EER OM EER.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
No4185. Woensdag 26 April 1922.
FEUILLETON.
Het reihtöt en verft
te^elykertycl.
UND VAN ALTENA
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 4.25,
en franco per post beschikt f 1.40. Afzonderlijke
nummers 6 cent.
Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel
meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen
10 uur ingewacht.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
De conferentie van Genua heeft wel
met moeilijkheden te kampen. Veronder
stelden wij in ons laatste overzicht, dat
het gevaar voor mislukking der conferentie,
ontstaan door het Duitsch-Russisch verdrag,
was geweken, thans blijkt dat dit gevaar-
slechts voorloopig was geweken en zich
een nieuw ernstig incident heeft voorgedaan.
Het onverzoenlijk optreden van Barthou,
die weigert genoegen te nemen met het
Duitsche antwoord, bracht de conferentie
opnieuw in gevaar. Deze eischte on iid-
dellijke bijeenroeping van de groote en
kleinere entente, onderteekenaars van de
protest-nota van '18 April.
De opwinding te Genua, in verband met
het optreden van Barthou, was zeer groot,
men sprak zelfs van het vertrek der
Fransche delegatie en van een afbreken
der conferentie.
Men moet respect hebben voor het ge
duld van Lloyd George, die evenals
minister-president Facta, blijk geeft van
omzichtig beleid. Men heeft het aan hun
optreden te danken, dat men er opnieuw
in geslaagd is het gevaar voor bet ontijdig
uiteen gaan der conferentie, te boven is
gekomen.
Barthou maakte bezwaar tegen het ant
woord van Duitschland op het protest der
geallieerden en tegen het Russische memo
randum. De Duitsche delegatie heeft het
verdrag met Rusland gehandhaafd, doch
erin toegestemd niet meer deel te nemen
aan beraadslagingen van de eerste of po
litieke commissie over vraagstukken die
reeds tusschen Duitschland en Rusland ge
regeld zijn. De Geallieerden hadden zich
met dit antwoord voldaan verklaard en
daarmede scheen de zaak uit de wereld.
Wat Rusland betreft, het antwoord van
de Sovjet was minder bevredigend. Zij
stelde den eisch dat de Russische oorlogs
schulden geschrapt zouden wordendat
de Europeesche mogendheden Rusland in
financieel opzicht zouden bijspringen en dat
zij officieel erkend zou worden, waarna
zij de verantwoordelijkheid van de schulden
der voormalige Tsaristische regeering aan
vaarden zou.
Dit antwoord is van den beginne door
de Geallieerden als onbevredigend beschouwd.
Zij wilden de Sovjet-regeering pas erkennen
als deze de verplichtingen aangaande de
oude schulden aanvaard had en deze ver
Naar het Fr arisch.
69.
«Ja, ik ben de gravin Poloscaï,« gaf
zij verachtelijk ten antwoord, «vraag maar
eens aan Port-de-Bouc, wat hij van dien
adeldom denkt.*
De gravin bleef kalm.
«Op den eigensten avond van ons huwelijk,
om redenen aangegaan, waarvan gij niets
begrijpt, omdat zij betrekking hadden op
een staatkunde, waarvan gij geen verstand
hebt, hebt gij het goed en noodig geacht
mij rechten te betwisten, die mij zeer dier
baar waren. Ik had tegenover u geweld
kunnen gebruiken. Ik was uw heer en
meester. Maar, omdat ik u liefhad, heb
ik nooit geweld willen gebruiken. Wat
ik niet door kracht, door geweld kon ver
krijgen, heb ik door zachtheid, door voor
komendheid trachten te herwinnen. Maar
gij zijt onvermurwbaar gebleven Ic
«Als u tegenover mij geweld had gebruikt,
had ik u gedood Ic
«En daarom heb ik waarlijk veel verdriet
geleden.
Hier hield de graaf even op.
Hij begreep, dat hij geen haarbreed
vorderde.
De gravin wachtte, totdat hij weer zou
plichtingen niet afhankelijk gemaakt zien
van de erkenning. De Geallieerden meen
den evenwel dat dit Russische antwoord
als grondslag voor verdere onderhandelingen
aanvaard kon worden.
Ook hiertegen kwam Barthou in verzet,
en hij verlangde over het Russisch memo
randum nieuwe besprekingen.
De vertegenwoordigers van de Geallieerden
en van de kleine Entente, zijn naar aanleiding
van Barthou's brief aan Facta onmiddellijk
in een spoedvergadering bijeengekomen en
na ampele besprekingen is men het erover
eens geworden geen genoegen te nemen
met het Duitsche antwoord, doch de kwestie
van het Duitsch-Russische verdrag op te
rakelen en opnieuw een nota tot de Duitschers
te richten.
In het antwoord aan Duitschland, dat
door Lloyd George en Barthou en Schanzer
is opgesteld, behouden de Geallieerden zich
het nadrukkelijk recht voor, om ieder artikel
van het Duitsch-Russische verdrag dat in
strijd zou worden bevonden met bestaande
verdragen waardeloos te beschouwen. Na
de samenstelling dezer nota hervatte de
conferentie hare werkzaamheden.
Koning Emmauel van Italië is Zaterdag
ochtend om 8 uur met de «Dante Alighieri*
in de haven van Genua aangekomen. Een
talrijke menigte heeft den koning, toen hij
te Genua voet aan wal zette, toegejuicht.
De koning begaf zich naar het raadhuis,
waar hij de Italiaansche ministers ontving,
die op qet oogenblik te Genua vertoeven.
Daarna begaf de koning zich aan boord
van de Conté di Cavour«, waar het de
jeuner met de afgevaardigden ter confe
rentie plaats vond.
Het groote feestmaal, dat de koning van
Italië te Genua heeft aangeboden en waar
aan ook de Russische afgevaardigden aan
zaten, trok vooral de aandacht, omdat de
gemeenteraad van Milaan, waar koning
Victor Emmanuel juist vandaan komt, welke
in meerderheid communistisch is, het ko
ninklijk bezoek heeft genegeerd en omdat
de koning een bloedverwant is van den
vermoorden Czaar. Tsjitsjerin geeft zoo
doende een lesje aan zijn Italiaansche mak
kers, wat geen verwondering baart, daar
de Russen van den beginne af zich aan
alle overleveringen van den goeden toon
hebben gehouden.
In een toespraak aan tafel heeft Tsjits
jerin «den eersten burger van Italië* be
groet en de beste wenschen voor het wei-
beginnen. Zij hield zich met haar antwoord
gereed.
«Wat ik te Cettinje heb gedaan of niet
heb gedaan mevrouw, ging u feitelijk niets
aan. Gij behoefdet niet te weten, waarom
ik het eene deed en het andere naliet.
Op den dag, toen ik met u in het huwelijk
trad, hebt gij uwe nationaliteit verloren.
Gij zyt van Montenegrijnsche Oostenrijksche
geworden. Begrepen De tijd ging om.
Ik heb niet getracht u te doen begrijpen,
wat ik bij u en om u geleden heb. Ik
had u lief mevrouw, ik herhaal het hier
voor u en voor de Voorzienigheid. Ik had
u lief met den hartstocht van een jongen
man. Elke dag trachtte ik mij uwe liefde
waardig te maken, doch te vergeefs. Inplaats
daarvan hebt gij mij steeds willen tegen
streven, mijn naam willen te schande maken,
tot op het oogenblik, dat
De graaf werd kwaad. Hij stond op
en wandelde op en neer, omdat hij voor
zijn vrouw de aandoeningen wilde verbergen,
die zij niet behoefde te zien.c
«Ge spreekt van laagheid en lafheid.
Als er één is, die de grootste laagheid
heeft bedreven dan is het deze man, Laurent
Gonenc, die van de gastvrijheid, welke hij
bij mij genoot, misbruik heeft gemaakt,
om mij mijne vrouw afhandig te manen.*
«Dat is niet waar,* gaf de gravin ten
antwoord. «Hij heeft mij u volstrekt niet
afhandig gemaakt. Ik heb hem mijzelve
overgegeven. Wat hij van u heeft genoten,
is een wederdienst, want ge vergeet, dat
tieze wonderlijke
gekleurde vlokjeó <$evet\
Uw verschoten blouses
weder de oorspronkelijke
kleur of eert éjansch nieuwe,
welke U maar wilt.
DeleversZeep H-Vlaardin^en
Fabr.van 5unti£jht €>n Lux.
slagen der conferentie uitgesproden.
Blijkens een bericht dat door den cor
respondent van de «Westminster Gazette«
uit Dublin verzonden is, zijn de militaire
leiders van de vrijstaat- en republikeinsche
troepen, dus de volgelingen van Collins en
De Valera tot overeenstemming gekomen,
ten aanzien van een regeling die van grooten
invloed zal zijn op het herstel van den
vrede in Zuid Ierland. De overeenkomst
draagt een zuiver militair karakter en raakt
niet de politieke strubbelingen tusschen de
twee groepen.
Als dit bericht waarheid bevat is het
hoogst belangrijk. Want het politieke ge
harrewar tusschen Collins en De Valera
die er nog altijd niet door den bisschop
van Dublin tee gebracht zijn de vredespijp
te rooken is vrij onschuldig zoolang de
geweren in rotten staan. Het onmiddel
lijke gevaar voor een burgeroorlog, komt
in de eerste plaats van de zijde der mili
tairen.
Montenegro u ook gastvrijheid verleend
heeft, en dat gij het aan de vijanden wilde
overleveren. Toen ik wist, dat ge verrader
waart, had ik in de vlakte kunnen afdalen,
mijn broeders vereenigen, die niet ten strijde
ware uitgetrokken, hun de waarheid zeggen
en u hun overleveren, gelijk de ingewanden
van het hert aan de honden. Mijnheer
de graaf Poloscaï, dat alles had ik kunnen
doen
De gravin was opgewonden, zij zag er
dreigend uit. De graaf wist wel, dat de
vaderlandsliefde bij haar altijd den boventoon
voerde. Hij liet haar uitspreken. Daarna
vervolgde hij
«Wat ge niet mocht doen, was het spelen
met de eer van uw echtgenoot.*
«Welke eer De eer, die u aanzette,
om Port-de-Bouc door sluipmoord te laten
ombrengen
«Als ik toen alles geweten had, zoude
ik u beiden, u en uwen minnaar, voor
mijne woning kunnen hebben laten ophangen.
Ge kent toch de straf, die de Montenegrijnsche
vrouwen ondergaan, wanneer zij echtbreuk
plegen Men kleedt ze uit, men geeft ze
zweepslagen, men brandmerkt ze, men slaat
ze een touw om den hals en geeft ze den
vogels des hemels ten prooi. Maar ik
vermoedde niets. Zonder u blijk te geven
van mijn achterdocht, dacht ik, dat het
slechts een gril van uw karakter was, toe
te schrijven aan de omstandigheden, waar
onder wij ons bevonden. Ik vroeg mijn
regeering om overplaatsing. Toen ben ik
Collins heeft opnieuw een dapper stukje
verricht door te Killarney een rede te
houden temidden van hem met revolvers
en geweren bedreigende vijanden. Klaar
blijkelijk maakt zijn en Griffiths onver
vaard optreden zelfs indruk op de rebellen
en een indruk, die hen tot nadenken stemt.
BUITENLAND.
Treinroof.
In een trein van Marseille naar Toulon
hebben twee roovers in de tunnel bij
Blancarde een kistje met 220.000 francs
gestolen. Dit geld, bestemd voor het
station La Cistad, werd door een spoorweg
ambtenaar in den bagagewagen vervoerd.
De roovers bonden den ambtenaar en
sprongen, nadat de trein de tunnel had
verlaten, uit den wagen. Ze zijn nog niet
gevonden.
o
Arbeidsconflicten in Engeland.
De poging om de onderhandelingen
tusschen de arbeiders in het machinevak
en de 47 \akvereenigingen in de aanver
wante vakken voort te zetten, is definitief
afgebroken. Bij gevolg zullen, tenzij de
onderhandelingen worden hervat, vermoe
delijk ook de arbeiders der 47 vakvereen.
worden uitgesloten, waardoor nog 600.000
arbeiders komen bij de 250.000 man der
machine-arbeiders, die reeds zijn uitgesloten,
Een recordreis.
Het s.s. «Pine Tree State« heeft alle
snelheidsrecords voor Amerikaansche schepen
op de Stille Zuidzee gebroken, toen het op 30
Januari te Seattle in den staat Washington
aankwam na de reis van Yokohama naar
William Head te hebben gemaakt in 8
dagen, 19 uur en 30 minuten. De post
werd te Victoria, op het eiland Vancouver,
ontscheept en vandaar per vliegtuig naar
Seattle gebracht. Het schip bracht een
lading zijde aan ter waarde van drie en
een half millioen dollar, die in New York
aankwam 13 dagen en 18 uur nadat zij
Yokohama had verlaten. Het vroegere record
was 14 dagen en 4 uur, welk record dezen
winter werd gemaakt door het zusterschip
de »Meystone State.*
o
Door vioolspel genezen.
Zekere Charles Larsen uit Sydney in
Nieuw Zuid Wales heeft, naar de «Daily
Chronicle* vertelt, het geluk gehad, door
het op de viool hooren spelen van een
hierheen getrokken.
Zij luisterde niet meer.
Met de ellebogen op de knieën, het hoofd
in de handen, de oogen starend op één punt
gericht, scheen zij te droomen. De graaf
bemerkte het.
«Gij luistert nietzeide hij op toornigen
toon. «Zyt gij bevreesd om voor mij te
blozen Wat moet ik nu doen
«Wij moeten scheiden, voor altijd van
elkander gaan.*
«Daarin bedriegt ge u.*
«Wat 1 wilt ge mij dan dwingen bij u
te blijven
«Dat nu wel niet. Maar ik ben geen
boer van het geslacht der Tsernagoré. Ik
moet mijn naam bewaren, mijn roem, uw
naam, den goeden indruk, dien men van
u heeft. Ik wil niet mevrovw, dat de
wereld zulk een schandaal van ons beleeft.
Het is voor mij voldoende, dat ik ongelukkig
ben, ik wil mij niet in een belachelijk dag
licht stellen. In een woord, zoowel voor
u als voor mij, wensch ik, wil ik, eisch
ik, dat de algemeene gedachte, welke omtrent
ons in omloop is, verandere. Daarom heb
ik het volgende besloten. Morgenavond
zal er eene kleine feestelijke bijeenkomst
plaats vinden. De uitnoodigingen zijn heden
morgen verzonden. Men zal den Liefdes
zang spelen mevrouw, maar alles zal zijn,
alsof wij in de volmaakste harmonie met
elkander leven. Op een bepaald tijdstip,
wanneer het oogenblik daartoe gunstig is,
zal ik op uw heengaan naar Montenegro
bekend wijsje, het geheugen terug te
krijgen, hetwelk hij door een val op het
hoofd had verloren.
De persoon in kwestie had na het on
geval zes weken in het ziekenhuis gelegen,
zonder dat hij in staat was zich zijn naam
of die zijner bloedverwanten te herinneren.
Op zekeren avond evenwel, toen een der
verpleegsters op een viool een bekend wijsje
speelde, dat hij ook vaak by zich thuis
had gehoord, kreeg hij plotseling het ge
heugen terug. Hij beschrijft deze gebeur
tenis met de volgende woorden
Ik ging op de veranda en hoorde iemand
viool spelen. Ik scheen mij het wijsje te
herinneren, doch de naam ervan schoot
mij niet te binnen. Ook de dienstdoende
zuster wist het niet en een oogenblik stond
ik te peinzen. Toen, plotseling, schoot
mij de naam van het liedje door het hoofd.
Daarna herinnerde ik my dat ik het wijsje
thuis had gehoord. Ik hoorde zoo iets als
een hevig gekraak. Toen herinnerde ik
mij alles weer.
Eigenaardig is het, dat Larsen gedurende
den tijd, dat hij zijn geheugen kwijt was
vaak met opmerkenswaardige juistheid
gesprekken met de geneesheeren voerde
over Noorsche mythologie en oud Grieksche
geschiedenis, onderwerpen waarvoor hij
zich steeds had geinteresseerd.
Een expeditieleider opgegeten.
Een Reuter-telegram meldt, dat in de
streek van Samara ernstige hongeronlusten
zijn uitgebroken, waarbij een aanval op de
magazijnen der hulpexpedities werd gedaan.
Verschillende dezer magazijnen werden
totaal leeggeplunderd en daarna vernield.
Volgens een telegram uit Reval aan
«Berlingske Tidende* is de leider van een
der Amerikaansche hulpexpedities, die in
de omgeving van Samara werkzaam is,
bij deze onlusten door de bewoners gedood
en opgegeten.
Het Reuterbericht bevestigt deze daad
van kanibalisme.
Een fortuin in een stroozak.
Een oude krantenverkooper Sensat, wel
bekend in de rue Lepic te Parijs, waar
hij jaren woonde, was sedert enkele dagen
niet meer verschenen. De commissaris van
politie in deze wijk, door de buren ge
waarschuwd, begaf zich naar de woning
van Sensat. Men vond den 74-jarigen
grijsaard dood te bed, bezweken aan een
verstopping in de bloedvaten. Bij een
zinspelen, waar familieplichten u roepen.
Op deze wijze zal uw vertrek niets vreemds
inhouden en zal ik bevrijd zijn van het
antwoorden op tal aan mij gerichte vragen.
Hebt ge mij begrepen
«Zeer goed. Waar moet ik heen
«Dat ligt aan u. Als ge maar ver weg
gaat. Als ge niet weet, welken weg ge
zult nemen, hebt ge toch nog uw geliefde
die u kan vergezellen. Maar aangezien
ik niet wil, dat de gravin ten koste van
haar minnaar leve, zal ik haur een jaar
geld toekennen van 12.000 gulden, dat zij
kan ontvangen op de plaats, welke zij my
zal melden. Na eene scheiding van zes
maanden zult ge wel zoo goed willen zijn,
mij te zeggen, waar ge woont. Ik heb
gisterenavond onze trouwacte nagezien, zij
kan gemakkelijk vernietigd worden.*
>0,« hernam de gravin, die geen kracht
genoeg bezat hare vreugde aan den dag
te leggen.
«Ja mevrouw. Ieder onzer kan vrij zijn.
Ik heb uitgeproken. Gij zyt vrij u terug
te trekken. Kan ik morgen op u rekenen?*
«Zeker.*
«Dank u.<
De graaf gaf de gravin een teeken, dat
hij alleen wilde zijn en toen zij was ver
trokken, verwonderde hij er zich over, hoe
hij nog zoo lang zijn koelbloedigheid had
kunnen bewaren.
Wordt vervolgd.)
MEIWSRLt»
mor list Laid vai Hmtien en Attena, ds Langstraat en de Bomsielerwaard
"[wink