dit geval geen moreele
ontwapening heeft plaats gehad, omdat wij
geen zekerheid hebben, of althans omdat
de Fransche regeering, die deze zaak van
nabij volgde, niet zeker is, dat in Rusland
en Duitschland de moreele ontwapening die
vorderingen maakt, welke een materieele
ontwapenig mogelijk zouden kunnen maken.
Met nadruk verklaarde Balfour, dat Bri
and er niet bevreesd voor behoeft te zijn,
dat Frankrijk alleen zou staan, wanneer-
het werd aangevallen.
De vrijheid van Europa, van de wereld
in het algemeen en van Frankrijk in het
bijzonder, te hagdhaven en te beveiligen
tegen het streven naar overheersching van
zijn Oostelijke naburen was de zaak, waar
voor het Britsche Rijk ten strijde trok en
waarin het Britsche Rijk nog steeds gelooft.
De delegaties der vijf groote mogend
heden hebben de bewapeningen te lande
besproken in geheime zitting blijkbaar is
men niet gekomen tot een bepaalde ver
klaring daaromtrent. Naar bericht wordt,
heeft geen der mogendheden zich duidelijk
uitgesproken ten gunste van de Fransche
oplossing in zake van vermindering van de
landmacht.
Briand kwam met kracht tusschen beide.
Hij betoogde, dat Frankrijk het hoofd moest
bieden aan onbetwistbare gevaren, en zijn
leger slechts kon beperken als de andere
mogendheden zijn gevaren deelden. Zonder
dergelyke maatregelen was een beperking
van de bewapening thans onmogelijk.
Ten slotte werd de kwestie verwezen
naar een commissie, bestaande uit de vijf
hoofden van de afgevaardigden der groote
mogendheden, die een rapport zu'len op
stellen, dat bestemd is voor de commissie
voor de ontwapening.
De conferentie heeft besloten sub-com
missies te benoemen, die de kwesties van
de militaire luchtvaart, het giftige gas en
andere hulpmiddelen in den oorlog te lande
zullen behandelen.
De Lord Chancellor heeft in een rede
voering, die hij te Londen heeft gehouden,
gezegd, dat de conferentie te Washington,
volgens zijne meening, meer kans op succes
bood dan eenige dergelijke bijeenkomst in
de geschiedenis van de wereld.
Als deze poging faalt, zeide hij, en
ik kies mijn woorden opzettelijk dan
zie ik eigenlijk geen alternatief dan ein
delijk een internationaal bankroet.
Als de conferentie slaagt, is het zelfs
nu wellicht mogelijk, den financieelen toe-
vormen, de kleur en de geur bewonderde
zij steeds. Zij kon dikwijls den ganschen
dag in de bosschen of op de velden door
brengen, om de bloemenwereld in de om
streken van Parijs te bestudeeren en als
zij dan thuiskwam, bracht zij steeds eene
kleine verzameling mede. Marcelle maakte
zich deze liefde voor Flora's kinderen te
nutte, om ze op het doek weer te geven.
In den beginne was de natuur haar leer
meesteres. Daarna volgde zij de lessen
van een leeraar in schilderen, te Saint-
Germain woonachtig. Zij maakte zulke
groote vorderingen, dat haar leeraar spoe
dig het oogenblik gekomen achtte, waarop
zij verder door zelfstudie zich kon bekwamen.
Marcelle zette zich aan de beoefening
der schilderkunst met denzelfden ijver
waarmede haar vader zich in zijn jeugd
aan de muziek had gewijd.
Zoo ging hun leven voorbij. Dank zij
eenige lessen, die hij gaf, kon de organist
honderd gulden per maand verdienen, ter
wijl Marcelle zoo nu en dan een klein
schilderij of een aquarel verkocht. Zij had
den het niet breed, maar toch hun dage-
lijksch brood.
Marcelle, die het huishouden deed, was
in de gelegenheid een aardig duitje weg
te leggen.
«Ik kan mij maar niet begrijpen,« sprak
zoo vaak haar vader, «hoe het je nog
mogelijk is geld over te houden.*
«Dat is toch zoo moeielijk niet.c
«Hoe zoo I*
stand van Europa en van de wereld te
redden.
BUITENLAND.
Ontploffing in de Anilinefabriek te
Ludwigshafen.
Twee dooden en acht gewonden.
Naar bekend wordt, heeft Maandagmor
gen in de Badische Anilinefabriek te Lud
wigshafen wederom een ontploffing plaats
gehad. De ontploffing geschiedde in gebouw
34, in de waterstofafdeeling, waar de stalen
flesschen met waterstof gevuld worden.
Bij een vulling van een flesch ontplofte
deze. Twee arbeiders werden gedood, acht
meer of minder ernstig gewond, terwijl
het gebouw zelfs bijna geheel verwoest is.
De relletjes te Berlin.
Te Berlijn-Weissensee vielen, volgens de
«Deutsche Alig. Zeit.* plunderingen voor.
Een groote slagerij werd geheel uitgeroofd.
Veertig plunderaars werden gearresteerd
door de politie.
o
Opper-Sileziê.
Twee vertegenwoordigers der Duitsche
regeering zijn te Gerève aangekomen voor
de Duitsch-Poolsche onderhandeling inzake
Opper-Silezië de Poolsche delegatie wordt
verwacht.
«Omdat u waarschijnlijk niet met de
kracht van het sparen bekend is.«
«Sparen is voor ons hetzelfde, als het
zoeken van vruchten aan een dooden boom.«
«Aan een dooden boom« antwoordde
Marcelle glimlachend, «zou ik geen vruch
ten gevonden hebben ik had hem slechts
omgehouwen en er vuur mede aangemaakt.®
De oude organist zag haar verbaasd aan,
omhelsde haar en bracht het gesprek op een
ander ondeawerp.
«Zeg eens Marcelle, hebt je geen honger
«Het is al over den tijd, ik heb er niet
meer aan gedacht.*
«Ik wel Marcelle 1*
«Het zal nu bezwaarlijk gaan eten te
koken. Mijn gereedschap heb ik niet bij
de hand.*
«Voor heden moeten wij maar buitens
huis gaan eten.*
«Zooals u wilt.*
«Marcelle nam baar hoed en ging met
haar vader, dien zij in den arm nam, de
trappen af. De kleine grijsaard maakte
veel haast, aangezien de honger hem zeer
scheen te kwellen.
«Ik begrijp niet, hoe je het kunt uit
houden* zeide hij tot Marcelle, «ik hoor
nooit van je, dat je naar het eten verlangt.
Met mij is dat heel anders. Ik geloof,
dat dit de reden er van isin mijn jeugd
heb ik nooit genoeg gehad, zoodat ik heel
wat eetlust heb opgegaard.*
MarcHle glimlachte.
Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
loir lil Laitl fan Hemden ee ilteas, ie Langstraat n le Biiititrvnrl
V!
C. DE KEMP,
k Goud cu Zilver.
ikparatie-ittrichtittg
