Bi] dit nr. iieiieort een tipoepel, C. DE KEMP, IN GOUD EN ZILVER, Waterpoort, Heusden. YIOLA. RAAMSDONKSVEER. Correspondentschap Ie Klasse. ri, J. ABBINK. ^•and van altena Uitgever: L. J. VEERMAN, Hensden. No. 4208 Zaterdag 15 Juli 1922 Reparatie-Inrichting. PEOLLÉim KEIZERSDIJK F. 81. 912 uur. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden i .25, en franco per post beschikt f 4.40. Afzonderlijke nummers 6 cent Advertentiën van 16 regels 90 cent. Elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen 10 uur ingewacht. BÜITENLANDSCH OVBRZICST Indien er geen wonder gebeurt zal de Haagsche conferentie het lot deelen van die te Genua en op een mislukking uit- loopen, en is die mislukking ook thans weder aan de Russen te wijten. Deze zijn niet genegen om in de kwestie van het particulier bezit werkelijke concessies te doen. Niet alleen willen zij niets hooren van een teruggeven van het particulier eigendom, doch ook wat zij na veel tegen stribbelen willen toestaan is ten eenenmale onaannemelijk. De Russen, doen het thans voorkomen of zij tot vergoeding bereid zouden zijn geweest, mits de hun verleende kredieten naar genoegen waren uitgevallen. Naar verluidt zou deze vergoeding echter slechts hierin bestaan dat de Russen misschien bereid waren geweest tot erken ning van obligaties, die eerst over 15 of 25 jaar betaalbaar waren. Blijven de Russen op dit punt staan, dan kan het niet anders of de conferentie moet op een mislukking uitloopen. De Corr. van da N. R. Ct. zegt niet te begrijpen waarom de Russen naar Den Haag zijrr gekomen, daar hun in Genua toch reeds duidelijk gebleken was dat met dergelijke opvattingen niets was aan te vangen. De Rassen willen de mislukking natuurlijk van zich af en op de schouders der overige leden, in hoofdzaak op Frank rijk en België schuiven, In het Oranjehotel te Scheveningen heeft de Russische gedelegeerde Litwinoff Woensdagavond een persconferentie ge houden, waarin hij zeide Ik geloof, dat de conferentie in haar laatste stadium is gekomen door de hou ding van de niet-Russische commissie gedurende de twee vergaderingen van heden. In strijd met hetgeen in de vorige zittingen geschiedde, waarin de niet- Russische gedelegeerden verschillende con- Door L. J. FIKKEE. 11) En bij deze vraag veegde hij nogmaals met de handen langs de oogen, waarna hij met eenen diepen zucht het paardetuig opnam en ijverig met poetsen doorging, nu en dan met een zachten snik zijn hoofd schuddende. ïNu, jongen, ik ben ditmaal over je tevreden,® antwoordde de waard, die in zijn hart volstrekt niet zoo kwaad was, als hij het wel eens wilde doen voorkomen, aen daarom zult je vanmiddag een lekkere pint bier met een stuk van een ossenrib hebben, dat beloof ik je.<r Zonder op de dankbetuigingen van den knaap te letten, liep hij den stal weder uit, weinig vermoedende, dat de bengel een ontzettend scheel gezicht achter hem trok en triomfantelijk het paardetuig iiT eenen hoek schopte, waarna hij zoo spoedig mogelijk zijn schat voor den dag haalde en zorgvuldig in een lapje wikkelde, het welk hij niet minder zorgvuldig onder zijne kleederen verborg. Hierna ging bij op zijn hoofd staan en bleef zoolang in die houding, tot hij bloedrood in zijn gezicht werd en zijne ooren begonnen te suizen. Toen liep hij naar de bergplaats voor het hooi, strekte cessies van ons trachtten te verkrijgen, beproefden ze thans ons vast te leggen aan opvattingen, welke als voorwendsel konden dienen om het afbreken der onder handelingen van de conferentie te recht vaardigen. Wij weten niet, wat er nu morgen zal gebeuren wanneer we weer een bijeenkomst zullen hebben met de commissie voor de credieten. Die bijeenkomst zal waar schijnlijk een soort van godsdienstige plech tigheid zijn. Wij zijn van meening, dat het mislukken van de conferentie besloten is door de niet-Russische commissie en dat ze zoeken naar een middel om die mislukking te rechtvaardigen waartoe zij trachten bepaalde antwoorden uit ons te knijpen om dan de conferentie af te breken. Zoo althans begrijpen wij den toestand. De Russische gedelegeerden hebben reeds hun voornemen te kennen gegeven om Zaterdag te vertrekken. De daling van den mark houdt de ge moederen in bewegivg en schept een buitengewoon ernstigen. De Duitsche regeering heeft uitstel van haar verplich tingen gevraagd, niet alleen voor dit jaar, doch ook voor 1923 en 1924. De Duitsche regeering beroept zich bij haar verzoek op de economische bezwaren, welke zij reeds vroeger iri het licht heeft gesteld. Zij laat duidelijk uitkomen dat zij »door den nood gedrongen wordt®, een noodtoestand die nog ongunstiger geworden is door de daling van den markenkoers. Er zal tenslotte niets anders overblijven dan dat het verdrag van Versailles wordt herzien en Duitschland minder schadever goeding te betalen zal krijgen. Vooral de Engelsche gaan dit meer en meer inzien. Want als de mark daalt, en weer daalt, heteekend dit, dat Duitschland alweer minder Engelsche goederen zal kunnen koopen, en alweer meer eigen fabrikaat zal kunnen slijten in landen waar men anders nog het Engelsche neemt. Eu de mark zal blijven dalen, net zoo lang tot de schadevergoeding tot een mini mum teruggebracht is. De Duitschers laten met voordacht de valuta kelderen, wordt er sedert lang be weerd, en beweren ook thans weer velen. 't Is ook zeer wel mogelijk, dat de groote Duitsche geldmannen er door allerlei mani pulaties schuld mee aan hebben. Of eigenlijk dat staat wel vast. Maar 't gaat dan toch ten koste van het overgroote deel van het zich daar» behaaglijk uit en peinsde over zijnen toekomstigen rijkdom, als Jurgen de marskramer zou komen, om hem zijn vondst af te koopen voor veel geld. Intusschen was de waard de gelagkamer binnengetreden en liep daar onrustig heen en weer, nu en dan eenige onverstaanbare woorden mompelend. Niet lang had hij aldus op de komst van den houtvester gewaeht, toen deze met zwaren stap aan kwam, op den waard toeliep en hem harte lijk de hand schuddende, op vroolijken toon uitriep: Wel, wel, kameraad is het wezenlijk waar, dat ge mij verlangt te spreken, of heeft die kleine schelm van een staljongen mij weer wat op de mouw gespeld Bij deze woorden liet hij zich op eenen stoel neervallen en zag den waard half lachend, half vragend aan. »Ga daarginds bij het raam zitten, Worp® antwoordde de waard ernstig, ïde jongen heeft u de waarheid gezegd ik moet u werkelijk spreken, en ik ben recht blijde, dat gij terstond gekomen zijt. Ik moet u spreken over iets zeer vreemds, over iets erg buitengewoons. Maar kom hier bij het raam zitten, Worp want niemand mag ons hooren. De toon, waarop de waard deze woorden sprak, was zoo ernstig, dat de houtvester die zoo iets volstrekt niet van zijn anders immer vroolijken en opgeruimden kameraad gewend was, hem verwonderd aanzag en min of meer gejaagd vroeg: »Wat is er Duitsche volk, dat er dus absoluut niet aansprakelijk voor te stellen is. En nu het omlaaggaan van de mark ook meer en meer de franc-waarde vermin dert, begint men zelfs te Parijs te wankelen, en een blad als de Petit Parisien durft de mogelijkheid opperen, dat een moratorium onvoldoende zou zijn om een daling der mark met de gevolgen daarvan, gelijk prijs stijging en algemeene economische inzinking, tegen te gaan. Dan zou men tcch tot een internationale leening zijn toevlucht moeten nemen om Duitschland in staat te stellen zijn verplichtingen na te komen. Poincaiè heeft herhaaldelijk verzekerd, zegt het blad, dat een dergelijke leening vroeg of laat onontbeerlijk zou worden. Zullen wij misschien eerstdaags het bankierscomité weer bijeengeroepen zien Omtrent den strijd in Ierland tusschen GI evestigd: TELEF. 15. Voor verwisseling' van Bank papier en Specie, Discontee ring, Beleening, Bewaar geving, Assignatiën, enz. is het Kantoor geopend van Nadere inlichtingen verschaft gaarne De Correspondent, gebeurd, dat ge zoo geheimzinnig spreekt »Dat zai ik u vertellen maar wees zoo goed, mij eerst even te zeggen, of er mogelijk iemand aan die gindsche deur staat, die ons beluisteren kan.® De houtvester trad snel op de aangewezen deur toe, opende haar en wierp eer.en onderzoekenden blik in de gang, welke zich daarachter bevond. Niemand bemerkende, sloot hij haar weder en trad op den waard toe, die zwijgend voor zich uit staarde. »Daar is niemand,® zeide Worp »gij kunt gerust spreken. Het schijnt dan wel eene zaak van groot gewicht te zijn, waar over ge mij wenscht te hooren. nVan groot gewichtnu, dat weet ik juist nog niet,® antwoordde de waard, »maar zeker is het, dat de zaak mij vreemd en onbegrijpelijk voorkomt. Luister.® En zich naar den houtvester overbuigende, vroeg hij op fluisterenden toon, als vreesde hij, dat iemand buiten Worp hem hooren zou »Gij herinnert u zeker den tijd nog wel, toen wy beiden nog in dienst van den ouden heer Vorster waren ^Natuurlijk,® fluisterde Worp terug. »Die heerlijke dagen vergeet ik nooit. »Ik evenmin. En ook niet, dat wij menig maal met hem en de twee jongeheeren op reis gingen, nietwaar >Neen. Maar waarom vraagt ge dit »Dat zult ge aanstonds hooren, luister maar verder. Toen de oude Vorster stierf, kregen de beide zoons een geweldigen lust in reizen en trekken, en wij moesten hen de regeeringstroepen en de ongeregelde republiekeinsche benden, deelt een corres pondent van de »Daiiy News® mede, dat uit verschillende gedeelten van Ierland de republikeinen in goede orde en bijna zon der te vechten terugtrekken naar Cork, dat volgens den correspondent nu het nieuwe terrein van den burgeroorlog zou worden. Een ander bericht meldt, dat het hoofd kwartier van het republikeinsche leger van Mallow naar Linerick in de provincie Mun ster zou zijn verplaatst. Van verschillende andere plaatsen worden nog voortdurend nieuwe overwinningen be richt van de Vrijstaters, die voortgaan kleine afdeelingen republikeinen te omsin gelen en gevangen te nemen en te Belfast heeft Sir James Craig dezer dagen nog verklaard, dat Ulster zich hield aan de plannen ter verdediging van zijn grens, zooals die door wijlen maarschalk Wilson waren uitgewerkt. Overigens begint de groote meerderheid van het Iersche volk meer dan genoeg te krijgen van den strijd. De menschen zijn er beu van, niet alleen de hoogere standen en de middenklasse, maar ook de breede lagen van het volk, die niet veel meer moeten hebben van de leiders der onver zoenlijke!), die uit verblindheid of uit per soonlijke eerzucht den heilloozen strijd nog maar steeds willen voortzetten. In de stra ten van Dublin zingen de jongens in koor »De Valera moet hangen Kort tevoren, ook na do verkiezingen nog, zou zoo'ri kreet een relletje, of wellicht een straat gevecht hebben veroorzaakt, en zouden degenen die dat duifden roepen van een koudekermis zijn thuisgekomen. Dat het nu een populair liedje geworden is, bewijst we! hoe deerlijk de republikeinen zich vergist hebben in de openbare meerling, die ze zóó hebben getart, dat ze zich tegen hen verklaart, BUITENLAND. De straf verlicht. Koning Alexander van Yoego-Slavië heeft de doodstraf van den communist Stryitsch die hem trachtte te vermoorden, veranderd in 20 jaren dwangarbeid. Duistere misdaden. Zaterdag en Zondag zijn in Bulgarije enkele sensationeele misdaden gepleegd. Een bekend democraat werd Zaterdagavond voor zijn woning doodgeschoten en een overal vergezellen.® »Juist.® »Nu ongeveer twintig jaar geleden huwde de oudste zoon, terwijl de jongste, die toen nog nauwelijks den leeftijd van acht jaren bereikt had, bij zijnen gehuwden broeder thuis kwam en hem zoodoende op alle buitenlandsche reizen vergezelde. Precies, kameraad. Verder maar.® Eindelijk besloot de oudste zoon, met zijn vrouw en zijn eenig dochtertje Emma dat toen nauwelijks een jaar was, zich weder in het ouderlijk huis metterwoon te vestigen. Zoo deed hij, en sedert leeft myriheer Lodewijk zoo stil en rustig mogelijk in het huis. Dat alles weet ge zoo goed als ik, nietwaar?® »Ja« »Zeer goed. En ge weet ook, dat mijn heer Frederik, die nu bijna acht en twintig jaar oud is, twee jaar geleden weder eene groote buitenlandsche reis heeft gemaakt, en dat wij beiden weder met hem mede gingen Dat herinnert ge u immers nog? Ja, nietwaar »Zeer zeker. Wij zijn naar Parijs ge weest en naar Bern, en toen naar Napels en eindelijk naar Rome.® nGoed onthouden, Worp« viel de waard haastig in, ïen toen naar Rome. In al die andere plaatsen bleven wij maar eenige dagen, op zijn hoogst een week maar in Rome scheen het onzen meester buiten gewoon goed te bevallen want wij zyn er langer dan twee maanden gebleven. Weet gevangenisinspecteur werd eveneens ver moord. Voorts werd ten huize van een socialis- tischen advocaat een pakje bezorgd, dat bij opening door zijn particulieren secretaris ontplofte en dezen doodde. Ook de echt- genoote en een kind van den advocaat werden door de ontploffing ernstig gewond. Te Wranja trachtte een bende het koninklijk paleis binnen te dringen. Bij het gevecht met de paleiswacht werd een schildwacht gedood. lievige ontploffingen te Cuxhafen. Een zeer zware ontploffing heeft, naar de Tel. meldt, plaats gehad aan de Elbe- mortding bij Cuxhafen. Alle telefoon- en telegraafverbindingen met Hamburg zijn gestoord. Ook het spoorwegverkeer naar Cuxhafen is gestremd, waaruit valt aan te nemen, dat de spoorlijn is beschadigd. De Oberpostdirector te Hamburg deelt mede, dat het depot voor zeemijnen te Groden bij Cuxhafen in de lucht gevlogen is. In de stad Cuxhafen zijn alle vensterruiten vernield. De vuurtorens moesten gedoofd worden. Tot ver in den omtrek is een groote vuurgloed uit de richting Cuxhafen zicht baar. Berichten van loodsen uit Bruns- bütte! zeggen, dat bij het voorbijvaren van Cuxhafen verschillende zware explosies werden waargenomen. De marine-com- mandantur van Cuxhafen heeft den inwo ners der stad en aangrenzende plaatsen bevel gegeven om hun wonir gen te ont ruimen, daar gevaar bestaat voor verdere ge nog wel Worp staarde zijn makker eenige oogen- blikken zwijgend aan, alsof hij trachtte te raden, waar hij heen wilde toen antwoordde hij kalm ïJa, dat alles herinner ik mij zeer duidelijk. »Kunt ge u mogelijk ook nog herinneren, Worp, wat er op zekeren avond, toen wij nog maar pas in Rome waren aangekomen, gebeurde in de Strada Felice, juist op den hoek van de Strada Pia »Zeker,« antwoorde Worp, die nu begon te begrijpen, welken kant de waard op wilde, »wij kwamen juist door die straat, toen een fiacre2) in dolle vaart kwam aanrollen en ieder oogenblik tegen de muren dreigde te slingeren. Een jonge dame stak het hoofd uit het portier en gilde om hulp. Onze meester sprong op het hollende paard toe, bracht het tot staan en redde zoo het meisje van een vreeselijk gevaar. Dat bedoelt ge immers Juist Worp, dat bedoelde ik,antwoordde de waard levendig knikkend, »en nu verder. Wat gebeurde er verder »Wat er verder gebeurde? Wel, onze meester bracht die jonge dame, geloof ik, naar haar huis in het Corso, en ging na dien tijd menigmaal dien kant uit, als ik mij niet vergis.® 1) Twee elkaar kruisende, zeer voorname straten te Rome. 2) Huurrijtuig. Wordt vervolgd.) MEUWSBL r fief Liny ui Hèisogi en AltonaJe Laiastrari ofi erwaard f i- f$P j mi—miiiiwiiwiiBiM WilII ii I«m wm.mii' ■wmpp;

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1922 | | pagina 1